شناسایی طبع سرد و گرم در طب سنتی بسیار مهم است چرا که متخصصان طب سنتی معتقدند ویژگیهای جسمی و روانی افراد تحت تاثیر طبیعت آنها قرار دارد.
از نظر طب سنتی شناسایی مزاج و طبیعت بدن یک روش کاربردی و مهم برای حفظ سلامت جسمی و روانی فرد است. طب سنتی معتقد است که زندگی انسان تحت تاثیر طبیعت بدنش قرار دارد، از این رو غذایی که هر فرد میخورد میتواند بر تمامی اعضای بدن شخص از مغز و اعصاب گرفته تا قلب و کبد او اثر بگذارد که این اثر در افراد با طبیعت مختلف متفاوت خواهد بود. مزاج افراد به شکل تخصصی از ترکیب چهار طبع گرم، خشک، سرد و تر (برگرفته شده از عناصر چهارگانه آتش، خاک، هوا و آب) شکل میگیرد ولی مردم به طور عمومی افراد را به داشتن طبع سرد و گرم تقسیم میکنند.
طبع سرد
افراد با طبع سرد به احتمال زیاد، با خوردن ترشیجات، ماست، خیار، دوغ، آب یخ و... فشارشان بشدت افت کرده و بیرمق و کمتوان میشوند و نیاز مبرم به استراحت و خواب پیدا میکنند. حال اگر این علایم با خوردن این غذاها ظاهر نشد یا خفیف بود احتمال دارد که مزاج شما متعادل باشد.
طبع گرم
اگر با خوردن خوراکیهای گرمی مانند مویز، خرما، موز، انجیر، مغزهای آجیلی، مواد تند و تیز و... بشدت دچار تعریق و حرارت درونی بدن شدید و صورتتان جوش زد و رنگتان قرمز و کبود و عروقتان پرخون و کمی عصبی مزاج و تمایلتان به انجام فعالیتهای جسمی و جنسی زیاد شد احتمال این که طبع گرمی داشته باشید، زیاد است؛ البته استثناهایی هم وجود دارد. چرا که فرد سرد مزاج با کبد گرم نیز ممکن است این علایم را تجربه کند یا این که احتمال دارد یک فرد گرم مزاج به دلیل عادت به خوردن غذاهایی با طبع گرم چنین علایمی را تجربه نکند یا تجربهای عکس آن داشته باشد.
افراد دارای مزاج سرد یا گرم هستند، اما این گرمی و سردی با تری و خشکی نیز همراه میشود. از دیدگاه طب سنتی منظور از تری، میزان انعطافپذیری و رطوبت بدن شخص است. خشکی هم مقابل تری است و انعطافناپذیری را نشان میدهد.
یکی از سادهترین راهها برای شناسایی طبع سرد و گرم و مزاج هر فرد، بررسی ویژگیها و خصوصیات وی میباشد که در ادامه ذکر شده است:
1- بررسی سردی یا گرمی بدن
2- بررسی سفتی و نرمی بافت بدن
3- رنگ پوست در افراد با طبع سرد و گرم
4- عضلانی یا استخوانی بودن
5- بررسی ساعت و چگونگی خواب
6- میزان رشد و جنس مو
7- اجابت مزاج
8- میزان سازگاری با محیط
طبع گرم و خشک
خصوصیات جسمی: این افراد لاغر اندام هستند. رنگ چهره و سفیدی چشم آنان به زردی میزند. پوستی گرم و خشک دارند. گرمایی هستند و تحمل فصل تابستان را ندارند. عطش زیاد و دهانی خشک دارند. بهترین فصل برای ایشان فصل زمستان است. کم خواب هستند. تمایل به خوردن ترشیها مثل لواشک و سرکه و هم چنین خوراکیهای سرد مثل خیار و کاهو دارند و به خوردن خوراکیهای شیرین و ادویه جات کمتر تمایل نشان میدهند.
خصوصیات روانی: زود عصبانی شده و زود هم آرام میشوند. افرادی پر جنب و جوش، پر انرژی، باهوش و پرحرف هستند.
توصیه: افرادی که مزاج گرم و خشک دارند باید از هوای تازه و خنک بهره مند شوند و در رژیم غذایی خود از آب و مایعات ، میوه و سبزیجات تازه مثل کاهو و اسفناج استفاده کنند و از نوشیدن بیش از اندازه چای و قهوه خودداری کنند. این افراد همچنین باید مصرف غذاهای گرم و خشک را به خصوص در هوای گرم کاهش دهند.
طبع گرم و تر
خصوصیات جسمی: این افراد درشت اندام بوده، دارای پوستی سرخ و سفید و موهای پرپشت هستند. نبض پر و قوی دارند. خواب خوبی دارند گرچه تحمل بیخوابی هم برایشان راحت است. این افراد نه تحمل گرمای زیاد را دارند و نه تحمل سرمای زیاد، ولی در کل تحمل سرما برایشان راحتتر است. علاقه به شیرینی و ترشی دارند و تقریبا همه نوع غذا را میخورند. پوست بدن ایشان گرم، مرطوب و نرم است.
خصوصیات روانی: انسانهایی جسور و شجاع بوده، معمولا پیشرو و رهبر گروه میباشند. به طور معمول انسانهای آرامی هستند ولی هنگام عصبانیت ممکن است رفتارهای مخاطره آمیز داشته باشند. از سوی دیگر افرادی خوش مشرب و خون گرم هستند، روابط عمومی خوبی دارند و علاقمند به شعر، موسیقی و ... نیز میباشند.
توصیه: افرادی که مزاج گرم و تر دارند باید از مقادیر مساوی میوهجات یا سبزیجات و گوشت استفاده کنند، غذاهای دریایی نیز برای این افراد مفید است. همچنین این افراد باید از غذاهایی با فیبر بالا استفاده کنند تا اجابت مزاج طبیعی داشته باشند.
طبع سرد و تر
خصوصیات جسمی: این افراد چاق و پرچربی هستند. پوست سفید و موهای کم پشت دارند. تشنه نمیشوند و دهان مرطوبی دارند. خواب زیادی دارند. تمایل به مصرف گرمیها مثل شیرینی و ادویه دارند و تمایل به خوردن سردیها مثل ترشی از خود نشان نمیدهند. فصل تابستان فصل مطلوب آنهاست.
خصوصیات روانی: این افراد کم انرژی و کند هستند. معمولا صبور و آرام هستند و کمتر عصبانی میشوند. معمولا در کارهایی که نیاز به صبر و حوصله زیاد دارد موفقتر هستند و از فعالیتهای بدنی زیاد و سریع معمولا اجتناب میکنند.
توصیه: افرادی که دارای مزاج سرد و تر هستند حتی المقدور باید روزانه فقط 2 وعده غذا میل کنند، زیرا توانایی دستگاه گوارش افراد سرد و تر کم است و لازم است حداقل حدود 10 تا 12 ساعت بین دو وعده غذاییشان فاصله بیفتد. اگر در بین وعدههای غذایی احساس گرسنگی کردند مقدار کمی میوه مانند سیب، گلابی و یا سالاد همراه با مقدار مناسب از روغن زیتون یا پودر آویشن میل کنند. غذای این افراد باید سرشار از پروتیین و فیبر (تخم مرغ ، گوشت، میگو و جگر) باشد و در زمستان و شبها در مصرف غذاهای سردی بخش احتیاط کنند.
طبع سرد و خشک
خصوصیات جسمی: این افراد اندامی لاغر دارند. کم خواب بوده و بینی خشکی دارند. به شیرینی و گرمیها نسبت به سردیها تمایل بیشتری نشان میدهند. بیشتر تمایل به هوای گرم دارند و در فصل بهار راحتترند.
خصوصیات روانی: افراد دارای مزاج سرد و خشک افرادی دقیق، منظم، دوراندیش و محاسبهگر هستند و بسیاری از فلاسفه و دانشمندان در این دسته قرار دارند.
توصیه: افراد دارای مزاج سرد و خشک باید از مایعات به اندازه کافی استفاده کنند و هر روز یک لیوان آب سیب یا آب هویج میل کنند و از مصرف غذاهای یخ زده، کهنه و کنسرو شده خودداری کنند. این افراد باید مصرف مواد سرد و خشک را کاهش دهند. البته مصرف زیاد مواد گرمی بخش قوی مانند فلفل، سیر، پیاز، زنجبیل و... نیز برای این افراد مناسب نیست.
طبع سرد و گرم افراد حاصل ژنتیک است اما میتواند در طول عمر تغییر کند و در سنین مختلف طبع افراد متفاوت میشود. در بهترین حالت رساندن بدن به حالتی از تعادل میان مزاجهای مختلف است.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از سلامانه، تمرینی که در ادامه به آن اشاره میشود این کار را به شما آموزش میدهد. در هفته حداقل باید ۳ بار یا بیشتر (بنا به نظر درمانگرتان) این تمرین را انجام دهید و روی زمانهای مناسب، از قبل با همسرتان به توافق برسید و آنها را یادداشت کنید تا فراموش نشوند.
شما به موارد زیر احتیاج خواهید داشت:
* ۲۰ دقیقه زمان
* محیط ساکت برای مدتی که کسی مزاحم شما نشود.
* یک ساعت که با آن حساب زمان را نگه دارید و جسمی که بتوانید آن را در دست بگیرید، فرقی نمیکند چه چیزی باشد!
برای انجام این تمرین، باید یکی از دوطرف، شیای که به آن اشاره کردیم را در دست بگیرد و به این صورت نشان دهد که زمان او شروع شده است. سپس ۱۰ دقیقه در حالی که آن شیء را در دست گرفتهاید، صحبت میکند. او میداند که میتواند این ۱۰ دقیقه را از هر چه دوست دارد، صحبت کند بدون اینکه کسی صحبت او را قطع کند. هر چقدر محتوای حرفها، شخصیتر باشد بهتر است. مثلا میتواند از شعری که شنیده و دوست داشته، حرف بزند یا میتواند از مسائلی که در رابطه هست و او را ناراحت کرده، صحبت کند، ولی نباید جلسه تبدیل به فرصتی برای غرزدن شود چون استفاده زیاد از عبارات منفی، باعث میشود طرف مقابل علاقه خود را به گوش دادن از دست بدهد.
در جملات خود باید از ضمیر من زیاد استفاده کنید و مثبت باشید. اگر زمان زیاد آوردید، ایرادی ندارد ولی باید صبر کنید تا ۱۰ دقیقه تمام شود. همسرتان، این 10 دقیقه را فقط گوش میدهد و مداخله نمیکند و میان حرفهای شما نمیپرد. تنها استثناء زمانی است که متوجه معنی حرفها نشود، در این صورت میتواند از شما بخواهد که آنچه گفتهاید را دوباره تکرار کنید.
حتما حین صحبت، تماس چشمی زیادی برقرار کنید و سر خود را به معنی موافقت تکان دهید و حالتی پذیرا و مثبت داشته باشید. به هیچوجه اخم نکنید، دست به سینه نباشید و به طور کلی حالت دفاعی به خود نگیرید.
وقتی نوبت طرف مقابل شد، شیای که در دست داشتید، به او بدهید. معنی این کار این است که اکنون نوبت شماست که حرف بزنید و او فقط گوش خواهد داد. مهم است که وقتی نوبت نفر دوم میشود، تمام وقت را به جواب دادن به حرفهای نفر اول اختصاص ندهد بلکه حرفهایی که خودش دوست دارد را بزند. باید طوری صحبت کند که انگار نفر اول است. در پایان این ۱۰ دقیقه با حالتی دوستانه از هم جدا شوید و هر کدام به کار جداگانهای بپردازید تا فرصت فکرکردن به حرفهای همسرتان را پیدا کنید.
در فرصت بعدی که خواستید این تمرین را انجام دهید، فردی که بار اول، در ابتدا صحبت کرده، اینبار به عنوان نفر دوم، صحبت میکند. وقتی این کار را برای بارهای اول انجام میدهید، احتمالا وسوسه خواهید شد بعد از این ۲۰ دقیقه در مورد آنچه گفته شد، بحث کنید تا برای حرفهای خود استدلال بیاورید یا در مورد همسرتان قضاوت کنید، ولی این کار را نکنید. از قبل با هم به توافق برسید که تا ساعتها یا حتی بیشتر، بعد از این تمرین، در مورد آنچه گذشت، صحبت نخواهید کرد. هدف از این تمرین این است که به حرفهای همسرتان با دقت و توجه گوش دهید نه اینکه با او بحث کنید.
* اگر این تمرین را انجام دادید و احساس کردید به بیشتر از ۱۰ دقیقه زمان احتیاج دارید، میتوانید آن را ماکسیمم تا ۳۰ دقیقه افزایش دهید اما این موضوع نیز باید با توافق دوطرفه باشد.
امروزه در بازارها عسل تقلبی یک امری عادی شده است...با دلگرم همراه باشید تا راه شناخت عسل اصل از عسل تقلبی را بدانید.
دلیل کیفیت بالای عسل طبیعی آن است که به طور کامل حاصل عصاره شهد گلهای طبیعی و فرآوری زنبور بوده است.اساتید رشته زنبورداری برای شناسایی عسل طبیعی از روشهای آزمایشگاهی استفاده میکنند اما مردم عادی هم با استفاده از روشهای ساده تجربی تقریبا" میتوانند نوع طبیعی را از تقلبی تشخیص دهند.
عسل مصنوعی کیفیتی بسیار کمتر دارد، زیرا یا با کمک زنبور ساخته شده، یا کاملا بدون کمک زنبور که در این صورت فقط حاصل فعالیت و فرآوری بشر است. هر دو روش اخیر در دسته عسلهای تقلبی جامیگیرد.
در عسلهای تقلبی فرآوری شده با کمک زنبور معمولا آب و شکر به تغذیه زنبورها افزوده میشود و واضح است که چنین تغذیهای صددرصد حاصل شهد گلها نیست.
برای مصرف کننده ی عادی یک راه بیشتر برای شناسایی عسل وجود ندارد؛ آن هم استفاده از حواس است. یعنی با چشم، شکل ظاهری عسل را ارزیابی، با بینی بو و با زبان مزه کرده و اگر مجموعه این عوامل مناسب بود و عسل عطر و طعم گل ها را داشت، عسل طبیعی است و ارزش دارد که بهای آن را در حد معقول پرداخت.
عسلهای تقلبی فرآورده شده بدون دخالت زنبور نیز از مواد گلوکزی مثل شربت قند یا مواد نشاستهای، یا شیره میوههایی همچون خرما و توت یا ترکیبی بین آنها به دست میآید بنابراین، هر چه عصاره شهد گلهای طبیعی و فعالیت طبیعی زنبور در تهیه عسل کمتر یا هیچ باشد، عسل به دست آمده مصنوعیتر و صنعتیتر بوده، خاصیت عسل طبیعی را نداشته و تقلبی محسوب میشود.
گونه های مختلف عسل
عسل طبیعی
از ماده شیرینی که زنبورعسل تنها از شهد گل ها و گیاهان جمع آوری کرده و پس از دگرگونی های لازم، در سلول های مومی شان در کندو ذخیره کرده باشد، تولید می شود.
عسل تغذیه ای
از ماده ی شیرینی که زنبور عسل علاوه بر استفاده از شهد گل ها و گیاهان از شربت، شکر و ... که در اختیار آنها می گذارند، استفاده کرده باشد. این گونه عسل قطعا کیفیت و خواص عسل طبیعی را ندارد اما متاسفانه در فروشگاه های مواد غذایی به فراوانی عرضه شده و به دلیل قیمت مناسب با اقبال عمومی مواجه می شود.
عسل تقلبی
مایعی است شیرین شبیه عسل که از گلوکز تجاری، شکر، اسید ستریک، اسانس و ... که پس از پخته شدن به دست می آید. در تهیه و تولید این شبه عسل، زنبور هیچ دخالتی ندارد و در آزمایشگاه به آسانی قابل شناسایی است. این گونه شبه عسل ها نه تنها فاقد هرگونه خاصیت درمانی غذایی است بلکه برای سلامتی انسان زیان آور است.
متاسفانه شبه عسل ها به صورت گسترده تولید و به بازار عرضه شده و به دلیل قیمت ارزان (هر کیلو سه تا ۵۰۰۰ تومان) با استقبال مصرف کنندگان روبه رو می شود.
با توجه به هزینه های تولید عسل طبیعی (هزینه کوچ، نگهداری، توسعه و تجهیز زنبور ستان ها، دستمزد زنبورداران حرفه ای، بسته بندی و ...) قیمت عسل طبیعی باید منطقی باشد.
عسل تک گل
به عسلی می گویند که زنبور عسل، شهد را از روی یک نوع گل جمع آوری کرده باشد مانند عسل آویشن، اقاقیا، سدر (کنار)، گون، مرکبات و ... این گونه عسل کاربرد درمانی داشته و معمولا قیمت بالاتری نسبت به عسل های دیگر دارد.
عسل صد درصد تک گل کمیاب است و در بیشتر عسل های تک گل مقدار اندکی از شهد گل های پراکنده در هر منطقه وجود دارد.
عسل چهل گیاه
عسلی که زنبور عسل، شهد را از روی گل های گوناگون جمع آوری کرده باشد یا چند عسل تک گل را طبق فرمول خاص (که از نظر خواص، رنگ، عطر و سعم مطابق ذائقه ی بیشتر مصرف کنندگان باشد) با یکدیگر مخلوط کنند. این گونه از عسل طبیعی نیز کاربرد درمانی دارد.
عسل موم دار
چون سرشار از گرده ی گل، بر موم و موم طبیعی بوده و حرارت ندیده است از نظر خاصیت، طعم و عطر کیفیت بالایی دارد. به دلیل استفاده از دارو برای بهبود و درمان بیماری های زنبور عسل و رسوب درصدی از آن در موم شان، بهتر است از مصرف پیوسته ی این گونه ی عسل (حداکثر ۱۰ درصد میزان مصرف) خودداری شود.
متاسفانه افراد سودجو با دستگاه های موم ساز و پارافین (ماده ی اولیه که در تهیه شمع به کار می رود) شبه موم تقلبی ساخته و با قرار دادن مقداری از این موم های پارافینی در شبه عسل تقلبی، موجب گمراهی مصرف کنندگان را فراهم می آورند.
عسل بهاره
به عسلی می گویند که در اواخر فصل بهار به دست آمده باشد، مانند عسل مرکبات، اقاقیا و درختان میوه ای مانند زردآلو، گلابی، بادام و ...
عسل پاییزه
عسلی که از اوایل تابستان تا میانه ی پاییز به وسیله زنبور تولید شده و بیشتر از شهد گیاهان صحرایی است.
آنچه که در اصطلاح «رسوب کردن و شکرک زدن» می گویند و به خاطر وجود کلمه شکر در ذهن، تقلبی بودن عسل را تداعی می کند، چیزی جز پدیده ی «بلورین شدن» یا «کریستالیزاسیون» نیست.
عسل به علت درصد بالای مواد قندی که دارد در واقع یک ماده ی جامد است که زیر شرایط بسیار شکننده ای به صورت مایع درمی آید. این ماده اشباع شده قندی باید در واقع جامد باشد اما به طور اتفاقی مایع است لذا به محض این که شرایط آماده شود، این دگرگونی فیزیکی یعنی بلورین شدن پدید می آید.
اما این موضوع به اندازه ای تاثیر منفی در ذهن مصرف کنندگان ایجاد کرده که از یک سو مشکل بزرگی برای تولید کنندگان در جریان عرضه به بازار به وجود می آورد و از سوی دیگر برای مصرف کنند گان از نظر طبیعی بودن عسل مایع، شک و شبه ایجاد می کند.
باید توجه داشت شکرک زدن و خاصیت تبلور عسل نشانه ی نامرغوب بودن آن نیست اما بعضی افراد به اشتباه عسل بلوری شده را مصنوعی یا تقلبی می دانند.
برای جلوگیری از تبلور عسل معمولا کارخانه های بسته بندی کننده ، عملیاتی از قبیل حرارت دادن، افزودن کمی جوهر لیمو در هر تن و غیره روی عسل انجام می دهند که در همه این موارد به خاطر وارد شدن ناخالصی در مجموعه قند های موجود، پدیده ی بلورین شدن به تاخیر می افتد.
در مورد کارگاه های ناشناخته که در آن حرارت دادن عسل به صورت مستقیم یا بدون کنترل صورت می گیرد، نه تنها مواد موجود در عسل دچار آسیب می شود بلکه بعد از دمای مشخصی ماده ای به نام «هیدروکسی متیل فورفوال» پدید می آید که اگر نسبت آن در عسل زیاد شود، مصرف آن خطرناک است.
ریختن عسل در آب سرد:
اگر مقداری عسل طبیعی را در یک لیوان آب سرد بریزید، میبینید که عسل کاملا حالت چسبندگی خود را حفظ میکند و خیلی سخت و دیر در آب سرد حل میشود اما عسل تقلبی سریع در آب حل میشود.
اگر عسل را داخل لیوان محتوی آب بریزید، چنانچه به صورت عمودی وارد لیوان پر از آب شده و در ته آن جمع شود و به سرعت حل نگردد، عسل مطلوبی است، ولی اگر عسل هنگام ریختن، در آب حل شود، از مطلوبیت و خلوص کمتری برخوردار است.
رس زدن عسل:
رس زدن به معنای رسوب کردن و کدر شدن عسل است. عسل طبیعی به دلیل داشتن دیاستاز بعد از مدتی تهنشین میشود و رس میزند؛ یعنی ذرات قند عسل متبلور میشود و عسل مانند روغن نباتی سفت می شود.
تفاوت آن با شکرک زدن که در مربا ایجاد میشود این است که بلورهای عسل رس زده خیلی ریز تر از بلورهای مربای شکرک زده می باشد.
مزه کردن:
عسل طبیعی، علاوه بر شیرینی خاص، دارای مزه و طعم ویژه ای است که فقط در عسل وجود دارد و عسل های مصنوعی فاقد این نوع مزه می باشند.
لذا افراد می توانند با مصرف زیاد و توجه دقیق درجه خلوص عسل را تشخیص دهند.باید توجه داشت که عسل مصنوعی بیشتر مزه شیرینی شکر می دهد تا مزه خالص عسل.
عطر و بوی طبیعی:
اگر درپوش عسل مدتی بسته باشد، هنگام باز کردن درپوش بو و رایحه مطبوع عسل طبیعی را می توانید استشمام کنید.
آب شدن در دهان:
عسل طبیعی به سرعت در دهان آب می شود و پس از مصرف ایجاد انرژی می کند، در حالی که عسل غیرطبیعی طعم آبنبات می دهد.
استفاده از ابزارهای بدن:
آقای دکتر اسفندیار رشید زاده عسل شناس و زنبوردار نمونه کشورمان در این باره می نویسد: برای مصرف کننده یک راه بیشتر برای تشخیص عسل وجود ندارد آن هم استفاده از ابزارهایی است که بدن در اختیارش گذاشته است.
با چشمانش شکل ظاهری عسل را ارزیابی کند ، با بینی اش آن را بو کند ، با زبانش آن را مزه مزه نماید اگر مجموعه باب طبعش بود و اگر عسل بخصوص عطر و طعم گلها را داشت، این عسل،عسل واقعی (طبیعی) است و ارزش آن را دارد که بهای آن را در حد معقول بپردازد.
توصیه هایی به مصرف کنندگان عسل
مصرف کنندگان باید به این نکته توجه داشته باشند که اگر می خواهند عسل را همراه با محلول های گرمی مانند آب جوش، شیر، فرنی و جوشانده های گیاهان دارویی مصرف کنند حتما پس از ولرم شدن، عسل را به آنها بیفزایند تا خاصیت درمانی عسل محفوظ بماند.
عطر و طعم عسل مانند رنگ آن متناسب با گیاهی است که زنبور عسل از آن شهد فراهم آورده است.
در مناطق مختلف عسل با غلظت های گوناگون به دست می آید و این تفاوت نمی تواند عاملی تعیین کننده برای شناسایی کیفیت عسل باشد؛ مثلا عسل هایی که در مناطق مرطوب به دست می آید، بیش تر دارای غلظت کم است. در مقابل عسل هایی که از مناطق کوهستانی به دست می آید دارای غلظت بالایی است.
رنگ عسل نیز بستگی به نوع شهدی دارد که زنبور عسل از آن شهد جمع آوری کرده و از رنگ زرد بسیار روشن تا قرمز تیره و حتی سیاه متغییر است. هم چنین منطقه ی جغرافیایی و شرایط آب و هوایی در تعیین رنگ عسل موثر بوده بنابراین رنگ عسل مانند غلظت آن نمی تواند عاملی تعیین کننده برای شناسایی کیفیت عسل باشد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
شناسایی طبع سرد و گرم در طب سنتی بسیار مهم است چرا که متخصصان طب سنتی معتقدند ویژگیهای جسمی و روانی افراد تحت تاثیر طبیعت آنها قرار دارد.
از نظر طب سنتی شناسایی مزاج و طبیعت بدن یک روش کاربردی و مهم برای حفظ سلامت جسمی و روانی فرد است. طب سنتی معتقد است که زندگی انسان تحت تاثیر طبیعت بدنش قرار دارد، از این رو غذایی که هر فرد میخورد میتواند بر تمامی اعضای بدن شخص از مغز و اعصاب گرفته تا قلب و کبد او اثر بگذارد که این اثر در افراد با طبیعت مختلف متفاوت خواهد بود. مزاج افراد به شکل تخصصی از ترکیب چهار طبع گرم، خشک، سرد و تر (برگرفته شده از عناصر چهارگانه آتش، خاک، هوا و آب) شکل میگیرد ولی مردم به طور عمومی افراد را به داشتن طبع سرد و گرم تقسیم میکنند.
طبع سرد
افراد با طبع سرد به احتمال زیاد، با خوردن ترشیجات، ماست، خیار، دوغ، آب یخ و... فشارشان بشدت افت کرده و بیرمق و کمتوان میشوند و نیاز مبرم به استراحت و خواب پیدا میکنند. حال اگر این علایم با خوردن این غذاها ظاهر نشد یا خفیف بود احتمال دارد که مزاج شما متعادل باشد.
طبع گرم
اگر با خوردن خوراکیهای گرمی مانند مویز، خرما، موز، انجیر، مغزهای آجیلی، مواد تند و تیز و... بشدت دچار تعریق و حرارت درونی بدن شدید و صورتتان جوش زد و رنگتان قرمز و کبود و عروقتان پرخون و کمی عصبی مزاج و تمایلتان به انجام فعالیتهای جسمی و جنسی زیاد شد احتمال این که طبع گرمی داشته باشید، زیاد است؛ البته استثناهایی هم وجود دارد. چرا که فرد سرد مزاج با کبد گرم نیز ممکن است این علایم را تجربه کند یا این که احتمال دارد یک فرد گرم مزاج به دلیل عادت به خوردن غذاهایی با طبع گرم چنین علایمی را تجربه نکند یا تجربهای عکس آن داشته باشد.
افراد دارای مزاج سرد یا گرم هستند، اما این گرمی و سردی با تری و خشکی نیز همراه میشود. از دیدگاه طب سنتی منظور از تری، میزان انعطافپذیری و رطوبت بدن شخص است. خشکی هم مقابل تری است و انعطافناپذیری را نشان میدهد.
یکی از سادهترین راهها برای شناسایی طبع سرد و گرم و مزاج هر فرد، بررسی ویژگیها و خصوصیات وی میباشد که در ادامه ذکر شده است:
1- بررسی سردی یا گرمی بدن
2- بررسی سفتی و نرمی بافت بدن
3- رنگ پوست در افراد با طبع سرد و گرم
4- عضلانی یا استخوانی بودن
5- بررسی ساعت و چگونگی خواب
6- میزان رشد و جنس مو
7- اجابت مزاج
8- میزان سازگاری با محیط
طبع گرم و خشک
خصوصیات جسمی: این افراد لاغر اندام هستند. رنگ چهره و سفیدی چشم آنان به زردی میزند. پوستی گرم و خشک دارند. گرمایی هستند و تحمل فصل تابستان را ندارند. عطش زیاد و دهانی خشک دارند. بهترین فصل برای ایشان فصل زمستان است. کم خواب هستند. تمایل به خوردن ترشیها مثل لواشک و سرکه و هم چنین خوراکیهای سرد مثل خیار و کاهو دارند و به خوردن خوراکیهای شیرین و ادویه جات کمتر تمایل نشان میدهند.
خصوصیات روانی: زود عصبانی شده و زود هم آرام میشوند. افرادی پر جنب و جوش، پر انرژی، باهوش و پرحرف هستند.
توصیه: افرادی که مزاج گرم و خشک دارند باید از هوای تازه و خنک بهره مند شوند و در رژیم غذایی خود از آب و مایعات ، میوه و سبزیجات تازه مثل کاهو و اسفناج استفاده کنند و از نوشیدن بیش از اندازه چای و قهوه خودداری کنند. این افراد همچنین باید مصرف غذاهای گرم و خشک را به خصوص در هوای گرم کاهش دهند.
طبع گرم و تر
خصوصیات جسمی: این افراد درشت اندام بوده، دارای پوستی سرخ و سفید و موهای پرپشت هستند. نبض پر و قوی دارند. خواب خوبی دارند گرچه تحمل بیخوابی هم برایشان راحت است. این افراد نه تحمل گرمای زیاد را دارند و نه تحمل سرمای زیاد، ولی در کل تحمل سرما برایشان راحتتر است. علاقه به شیرینی و ترشی دارند و تقریبا همه نوع غذا را میخورند. پوست بدن ایشان گرم، مرطوب و نرم است.
خصوصیات روانی: انسانهایی جسور و شجاع بوده، معمولا پیشرو و رهبر گروه میباشند. به طور معمول انسانهای آرامی هستند ولی هنگام عصبانیت ممکن است رفتارهای مخاطره آمیز داشته باشند. از سوی دیگر افرادی خوش مشرب و خون گرم هستند، روابط عمومی خوبی دارند و علاقمند به شعر، موسیقی و ... نیز میباشند.
توصیه: افرادی که مزاج گرم و تر دارند باید از مقادیر مساوی میوهجات یا سبزیجات و گوشت استفاده کنند، غذاهای دریایی نیز برای این افراد مفید است. همچنین این افراد باید از غذاهایی با فیبر بالا استفاده کنند تا اجابت مزاج طبیعی داشته باشند.
طبع سرد و تر
خصوصیات جسمی: این افراد چاق و پرچربی هستند. پوست سفید و موهای کم پشت دارند. تشنه نمیشوند و دهان مرطوبی دارند. خواب زیادی دارند. تمایل به مصرف گرمیها مثل شیرینی و ادویه دارند و تمایل به خوردن سردیها مثل ترشی از خود نشان نمیدهند. فصل تابستان فصل مطلوب آنهاست.
خصوصیات روانی: این افراد کم انرژی و کند هستند. معمولا صبور و آرام هستند و کمتر عصبانی میشوند. معمولا در کارهایی که نیاز به صبر و حوصله زیاد دارد موفقتر هستند و از فعالیتهای بدنی زیاد و سریع معمولا اجتناب میکنند.
توصیه: افرادی که دارای مزاج سرد و تر هستند حتی المقدور باید روزانه فقط 2 وعده غذا میل کنند، زیرا توانایی دستگاه گوارش افراد سرد و تر کم است و لازم است حداقل حدود 10 تا 12 ساعت بین دو وعده غذاییشان فاصله بیفتد. اگر در بین وعدههای غذایی احساس گرسنگی کردند مقدار کمی میوه مانند سیب، گلابی و یا سالاد همراه با مقدار مناسب از روغن زیتون یا پودر آویشن میل کنند. غذای این افراد باید سرشار از پروتیین و فیبر (تخم مرغ ، گوشت، میگو و جگر) باشد و در زمستان و شبها در مصرف غذاهای سردی بخش احتیاط کنند.
طبع سرد و خشک
خصوصیات جسمی: این افراد اندامی لاغر دارند. کم خواب بوده و بینی خشکی دارند. به شیرینی و گرمیها نسبت به سردیها تمایل بیشتری نشان میدهند. بیشتر تمایل به هوای گرم دارند و در فصل بهار راحتترند.
خصوصیات روانی: افراد دارای مزاج سرد و خشک افرادی دقیق، منظم، دوراندیش و محاسبهگر هستند و بسیاری از فلاسفه و دانشمندان در این دسته قرار دارند.
توصیه: افراد دارای مزاج سرد و خشک باید از مایعات به اندازه کافی استفاده کنند و هر روز یک لیوان آب سیب یا آب هویج میل کنند و از مصرف غذاهای یخ زده، کهنه و کنسرو شده خودداری کنند. این افراد باید مصرف مواد سرد و خشک را کاهش دهند. البته مصرف زیاد مواد گرمی بخش قوی مانند فلفل، سیر، پیاز، زنجبیل و... نیز برای این افراد مناسب نیست.
طبع سرد و گرم افراد حاصل ژنتیک است اما میتواند در طول عمر تغییر کند و در سنین مختلف طبع افراد متفاوت میشود. در بهترین حالت رساندن بدن به حالتی از تعادل میان مزاجهای مختلف است.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
امروزه در بازارها عسل تقلبی یک امری عادی شده است...با دلگرم همراه باشید تا راه شناخت عسل اصل از عسل تقلبی را بدانید.
دلیل کیفیت بالای عسل طبیعی آن است که به طور کامل حاصل عصاره شهد گلهای طبیعی و فرآوری زنبور بوده است.اساتید رشته زنبورداری برای شناسایی عسل طبیعی از روشهای آزمایشگاهی استفاده میکنند اما مردم عادی هم با استفاده از روشهای ساده تجربی تقریبا" میتوانند نوع طبیعی را از تقلبی تشخیص دهند.
عسل مصنوعی کیفیتی بسیار کمتر دارد، زیرا یا با کمک زنبور ساخته شده، یا کاملا بدون کمک زنبور که در این صورت فقط حاصل فعالیت و فرآوری بشر است. هر دو روش اخیر در دسته عسلهای تقلبی جامیگیرد.
در عسلهای تقلبی فرآوری شده با کمک زنبور معمولا آب و شکر به تغذیه زنبورها افزوده میشود و واضح است که چنین تغذیهای صددرصد حاصل شهد گلها نیست.
برای مصرف کننده ی عادی یک راه بیشتر برای شناسایی عسل وجود ندارد؛ آن هم استفاده از حواس است. یعنی با چشم، شکل ظاهری عسل را ارزیابی، با بینی بو و با زبان مزه کرده و اگر مجموعه این عوامل مناسب بود و عسل عطر و طعم گل ها را داشت، عسل طبیعی است و ارزش دارد که بهای آن را در حد معقول پرداخت.
عسلهای تقلبی فرآورده شده بدون دخالت زنبور نیز از مواد گلوکزی مثل شربت قند یا مواد نشاستهای، یا شیره میوههایی همچون خرما و توت یا ترکیبی بین آنها به دست میآید بنابراین، هر چه عصاره شهد گلهای طبیعی و فعالیت طبیعی زنبور در تهیه عسل کمتر یا هیچ باشد، عسل به دست آمده مصنوعیتر و صنعتیتر بوده، خاصیت عسل طبیعی را نداشته و تقلبی محسوب میشود.
گونه های مختلف عسل
عسل طبیعی
از ماده شیرینی که زنبورعسل تنها از شهد گل ها و گیاهان جمع آوری کرده و پس از دگرگونی های لازم، در سلول های مومی شان در کندو ذخیره کرده باشد، تولید می شود.
عسل تغذیه ای
از ماده ی شیرینی که زنبور عسل علاوه بر استفاده از شهد گل ها و گیاهان از شربت، شکر و ... که در اختیار آنها می گذارند، استفاده کرده باشد. این گونه عسل قطعا کیفیت و خواص عسل طبیعی را ندارد اما متاسفانه در فروشگاه های مواد غذایی به فراوانی عرضه شده و به دلیل قیمت مناسب با اقبال عمومی مواجه می شود.
عسل تقلبی
مایعی است شیرین شبیه عسل که از گلوکز تجاری، شکر، اسید ستریک، اسانس و ... که پس از پخته شدن به دست می آید. در تهیه و تولید این شبه عسل، زنبور هیچ دخالتی ندارد و در آزمایشگاه به آسانی قابل شناسایی است. این گونه شبه عسل ها نه تنها فاقد هرگونه خاصیت درمانی غذایی است بلکه برای سلامتی انسان زیان آور است.
متاسفانه شبه عسل ها به صورت گسترده تولید و به بازار عرضه شده و به دلیل قیمت ارزان (هر کیلو سه تا ۵۰۰۰ تومان) با استقبال مصرف کنندگان روبه رو می شود.
با توجه به هزینه های تولید عسل طبیعی (هزینه کوچ، نگهداری، توسعه و تجهیز زنبور ستان ها، دستمزد زنبورداران حرفه ای، بسته بندی و ...) قیمت عسل طبیعی باید منطقی باشد.
عسل تک گل
به عسلی می گویند که زنبور عسل، شهد را از روی یک نوع گل جمع آوری کرده باشد مانند عسل آویشن، اقاقیا، سدر (کنار)، گون، مرکبات و ... این گونه عسل کاربرد درمانی داشته و معمولا قیمت بالاتری نسبت به عسل های دیگر دارد.
عسل صد درصد تک گل کمیاب است و در بیشتر عسل های تک گل مقدار اندکی از شهد گل های پراکنده در هر منطقه وجود دارد.
عسل چهل گیاه
عسلی که زنبور عسل، شهد را از روی گل های گوناگون جمع آوری کرده باشد یا چند عسل تک گل را طبق فرمول خاص (که از نظر خواص، رنگ، عطر و سعم مطابق ذائقه ی بیشتر مصرف کنندگان باشد) با یکدیگر مخلوط کنند. این گونه از عسل طبیعی نیز کاربرد درمانی دارد.
عسل موم دار
چون سرشار از گرده ی گل، بر موم و موم طبیعی بوده و حرارت ندیده است از نظر خاصیت، طعم و عطر کیفیت بالایی دارد. به دلیل استفاده از دارو برای بهبود و درمان بیماری های زنبور عسل و رسوب درصدی از آن در موم شان، بهتر است از مصرف پیوسته ی این گونه ی عسل (حداکثر ۱۰ درصد میزان مصرف) خودداری شود.
متاسفانه افراد سودجو با دستگاه های موم ساز و پارافین (ماده ی اولیه که در تهیه شمع به کار می رود) شبه موم تقلبی ساخته و با قرار دادن مقداری از این موم های پارافینی در شبه عسل تقلبی، موجب گمراهی مصرف کنندگان را فراهم می آورند.
عسل بهاره
به عسلی می گویند که در اواخر فصل بهار به دست آمده باشد، مانند عسل مرکبات، اقاقیا و درختان میوه ای مانند زردآلو، گلابی، بادام و ...
عسل پاییزه
عسلی که از اوایل تابستان تا میانه ی پاییز به وسیله زنبور تولید شده و بیشتر از شهد گیاهان صحرایی است.
آنچه که در اصطلاح «رسوب کردن و شکرک زدن» می گویند و به خاطر وجود کلمه شکر در ذهن، تقلبی بودن عسل را تداعی می کند، چیزی جز پدیده ی «بلورین شدن» یا «کریستالیزاسیون» نیست.
عسل به علت درصد بالای مواد قندی که دارد در واقع یک ماده ی جامد است که زیر شرایط بسیار شکننده ای به صورت مایع درمی آید. این ماده اشباع شده قندی باید در واقع جامد باشد اما به طور اتفاقی مایع است لذا به محض این که شرایط آماده شود، این دگرگونی فیزیکی یعنی بلورین شدن پدید می آید.
اما این موضوع به اندازه ای تاثیر منفی در ذهن مصرف کنندگان ایجاد کرده که از یک سو مشکل بزرگی برای تولید کنندگان در جریان عرضه به بازار به وجود می آورد و از سوی دیگر برای مصرف کنند گان از نظر طبیعی بودن عسل مایع، شک و شبه ایجاد می کند.
باید توجه داشت شکرک زدن و خاصیت تبلور عسل نشانه ی نامرغوب بودن آن نیست اما بعضی افراد به اشتباه عسل بلوری شده را مصنوعی یا تقلبی می دانند.
برای جلوگیری از تبلور عسل معمولا کارخانه های بسته بندی کننده ، عملیاتی از قبیل حرارت دادن، افزودن کمی جوهر لیمو در هر تن و غیره روی عسل انجام می دهند که در همه این موارد به خاطر وارد شدن ناخالصی در مجموعه قند های موجود، پدیده ی بلورین شدن به تاخیر می افتد.
در مورد کارگاه های ناشناخته که در آن حرارت دادن عسل به صورت مستقیم یا بدون کنترل صورت می گیرد، نه تنها مواد موجود در عسل دچار آسیب می شود بلکه بعد از دمای مشخصی ماده ای به نام «هیدروکسی متیل فورفوال» پدید می آید که اگر نسبت آن در عسل زیاد شود، مصرف آن خطرناک است.
ریختن عسل در آب سرد:
اگر مقداری عسل طبیعی را در یک لیوان آب سرد بریزید، میبینید که عسل کاملا حالت چسبندگی خود را حفظ میکند و خیلی سخت و دیر در آب سرد حل میشود اما عسل تقلبی سریع در آب حل میشود.
اگر عسل را داخل لیوان محتوی آب بریزید، چنانچه به صورت عمودی وارد لیوان پر از آب شده و در ته آن جمع شود و به سرعت حل نگردد، عسل مطلوبی است، ولی اگر عسل هنگام ریختن، در آب حل شود، از مطلوبیت و خلوص کمتری برخوردار است.
رس زدن عسل:
رس زدن به معنای رسوب کردن و کدر شدن عسل است. عسل طبیعی به دلیل داشتن دیاستاز بعد از مدتی تهنشین میشود و رس میزند؛ یعنی ذرات قند عسل متبلور میشود و عسل مانند روغن نباتی سفت می شود.
تفاوت آن با شکرک زدن که در مربا ایجاد میشود این است که بلورهای عسل رس زده خیلی ریز تر از بلورهای مربای شکرک زده می باشد.
مزه کردن:
عسل طبیعی، علاوه بر شیرینی خاص، دارای مزه و طعم ویژه ای است که فقط در عسل وجود دارد و عسل های مصنوعی فاقد این نوع مزه می باشند.
لذا افراد می توانند با مصرف زیاد و توجه دقیق درجه خلوص عسل را تشخیص دهند.باید توجه داشت که عسل مصنوعی بیشتر مزه شیرینی شکر می دهد تا مزه خالص عسل.
عطر و بوی طبیعی:
اگر درپوش عسل مدتی بسته باشد، هنگام باز کردن درپوش بو و رایحه مطبوع عسل طبیعی را می توانید استشمام کنید.
آب شدن در دهان:
عسل طبیعی به سرعت در دهان آب می شود و پس از مصرف ایجاد انرژی می کند، در حالی که عسل غیرطبیعی طعم آبنبات می دهد.
استفاده از ابزارهای بدن:
آقای دکتر اسفندیار رشید زاده عسل شناس و زنبوردار نمونه کشورمان در این باره می نویسد: برای مصرف کننده یک راه بیشتر برای تشخیص عسل وجود ندارد آن هم استفاده از ابزارهایی است که بدن در اختیارش گذاشته است.
با چشمانش شکل ظاهری عسل را ارزیابی کند ، با بینی اش آن را بو کند ، با زبانش آن را مزه مزه نماید اگر مجموعه باب طبعش بود و اگر عسل بخصوص عطر و طعم گلها را داشت، این عسل،عسل واقعی (طبیعی) است و ارزش آن را دارد که بهای آن را در حد معقول بپردازد.
توصیه هایی به مصرف کنندگان عسل
مصرف کنندگان باید به این نکته توجه داشته باشند که اگر می خواهند عسل را همراه با محلول های گرمی مانند آب جوش، شیر، فرنی و جوشانده های گیاهان دارویی مصرف کنند حتما پس از ولرم شدن، عسل را به آنها بیفزایند تا خاصیت درمانی عسل محفوظ بماند.
عطر و طعم عسل مانند رنگ آن متناسب با گیاهی است که زنبور عسل از آن شهد فراهم آورده است.
در مناطق مختلف عسل با غلظت های گوناگون به دست می آید و این تفاوت نمی تواند عاملی تعیین کننده برای شناسایی کیفیت عسل باشد؛ مثلا عسل هایی که در مناطق مرطوب به دست می آید، بیش تر دارای غلظت کم است. در مقابل عسل هایی که از مناطق کوهستانی به دست می آید دارای غلظت بالایی است.
رنگ عسل نیز بستگی به نوع شهدی دارد که زنبور عسل از آن شهد جمع آوری کرده و از رنگ زرد بسیار روشن تا قرمز تیره و حتی سیاه متغییر است. هم چنین منطقه ی جغرافیایی و شرایط آب و هوایی در تعیین رنگ عسل موثر بوده بنابراین رنگ عسل مانند غلظت آن نمی تواند عاملی تعیین کننده برای شناسایی کیفیت عسل باشد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی