آتنه فقیه نصیری یکی از پرکارترین بازیگران سینمای ایران در دهه ۷۰ بود و همکاری با کارگردانان خوشنام و مجربی چون یدالله صمدی، مرحوم رسول ملاقلی پور، ابوالحسن داوودی، علیرضا داوودنژاد، تهمینه میلانی و… را آزمود. بعدها به تلویزیون بازگشت و با سریال «خانه سبز» مهمان خانه‌ها شد. فقیه نصیری به مرور زمان از سینما فاصله گرفت و عمده فعالیتش را در تلویزیون متمرکز کرد. مخاطبان قاب جادویی هنوز هم بازی متفاوت او را در قالب شخصیت زهره و در سریال «جراحت» محمدمهدی عسگرپور به یاد دارند.
مدتی پیش خبری رسانه ای شد مبنی بر ابتلای او به بیماری ام‌اس. عارضه‌ای که البته خودش دوست ندارد درباره آن صحبت کند و می‌گوید با این بیماری کنار آمده است. با این حال، ابتلایش به ام‌اس موجب شده که فعلا پیشنهاد جدیدی را برای بازی نپذیرد و اغلب اوقاتش را در خانه بگذراند. با او درباره کارنامه هنری‌اش و مسیری که در راه بازیگری پیموده همکلام شدیم که ماحصلش را در ادامه می‌خوانید.
این روزها که هیچ، اما قبل از عارضه‌ای که برای‌تان پیش آمده و مایل نیستید به آن ورود کنیم هم بازیگر کم‌کار و شاید به تعبیر بهتر گزیده‌کاری بودید. چه مقدار از این کم‌کاری خودخواسته بوده است؟
اغلب به خواست خودم بوده است، چرا که هر کاری را قبول نمی‌کنم. برایم خیلی مهم است که با چه گروهی کار می‌کنم؛ از کارگردان و تهیه‌کننده گرفته تا فیلم‌نامه‌نویس و سایر بازیگران.
حالا که در میان‌سالی هستید همچنان بازیگری برای‌تان جذاب است؟
بله، تجربه‌هایم بیشتر شده است و هر چه سن و سالم بالا می‌رود دلم می‌خواهد بیشتر از این تجربیات استفاده کنم و بهره ببرم. البته امیدوارم برای زنان میانسال هم نقش‌های خوب نوشته شود.
به نظر می‌رسد شما هم با نقش‌هایی که برای زنان میانسال نوشته میشود، به خصوص در تلویزیون چالش دارید؟
اصولا هیچ‌‌کدام از نقش‌هایی که در تلویزیون برای زنان میانسال نوشته میشود مناسب نیست و جذابیتی ندارد. ای کاش نویسندگان و فیلم‌سازان ما کمی هم فیلم‌ها و سریال‌های خارجی تماشا کنند تا ببینند آنها چه نقش‌های خوب و پیچیده‌ای برای بازیگران زن میانسال‌شان می‌نویسند؛ شخصیت‌هایی که در حاشیه نیستند و حضورشان در قصه سریال تاثیرگذار است.
بعد از سریال «شمعدونی» در کار دیگری هم بازی کرده‌اید؟
نه، آخرین کارم همان شمعدونی بود.
آخرین حضورتان در سینما به چه سالی بازمی‌گردد؟
این‌قدر زمان از آن گذشته که خاطرم نمی‌آید. فکر می‌کنم «مزرعه پدری» رسول ملاقلی‌پور آخرین کار سینمایی من بوده باشد.
علت این کم‌کاری؟
در سال‌های اخیر پیشنهاداتی که داشته‌ام همه از طرف تلویزیون بوده تا سینما.
روزگاری و به خصوص در دهه ۷۰ از پرکارترین بازیگران ایران بودید اما آرام آرام کم‌کار شدید تا نیمه دوم دهه ۸۰ که کلا از سینما کناره‌گیری کردید؟
فیلم‌نامه پیشنهادی باید داستان خوبی داشته باشد تا جذبم کند.
تا جایی که می‌دانم زبان اسپانیایی خوانده‌اید. اصلا چطور شد که بازیگر شدید؟
از سر تنبلی شاید. بلاخره به طور اتفاقی پیش آمد. مدام کارهای سینمایی پیشنهاد شد. همان سال اول ۴ فیلم سینمایی پیشنهاد شد و خواهی نخواهی درگیر بازیگری شدم.
به کدام یک از نقش هایی که تا به حال بازی کرده اید چه در تلویزیون و چه در سینما علاقه بیشتری دارید؟
پاسخ این سوال سخت است. وقتی به نقش‌هایم فکر می‌کنم می‌بینم که هر کدام را به دلیلی دوست دارم. در نتیجه کاری نکرده‌ام که الان از بابتش ناراحت و پشیمان باشم. همه کارهایم را دوست داشتم؛ هر نقشم در زمان خودش پررنگ و دوست‌داشتنی بود، با این حال نقش‌های تاثیرگذارترم را بیشتر می‌پسندم.
نگاهی به کارنامه بازیگری‌تان گویای این واقعیت است که اکثرا نقش زنان ظریف و شکننده را بازی کرده‌اید.
متوجه سوال‌تان نمی‌شوم.
منظورم نقش‌هایتان در فیلم‌ها و سریال‌هایی مثل «دونفر و نصفی» و «خانه سبز» است.
شما سریال «جراحت» عسگرپور را دیده‌اید؟ باید نقش متفاوت پیشنهاد شود. وقتی همه نقش‌های پیشنهادی شبیه هم هست حق انتخاب کمتری دارم. باید فرصتی مثل سریال «جراحت» برایم وجود داشته باشد تا بتوانم متفاوت بازی کنم.
راجع به نقش‌تان در سریال جراحت بگویید؟
بازی در این سریال تجربه خیلی خوبی بود، از این جهت که به خودم هم ثابت شد می‌توانم نقش‌های متفاوت را بازی کنم. بازی در این سریال تجربه و خاطره خیلی خوبی بود.
آن‌طور که شنیده‌ام در سال ۶۷ بازی در فیلم «مسافران» به شما پیشنهاد شده بود اما بعد بهرام بیضایی مژده شمسایی را جایگزین‌تان کرد. آیا این قضیه صحت دارد؟
بله، چنین پیشنهادی رسیده بود.
پس چرا چنین پیشنهاد طلایی‌ای را قبول نکردید؟ پشیمان نیستید؟
دست من نبود. آقای بیضایی ابتدا این تصمیم را گرفتند اما بعد تشخیص دادند که من بازیگر بشو نیستم و هنرپیشه نمی‌شوم، درنتیجه مرا کنار گذاشتند.
به نظرتان اگر در «مسافران» بازی می کردید مسیر زندگی هنری‌تان عوض نمی‌شد؟
چرا خب، مسلما اوضاع خیلی فرق می‌کرد. خیلی مهم است که یک بازیگر کارش را با چه فیلمی آغاز کند. البته این دلیل نمی‌شود که وقتی اولین کارت موفقیت‌آمیز بود همان مسیر را ادامه دهی. پیش آمده که یک بازیگر وقتی در یک فیلم خوب ایفای نقش کرده است منتظر کارهای بهتر مانده و در نتیجه، تا مدت‌ها بیکار شده. برای این که بیکار نمانید مجبور می‌شوید به بازی کردن در کارهای ضعیف‌تر. با این حال اگر در «مسافران» بازی می‌کردم خیلی در کارنامه حرفه ای‌ام تاثیرگذار بود و شاید مسیر بازیگری‌ام عوض می شد.
دوست داشتید در فیلم های دیگر بیضایی بازی می‌کردید؟
خیلی زیاد. احمقانه است اگر جواب منفی می‌دادم.
کارگردانی بوده که دوست داشتید با او کار کنید اما قسمت نشده باشد؟
دوست داشتم با همه کارگردان های خوب و مجرب کار کنم اما موقعیتش پیش نیامده است.
البته در یکی دو فیلم خوب مرحوم ملاقلی پور مثل مزرعه پدری بازی کرده‌اید، هر چند این آثار به خوبی دیده نشد. آیا این نقش آفرینی‌ها نمی‌توانست نقطه عطفی در کارنامه هنری و حرفه‌ای شما باشد؟
نه، چه تاثیری داشته؟! به نظر خودم که هیچ تاثیری نداشته است!
خانم فقیه نصیری، از مسیری که در بازیگری پیموده‌اید راضی هستید و اگر به گذشته‌ها بازگردید همین راه را ادامه می‌دهید؟
تا به حال راضی بوده‌ام ولی طبیعتا به گذشته بازگردم به طور قطع به انتخاب‌هایم بیشتر فکر می‌کنم.
آیا پس از سال‌ها فعالیت به نقطه مورد نظرتان در بازیگری رسیده‌اید؟
نه، به نظرم هنوز خیلی راه مانده و به چیزهایی که می‌خواستم نرسیده‌ام.
رفیع پیتز و میترا حجار
اوقات فراغت‌تان را در خانه چه‌گونه می‌گذرانید؟
معاشرت با دوستان، مطالعه کتاب و تماشای فیلم.
تلویزیون هم تماشا می‌کنید؟
بله.
سریال مورد علاقه‌تان؟
پشت بام تهران و بیمار استاندارد.
اهل دیدن مسابقات ورزشی هم هستید؟
بله، فوتبال و هر بازی را که جذاب باشد تماشا می‌کنم.
طرفدار پرسپولیس هستید یا استقلال؟ به نظرتان کدام تیم قهرمان می‌شوند؟
طرفدار هیچ تیمی نیستم.
و صحبت پایانی؟
در همه سایت‌ها نوشته اند که من با رفیع پیتز ازدواج کرده و بعدها از او جدا شده‌ام. این مساله را کاملا تکذیب می‌کنم. من هیچ‌گاه با او ازدواج نکرده بودم که بخواهم جدا شوم.
گفتگو از زهرا صلواتی / بولتن نیوز