دوراهی «راهنمایی» و «دخالت»

جام جم سرا: نظر چند زوج جوان، و پدرومادرها را درباره مرز بین راهنمایی و دخالت در زندگی فرزندان جویا شده‌ایم که در ادامه، همراه با نظر کارشناس مشاور خانواده می‌خوانید.

نمی‌توانم فرزندانم را راهنمایی نکنم

آقای «اشرفی» ۴ فرزند دارد که ۳ نفر از آن‌ها ازدواج کرده‌اند. او معتقد است که پدر و مادر نمی‌توانند فرزندشان را راهنمایی نکنند ولی این را هم باید قبول کرد که راهنمایی با دخالت فرق دارد و دخالت خوب نیست. او تا جایی که بتواند، فرزندانش را راهنمایی می‌کند. او درباره اینکه اگر فرزندانش به راهنمایی‌های او عمل نکنند، ناراحت می‌شود یا نه، می‌گوید: تا الان که فرزندانم به همه راهنمایی‌هایم عمل کرده‌اند ولی اگر در آینده با توضیحات منطقی بخواهند به یک راهنمایی من عمل نکنند، ناراحت نخواهم شد.

راهنمایی پدر و مادر‌ها از سر دلسوزی است

خانم «گیوه چی» که خودش یک فرزند ۳ ساله دارد، با مادرش در حال پیاده روی است. گیوه چی درباره اینکه راهنمایی‌های پدر و مادرش را چه قدر کاربردی می‌داند، می‌گوید: ۵۰ درصد. دلیلش هم این است که پدر و مادرهای ما در زمان‌های گذشته زندگی کرده‌اند و باید بگویم که فکرشان تا حدودی قدیمی است. او درباره تفاوت راهنمایی و دخالت پدر و مادر در زندگی زوج‌های جوان می‌گوید: به نظر من همه حرف‌های پدر و مادر‌ها از روی دلسوزی است و این برداشت بچه هاست که تعیین می‌کند کدام حرفشان راهنمایی و کدام دخالت است. او در پاسخ سوالی درباره واکنش پدر و مادر‌ها وقتی به راهنمایی‌‌هایشان عمل نشود، می‌گوید که معمولا ناراحت می‌شوند.

بعد از راهنمایی می‌گویم بازهم خودتان می‌دانید

هر ۳ فرزندش را به خانه بخت فرستاده است. خانم «پارسا» که خودش از راهنمایی‌های پدر و مادرش خیلی کم استفاده کرده معتقد است که پدر و مادرهای امروزی خیلی فرق کرده‌اند و چون سطح آگاهی‌‌هایشان بالا‌تر رفته است در تربیت بچه‌‌هایشان موفق‌تر عمل می‌کنند.

ما از لحاظ مرزبندی روابط در خانواده‌ها ۳ دسته خانواده داریم: خانواده‌های با مرزبندی‌های گسسته که هر کدام برای خودشان زندگی می‌کنند و حتی اگر لازم باشد به هم کمک کنند، باز هم این کار را نخواهند کرد. خانواده‌های با مرزهای درهم تنیده، که از همه مسائل شخصی یکدیگر به صورت ریز و جزئی خبر دارند و دخالت می‌کنند. و خانواده‌هایی با مرزهای منعطف، که ارتباطاتشان در حد معمولی است و استقلال افراد هم حفظ می‌شود

پارسا به اختیار بچه‌هایش خیلی اهمیت می‌دهد و معتقد است باید ۱۰۰ درصد حواس پدر و مادر‌ها باشد که راهنمایی‌‌هایشان به دخالت تبدیل نشود. من همیشه به فرزندانم می‌گویم که مثلا فلان کار به چند دلیل اشتباه است اما باز هم خودتان می‌دانید که چه کار کنید. همین که می‌گویم خودتان می‌دانید، باعث می‌شود که آن‌ها حالت تدافعی نسبت به من نگیرند و فکر نکنند که من می‌خواهم عقیده‌ام را به آن‌ها تحمیل کنم. با این حال وقتی فرزندانم به راهنمایی‌هایم عمل نمی‌کنند، کمی ناراحت می‌شوم.

بی‌منطق راهنمایی نکنید

خانم «غفاری» معتقد است که جوان‌های امروزی نسبت به جوان‌های گذشته به راهنمایی پدر و مادرشان کمتر اهمیت می‌دهند، چون فکر می‌کنند روزگار خیلی تغییر کرده است و پدر و مادر‌هایشان قدیمی شده‌اند. او می‌گوید: پدر و مادر‌ها برای راهنمایی‌‌هایشان باید دلایل منطقی داشته باشند تا راهنمایی‌‌هایشان بی‌حساب نباشد که به دخالت تبدیل شود.

بی‌پیر نرو در این خرابات

آقای «موید» دانشجوی رشته روابط عمومی است و یک سالی می‌شود که ازدواج کرده است. او با شنیدن جمله چه قدر از راهنمایی پدر و مادرتان در زندگی استفاده می‌کنید، می‌گوید: بی‌پیر نرو در این خرابات، هر چند سکندر زمانی.
او معتقد است که پدر و مادر‌ها نکات ظریفی را می‌بینند که ما آن‌ها را نمی‌بینیم و اگر از راهنمایی آن‌ها استفاده نکنیم، دلیلش غرور کاذبی است که در ماست و ضررش را خواهیم دید. اگر پدر و مادر‌ها دلیلشان برای راهنمایی، خوشبختی فرزندشان باشد و فرزندانشان با دلایل منطقی به آن راهنمایی‌ها عمل نکنند، ناراحت نخواهند شد.

به دانش پدر و مادر‌ها بستگی دارد

آقای «مشایخی» می‌گوید: سعی من این بود که برخلاف کلام و راهنمایی پدر و مادرم کاری انجام ندهم. تا حدودی که من دیده‌ام و از اجتماع اطلاع دارم، برخی بچه‌های امروزی می‌خواهند که پدر و مادر‌ها از آن‌ها اطاعت کنند و اصلا به استفاده از تجربه پدر و مادر‌ها اهمیتی نمی‌دهند در حالی که این اصلا درست نیست. اینکه راهنمایی پدر و مادر‌ها به دخالت تبدیل نشود، به دانش پدر و مادر‌ها برمی گردد.

کار‌شناسان چه می‌گویند؟

پرک نارویی، کار‌شناس و مشاور خانواده در این رابطه معتقد است که بعضی جوان‌ها، راهنمایی والدین را برای داشتن زندگی خوب لازم می‌دانند و بعضی‌ها هم به همه راهنمایی‌های والدین به عنوان دخالت نگاه می‌کنند. زوج‌های جوان نباید فراموش کنند که اگر خانواده‌ها، آن‌ها را راهنمایی می‌کنند قصد بدی ندارند و فکر می‌کنند که راهنمایی‌‌هایشان کمک زیادی به خوشبختی آن‌ها می‌کند. اگر این در ذهن زوج‌های جوان باشد و با خانواده‌‌هایشان درباره نظراتشان، همدلی داشته باشند کنار آمدن با این راهنمایی‌ها برایشان خیلی راحت‌تر خواهد بود.

میزان تاثیرگذاری راهنمایی‌های والدین در ۳ دسته خانواده

این مشاور خانواده افزود: ما از لحاظ مرزبندی روابط در خانواده‌ها ۳ دسته خانواده داریم. خانواده‌های با مرزبندی‌های گسسته که هر کدام برای خودشان زندگی می‌کنند و حتی اگر لازم باشد به هم کمک کنند، باز هم این کار را نخواهند کرد. در چنین خانواده‌های غربی گونه، همیاری و مهربانی که باید بین اعضای خانواده باشد، دیده نمی‌شود. خانواده‌های با مرزهای درهم تنیده، خانواده‌هایی هستند که از همه مسائل شخصی یکدیگر به صورت ریز و جزئی خبر دارند و دخالت می‌کنند. این مسئله باعث ایجاد مشکلاتی می‌شود. مثلا اگر یکی از اعضای خانواده در زندگی مشترکش به دلیلی دچار استرس شود، این استرس بقیه اعضای خانواده را هم درگیر خواهد کرد. بچه‌هایی که در چنین خانواده‌هایی رشد می‌کنند، توانایی تصمیم گیری ضعیفی دارند و برای حل مشکلات در زندگی مشترکشان مشکلات زیادی خواهند داشت. افراد در چنین خانواده‌هایی بعد از ازدواج، بیشترین درگیری را با راهنمایی‌های خانواده‌‌هایشان خواهند داشت. ولی در خانواده‌هایی با مرزهای منعطف، ارتباطات در حد معمولی است و استقلال افراد هم حفظ می‌شود. جوان‌ها در چنین خانواده‌هایی بعد از ازدواج، هم از راهنمایی‌های والدینشان استفاده خواهند کرد و هم خودشان توانایی تصمیم گیری درست را خواهند داشت.

خانواده‌ها را درگیر مسائل عاطفی نکنید

نارویی درباره زمانی که زوج‌های جوان با مشکلاتی رو به رو می‌شوند و برای حل آن، هیچ تجربه‌ای ندارند، گفت: زوج‌های جوان در چنین شرایطی ۲ راهکار پیش رو دارند. یکی مراجعه و مشورت با والدین و دیگری متخصصان و روان‌شناسان است. توصیه می‌شود برای حل مسائل و مشکلاتی که بار عاطفی شدیدی دارند، خانواده زوجین کمتر درگیر شوند. دلیلش هم این است که به خاطر علاقه‌ای که پدر و مادر‌ها به فرزندانشان دارند، معمولا تصمیمات درست و راه حل‌های منطقی ارائه نمی‌شود. البته بعضی خانواده‌ها هم هستند که در چنین مواقعی پخته عمل و احساسات شخصیشان را کنترل و راهنمایی درستی می‌کنند اما بهتر است مسائل عاطفی کمتر با خانواده‌ها مطرح شود.

پدر و مادر‌ها به زوج‌ها نگویند شما نمی‌فهمید

این کار‌شناس خانواده افزود: والدین بهتر است زمانی اظهارنظر کنند که مورد مشورت قرار گرفته باشند. البته اگر پدر و مادر‌ها احساس می‌کنند که موقعیت خطرناکی برای فرزندانشان پیش آمده است و در عین حال فرزندانشان از آن‌ها مشورت نخواسته‌اند، باید آن‌ها را در جریان یک سری تجربیاتشان قرار بدهند. البته نباید با زوج‌های جوان، برخورد تندی داشته باشند و مثلا بگویند: چرا شما نمی‌فهمید که دارید اشتباه می‌کنید و بهتر است که نظرشان را به صورت پیشنهاد مطرح کنند و فراموش نکنند که هر پیشنهادی ممکن است رد شود.

زوج‌ها مشکلات را بین خودشان حل کنند

نارویی ادامه داد: زن و شوهر‌ها باید با هم در باره الگوی رفتاری با خانواده‌‌هایشان صحبت کنند. از نحوه و میزان رفت و آمد‌ها تا هر مسئله‌ای که فکر می‌کنند، ممکن است رعایت نکردنش مسئله ساز شود.

احترام والدینشان را حفظ کنند

این مشاور خانواده در مواردی که پدر و مادری پیشنهادی به فرزندشان دادند یا اصلا خواستند که نظرشان را به زندگی فرزندشان تحمیل کنند، معتقد است که برخورد اولیه فرزندان در چنین شرایطی بسیار مهم است و باید احترام والدینشان را حفظ کنند. بهتر است زوج‌های جوان در اولین قدم به پدر و مادرشان بگویند که به این موضوع فکر می‌کنیم. چنین جوابی باعث می‌شود که پدر و مادر‌ها احساس نکنند که راهنمایی‌‌هایشان نادیده گرفته شده یا به آن‌ها بی‌احترامی شده است. خیلی از اوقات، مسئله همین جا حل می‌شود اما اگر خانواده‌ها همچنان پیگیر بودند، زن و شوهر باید بین هم به یک نتیجه واحد برسند چون اگر خانواده‌ها از سمت آن‌ها سستی ببینند ممکن است تنش ایجاد شود.|خراسان

جوانان در دوراهی: کار بهتر است یا تحصیل؟

هر کس در زندگی بار‌ها دست به انتخاب می‌زند چراکه انتخاب یکی از برجسته‌ترین فعالیت‌های آدمی است. انسان با انتخاب‌های خود مسیر زندگی‌اش را تعیین می‌کند. انتخاب در زندگی از ارزش بالایی برخوردار است. با انتخاب درست می‌توان از منابع (مادی، مالی، انسانی و اطلاعاتی) به شیوه‌ای بایسته بهره‌برداری کرده و از اتلاف این منابع جلوگیری کرد.
از سوی دیگر به خاطر آن فرد تصمیم‌گیرنده، باید در برابر انتخاب خود پاسخگو باشد، بنابراین انتخاب بایسته می‌تواند به مسئولیت‌ پذیری کمک کند برخی می‌پندارند برای آنکه بتوان به گسترش کشور و برپایی پیشرفت‌هایی در آن کمک کرد، باید تحصیلات دانشگاهی داشت. بهتر است بگوییم کسانی که در دانشگاه تحصیل‌کرده‌اند تااندازه‌ای به رشد و پیشرفت جامعه کمک می‌کنند. افراد دیگر نیز می‌توانند زمینه‌های پیشرفت کشور را فراهم آورند. هم اکنون، دانشجویان آینده شغلی روشنی نمی‌بینند و از همین‌رو تمایل چندانی به فارغ‌التحصیلی و کیفیت تحصیل ندارند.
با وجود اصرار دانشگاه‌ها برای بالا رفتن ظرفیت پذیرش و تلاش برای پاسخگویی به تمام نیازهای تحصیلی جوانان و در حالی که مسئولان وزارت علوم می‌کوشند تا ظرفیت دانشگاه‌ها را در مقاطع مختلف آن قدر توسعه دهند تا صددرصد داوطلبان کنکور در رشته‌ای پذیرفته شوند، اما این رویکرد در برخی موارد، مورد نقد استادان دانشگاه است.
برخی از این افراد به تبدیل شدن دانشگاه‌ها به دانشگاه توده‌ای خبر می‌دهند که بسیاری از افراد، صلاحیت علمی و پایه‌های تحصیلی لازم را برای ورود به دانشگاه ندارند و به این ترتیب، با ورود به کلاس‌های درس، سطح علمی دانشگاه‌ها را با افت جدی روبه‌رو می‌کنند که بعد‌ها در زمینه کاریابی دانشجویان نیز تأثیر گذار است.
برخی از این عوامل عبارتند از: عدم تناسب بین ظرفیت فعلی پذیرش دانشجو در دانشگاه و نیازهای آتی بازار کار، تناسب نداشتن بین محتوای آموزش با مهارت‌های شغلی، نبود توفیق دانشگاه‌ها در ایجاد و تقویت روحیه علمی و انگیزه خدمت رسانی به جامعه در دانشجویان، مشخص نبودن حداقل قابلیت‌های علمی و عملی برای فارغ التحصیل شدن، فقدان زمینه مناسب برای آموزش‌های علمی و کاربردی، ناکارآمدی اعضای هیات علمی در تربیت نیروی کار متخصص مورد نیاز جامعه، مطرح نبودن مسائل علمی و پژوهشی به عنوان اولویت اول در دانشگاه‌ها...
دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی نباید فراموش کنند که عهده دار رسالت‌هایی چون تولید دانش، تربیت نیروی متخصص مورد نیاز جامعه، گسترش فناوری، نوآوری و خلاقیت هستند و امروزه صاحبنظران معتقدند دستیابی به توسعه پایدار فقط در سایه به کارگیری دانش روز و فناوری پیشرفته حاصل می‌شود.
بنابراین، برای قرارگرفتن در جاده توسعه و جلوگیری از عقب ماندگی باید شرایطی فراهم شود که دانشگاه‌ها بتوانند دانشجویان را برای به کارگیری فناوری جدید و پذیرش مسئولیت‌های مختلف در سطح سازمان و جامعه پرورش دهند و گرنه صرف داشتن مدرک هیچ دردی را از جامعه دوا نمی‌کند. (سینا تفنگچی/روزنامه قانون)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

234

۹ ماه انتظار و یک دوراهی پیش رو

بیشتر زنان بارداری که روزهای انتظار تولد فرزندشان را سپری می‌کنند، در مورد باید و نبایدهای یک زایمان بی‌خطر، اطلاعاتی به دست می‌آورند اما بسیاری از آن‌ها ترجیح می‌دهند با توجه به پایین بودن ریسک فاکتورهای احتمالی در زایمان به شیوه سزارین، این روش را برای خاتمه دادن به ۹ ماه انتظار انتخاب کنند.

از آنجا که سزارین یک عمل جراحی است و هنگام عمل چند لایه از شکم باز می‌شود، عوارضی مانند چسبندگی رحم، عفونت محل عمل، اختلال در عملکرد مثانه و خونریزی، سلامت مادر را تهدید خواهد کرد. از طرف دیگر برگشت بیمار به زندگی عادی طولانی‌تر از افرادی خواهد بود که زایمان به روش طبیعی را انتخاب کرده‌اند و مطابق با مطالعات و تحقیقات انجام گرفته، عوارض زایمان به روش سزارین سه برابر زایمان به روش طبیعی است.

در همین خصوص رئیس بخش زایمان طبیعی مرکز آموزشی درمانی فاطمیه همدان که به بیمارستان مادر و کودک همدان شهرت دارد، با اشاره به اینکه انتخاب زایمان به شکل طبیعی یا سزارین یکی از بزرگ‌ترین دغدغه مادران است، اظهارداشت: زایمان طبیعی، روشی طبیعی‌تر برای زایمان است چرا که عبور از مجرای زایمان، سیستم قلبی و عروقی جنین را تحریک می‌کند و باعث گردش خون بهتر و آماده سازی او برای تولد می‌شود.
سمیرا توکلیان با تاکید براینکه بعد از اتمام زایمان طبیعی، زنان حس قدرت و توانایی می‌کنند، عنوان کرد: بعد از زایمان طبیعی مدت کمتری باید در بیمارستان بستری شدهمچنین طول دوره بهبود بعد از زایمان طبیعی کوتاه‌تر بوده و درد کمتری پس از زایمان وجود دارد.

وی در ادامه به زایمان سزارین اشاره کرد و گفت: زایمان به روش سزارین یک عمل جراحی بزرگ شکمی است که خطرات وعوارض جراحی و بیهوشی را در پی دارد و بیهوشی ممکن است تاثیراتی همچون تنبلی، کسلی و یا سستی در هنگام تولد برروی کودک داشته باشد و ارتباط عاطفی مادر و نوزاد را پس از تولد به تعویق بیاندازد.

توکلیان با اشاره به اینکه از ابتدای آغاز طرح تحول نظام سلامت تاکنون در مرکز آموزشی درمانی فاطمیه همدان زایمان طبیعی افزایش داشته است، گفت: در راستای طرح تحول نظام سلامت این زایمان‌ها رایگان انجام شده است. در بسته خدماتی، کلاسهای آموزش بهداشت باروری و زایمان به صورت رایگان برای مادران باردار برگزار می‌شود که بالا رفتن سطح آگاهی و اطلاع مادران در مورد بدنشان از مزایای این روش است که این به نوبه خود باعث می‌شود مادر زایمان را هدایت کرده و بر درد، ترس و نگرانی خود غلبه کنند، بدین ترتیب عوارض احتمالی ناشی از زایمان نیز به حداقل می‌رسد.

توکلیان با بیان اینکه در هر دوره کلاس‌های زایمان فیزیولوژیک، یک جلسه آموزشی مخصوص پدران نیز برگزار می‌شود، گفت: در آن جلسه در رابطه با تغییرات فیزیولوژیک مادر باردار، نیازهای روانی و جسمی و چگونگی جلوگیری از افسردگی بعد از زایمان توضیح داده می‌شود.

وی هدف از برگزاری این دوره‌های آموزشی را، توانمند سازی مادران برای انتخاب زایمان طبیعی عنوان کرد و افزود: برگزاری این کلاس‌ها برروی ذهنیت مادران در مورد زایمان طبیعی تاثیر دارد و مادران در این کلاس‌ها از لحاظ بدنی آمادگی پیدا می‌کنند و همچنین از نظر روحی و روانی نیز تقویت می‌شوند.

او همچنین با بیان اینکه بعد از زایمان طبیعی به علت اینکه نوزاد بلافاصله در آغوش مادر قرار می‌گیرد، شیردهی بیشتر می‌شود، درحالی که در سزارین امکان این ارتباط بدلیل شرایط اتاق عمل وجود ندارد، بهترین فاصله بین دو بارداری را سه سال دانست و گفت: در این فاصله بدن مادر فرصت می‌یابد ذخایر کلسیم و ویتامین‌هایی را که از دست داده باسازی کند و در عین حال کودک دوران شیرخواری مناسبی داشته باشد. (خبرگزاری مهر)

350