بر اساس تحقیق جدیدی که در دانشکده واشنگتن بر روی موش انجام شد یافته ها نشان داد که بافت چربی به کمک یک آنزیمی که از خودش ترشح می کند ، در شرایط بحران غذایی پاسخ مغز را از طریق کنترل میزان انرژی مغزی کنترل میکند.
نقش بافت چربی در افزایش طول عمر
ایمایی میگوید: با افزایش سن افرادی که به مقدار کمی دچار اضافه وزن هستند دچار مشکلاتی می شوند.
هیچکس نمیداند چرا افرادی که به میزان کمی دچار اضافه وزن هستند میزان مرگ و میر بیشتری در بین آنها وجود دارد.اما مطالعه ما نشان میدهد که در صورتی که فرد از مقدار بهینه چربی برخوردار نباشد ، بخشی از مغز که بطور خاص در کنترل متابولیسم و افزایش وزن اهمیت دارد تحت تاثیر قرار میگیرد.
در قدیم تصور بر آن بود که NAMPT برای تولید این سوخت ضروری در سلول اهمیت دارد.
اما ایمایی و تیمش اشاره کرده اند که بافت چربی مقدار زیادی NAMPT تولید میکند که در خارج سلول با گردش داخل عروق به اتمام میرسد. که نشان میدهد که ترشح NAMPT کار مهمی را در جایی از بدن انجام میدهد.برای یافتن این سوال پژوهشگران موشهایی را پرورش دادند که توانایی لازم برای تولید این آنزیم نداشتند.
وقتی بافت چربی دچار کمبود این آنزیم میشود سطح انرژی در بافت چربی ناگهان افت شدیدی پیدا میکند.
سایر بافتها مثل کبد و عضلات تحت تاثیر قرار نمیگیرند و فقط هیپوتالاموس تحت تاثیر قرار می گیرد. هیپوتالاموس بخشی از مغز است که در تنظیم درجه حرات بدن، سیکل خواب، ضربان قلب، فشار خون، تشنگی و اشتها نقش مهمی را ایفا میکند. یافته ها نشان میدهد که بافت چربی بطور خاص با هیپوتالاموس فعالیت میکند.
در نتیجه بدن را در نقاط تنظیمی فیزیولوژیکی تحت تاثیر قرار میدهد . موش ها با سطح کم NAMPT در بافت چربی سطح انرژی پایینی در هیپوتالاموس را دارند. این موشها هم چنین سطح فعالیت بدنی کمتری نسبت به سایر موشهایی که این نقص را ندارند دارند و آنها هم چنین نشان دادند که افزایش بیان پروتئینی به نام SIRT1 در هیپوتالاموس موشها سبب افزایش امید به زندگی خواهد شد.
تمام این فرایندها یکدیگر را تحت تاثیر قرار میدادند. و مقالات جدید نشان داده اند که سطح انرژی در هیپوتالاموس با عملکرد بافت چربی رابطه دارد.
موشهایی که مقدار زیاد از حد NAMPT تولید میکنند از نظر فیزیکی بسیار فعال هستند ولی با کاهش NAMPT در بافت چربی بسیار خسته می شوند.
در واقع ، موشهای با NAMPT بالا در چربی ، بسیار شبیه موشهایی هستند که SIRT1 زیادی در مغز دارند. محققین یافته اند که بطور موقت میتوانند فعالیت فیزیکی موشهای با NAMPT پایین را در بافت چربی با تزریق NMM ،ترکیبی که بوسیله NAMPT تولید میشود افزایش دهند.
ایمایی حدس میزند که NAMPT یک سیگنال حیاتی از بافت چربی در پاسخ به نبود غذاست و زمانی که غذایی وجود ندارد بافت چربی با کنترل عملکرد مغز سبب زنده ماندن فرد میشود.
این محقق اذعان داشته است که :”بافت چربی عملکرد مغز را به طریق جالبی کنترل میکند و نتایج نشان داده است که بافت چربی در مقداری بهینه میتواند سبب افزایش عملکرد مرکز پیری و امید به زندگی در مغز شود.
ما هنوز نمیدانیم این مقدار بهینه چقدر است و چگونگی عمل آن فرد به فرد متفاوت است.اما حداقل در موشها ، ما میدانیم که اگر آنزیم تولید شده از بافت چربی نباشد ، قسمت مهم مغز نمیتواند سطح لازم انرژی را کسب کند.
