سهامداران هارمن اینترنشنال معتقدند ۸ میلیارد دلار پیشنهادی توسط سامسونگ برای تصاحب این کمپانی کافی نیست.
به نظر میرسد سامسونگ با چالشهایی در مسیر تصاحب کمپانی هارمن روبرو خواهد شد، چراکه شماری از سهامداران این کمپانی، ۸ میلیارد دلار پیشنهادی برای تصاحب هارمن را کافی نمیدانند. آلکساندر روپرز، مالک موسسهی سرمایهگذاری آتلانتیک و دارندهی ۲.۵ درصد از سهام هارمن، میگوید به فروش هارمن در ازای دریافت ۸ میلیارد دلار رأی منفی خواهد داد. هرچند رأی روپرز به واسطهی سهام اندکش قدرت زیادی در مسیر توقف فروش ندارد، اما شاید سایر سهامداران را برای کسب درآمد بیشتر از فروش کمپانی اغوا کند.
بر اساس اسناد رگولاتوری، علاوه بر سامسونگ کمپانی دیگری نیز در پی تصاحب هارمن بوده است؛ این کمپانی که نام آن مشخص نیست؛ در دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی، زمانی که هر سهم هارمن بیش از ۱۱۵ دلار ارزش داشت، پیشنهاد خود را برای تصاحب هارمن ارائه کرده است. ارزش کل خرید هارمن در آن زمان بسیار بالاتر از پیشنهاد ۸ میلیارد دلاری سامسونگ بود؛ البته برخلاف سامسونگ که کل مبلغ پیشنهادی را نقدا پرداخت میکند، این کمپانی ناشناخته در ازای تصاحب هارمن در پی اعطای بخشی از سهام خود بود. مبلغ پیشنهادی سامسونگ، قیمت ۱۱۲ دلار به ازای هر سهم هارمن را پیش روی سهامداران قرار میدهد.
رقبای سامسونگ نظیر اپل، گوگل و مایکروسافت نیز مطمئنا علاقهمند به مشارکت در آیندهی صنعت خودرو هستند؛ اما به نظر میرسد اشتیاق سامسونگ برای تصاحب هارمن بیش از رقبا است، در غیر این صورت سه کمپانی که از آنها نام بردیم، در صورت تمایل مشکلی از بابت تأمین مبلغ مورد نیاز برای تصاحب هارمن ندارند، از اینرو به نظر میرسد کمپانی ناشناس علاقهمند به تصاحب هارمن را باید در بین گزینههایی نظیر پاناسونیک ژاپنی یا بوش آلمانی جستجو کرد.
موریل سیبرت صریح، باهوش، و مصمم بود و راه خود را در بازار سهام با ریسک های هوشمندانه هموار کرد. بنیان گذار و رییس شرکت کارگزاری سیبرت نشنال دیسکاونت نخستین زنی بود که توانست عضو بازار سهام نیویورک شود. شرکت کارگزاری سیبتر با داشتن دفاتری در کالیفرنیا و فلوریدا به عنوان تنها موسسه ای در بازار بورس که به وسیله یک زن اداره می شد، سال ها به درخشش خود ادامه داد. سیرت در تمام معاملات تجاری اش به ریسک به عنوان یک فرصت نگاه کرده و همکارانش را به این دلیل که به اندازه کافی شجاع نیستند، سرزنش می کرد.
سیبرت که جوان ترین فرزند خانواده اش بود در کلیلوند اوهایو به دنیا آمد. دوستانش او را با نام میکی می شناختند نامی که تا آخر عمر آن را ترجیح می داد. او در سال 1949 در دانشگاه وسترن رزرو در رشته حسابداری ثبت نام کرد. متاسفانه در سال اول تحصیل در دانشگاه پدر سیبرت دچار بیماری سرطان شد و وضعیت مالی خانواده اش به او اجازه تکمیل تحصیلاتش را نداد.
حرکت به سوی نیویورک
به جای پیروی کردن از سنت حاکم بر زنان هم نسل اش یعنی ازدواج با مردی که بتواند از او حمایت کند سیبرت مسیر کاملا متفاوتی را انتخاب کرد. در سال 1954 و در سن 22 سالگی او با یک اتومبیل قدیمی 700 مایل را از کلیلوند به منهتن رانندگی کرد و زدن درهای بسته را آغاز کرد. با داشتن تنها 500 دلار پس انداز او می دانست یا باید به سرعت شغلی پیدا کند یا اینکه راهی خانه شود.
بعد از اینکه شرکت میریل لینچ او را به دلیل نداشتن مدرک دانشگاهی رد کرد سیبرت تصمیم گرفت کمی حقیقت را پنهان کند. در طی مصاحبه شغلی با شرکت کارگزاری باچ، برای یک شغل مقدماتی به عنوان تحلیل گری بازار، او در پاسخ به این سوال که آیا مدرک دانشگاهی دارد، با این پیش فرض که می تواند در طی کار مدرک لازم را کسب کند، پاسخ بله داد.
سیبرت شغل مدنظر در شرکت باچ را به دست آورد و به سرعت شروع به یادگیری قوانین تجارت کرد، هر چند هیچ وقت نتوانست تحصیلاتش را تکمیل کند. او از استعداد خود در تفسیر گزارش های مالی سه ماهه، گزارش های سالیانه درآمد، و بالانس شیت شرکت ها استفاده کرد تا بتواند پیش بینی کند سهام کدام شرکت سیر صعودی خواهدداشت. استفاده از این روش در میان تحلیل گران در آن زمان به این شکل مرسوم نبود. معلوم شد که تحلیل های سیبرت دقیق بودند و این موفقیت پیشرفت او را در شرکت تسریع کرد.
اما سیبرت باهوش و جاه طلب بود. او فهمید که اگر در رزومه خود به جای موریل از حرف M استفاده کند می تواند به مصاحبه های شغلی در شرکت های مهم راه پیدا کند و سپس با نشان دادن تجربه، هوش، و استعداد خود می تواند شرکت ها را قانع کند که به او شانس انجام معاملات بزرگ را بدهند.
کسب صندلی در بازار سهام
هرچند سیبرت تا سطح یک شریک تجاری ارتقا یافته بود اما دوست نداشت قبل از تصمیم گیری های تجاری اش مجبور به طی کردن حجم زیادی از کاغذبازی اداری یشود. به همین دلیل او تصمیم به خرید یک جایگاه در بازار سهام نیویورک گرفت اما این کار مستلزم یافتن یک حامی مالی از میان سهامداران بازار نیویورک و ترغیب یک بانک برای قرض دادن 70 درصد از مبلغ لازم برای خرید این جایگاه یعنی 445000 دلار بود. جایگاهی که تاکنون هیچ زنی نتوانسته بود آن را به دست آورد.
تلاش سیبرت برای یافتن یک اسپانسر با نگاه های مشکوک و حتی تمسخرآمیز روبرو شد. او قبل از یافتن حامی مورد نظرش 9 بار رد شد. یافتن بانک نیز به همان اندازه سخت بود اما سرانجام بانک چیس منهتن موافقت کرد که از او حمایت کند.
در 29 دسامبر سال 1967 و در سن 35 سالگی سیبرت با به دست آوردن یک صندلی در بازار سهام نیویورک یک مانع بزرگ جنسیتی را در برابر زنان از میان برد. با این حال یک دهه دیگر طول کشید تا زنان دیگری در این موقعیت به او ملحق شوند.
دو سال بعد از کسب این جایگاه، سیبرت شرکتی را که نام خودش را بر آن گذاشته بود تاسیس کرد. هر چند تاسیس این شرکت نیز بیانگر یک گام بزرگ دیگر برای زنان بود اما او همچنان مجبور بود با کلیشه های جنسیتی مبارزه کند. مشتریانی که از خدمات شرکت او استفاده می کردند به طرز شرم آوری از عمومی کردن آنچه شرکت برای آن ها انجام داده بود، خودداری می کردند.
سیبرت با از بین بردن موانع بروکراتیک غیرضروری و اتکا بر روش های رادیکالی چون کاهش حقوق و دستمزد مدیران، سازماندیه مجدد، و ادغام بانک ها اطمینان حاصل کرد که هیچ بانکی در ایالت ورشکسته نخواهدشد. این موفقیت او را ترغیب کرد تا برای انتخابات ایالتی به عنوان نماینده حزب جمهوری خواه شرکت کند اما او انتخابات مقدماتی را به یک نامزد دیگر حزب باخت.
در بازگشت دوباره به بخش خصوصی، سبرت یک دهه بعدی را به تلاش برای بازگرداندن شرکت خودش به مسیر درست گذراند. در حالی که دهه پرهیاهوی هشتاد به اواخر خود نزدیک می شد، سبرت در جستجوی روش های تازه برای رش شرکت بود. در سال 1966، با ادغام با یک شرکت خرده فروشی مبلمان در بروکلین، او شرکت هلدینگ سیبرت را ایجاد کرد. در همان سال، او چندین شریک معتبر تجاری از شرکت براندوفورد پیدا کرد شرکتی که متخصص در اوراق قرضه شهری بود. وارد شدن به تجارت اوراق قرضه شهری دامنه فعالیت شرکت موریل سیبرت را گسترش داد.
سیبرت بخش قابل توجهی از منابع مالی خود را در سال های بعد وقف فعالیت های غیرانتفاعی، مدنی، و سازمان های مربوط به زنان کرد. در سال 1990 او ابتکار عمل بشردوستانه سیبرت را تاسیس کرد برنامه ای که 50 درصد درآمدهای حاصل از سود فروش سهام را به خیریه ها اهدا می کرد.
موریل سیبرت، اولین زن عضو بازار سهام نیویورک و اسطوره فراموش نشدنی وال استریت، در سال 2013 و در سن هشتاد سالگی در اثر عوارض ناشی از سرطان درگذشت.
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از کلیک، انفجار گوشی های گلکسی نوت ۷ می تواند دو دلیل داشته باشد؛ نخست اینکه باتری های این گوشی بیش از حد بزرگ بوده اند و دوم آنکه این باتری ها از ابتدا به صورت معیوب تولید شده اند.
عرضه این گوشی در ماه آگوست سال ۲۰۱۶ آغاز شد. تعدادی از باتری های گوشی های عرضه شده، توسط شرکت Samsung SDI و تعدادی دیگر توسط شرکت باتری ساز چینی Amperex واقع در هنگ کنگ تولید شده اند. پس از انفجار گوشی های مجهز به باتری های ساخت شرکت Samsung SDI، مسئولان شرکت سامسونگ تصور کردند که تنها باتری های ساخت این شرکت معیوب هستند و سریعا فراخوان جمع آوری گوشی هایی را که دارای این باتری ها بودند، صادر کردند و گوشی های سری دوم را تنها با باتری های ساخت شرکت Amperex روانه بازار کردند؛ اما متأسفانه پس از مدتی، انفجار گوشی های سری دوم نیز آغاز شد و سامسونگ این بار مجبور به جمع آوری ۲٫۵ میلیون دستگاه عرضه شده از این گوشی شد که ۵ میلیارد دلار به این شرکت خسارت زد. سامسونگ در نهایت مجبور شد تولید این گوشی را کاملا متوقف کند.
پس از این حادثه سامسونگ تحقیقات جدی خود را آغاز کرد و سه پیمانکار تحقیقاتی را که به هیچ موسسه یا نهادی وابسته نبودند، برای تحقیق در مورد مراحل کیفیت کنترل و زنجیره تأمین (بخش های مختلف مرتبط با فرآیند ساخت گوشی)، به خدمت گرفت.
علاوه بر این، مقامات سامسونگ در دیداری با نمایندگان دولت آمریکا در شهر واشنگتن، گزارش خود را ارائه کردند. مسئولان امر آمریکایی نیز از انجام تحقیقات گسترده توسط سامسونگ ابراز رضایت کردند. در ضمن مسئولان این شرکت برای جلوگیری از چنین اتفاقی در آینده، تصمیم گرفتند برای کنترل کیفیت محصولات خود، از یک فرآیند هشت مرحله استفاده شود که شامل آزمایشات بیشتر، بازرسی و اطمینان از کیفیت محصول تولید شده می شود.
طبق گزارشات منتشر شده، تاکنون ۹۶ درصد از گوشی های عرضه شده، توسط کاربران بازگردانده شده است. استفاده از این گوشی در هواپیماها نیز ممنوع شده است و از مدیران خطوط هوایی نیز خواسته شده است، این ممنوعیت را اعلام کنند.
خبرگزاری آریا - اگرچه در روزهای گذشته این خبر را شنیده بودیم ولی اینک تاکید وال استریت ژورنال، آن را یک گام دیگر به حقیقت نزدیک تر می کند و روزنامه مذکور گزارش می دهد که شرکت ال جی رویکرد توسعه موبایل های ماژولار را کنار گذاشته است.
اگر به خاطر داشته باشید ویژگی ماژول پذیری G5، سال گذشته این پرچمدار کره ای را از سایر موبایل های رده بالا متمایز کرده بود ولی اکنون LG قید ماژول هایی که «دوستان» نام داشتند را زده است.
روزنامه مورد اشاره خبر می دهد که یکی از سخنگویان ال جی، خود عنوان نموده که کاربران به طراحی ماژولار علاقمند نیستند. اکنون شرکت ال جی تصمیم دارد کاربردپذیری و همچنین بُعد طراحی G6 را متمایز تر کند. این در حالیست که وال استریت ژورنال می نویسد که ال جی، در آینده ای بسیار نزدیک G6 را عرضه خواهد کرد.
ساعت 19:30 روز گذشته، کنفرانس خبری LG در لاس وگاس در حاشیه CES 2017 برگزار شد و کره ای ها بر خلاف سال پیش کلامی در خصوص پرچمدار بعدی خود سخن نگفتند. با این حال به نظر می رسد ال جی می خواهد پرچمدار جدیدش را امسال کمی زودتر، و در کنگره جهانی موبایل معرفی کند؛ آن هم زمانی که به نظر می رسد کهکشانی سامسونگ با تاخیر وارد میدان شود.
سهامداران هارمن اینترنشنال معتقدند ۸ میلیارد دلار پیشنهادی توسط سامسونگ برای تصاحب این کمپانی کافی نیست.
به نظر میرسد سامسونگ با چالشهایی در مسیر تصاحب کمپانی هارمن روبرو خواهد شد، چراکه شماری از سهامداران این کمپانی، ۸ میلیارد دلار پیشنهادی برای تصاحب هارمن را کافی نمیدانند. آلکساندر روپرز، مالک موسسهی سرمایهگذاری آتلانتیک و دارندهی ۲.۵ درصد از سهام هارمن، میگوید به فروش هارمن در ازای دریافت ۸ میلیارد دلار رأی منفی خواهد داد. هرچند رأی روپرز به واسطهی سهام اندکش قدرت زیادی در مسیر توقف فروش ندارد، اما شاید سایر سهامداران را برای کسب درآمد بیشتر از فروش کمپانی اغوا کند.
بر اساس اسناد رگولاتوری، علاوه بر سامسونگ کمپانی دیگری نیز در پی تصاحب هارمن بوده است؛ این کمپانی که نام آن مشخص نیست؛ در دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی، زمانی که هر سهم هارمن بیش از ۱۱۵ دلار ارزش داشت، پیشنهاد خود را برای تصاحب هارمن ارائه کرده است. ارزش کل خرید هارمن در آن زمان بسیار بالاتر از پیشنهاد ۸ میلیارد دلاری سامسونگ بود؛ البته برخلاف سامسونگ که کل مبلغ پیشنهادی را نقدا پرداخت میکند، این کمپانی ناشناخته در ازای تصاحب هارمن در پی اعطای بخشی از سهام خود بود. مبلغ پیشنهادی سامسونگ، قیمت ۱۱۲ دلار به ازای هر سهم هارمن را پیش روی سهامداران قرار میدهد.
رقبای سامسونگ نظیر اپل، گوگل و مایکروسافت نیز مطمئنا علاقهمند به مشارکت در آیندهی صنعت خودرو هستند؛ اما به نظر میرسد اشتیاق سامسونگ برای تصاحب هارمن بیش از رقبا است، در غیر این صورت سه کمپانی که از آنها نام بردیم، در صورت تمایل مشکلی از بابت تأمین مبلغ مورد نیاز برای تصاحب هارمن ندارند، از اینرو به نظر میرسد کمپانی ناشناس علاقهمند به تصاحب هارمن را باید در بین گزینههایی نظیر پاناسونیک ژاپنی یا بوش آلمانی جستجو کرد.