این را دکتر حامد محمدیکنگرانی، روانپزشک و عضو کمیته رسانه انجمن روانپزشکان ایران، درباره «نشانگان پای بیقرار» میگوید؛ سندرومی که علل بروز و راههای درمان و پیشگیری از آن را زیر ذرهبین بردهایم.
نشانههای مربوط به نشانگان پای بیقرار معمولا در کجای پا ظاهر میشود؟
معمولا فرد این احساس ناخوشایند را در نرمه ساق پاهای خود دارد ولی ممکن است در هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران نیز این احساس را داشته باشد. معمولا زمانی که بیمار دراز میکشد یا برای مدت طولانی مینشیند، این احساس ناخوشایند را دارد. فردی که دچار این حالت میشود، ناچار پای خود را حرکت میدهد. حرکت پاها، راه رفتن، مالش یا ماساژ پاها یا خم کردن زانوها به طور موقت تا حدی علائم را کاهش میدهد، اما بیتحرکی و استراحت، باعث تشدید علائم نشانگان میشود. این بیماران معمولا در به خواب رفتن دچار مشکل هستند و بهترین خواب را در انتهای شب و ساعتهای صبح تجربه میکنند. از آنجا که این افراد خواب کافی را تجربه نکردهاند، ممکن است در طول روز خوابآلود باشند.
آیا علت نشانگان پای بیقرار مشخص است؟
علت قطعی آن معلوم نیست. احتمال دارد مشکل مربوط به مادهای بهنام دوپامین باشد. دوپامین یک ماده شیمیایی است که در بدن تولید میشود و برای ارتباط بین برخی سلولها در مغز لازم است. برای تولید دوپامین، آهن لازم است، بنابراین کمبود آهن میتواند تولید این ماده را مختل کند. برخی داروها ممکن است علائم نشانگان پای بیقرار ایجاد کنند، مانند بعضی داروهای سرماخوردگی، داروهای معده، داروهای ضدافسردگی و... همچنین شکلات، نیکوتین، الکل یا هر مادهای که کافئین داشته باشد مانند قهوه، چای و کولاها میتوانند علائم این اختلال را تشدید کنند.
بعضی افراد دچار بیماری پای بیقرار هیچ مشکل طبی دیگری ندارند، ولی ممکن است افراد دیگری در خانواده مثل برادر، خواهر، مادر، پدر و فرزندان نیز درگیر این بیماری باشند؛ یعنی بیماری میتواند ژنتیکی باشد که در این صورت به آن «فرم اولیه» میگویند و معمولا در سنین قبل از ۵۰ سالگی شروع میشود.
چرا این مشکل معمولا هنگام خواب شدت پیدا میکند و باعث آزار میشود؟
زیرا پا هنگام خواب حرکتی ندارد و ساکن است.
معمولا با بالا رفتن، سن عضلات بدن تحلیل میروند. از طرفی، افراد مسن تحرک کمتری دارند در نتیجه بیشتر دچار این مشکل میشوند.
مسائل روانی هم در ایجاد این نشانگان دخیل است؟
بله، افرادی که ناراحتی اعصاب دارند یا افسرده هستند بیشتر مستعد این بیماریاند. البته کمبود آهن و کمخونی نیز در تشدید این بیماری موثر است. بههرحال اگر فشار روانی مدیریت نشود میتواند بیماری را تشدید کند. اگر نشانگان پای بیقرار با رعایت بهداشت خواب و مدیریت استرس درمان نشود، فرد باید تحتدرمان دارویی قرار بگیرد.
مصرف الکل و سیگار در نشانگان پای بیقرار تاثیر دارد یا نه؟
بله، معمولا مصرف الکل و سیگار باعث بروز علائم نشانگان پای بیقرار میشود و برای خواب مضر است. نیکوتین موجود در سیگار هم علائم نشانگان را بدتر میکند. به همین دلیل بهتر است از مصرف سیگار، قلیان و هر نوع محصول دخانی دیگر خودداری کنید.
مصرف ویتامینها در بهبود این وضعیت موثر است؟
بله، این بیماری ارتباط تنگاتنگی با سلامت بدن دارد؛ یعنی اگر ذهن و جسم سالم باشد، امکان ابتلا به این بیماری کم میشود. از طرفی، از بین همه ویتامینها کمبود ویتامین B6 بیشتر میتواند فرد را مستعد ابتلا به این نشانگان کند، بنابراین کمبود این ویتامین را جدی بگیرید زیرا آثار کمبود این ویتامین فقط زردرویی و بیحالی نیست و ممکن است به بیقراری پاها نیز منجر شود.
معمولا خانمها بیشتر درگیر این مشکل میشوند یا آقایان؟
معمولا خانمها بیشتر از آقایان به این بیماری دچار میشوند و طول درمانشان هم بیشتر است. به جز استرس، علائم دیگری مثل بیتحرکی، کمبود ویتامین و اعتیاد هم در ردههای بعدی مهمترین دلایل این بیماری قرار میگیرند. به همین دلیل روش درمان این بیماری هم شامل 3 گروه تغذیهای، دارویی و ورزش است.
آیا خانمهای باردار هم ممکن است به این نشانگان مبتلا شوند؟
بله، معمولا برخی از خانمها در زمان بارداریشان ممکن است بهدلیل افزایش وزن یا کمبود آهن دچار این مشکل شوند که حتما باید آن را با پزشک خود در میان بگذارند و اگر نتوانستند بهدلیل بارداری قرص مصرف کنند حتما با ورزش و ماساژ درد خود را تسکین دهند.
استفاده از مواد غذایی حاوی آهن تا چه حد در بهبود این درد تاثیرگذار است؟
10 فرمان پای بیقرار
1. سعی کنید قبل از خواب پاهای خود را ورزش دهید زیرا انجام کمی حرکات کششی قبل از خواب میتواند مفید باشد. برای کشش ساق پا، پای چپتان را بکشید و عقب ببرید و پای راستتان را از زانو کمی خم کنید و جلو بیاورید. میتوانید دستانتان روی ران پای راست یا دیوار قرار دهید. این حرکت را برای پای دیگر خود تکرار کنید. کشش ساق پا باعث میشود بتوانید مدت بیشتری بنشینید.
2. حمام کردن با آب گرم قبل از خواب، باعث آرامش و راحتتر خوابیدن شما میشود. همچنین علائم نشانگان پای بیقرار را کاهش میدهد.
3. مصرف قهوه، چای، کاکائو و نوشابه سیاه به علت داشتن کافئین باعث میشود کمی احساس انرژی و شادابی کنید، ولی علائم نشانگان پای بیقرار را بدتر میکند، حتی بعد از گذشت چند ساعت. به همین دلیل سعی کنید قبل از خواب مواد کافئیندار ننوشید.
4. حوله گرم یا سرد روی پاهایتان بگذارید تا متوجه شوید کدام یک احساس بهتری به شما میبخشد زیرا هر نوع تغییر دمایی میتواند تسکیندهنده باشد. ورزش متعادل (نه کم و نه زیاد) طی روز باعث میشود در شب خواب بهتری داشته باشید؛ مثل پیادهروی، آهسته دویدن، بلند کردن وزنه و هر ورزش دیگری که از آن لذت میبرید.
5. ورزش باعث کاهش تکانهای پا و خواب طولانیتر و عمیقتر در افراد مبتلا به نشانگان پای بیقرار میشود، اما به یاد داشته باشید نباید خیلی زیاد یا شدید ورزش کنید. ورزش شدید و طولانی بهخصوص قبل از خواب، علائم نشانگان را بدتر میکند.
6. نشستن زیاد، علائم نشانگان را بدتر میکند، مثل وقتی که نشستهاید و تلویزیون تماشا میکنید یا در یک اتوبوس شلوغ نشستهاید. کارهایی که حواس شما را پرت میکنند، گاهی علائم نشانگان را کاهش میدهند؛ برای مثال میتوانید کتاب بخوانید و...
7. وقتی پاهایتان درد میگیرند، حرکت دادن آنها، احساس ناراحتی را کاهش میدهد. گاهی نیز تکان دادن یا حرکت دادن پاها میتواند مفید باشد. فشار روانی و جسمی، علائم نشانگان را بدتر میکند.
8. با تنفس آرام و عمیق، گرفتگی عضلات خود را برطرف کنید.
9. همچنین میتوانید قبل از خواب، در یک اتاق کمنور به یک موسیقی آرام گوش دهید.
جامجمسرا: معمولاً مشکلات ناآرامی پاها با دراز کشیدن یا نشستنهای طولانی مدت رخ میدهد و علائم مختلفی دارد. تغذیهٔ مناسب در رفع این مشکل نیز تأثیر بسزایی دارد. نتایج پژوهشها نشان میدهد که منیزیم یکی از عناصر تسکیندهندهٔ سندرم پاهای بیقرار است.
مواد غذایی سرشار از آهن
بدن انسان برای حمل اکسیژن نیاز به آهن دارد. کمبود این مادهٔ معدنی در رساندن اکسیژن به سلولهای بدن اختلال ایجاد کرده و باعث خستگی و کسالت میشود. زمانی که میزان آهن در بدن ناکافی باشد میتواند به سندرم پاهای بیقرار و یا تشدید علائم آن منجر شود.
برای تسکین علائم این سندرم میتوانید مواد غذایی سرشار از آهن مصرف کنید. بهترین منابع غذایی آهن در مواد غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، ماهیها و گوشت پرندگان است. این مواد غذایی حاوی آهن هم هستند که به خوبی جذب بدن میشود. توجه داشته باشید که جگر مرغ، گوشت گاو و گوشت بوقلمون نیز سرشار از آهن هستند.
از بین منابع غذایی گیاهی آهن میتوان به لوبیاها، عدس، اسفناج و کشمش اشاره کرد. باید بدانید که بدن فقط ۲ تا ۲۰ درصد آهن موجود در این مواد غذایی را جذب میکند. در واقع جذب آهن مواد غذایی غیر حیوانی به اندازهٔ مواد غذایی حیوانی نیست.
مواد غذایی سرشار از فولات
فولات را ویتامین B۹ نیز مینامند که یکی از مشتقات اسیدفولیک است. این ریزمغذی برای ساخت و حفظ سلولهای جدید لازم و ضروری است. بدن ما برای ساخت گلبولهای قرمز و پیشگیری از «آنمی» یا همان کم خونی نیاز به فولات دارد.
افرادی که از کمبود ویتامین B۹ رنج میبرند بیشتر با علائم سندرم پاهای بیقرار مواجه میشوند. برای تسکین این علائم توصیه میکنیم مواد غذایی سرشار از فولات یا غنیشده با اسیدفولیک میل کنید. سبزیجات برگ سبزدار مانند اسفناج به طور طبیعی سرشار از اسیدفولیک هستند. همچنین باید بدانید که مرکبات، آب میوهها و لوبیاها نیز حاوی این عنصر مغذی میباشند.
برخی از غلات صبحانه، نانها، برنج و همچنین پاستاها نیز به صورت غنیشده از فولات تولید میشوند. میتوانید از این محصولات غذایی غنیشده نیز برای بالا بردن میزان اسیدفولیک بدنتان استفاده کنید.
مواد غذایی سرشار از منیزیم
منیزیم باعث تنظیم فشار و قند خون و همچنین تنظیم ضربان قلب میشود، استحکام استخوانها را حفظ و سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند و همچنین باعث بهبود عملکرد عضلات و عصبها میشود.
کمبود منیزیم میتواند باعث بروز حالت تهوع، استفراغ، بیاشتهایی و خستگی شود که اینها نیز میتوانند به سرگیجه، احساس سوزش در پاها و همچنین انقباض و کرامپهای عضلانی منجر شوند. اگر به میزان کافی از این مادهٔ معدنی دریافت نکنید بیشتر در معرض کرامپهای عضلانی و بیخوابی قرار خواهید داشت.
به عقیدهٔ متخصصان کمبود منیزیم میتواند بدن را در معرض سندرم پاهای بیقرار دهد. درحالیکه افزایش میزان منیزیم بدن در افرادی که به این مشکل مبتلا هستند میتواند نیاز شدید به تکان دادن پاها در شب را کاهش دهد. در واقع مصرف میزان کافی مواد غذایی حاوی منیزیم میتواند علائم این مشکل را تا حد زیادی کاهش دهد.
علاوه بر افزایش میزان مصرف مواد غذایی حاوی منیزیم باید از مصرف کافئین و الکل بپرهیزید و استرستان را کاهش دهید. برای جذب منیزیم بیشتر میتوانید به اسفناج، سیبزمینی، لوبیاها و نخود اعتماد کنید. غلات کامل، جوانهها نیز به تامین منیزیم بدن کمک میکنند. توجه داشته باشید که میزان نیاز روزانهٔ ما به این ماده بین ۳۱۰ تا ۴۰۰ میلیگرم تخمین زده شده است.
برای قرار پاهای بیقرار از اینها بپرهیزید
همان طور که برخی از خوردنی میتواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند برخی دیگر نیز میتواند باعث تشدید علائم آن شود. نوشیدنیهای الکلی و کافئین میتواند باعث تشدید علائم بیماریتان شود. توصیه میکنیم که قبل از خواب از مصرف نوشیدنیهای کافئیندار بپرهیزید به خاطر اینکه خاصیت محرکی دارند و در خوابتان اختلال ایجاد خواهند کرد.
کافئین علاوه بر چای و قهوه به میزان زیادی در نوشیدنیهای دیگری مانند نوشیدنیهای انرژیزا، نوشابهها و حتی شکلاتها نیز وجود دارد. اگر از داروهایی استفاده میکنید که حاوی کافئین هستند حتماً به پزشکتان اطلاع دهید. توجه داشته باشید که داروهای مسکن و ضد درد معمولاً حاوی کافئین هستند.
تأثیر اضافهوزن و چاقی در سندرم پاهای بیقرار
نتایج پژوهشی که در سال ۲۰۰۹ در مجلهٔ Neurology به چاپ رسیده است نشان میدهد که اضافهوزن و چاقی میتواند باعث افزایش خطر ابتلا به سندرم پاهای بیقرار شود. محققان معتقدند که کاهش میزان دوپامین در مغز میتواند باعث بروز این مشکل شود و از آنجایی که تعداد گیرندههای دوپامین در مغز افراد چاق معمولاً کم است بیشتر در معرض سندرم پاهای بیقرار هستند.
محققان بعد از بررسیهای لازم مشاهده کردند که ۶/۴ درصد خانمها و ۴/۱ آقایانی که از این مشکل رنج میبرند شاخص تودهٔ بدنی بالایی دارند. البته محققان معتقدند که در این خصوص نیاز به بررسیهای تکمیلی وجود دارد اما با این حال بر این عقیده هستند که داشتن وزن نرمال و همچنین خواب با کیفیت میتواند باعث ارتقای سلامت افراد شده و مشکلاتی مانند سندرم پاهای بیقرار را از آنها دور کند. (تبیان)
به گزارش جام جم آنلاین ، این علائم، از نشانههای اصلی سندرم بیقراری پاست که باعث مقاومتناپذیری پا در برابر جنبیدن، پرش پا یا احساس حرکت حشرات روی پوست پا میشود. این احساس بهطور کامل با درد ناشی از گرفتگی عضلانی متفاوت است و اغلب در ساق پا به وجود میآید که در حالت نشسته و درازکش بدتر میشود و با دراز کردن یا حرکت دادن پاها به طور موقت بهبود مییابد . علت اصلی این سندرم میتواند در اثر کمخونی ناشی از فقر آهن، اختلال جریان خون، اختلال اعصاب در ناحیه نخاع یا پاها، اختلالات عضلانی، دیابت، کمبود برخی ویتامینها و مواد معدنی خاص باشد .
چه باید کرد؟
* سندرم بیقراری پا بیشتر شب هنگام و در حال استراحت حمله میکند، پس سریعترین راه برای فرونشاندن تحریک پاها این است که قبل از به رختخواب رفتن کمی در اتاق راه بروید .
* برای آن که در رختخواب از علائم بیقراری پا بکاهید، پاهایتان را به جلو و عقب حرکت دهید و در جهات مختلف بخوابید.
* موقع خواب از جوراب نخی و شلوار گشاد استفاده نمایید و سعی کنید به مدت طولانی در برابر سرما قرار نگیرید. سرما با انقباض عروق و کاهش جریان خون در عضو میتواند سبب تشدید بیقراری پاها شود .
* با نوشیدن دمنوشهای آرامبخش، از فشارها و استرسهای عصبی بکاهید و از سیگار کشیدن خودداری کنید.
* دیر وقت غذای سنگین نخورید و مصرف کافئین و نوشابههای کولادار را به طور قابل توجهی کاهش دهید .
* در صورت کمخونی ناشی از فقر آهن از مکملهای آهن و غذاهایی همچون دل، جگر وگوشت قرمز بدون چربی استفاده کنید .
* چون حملات بیقراری پاها شب هنگام باعث اختلال در خواب میشود و امکان دارد فرد به دلیل کیفیت پایین خواب طی روز دچار خستگی و رخوت شود، در صورت تداوم مشکل، بهتر است به پزشک مراجعه شود.
فاخره بهبهانی
مدرس امداد و کمکهای اولیه
اگر دوست دارید به کودکتان کمک کنید تا
زودتر آرام شود باید دلایل گریهها و بهانههای کودک را بشناسید. بیشتر
کودکان نگرانی و اضطرابشان را با گریه نشان میدهند و به یکی از دلایل زیر
گریه میکنند.
ـ ترس: تاریکی، حشرات، حیوانات و تخیلات ترسناک.
ـ اضطراب: ترس از جدایی و تنها ماندن یکی از دلایل اضطراب و نگرانیهای مهم کودکان اســت.
ـ ناکامی و ناامیدی: ناتوانی در انجام دادن کارها و مدیریت خواستهها.
ـ جلب توجه: وقتی کودک به توجه و حمایت خاص پدر و مادر برای بازی یا درس خواندن نیاز دارد.
ـ درد و صدمه: واکنش طبیعی در برابر آسیبهای جسمی و روحی.
علاوه بر این کودک ممکن اســت گرسنه یا بیش از حد خسته باشد، بدخوابی و بیماری و فشارهای جسمی میتوانند باعث بهانه گیری و گریه کودک بشوند و یا ممکن اســت کودک بخواهد به این شیوه استقلال و خودمحوریش را اثبات کند.
ناله و زاری کردن
ـ
اگر کودکتان شیون و زاری به راه میاندازد توجه و تلاش شما برای آرام
کردنش کاملا بی فایده اســت مگر اینکه او از شدت گریه و زاریش کم کند و آنوقت
شما میتوانید با مهربانی و جملات مثبت آرامش کنید.
ـ اگر کودک هنوز نمیتواند خوب حرف بزند باید حواس کودک را به موضوعات جالب تری پرت کنید. این بهترین راهی اســت که کودک را آرام میکند.
ـ همیشه پدر و مادرها وسوسه میشوند تا برای آرام شدن کودک در برابر خواستههای نامعقولش تسلیم شوند. این بدترین شیوه رفتاری در برابر کودک اســت.
واکنشهای درست چیست؟
ـ
به کودک پاداش ندهید. نباید تسلیم گریههای کودک بشوید و خواستههای
نادرستش را برآورده کنید. این روش فقط به او یاد میدهد تا با این شیوه
کارهایش را پیش ببرد.
ـ گریههای کودک را در یکی از این دسته بندیها قرار دهید و متناسب با آن رفتار کنید: گرسنگی، خستگی و بی حوصلگی.
ـ وقتی کودک خوشرو و خوش خلق اســت به کودک توجه بیشتری کنید و خواستههای درست و مناسبش را برآورده کنید.
ـ به خواستههای منطقی کودک سریع توجه کنید و اجازه ندهید کودکتان بخاطر انتظار کشیدن گریه و زاری کند.
ـ کودک را با فعالیتها و بازیهای مناسب سرگرم کنید.
ـ اگر به کودک قولی دادهاید آن را عملی کنید. مثلاً بگویید «اگه کمی صبر کنی برات شیرینی میارم» «کارم که تموم شه باهم نقاشی میکنیم».
ـ به کودک توضیح بدهید که چرا همه خواستههایش را برآورده نمیکنید «الان نمیتونی شیرینی بخوری چون باید نهار بخوری»، «الان وقت تماشای کارتون نیست چون باید بخوابی و فردا صبح زود بری مهد کودک».
ـ وقتی کودک میگوید: «من میخوام...» اغلب نشاندهنده نیاز او به توجه شما اســت. کمی کودک را به آغوش بگیرید، کنارش بنشینید، برایش کتاب بخوانید و باهم حرف بزنید. همین توجههای کوچک برای آرام شدن کودک کافی اســت تا دیگر به دنبال بهانه گیری و گریه و زاری نباشد.
چرا کودکم به هر بهانه کوچکی گریه میکند؟
«کودک
سه ساله من خیلی راحت و بخاطر موضوعات کوچک و بیاهمیت گریه میکند به
همین دلیل همه او را بچهای نق نقو میشناسند و حتی اگر دلیلی هم برای
گریههایش داشته باشد کسی به آن اهمیت نمیدهد. چطور میتوانم این عادت را
تغییر بدهم؟»
دربارهاش فکر کنید
وقتی
کودکتان یک نوزاد بود با گریههایش توجه و محبت شما را جلب میکرد. او
هنوز یاد نگرفته اســت که به چه شیوههای عاقلانه و بهتری میتواند این توجه
را از اطرافیانش بخواهد. به کودک کمک کنید تا خواستههایش را با شیوههای
مناسب دیگر بیان کند.
دستور ندهید
نگویید:
«دیگه گریه نکن» چون کودک دستورتان را اجرا نمیکند و وقتی باتحکم و
عصبانیت شما روبهرو میشود بیشتر و بلندتر گریه میکند. از او بپرسید «چی
میخوای؟»، «چرا گریه میکنی؟»، «به من بگو چی شده». همین که جملات شما
مثبت، مهربانانه و تسکین دهنده باشند کودکتان گریه را فراموش میکند.
به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد
«تو
خیلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای یه بیسکویت کوچولو» یا «من میدونم
که این گریهها برای رفتن به پارکه...» گاهی گریه، تلاش برای فهم علت
ناکامیهاست. کودک ممکن اســت خودش هم نداند چرا گریه میکند. آگاهی از
احساسات به او کمک میکند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانیت و احساس غم
بگذرد.
پاسخ ندهید
اگر
گریه کودک برای رسیدن به خواستههای نامعقول اســت مثلاً برای خریدن بستنی
بیشتر یا لجبازیهای دیگر کودکانه اســت نباید به آن توجه کنید. بدون نگرانی
از کودکتان فاصله بگیرید و به گریههایش توجهی نکنید.
آیا دلیلی وجود دارد؟
اگر
گریههای کودک به دلیل خواب، بیماری، خستگی و... اســت تنها راه درست برای
آرام کردن او، فراهم کردن نیازهای کودک اســت. اگر همیشه مطابق با برنامههای
روزانه پیش بروید بهانه گیری و گریههای بی وقفه کودک را متوقف میکنید.
مرحلهای برای تغییر
رشد
پلهای کودکان تغییرات روحی متفاوتی در آنها ایجاد میکند نیاز به توجه،
تغییر رفتار، نیاز به استقلالطلبی در هر مرحلهای از رشد کودکان، ممکن اســت
همراه با کمی بیتابی، بهانهگیری و گریههای ناگهانی باشد. در گذر از هر
مرحله رشد همراه کودکتان باشید.
سختگیری نکنید
اگر
احساس میکنید کودکتان روحیه حساسی دارد اصول تربیتی سختگیرانه را کنار
بگذارید. برای این دسته از کودکان تن صدای معمولی برای فهماندن یک موضوع
کافی اســت و نیازی نیست صدایتان را بلند کنید. چند تذکر ساده برای کودک شما
کافی اســت. او نیازی به هیچ سطحی از خشونت و تهدید ندارد.
هربار که کودکتان گریه میکند یکی از این 10 کارت را نشانش بدهید و هر وقت که خوشحال و خندان اســت از کارتهای آدمهای شاد استفاده کنید. کودک شما به همین روش ساده توجه میکند و تحت تاثیر قرار میگیرد. میتوانید نمایش بازی کنید و برای هر کارت یک شخصیت نیز در نظر بگیرید.
با کودک همیشه عزادار چه کنید؟
«کودک
نه ساله من همیشه در حال گریه اســت. هر بار به بهانه اینکه معلم دعوایش
میکند، دوستانش اذیتش کردهاند و یا به هر بهانه دیگری شروع به داد و دعوا
و گریه و زاری میکند. وقتی خیلی بچهتر بود این مسأله باعث نگرانیم نبود
چون به نظرم طبیعی بود یک بچه نوپا برای ابراز ناراحتیاش گریه کند اما
حالا کودکم به مدرسه میرود و نگرانیم از این اســت که دیگران او را یک بچه
نق نقو وگریه کن بشناسند.»
15 تا 20 درصد کودکان شرایطی مشابه این کودک را دارند و به راحتی گریه میکنند. این کودکان از همان دوران تولد این حساسیت و وابستگی را نشان میدهند. شما نمیتوانید کودکتان را تغییر بدهید. نمیتوانید از کودک بخواهید واکنشهای احساسی که او آن را با گریه نشان میدهد تغییر بدهد و یا مجبورش کنید تا گریه نکند. اما این نگرانی کاملاً قابل درک اســت که واکنش گریه در هر موقعیتی در مدرسه و در اجتماع برای خودش مشکل فراهم میکند.
شما باید بفهمید علت این گریهها چیست و میتوانید به او کمک کنید تا احساساتش را درست مدیریت کند تا اشکهایش را کنترل کند.
چرا این اتفاق میافتد؟
اگر کودکتان همیشه در حال گریه اســت ممکن اســت بیمار یا مضطرب باشد. خستگی بیش از اندازه در کودکان میتواند بهانه گریه باشد.
همینطور گرسنگی، زیاد درس خواندن، کم خوابی و بیتحرکی و ورزش نکردن میتوانند کودک را حساس کنند. کودکی که ورزش میکند، به اندازه کافی میخوابد و بیش از اندازه خودش را خسته نمیکند، معمولاً انرژی کافی برای کنترل احساساتش را دارد.
جابجایی و نقل مکان خانه، مشکلات اقتصادی خانواده، مرگ عزیزان و اختلافات خانوادگی نیز کودک را حساس میکنند. اختلالات هورمونی در این سنین نمیتوانند دلیل حساسیت کودک باشند زیرا به طور طبیعی هورمونهای جنسی در این سنین فعال نیستند.
با این حال باید در نظر بگیرید بعضی از کودکان به شدت احساساتی هستند و آنها را ابراز میکنند. هر وقت احساس خشم، افسردگی، ناامیدی، یاس و تنهایی کنند ممکن اســت بدون اینکه هیچ کدام از مشکلات گفته شده را داشته باشند یکهو شروع به گریه و زاری کنند.
چه کنید؟
همدردی
کنید. خیلی راحت به او بگویید احساساتش را درک میکنید: «من خوب میفهمم
که تو خیلی ناراحتی بخاطر کاری که خواهرت کرد خیلی عصبی شدی». به او راه را
نشان بدهید و بگویید چه کارهایی میتواند به جز گریه کردن انجام بدهد تا
ناراحتی اش را ابراز کند. یادش بدهید که مثلا قبل از اینکه بغضش بترکد تا
10 بشمارد.
نفس عمیق بکشد و یک لیوان آب خیلی خنک بنوشد. یادش بدهید تا هر زمان ناراحت شد خودش را با کاری مشغول و سرگرم کند و اشکهایش را کنترل کند.
هرگز کودک را بخاطر گریه کردن سرزنش نکنید. نگویید «مردها گریه نمیکنند» «باز هم مثل بچهها زدی زیر گریه» «تو بزرگتر از اونی که اینطوری گریه کنی». هیچ وقت با انتقادهایتان درد جدیدی برای کودکتان فراهم نکنید و باعث گریه بیشتر او نشوید. همین احساس درک نشدن میتواند ناراحتی کودک را چندین برابر کند.
یادتان باشد که گریستن یک واکنش احساسی طبیعی اســت. خیلی از انسانهای بالغ و کامل نیز به راحتی اشک میریزند. اما اگر احساس میکنید گریههای کودکتان همراه با افسردگی، ناامیدی و اضطراب اســت باید برای درمان از مشاورها و رفتاردرمانگرها کمک بگیرید.
نکتههای بیشتر!
مردها هم گریه میکنند و افسرده میشوند
این تصور سنتی را کنار بگذارید و اجازه بدهید پسر کوچکتان گریه کند. شاید مردها بتوانند احساساتشان را بهتر از زنها مدیریت کنند اما این اصلا به این معنا نیست که آنها نباید گریه کنند. پس تابوهای پوسیده را کنار بگذارید و اشکهای پسر 10 سالهتان را طبیعی بدانید.
اشتباهات اجتناب ناپذیرند
تحقیقات
نشان میدهند کودکانی که در 2 سالگی بخاطر اشتباهات ناشیانه به شدت تنبیه
شدهاند و مورد انتقاد پدر و مادر قرار گرفتهاند در سالهای بعد نیز همیشه
احساس خطاکار بودن را درخود دارند. از اشتباهات ساده کودک بگذرید و اگر
ریشه گریههای کودک را در دو سالگیاش یافتهاید با او حرف بزنید و حتی
بخاطر آن از فرزندتان عذرخواهی کنید.
به گزارش جام جم آنلاین ، این علائم، از نشانههای اصلی سندرم بیقراری پاست که باعث مقاومتناپذیری پا در برابر جنبیدن، پرش پا یا احساس حرکت حشرات روی پوست پا میشود. این احساس بهطور کامل با درد ناشی از گرفتگی عضلانی متفاوت است و اغلب در ساق پا به وجود میآید که در حالت نشسته و درازکش بدتر میشود و با دراز کردن یا حرکت دادن پاها به طور موقت بهبود مییابد . علت اصلی این سندرم میتواند در اثر کمخونی ناشی از فقر آهن، اختلال جریان خون، اختلال اعصاب در ناحیه نخاع یا پاها، اختلالات عضلانی، دیابت، کمبود برخی ویتامینها و مواد معدنی خاص باشد .
چه باید کرد؟
* سندرم بیقراری پا بیشتر شب هنگام و در حال استراحت حمله میکند، پس سریعترین راه برای فرونشاندن تحریک پاها این است که قبل از به رختخواب رفتن کمی در اتاق راه بروید .
* برای آن که در رختخواب از علائم بیقراری پا بکاهید، پاهایتان را به جلو و عقب حرکت دهید و در جهات مختلف بخوابید.
* موقع خواب از جوراب نخی و شلوار گشاد استفاده نمایید و سعی کنید به مدت طولانی در برابر سرما قرار نگیرید. سرما با انقباض عروق و کاهش جریان خون در عضو میتواند سبب تشدید بیقراری پاها شود .
* با نوشیدن دمنوشهای آرامبخش، از فشارها و استرسهای عصبی بکاهید و از سیگار کشیدن خودداری کنید.
* دیر وقت غذای سنگین نخورید و مصرف کافئین و نوشابههای کولادار را به طور قابل توجهی کاهش دهید .
* در صورت کمخونی ناشی از فقر آهن از مکملهای آهن و غذاهایی همچون دل، جگر وگوشت قرمز بدون چربی استفاده کنید .
* چون حملات بیقراری پاها شب هنگام باعث اختلال در خواب میشود و امکان دارد فرد به دلیل کیفیت پایین خواب طی روز دچار خستگی و رخوت شود، در صورت تداوم مشکل، بهتر است به پزشک مراجعه شود.
فاخره بهبهانی
مدرس امداد و کمکهای اولیه
خبرگزاری آریا -
اگر دوست دارید به کودکتان کمک کنید تا زودتر آرام شود باید دلایل گریهها و بهانههای کودک را بشناسید. بیشتر کودکان نگرانی و اضطرابشان را با گریه نشان میدهند و به یکی از دلایل زیر گریه میکنند.
ـ ترس: تاریکی، حشرات، حیوانات و تخیلات ترسناک.
ـ اضطراب: ترس از جدایی و تنها ماندن یکی از دلایل اضطراب و نگرانیهای مهم کودکان است.
ـ ناکامی و ناامیدی: ناتوانی در انجام دادن کارها و مدیریت خواستهها.
ـ جلب توجه: وقتی کودک به توجه و حمایت خاص پدر و مادر برای بازی یا درس خواندن نیاز دارد.
ـ درد و صدمه: واکنش طبیعی در برابر آسیبهای جسمی و روحی.
علاوه بر این کودک ممکن است گرسنه یا بیش از حد خسته باشد، بدخوابی و بیماری و فشارهای جسمی میتوانند باعث بهانه گیری و گریه کودک بشوند و یا ممکن است کودک بخواهد به این شیوه استقلال و خودمحوریش را اثبات کند.
ناله و زاری کردن
ـ اگر کودکتان شیون و زاری به راه میاندازد توجه و تلاش شما برای آرام کردنش کاملا بی فایده است مگر اینکه او از شدت گریه و زاریش کم کند و آنوقت شما میتوانید با مهربانی و جملات مثبت آرامش کنید.
ـ اگر کودک هنوز نمیتواند خوب حرف بزند باید حواس کودک را به موضوعات جالب تری پرت کنید. این بهترین راهی است که کودک را آرام میکند.
ـ همیشه پدر و مادرها وسوسه میشوند تا برای آرام شدن کودک در برابر خواستههای نامعقولش تسلیم شوند. این بدترین شیوه رفتاری در برابر کودک است.
واکنشهای درست چیست؟
ـ به کودک پاداش ندهید. نباید تسلیم گریههای کودک بشوید و خواستههای نادرستش را برآورده کنید. این روش فقط به او یاد میدهد تا با این شیوه کارهایش را پیش ببرد.
ـ گریههای کودک را در یکی از این دسته بندیها قرار دهید و متناسب با آن رفتار کنید: گرسنگی، خستگی و بی حوصلگی.
ـ وقتی کودک خوشرو و خوش خلق است به کودک توجه بیشتری کنید و خواستههای درست و مناسبش را برآورده کنید.
ـ به خواستههای منطقی کودک سریع توجه کنید و اجازه ندهید کودکتان بخاطر انتظار کشیدن گریه و زاری کند.
ـ کودک را با فعالیتها و بازیهای مناسب سرگرم کنید.
ـ اگر به کودک قولی دادهاید آن را عملی کنید. مثلاً بگویید «اگه کمی صبر کنی برات شیرینی میارم» «کارم که تموم شه باهم نقاشی میکنیم».
ـ به کودک توضیح بدهید که چرا همه خواستههایش را برآورده نمیکنید «الان نمیتونی شیرینی بخوری چون باید نهار بخوری»، «الان وقت تماشای کارتون نیست چون باید بخوابی و فردا صبح زود بری مهد کودک».
ـ وقتی کودک میگوید: «من میخوام...» اغلب نشاندهنده نیاز او به توجه شما است. کمی کودک را به آغوش بگیرید، کنارش بنشینید، برایش کتاب بخوانید و باهم حرف بزنید. همین توجههای کوچک برای آرام شدن کودک کافی است تا دیگر به دنبال بهانه گیری و گریه و زاری نباشد.
چرا کودکم به هر بهانه کوچکی گریه میکند؟
«کودک سه ساله من خیلی راحت و بخاطر موضوعات کوچک و بیاهمیت گریه میکند به همین دلیل همه او را بچهای نق نقو میشناسند و حتی اگر دلیلی هم برای گریههایش داشته باشد کسی به آن اهمیت نمیدهد. چطور میتوانم این عادت را تغییر بدهم؟»
دربارهاش فکر کنید
وقتی کودکتان یک نوزاد بود با گریههایش توجه و محبت شما را جلب میکرد. او هنوز یاد نگرفته است که به چه شیوههای عاقلانه و بهتری میتواند این توجه را از اطرافیانش بخواهد. به کودک کمک کنید تا خواستههایش را با شیوههای مناسب دیگر بیان کند.
دستور ندهید
نگویید: «دیگه گریه نکن» چون کودک دستورتان را اجرا نمیکند و وقتی باتحکم و عصبانیت شما روبهرو میشود بیشتر و بلندتر گریه میکند. از او بپرسید «چی میخوای؟»، «چرا گریه میکنی؟»، «به من بگو چی شده». همین که جملات شما مثبت، مهربانانه و تسکین دهنده باشند کودکتان گریه را فراموش میکند.
به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد
«تو خیلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای یه بیسکویت کوچولو» یا «من میدونم که این گریهها برای رفتن به پارکه...» گاهی گریه، تلاش برای فهم علت ناکامیهاست. کودک ممکن است خودش هم نداند چرا گریه میکند. آگاهی از احساسات به او کمک میکند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانیت و احساس غم بگذرد.
پاسخ ندهید
اگر گریه کودک برای رسیدن به خواستههای نامعقول است مثلاً برای خریدن بستنی بیشتر یا لجبازیهای دیگر کودکانه است نباید به آن توجه کنید. بدون نگرانی از کودکتان فاصله بگیرید و به گریههایش توجهی نکنید.
آیا دلیلی وجود دارد؟
اگر گریههای کودک به دلیل خواب، بیماری، خستگی و... است تنها راه درست برای آرام کردن او، فراهم کردن نیازهای کودک است. اگر همیشه مطابق با برنامههای روزانه پیش بروید بهانه گیری و گریههای بی وقفه کودک را متوقف میکنید.
مرحلهای برای تغییر
رشد پلهای کودکان تغییرات روحی متفاوتی در آنها ایجاد میکند نیاز به توجه، تغییر رفتار، نیاز به استقلالطلبی در هر مرحلهای از رشد کودکان، ممکن است همراه با کمی بیتابی، بهانهگیری و گریههای ناگهانی باشد. در گذر از هر مرحله رشد همراه کودکتان باشید.
سختگیری نکنید
اگر احساس میکنید کودکتان روحیه حساسی دارد اصول تربیتی سختگیرانه را کنار بگذارید. برای این دسته از کودکان تن صدای معمولی برای فهماندن یک موضوع کافی است و نیازی نیست صدایتان را بلند کنید. چند تذکر ساده برای کودک شما کافی است. او نیازی به هیچ سطحی از خشونت و تهدید ندارد.
صورت شاد، صورت غمگین
10 کارت با چهره آدمهای شاد و با رنگهای صورتی، زرد و نارنجی بسازید و 10 کارت با چهرههای غمگین و رنگهای آبی و سفید بسازید.
هربار که کودکتان گریه میکند یکی از این 10 کارت را نشانش بدهید و هر وقت که خوشحال و خندان است از کارتهای آدمهای شاد استفاده کنید. کودک شما به همین روش ساده توجه میکند و تحت تاثیر قرار میگیرد. میتوانید نمایش بازی کنید و برای هر کارت یک شخصیت نیز در نظر بگیرید.
با کودک همیشه عزادار چه کنید؟
«کودک نه ساله من همیشه در حال گریه است. هر بار به بهانه اینکه معلم دعوایش میکند، دوستانش اذیتش کردهاند و یا به هر بهانه دیگری شروع به داد و دعوا و گریه و زاری میکند. وقتی خیلی بچهتر بود این مسأله باعث نگرانیم نبود چون به نظرم طبیعی بود یک بچه نوپا برای ابراز ناراحتیاش گریه کند اما حالا کودکم به مدرسه میرود و نگرانیم از این است که دیگران او را یک بچه نق نقو وگریه کن بشناسند.»
15 تا 20 درصد کودکان شرایطی مشابه این کودک را دارند و به راحتی گریه میکنند. این کودکان از همان دوران تولد این حساسیت و وابستگی را نشان میدهند. شما نمیتوانید کودکتان را تغییر بدهید. نمیتوانید از کودک بخواهید واکنشهای احساسی که او آن را با گریه نشان میدهد تغییر بدهد و یا مجبورش کنید تا گریه نکند. اما این نگرانی کاملاً قابل درک است که واکنش گریه در هر موقعیتی در مدرسه و در اجتماع برای خودش مشکل فراهم میکند.
شما باید بفهمید علت این گریهها چیست و میتوانید به او کمک کنید تا احساساتش را درست مدیریت کند تا اشکهایش را کنترل کند.
چرا این اتفاق میافتد؟
اگر کودکتان همیشه در حال گریه است ممکن است بیمار یا مضطرب باشد. خستگی بیش از اندازه در کودکان میتواند بهانه گریه باشد.
همینطور گرسنگی، زیاد درس خواندن، کم خوابی و بیتحرکی و ورزش نکردن میتوانند کودک را حساس کنند. کودکی که ورزش میکند، به اندازه کافی میخوابد و بیش از اندازه خودش را خسته نمیکند، معمولاً انرژی کافی برای کنترل احساساتش را دارد.
جابجایی و نقل مکان خانه، مشکلات اقتصادی خانواده، مرگ عزیزان و اختلافات خانوادگی نیز کودک را حساس میکنند. اختلالات هورمونی در این سنین نمیتوانند دلیل حساسیت کودک باشند زیرا به طور طبیعی هورمونهای جنسی در این سنین فعال نیستند.
با این حال باید در نظر بگیرید بعضی از کودکان به شدت احساساتی هستند و آنها را ابراز میکنند. هر وقت احساس خشم، افسردگی، ناامیدی، یاس و تنهایی کنند ممکن است بدون اینکه هیچ کدام از مشکلات گفته شده را داشته باشند یکهو شروع به گریه و زاری کنند.
چه کنید؟
همدردی کنید. خیلی راحت به او بگویید احساساتش را درک میکنید: «من خوب میفهمم که تو خیلی ناراحتی بخاطر کاری که خواهرت کرد خیلی عصبی شدی». به او راه را نشان بدهید و بگویید چه کارهایی میتواند به جز گریه کردن انجام بدهد تا ناراحتی اش را ابراز کند. یادش بدهید که مثلا قبل از اینکه بغضش بترکد تا 10 بشمارد.
نفس عمیق بکشد و یک لیوان آب خیلی خنک بنوشد. یادش بدهید تا هر زمان ناراحت شد خودش را با کاری مشغول و سرگرم کند و اشکهایش را کنترل کند.
هرگز کودک را بخاطر گریه کردن سرزنش نکنید. نگویید «مردها گریه نمیکنند» «باز هم مثل بچهها زدی زیر گریه» «تو بزرگتر از اونی که اینطوری گریه کنی». هیچ وقت با انتقادهایتان درد جدیدی برای کودکتان فراهم نکنید و باعث گریه بیشتر او نشوید. همین احساس درک نشدن میتواند ناراحتی کودک را چندین برابر کند.
یادتان باشد که گریستن یک واکنش احساسی طبیعی است. خیلی از انسانهای بالغ و کامل نیز به راحتی اشک میریزند. اما اگر احساس میکنید گریههای کودکتان همراه با افسردگی، ناامیدی و اضطراب است باید برای درمان از مشاورها و رفتاردرمانگرها کمک بگیرید.
نکتههای بیشتر!
مردها هم گریه میکنند و افسرده میشوند
این تصور سنتی را کنار بگذارید و اجازه بدهید پسر کوچکتان گریه کند. شاید مردها بتوانند احساساتشان را بهتر از زنها مدیریت کنند اما این اصلا به این معنا نیست که آنها نباید گریه کنند. پس تابوهای پوسیده را کنار بگذارید و اشکهای پسر 10 سالهتان را طبیعی بدانید.
اشتباهات اجتناب ناپذیرند
تحقیقات نشان میدهند کودکانی که در 2 سالگی بخاطر اشتباهات ناشیانه به شدت تنبیه شدهاند و مورد انتقاد پدر و مادر قرار گرفتهاند در سالهای بعد نیز همیشه احساس خطاکار بودن را درخود دارند. از اشتباهات ساده کودک بگذرید و اگر ریشه گریههای کودک را در دو سالگیاش یافتهاید با او حرف بزنید و حتی بخاطر آن از فرزندتان عذرخواهی کنید.
منبع:ettelaat.com
به گزارش جام جم آنلاین ، این علائم، از نشانههای اصلی سندرم بیقراری پاست که باعث مقاومتناپذیری پا در برابر جنبیدن، پرش پا یا احساس حرکت حشرات روی پوست پا میشود. این احساس بهطور کامل با درد ناشی از گرفتگی عضلانی متفاوت است و اغلب در ساق پا به وجود میآید که در حالت نشسته و درازکش بدتر میشود و با دراز کردن یا حرکت دادن پاها به طور موقت بهبود مییابد . علت اصلی این سندرم میتواند در اثر کمخونی ناشی از فقر آهن، اختلال جریان خون، اختلال اعصاب در ناحیه نخاع یا پاها، اختلالات عضلانی، دیابت، کمبود برخی ویتامینها و مواد معدنی خاص باشد .
چه باید کرد؟
* سندرم بیقراری پا بیشتر شب هنگام و در حال استراحت حمله میکند، پس سریعترین راه برای فرونشاندن تحریک پاها این است که قبل از به رختخواب رفتن کمی در اتاق راه بروید .
* برای آن که در رختخواب از علائم بیقراری پا بکاهید، پاهایتان را به جلو و عقب حرکت دهید و در جهات مختلف بخوابید.
* موقع خواب از جوراب نخی و شلوار گشاد استفاده نمایید و سعی کنید به مدت طولانی در برابر سرما قرار نگیرید. سرما با انقباض عروق و کاهش جریان خون در عضو میتواند سبب تشدید بیقراری پاها شود .
* با نوشیدن دمنوشهای آرامبخش، از فشارها و استرسهای عصبی بکاهید و از سیگار کشیدن خودداری کنید.
* دیر وقت غذای سنگین نخورید و مصرف کافئین و نوشابههای کولادار را به طور قابل توجهی کاهش دهید .
* در صورت کمخونی ناشی از فقر آهن از مکملهای آهن و غذاهایی همچون دل، جگر وگوشت قرمز بدون چربی استفاده کنید .
* چون حملات بیقراری پاها شب هنگام باعث اختلال در خواب میشود و امکان دارد فرد به دلیل کیفیت پایین خواب طی روز دچار خستگی و رخوت شود، در صورت تداوم مشکل، بهتر است به پزشک مراجعه شود.
فاخره بهبهانی
مدرس امداد و کمکهای اولیه
این را دکتر حامد محمدیکنگرانی، روانپزشک و عضو کمیته رسانه انجمن روانپزشکان ایران، درباره «نشانگان پای بیقرار» میگوید؛ سندرومی که علل بروز و راههای درمان و پیشگیری از آن را زیر ذرهبین بردهایم.
نشانههای مربوط به نشانگان پای بیقرار معمولا در کجای پا ظاهر میشود؟
معمولا فرد این احساس ناخوشایند را در نرمه ساق پاهای خود دارد ولی ممکن است در هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران نیز این احساس را داشته باشد. معمولا زمانی که بیمار دراز میکشد یا برای مدت طولانی مینشیند، این احساس ناخوشایند را دارد. فردی که دچار این حالت میشود، ناچار پای خود را حرکت میدهد. حرکت پاها، راه رفتن، مالش یا ماساژ پاها یا خم کردن زانوها به طور موقت تا حدی علائم را کاهش میدهد، اما بیتحرکی و استراحت، باعث تشدید علائم نشانگان میشود. این بیماران معمولا در به خواب رفتن دچار مشکل هستند و بهترین خواب را در انتهای شب و ساعتهای صبح تجربه میکنند. از آنجا که این افراد خواب کافی را تجربه نکردهاند، ممکن است در طول روز خوابآلود باشند.
آیا علت نشانگان پای بیقرار مشخص است؟
علت قطعی آن معلوم نیست. احتمال دارد مشکل مربوط به مادهای بهنام دوپامین باشد. دوپامین یک ماده شیمیایی است که در بدن تولید میشود و برای ارتباط بین برخی سلولها در مغز لازم است. برای تولید دوپامین، آهن لازم است، بنابراین کمبود آهن میتواند تولید این ماده را مختل کند. برخی داروها ممکن است علائم نشانگان پای بیقرار ایجاد کنند، مانند بعضی داروهای سرماخوردگی، داروهای معده، داروهای ضدافسردگی و... همچنین شکلات، نیکوتین، الکل یا هر مادهای که کافئین داشته باشد مانند قهوه، چای و کولاها میتوانند علائم این اختلال را تشدید کنند.
بعضی افراد دچار بیماری پای بیقرار هیچ مشکل طبی دیگری ندارند، ولی ممکن است افراد دیگری در خانواده مثل برادر، خواهر، مادر، پدر و فرزندان نیز درگیر این بیماری باشند؛ یعنی بیماری میتواند ژنتیکی باشد که در این صورت به آن «فرم اولیه» میگویند و معمولا در سنین قبل از ۵۰ سالگی شروع میشود.
چرا این مشکل معمولا هنگام خواب شدت پیدا میکند و باعث آزار میشود؟
زیرا پا هنگام خواب حرکتی ندارد و ساکن است.
معمولا با بالا رفتن، سن عضلات بدن تحلیل میروند. از طرفی، افراد مسن تحرک کمتری دارند در نتیجه بیشتر دچار این مشکل میشوند.
مسائل روانی هم در ایجاد این نشانگان دخیل است؟
بله، افرادی که ناراحتی اعصاب دارند یا افسرده هستند بیشتر مستعد این بیماریاند. البته کمبود آهن و کمخونی نیز در تشدید این بیماری موثر است. بههرحال اگر فشار روانی مدیریت نشود میتواند بیماری را تشدید کند. اگر نشانگان پای بیقرار با رعایت بهداشت خواب و مدیریت استرس درمان نشود، فرد باید تحتدرمان دارویی قرار بگیرد.
مصرف الکل و سیگار در نشانگان پای بیقرار تاثیر دارد یا نه؟
بله، معمولا مصرف الکل و سیگار باعث بروز علائم نشانگان پای بیقرار میشود و برای خواب مضر است. نیکوتین موجود در سیگار هم علائم نشانگان را بدتر میکند. به همین دلیل بهتر است از مصرف سیگار، قلیان و هر نوع محصول دخانی دیگر خودداری کنید.
مصرف ویتامینها در بهبود این وضعیت موثر است؟
بله، این بیماری ارتباط تنگاتنگی با سلامت بدن دارد؛ یعنی اگر ذهن و جسم سالم باشد، امکان ابتلا به این بیماری کم میشود. از طرفی، از بین همه ویتامینها کمبود ویتامین B6 بیشتر میتواند فرد را مستعد ابتلا به این نشانگان کند، بنابراین کمبود این ویتامین را جدی بگیرید زیرا آثار کمبود این ویتامین فقط زردرویی و بیحالی نیست و ممکن است به بیقراری پاها نیز منجر شود.
معمولا خانمها بیشتر درگیر این مشکل میشوند یا آقایان؟
معمولا خانمها بیشتر از آقایان به این بیماری دچار میشوند و طول درمانشان هم بیشتر است. به جز استرس، علائم دیگری مثل بیتحرکی، کمبود ویتامین و اعتیاد هم در ردههای بعدی مهمترین دلایل این بیماری قرار میگیرند. به همین دلیل روش درمان این بیماری هم شامل 3 گروه تغذیهای، دارویی و ورزش است.
آیا خانمهای باردار هم ممکن است به این نشانگان مبتلا شوند؟
بله، معمولا برخی از خانمها در زمان بارداریشان ممکن است بهدلیل افزایش وزن یا کمبود آهن دچار این مشکل شوند که حتما باید آن را با پزشک خود در میان بگذارند و اگر نتوانستند بهدلیل بارداری قرص مصرف کنند حتما با ورزش و ماساژ درد خود را تسکین دهند.
استفاده از مواد غذایی حاوی آهن تا چه حد در بهبود این درد تاثیرگذار است؟
10 فرمان پای بیقرار
1. سعی کنید قبل از خواب پاهای خود را ورزش دهید زیرا انجام کمی حرکات کششی قبل از خواب میتواند مفید باشد. برای کشش ساق پا، پای چپتان را بکشید و عقب ببرید و پای راستتان را از زانو کمی خم کنید و جلو بیاورید. میتوانید دستانتان روی ران پای راست یا دیوار قرار دهید. این حرکت را برای پای دیگر خود تکرار کنید. کشش ساق پا باعث میشود بتوانید مدت بیشتری بنشینید.
2. حمام کردن با آب گرم قبل از خواب، باعث آرامش و راحتتر خوابیدن شما میشود. همچنین علائم نشانگان پای بیقرار را کاهش میدهد.
3. مصرف قهوه، چای، کاکائو و نوشابه سیاه به علت داشتن کافئین باعث میشود کمی احساس انرژی و شادابی کنید، ولی علائم نشانگان پای بیقرار را بدتر میکند، حتی بعد از گذشت چند ساعت. به همین دلیل سعی کنید قبل از خواب مواد کافئیندار ننوشید.
4. حوله گرم یا سرد روی پاهایتان بگذارید تا متوجه شوید کدام یک احساس بهتری به شما میبخشد زیرا هر نوع تغییر دمایی میتواند تسکیندهنده باشد. ورزش متعادل (نه کم و نه زیاد) طی روز باعث میشود در شب خواب بهتری داشته باشید؛ مثل پیادهروی، آهسته دویدن، بلند کردن وزنه و هر ورزش دیگری که از آن لذت میبرید.
5. ورزش باعث کاهش تکانهای پا و خواب طولانیتر و عمیقتر در افراد مبتلا به نشانگان پای بیقرار میشود، اما به یاد داشته باشید نباید خیلی زیاد یا شدید ورزش کنید. ورزش شدید و طولانی بهخصوص قبل از خواب، علائم نشانگان را بدتر میکند.
6. نشستن زیاد، علائم نشانگان را بدتر میکند، مثل وقتی که نشستهاید و تلویزیون تماشا میکنید یا در یک اتوبوس شلوغ نشستهاید. کارهایی که حواس شما را پرت میکنند، گاهی علائم نشانگان را کاهش میدهند؛ برای مثال میتوانید کتاب بخوانید و...
7. وقتی پاهایتان درد میگیرند، حرکت دادن آنها، احساس ناراحتی را کاهش میدهد. گاهی نیز تکان دادن یا حرکت دادن پاها میتواند مفید باشد. فشار روانی و جسمی، علائم نشانگان را بدتر میکند.
8. با تنفس آرام و عمیق، گرفتگی عضلات خود را برطرف کنید.
9. همچنین میتوانید قبل از خواب، در یک اتاق کمنور به یک موسیقی آرام گوش دهید.
اگر دوست دارید به کودکتان کمک کنید تا
زودتر آرام شود باید دلایل گریهها و بهانههای کودک را بشناسید. بیشتر
کودکان نگرانی و اضطرابشان را با گریه نشان میدهند و به یکی از دلایل زیر
گریه میکنند.
ـ ترس: تاریکی، حشرات، حیوانات و تخیلات ترسناک.
ـ اضطراب: ترس از جدایی و تنها ماندن یکی از دلایل اضطراب و نگرانیهای مهم کودکان اســت.
ـ ناکامی و ناامیدی: ناتوانی در انجام دادن کارها و مدیریت خواستهها.
ـ جلب توجه: وقتی کودک به توجه و حمایت خاص پدر و مادر برای بازی یا درس خواندن نیاز دارد.
ـ درد و صدمه: واکنش طبیعی در برابر آسیبهای جسمی و روحی.
علاوه بر این کودک ممکن اســت گرسنه یا بیش از حد خسته باشد، بدخوابی و بیماری و فشارهای جسمی میتوانند باعث بهانه گیری و گریه کودک بشوند و یا ممکن اســت کودک بخواهد به این شیوه استقلال و خودمحوریش را اثبات کند.
ناله و زاری کردن
ـ
اگر کودکتان شیون و زاری به راه میاندازد توجه و تلاش شما برای آرام
کردنش کاملا بی فایده اســت مگر اینکه او از شدت گریه و زاریش کم کند و آنوقت
شما میتوانید با مهربانی و جملات مثبت آرامش کنید.
ـ اگر کودک هنوز نمیتواند خوب حرف بزند باید حواس کودک را به موضوعات جالب تری پرت کنید. این بهترین راهی اســت که کودک را آرام میکند.
ـ همیشه پدر و مادرها وسوسه میشوند تا برای آرام شدن کودک در برابر خواستههای نامعقولش تسلیم شوند. این بدترین شیوه رفتاری در برابر کودک اســت.
واکنشهای درست چیست؟
ـ
به کودک پاداش ندهید. نباید تسلیم گریههای کودک بشوید و خواستههای
نادرستش را برآورده کنید. این روش فقط به او یاد میدهد تا با این شیوه
کارهایش را پیش ببرد.
ـ گریههای کودک را در یکی از این دسته بندیها قرار دهید و متناسب با آن رفتار کنید: گرسنگی، خستگی و بی حوصلگی.
ـ وقتی کودک خوشرو و خوش خلق اســت به کودک توجه بیشتری کنید و خواستههای درست و مناسبش را برآورده کنید.
ـ به خواستههای منطقی کودک سریع توجه کنید و اجازه ندهید کودکتان بخاطر انتظار کشیدن گریه و زاری کند.
ـ کودک را با فعالیتها و بازیهای مناسب سرگرم کنید.
ـ اگر به کودک قولی دادهاید آن را عملی کنید. مثلاً بگویید «اگه کمی صبر کنی برات شیرینی میارم» «کارم که تموم شه باهم نقاشی میکنیم».
ـ به کودک توضیح بدهید که چرا همه خواستههایش را برآورده نمیکنید «الان نمیتونی شیرینی بخوری چون باید نهار بخوری»، «الان وقت تماشای کارتون نیست چون باید بخوابی و فردا صبح زود بری مهد کودک».
ـ وقتی کودک میگوید: «من میخوام...» اغلب نشاندهنده نیاز او به توجه شما اســت. کمی کودک را به آغوش بگیرید، کنارش بنشینید، برایش کتاب بخوانید و باهم حرف بزنید. همین توجههای کوچک برای آرام شدن کودک کافی اســت تا دیگر به دنبال بهانه گیری و گریه و زاری نباشد.
چرا کودکم به هر بهانه کوچکی گریه میکند؟
«کودک
سه ساله من خیلی راحت و بخاطر موضوعات کوچک و بیاهمیت گریه میکند به
همین دلیل همه او را بچهای نق نقو میشناسند و حتی اگر دلیلی هم برای
گریههایش داشته باشد کسی به آن اهمیت نمیدهد. چطور میتوانم این عادت را
تغییر بدهم؟»
دربارهاش فکر کنید
وقتی
کودکتان یک نوزاد بود با گریههایش توجه و محبت شما را جلب میکرد. او
هنوز یاد نگرفته اســت که به چه شیوههای عاقلانه و بهتری میتواند این توجه
را از اطرافیانش بخواهد. به کودک کمک کنید تا خواستههایش را با شیوههای
مناسب دیگر بیان کند.
دستور ندهید
نگویید:
«دیگه گریه نکن» چون کودک دستورتان را اجرا نمیکند و وقتی باتحکم و
عصبانیت شما روبهرو میشود بیشتر و بلندتر گریه میکند. از او بپرسید «چی
میخوای؟»، «چرا گریه میکنی؟»، «به من بگو چی شده». همین که جملات شما
مثبت، مهربانانه و تسکین دهنده باشند کودکتان گریه را فراموش میکند.
به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد
«تو
خیلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای یه بیسکویت کوچولو» یا «من میدونم
که این گریهها برای رفتن به پارکه...» گاهی گریه، تلاش برای فهم علت
ناکامیهاست. کودک ممکن اســت خودش هم نداند چرا گریه میکند. آگاهی از
احساسات به او کمک میکند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانیت و احساس غم
بگذرد.
پاسخ ندهید
اگر
گریه کودک برای رسیدن به خواستههای نامعقول اســت مثلاً برای خریدن بستنی
بیشتر یا لجبازیهای دیگر کودکانه اســت نباید به آن توجه کنید. بدون نگرانی
از کودکتان فاصله بگیرید و به گریههایش توجهی نکنید.
آیا دلیلی وجود دارد؟
اگر
گریههای کودک به دلیل خواب، بیماری، خستگی و... اســت تنها راه درست برای
آرام کردن او، فراهم کردن نیازهای کودک اســت. اگر همیشه مطابق با برنامههای
روزانه پیش بروید بهانه گیری و گریههای بی وقفه کودک را متوقف میکنید.
مرحلهای برای تغییر
رشد
پلهای کودکان تغییرات روحی متفاوتی در آنها ایجاد میکند نیاز به توجه،
تغییر رفتار، نیاز به استقلالطلبی در هر مرحلهای از رشد کودکان، ممکن اســت
همراه با کمی بیتابی، بهانهگیری و گریههای ناگهانی باشد. در گذر از هر
مرحله رشد همراه کودکتان باشید.
سختگیری نکنید
اگر
احساس میکنید کودکتان روحیه حساسی دارد اصول تربیتی سختگیرانه را کنار
بگذارید. برای این دسته از کودکان تن صدای معمولی برای فهماندن یک موضوع
کافی اســت و نیازی نیست صدایتان را بلند کنید. چند تذکر ساده برای کودک شما
کافی اســت. او نیازی به هیچ سطحی از خشونت و تهدید ندارد.
هربار که کودکتان گریه میکند یکی از این 10 کارت را نشانش بدهید و هر وقت که خوشحال و خندان اســت از کارتهای آدمهای شاد استفاده کنید. کودک شما به همین روش ساده توجه میکند و تحت تاثیر قرار میگیرد. میتوانید نمایش بازی کنید و برای هر کارت یک شخصیت نیز در نظر بگیرید.
با کودک همیشه عزادار چه کنید؟
«کودک
نه ساله من همیشه در حال گریه اســت. هر بار به بهانه اینکه معلم دعوایش
میکند، دوستانش اذیتش کردهاند و یا به هر بهانه دیگری شروع به داد و دعوا
و گریه و زاری میکند. وقتی خیلی بچهتر بود این مسأله باعث نگرانیم نبود
چون به نظرم طبیعی بود یک بچه نوپا برای ابراز ناراحتیاش گریه کند اما
حالا کودکم به مدرسه میرود و نگرانیم از این اســت که دیگران او را یک بچه
نق نقو وگریه کن بشناسند.»
15 تا 20 درصد کودکان شرایطی مشابه این کودک را دارند و به راحتی گریه میکنند. این کودکان از همان دوران تولد این حساسیت و وابستگی را نشان میدهند. شما نمیتوانید کودکتان را تغییر بدهید. نمیتوانید از کودک بخواهید واکنشهای احساسی که او آن را با گریه نشان میدهد تغییر بدهد و یا مجبورش کنید تا گریه نکند. اما این نگرانی کاملاً قابل درک اســت که واکنش گریه در هر موقعیتی در مدرسه و در اجتماع برای خودش مشکل فراهم میکند.
شما باید بفهمید علت این گریهها چیست و میتوانید به او کمک کنید تا احساساتش را درست مدیریت کند تا اشکهایش را کنترل کند.
چرا این اتفاق میافتد؟
اگر کودکتان همیشه در حال گریه اســت ممکن اســت بیمار یا مضطرب باشد. خستگی بیش از اندازه در کودکان میتواند بهانه گریه باشد.
همینطور گرسنگی، زیاد درس خواندن، کم خوابی و بیتحرکی و ورزش نکردن میتوانند کودک را حساس کنند. کودکی که ورزش میکند، به اندازه کافی میخوابد و بیش از اندازه خودش را خسته نمیکند، معمولاً انرژی کافی برای کنترل احساساتش را دارد.
جابجایی و نقل مکان خانه، مشکلات اقتصادی خانواده، مرگ عزیزان و اختلافات خانوادگی نیز کودک را حساس میکنند. اختلالات هورمونی در این سنین نمیتوانند دلیل حساسیت کودک باشند زیرا به طور طبیعی هورمونهای جنسی در این سنین فعال نیستند.
با این حال باید در نظر بگیرید بعضی از کودکان به شدت احساساتی هستند و آنها را ابراز میکنند. هر وقت احساس خشم، افسردگی، ناامیدی، یاس و تنهایی کنند ممکن اســت بدون اینکه هیچ کدام از مشکلات گفته شده را داشته باشند یکهو شروع به گریه و زاری کنند.
چه کنید؟
همدردی
کنید. خیلی راحت به او بگویید احساساتش را درک میکنید: «من خوب میفهمم
که تو خیلی ناراحتی بخاطر کاری که خواهرت کرد خیلی عصبی شدی». به او راه را
نشان بدهید و بگویید چه کارهایی میتواند به جز گریه کردن انجام بدهد تا
ناراحتی اش را ابراز کند. یادش بدهید که مثلا قبل از اینکه بغضش بترکد تا
10 بشمارد.
نفس عمیق بکشد و یک لیوان آب خیلی خنک بنوشد. یادش بدهید تا هر زمان ناراحت شد خودش را با کاری مشغول و سرگرم کند و اشکهایش را کنترل کند.
هرگز کودک را بخاطر گریه کردن سرزنش نکنید. نگویید «مردها گریه نمیکنند» «باز هم مثل بچهها زدی زیر گریه» «تو بزرگتر از اونی که اینطوری گریه کنی». هیچ وقت با انتقادهایتان درد جدیدی برای کودکتان فراهم نکنید و باعث گریه بیشتر او نشوید. همین احساس درک نشدن میتواند ناراحتی کودک را چندین برابر کند.
یادتان باشد که گریستن یک واکنش احساسی طبیعی اســت. خیلی از انسانهای بالغ و کامل نیز به راحتی اشک میریزند. اما اگر احساس میکنید گریههای کودکتان همراه با افسردگی، ناامیدی و اضطراب اســت باید برای درمان از مشاورها و رفتاردرمانگرها کمک بگیرید.
نکتههای بیشتر!
مردها هم گریه میکنند و افسرده میشوند
این تصور سنتی را کنار بگذارید و اجازه بدهید پسر کوچکتان گریه کند. شاید مردها بتوانند احساساتشان را بهتر از زنها مدیریت کنند اما این اصلا به این معنا نیست که آنها نباید گریه کنند. پس تابوهای پوسیده را کنار بگذارید و اشکهای پسر 10 سالهتان را طبیعی بدانید.
اشتباهات اجتناب ناپذیرند
تحقیقات
نشان میدهند کودکانی که در 2 سالگی بخاطر اشتباهات ناشیانه به شدت تنبیه
شدهاند و مورد انتقاد پدر و مادر قرار گرفتهاند در سالهای بعد نیز همیشه
احساس خطاکار بودن را درخود دارند. از اشتباهات ساده کودک بگذرید و اگر
ریشه گریههای کودک را در دو سالگیاش یافتهاید با او حرف بزنید و حتی
بخاطر آن از فرزندتان عذرخواهی کنید.