خبرگزاری آریا - مایکروسافت پتنتی تازه ارائه کرده است که پیوند مستحکم تری میان تکنولوژی واقعیت افزوده و زندگی روزمره مردم ایجاد کند. ردموندی ها قصد دارند با اضافه کردن یک سیستم ردیاب اشیاء به تکنولوژی واقعیت افزوده در پیدا کردن وسائل گمشده به افراد یاری رسانند.
در پتنت مورد بحث توضیح داده شده که برای استفاده از این ویژگی، می بایست اشیاء مختلفی را در مقابل اسکنر هدست بگیرید تا در آینده بتواند به شناسایی آن شیء در محیط بپردازد. پس از آن ویژگی های منحصر به فرد شیء مورد نظر در حافظه هدست ذخیره می شود و دستگاه به طور مداوم با هر بار مشاهده آن در محیط به ذخیره آخرین محل آن می پردازد.
حتی اگر سطح شیء مورد نظر با چیزی پوشیده شده باشد، دستگاه می تواند با شناسایی آن کاربر را از محلش با خبر سازد. همچنین این تکنولوژی می تواند بنا بر اهمیت اشیاء مختلف خود را با شرایط منطبق سازد و روند پیدا کردن اشیاء را برای کاربر راحت تر کند.
این تکنولوژی می تواند با دنبال کردن نیازهای مهم خانه، کاربر را از به پایان رسیدن برخی مواد غذایی یا هر چیز دیگر مطلع سازد. همچنین این تکنولوژی تنها منحصر به هدست های واقعیت افزوده نیست و احتمال می رود از آن روی تلفن های هوشمند یا هر گجت دیگری نیز استفاده شود.
با این حال تا کنون راه های بسیاری برای پیدا کردن اشیاء گم شده از سوی توسعه دهندگان تکنولوژی های مختلف ارائه شده که می توان از میان تمامی آن ها به برچسب های RFID اشاره کرد. اما استفاده از این تکنولوژی محدودیتی ندارد و می توانید بدون اضافه کردن یک گجت فیزیکی به اشیاء خود از محل قرار گرفتن آن ها به سرعت با خبر شوید.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تک شات، این استارتاپ که 4 سال از تاسیس آن می گذرد، توانسته پلتفرمی مبتنی بر فناوری نوظهور واقعیت مجازی را طراحی کند که به کاربران این امکان را می دهد تا محصولاتی را که قصد خرید آن را دارند، در محل مورد نظر تجسم کنند.
بر اساس آخرین گزارش ها، این استارتاپ هم اکنون با کمپانی هایی همچون Jerome's و Direct Shop که به ترتیب در زمینه فروش مبلمان و خرده فروشی فعالیت دارند و همچنین کمپانی کوکاکولا در حال همکاریست تا با استفاده از پلتفرم موبایل مبتنی بر فضای ابری خود به این شرکت ها در ارتقای قابلیت وب سایت ها و اپلیکیشن های موبایلی آن ها کمک کند و فروش بیشتری را برای این سه کمپانی به ارمغان آورد.
اما اکنون و با اضافه شدن این استارتاپ به زیرمجموعه اسنپ چت، به نظر می رسد که این کمپانی از تکنولوژی واقعیت افزوده به منظور راه اندازی کمپین ها مختلف و همچنین بازاریابی های موثرتر به منظور جذب هر چه بیشتر کاربران استفاده خواهد کرد.
از طرفی دیگر، اخیراً اسنپ چت تصمیمی بزرگ را برای ورود به بازار بورس نیویورک اتخاذ کرده و پرونده های لازم را تحویل مقامات کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا داده است. گفته می شود که اسنپ چت از ماه مارس 2017 به بورس نیویورک راه خواهد یافت که این امر منجر به افزایش ارزش این کمپانی به 20 الی 25 میلیارد دلار خواهد شد.
البته لازم به یادآوریست که به تازگی این کمپانی نام خود را از اسنپ چت به اسنپ تغییر داده و هدف خود از این اقدام را تنوع خدماتی که قرار است در آینده ارائه کند، عنوان کرده است. یکی از این محصولات، عینک هوشمندی تحت عنوان Snaptacles است که به دو لنز کوچک در گوشه قاب عینک برای فیلم برداریم مجهز شده است.
این شرکت در طی ماه های اخیر، استارتاپ های دیگری را نیز خریداری کرده است که از میان آن ها می توان به مواردی همچون Flite (استارت اپ فعال در حوزه تبلیغاتی)، Seene (استارت اپ فعال در فناوری بینایی کامپوتری) و Britstrips (استارت اپ فعال در حوزه ساخت اموجی) اشاره کرد.
خبرگزاری آریا - پروژه «تانگو» گوگل می تواند بزرگترین و مهمترین اتفاقی باشد که طی سال های آینده در دنیای فناوری اسمارت فون ها خواهد افتاد. در ادامه به اهمیت این پروژه و دلایل این ادعا پرداخته می شود.
وقتی به گوگل و دنیای تلفن های هوشمند فکر می کنید، شاید تنها سیستم عامل اندروید به خاطرتان بیاید؛ اما این تنها حوزه ای نیست که گوگل در دنیای اسمارت فون ها به آن وارد شده بلکه این غول فناوری جهان تاکنون شانس و قدرت خود را در بخشهای مختلفی از دنیای اسمارتفونها امتحان کرده که یکی از مهمترین آنها، پروژه موسوم به «تانگو» است. این پروژه در صورت موفقیت خواهد توانست دید ما به جهان، یا دستکم شیوه تعامل این دیوایس ها با جهان پیرامون را دگرگون کنند.
هم اکنون، کمپانی لنوو، موبایل Pahb 2 Pro، را به عنوان نخستین اسمارت فون مجهز به پروژه تانگو و ایسوس نیز نخستین موبایل های مجهز به این پروژه را در قالب «ذن فون 3» (ZenFone 3) عرضه داشته و این فناوری را در اختیار کاربران قرار داده اند.
اما پروژه تانگو دقیقا چیست؟ برای پاسخ این سوال نخست باید دید که چگونه رویای «واقعیت افزوده» (AR) گوگل خواهد توانست تا دنیای اسمارت فون ها را دگرگون سازد.
پروژه تانگو؛ بینایی بخشیدن به موبایل هاپروژه تانگو که در اوایل سال 2014 میلادی معرفی و توسط تیم فناوری های پیشرفته گوگل (ATAP)، توسعه پیدا کرد، یکی از تلاش های بزرگ گوگل است تا به موبایل ها و تبلت ها، همانطور که انسان می بیند، بینایی ببخشد.
این به منزله آگاهی بخشیدن کامل به دیوایس نسبت به محیط پیرامون است تا بتواند فضای اطراف خود و ارتباط انسان با آن را به خوبی بشناسد.
هدف اصلی از اجرای پروژه تانگو این است که اسمارت فون ها محیط پیرامون خود را شناخته و امکان ارائه تجربه واقعیت افزوده را بیابند.
به تازگی، کمپانی هایی نظیر اینتل و کوالکام، از ارائه دیوایس های مرجع برای پروژه تانگو به توسعه دهندگان خبر داده اند که قطعا می تواند شور و شوق و هیجان غیر قابل وصفی را در جامعه توسعه دهندگان ایجاد کند.
پروژه تانگو چگونه کار می کند؟یک دیوایس تحت پروژه تانگو قادر است تا از طریق تلفیقی از یک عملکرد سه هسته ای، محیط پیرامون خود را ببیند.
نخستین هسته، «تشخیص حرکت» است که به دیوایس امکان درک موقعیت و جهت حرکت آن را با استفاده از چندین نوع حسگر (شامل حسگرهای ژیروسکوپ و شتاب سنج) می دهد.
اما دومین هسته، سنجش عمق است که می تواند شکل اشیا موجود در دنیای پیرامون خود را تشخیص دهد. تاکنون کمپانی اینتل، با معرفی دوربین سه بعدی موسوم به RealSense توانسته نقشی حیاتی در این زمینه ایفا کند. با داشتن چنین تجهیزاتی روی مادربورد موبایل، دیوایس مورد نظر می تواند به امکان تشخیص حرکت و رندر دقیق اشیا سه بعدی متحرک، مجهز شود.
در نهایت، به هسته سوم می رسیم که در آن پروژه تانگو قادر است یادگیری محیط را ادغام کند؛ این یعنی که دیوایس مجهز به این فناوری قادر به نقشه برداری و شناخت محیط اطراف خود خواهد بود.
پروژه تانگو توان انجام چه وظایفی را دارد؟پروژه تانگو توان انجام طیف وسیعی از وظایف بدیهی اما مهم و کاربردی را دارد. علاوه بر این، در آن شمار زیادی اپلیکیشن در این پروژه وجود دارد که تا به حال مردم عادی و صاحبان مشاغل به آن فکر کرده اند.
به عنوان مثال، می توان با استفاده از دیوایس مجهز به پروژه تانگو، بلافاصله یک اتاق را اندازه گیری و ابعاد آن را ثبت کرد. این یعنی دیگر نیازی نیست که یک قلم و کاغذ و متر به دست بگیرید و شروع به اندازه گیری ابعاد اتاق کنید تا متوجه شوید که آیا تخت یا مبل در اتاق جا می شود یا خیر؟ بلکه با موبایل خود به راحتی و در یک لحظه میتوانید تمام این اطلاعات را کسب کنید.
یک دستگاه موبایل یا تبلت مجهز به پروژه تانگو و دوربین RealSense، تمام وظایف این چنینی را بسیار راحت می کند.
این فناوری به احتمال زیاد به افرادی که قدرت بینایی آنها رو به کاهش است نیز کمک خواهد کرد چراکه تانگو می تواند موقعیت دیوایس را با محیط پیرامون تشخیص داده و با ارسال سیگنال های صوتی یا حتی کلامی، کاربر را از محیط اطراف خود مطلع کند. در حال حاضر، محققان دانشگاه «لینکلن» در حال کار کردن روی این پروژه هستند.
برای آنکه درک بهتری از دقت و مهارت بالقوه پروژه تانگو پیدا کنید، کافیست تنها به این نکته اشاره شود که اینتل پیشتر نیز دوربین RealSense خود را در پهپادها نصب کرده تا آنها را از برخورد به موانع، به طور خودکار باز دارد. این دوربین ها حتی در پهپادهای در حال حرکت، بدون نیاز به اتصالات بی سیم و بلوتوث به خوبی عمل می کند.
تحول دنیای بازی های واقعیت افزوده با استفاده از پروژه تانگویکی از کاربردهای جذاب تر پروژه تانگو، دنیای بازیهای رایانه ای و از همه مهم تر، چگونگی استفاده پروژه تانگو از اپلیکیشن های واقعیت افزوده است که به کاربر امکان بازی کردن در دنیای واقعی را می دهد.
اواخر سال گذشته، یک ربات تیرانداز که از دیوایس مجهز به نمونه اولیه پروژه تانگو بهره می برد، معرفی شد. نصب یک موبایل مجهز به امکانات تانگو روی بازوی متحرک این ربات، دید 360 درجه ای از محیط اطراف ارائه می کرد.
گرچه، این فناوری تفاوت چندانی با یک موبایل مجهز به سنسورهای شتاب سنج که روی آن اپلیکیشن واقعیت مجازی نصب شده، نداشت اما این اپلیکشین ها نمی توانند مانند آنچه که در پروژه تانگو رخ می دهد، با حرکات فیزیکی بدن انسان پاسخ دهند.
تصور کنید که قبل از اینکه در بازی «پوکمون» لازم باشد تا «پوک بال» های خود را به سمت غول ها پرتاب کنید، بتوانید با استفاده از یک مسیریابی دقیق، به سمت یافتن پوکمون ها حرکت کنید. این بستر به تنهایی می تواند ساز و کارهای فراوانی را روانه دنیای بازی های رایانه ای کند.
در داخل بازی ها نیز محیط های مختلفی وجود دارد. با کمک این فناوری می توان از محیط خانه و حیاط نقشه برداری کرد و مراحل مختلف بازی را به صورت کاملا شخصی سازی شده با محیط زندگی خود در اختیار دوستان، آشنایان قرار داده و حتی به صورت کاملا شخصی استفاده کرد.
در بسیاری از موارد، تاثیر استفاده از فناوری تشخیص موقعیت مکانی درست شبیه استفاده از هدست های واقعیت مجازی اچ تی سی وایو (HTC Vive) است با این تفاوت که در پروژه تانگو برای تشخیص محیط اطراف نیازی به استفاده از فرستنده های بزرگ لیزری و محدودیت فضای 20 در 20 متری نیست.
بنابراین، پروژه تانگو را در بسیاری از موارد می توان از نظر تمرکز بیشتر روی ارتقای واقعیت به جای ایجای یک فضای مجازی جدید، به «هولو لنز مایکروسافت» نزدیکتر دانست.
پروژه تانگو یعنی تجارتپروژه تانگو تنها به بازی و تفریح ختم نمی شود بلکه می تواند استفاده های هوشمندانه و مفید تجاری هم داشته باشد.
چه بخواهیم از این فناوری در جهت نقشه برداری از یک خانه برای فروش آنلاین و چه برای کمک به ربات ها جهت تقابل و تعامل بهتر با محیط اطراف استفاده کنیم، شمار قابل توجهی اپلیکیشن طراحی شده که می تواند به کمپانی ها کمک کند تا ایده های خود را سریع تر و هوشمندانه تر اجرا کنند.
همکاری با خرده فروش هایی نظیر «والگرینز» (Wallgreens) و تارگت (Target)، از هم اکنون در ایالات متحده شروع شده است. هدف از این کار، متقاعد کردن مشتریان برای خرج کردن بهتر پولشان است. گرچه این طرح در ابتدای راه است اما همین مقدار اندک هم می تواند دورنمای خوبی از فروشگاه های آینده در اختیار ما قرار دهد.
پیشتر نیز،نیز شاهد اتصال پروژه تانگو به فناوری نقشه برداری گوگل در در پروژه «نقشه گوگل» (Google Maps) بوده ایم اما استفاده از آن کاهش یافته و تنها به تکنیک نقشه برداری فضای داخلی محدود شد.
در اینجا باید به یکی دیگر از طرح های بزرگ گوگل برای اتصال داده های دریافتی از تمام دیوایس های مجهز به پروژه تانگو و ترسیم فضاهای داخلی عمومی نظیر فرودگاه ها و فروشگاه های بزرگ، گوگل اشاره کرد. این پروژه، در بین سایر فناوری ها، قادر است سطح جدیدی از تبلیغات مبتنی بر موقعیت مکانی ارائه کند بدین ترتیب که وقتی از فروشگاه خاص یا حتی راهروهای خاصی در فروشگاه های مواد غذایی و سوپرمارکت ها عبور کنید، این تبلیغات برای شما ارسال خواهد شد.
طرح های بزرگ گوگلبدیهی است که گوگل خرده پروژه های زیادی در دست اجرا دارد که نسبتا برخی از آنها تکامل پیدا می کنند. این در واقع راهی است که گوگل در پیش گرفته است. با این حال به نظر می رسد که گوگل این بار قصد دارد با استفاده از پروژه تانگو به تجارت معنای جدیدی ببخشد. بنا بر گزارش جدید بلومبرگ، گوگل قصد دارد این تکنولوژی را همه گیر کند. در حال حاضر، پروژه تانگو تنها روی دو اسمارت فون در دسترس است اما قرار است این رویه طی سال های آینده به کلی تغییر کند.
همچنین گفته می شود که گوگل در حال کار کردن روی شیوه ای است که با کمک آن بتوان داده های سه بعدی که توسط پروژه تانگو جمع آوری می شود را به راحتی به اشتراک گذاشت. بدین ترتیب، سایر توسعه دهندگان می توانند، به عنوان مثال با استفاده از داده های جمع آوری شده ازسوی دیگران و استفاده از نقشه سه بعدی دیگری از یک موزه، می توانند یک اپلیکیشن راهنمای موزه طراحی کنند.
پروژه تانگو چه زمانی فراگیر می شود؟گوگل تاکنون برای تولید نخستین موبایل مجهز به پروژه تانگو، با کمپانی لنوو مشارکت کرده است که این دیوایس هم اکنون با قیمت 615 دلار در بازار موجود است.
لنووو، اساس پروژه تانگو در این موبایل را اینگونه توضیح می دهد:
تمام کاری که باید انجام دهید این است که به موبایل Phab 2 Pro نگاه کنید. بلافاصله خواهید دید که تمام اطلاعات و سوژه ها، رنگ واقعی به خود می گیرند. شما می توانید از این امکانات هم استفاده تفریحی و هم استفاده کاربردی کنید. به عنوان مثال، می توانید تنها با کمک موبایل خود، تمام اشیا را اندازه گیری کنید تا ببینید آیا مبلمان جدیدی که قصد خرید آن را دارید، با دکوراسیون خانه شما همخوانی دارد یا خیر؟ همچنین با استفاده از این دیوایس می توان حیوانات خانگی مجازی نگهداری و بزرگ کرد. این موارد تنها بخشی از امکانات بی شمار پروژه تانگو است.
در همین حال، ایسوس از نمایشگاه CES 2017، بهترین استفاده را کرده و موبایل «ذن فون 3 ای آر» (Zenfone 3 AR) خود که دیوایسی مشابه Phab 2 Pro لنوو است را رونمایی کرد. این اسمارت فون هم به پروژه تانگو مجهز است و با کمک دوربین های مجهز به تانگو و سنسورهای مختلف تشخیص محیط می تواند اشیا را به خوراک اطلاعاتی زنده از آنچه که دوربین در دنیای واقعی مشاهده می کند، تبدیل کند.
برای ملموس تر شدن این فناوری می توان استفاده از پروژه تانگو در دکوراسیون و مد را مثال زد. با استفاده از امکانات واقعیت افزوده مناسب می توان با ارائه یک پیش نمایش دقیق از مبلمان جدید در فضای خانه، پیش از خرید آن تصمیم گیری دقیقی داشت. همچنین، کمپانی گپ، از برندهای مشهور دنیای مد، به تازگی، با استفاده از این امکانات، یک اپلیکیشن فروش جدید ارائه کرده که با کمک آن می توان لباس دلخواه را بر تن یک شخصیت مجازی با سایز بدن کاربر پوشاند. بدین ترتیب، کاربر می تواند بدون نیاز به پوشیدن لباس مورد نظر، آن را از نظر اندازه و رنگ در تن خود به صورت مجازی اما دقیق مشاهده کند.
متاسفانه در حال حاضر اطلاعات تایید شده ای مبنی بر قیمت یا تاریخ عرضه موبایل Zenfone 3 AR تا این لحظه منتشر نشده است اما بنابر اعلام مسئولان کمپانی ایسوس، این تلفن هوشمند در نیمه دوم سال 2017 میلادی به بازار عرضه خواهد شد.
پروژه تانگو در رویداد Google I/O 2016شاید بتوان گفت، جذاب ترین اتفاقی که در رویداد سال گذشته «گوگل آی/اُ» (Google I/O 2016) حول پروژه تانگو افتاد، زمانی بود که «جانی لی»، از توسعه دهندگان پروژه تانگو، با نمایش ویدیویی، از تحقیقات متعددی که در دست اجرا بود خبر داد. یکی از این تحقیقات، شامل معرفی یک سیستم بسیار دقیق ناوربری فضای داخلی بود که با استفاده از مسیرهای نقطه چین روی صفحه نمایش کامل می شد. محیط این اپلیکیشن بسیار شبیه به بازی های تیراندازی اول شخص بود با این تفاوت که به جای هدایت اشخاص به سمت حمام های خون مجازی، آنها را به سمت قرارهای مهم کاری یا رستوران هدایت می کرد.
همچنین، در یک ویدیوی دیگر، شاهد نمایش امکان نقشه برداری ساختمان های بسیار بلند از فضای خارج، به شکل سه بعدی بودیم. درحالی که در دموی دیگری نشان داده شد که پروژه تانگو چگونه می تواند اشیا متحرک را در تصاویر سه بعدی تشخیص داده و اقدام به حذف آنها کند. گوگل حتی در این ویدیو نشان داد که چگونه پروژه تانگو می تواند به علم رباتیک فضایی کمک کرده و به اپراتورها امکان ردیابی موقعیت دقیق و حرکت ربات ها از هزاران کیلومتر دورتر را خواهد داد.
اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که برای فراگیر شدن این فناوری در بازار لحظه شماری می کنید، می توانید نظرات خود را درباره این فناوری فوق العاده در میان بگذارید.
شنیدهها حکایت از این دارند که اپل در حال همکاری با کارل زایس آلمان برای توسعهی یک عینک واقعیت افزوده است.
گزارشی جدید نشان از این دارد که اپل در حال توسعهی عینک واقعیت افزوده است که در ماههای اخیر شایعات زیادی در رابطه با آن شنیده بودیم. کاپرتینوییها در راستای توسعهی عینک واقعیت افزودهی خود از کمپانی کارل زایس آلمان کمک گرفتهاند و این عینک را با همکاری زایس توسعه میدهند.
رابرت اسکوبلی، یکی از فعالان حوزهی فناوری با انتشار گزارشی اعلام کرد که اپل در حال همکاری با کمپانی زایس برای توسعهی یک عینک واقعیت افزوده است. اسکوبلی با انتشار پستی در فیسبوک به این نکته اشاره کرد که یکی از کارکنان زایس این موضوع را تأیید کرده است. در صورت به واقعیت پیوستن شایعات، انتظار میرود در سال ۲۰۱۷ میلادی شاهد رونمایی از این عینک واقعیت افزوده باشیم.
برخلاف واقعیت مجازی که کاربران را در یک فضای مجازی قرار میدهد، واقعیت افزوده، اشیاء مجازی را در دنیای واقعی منعکس میکند و از اینرو امکان تعامل با دنیای مجازی را در قالب واقعیت در اختیار کاربران قرار میدهد. بهترین نمونه از تعریف واقعیت افزوده، بازی پوکمون گو است که سال گذشتهی میلادی با استقبال بسیار زیادی از سوی کاربران روبرو شد و پتانسیل بالای این حوزه از فناوری را نمایش داد.
پیش از این نیز خبری منتشر شده بود که حکایت از علاقهی وافر اپل به فعالیت در حوزهی واقعیت افزوده و توسعهی یک عینک مبتنی بر واقعیت افزوده داشت. تیم کوک، مدیرعامل اپل طی گفتگویی با ABC News در سپتامبر سال ۲۰۱۶ میلادی، اعلام کرد که ظرفیت بیشتری در آینده برای واقعیت افزوده در مقابل واقعیت مجازی قائل است.
تیم کوک در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است:
ما شاهد دو مفهوم واقعیت افزوده و واقعیت مجازی هستیم که هر دو بسیار هیجانانگیز هستند. اما به نظر من واقعیت افزوده پتانسیل بسیار بیشتری در مقایسه با واقعیت مجازی دارد.
اپل در ماههای اخیر پتنتهایی را در رابطه با واقعیت افزوده به ثبت رسانده است. برای مثال یکی از پتنتهای اپل در سال ۲۰۱۴ در رابطه با گجتی است که میتوان از طریق آن تصاویر مجازی را روی سطوح اشیا در دنیای واقعی قرار داد.
خبرگزاری آریا - گوگل قصد دارد با استفاده از پروژه تانگو روز به روز استفاده از واقعیت افزوده را در زندگی انسان های قرن بیست و یکمی بیشتر کند. به همین منظور، گوگل قصد دارد با عقد قراردادهایی با موزه های مختلف جهان، تکنولوژی واقعیت افزوده را به محیط آن ها بیاورد و اطلاعات بیشتری در مورد آثار مختلف به واسطه دستگاه های مجهز به تانگو ارائه دهد.
یکی از این مکان های مورد بحث، موسسه هنر دیترویت است. بازدید کنندگان از این موسسه می توانند با درخواست یک Lenovo Phab 2 Pro (اولین تلفن هوشمند مجهز به تانگو)، با استفاده از تکنولوژی واقعیت افزوده اطلاعات کامل تری در مورد آن چه مشاهده می کنند به دست آورند.
به عنوان مثال می توانید با نزدیک تر کردن تلفن همراه خود به یک تابوت، مومیایی داخل آن را مشاهده کنید و اطلاعاتی در مورد دوران زندگی آن نیز به دست آورید. همچنین می توانید با استفاده از این روش نقش برجسته های آهکی را که پس از گذر زمان تنها بخش هایی از آن ها باقی مانده است را به صورت باز سازی شده و رنگی مشاهده کنید.
تمامی ویژگی های گفته شده از نقاط قوت تانگو و تجربه جذاب آن، سخن به میان می آورند. با این حال شاید ظاهر پلتفرم مذکور کمی آشنا به نظر برسد و کاربر را به یاد بازی Pokémon Go بیاندازد. با وجود اینکه ارائه این ایده برای موزه ها می تواند بسیار جذاب باشد، اما تجربه کلی واقعیت افزوده هنوز آنقدر کامل نشده است و توسعه دهندگان باید برای تولید ایده های نوین و تازه وقت بیشتری بگذارند.
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از دیجیاتو، فرش جنگل چندین شخصیت خوش رنگ و لعاب را در خود جای داده و لحاف سحرآمیز هم داستان هایی درباره پریان را شرح می دهد. هر یک از این محصولات، سه داستان مختلف دارند و Tilt می گوید در حال تدارک دیدن داستان هایی بیشتر است. ضمناً این کمپانی شرح داده که به دنبال خرید لایسنس فرنچایزهای محبوب تری مانند «کتاب جنگل» نیز هست.
کودکان کافی است موبایل یا تبلت را به سمت بخش های خاصی از لحاف یا فرش بگیرند تا تجربه واقعیت افزوده فعال شود؛ تجربه ای که با بیرون پریدن شنل قرمزی از داخل خانه ای روی طرح لحاف یا بیرون خزیدن ببری از میان تار و پود فرش، مسلماً کودکان را شیفته خود خواهد کرد.
Tilt توضیح می دهند که پتنتی برای قرار دادن تکنولوژی واقعیت افزوده در منسوجات به ثبت رسانده و به همین دلیل، احتمالاً کمپانی های دیگری نیز وارد این عرصه خواهند شد؛ در همین راستا، خرید پتنت Tilt از سوی کمپانی هایی همچون دیزنی چندان دور از ذهن به نظر نمی رسد و احتمالاً باید به زودی منتظر معرفی تجربیات بیشتر و با کیفیت تری باشیم.
-
-
خبرگزاری آریا - مایکروسافت پتنتی تازه ارائه کرده است که پیوند مستحکم تری میان تکنولوژی واقعیت افزوده و زندگی روزمره مردم ایجاد کند. ردموندی ها قصد دارند با اضافه کردن یک سیستم ردیاب اشیاء به تکنولوژی واقعیت افزوده در پیدا کردن وسائل گمشده به افراد یاری رسانند.
در پتنت مورد بحث توضیح داده شده که برای استفاده از این ویژگی، می بایست اشیاء مختلفی را در مقابل اسکنر هدست بگیرید تا در آینده بتواند به شناسایی آن شیء در محیط بپردازد. پس از آن ویژگی های منحصر به فرد شیء مورد نظر در حافظه هدست ذخیره می شود و دستگاه به طور مداوم با هر بار مشاهده آن در محیط به ذخیره آخرین محل آن می پردازد.
حتی اگر سطح شیء مورد نظر با چیزی پوشیده شده باشد، دستگاه می تواند با شناسایی آن کاربر را از محلش با خبر سازد. همچنین این تکنولوژی می تواند بنا بر اهمیت اشیاء مختلف خود را با شرایط منطبق سازد و روند پیدا کردن اشیاء را برای کاربر راحت تر کند.
این تکنولوژی می تواند با دنبال کردن نیازهای مهم خانه، کاربر را از به پایان رسیدن برخی مواد غذایی یا هر چیز دیگر مطلع سازد. همچنین این تکنولوژی تنها منحصر به هدست های واقعیت افزوده نیست و احتمال می رود از آن روی تلفن های هوشمند یا هر گجت دیگری نیز استفاده شود.
با این حال تا کنون راه های بسیاری برای پیدا کردن اشیاء گم شده از سوی توسعه دهندگان تکنولوژی های مختلف ارائه شده که می توان از میان تمامی آن ها به برچسب های RFID اشاره کرد. اما استفاده از این تکنولوژی محدودیتی ندارد و می توانید بدون اضافه کردن یک گجت فیزیکی به اشیاء خود از محل قرار گرفتن آن ها به سرعت با خبر شوید.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تک شات، این استارتاپ که 4 سال از تاسیس آن می گذرد، توانسته پلتفرمی مبتنی بر فناوری نوظهور واقعیت مجازی را طراحی کند که به کاربران این امکان را می دهد تا محصولاتی را که قصد خرید آن را دارند، در محل مورد نظر تجسم کنند.
بر اساس آخرین گزارش ها، این استارتاپ هم اکنون با کمپانی هایی همچون Jerome's و Direct Shop که به ترتیب در زمینه فروش مبلمان و خرده فروشی فعالیت دارند و همچنین کمپانی کوکاکولا در حال همکاریست تا با استفاده از پلتفرم موبایل مبتنی بر فضای ابری خود به این شرکت ها در ارتقای قابلیت وب سایت ها و اپلیکیشن های موبایلی آن ها کمک کند و فروش بیشتری را برای این سه کمپانی به ارمغان آورد.
اما اکنون و با اضافه شدن این استارتاپ به زیرمجموعه اسنپ چت، به نظر می رسد که این کمپانی از تکنولوژی واقعیت افزوده به منظور راه اندازی کمپین ها مختلف و همچنین بازاریابی های موثرتر به منظور جذب هر چه بیشتر کاربران استفاده خواهد کرد.
از طرفی دیگر، اخیراً اسنپ چت تصمیمی بزرگ را برای ورود به بازار بورس نیویورک اتخاذ کرده و پرونده های لازم را تحویل مقامات کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا داده است. گفته می شود که اسنپ چت از ماه مارس 2017 به بورس نیویورک راه خواهد یافت که این امر منجر به افزایش ارزش این کمپانی به 20 الی 25 میلیارد دلار خواهد شد.
البته لازم به یادآوریست که به تازگی این کمپانی نام خود را از اسنپ چت به اسنپ تغییر داده و هدف خود از این اقدام را تنوع خدماتی که قرار است در آینده ارائه کند، عنوان کرده است. یکی از این محصولات، عینک هوشمندی تحت عنوان Snaptacles است که به دو لنز کوچک در گوشه قاب عینک برای فیلم برداریم مجهز شده است.
این شرکت در طی ماه های اخیر، استارتاپ های دیگری را نیز خریداری کرده است که از میان آن ها می توان به مواردی همچون Flite (استارت اپ فعال در حوزه تبلیغاتی)، Seene (استارت اپ فعال در فناوری بینایی کامپوتری) و Britstrips (استارت اپ فعال در حوزه ساخت اموجی) اشاره کرد.
برای انتشار یک ویدیوی زنده در توییتر، شما باید کلید مربوط به ایجاد توییت جدید را فشار دهید و در ادامه گزینهی live را انتخاب کنید. از این طریق میتوانید بعد از فریمبندی، شروع به ارسال ویدیو کنید. در طول زمان مخابرهی ویدیو، بینندههایی که در حال مشاهدهی شما در تایملاین خود هستند نیز میتوانند به کمک گزینهی کامنت نظراتشان را ارسال کنند یا اینکه ایموجی قلب بفرستند. اگر تجربهی استفاده از پریسکوپ داشته باشید، احتمالا چنین روندی برای شما آشنا خواهد بود و اگر پیش از این با پریسکوپ کار نکرده باشید، قابلیت جدید توییتر کاملا قابل لمس است. باید اشاره کنیم که توییتر پیش از این هم کلید مربوط به پریسکوپ را به برنامهی خود اضافه کرده بود. اما زدن این کلید کاربر را به محیط پریسکوپ یا استور (برای دریافت برنامه) هدایت میکرد.
افزوده شدن قابلیت ارسال ویدیوی زنده به توییتر، باعث ایجاد پرسشهایی در مورد آیندهی پریسکوپ شده است. پریسکوپ سال گذشته و به مبلغ نامشخصی توسط توییتر بهعنوان یک برنامهی مستقل خریداری شد. پریسکوپ در کنار برنامهی میرکت (Meerkat) باعث افزایش محبوبیت ویدیوهای موبایلی بهعنوان یکی از ابزارهای مخابرهی اخبار شدند. اما چیزی که در آن زمان بهعنوان یک پدیده تلقی میشد، حالا به نظر میرسد یک پدیدهی زودگذر و موقتی بوده است. میرکت اوایل سال جاری از رده خارج شد؛ این اتفاق پس از آن روی داد که مشخص شد اغلب افرادی که از این برنامه استفاده کردهاند، پس از مشاهدهی چند ویدیوی نخست ارسالی خودشان، دیگر به این سرویس بازنگشتهاند.
فیسبوک در ماه ژانویهی امسال، از سرویس ویدیوی زنده برای کاربران خود رونمایی کرد و همین امر باعث ارتقای جایگاه آن در میان کاربران شده است. اما در لیستی که فیسبوک از پربازدیدترین ویدیوهای زنده منتشر کرده بود، مشاهده میشد که بین ویدیو اول لیست با مورد دهم، تفاوت چشمگیری در میزان بازدید وجود دارد و بین این دو ویدیو حدود ۸۸ درصد کاهش بازدیدکننده مشهود بود.
البته مدیران پریسکوپ اعلام کردهاند برنامهی آنها مسیر توسعهی خود را ادامه خواهد داد. در همین راستا، سارا هایدار، مهندس سرپرست ارشد در پریسکوپ اظهار کرده است آنها کاملا به ادامهی فعالیت پریسکوپ و توسعهی آن تمایل دارند. وی همچنین به این نکته پرداخته است که لزوما تمام کاربران پریسکوپ، از توییتر هم بهطور مرتب استفاده نمیکنند.
هنگامی که پریسکوپ از سوی کمپانی توییتر خریداری میشد، انتظار میرفت آنها بتوانند بهطور قاطع و کاملا مستقل از توییتر عمل کنند و از سویی امیدوار بودند این انتقال بتواند به پریسکوپ در مسیر تبدیلشدن به یک محصول پرطرفدار و کاملا کارآمد و درعینحال مستقل کمک کند. این مدل در واقع همان روندی است که در مورد برنامهی اینستاگرام رخ داد و با خریداری آن توسط فیسبوک، اینستاگرام همچنان به مسیر توسعه و پیشرفت خود ادامه داد.
اما هنگامی که فیسبوک، قابلیت پخش ویدیوی زنده را بهعنوان یکی از ویژگیهای اصلی سرویس خود مطرح کرد؛ از آن پس ایدهی تبدیل اینستاگرام به یک شبکهی اجتماعی کاملا مستقل با قابلیت پخشهای ویدیویی زنده به مقدار زیادی کمرنگ شد. حال به نظر میرسد که روند مشابهی برای پریسکوپ در حال روی دادن باشد و پریسکوپ برای ادامهی راه خود با مشکلات زیادی مواجه شود. هایدر باور دارد پریسکوپ باید کاربران را تشویق به ارسال ویدیوهای زنده بهطور مرتبتر و پرشمارتر کند. وی در این باره میگوید:
ما باید این پیام را به مردم برسانیم که صدای آنها اهمیت دارد. یکی از موانعی که پیش روی افراد برای امتناع از ارسال ویدیوهای زنده وجود دارد؛ این است که آنها باور دارند «کار خیلی خاصی» برای گزارش دادن ندارند یا اینکه فکر میکنند واقعا کسی نمیخواهد صدای آنها را بشنود. بهویژه در شرایط دنیای کنونی، بسیار مهم است که بتوانیم افکار و احساساتمان را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم تا به این ترتیب به درک بهتری از یکدیگر برسیم. هنگامی که ما شاهد انجام این کار توسط شمار بیشتری از افراد باشیم و موفق شویم ویدیوی زنده را به سطوح استفادهی بالاتری از توییتر برسانیم، در آن صورت افراد بیشتری تشویق خواهند شد در مکالمات و مناسبات اینچنینی شرکت کنند.
اگر بخواهیم بهصورت خلاصه و اجمالی نتیجهگیری کنیم، میتوانیم بگوییم یکپارچه شدن پریسکوپ و توییتر برای هر دوی آنها سودمند است. احتمال میرود آمار استفاده از پریسکوپ به مقدار زیادی افزایش یابد و از طرفی کمپانی توییتر بتواند دوباره به میدان رقابت با فیسبوک بازگردد؛ میدانی که توییتر پس از فعال شدن قابلیت پخش زندهی ویدیویی فیسبوک تا حدودی آن را به رقیب خود واگذار کرده است. پیشتر مارک زاکربرگ، پخش ویدیوی زنده را بهعنوان پدیدهی بزرگ بعدی در زمینهی شبکههای اجتماعی توصیف کرده بود.
با وجود همهی اینها، به نظر نمیرسد شاهد از مد افتادن پخش ویدیوهای زنده باشیم. تقریبا برای هر فردی، ساخت و ارسال ویدیوی زنده از کارهایی است که هر چند وقت یکبار شاید به آن تمایل پیدا کند. با این اوصاف، بسیار معقولتر خواهد بود که قابلیت فوق در برنامهای باشد که بهطور مداوم و بهعنوان شبکهی اجتماعی خود استفاده میکنید؛ بهجای اینکه مجبور باشید برنامهای جداگانه برای این کار در نظر بگیرید. پریسکوپ هم اعلام کرده است که در ادامه، قابلیتهای پیشرفتهای به برنامهی کاربردی خود اضافه خواهد کرد. اما به هر حال، آیندهی قابلیت پخش ویدیوی زنده در توییتر بهگونهای رقم خورده است که مستلزم ادغام اساسی با این محصول بنیادی باشد و اگر بخواهیم نگاه واپسگرایانهای به موضوع داشته باشیم، شاید این احتمال را هم بدهیم که توییتر از همان وهلهی نخست در فکر چنین روندی بوده است.
منبع : زومیت
توییتر امکانی را فراهم کرده است که کاربران میتوانند با استفاده از اپلیکیشن اصلی توییتر، اقدام به مخابرهی ویدیوی زنده کنند.
توییتر به تازگی بروزرسانی را منتشر کرده است که به کاربران اجازه میدهد تا بتوانند از داخل برنامهی کاربردی توییتر در محیط اندروید و iOS اقدام به پخش ویدیو بهصورت زنده کنند. این قابلیت جدید توسط برنامهی پریسکوپ (Periscope) پشتیبانی میشود. پریسکوپ در واقع برنامهی ویدیوی زندهی توییتر است. اما نکتهی جالب توجه در رابطه با قابلیت جدید این است که شما بدون اینکه نیاز به نصب پریسکوپ روی گوشی یا نیاز به ایجاد حساب کاربری در این برنامه داشته باشید، میتوانید از خدمات آن استفاده کنید.
حرکت جدید توییتر احتمالا به منظور رقابت با امکان اخیر فیسبوک انجام گرفته است. در حال حاضر برتری اصلی فیسبوک نسبت به توییتر در این است که هر کاربری که برنامهی فیسبوک را به صورت فعال در گوشی خود داشته باشد میتواند بدون دانلود هیچ برنامهی جداگانهی دیگری، اقدام به پخش ویدیو به صورت زنده در فیسبوک کند.
برای انتشار یک ویدیوی زنده در توییتر، شما باید کلید مربوط به ایجاد توییت جدید را فشار داده و در ادامه گزینهی live را انتخاب کنید. از این طریق میتوانید فریمبندی را صورت داده و شروع به ارسال ویدیو کنید. در طول زمان مخابرهی ویدیو، بینندههایی که در حال مشاهدهی شما در تایملاین خود هستند نیز میتوانند روی گزینهی کامنت رفته و نظراتشان را ارسال کنند یا اینکه ایموجی قلب بفرستند. اگر تجربهی استفاده از پریسکوپ را داشته باشید، احتمالا چنین روندی برای شما آشنا خواهد بود و اگر هم پیش از این با پریسکوپ کار نکرده باشید، قابلیت جدید توییتر کاملا قابل لمس است. باید اشاره کنیم که توییتر پیش از این هم کلید مربوط به پریسکوپ را به برنامهی خود اضافه کرده بود. اما زدن این کلید کاربر را به محیط پریسکوپ یا استور (برای دریافت برنامه) هدایت میکرد.
افزوده شدن قابلیت ارسال ویدیوی زنده به توییتر باعث ایجاد پرسشهایی پیرامون آیندهی پریسکوپ شده است. پریسکوپ سال گذشته و به مبلغ نامشخصی توسط توییتر به عنوان یک برنامهی مستقل خریداری شد. پریسکوپ در کنار برنامهی میرکت (Meerkat) باعث افزایش محبوبیت ویدیوهای موبایلی به عنوان یکی از ابزارهای مخابرهی اخبار شدند. اما چیزی که در آن زمان به عنوان یک پدیده تلقی میشد، حالا به نظر میرسد که یک پدیدهی زودگذر و موقتی بوده است. اما میرکت اوایل سال جاری از رده خارج شد. این اتفاق پس از آن روی داد که مشخص شده بود اغلب افرای که از این برنامه استفاده کردهاند، پس از مشاهدهی چند ویدیوی نخست ارسالی خودشان، دیگر به این سرویس باز نگشتهاند.
فیسبوک در ماه ژانویهی امسال، از سرویس ویدیوی زنده برای کاربران خود رونمایی کرد و همین امر نیز باعث ارتقای جایگاه آن در میان کاربران شده است. اما در لیستی که فیسبوک از پربازدیدترین ویدیوهای زنده منتشر کرده بود، مشاهده میشد که بین ویدیو اول لیست با مورد دهم لیست تفاوت چشمگیری در میزان بازدید وجود دارد و حدود ۸۸ درصد کاهش بازدیدکننده بین این دو ویدیو مشهود بود.
البته مدیران پریسکوپ اعلام کردهاند که برنامهی آنها مسیر توسعهی خود را ادامه خواهد داد. در همین راستا، سارا هایدار، مهندس سرپرست ارشد در پریسکوپ اظهار کرده که آنها کاملا به ادامهی فعالیت پریسکوپ و توسعهی آن تمایل دارند. وی همچنین به این نکته پرداخته که لزوما تمام کاربران پریسکوپ، از توییتر هم به طور مرتب استفاده نمیکنند.
هنگامی که پریسکوپ از سوی کمپانی توییتر خریداری میشد، انتظار میرفت که آنها بتوانند به طور قاطع و کاملا مستقل از توییتر عمل کنند و از سویی نیز امیدوار بودند که این انتقال بتواند به پریسکوپ در مسیر تبدیل شدن به یک محصول پرطرفدار و کاملا کارآمد و در عین حال مستقل کمک کند. این مدل در واقع همان روندی است که در مورد برنامهی اینستاگرام رخ داد و با خریداری آن توسط فیسبوک، اینستاگرام همچنان به مسیر توسعه و پیشرفت خود ادامه داد.
اما هنگامی که فیسبوک، قابلیت پخش ویدیوی زنده را به عنوان یکی از ویژگیهای اصلی سرویس خود مطرح کرد، از آن پس ایدهی تبدیل اینستاگرام به یک شبکهی اجتماعی کاملا مستقل با قابلیت پخشهای ویدیویی زنده به مقدار زیادی کمرنگتر شد. حال به نظر میرسد که روند مشابهی برای پریسکوپ نیز در حال روی دادن باشد و پریسکوپ برای ادامهی راه خود با مشکلات زیادی مواجه شود. هایدر باور دارد که پریسکوپ باید کاربران را تشویق به ارسال ویدیوهای زنده به طور مرتبتر و پرشمارتر کند. وی در این باره میگوید:
ما باید این پیام را به مردم برسانیم که صدای آنها اهمیت دارد. یکی از موانعی که پیش روی افراد برای امتناع از ارسال ویدیوهای زنده وجود دارد این است که آنها باور دارند «کار خیلی خاصی» برای گزارش دادن ندارند یا اینکه فکر میکنند واقعا کسی نمیخواهد صدای آنها را بشنود. به ویژه در شرایط دنیای کنونی، بسیار مهم است که ما بتوانیم افکار و احساساتمان را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم تا به این ترتیب بتوانیم به درک بهتری از هم برسیم. هنگامی که ما شاهد انجام این کار توسط شمار بیشتری از افراد باشیم و موفق شویم که ویدیوی زنده را به سطوح استفادهی بالاتری از توییتر برسانیم، در آن صورت افراد بیشتری تشویق خواهند شد تا در مکالمات و مناسبات اینچنینی شرکت کنند.
اگر بخواهیم به صورت خلاصه و اجمالی نتیجهگیری کنیم، میتوانیم بگوییم که یکپارچه شدن پریسکوپ و توییتر برای هر دوی آنها سودمند است. احتمال میرود که آمار استفاده از پریسکوپ به مقدار زیادی افزایش یابد و از طرفی نیز کمپانی توییتر بتواند دوباره به میدان رقابت با فیسبوک بازگردد؛ میدانی که توییتر پس از فعال شدن قابلیت پخش زندهی ویدویی فیسبوک تا حدودی آن را به رقیب خود واگذار کرده است. پیشتر مارک زاکربرگ، پخش ویدیوی زنده را به عنوان پدیدهی بزرگ بعدی در زمینهی شبکههای اجتماعی توصیف کرده بود.
توییتر در قیاس با فیسبوک به نظر میرسد که جایگاه بهتر و طبیعیتری برای پخش ویدیو باشد. واقعیت این است که شبکهی شما در توییتر معمولا از افرادی تشکیل میشود که به طور خالص به نگرشهایتان علاقه دارند؛ بر خلاف فیسبوک که شاید برای نمونه با فردی دوست باشید که او را صرفا یک بار در یک مهمانی دیدهاید. از این رو به نظر میرسد که به اشتراک گذاشته شدن یک ویدیوی زنده از سوی کسی که او را فالو کردهاید، در قیاس با ویدیوی زنده از سوی یک آشنای دور برایتان کشش بیشتری داشته باشد.
با وجود همهی اینها، به نظر نمیرسد که ما شاهد از مد افتادن پخش ویدیوهای زنده باشیم. تقریبا برای هر فردی، ساخت و ارسال ویدیوی زنده از کارهایی است که هر چند وقت یک بار شاید به آن تمایل پیدا کند. با این اوصاف، بسیار معقولتر خواهد بود که قابلیت فوق در برنامهای باشد که شما به طور مداوم و به عنوان شبکهی اجتماعی خود استفاده میکنید؛ به جای اینکه مجبور باشید برنامهای جداگانه را برای این کار در نظر بگیرید. پریسکوپ هم اعلام کرده است که قابلیتهای پیشرفتهای را در ادامه به برنامهی کاربردی خود اضافه خواهد کرد. اما به هر حال، آیندهی قابلیت پخش ویدیوی زنده در توییتر به گونهای رقم خورده است که مستلزم ادغام اساسی با این محصول بنیادی باشد و اگر بخواهیم نگاه واپسگرایانهای به موضوع داشته باشیم، شاید این احتمال را هم بدهیم که توییتر از همان وهلهی نخست نیز در فکر چنین روندی بوده است.