به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، دانشمندان بر اساس یک مطالعه جدید متوجه شدند فرضیه انقراض دایناسورها با برخورد یک سنگ آسمانی به کره زمین اشتباه اسـت و این موجودات عظیمالجثه پیش از چنین اتفاقی از بین رفتهاند.
در بررسیهای جدید مشخص شد 66 میلیون سال قبل زمانی که سلطنت دایناسورها به پایان رسید، هنوز سنگ بزرگ آسمانی با کره زمین برخورد نکرده بود.
تحلیلگران با انتشار نتایج حاصل از بررسیهای خود در آخرین شماره از نشریه بینالمللی «مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا» نشان دادند دهها میلیون سال پیش از آنکه سنگ آسمانی با کره زمین برخورد کند، گونههای بسیاری از دایناسورها منقرض شدند.
دانشمندان در بررسیهای خود برای نخستین بار شجرهنامه دایناسورها را تهیه کردند و بر اساس آن، اجداد مختلف این موجودات عظیم الجثه را 100 میلیون سال پیش از انقراض آنها معرفی کردند. بر اساس این مطالعه دقیق مشخص شد 40 میلیون سال پیش از آنکه این ضربه بزرگ به کره زمین وارد شود، این گونه از جانداران روی کره زمین منقرض شدند و فقط گونههای اندکی از آنها حیات داشتند.
با کاهش قابل ملاحظه جمعیت دایناسورها روی زمینه، این گونه از موجودات زنده در شرایط انقراض قرار گرفتند. بنابراین هنگامی برخورد سیارک با کره زمین رخ داد تقریبا هیچ اثری از دایناسورها باقی نماند.
در این شجرهنامه صدها گونه دایناسور شناسایی شده در نقاط مختلف جهان کنار هم آورده شدند و برای نخستین بار دانشمندان یک مجموعه کامل از تمام اطلاعاتی که در این زمینه موجود اسـت را جمعآوری کردند.
انتهای پیام /
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، دانشمندان بر اساس یک مطالعه جدید متوجه شدند فرضیه انقراض دایناسورها با برخورد یک سنگ آسمانی به کره زمین اشتباه اسـت و این موجودات عظیمالجثه پیش از چنین اتفاقی از بین رفتهاند.
در بررسیهای جدید مشخص شد 66 میلیون سال قبل زمانی که سلطنت دایناسورها به پایان رسید، هنوز سنگ بزرگ آسمانی با کره زمین برخورد نکرده بود.
تحلیلگران با انتشار نتایج حاصل از بررسیهای خود در آخرین شماره از نشریه بینالمللی «مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا» نشان دادند دهها میلیون سال پیش از آنکه سنگ آسمانی با کره زمین برخورد کند، گونههای بسیاری از دایناسورها منقرض شدند.
دانشمندان در بررسیهای خود برای نخستین بار شجرهنامه دایناسورها را تهیه کردند و بر اساس آن، اجداد مختلف این موجودات عظیم الجثه را 100 میلیون سال پیش از انقراض آنها معرفی کردند. بر اساس این مطالعه دقیق مشخص شد 40 میلیون سال پیش از آنکه این ضربه بزرگ به کره زمین وارد شود، این گونه از جانداران روی کره زمین منقرض شدند و فقط گونههای اندکی از آنها حیات داشتند.
با کاهش قابل ملاحظه جمعیت دایناسورها روی زمینه، این گونه از موجودات زنده در شرایط انقراض قرار گرفتند. بنابراین هنگامی برخورد سیارک با کره زمین رخ داد تقریبا هیچ اثری از دایناسورها باقی نماند.
در این شجرهنامه صدها گونه دایناسور شناسایی شده در نقاط مختلف جهان کنار هم آورده شدند و برای نخستین بار دانشمندان یک مجموعه کامل از تمام اطلاعاتی که در این زمینه موجود اسـت را جمعآوری کردند.
انتهای پیام /
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
برخورد یک سیارک یا شهابسنگ بزرگ با زمین میتواند فاجعه به بار آورد، حتی اگر بخشی از چرخه طبیعی زندگی در یک سامانه خورشیدی پویا و درحال تکامل باشد.
براساس گزارش دیسکاوری، سنگهای فضایی با سرعت بالا در فضای میانسیارهای در پروازند و در صورتی که زمین در مسیر آنها قرار گیرد، بیچون و چرا با آن برخورد میکنند و متناسب با جرم و بزرگی و سرعتی که دارند، این برخورد میتواند عواقب متفاوتی داشته باشد.
اما مکان برخورد شهابسنگ نیز میتواند نوع عواقب را تغییر دهد. درصورتی که شهابسنگ در نزدیکی یک شهر با زمین برخورد کند، میتواند تمدن آن منطقه را به نابودی بکشاند،اما اگر با یکی از اقیانوسهای زمین برخورد کند، با درنظر گرفتن اینکه 70 درصد از سطح زمین از آب پوشانده شده است و از این رو احتمال برخورد اجرام فضایی با آب بیشتر است، کمتر کسی میداند که باید در انتظار چه نوع عواقبی بود.
محققان لابراتوار ملی لسآلموس برای درک بهتر آنچه که پس از برخورد یک شهابسنگ بزرگ با یکی از اقیانوسهای زمین رخ خواهدداد، این رویداد را به صورت سهبعدی مدلسازی کردهاست و بر اساس این مدلسازی، هیچ سونامی مخرب و مرگباری پس از چنین برخوردی در انتظار زمین نخواهدبود.
به گفته محققان پس از برخورد،شهابسنگ تنها بر محیط اطرافش اثر میگذارد،برای ایجاد سونامی نیروی محرک باید بر کل سطح آب اثر بگذارد. محققان برخورد شهابسنگ با اقیانوس را به برخورد تکهای سنگ با آب تشبیه میکنند. درست است که انرژی این دو رویداد کاملا متفاوت و غیر قابل مقایسه است، اما الگوی امواج ایجاد شده در هردو به یک شکل است و امواج با دورتر شدن از مرکز انرژی کوچکتر میشوند و انرژی ایجاد سونامی را نخواهندداشت.
بااینهمه چنین برخوردی میتواند مقدار زیادی از آب اقیانوس را تبخیر کرده و راهی اتمسفر زمین سازد که این خود به تنهایی میتواند بر آب و هوای جهانی تاثیری غیرقابل جبران داشتهباشد. علاوه بر این امواج انرژی ناشی از برخورد و بادهای شدید نیز میتوانند سطح اقیانوس را آشفته سازند و درصورتی که در نزدیکی ساحل شهری وجود داشتهباشد، ساکنان آن با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد.