جام جم سرا: دکتر محمد اسماعیل مطلق در کنگره ملی راهکارهای ارتقای سلامت و کاهش مرگ و میر مادران باردار که در مرکز همایشهای رازی برگزار شد، با اشاره به اینکه سالانه در کشور حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار بارداری داریم، گفت: از این تعداد حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار بارداری منجر به زایمان و حدود ۲۲۰ هزار بارداری منجر به سقط میشود.
وی با اشاره به هدفگذاری کمّی شورای سیاستگذاری که میزان مرگ مادر در ایران تا پایان برنامه پنجم توسعه باید به ۱۵ در ۱۰۰ هزار تولد زنده کاهش یابد، گفت: بر اساس آخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت، نسبت مرگ مادری در سال ۲۰۱۰ میلادی در ایران به طور متوسط ۲۱ در ۱۰۰ هزار تولد زنده اعلام شده است.
مطلق، انجام زایمان توسط افراد دوره دیده در کشورمان را ۹۷/۳ درصد اعلام کرد و افزود: ۹۶/۳ درصد زایمانها در مراکز زایمانی انجام میشود.
مدیرکل دفتر سلامت جمعیت، خانواده و مدارس وزارت بهداشت با اشاره به اینکه در حال حاضر ۱۱ میلیون زوج جوان داریم که در آستانه ازدواج هستند، افزود: بالا رفتن سن این افراد، باعث میشود زمان باروری را از دست بدهند. یکی از برنامههای در حال تدوین وزارت بهداشت، برنامه مراقبتهای ادغام یافته مادری ایمن است و برنامه بیمارستانهای دوستدار مادر، آموزش جامعه، نظام کشوری مراقبت مرگ مادری، آموزش و اطلاعرسانی به متخصصان زنان از طریق برگزاری کارگاهها، اورژانس مامایی، تربیت نیروها برای مناطق محروم و سایت اداره سلامت از دیگر برنامههای این اداره است.
مطلق با اشاره به ۱۰ اقدام بیمارستانهای دوستدار مادر گفت: ارائه مراقبتهای مامایی بر اساس شواهد علمی، ارائه روشهای دارویی یا غیردارویی کاهش درد زایمان، رعایت حریم خصوصی، دسترسی به خدمات تخصصی مامایی، ارائه خدمات مراقبتی، آموزش کارکنان، مادران و همراه در مورد روشهای کاهش درد زایمان، خودداری از مداخلات طبی روتین و اجرای اقدامات ۱۰ گانه بیمارستانهای دوستدار کودک جزو برنامههای بیمارستانهای دوستدار مادر است. (مهر)
این عبارتها چقدر به گوشتان آشنا هستند؟ اگر در زمینه هنر، معماری و طراحی داخلی تحصیل کرده باشید، حتما در کتابها زیاد خواندهاید و اگر دستی در این حرفهها نداشته باشید، احتمالش زیاد است که آنها را از گوشه و کنار شنیده باشید. با همه این اوصاف لمس این تعاریف و واژهها از نزدیک و در دنیای واقعیت حداقل برای ما ایرانیها کمتر اتفاق افتاده است؛ ما مردمی هستیم که اکثرمان غرق در نمایشهای پر زرق و برق خانههای پر از وسیله شدهایم که گاه حتی اصل «خانه، مأمن آرامش» را از یادمان بردهاند. قرار بود وقتی از همهمه روزها و خیابانها به خانه برمیگردیم، آرام بگیریم و خستگی از تنمان رخت ببندد ولی آنچه اکنون تجربه میکنیم چیزی نیست جز آمدن از یک شلوغی به شلوغی دیگر و گذر از یک نگرانی به نگرانی دیگر.
اما... در اینجا هم پیدا میشوند خانههایی که سادگی را به زیبایی تمام به نمایش میگذارند و تعریف ساده مینیمال را بیکم و کاست تداعی میکنند. خانه این زوج جوان معمار مثال زندهای است از هر آنچه تاکنون ادعا کردم.
وقتی آیدا و همسرش خانه خود را طراحی میکنند
آیدا، زن جوان معمار و خوشسلیقهای است که از انگیزه طراحی داخلی خانهاش حرف میزند. او معتقد است: «نباید از همه انتظار داشت خانههای خود را مطابق با استانداردهای طراحی داخلی بچینند و در وهله اول این وظیفه جامعه حرفهای است که اگر ادعای دانش در این مورد را دارند، آن را در زندگی خود بیاورند؛ اتفاقی که میتواند الهامبخش عموم مردم باشد و آنها را آگاه سازد.»
هارمونی و هماهنگی عناصر دکوراسیون در نگاه اول
به جرأت میتوان گفت بارزترین ویژگی خانه آیدا این است که به هر بخش از قسمتهای این خانه 95 متری که وارد میشوی همهچیز با هم هماهنگی دارد؛ نور و روشنایی، مبلمان، رنگها و لوازم دکوری هرکدام به اندازه خود در فضاها نقش بازی میکنند. رنگ زردی که پرچمدار خانه آیداست، بیش از حد اغراق نشده و بهقدری هوشمندانه به فضا نفوذ کرده که نقش خود را به زیبایی تمام بازی میکند و در عین حال به حوزه عناصر دیگر تجاوز نکرده است. آیدا در کنار علاقه شخصی خود به رنگ زرد، دلیل انتخاب آن را پرنورتر نشان دادن خانه عنوان میکند.
آیدا میگوید: «رنگ سفید را به عنوان رنگ زمینه انتخاب کردم؛ زیرا سفید و رنگهای خنثی مثل خاکستری این خاصیت را دارند که همهچیز را میشود با آنها هماهنگ کرد و بهراحتی با تغییر تابلوها، کوسنها یا حتی رومبلی و روتختیها دکوراسیون را هر از چندگاهی تغییر داد.
رنگ زرد را نیز برای روشنتر نشان دادن خانه و در عین حال از جهت زیباییشناسی برگزیدم. در گوشهای از سالن شومینهای قرار داشت که برای آپارتمان ما کاربردی نداشت؛ بنابراین آن را برداشتیم و چون بهترین نقطهای بود که از همه طرف دید داشت، از دیوار آن برای تلویزیون استفاده کردیم.
همچنین دو فرورفتگی این دیوار را به دلیل کنتراستی که میخواستیم در فضا ایجاد شود به رنگ سیاه درآوردیم.»
تابلوهای کوچک و بزرگی که روی دیوار نشیمن خانه آیدا در آرایشی زیبا چیده شدهاند، نقاشیهای او هستند؛ نقاشیهایی که از ذهن مینیمال او زاییده شده و رنگهایشان با کل خانه هارمونی دارد. آیدا با خلاقیت و سلیقه ستودنی خود، دیوار را به گالری هنری چشم نوازی تبدیل کرده است.
«سادگی سقف را حفظ کردیم و دیوار کنار غذاخوری را که با همسایه مشترک بود، هفت سانتیمتر جلو کشیدیم تا عایق صوتی ایجاد شود. فضای غذاخوری را با لوسترهای آویزی که نور متمرکزی روی میز منتشر میکنند، از دیگر فضاهای سالن متمایز کردیم. رنگ سیاه در این فضا در تابلو و پرندههای تزیینی روی دیوار دنبالهروی تعادل رنگ و کنتراستی است که قبلا در دیوار تلویزیون اتفاق افتاده بود.» سادگی ظروف، شمعها، گلدان و کوچکترین عناصر این فضا به ما خاطر نشان میکند آیدا نگاه مینیمال خود را از هیچ چیزی دریغ نکرده است.
کنج دنج اتاق کار آیدا
در اتاق کار او در کنار بالکن کوچکش میز و صندلی جمع و جور و زیبایی به چشم میخورد که جان میدهد برای نشستن و مطالعه کردن. آیدا میگوید: « روی این صندلی مینشینم چشم به بیرون میدوزم و در ورای فلاورباکسهایی که روی دیوار بالکن قرار دادهام، از چشمانداز رشته کوه البرز لذت میبرم.» او معتقد است فردی برونگراست و به همین دلیل نتوانسته پنجره بالکن را با پرده پارچهای ضخیم مسدود و خود را از دیدن آسمان زیبا محروم کند. برای حفظ حریم خانه نیز از گلدانها کمک گرفته که در عین حال جلوه زیبایی را از درون و بیرون خانه او به نمایش گذاشتهاند.
این عبارتها چقدر به گوشتان آشنا هستند؟ اگر در زمینه هنر، معماری و طراحی داخلی تحصیل کرده باشید، حتما در کتابها زیاد خواندهاید و اگر دستی در این حرفهها نداشته باشید، احتمالش زیاد است که آنها را از گوشه و کنار شنیده باشید. با همه این اوصاف لمس این تعاریف و واژهها از نزدیک و در دنیای واقعیت حداقل برای ما ایرانیها کمتر اتفاق افتاده است؛ ما مردمی هستیم که اکثرمان غرق در نمایشهای پر زرق و برق خانههای پر از وسیله شدهایم که گاه حتی اصل «خانه، مأمن آرامش» را از یادمان بردهاند. قرار بود وقتی از همهمه روزها و خیابانها به خانه برمیگردیم، آرام بگیریم و خستگی از تنمان رخت ببندد ولی آنچه اکنون تجربه میکنیم چیزی نیست جز آمدن از یک شلوغی به شلوغی دیگر و گذر از یک نگرانی به نگرانی دیگر.
اما... در اینجا هم پیدا میشوند خانههایی که سادگی را به زیبایی تمام به نمایش میگذارند و تعریف ساده مینیمال را بیکم و کاست تداعی میکنند. خانه این زوج جوان معمار مثال زندهای است از هر آنچه تاکنون ادعا کردم.
وقتی آیدا و همسرش خانه خود را طراحی میکنند
آیدا، زن جوان معمار و خوشسلیقهای است که از انگیزه طراحی داخلی خانهاش حرف میزند. او معتقد است: «نباید از همه انتظار داشت خانههای خود را مطابق با استانداردهای طراحی داخلی بچینند و در وهله اول این وظیفه جامعه حرفهای است که اگر ادعای دانش در این مورد را دارند، آن را در زندگی خود بیاورند؛ اتفاقی که میتواند الهامبخش عموم مردم باشد و آنها را آگاه سازد.»
هارمونی و هماهنگی عناصر دکوراسیون در نگاه اول
به جرأت میتوان گفت بارزترین ویژگی خانه آیدا این است که به هر بخش از قسمتهای این خانه 95 متری که وارد میشوی همهچیز با هم هماهنگی دارد؛ نور و روشنایی، مبلمان، رنگها و لوازم دکوری هرکدام به اندازه خود در فضاها نقش بازی میکنند. رنگ زردی که پرچمدار خانه آیداست، بیش از حد اغراق نشده و بهقدری هوشمندانه به فضا نفوذ کرده که نقش خود را به زیبایی تمام بازی میکند و در عین حال به حوزه عناصر دیگر تجاوز نکرده است. آیدا در کنار علاقه شخصی خود به رنگ زرد، دلیل انتخاب آن را پرنورتر نشان دادن خانه عنوان میکند.
آیدا میگوید: «رنگ سفید را به عنوان رنگ زمینه انتخاب کردم؛ زیرا سفید و رنگهای خنثی مثل خاکستری این خاصیت را دارند که همهچیز را میشود با آنها هماهنگ کرد و بهراحتی با تغییر تابلوها، کوسنها یا حتی رومبلی و روتختیها دکوراسیون را هر از چندگاهی تغییر داد.
رنگ زرد را نیز برای روشنتر نشان دادن خانه و در عین حال از جهت زیباییشناسی برگزیدم. در گوشهای از سالن شومینهای قرار داشت که برای آپارتمان ما کاربردی نداشت؛ بنابراین آن را برداشتیم و چون بهترین نقطهای بود که از همه طرف دید داشت، از دیوار آن برای تلویزیون استفاده کردیم.
همچنین دو فرورفتگی این دیوار را به دلیل کنتراستی که میخواستیم در فضا ایجاد شود به رنگ سیاه درآوردیم.»
تابلوهای کوچک و بزرگی که روی دیوار نشیمن خانه آیدا در آرایشی زیبا چیده شدهاند، نقاشیهای او هستند؛ نقاشیهایی که از ذهن مینیمال او زاییده شده و رنگهایشان با کل خانه هارمونی دارد. آیدا با خلاقیت و سلیقه ستودنی خود، دیوار را به گالری هنری چشم نوازی تبدیل کرده است.
«سادگی سقف را حفظ کردیم و دیوار کنار غذاخوری را که با همسایه مشترک بود، هفت سانتیمتر جلو کشیدیم تا عایق صوتی ایجاد شود. فضای غذاخوری را با لوسترهای آویزی که نور متمرکزی روی میز منتشر میکنند، از دیگر فضاهای سالن متمایز کردیم. رنگ سیاه در این فضا در تابلو و پرندههای تزیینی روی دیوار دنبالهروی تعادل رنگ و کنتراستی است که قبلا در دیوار تلویزیون اتفاق افتاده بود.» سادگی ظروف، شمعها، گلدان و کوچکترین عناصر این فضا به ما خاطر نشان میکند آیدا نگاه مینیمال خود را از هیچ چیزی دریغ نکرده است.
کنج دنج اتاق کار آیدا
در اتاق کار او در کنار بالکن کوچکش میز و صندلی جمع و جور و زیبایی به چشم میخورد که جان میدهد برای نشستن و مطالعه کردن. آیدا میگوید: « روی این صندلی مینشینم چشم به بیرون میدوزم و در ورای فلاورباکسهایی که روی دیوار بالکن قرار دادهام، از چشمانداز رشته کوه البرز لذت میبرم.» او معتقد است فردی برونگراست و به همین دلیل نتوانسته پنجره بالکن را با پرده پارچهای ضخیم مسدود و خود را از دیدن آسمان زیبا محروم کند. برای حفظ حریم خانه نیز از گلدانها کمک گرفته که در عین حال جلوه زیبایی را از درون و بیرون خانه او به نمایش گذاشتهاند.