بلقیس اولادی در ارتباط با تاتو و هاشور ابرو همچنین رنگ مو در دوران بارداری، اظهار داشت:از لحاظ علمی و براساس تحقیقات پزشکان به جواب قاطع درمورد اینکه هاشور و تاتوی ابرو یا رنگ مو عوارض بسیار بدی برای جنین و مادر دارد نرسیدهایم.
وی افزود: برای اینکه به جواب قاطع در این زمینه دست یابیم باید این مساله بر روی مادران باردار مورد آزمایش قرار گیرد که از نظر اخلاق پزشکی این مسئله ممنوع بوده؛ لذا نمیتوان صراحتا گفت، که هاشور یا تاتوی ابرو هیچ عوارضی بر مادر و جنین ندارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: برخی از رنگهای مو و مواد هاشور و تاتو ممکن است قلابی بوده و حاوی سرب باشد و بنابراین این موضوع بسیار برای مادر و جنین خطرآفرین است.
اولادی تصریح کرد: به عنوان یک پزشک توصیه میکنم مادران باردار در هنگام بارداری از رنگ مو استفاده نکرده و تاتو و هاشور ابرو نیز انجام ندهند تا بعدا دچار مشکلات ناشی از آن نشوند.
متخصص زنان و زایمان در ارتباط با اینکه آیا شنا کردن در دوران بارداری ممنوع است یا خیر گفت: شنا در دوران بارداری به هیچ عنوان ممنوع نیست و جزء ورزشهای سبک برای مادران باردار بشمار میرود؛ البته مادران باردار باید توجه داشته باشند که تا زمانی که هنگام راه رفتن میتوانند تعادل خود را بخوبی حفظ کنند ورزش شنا را انجام دهند.
وی تصریح کرد: در ماههای بیشتر بارداری مادر کمتر تعادل داشته و احتمال سر خوردن در استخر برای آن وجود دارد؛ لذا توصیه میشود تا زمانی که مادر میتواند تعادل خود را حفظ کند به استخر رفته و در غیر این صورت جنین و سلامتیاش را با خطر همراه نسازد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: شنا کردن صرفا برای حاملگی ضرری نداشته و بسته به شرایط مادر و جنین دارد.
برای اطلاع بیشتر در مورد ترشهات خطرناک سینه با دلگرم همراه باشید.
به جز مواردی که فرد شیر می دهد، هر نوع مایعی که از نوک سینه خارج شود، ترشحات سینه نامیده می شود. این ترشحات از همان منفذی خارج می شوند که شیر در دوران شیردهی از آن خارج می شود. در نوک هرکدام از سینه ها حدوداً ده خوشه از این منافذ وجود دارد.
این ترشحات ممکن است همزمان از هر دو سینه و یا از یکی از آنها، خود به خود یا در مواقع فشار آوردن به سینه ها خارج شوند. ممکن است شیر مانند، زردرنگ، سبز، قهوه ای یا حتی خونی باشند. غلظت این ترشحات از غلیظ و چسبناک تا رقیق و آبکی متغیر است.
با بالا رفتن سن و افزایش تعداد حاملگی ها، احتمال ایجاد این ترشحات بیشتر میشود.
ترشحات سینه ممکن است حالتی کاملاً طبیعی از عملکرد سینه ها باشد. اگر علت این باشد، این ترشحات باید خود به خود برطرف شوند. در چنین موقعیتی حتی الامکان از تجریک سینه هاâمثلاً برای چک کردن ترشحات خودداری کنید چون در واقع تحریک باعث تداوم ترشح می شود.
علل غیر طبیعی ترشحات نوک سینه شامل موارد زیر است:
گشاد شدن مجاری سینه
این یکی از متداول ترین علل ترشحات غیرعادی سینه می تواند باشد. در این وضعیت، یک یا دو مجرای زیر نوک سینه ملتهب شده و با مایعی غلیظ، چسبناک، سبز یا سیاه رنگ بسته می شود. این مشکل بیشتر در خانم های بالا ی ۵۰ اتفاق می افتد.
برای کاهش این علائم می توانید از کمپرس آب گرم بر روی سینه های خود استفاده کنید. مصرف آسپیرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استیروئیدی مثل ایبو پروفن هم می تواند این علائم را کمتر کند. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک هم برای از بین بردن هرگونه عفونت برایتان تجویز کند. در برخی موارد برای برداشتن مجراها نیاز به عمل جراحی است.
برآمدگی های داخل مجراهای سینه
این برآمدگی ها معمولاً غده هایی غیرسرطانی (خوش خیم) هستند که داخل مجراهای شیری سینه شروع به رشد میکنند. این مشکل معمولاً در خانم های بین سن ۳۵ تا ۵۵ سال اتفاق می افتد. هنوز علت مشخصی برای ایجاد این برآمدگی ها کشف نشده است.
ترشح در این حالت خونی و چسبناک خواهد بود و معمولاً به طور خود به خود از یکی از مجراها بیرون می آید. ممکن است لکه هایی از آن را روی لباس خود ببینید. همچنین با بررسی سینه ها می توانید غده ی کوچکی را دقیقاً در نزدیکی نوک سینه احساس کنید.
پزشک ممکن است در آن محدوده برای پیدا کردن برآمدگی، آزمایش اولتراسون (فراصوت) انجام دهد. درمان این وضعیت شامل عمل جراحی برای برداشتن برآمدگی و آزمایش بافت برای جلوگیری از خطر احتمال سرطان می شود.
ترشح زیاد شیر
ترشح در این وضعیت معمولاً سفید و شفاف است، اما ممکن است زرد یا سبزرنگ هم باشد و ممکن است از یکی یا هر دو سینه ها بیرون بیاید. علت این وضعیت به این دلیل است که بدن شما بیش از اندازه پرولاکتینâ€"هورمونی که مغز برای تحریک تولید شیر پس از بچه دار شدن ترشح می کند–تولید می کند.
این مشکل درصورت اختلالات هورمونی نیز ممکن است اتفاق بیفتد، مثلاً درصورت استفاده از قرص های ضد بارداری، کم کار بودن غده ی تیروئید، تومر (پرولاکتینوما) یا سایر اختلالات غده ی هیپوفیز، تحریک موضعی سینه (به واسطه ی بررسی مداوم سینه ها یا رابطه ی جنسی ایجاد می شود).
صدمات: آسیب ها–به طور مثال اثر کمربند ایمنی در تصادفات ماشین یا ضربه ی سخت به روی سینه هنگام ورزشâ€"هم ممکن است باعث ایجاد ترشحات در هر دوسینه ها شود. این ترشحات به علت صدمات وارده بر بافت ها ایجاد می گردند و شفاف، زردرنگ یا خونی هستند که معمولاً به صورت خودبه خود از مجراهای مختلف نوک سینه بیرون می آیند.
ورم چرکی: این مشکل که اکثراً در خانم های شیرده اتفاق می افتد، در مواقعی که نوک سینه در اثر شیردهی عفونی شود، ایجاد می شود. هرگونه شکاف یا بریدگی در نوک سینه ها باعث ورود باکتری ها شده که به بافت های سینه صدمه می زنند و باعث ایجاد عفونت می شوند. این ترشحات معمولاً چرکی هستند و سینه ها در این شرایط قرمز شده و ورم می کنند و هنگام دست زدن گرم هستند.
درمان این وضعیت شامل بیرون کشیدن ورم چرکی از طریق جراحی است و پزشک برای شما انتی بیوتیک نیز تجویز خواهد کرد.
تغییرات فیبروکیستی
این تغیرات باعث ایجاد ناهمواری ها و برآمدگی هایی در سینه می شود و ترشحی شفاف، زرد یا سبز رنگ از نوک سینه ها بیرون می آید. این تغییرات بسیار متداول هستند و تقریباً در نیمی از خانم ها اتفاق می افتد. پزشک آزمایشاتی روی شما انجام می دهدâ€"مثل ماموگرافی یا اولتراسونâ€"تا اطمینان حاصل کند که ترشحات به دلیل سرطان نیست. اگر آزمایشات دلیل مشکل را تغییرات فیبرو کیستی تشخیص داد، دیگر نیازی به آزمایشات بیشتر نیست.
سرطان سینه
ترشحات سینه به ندرت نشان سرطان سینه است اما گاهاً ممکن است این ترشحات نشان دهد که داخل مجراهای سینه یا خارج از آن سرطانی شده است. اگر ترشحات خونی، خود به خود و از یک مجرا است حتماً به پزشک خود مراجعه کنید.
نوعی دیگر از سرطان"بیماری پاگت سینه"نیز با ایجاد چنین ترشحاتی همراه است. این بیماری جزء بیماری های نادر است و در۱درصد از ۴ درصد خانم هایی که سرطان سینه دارند اتفاق می افتد. علائم این بیماری شامل، خارش، سوزش، قرمز شدگی نوک سینه و محوطه ی قهوه ای رنگ اطراف آن می باشد. همچنین ممکن است با ترشحات خونی همراه باشد. پزشک می تواند با بیوپسی ناحیه ی آسیب دیده، بیماری را تشخیص دهد.
وقتی برای آزمایش ترشحات نوک سینه به پزشک مراجعه می کنید، باید بتوانید توضیح دقیقی از وضعیت خود شرح دهید:
این ترشحات چه رنگی دارند؟
مقدار این ترشحات چه میزان بوده است؟
آیا در هر دو سینه یا فقط از یکی از انها خارج می شود؟
آیا این ترشحات از یکی از منافذ نوک سینه خارج می شوند یا از چند منفذ؟
آیا خارج شدن این ترشحات خود به خود صورت می گیرد یا هنگامی که بر سینه ها فشار وارد می شود؟
آیا علائم و نشانه های دیگری در خود مشاهده می کنید، مثل تب، قرمزی، درد در سینه ها، سردرد یا تغییرات بینایی؟
آیا اخیراً آسیب و جراحتی متوجه سینه هایتان بوده است؟
از چه داروهایی استفاده می کنید؟
علاوه بر این اطلاعات و معاینه فیزیکی، ممکن است به آزمایشات دیگری نیز برای کشف علت این مشکل نیاز باشد. این آزمایشات شامل، آزمایش خون، ماموگرافی، اولتراسون (فراصوت) سینه، داکتوگرام (نوع خاصی از رادیولوژی) و MRI می شوند. پزشک شما ممکن است نمونه ای از ترشح را به آزمایشگاه فرستاده تا مورد تجزیه و آزمایش قرار گیرد. اما حتی پس از تحلیل آزمایشگاه، ممکن است نیاز به ارزیابی های دیگری نیز باشد.
درمان ترشح پستان
هرگاه ترشح غیرطبیعی از پستان مشاهده کردید، حتماً به پزشک مراجعه نمایید. اگر دچار عفونت شده باشید، پزشک برای شما آنتیبیوتیک مناسب تجویز میکند.
لباس مناسب بپوشید. اگر مستعد ترشح پستان هستید، لباسهائی بپوشید که پستان را تحریک ننماید، مخصوصاً به هنگام ورزش کردن. پوشیدن کرست در این شرایط بهتر است، زیرا اصطکاک مرتب لباس بر سینه آن را وادار به ترشح میکند.
بالشتک شیر استفاده کنید. اگر مادر شیردهی هستید، گذاشتن بالشتکهای مخصوص در داخل کرست از ترشح و ریختن بر روی لباسهایتان جلوگیری میکند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، صدمات ناشی از بسکتبال، دوچرخه سواری، و بیسبال به چشم غالبا بیش از صدمات ناشی از پینت بال به چشم است. اما صدمه ناشی از تفنگ های بادی ورزش پنت بال به چشم به مراتب شدیدتر بوده و بهبود آن حداقل در کوتاه مدت غیرمحتمل است.
محققان عنوان می کنند: «لازم است که ما از تهدیدات ناشی از این فعالیت ها به چشم آگاه باشیم و عینک ایمنی به چشم بزنیم. اقدامات ساده پیشگیرانه می تواند راه حل اغلب این مشکلات باشد.»
تیم تحقیق از دانشگاه لوگانو سوئیس، پایگاه داده آمریکا در مورد معاینه اورژانسی چشم در بیش از ۹۰۰ بیمارستان را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ بررسی کردند. محققان بر حدود ۸۶ هزار گزارش مربوط به جراحات چشم مرتبط با ورزش تمرکز کردند.
در این بررسی ها مشخص شد که مردان با میانگین سنی ۲۲ سال، ۸۱ درصد کل جراحات و صدمات را شامل می شدند.
در حدود نیمی از جراحات و صدمات وارده به چشم در طول چهار فعالیت ورزشی اتفاق افتاده بود: ۲۳ درصد بسکتبال، ۱۴ درصد بیسبال و سافت بال و ۱۲ درصد تفنگ های بادی. در مردان هم به ترتیب همین ورزش ها بیشترین صدمات را وارد کرده بودند. اما در زنان بیشترین صدمات وارده به ترتیب ناشی از بیسبال/سافت بال، دوچرخه سواری و فوتبال بود.
محققان دریافتند علیرغم درصد کمتر جراحات وارده ناشی از پینت بال و تفنگ های بادی، از بین رفتن بینایی به دلیل این ورزش به مراتب بیشتر بود و ۲۶ درصد موارد را شامل می شد. البته گزارشات بلندمدت در اختیار محققان نبود، و مشخص نیست که آیا این صدمات دائمی بوده اند یا نه.
به گفته محققان، اشیاء بزرگ نظیر توپ موجب شکستگی استخوان اطراف چشم می شوند در حالیکه گلوله و ساچمه به خود چشم آسیب می رسانند و حتی موجب پارگی آن می شوند. از آنجائیکه گلوله های رنگی پینت بال بسیار کوچک هستند، خطرشان نیز بیشتر است.
با دلگرم همراه باشید تا با خطرات شکستن قولنج بیشتر آشنا شوید.
شکستن قولنج کمر در اکثر مواقع احساس بسیار خوبی به شما می دهد چرا که تنش عضلانی در کمر را از بین می برد ، عضلات را آزاد می کند و دامنه حرکتی مفاصل کمر را افزایش می دهد. شکستن قولنج کمر یا آزاد کردن مفاصل ستون فقرات کار خطرناک و مضری نیست ، به شرطی که به روش صحیح و تحت شرایط کنترل شده و در جهت های نرمال حرکت مفاصل ستون فقرات انجام شود.
چرخاندن و کشیدن ستون فقرات معمولا باعث شکستن قولنج و تولید صدای خفیفی از مفاصل کوچکی که در ستون فقرات قرار دارند ، می شود. خصوصا در صورتی که شما دارای بیماری ، آسیب یا مشکلی در ستون فقرات خود هستید لازم است این کار توسط یک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی برای شما انجام شود.
گاهی اوقات شما بعد از یک روز کار سخت ، احساس تنش و گرفتگی در کمر خود می کنید ، اما بعد از این که در جهتی خاص کمر خود را می کشید یا می چرخانید صدایی از مفاصل کمر خود می شنوید و بلافاصله احساس بدی که در کمر خود داشتید از بین می رود. در این زمان شما اصطلاحا خودتان ، قولنج خودتان را شکسته اید و احتمالا این شروع یک عادت همیشگی ( برای شکستن قولنج کمر) خواهد بود.
شکستن قولنج عادتی است که در بین حدود 68 درصد مردم رواج دارد و این درحالی است که اکثر آنها از عوارض و خطرات شکستن قولنج خبر دارند ولی بدون توجه به مشکلاتی که بعداز این حس راحتی حاصل خواهد شد ادامه به شکستن قولنج شان می کنند.
معمولا برای همه ما پیش می آید که بر اثر خستگی جسمی، یک کش و قوس به بدن خود می دهیم. بر اثر عادت فشاری را روی انگشتان خود وارد می کنیم یا با کج و راست کردن گردن و کمر که بر اثر خستگی ها مثلا نشستن های طولانی مدت ایجاد شده است، لذت شنیدن صدای شکستن قولنج را به جان بخریم.
به گفته متخصصان علت قولنج کردن مفاصل، ایجاد حباب های گاز دی اکسید کربن (CO2) است که با افزایش حجم داخل مفصل نوعی احساس تنگی در فواصل مفصلی ایجاد می کند و افراد با خم کردن مفصل شان، حباب به وجود آمده را می ترکانند و به اصطلاح قولنج شان شکسته می شود. در این حالت حجم مفصل به حالت عادی و طبیعی خود بر می گردد، اما این برگشت پذیری همیشگی نیست و به همین دلیل هم شکستن قولنج با آن صدای خوشایند به یک عادت تبدیل خواهدشد.
نشانه های بیماری قولنج توسط هر فرد به طور متفاوتی توصیف می شود ولی تمامی این توصیف های متفاوت به یک معنای یکسان اشاره دارند ، توصیف هایی مانند : صدا دادن کمر، جا افتادن کمر ، تق تق کمر و...
براساس آمار بیش از 68 درصد افراد عادت به شکستن قولنج انگشتان دست شان دارند. 50 درصد علاوه بر انگشتان دست، قولنج کمر، گردن و شانه های شان را هم می شکنند اما درصد کمی هم وجود دارند که با شکستن قولنج گوش و انگشتان پا و مچ و... احساس خوبی پیدا می کنند.
شکستن قولنج خطرناک است؟
بسیاری از متخصصان بر این باورند قولنج شستن یا همان خم کردن مفاصل تنها برای افرادی خطرناک است که دچار مشکلات مفصلی و دردهای مزمن استخوانی عضلانی هستند اما خم کردن مفاصل انگشتان، گردن، کمر و... و شکستن قولنج تقریبا هیچ ضرری برای افراد سالم ندارد و آسیبی به مفاصل، مهره های گردن و کمر و استخوان ها وارد نمی کند. حتی هیچ پژوهش علمی موثقی در رابطه با شکستن قولنج و ابتلا به آرتروز وجود ندارد.
البته کم نیستند متخصصانی که بی خطر بودن شکستن قولنج را رد می کنند. پروفسور راجر دیمن، متخصص طب فیزیکی و استاد دانشگاه پورتلند از جمله همین مخالفان است. به گفته پروفسور دیمن، شکستن قولنج برای بعضی ها با آسیب هایی همراه است چون فرد برای رسیدن به صدای خوشایند ناشی از آن گاهی فشار زیادی به مفاصل وارد می کنند و به آنها صدمه می زند. پس اگر شما هم جزو افرادی هستید که عادت به شکستن قولنج دارید و گاهی اوقات این فشار به حدی است که دچار درد می شوید، باید این عادت را برای همیشه کنار بگذارید.
حتی اگر از اطرافیان تان می خواهید که قولنج کمرتان را با دست یا حتی پا بشکنند، خبر خوبی برای تان نداریم چون براساس بررسی های این متخصص طب فیزیکی، این کار می تواند به بروز آسیب های ستون فقرات، دردهای مفصلی در ناحیه کمر و گردن، سردرد، تاری دید و... منجر شود.
قولنج و عوارض شکستن آن
حتما شما هم شنیده اید که می گویند شکستن قولنج باعث بروز بیماری پارکینسون در دوران میان سالی و سالمندی می شود. این موضوع چقدر واقعیت دارد؟
شاید بهتر باشد با آگاهی در مورد پارکینسون و توضیحاتی درباره این بیماری به جواب برسیم. پارکینسون یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی در بزرگسالان است که با افزایش سن، احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد و از جمله علائم آن سفتی عضلانی پیش رونده تدریجی، لرزش و از بین رفتن مهارت های حرکتی است.
درواقع این مشکل هنگامی ایجاد می شود که نواحی خاصی از مغز توانایی شان را در تولید هورمون دوپامین از دست می دهند. پس با توجه به این موضوع که پارکینسون یک اختلال مغزی است و در شاخه بیماری های مغز و اعصاب قرار می گیرد، نمی تواند رابطه ای با شکستن قولنج داشته باشد و اگر هم عده ای می گویند شکستن قولنج زمینه لرزش دست را در دوران سالمندی فراهم می کند، این لرزش هیچ ربطی به پارکینسون ندارد؛ هرچند این موضوع هم نیاز به بررسی های بیشتر دارد چون در محافل علمی بحث درباره آن کم نیست و تنها براساس نتایج چندتحقیق محدود در دنیا پزشکان روی این ارتباط تاکید کرده اند.
عوارض شکستن قولنج گردن
شاید شکستن معمولی قولنج انگشتان در حالت عادی مشکل زا نباشد اما این موضوع در مورد گردن اصلا صادق نیست و ممکن است انجام حرکات سریع برای شکستن قولنج به شریان های گردن آسیب برساند و باعث تحریک لنف های ناحیه سر و گردن و سایش تدریجی مهره ها شود و سلامت فرد را به شدت به خطر بیندازد.
همچنین هرگز نباید از فرد دیگری برای شکستن قولنج تان کمک بگیرید چون احتمال آسیب به ستون فقرات، کوفتگی، ضرب دیدگی، و دررفتگی مفاصل کم نیست. از طرفی شکستن قولنج برای افرادی که در سنین میان سالی و سالمندی قرار دارند خطرناک تر است چون به دلیل ضعف مفاصل، ابتلا به آرتروز یا پوکی استخوان ممکن است دچار دردهای شدید در ناحیه مورد نظر و حتی شکستگی استخوان شوند.
چگونگی شکستن قولنج کمر
به خاطر داشته باشید که لازم است قبل از این که اقدام به شکستن قولنج کمر خود کنید ، حتما با یک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی مشورت کنید تا در مورد ایمن بودن این کار به شما اطمینان دهد. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی همچنین تمریناتی برای قوی کردن عضلات کمر که مناسب با شرایط شما است ، به شما آموزش می دهدمتخصص طب فیزیکی و توانبخشی بعد از معاینه دقیق کمر شما می تواند تعیین کند که شکستن قولنج کمر برای شما ایمن است یا خیر همچنین او می تواند به شیوه تخصصی این کار را برای شما انجام دهد و در مورد نحوه صحیح حرکت دادن کمر و ستون فقرات در مواقعی که احساس میکنید کمر شما قولنج کرده است ، توصیه های لازم را ارائه دهد.
شکستن قولنج کمر روی صندلی
ابتدا روی یک مبل یا صندلی راحت و ترجیحا دسته دار بنشینید. بدن خود را بچرخانید و سعی کنید با دست خود ، دسته صندلی در طرف مخالف را بگیرید. به طور مثال بچرخید و با دست چپ خود دسته ی سمت راست صندلی را بگیرید.
بسیار به آرامی و نرمی به کمک دستان خود بدنتان را بچرخانید تا زمانی که احساس کنید گرفتگی که در عضلات کمر خود حس می کردید برطرف شده است. به هیچ وجه بدن خود را به صورت یکباره و ناگهانی نچرخانید چرا که موجب آسیب به کمر شما می شود. سپس کمرخود را در جهت مخالف کشش بدهید.
شکستن قولنج کمر روی زمین
شما همچنین می توانید در حالت خوابیده روی زمین قولنج کمر را رفع کنید. روی زمین دراز بکشید و یک زانوی خود را خم کنید و آن را به کمک دستان خود به سمت پای مخالف بکشید . به طور مثال پای چپ شما صاف باشد و زانوی راست را خم کنید سپس به آرامی زانوی راست را به سمت پای چپ کشش بدهید. سعی کنید زانوی راست خود را به سمت زمین ( در سمت بیرونی پای چپ) نزدیک کنید .
این کشش را زمانی که احساس کردید گرفتگی در کمر شما برطرف شده است متوقف کنید همچنین در صورتی که در کمر خود احساس درد کردید کشش کمر را ادامه ندهید . این حرکت را در سمت دیگر نیز انجام دهید.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
برای اطلاعات بیشتر در مورد قرص استامینوفن کدوئین با دلگرم همراه باشید.
استامینوفن کدئین یکی از مسکن های مخدر است که برای بهبود درد مفید است و برای کاهش و از بین بردن تب تجویز می شود.کدئین یا متیل مرفین یک داوری مخدر ضد درد، ضد سرفه و ضد اسهال است و در آن مقدار کمی تریاک و حدود 0/12 مرفین وجود دارد.
مصرف طولانی مدت کدئین مانند سایر مخدرها موجب وابستگی فرد نسبت به آن می شود و به علت ترکیبات موجود در آن موجب اعتیاد فرد می شود و همچنین مصرف بیش از 800 میلی گرم آن برای یک فرد بالغ می تواند مرگ آور باشد.کدئین به صورت خوراکی(قرص،کپسول، شربت) ، مقعدی(شیاف) و تزریقی(زیر جلدی و عضلانی) است، قرص های کدئین بیشتر در ترکیب داروهای ضد درد غیره مخدر مانند آسپرین ، بروفن و استامینوفن استفاده می شود که تاثیر ضد درد مطلوبی برای هر دو (استامیفون و کدئین) دارو را به همراه دارد و همچنین کدئین در شربت های ضد سرفه نیز موجود است.
مصرف کدئین موجب خشک شدن مجاری تنفسی می شود و میزان مصرف آن به صورت 60 میلی گرم در هر نوبت و 240 میلی گرم در طول شبانه روز است و اگر با این میزان مصرف دردهای (سردرد، دردهای عضلانی و...) کاهش نیافت داروی مخدر قوی تر تجویز می شود.
داروهای مختلف به شکلهای متفاوتی در سراسر جهان به فروش میرسند و برای تهیه برخی از داروها به نسخه پزشک احتیاج است در حالی که برای برخی دیگر احتیاجی به نسخه پزشک نیست.
به آن دسته از داروهایی که برای خرید از داروخانه احتیاجی به نسخه پزشک نیست داروهای او تی سی (OTC) میگویند که مخف (Over-the-counter)است و استامینوفن در این گروه داروهای قرار میگیرد و برای تهیه آن احتیاج به نسخه نیست.
خودت را معرفی کن!
استامینوفن یک دارو با ترکیب ان استیل پارا آمینوفنول(N-acetyl-para-aminophenole) است این دارو برای اولین بار در سال 1955 ساخته شد و به عنوان مسکن و تب بر برای کودکان در قالب شربت «تیلنول» به بازار آمد.
اکنون میلیونها نفر در سراسر جهان از استامینوفن برای درمان سردرد، کمردرد، سرماخوردگی و عنوان تب بر استفاده میکنند.در واقع استامینوفن به عنوان یک مسکن، مقام اول را در بین داروهای مسکن دیگری که بدون نسخه پزشک از داروخانه ها تهیه میشوند، در ایالات متحده امریکا و در سراسر دنیا دارد. این قرص با نامهای تجاری استامینوفن، پاراستامول و تایلنول به فروش میرسد.
همه رقم موجود است
امروزه داروها به شکلهای مختلفی به فروش میرسند و استامینوفن نیز از این امر مستثنا نیست. استامینوفن در اشکال مختلف مانند قرص، شیاف، شربت و قطره به فروش میرسد.
استامینوفن در قالب قرصهایی با دوزهای مختلف 325 میلیگرمی، قرص 500 میلیگرمی و قرص جویدنی 80 میلیگرمی به فروش میرسد. استامینوفن به صورت شیاف با دوزهای 125 میلیگرمی، 325 میلیگرمی و شیاف سوسپانسیون 120 میلیگرمی در بازار موجود است. شربت 120 میلیگرمی و قطره 100 میلیگرمی استامینوفن( بیشتر برای کودکان) تجویز میشود.
معمولا در تمامی نقاط دنیا آمار دقیقی از مصرف دارو وجود ندارد و آمارهای موجود در رابطه با مصرف دارو معمولا به صورت تقریبی است با این حال براساس آمار سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) در سال 2005 میلادی آمریکاییها تعداد 28 میلیارد دوز استامینوفن خریداری کردند که این رقم نشان دهنده آن است که میزان خرید استامینوفن بسیار بالاست.
ایران هم جزو یکی از کشورهایی محسوب میشود که آمار مصرف دارو در آن بالاست و با اینکه آمار دقیقی در رابطه با مصرف استامینوفن وجود ندارد، به نظر میرسد که مصرف سالانه این دارو در ایران حدودا بالای یک میلیارد قرص در سال باشد.
اخبار جدید از سراسر جهان نشان میدهد که فروش استامینوفن با محدودیتهای روزافزونی روبه رو شده است و مسئولان حوزه بهداشت و سلامت در سراسر دنیا به فکر محدودیت برای فروش این دارو هستند چرا که یکی از شایعترین مسمومیتهای دارویی در سراسر جهان، مسمومیت با قرص استامینوفن است.
5 سال قبل (سال 86) وزارت بهداشت فروش استامینوفن کدئین بدون نسخه پزشک را ممنوع اعلام کرد و دانشگاههای علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی کشور موظف شدند در بازرسیهای ادواری از داروخانهها، موارد تخلف را بررسی کرده و مدنظر قرار دهند، این درحالی است که آمارهای موجود همان وزارتخانه حاکی از مصرف 15 درصدی داروها بدون تجویز پزشک است!
هرچند وزارت بهداشت از تمامی دانشگاههای علومپزشکی درخواست کرده، ترتیبی اتخاذ شود که ممنوعیت فروش این گروه از داروها بدون نسخه به داروخانههای تحت پوشش آن دانشگاهها ابلاغ شود، اما تاکنون هیچ تغییر خاصی صورت نگرفته و کمتر کسی پیدا میشود که ادعا کند با مراجعه به داروخانهای و درخواست این نوع قرصها، از او نسخه پزشک خواسته باشند و بههمین دلیل است که همچنان استامینوفن کدئین پرفروشترین دارو در کشور است.
در کشورهای پیشرفته دنیا، 300قلم دارو در فهرست اقلام دارویی قرار دارند، درحالی که در کشور ما به لحاظ برخی محدودیتها، این داروها از 70قلم تجاوز نمیکند و متأسفانه برخی داروسازان که در داروخانههایی با مالکیت غیرداروساز فعالیت میکنند در حالت قانونی نباید بدون نسخه، برخی داروها را به بیماران بدهند، اما برخی از آنها تحت فشار مالکیت داروخانه که برایش سود مهم است این کار را میکنند.
مدتی قبل مرکز ملی مطالعات و درمان اعتیاد از افزایش اعتیاد به داروهای مسکن در جامعه خبر داد که علت این امر نبود آموزشهای لازم در کشور است و اینکه اقشار مختلف جامعه از اعتیاد به داروهای مسکن بیاطلاع هستند و آن را جدی نمیگیرند.
کارشناسان معتقدند که داروهای مسکن معمولی، داروهای خوابآور و همچنین مسکنهایی که در ترکیب آنها موادمخدر وجود دارد مانند استامینوفن کدئین از جمله داروهایی هستند که درصورت مصرف خودسرانه و طولانیمدت منجر به اعتیاد افراد میشوند لذا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باید با تعیین برنامه مدون جهت اطلاعرسانی به مردم قدم بردارد.
داروهای مسکن و خوابآور باعث تغییرات رفتاری یا روانی همچون سرخوشی مختصر، رفتار نامناسب جنسی، پرخاشگری، اختلالات درکی، اختلال قضاوت، گیجی، رخوت، خوابآلودگی، شلشدن عضلات، بههم خوردن تعادل و اختلال عملکرد شغلی و اجتماعی میشوند. همچنین مصرف طولانی داروهای مسکن و خوابآور عوارضی شامل افسردگی، سردرد، ناراحتی گوارشی، آسیب کبدی و اختلال حافظه در پیدارد.
شاید در نگاه اول استامینوفن قرص بیخطری به نظر برسد و شاید دلیل این مسئله را بتوان به خرید راحت آن نسبت داد به همین دلیل قوانین جدیدی که محدود کننده فروش این قرص است در سراسر جهان مطرح شده است.
برای مثال قوانین جدید ایالات متحده امریکا و کانادا اجازه نمیدهد که بیشتر از 24 عدد قرص استامینوفن در یک نوبت به یک نفر فروخته شود. یکی دیگر از ممنوعیتهایی که در این کشورها در رابطه با قرص استامینوفن به وجود آمده، این است که به کار بردن بیش از 325 میلیگرم استامینوفن در داروهای سرماخوردگی در حال قدغن شدن است.
آمدنت بهر چه بود؟
استامینوفن یک داروی ضد درد و ضد تب است که برای بر طرف کردن دردهای خفیف مانند سردرد، دندان درد، کمر درد و به عنوان تب بر به کار میرود.
مکانیزم دقیق اثر استامینوفن هنوز به درستی معلوم نیست، اما به نظر میرسد که استامینوفن با مهار نمودن «پروستاگلندینها» اثرات ضد درد و ضد تب خود را اعمال میکند.
استامینوفن از راه خوراکی و از راه مقعدی بسیار خوب جذب بدن میشود. متابولیسم استامینوفن به طور وسیعی در کبد انجام و پسماندهای دارو از راه ادرار دفع میشوند. نیمه عمر استامینوفن از 1 تا 4 ساعت است و اثر دارو در 1 تا 3 ساعت به حداکثر خود میرسد.
استامینوفن دارویی نسبتأ بیخطر با عوارض جانبی کم است. در مقایسه با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپیرین، بروفن و ژلوفن عوارض گوارشی و عوارض پلاکتی کمتری دارد، به خوبی بیماران آن را تحمل میکنند و در دوره حاملگی هم مصرف آن زیر نظر پزشک مجاز است.
یکی دیگر از مزایای استامینوفن این است که میتوان به عنوان یک ضد درد خوب و ساده و یک تب بر خوب از آن در بیمارانی که قادر به استفاده از آسپیرین و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی نیستند، استفاده کرد. استامینوفن در مقایسه با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، اثر زیادی در برطرف کردن التهاب مفاصل و روماتیسم ندارد.
براساس تحقیقات بهعمل آمده زنانی که بهطور مداوم از داروهای مسکن استامینوفن، بروفن و این قبیل داروها استفاده میکنند، 2برابر افراد معمولی در خطر ابتلا به فشار خون بالا هستند. مسمومیت کبدی و مشکلات کلیوی از عوارض مصرف بیرویه و بدون نسخه داروی استامینوفن کدئین است و اگر بیش از 10گرم در روز مصرف شود، در کبد تجمع پیدا میکند.
هر چند میزان موادمخدر استامینوفن کدئین در بازار ایران از 20میلیگرم به 10میلیگرم کاهش پیدا کرده و قرار است این میزان به کمتر از 10میلیگرم برسد تا عوارض کمتری برای مصرفکننده داشته باشد، ولی کارشناسان یکی از دلایل افزایش این نوع اعتیاد را دردسترس بودن انواع مسکنها میدانند، بهطوری که اکنون در کشور ما هر شخصی میتواند بهراحتی و بدون نسخه پزشک به انواع مسکنها دسترسی داشته باشد.
تذکرات مهم در هنگام مصرف دارو استامینوفن
برای جلوگیری از ناراحتی معده استامینوفن و کدئین را با غذا یا شیر مصرف کنید. در صورتی که این دارو را در آغاز درد مصرف شود بهتر و سریعتر عمل میکند پس منتظر نمانید مدتی از شروع درد بگذرد و شدیدتر شود.
اگر این دارو را به صورت یک برنامه منظم و نسخه تجویز شده پزشک مصرف میکنید، سر ساعت دُز توصیه شده را دریافت نمایید البته گاهی به زمان مصرف قرص بعدی نزدیک میشوید. در این شرایط هرگز دو برابر (دو قرص استامینوفن) نخورید بلکه همان دز تجویز شده را مصرف کنید.
اثرات جانبی
عوارض اصلی
تداخلات دارویی
استامینوفن و کدئین با انواع داروها تداخل میکنند:
در صورتی که داروهای دیگری مصرف میکنید و بویژه اگر با موارد زیر مواجه شدید حتما پزشک خود را مطلع سازید:
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
ماهنامه پیام سلامتی: آنچه امروز به عنوان قولنج می شناسیم، بیشتر از آن که نام بیماری خاصی باشد، یک شکایت مبهم است. قدیم ترها به درد و کشیدگی در هر قسمت از بدن قولنج می گفتند، اما چیزی که امروزه بیشتر به کار می رود «قولنج عضلانی» است. البته قولنج عضلانی هم نشانه یک بیماری خاص نیست، طوری که گاهی علت آن گرفتگی و اسپاسم ناگهانی و دردناک گروهی از عضلات بدن است.
عضلاتی که بیشتر دچار این حالت می شوند، عضلات اطراف ستون مهره ها و عضلات گردن هستند. در این حال عضله نسبت به لمس دردناک و حساس می شود و به همین خاطر فرد نمی تواندمثل قبل، بدن خود را حرکت دهد. تقریبا همه آدم ها در طول زندگی خود گرفتگی عضلانی را تجربه می کنند.
اسپاسم های عضلانی می توانند به علت:
این صدا از کجا می آید؟
تمام آنچه ما از قولنج می شناسیم، به گرفتگی های عضلانی ختم نمی شود. در حقیقت بیشتر اوقات، قولنج را با صدای شکستن قولنج می شناسیم، اما این صدا از کجا می آید؟ و چرا ما از شنیدن آن احساس لذت و راحتی می کنیم؟
اولین بار در سال 1971 دو دانشمند آلمانی، پس از وارد آوردن یک نیروی کششی به مفصل بین انگشت و کف دست، تشکیل حباب های گازی را در مفصل اثبات کردند. مفاصل بدن ما به وسیله یک بافت پوششی احاطه شده اند که به آن کپسول مفصلی می گوییم. در داخل این کپسول، مایعی وجود دارد که با ایجاد حالت لغزندگی، باعث حرکت آسان تر استخوان ها در کنار هم می شود.
مواد معدنی و گازهای گوناگونی در این مایع محلول هستند. حرکات مفصلی در طی فعالیت های معمول بدنی، موجب افزایش حجم مفصل و کاهش فشار مایع مفصلی می شود. کاهش فشار باعث یک حالت مکش در داخل فضای مفصل شده و گازهای محلول در مایع به صورت حباب در می آیند. ایجاد این حباب ها باعث تحریک گیرنده های عصبی داخل مفصل می شود و به این ترتیب، مغز از ایجاد یک حالت غیرطبیعی در مفصل اطلاع پیدا می کند.
حال می توان فهمید که چرا ما پس از مدتی فعالیت، دوست داریم قولنج مفاصل خود را بشکنیم. در حقیقت ما به طور ناخودآگاه تلاش می کنیم پیام ناراحت کننده ای را که از مفاصل به مغزمان فرستاده شده است، رفع کنیم.
به این ترتیب با کشش مفاصل خود در حداکثر دامنه حرکت آن ها (شکستن قولنج) سعی می کنیم که این حباب گازی را بترکانیم و وقتی حباب گازی ترکید، همان صدای معروف و خوشایند شنیده می شود. به خاطر فرآیند تشکیل حباب است که پس از شکستن قولنج و یا همان ترکاندن حباب، تا مدتی با هر حرکتی هم، هیچ صدایی از مفصل ما بیرون نمی آید، چون تشکیل دوباره حباب نیازمند گذشت زمان است.
و اما ماجرا برای برخی افراد به همین جا ختم نمی شود. آرام آرام با تکرار این کار، برخی از ما نه به خاطر روان تر شدن حرکت مفصل های خود، بلکه تنها برای لذت بردن از صدای شکستن، به جان مفاصل خود می افتیم، طوری که تا صدای جدیدی را مفاصل خود نشنویم، دست بردار نیستیم.
از این صدا بترسیم؟
اطلاعات اثبات شده چندانی وجود ندارند که نشان دهند، شکستن مفاصل طبق عادت، نهایتا موجب آرتریت آن ها می شود، اما در عورض اثبات شده است که با تحت کشش قرار دادن مفاصل، بافت های اطراف مفصل مانند عضلات، رباط ها و تاندون ها آسیب می بینند و در نتیجه در طولانی مدت امکان انجام حرکات ظریف از فرد سلب می شود. از طرف دیگر، آسیب بافت های اطراف مفصل، دامنه حرکت آن را به طور غیرطبیعی افزایش می دهد و احتمال دررفتگی آن را زیاد می کند.
با تمام این تفاصیل، حرکت دادن ناگهانی گردن یا ستون فقرات برای شنیدن صدا زا آن ها، به هیچ عنوان منطقی به نظر نمی رسد. حرکت سریع گردن می تواند به آسیب شریان های تغذیه کننده مغز و سایش تدریجی مهره ها منجر شود. آسیب مهره های گردنی می تواند آن قدر خطرناک و فاجعه بار باشد که هر انسان عاقلی را از خیر شنیدن این صدای خوشایند منصرف کند.
با قولنج خود چه کنیم؟
همان طور که علل متعددی باعث ایجاد قولنج می شوند، درمان و پیشگیری از آن هم، راه های گوناگونی دارد. اگر درد و محدودیت حرکت شما ناشی از اسپاسم و گرفتگی عضلانی باشد، باید به شناخت علت و درمان آن پرداخت؛ مثلا برخی داروهای پایین آورنده کلسترول خون، داروهای فشار خون بالا، داروهای ضدآلزایمر و ضدپارکینسون می توانند موجب گرفتگی های عضلانی شوند. اگر داروی خاصی را به طور مرتب مصرف می کنید و دچار گرفتگی عضلانی شده اید، شاید عاقلانه ترین کار ممکن، مراجعه به پزشک تان باشد.
در هر حال فارغ از دلایل زمینه ای مهم، اغلب گرفتگی های عضلانی با انجام مانورها و حرکات کششی برطرف می شوند و نیازی به مصرف دارو نیست.
اگر به طور مکرر دچار گرفتگی عضلانی می شوید و پس از بررسی های لازم، علت خطرناکی برای آن پیدا نشده است، می توانید با مشاوره با یک کارشناس فیزیوتراپی، نرمش ها و حرکت های کششی مفید را یاد بگیرید.
بهتر آن است که این حرکات را هنگامی که دچار مشکل نیستید، تمرین کنید و فقط موقع گرفتگی عضلانی، به فکر یادگرفتن و امتان کردن آن ها نیفتید!
اگر پس از انجام حرکات ورزشی سنگین و طولانی مدت، دچار گرفتگی عضلانی شده اید، مهم ترین علت، به هم ریختن تنظیم آب و املاح بدن شما است. بهتر است فورا مایعات واملاح از دست رفته بدن خود را با نوشیدن مایعات مفید جایگزین نمایید و در نوبت های بعدی پیش از شروع فعالیت ورزشی نیز به میزان کافی مایعات مصرف کنید.
همچنین ماساز ناحیه ای که دچار اسپاسم شده است یا گذاشتن کیسه یخ نیز می تواند موثر باشد. استفاده از داروهای ضدالتهاب و شل کننده های موضعی عضلانی معمولا آخرین اقدامی است که می توان در خانه انجام داد، هر چند که بهتر است برای اولین بار توسط پزشک توصیه شده باشند. در هر صورت استفاده از پمادهای موضعی سالیسیلات و پیروکسیکام می توانند دراین شرایط موثر واقع شوند.
در کل باید گفت که اگر قولنج شما به علت تشکیل همان حباب های عجیب هم باشد، راه درمان پیشگیری، شکستن قولنج نیست. بهترین کار این است که با تنظیم یک برنامه منظم ورزشی، به تدریج قدرت و انعطاف پذیری عضلات و مفاصل بدن خود را بالا ببرید و حداکثر دامنه حرکت آن ها را افزایش دهید.
وب سایت علم ورزش - هدی بانکی: گاهی به نفع تان نیست که ورزش را با داروهای خاصی همراه کنید، حتی اگر فقط یک جلسه عرق ریختن باشد.
داروهای آلرژی همیشه خواب آلودتان می کنند، بنابراین آیا معنیش این است که باید آنها را بعد از جلسه تمرینتان مصرف کنید؟ آیا میتوانید قبل از رفتن به دوچرخهسواری یک قرص آسپرین بخورید؟ وقتی پای ترکیب داروها با ورزش به میان میآید هر کدام که اول باشد میتواند روی بعدی تأثیر بگذارد. اگر میخواهید دارو مصرف کنید، واقعاً باید نسبت به نتایج آن آگاهی داشته باشید، چه خوب و چه بد.
مهار کنندههای بتا چه داروهایی هستند؟ این گروه داروها مهارکننده آدرنژیریک بتا هم نامیده میشوند. از این داروها برای درمان بیماریهای چون فشارخون بالا و همچنین برای بیماریهایی مانند آب سیاه، میگرن و بیماریهای قلبی هم تجویز میشوند. مهارکنندههای بتا، ضربان قلب را کاهش میدهند که با تأثیرات ورزش تضاد دارد. این حالت موجب میشود بدن شما پیامهای متضادی دریافت نماید و خیلی زود خسته و ناتوان شوید.
چه باید بکنید
خوب است که با پزشکتان در مورد چگونه سازگار کردن ورزش با داروی مهارکننده بتا مشورت نمایید. توصیه میشود از پزشک بپرسید: آیا مهارکننده بتا واقعاً برای من ضروری است؟ در مواردی لازم است و در برخی موارد هم راههای دیگری وجود دارد. اگر این دارو برایتان ضروری است، اگر امکان دارد با دوز پایین شروع کنید تا ببینید توانایی ورزش تان چطور تحت تأثیر این دارو قرار میگیرد.
مسکنها
دو نوع داروی مسکن وجود دارد که به آنها آنالژزیک هم میگویند: استامینوفن ( مثل کدئین ها و …) که برای تسکین درد، جایگزین آسپرین میتواند باشد و ایبوپروفن ( ادویل، موترین، و …) که هم مسکن بوده و هم التهاب و تورم را کاهش می دهد.
درد، علامتی برای مشکلی است که وجود دارد و معمولاً یک آسیب بافتی است، بنابراین استفاده بیرویه از آنالژزیکها میتواند خطرناک باشد. اگر مشکل رگ به رگ شدگی دارید و به همین دلیل داروهای زیادی مصرف میکنید، میتواند به ضررتان باشد چون مشکلتان کاملاً برطرف نمیشود و ممکن است مشکلتان را بدتر کنید.
چه باید بکنید
اگر مثلاً هنگام دویدن دچار پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن قوزک پایتان شده اید، به جای سرکوب درد با داروها و ریسک عوارض شدیدتر، اجازه دهید بدن تا استراحت کرده و خودش مشکلش را برطرف نماید. اگر با درد نسبتاً خفیفی دست و پنجه نرم میکنید و برای تسکینش مثلاً ایبوپروفن میخورید، توصیه میشود بیشتر از یک هفته مصرفش نکنید. اگر مدت بیشتری به آن نیاز داشتید، سراغ استامینوفن بروید.
داروهای ضدافسردگی
هرچند داروهای فراوانی وجود دارند که سبب خواب آلودگی میشوند اما رایجترین آنها داروهای ضدافسردگی هستند که موجب تغییر تعادل شیمیایی در مغز شده تا به بهبود روحیه و ثبات آن کمک کنند. در هفتههای اولیه مصرف این داروها، احساس خستگی و در حالت چُرت بودن میتواند شدیدتر باشد. داروهای ضدافسردگی اغلب عوارض جانبی چون افزایش وزن هم دارند، که البته ورزش میتواند هم از نظر فیزیکی و هم روانی به این اختلالات کمک نماید.
داروهای ضدافسردگی دستههای بسیار گوناگونی دارند و اگر مصرف نوعی از این داروها سبب خواب آلودگی زیاد شما میشود، در مورد جایگزین آن با پزشک مشورت نمایید. همچنین شروع یک داروی ضدافسردگی جدید با دوز پایین میتواند به کاهش حالت خواب آلودگی کمک کرده یا این که میتوانید پیش از خواب مصرف شان نمایید.
آنتی هیستامینها
خواب آلودگی و تمایل به چُرت زدن، معمولاً یکی از عوارض جانبی آنتی هیستامینها است، مخصوصاً نسل قدیمیتر این داروها مانند دیفن هیدارمین و Chlor-Tripolon. آنتی هیستامینها، هیستامینهای برانگیخته شده با واکنشهای آلرژیک مانند تماس با حیوان خانگی یا گرده گیاهان را مهار کرده یا کاهش میدهند. با مصرف این داروها میزان هشیاری تان کم خواهد شد. مثلاً اگر دوندهای آنتی هیستامین مصرف کند، با حالت خواب آلودگی که خواهد داشت، ممکن است اشتباه گام بردارد و آسیب ببیند.
چه باید بکنید
نسل های جدیدتر آنتی هیستامین ها موجود هستند، مانند لوراتادین، Alegra و Reactin که تأثیرات خواب آلودگیشان کمتر است. حتی برخی از آنها به عنوان "بدون احساس خواب آلودگی" برچسب خوردهاند. با این حال، اگر آنتی هیستامینهای قدیمیتر را ترجیح میدهید، زمان مناسبی را برای مصرف آن در نظر بگیرید. این انواع قدیمی تر تأثیرات کوتاه مدتی دارند بنابراین ممکن است فقط ۴ ساعت دوام بیاورند و در نتیجه احساس خواب آلودگیتان نیز بعد از این مدت برطرف شده و میتوانید ورزش کنید.
تهران - ایرنا- کودکانی که قبل از خواب از اسمارت فون و پلان شت استفاده می کنند بیشتر از کودکانی که دسترسی به این نوع گجت ها ندارند، دچار اختلال در خواب می شوند.
یک آسیب پذیری برطرف نشده در فریم ورک OpenAPI اجرای کدهای مخرب را بر روی رایانه های کاربران ممکن می کند.
به گزارش مشرق، ابزار هک Metasploit که به همین منظور طراحی شده استفاده از حفره امنیتی مذکور را ساده تر می کند. این حفره میلیون ها کاربر برنامه ها و خدماتی همچون جاوا، نود جی اس، روبی و پی اچ پی را دچار مشکل می کند.
از جمله شرکت های فناوری که محصولات و خدماتی بر همین مبنا ارائه می دهند می توان به مایکروسافت، پی پال، گتی ایمیج، Intuit و Apigee اشاره کرد.
OpenAPI که به Swagger APIs هم مشهور است، طرحی متن باز به منظور ارائه رابط کاربری استاندارد و رها از قید وبندهای زبان های برنامه نویسی است. با استفاده از این رابط کاربری انسان ها و رایانه ها قادر به شناسایی و درک قابلیت های یک سرویس بدون دسترسی به کد منبع، اسناد یا ترافیک شبکه مرتبط با آن خواهند بود.
اسکات دیویس، محقق امنیتی شرکت Rapid7 می گوید افشای این آسیب پذیری نشان می دهد اجرای کدهای مخرب بر روی رایانه های مختلف و سواستفاده از NodeJS، PHP، Ruby و Java تا چه حد آسان است. وی هشدار می دهد که ممکن است این مشکل در برخی دیگر از زبان های برنامه نویسی نیز وجود داشته باشد. تحقیقات در این زمینه برای یافتن وصله امنیتی موثر همچنان ادامه دارد.
کد مطلب: 408675
قورت دادن آدامس واقعا خطرناک است؟
بخش دانش و فناوری الف،10 آبان95
حتما شما هم از زمان کودکی هشدارهای مختلفی درباره مضرات قورت دادن آدامس شنیدهاید و حتی بعضیها گفتهاند که آدامس 7 سال در معدهتان باقی میماند! اما این حرفها چقدر واقعیت دارد؟
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۴
پزشکان می گویند که آدامس به گونه ای ساخته نشده که قابل خوردن باشد، اما در بخش های داخلی بدن تان هم انسدادی را به وجود نیاورده و باعث به هم چسبیدن اندام های داخلی شما هم نمی شود. اما قورت دادن یک آدامس خیلی بزرگ یا چند آدامس کوچک ممکن است دستگاه گوارش شما را مسدود کند. ین اتفاق خصوصا در مورد کودکان که اندازه این اندام ها در آنها کوچک تر است، باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد. طبق یافته های دکتر لیزا گانجو، متخصص بیماری های معده و روده، در مرکز پزشکی لانگون در شهر نیویورک، آدامس مانند هر ماده خوراکی دیگری همان مسیر همیشگی را طی می کند با این تفاوت که کمی سخت تر جذب می شود.
این پزشک میگوید: اگر معده شما بتواند مواد غذایی ای چون یک استیک سفت را هضم کند، مطمئن باشید که از پس آدامس هم بر خواهد آمد.
آدامس از مواد طبیعی و مصنوعی (ضمغ آدامس یا رِزین)، نگهدارنده ها، طعمدهنده ها و شیرینکننده ها ساخته شده است. بدن میتواند شیرینکننده ها مثل قند را جذب کند و اگر از آدامس های قنددار استفاده کنید، میتواند کالری خیلی زیادی وارد بدنتان کند. اما دستگاه گوارش بدن انسان قادر به هضم رزین آدامس نیست و آن را در دستگاه گوارش به حرکت مجبور میکند.
علت اینکه گفته میشود آدامس خود را قورت ندهید آن است که هر چند وقت یک بار و در مواردی خاص، بیماریهایی در بدن دیده شده اند که علت اصلی آنها، قورت دادن آدامس و چسبیدن آن به دستگاههای گوارشی بوده است؛ به طور مثال در موردی خاص، پسر بچه 4 سالهای که در طول هر روز بین 5 تا 7 آدامس را قورت داده بود، دچار بیماری شدیدی شد که پس از تحقیقات فراوان مشخص گردید در داخل بدن او توده ی بزرگی از آدامس های به هم چسبیده وجود دارد که سبب بیماری شده است.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ آدامس
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.