دکتر انقطاع به پاس مشارکتهای پیشگامانه و قابل تقدیرش در حوزه مهندسی اپتیکِ فرامواد، پلاسمونیکهای نانومقیاس، فرامواد بر پایه مدارهای نانواپتیکی، و تصویربرداری اپتیکی در زمینههای پزشکی برنده مدال طلای «اسپای» (SPIE) شده که بالاترین جایزه اهدایی از سوی این انجمن است.
در فهرست برندگان این مدال نام برجسته ترین دانشمندان اپتیک و فتونیک جهان دیده می شود از جمله چارلز هارد تاونز (پدر لیزر) که در سال ۱۹۶۴ و چارلز کائو (پدر «ارتباطات با فیبر نوری») که در سال ۲۰۰۹ موفق به دریافت این مدال شدند.
انجمن بینالمللی اپتیک و فوتونیک در سال ۱۹۵۵ به عنوان سازمانی غیرانتفاعی برای پیشرفت فنآوریهای نوری به ثبت رسید. قریب به ۲۵۶ هزار نفر از ۱۵۵ کشور جهان در این انجمن عضویت دارند که در فراهم آوردن امکاناتی نظیر کتابها و مجلات، برگزاری کنفرانسها، کمک به ادامه تحصیل و ثبت اختراع از اعضای خود حمایت میکند.
دکتر نادر انقطاع که ۶۰ سال پیش یعنی در همان سالی که انجمن بینالمللی اپتیک تاسیس شد در تهران متولد شد. او در ۲۳ سالگی پس از پایان دوره لیسانس در دانشگاه تهران راهی آمریکا شد و تحصیلات فوق لیسانس و دکتری خود را در مؤسسه فناوری کالیفرنیا به پایان برد.
وی از دانشمندان پیشرو جهان در زمینه الکترومغناطیس و نانوفناوری به شمار می رود که تحقیقاتش در زمینه متامواد و نقش نور در نانوفناوری بر رشتههای متعددی از نجوم و علوم کامپیوتر گرفته تا پزشکی و فنون ارتباطات تأثیر گذاشته است. او مشارکتهای مهمی در زمینههای متامواد، اپتیک تبدیل، اپتیک پلاسما، نانوفوتونیک، فوتونیک گرافین، نانومواد، اپتیک نانوسکیل، نانو آنتنها و آنتنهای مینیاتوری انجام داده است. وی همچنین در سال ۲۰۱۲ موفق به دریافت جایزه الکترومغناطیسIEEE شد. از دیگر افتخارات دکتر انقطاع، کسب جایزه جرج هیلمیر برای تحقیق برتر در سال ۲۰۰۸ و جایزه محقق جوان بنیاد ملی علوم ایالات متحده در سال ۱۹۸۹ میباشد.
فرآوری: آمنه اسفندیاری ـ بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
دعا عرض نیاز به درگاه ایزد منان و خواستن نیازمندیها از اوست. طبق آیه 77 سوره فرقان دعا سبب توجه و اعتنای ایزد منان به انسان است. («قل ما یعبا بکم ربی لولا دعائکم»)هر که او را بخواند درهای سعادت به روی او، گشاده می شود، چرا که بندگان تنها به او نیازمندند و امید گناهکاران تنها به فضل اوست.
از امام باقر ـ علیه السّلام ـ سئوال کردند «برترین عبادات کدام است؟ فرمودند: هیچ چیزی بهتر از درخواست حاجت از خداوند متعال نیست» (شیح حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 7، ص 30) و «وقتی از آن حضرت سئوال شد که قرائت قرآن افضل است یا دعای بسیار؟ فرمودند: بسیار دعا کردن برتر است به دلیل آیهی کریمه که فرمود اگر دعا نکنید، عنایت و توجهی به شما نمیشود. (فرقان/ 77) » (علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 81، ص 223)
حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ که بیابانگردی از کارهای معمولی او بود، روزی تنها در بیابان عبور میکرد، باران شدید بارید، و او را غافلگیر کرد، او به هر طرف میدوید و مینگریست پناهگاه نمیدید که به آنجا رود، در این جست و گریز ناگهان چشمش به شخصی افتاد که در مکانی مشغول نماز بود، به سوی او روان شد وقتی به او رسید، آنجا را محل امن یافت.
پس از آنکه آن شخص از نماز فارغ شد، عیسی ـ علیه السّلام ـ بعد از احوال پرسی به او فرمود: بیا با هم دعا کنیم تا باران بایستد.
طبق سفارش روایات حتی بند کفش پاره شده و نمک غذایمان را از خدای مهربانمان طلب کنیم. در این صورت خوب درک می کنیم که همه ی هستی حتی ناتوان از تهیه ی نمکی برای غذای ما هستند آنگاه در عالم هیچ موثری را بجز خدا نمی بینیم و این مقام، مقام اعتراف به فقر ذاتی آدمی و اقرار به غنای مطلق حق تعالی است
آن شخص گفت! «ای مرد»! چگونه دعا کنیم، با اینکه چهل سال است در اینجا به عبادت مشغولم، تا خدا توبه مرا قبول کند، ولی هنوز معلوم نیست که توبهام قبول شده باشد،زیرا از خدا خواستهام نشانه قبولی توبهام این باشد که پیامبری از پیامبرانش را به اینجا بفرستد.
عیسی ـ علیه السّلام ـ به او فرمود «من عیسی پیغمبرم» بنابراین معلوم میشود که توبه تو قبول شده است.
تو چه گناهی کردهای؟ او گفت: روزی تابستان بیرون آمدم، هوا بسیار گرم بود، گفتم: عجب روز گرمی است «که یک نوع شکایت به خدا است.»
روزی پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ نماز میخواند، شنید که مردی بادیه نشین میگوید: اللّهم ارحمنی ومحمداً و لا تَرحَمْ مَعنا احداً: «خدایا تنها من و محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ را مشمول رحمت خود کن و هیچ کس غیر از ما را مشمول این رحمت مکن.» پس از آن که نماز پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ تمام شد، آن حضرت به او فرمود: لقد تحجّرت واسِعاً.
تو یک موضوع وسیع را محدود ساختی، و جنبه اختصاص به آن دادی. یعنی: هیچ گاه چنین دعا مکن، چرا که رحمت خدا، وسیع است و اختصاص به من و تو ندارد.
روزی ابراهیم ادهم در بازارهای بصره عبور میکرد و مردم اطرافش را گرفته و گفتند: ابراهیم! خداوند در قرآن مجید فرموده «ادعونی استجب لکم».
مرا بخوانید جواب میدهم شما را، ما میخوانیم ولی دعای ما مستجاب نمیشود.
ابراهیم گفت: علتش آن است که دلهای شما بواسطه ده چیز مرده است «دعایتان صفائی ندارد و دلهای پاک و بیآلایش نیست» پرسیدند آن ده امر چیست؟ گفت: اول آنکه خدا را شناختید ولی حقش را ادا ننمودید.
دوم: قرآن را تلاوت کردید ولی عمل به آن نکردید. سوم: ادعای محبت با پیغمبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نمودید ولی با اولادش دشمنی کردید. چهارم: ادعا کردید با شیطان عداوت و او را دشمن هستیم ولی در عمل با او موافقت نمودید. پنجم: میگویید به بهشت علاقمندیم امّا برای وارد شدن در بهشت کاری انجام نمیدهید. ششم: گفتید از آتش جهنم میترسیم ولی بدنهای خود را در آن افکندید. هفتم: به عیب جویی مردم مشغول شدید و از عیب خود غافل ماندید. هشتم: گفتید دنیا را دوست نداریم و ادعای بغض آن را نمودید ولی با حرص جمعش میکنید.
نهم: اقرار به مرگ دارید ولی خویشتن را مهیا برای آن نمیکنید. دهم: مردگان را دفن نمودید امّا از آنها عبرت و پند نگرفتید.
این علل ده گانه است که باعث مستجاب نشدن دعای شما میشود.
در سال 6 از هجرت قحط و غلائی شد، کار مردم به سختی کشید و فقر بر مردم هجوم آورد مردم نزد پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ آمدند و شکایت کردند. حضرت فرمودند که: مردم سه روز روزه بگیرند و صدقه دهند، روزها مردم از شهر بیرون بروند تا دعای باران بخوانیم، روز موعود پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به اتفاق اهل مدینه به صحرا رفتند و نماز استسقاء «نماز باران» خواندند، هنوز دعا و نیایش تمام نشده بود که سحاب رحمت نامتناهی از دریای بیپایان کرم الهی برخواسته بر شهر و نواحی سایه برکت انداخته شروع به باریدن کرد، و هفت شبانه روز خاموش کردن آتش عطش آن کشور و تسکین غبار اضطراب مردم آن مرز و بوم پرتو انداخت تا اینکه از کثرت باران بنیان طاقتشان منهدم گشته از خرابی خانهها متوهم شدند مردم نزد حضرت رفتند و مستدعی تخفیف باران گردیدند، آن حضرت از آن گفتار متبسم شد و دست به دعا برداشت و عرض کرد «اللهم حوالینا لا علینا» یعنی خدایا به اطراف ما بباران و بر ما مباران، پس ابر شکافته شد از محاذات مدینه کنار رفت چنان که در شهر اصلاً باران نبود، در خارج مدینه و نواحی هم چنان میبارید.
اولین فایده ی دعا به درگاه پروردگار عالم تقرب به اوست همانطور که امام صادق (علیه السلام) میفرمایند: شما با هیچ وسیله ای همانند دعا نمی توانید به خدا نزدیک شوید. (میزان الحکمه ص 872، حدیث 5571)
در زمان خاتم الانبیاء محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ باران تأخیر کرد، اصحاب آمدند، خدمت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ عرض نمودند یا رسول الله دعا کن تا خدا باران رحمت خود را نازل فرماید، رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ دعا کرد ولی مستجاب نشد و باران نازل نگردید، مرتبه دیگر التجا نمودند ابری ظاهر شد و باران شد، اصحاب از حضرت سؤال کردند، علت چه بود که مرتبه اوّل دعا مستجاب نگردید و در مرتبه دوّم دعا مستجاب شد، رسول الله فرمود مرتبه اوّل نیت نداشتم و در مرتبه دوّم با نیت دعا کردم، مثلا حضرت در مرتبه اوّل برای خواهش اصحاب دعا نمود و طلب جدی نداشت ولی در مرتبه دوّم جداً از خدا خواست و دعایش از روی قلب بود.
مؤمن هم باید دعایش از روی دل باشد تا مورد اجابت خدای تعالی واقع شود، اینکه دیدهاید اکثر دعاها مستجاب نمیشود برای آن است که با قلب «خدا» خوانده نمیشود.
حال که دانستیم دعا فرصت مناجات و انس با خدای آسمان و زمین است و به فرموده ی امام معصوم برترین عبادات و حتی افضل بر قرائت قرآن است. پس حتما غفلت از دعا کردن خسران دنیا و آخرت است.
اولین فایده ی دعا به درگاه پروردگار عالم تقرب به اوست همانطور که امام صادق (علیه السلام) میفرمایند: شما با هیچ وسیله ای همانند دعا نمی توانید به خدا نزدیک شوید. (میزان الحکمه ص 872، حدیث 5571)
پس از این فرصت خوب استفاده کنیم و طبق سفارش روایات حتی بند کفش پاره شده و نمک غذایمان را از خدای مهربانمان طلب کنیم. در این صورت خوب درک می کنیم که همه ی هستی حتی ناتوان از تهیه ی نمکی برای غذای ما هستند آنگاه در عالم هیچ موثری را بجز خدا نمی بینیم و این مقام، مقام اعتراف به فقر ذاتی آدمی و اقرار به غنای مطلق حق تعالی است که یا ایها الناس انتم الفقراï؛€ الی الله و الله هو الغنی الحمید (فاطر 15)
منابع:
سایت حوزه
سایت اندیشه قم
وسائل الشیعه، ج 7