به گفته محققان، ویتامین D نقش مهمی در رشد ابتدایی مغز دارد. از اینرو کاهش آن در دوره جنینی می تواند با اختلال بیش فعالی همراه باشد.
بیش از شش میلیون کودک مبتلا به ADHD هستند که یکی از رایجترین اختلالات رفتاری در کودکان محسوب شده و به مشکلاتی در زمینه توجه، رفتارهای تکانشی، و بیش فعالی منجر می شود.
بیش از شش میلیون کودک مبتلا به ADHD هستند که یکی از رایجترین اختلالات رفتاری در کودکان محسوب شده و به مشکلاتی در زمینه توجه، رفتارهای تکانشی، و بیش فعالی منجر می شود. یافته های جدید دانشمندان از امکان آغاز این اختلال در رحم مادر حکایت دارند.
پژوهشگران کالج کینگ دو گروه از کودکان را زیر بررسی قرار دادند که یکی از آنها شامل 83 کودک با مشکلات رفتاری زودرس، یکی از نخستین نشانه های ADHD، بوده و گروه دوم 81 کودک با رفتاری نسبتا طبیعی برای سن خود را شامل می شد. پس از بررسی رفتار کودکان، پژوهشگران تغذیه مادران به همراه DNA کودکان را نیز تجزیه و تجلیل کردند تا بروز هرگونه تغییر در مغز را شناسایی کنند. بر همین اساس، آنها دریافتند احتمال به دنیا آمدن کودکی مبتلا به مشکلات رفتاری از مادرانی که مقادیر زیادی قند، چربی، و غذاهای فرآوری شده را طی دوران بارداری خود مصرف کرده اند، بیشتر بوده اسـت.
به گفته دکتر ادروارد پارکر، یکی از مولفان مطالعه و کارشناس ADHD در کالج کینگ، یافته های ما درباره این که تغذیه نامناسب والدین با متیلاسیون IGF2 بالاتر در ارتباط اسـت، یک بار دیگر اهمیت بسیار زیاد رژیم غذایی سالم طی دوران بارداری را نشان می دهد. ترویج یک رژیم غذایی سالم برای بانوان طی دوران بارداری ممکن اسـت در نهایت نشانه های ADHD و مشکلات رفتاری در کودکان را کاهش دهد.
در همین راستا، توصیه می شود بانوان باردار از مصرف غذاهای فرآوری شده و آنهایی که سرشار از قند و چربی هستند، پرهیز کنند تا از شکل گیری چنین تغییرات ژنتیکی در مغز نوزاد متولد نشده آنها پیشگیری شود. در عوض، بانوان باردار می توانند مصرف چربی های مفید مانند اسیدهای چرب امگا-3 از منابعی مانند ماهی، گردو، و گوشت بدون چربی مانند مرغ و بوقلمون را مد نظر قرار دهند که برای توسعه و رشد سیستم عصبی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار اسـت.
عصر ایران
بیشفعالی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی کودکان اســت که در پسران بیش از دختران شیوع دارد. به گفته دکتر فرهاد فراهانی، روانپزشک، علت بروز این اختلال پیچیده اســت و عوامل متعددی در بروز آن دخیل هستند، اما متخصصان و پژوهشگران بیش از هر چیز مساله ژنتیک را مطرح کردهاند. به عنوان مثال سابقه خانوادگی در بروز این مشکل عامل بسیار مهمی به حساب میآید، به طوری که در اقوام درجه اول کودک میتوان سابقه این اختلال را پیدا کرد. البته درست اســت که نقش ژنتیک در بروز بیشفعالی کاملا پررنگ اســت، اما نقش محیط و شرایط خانوادگی و اجتماعی را نیز نمیتوان نادیده گرفت.
دکتر ابراهیم پیشیاره، متخصص علوم اعصاب شناختی، دیدگاه جالب دیگری را نیز درباره زمینههای غیرژنتیک در بروز اختلال نقص توجه یا بیشفعالی مطرح میکند: امروزه در بیشتر منابع معتبر علمی مواردی نظیر تغذیه، عوامل روانشناختی و رفتاری را نیز به عنوان علل زمینهای در بروز بیشفعالی مطرح میکنند ولی به نظر میرسد باید عوامل فرهنگی و ارزشهای اجتماعی و حتی شرایط اقتصادی خانواده و جامعه را نیز به عنوان یک عامل زمینهای با پتانسیل قوی در نظر گرفت.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتوگو با جامجم میافزاید: اختلال نقص توجه به همراه بیشفعالی نیز نظیر دیگر اختلالات رفتاری متاثر از عوامل ژنتیک و زمینهای اســت. متاسفانه با توجه به بار و شدت عامل ژنتیک که در بروز و شکلگیری این اختلال بسیار تعیینکننده اســت، در بسیاری از موارد، وجود یکی از والدین یا نزدیکان درجه اول مبتلا به این اختلال سبب میشود تا رفتارهای کودک با اختلال نقص توجه همراه با بیشفعالی موجه جلوه کند و طبیعی به نظر بیاید. نتیجه آن که سن احساس نیاز به تشخیص این نوع اختلال رفتاری و استفاده از خدمات روانپزشکی، روانشناسی، کاردرمانی و رفتاردرمانی برای کنترل و درمان آن نباید به تعویق بیفتد.
کودکان پرحرفی که آرام و قرار ندارند!
گرچه متخصصان رفتار درمانگر همواره تاکید میکنند که شیطنت همیشه و لزوما به معنای بیشفعالی نیست ولی شکی وجود ندارد که تحرک زیاد و نامتناسب با محیط، پرحرفی، نداشتن صبر و تحمل برای رسیدن به خواستهها، انجام فعالیتهای تخریبی و خرابکاری، پرخاشگری، بدخوابی و... ازجمله مهمترین علائم بیشفعالی محسوب میشود، اما در کنار این علامتها باید به علائم هشداردهنده دیگری هم توجه داشت.
دکتر فراهانی در این باره به جامجم میگوید: کودکان بیشفعال معمولا خواب ناآرامی دارند و همان تحرک شدید و شیطنتهای زمان بیداری را در خواب هم تکرار میکنند. از طرفی فرستادن این کودکان به تخت خواب کار راحتی نیست چون تقریبا در هر شرایطی خستگی برایشان معنا ندارد و از خوابیدن متنفرند چراکه مانع فعالیتهای فیزیکی و مخربانه آنها میشود. همچنین این بچهها معمولا آرام و قرار ندارند، دائم در حال حرکتند، از دیوار راست بالا میروند، دچار عدم تمرکزند، حواسپرت هستند و در بیشتر مواقع دچار افت تحصیلی میشوند (طوری که معلمان متوجه اختلال بیشفعالی در آنها میشوند)، وسط حرف دیگران میپرند، قابل کنترل نیستند و بعضا کارهای خطرناکی میکنند و به همین دلیل ممکن اســت به خودشان یا دیگران آسیب برسانند.
البته دکتر پیشیاره میافزاید: در بسیاری از موارد، مادران حین دوره بارداری یا پس از دریافت تشخیص وجود اختلال بیشفعالی در فرزندشان به این موضوع اشاره میکنند که از همان دوران بارداری احساس میکردهاند که حرکات و جنبشهای کودک غیرعادی و فراتر از حد طبیعی بوده اســت و این گونه نتیجهگیری میکنند که پس ابتلا به این اختلال، وراثتی بوده اســت. در حالی که این نتیجهگیری یکسویه اســت و نمیتوان آن را به طور کامل درست قلمداد کرد.
بروز نشانهها از سه سالگی به بعد
توجه داشته باشید رشد و تکامل سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) تا پایان سه سالگی ادامه مییابد و حتی در بخشهایی از مغز این رشد تا سنین بلوغ (سیزده تا پانزده سالگی) نیز ادامه مییابد. بنابراین در این سنین باید به علائم زودرس و هشداردهنده بیشفعالی یا هر نوع اختلال رفتاری دیگر توجه کرد ولی هیچ گاه آنها را به عنوان علائم تعیینکننده تشخیص قطعی نباید در نظر گرفت.
دکتر پیشیاره در این باره بیشتر توضیح میدهد: علائمی نظیر بیقراریهای زیاد حرکتی، تغییر مداوم اسباببازیها در کمتر از یک دقیقه، عدم توانمندی در انجام حرکات ریتمیک و هماهنگ طولانی مدت (بیش از سه تا پنج دقیقه)، وجود اشتهای هیجانی به پرخوری افراطی، وجود بیش حسی لمسی ناهنجار به نوازش نواحیای نظیر پیشانی، پشت کمر و بالای لگن، حساسیت زیاد بویایی و پرهیز از خوردن غذاهای آبپز، خوابهای منقطع و بریده بریده و عدم توانایی بهرهمندی از خواب عمیق، از نشانههای اختصاصیتر بیشفعالی محسوب میشود.
درمان فقط با دارو و رفتاردرمانی
به گفته دکتر فراهانی، یکی از مهمترین مشکلاتی که امروزه ما با آن مواجهایم توصیههای غیرعلمی و نادرستی اســت که از سوی افراد ناآگاه برای درمان بیشفعالی ارائه میشود که نهتنها موثر نیست بلکه با تاخیر در تشخیص و درمان بموقع کودک، میتواند عوارض جبرانناپذیری به همراه داشته باشد و وضعیت را از آنچه هست، بدتر کند.
این روانپزشک تاکید میکند: به طور کلی درمان بیشفعالی کودک با توجه به سن او زمانبر اســت و هر چه زودتر تشخیص داده شود، بیشتر قابل کنترل خواهد بود. از طرفی والدین باید بدانند بیشفعالی یک بیماری اســت و با بالا رفتن سن کودک به خودی خود درمان نخواهد شد (شاید علائم کمتری دیده شود یا متفاوت باشد) بلکه باید توسط متخصص و با دارو و رفتاردرمانی برطرف شود. پس اگر فکر میکنید پرتحرکی، مشکلات خواب و شیطنت و بازیگوشی بیش از حد کودکتان میتواند به دلیل بیشفعالی باشد حتما از یک روانپزشک کودک و نوجوان کمک بگیرید.
دکتر پیشیاره معتقد اســت: درمان باید بلافاصله پس از تشخیص آغاز شود. به طور معمول، اختلال نقص توجه به همراه بیشفعالی از سنین پیش دبستانی قابل تشخیص اســت.
این متخصص تاکید میکند: توجه داشته باشید که بازگشت به یک زندگی عادی و سالم، تقویت کانون پر مهر و محبت خانوادگی و گذران وقت در جمع گرم خانواده میتواند از عوامل بنیادی پیشگیریکننده یا کاهنده شدت علائم بیشفعالی محسوب شود. استفاده ازروشهایی نظیر حرکات ادراکی ـ حرکتی در کاردرمانی کودکان، روش یکپارچگی حسی در کاردرمانی کودکان، بازی درمانی، رفتاردرمانی کنترلی از دیدگاه روانشناسی و توانبخشی شناختی نیز میتواند بسیار مفید و مثمرثمر واقع شود.
پونه شیرازی و پریسا اصولی
به گفته محققان، ویتامین D نقش مهمی در رشد ابتدایی مغز دارد. از اینرو کاهش آن در دوره جنینی می تواند با اختلال بیش فعالی همراه باشد.
بیش فعالی مشکلی شایع در جامعه است که کودکان را درگیر می کند و در پسران با شیطنت ها و شلوغ ها همراه است و در دختران بیشتر با عدم توجه به حرف دیگران خود را نشان می دهد. ممکن است بارها و بارها نام این اختلال به گوشتان خورده باشد یا وقتی فرزندتان در مهمانی به هرچیزی سرک می کشد
و یک لحظه هم سر جایش نمی نشیند، با نصیحت دوستی که فرزند پرتحرک و شادتان را به بیش فعالی متهم می کند، رو به رو شده باشید.اختلال بیش فعالی یا «ADHD»، یکی از اختلال های شایع است که مبتلایانش را دچار کمبود تمرکز می کند و خود را با بیش از اندازه فعال بودنشان نشان می دهد.
البته، ADHD برچسبی نیست که بتوانید روی هر کودک پرجنب و جوش بچسبانیدش و نکته مهم تر آنکه اختلالی هم نیست که تنها کودکان را درگیر کند.بررسی ها نشان می دهد که حدود پنج درصد بزرگ سالان هم با این مشکل درگیر هستند اما ناآشنا بودنشان با این اختلال، باعث می شود که کاری برای درمان آن نکنند.
همین ناآشنایی با اختلال شایع بیش فعالی و کمبود تمرکز، بهانه ما برای نوشتن این مطلب شده است. شاید بعد از خواندن این نوشتار، بتوانید با دقت بیشتری به وضعیت خودتان و اطرافیانتان توجه کنید و در صورت نیازمند بودن به کمک متخصصان تا دیر نشده برای خلاص شدن از این مشکل کاری کنید.
از کودکی تان چه می دانید؟
هر بزرگ سالی که گرفتار ADHD است، از کودکی با این مشکل درگیر بوده است؛ اما این عارضه در سال های کودکی اش تشخیص داده نشده و تلاشی برای درمان آن هم انجام نشده است. گفته می شود که از میان کودکان مبتلا به این بیماری، 60درصدشان به موقع درمان نمی شوند
و بیش فعالی و نقص توجه را تا بزرگ سالی با خود همراه خواهدداشت. با توجه به بررسی های انجام شده، تفاوتی میان زنان و مردان از نظر آمار ابتلا به این مشکل وجود ندارد و هر دو گروه به یک اندازه در معرض خطر هستند.
شما هم بیش فعالید؟
تصور اشتباهی که افراد در مورد بیش فعالی دارند و آن را به معنای پرتحرک بودن می دانند، باعث شده که بسیاری از افراد این مشکل را به موقع تشخیص ندهند. در صورتی که شما اغلب این نشانه ها را دارید، باید به بیش فعال بودنتان شک کنید.
• جهت یابی برایتان سخت است و وقتی دنبال یک آدرس می گردید زیاد گم می شوید؟
• اطلاعات را سخت به خاطر می آورید و خیلی فراموشکار هستید؟
• تمرکزکردن برایتان سخت است و نمی توانید با تمرکز کامل کاری را در زمانی کوتاه انجام دهید؟
• نمی توانید کارهایتان را سازمان دهی کنید و به نظر خیلی ها آدم شلخته ای می رسید؟
• کارها را به موقع تمام نمی کنید؟
• بی دقت هستید و به جزییات توجه نمی کنید؟ به عبارت دیگر اهل ریزه کاری نیستید؟
• از کارتان لذت نمی برید یا در محیط کارتان با مشکلات متعددی درگیرید؟ خیلی ها فکر می کنند آدم ناسازگاری هستید و کارکردن با شما سخت است؟
اگر مشکلاتی از این دست در خانه، محل کار یا دانشگاه برایتان اختلال جدی ایجاد کرده، تنها با مراجعه به روان پزشک ها و درمان بیش فعالی و نقص توجهتان می توانید به عوارض ناشی از ADHD خاتمه دهید.
بررسی ها نشان می دهد بزرگ سالانی که به این اختلال دچار هستند، بیشتر با مشکلات زناشویی درگیرند و احتمال دارد طلاق و ازدواج های متعدد را در کارنامه عاطفی شان ثبت کنند.
حالتان چطور است؟
آدم هایی که دچار ADHD هستند، تنها از کمبود تمرکز و پرتحرکی رنج نمی برند. آن ها با مشکلاتی ا زقبیل آنچه در ادامه می آوریم هم رو به رو هستند؛ اما فراموش نکنید که برای دچار بودن به این بیماری، نباید به تمام مشکلاتی که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم دچار شده باشید.
هیچ یک از بیمارانی که دچار ADHD هستند، دقیقا شبیه هم نیستند، پس در صورتی که بیشتر این مشکلات را در خود مشاهده کردید، در مورد احتمال ابتلا به عارضه بیش فعالی با متخصص مشورت کنید. یادتان نرود که گرچه این اختلال در برخی موارد به مرور زمان بهبود نسبی پیدا می کند، اما در بسیاری موارد
هم جز با درمان جدی زیر نظر متخصصان درمان نمی شود؛ پس اگر دچار این مشکلات هستید نگذارید زمان، حالتان را خرابتر کند و هرچه زودتر تصمیمی جدی برای حل مشکلتان بگیرید.
• اضطراب
• خستگی مزمن
• همیشه دیر رسیدن و فراموش کاری
• افسردگی
• دشواری تمرکز در زمانمطالعه
• ناتوانی در کنترل خشم
• مشکلات شغلی
• تحریک پذیری و زود از کوره دررفتن
• پایین بودن عزت نفس
• نوسانات خلقی
• مهارت پایین در سازمان دهی امور مختلف
• به تعویق رساندن کارها
• اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر
چه باید کرد؟
خلاص شدن از اختلالی که سال ها به آن دچار بوده اید کار ساده ای نیست؛ اما بد نیست بدانید که متخصصان با این روش ها می توانند به شما کمک کنند و توانتان را برای حل کردن مشکل بالا ببرند.
• درمان شناختی- رفتاری
• (cognitive Behavioral Therapy) که در آن روان شناس روی تفکر و ناکارآمدی های شما کار می کند، به بیشتر شدن اعتماد به نفستان کمک کرده و توانتان برای عبور از بحران را بالاتر می برد.
• آموزش و آرام سازی و مدیریت استرس و انجام تمرین های آرامش بخش می تواند اضطراب شما را کاهش دهد.
• مشاوره شغلی به کم شدن چالش های شما در محیط کار کمک می کند و راهکارهای موثری را برای افزایش سازگاری تان در محیط کار به شما معرفی می کند.
• خانواده درمانی و حضور در جلسات به همراه اعضای خانواده تان، باعث می شود که درمانگر از نشانه هایی که در کودکی تان وجود داشته و از دچار بودنتان به این مشکل حکایت می کند، باخبر شود و تصمیم بهتری برای درمان مشکل شما بگیرد. مطمئن باشید دست خالی از این جلسات بیرون نمی آیید.
• درمان های دارویی، علائم آزاردهنده ای را که مانع تمرکز کردنتان می شود یا شما را مضطرب و تحریک پذیر می کند، از بین می برد.
توپ توی زمین شماست
درست است که هنگامی که ADHD به عنوان اختلالی جدی و شدید سراغتان آمده باشد، چاره ای جز مراجعه به روان شناس ها و روان پزشک ها برایتان باقی نمی ماند. اما حتی در زمان دارودرمانی و مشاوره، خودتان هم باید برای بهتر شدن حالتان کاری بکنید. امتحان کردن این راه های پیشنهادی می تواند به شما برای خلاص شدن از این اختلال کمک کند.
دور و برتان را مرتب کنید
وقتی خانه تان نامرتب و میز کارتان درهم و برهم است، معلوم است که توان لازم برای انجام دادن کارها برایتان باقی نمی ماند. هر ذهنی در فضای بی نظم از این سو به آن سو می رود، پس برای جلوگیری از پرش و شلوغی ذهنتان، در اولین قدم، محیط اطرافتان را سر و سامان دهید.
نخست، ا زگذاشتن وسیله ها د رجای تعیین شده شان شروع کنید و بعد هم کمی به نظافت محیطی رسیدگی کنید که قرار است در آن زندگی یا کار کنید. مطمئن باشید اگر در ابتدای روز، نیم ساعت برای انجام دادن کارهای خانه وقت بگذارید، هیچ وقت به خاطر بی نظمی و آشفتگی، ذهنتان آشفته نمی شود.
چک لیست را آماده کنید
چک لیستی را از کارهایی که باید انجام بدهید، روی کاغذ بنویسید و بعد از انجام دادن هر کدامشان، آن کار را خط بزنید شمایی که به اختلال نقص توجه و تمرکز دچار هستید نباید از خودتان انتظار داشته باشید که توانایی نگهداری همه چیز را در ذهنتان داشته باشید؛ بلکه باید گاهی با مکتوب کردن کارهایی که پیش رویتان است، به ذهنتان برای اولویت بندی و به خاطر داشتن وظایفتان کمک کنید.
نفس عمیق بکشید
اضطراب یکی از مشکلات جدی شماست. یکی از کارهایی که برای خلاص شدن از این اضطراب مخلت کننده می توانید انجام دهید ،کسب مهارت تنفس صحیح است. شما با تنفس عمیق، هوشیارانه و شکمی می توانید به کم شدن اضطرابتان کمک کنید.
از حواس پرت کن ها فاصله بگیرید
تلویزیونی که در زمان انجام دادن کارتان روشن است، تلفنی که مدام زنگ می خورد، اتصال به اینترنتی که شما را به چک کردن پیام های ناخوانده وسوسه می کند و هزار و یک عامل دیگر می توانند تمرکز شما را به هم بزنند. برای اینکه تمرکز کردن را برای خود آسان تر کنید تا جایی که می توانید این حواس پرت کن ها را از سر راهتان بردارید.
کالری بسوزانید
انرژی بیش از اندازه شما ممکن است توان چند ساعت نشستن در یک گوشه و تمام کردن کارها را از شما بگیرد. برای اینکه بیش فعالی مانع رسیدگی کردن به کارهایتان نشود، راهی برای تخلیه انرژی اضافه پیدا کنید. رفتن به کلاس ورزش، پیاده روی یا انجام فعالیت هایی از این دست، می تواند به تخلیه شدن انرژی تان کمک کند.
نداشتن تمرکز را با چندکاره بودن اشتباه نگیرید
به هنرتان در چندکاره بودن (multitasking) افتخار نکنید. در بسیاری از مواقع انجام کارها در یک زمان و از یک شاخه به شاخه دیگر پریدن، نشانه چندکاره بودن نیست. بلکه از دچار بودن شما به کمبود توج و تمرکز حکایت می کند. وقتی نمی توانید روی یک کار به خوبی تمرکز کنید، ذهنتان در میانه آن به سوی کار دیگری کشیده می شود و باعث می شود فعالیت فعلی تان را نیمه کاره رها کنید و سراغ کار دیگری بروید.
از تلفن همراه کمک بگیرید
اگر انجام کارها در زمان مقرر برایتان دشوار است، از اپلیکیشن هایی که انجام کارها را در زمان مورد نظرتان، به شما یادآوری می کنند، کمک بگیرید. اگر مدتی با کمک این یادآوری ها بتوانید به موقع به کارهایتان برسید، به مرور بی نیاز از آن ها هم از پس انجام کارهایتان بر می آیید.
خبرگزاری آریا-مصرف کندر بیش از 3 ماه در بارداری، موجب بیش فعالی کودک می شود.
به گزارش خبرگزاری آریا،کندر در حقیقت صمغ گیاهی به همین نام است که مزه ای گس و تلخ دارد. این صمغ از زمان های بسیار قدیم توسط درمانگران طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده بوده و امروزه نیز به 3 صورت خوراکی، موضعی و بخور مصرف می شود.
کندر در حقیقت صمغ گیاهی به همین نام است که مزه ای گس و تلخ دارد. این صمغ از زمان های بسیار قدیم توسط درمانگران طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده بوده و امروزه نیز به 3 صورت خوراکی، موضعی و بخور مصرف می شود. به باور بسیاری از مردم، مصرف کندر موجب افزایش حافظه و تقویت ضریب هوشی افراد می شود. بیشتر در کوهستانها و بویژه در نواحی عمان و یمن میروید و در تابستان صمغ آن را از درختی به نام Olibanum می گیرند.
انواع کندر:
از میان انواع کندر، نوعی که گرد و رنگ آن سرخ است را کندر ذَکَر گویند و آنچه را که سفید و سست است، اُنثی می نامند. اگر کندر تازه را در کیسه کرده و با حرکت مدور پوسته پوسته کنند آن را «قشار کندر» می گویند و آن چیزی که غیر از پوسته باشد را «دقاق کندر».
چنانچه در منابع طبی آمده، خواص کندر تا بیست سال باقی می ماند و بهترین آن، کندر نرم تازه و خالص است که ظاهر سفید دارد و به راحتی شکسته نمی شود و وقتی آن را می شکنیم داخل آن حالت چسبنده داشته و زرد طلایی باشد.
خوردن کندر در دوران بارداری,مصرف کندر در دوران بارداری
برای افزایش میزان هوش و تقویت حافظه نوزاد خوردن یک ماه کندر کفایت می کند
کندر و بیش فعالی کودک
باوری وجود دارد که مصرف صمغ توسط مادران باردار موجب افزایش هوش و ضریب هوشی جنین و کودک آینده آن ها می شود. این نکته صحیح است اما مادران باردار باید مراقب باشند که مصرف کندر بیش از 3 ماه موجب بیش فعالی کودک آن ها شده و این مسئله در آینده آن ها را با مشکلات متعددی روبه رو می کند. بنابراین مادران باردار باید توجه داشته باشند که برای افزایش میزان هوش و تقویت حافظه نوزاد خوردن یک ماه کندر کفایت می کند و این یک ماه باید بعد از 4 ماهگی جنین صورت گیرد.
نظر متخصص طب سنتی راجع به مصرف کندر در بارداری
بعضی از مادران زمانی که باردار هستند، به ما می گویند که شنیده ایم مصرف کندر یا رازیانه، باعث بالا رفتن هوش بچه می شود. اما مصرف اقلام ذکر شده برای جنین در حال رشد مفید نیست و ممکن است سبب بروز بیش فعالی در آن ها شود و حتی مطالعات جدیدی که در این زمینه انجام شده است نیز این مساله را تایید می کند. اگر مادران باردار می خواهند بچه ای خوش اخلاق و آرام و با بهره هوشی بالا داشته باشند ما توصیه می کنیم از میوه «به» برای این منظور استفاده کنند که علاوه بر نکاتی که گفتم مقوی قلب نیز است و هیچ عارضه جانبی دیگری نه برای مادر ونه برای جنین در پی ندارد. و اینکه صرف اینکه دیگران چه گفته اند و مصرف چه ماده ای باعث باهوش شدن بچه می شود به حرف آن ها تکیه نکنند.
کندر در حقیقت صمغ گیاهی به همین نام است که مزه ای گس و تلخ دارد. این صمغ از زمان های بسیار قدیم توسط درمانگران طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده بوده و امروزه نیز به ۳ صورت خوراکی، موضعی و بخور مصرف می شود. به باور بسیاری از مردم، مصرف کندر موجب افزایش حافظه و تقویت ضریب هوشی افراد می شود. بیشتر در کوهستانها و بویژه در نواحی عمان و یمن میروید و در تابستان صمغ آن را از درختی به نام Olibanum می گیرند.
مصرف کندر بیش از ۳ ماه در بارداری، موجب بیش فعالی کودک می شود
انواع کندر:
از میان انواع کندر، نوعی که گرد و رنگ آن سرخ است را کندر ذَکَر گویند و آنچه را که سفید و سست است، اُنثی می نامند. اگر کندر تازه را در کیسه کرده و با حرکت مدور پوسته پوسته کنند آن را «قشار کندر» می گویند و آن چیزی که غیر از پوسته باشد را «دقاق کندر».
چنانچه در منابع طبی آمده، خواص کندر تا بیست سال باقی می ماند و بهترین آن، کندر نرم تازه و خالص است که ظاهر سفید دارد و به راحتی شکسته نمی شود و وقتی آن را می شکنیم داخل آن حالت چسبنده داشته و زرد طلایی باشد.
برای افزایش میزان هوش و تقویت حافظه نوزاد خوردن یک ماه کندر کفایت می کند
کندر و بیش فعالی کودک
باوری وجود دارد که مصرف صمغ توسط مادران باردار موجب افزایش هوش و ضریب هوشی جنین و کودک آینده آن ها می شود. این نکته صحیح است اما مادران باردار باید مراقب باشند که مصرف کندر بیش از ۳ ماه موجب بیش فعالی کودک آن ها شده و این مسئله در آینده آن ها را با مشکلات متعددی روبه رو می کند. بنابراین مادران باردار باید توجه داشته باشند که برای افزایش میزان هوش و تقویت حافظه نوزاد خوردن یک ماه کندر کفایت می کند و این یک ماه باید بعد از ۴ ماهگی جنین صورت گیرد.
نظر متخصص طب سنتی راجع به مصرف کندر در بارداری
بعضی از مادران زمانی که باردار هستند، به ما می گویند که شنیده ایم مصرف کندر یا رازیانه، باعث بالا رفتن هوش بچه می شود. اما مصرف اقلام ذکر شده برای جنین در حال رشد مفید نیست و ممکن است سبب بروز بیش فعالی در آن ها شود و حتی مطالعات جدیدی که در این زمینه انجام شده است نیز این مساله را تایید می کند. اگر مادران باردار می خواهند بچه ای خوش اخلاق و آرام و با بهره هوشی بالا داشته باشند ما توصیه می کنیم از میوه «به» برای این منظور استفاده کنند که علاوه بر نکاتی که گفتم مقوی قلب نیز است و هیچ عارضه جانبی دیگری نه برای مادر ونه برای جنین در پی ندارد. و اینکه صرف اینکه دیگران چه گفته اند و مصرف چه ماده ای باعث باهوش شدن بچه می شود به حرف آن ها تکیه نکنند.
گردآوری:بخش سلامت بیتوته
نوشته بیش فعالی کودک با مصرف کندر اولین بار در بامداد پدیدار شد.
تاکنون بیشتر تحقیقات انجام گرفته در فاکتورهای غذایی در کنترل این اختلال رفتاری بر کودکان تمرکز داشته و به همین دلیل مشخص نبود این فاکتورها تا چه حدی در بزرگسالان هم موثر است.
برخی مطالعات حاکی از آن است که اختلال کم توجهی – بیش فعالی در کودکان با حساسیت به انواع خوراکیها و افزودنیهای غذایی مرتبط است. به همین دلیل حائز اهمیت است که برای شناسایی حساسیتهای غذایی احتمالی تستهایی روی مبتلایان انجام شود. حساسیتهای غذایی در میان علائم دیگر میتواند به افزایش وزن هم کمک کند.
در این مطالعات آمده است چربیهای غیراشباع چند زنجیرهای از قبیل آنچه که در روغن ذرت موجود است با افزایش سطح علائم این اختلال رفتاری همراه است.
به گزارش مدیکال دیلی، همچنین رژیمهای غذایی کتوژنیک (چربی بالا، پروتئین در حد متوسط و کربوهیدرات کم) مشکلات روحی را در مردان بهبود داده اما در زنان تشدید میشود. در واقع تئوری مطرح شده حاکی از آن است که حساسیت به مواد قندی علائم اختلال کم توجهی – بیش فعالیت را تشدید کرده و به همین دلیل مواد قندی به عنوان محرک غذایی که باید تحت کنترل قرار گیرد در نظر گرفته میشود.
ایسنا
-
لینک ورود به کانال میگنا
بیش از شش میلیون کودک مبتلا به ADHD هستند که یکی از رایجترین اختلالات رفتاری در کودکان محسوب شده و به مشکلاتی در زمینه توجه، رفتارهای تکانشی، و بیش فعالی منجر می شود.
بیش از شش میلیون کودک مبتلا به ADHD هستند که یکی از رایجترین اختلالات رفتاری در کودکان محسوب شده و به مشکلاتی در زمینه توجه، رفتارهای تکانشی، و بیش فعالی منجر می شود. یافته های جدید دانشمندان از امکان آغاز این اختلال در رحم مادر حکایت دارند.
پژوهشگران کالج کینگ دو گروه از کودکان را زیر بررسی قرار دادند که یکی از آنها شامل 83 کودک با مشکلات رفتاری زودرس، یکی از نخستین نشانه های ADHD، بوده و گروه دوم 81 کودک با رفتاری نسبتا طبیعی برای سن خود را شامل می شد. پس از بررسی رفتار کودکان، پژوهشگران تغذیه مادران به همراه DNA کودکان را نیز تجزیه و تجلیل کردند تا بروز هرگونه تغییر در مغز را شناسایی کنند. بر همین اساس، آنها دریافتند احتمال به دنیا آمدن کودکی مبتلا به مشکلات رفتاری از مادرانی که مقادیر زیادی قند، چربی، و غذاهای فرآوری شده را طی دوران بارداری خود مصرف کرده اند، بیشتر بوده اسـت.
به گفته دکتر ادروارد پارکر، یکی از مولفان مطالعه و کارشناس ADHD در کالج کینگ، یافته های ما درباره این که تغذیه نامناسب والدین با متیلاسیون IGF2 بالاتر در ارتباط اسـت، یک بار دیگر اهمیت بسیار زیاد رژیم غذایی سالم طی دوران بارداری را نشان می دهد. ترویج یک رژیم غذایی سالم برای بانوان طی دوران بارداری ممکن اسـت در نهایت نشانه های ADHD و مشکلات رفتاری در کودکان را کاهش دهد.
در همین راستا، توصیه می شود بانوان باردار از مصرف غذاهای فرآوری شده و آنهایی که سرشار از قند و چربی هستند، پرهیز کنند تا از شکل گیری چنین تغییرات ژنتیکی در مغز نوزاد متولد نشده آنها پیشگیری شود. در عوض، بانوان باردار می توانند مصرف چربی های مفید مانند اسیدهای چرب امگا-3 از منابعی مانند ماهی، گردو، و گوشت بدون چربی مانند مرغ و بوقلمون را مد نظر قرار دهند که برای توسعه و رشد سیستم عصبی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار اسـت.
عصر ایران
بیشفعالی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی کودکان اســت که در پسران بیش از دختران شیوع دارد. به گفته دکتر فرهاد فراهانی، روانپزشک، علت بروز این اختلال پیچیده اســت و عوامل متعددی در بروز آن دخیل هستند، اما متخصصان و پژوهشگران بیش از هر چیز مساله ژنتیک را مطرح کردهاند. به عنوان مثال سابقه خانوادگی در بروز این مشکل عامل بسیار مهمی به حساب میآید، به طوری که در اقوام درجه اول کودک میتوان سابقه این اختلال را پیدا کرد. البته درست اســت که نقش ژنتیک در بروز بیشفعالی کاملا پررنگ اســت، اما نقش محیط و شرایط خانوادگی و اجتماعی را نیز نمیتوان نادیده گرفت.
دکتر ابراهیم پیشیاره، متخصص علوم اعصاب شناختی، دیدگاه جالب دیگری را نیز درباره زمینههای غیرژنتیک در بروز اختلال نقص توجه یا بیشفعالی مطرح میکند: امروزه در بیشتر منابع معتبر علمی مواردی نظیر تغذیه، عوامل روانشناختی و رفتاری را نیز به عنوان علل زمینهای در بروز بیشفعالی مطرح میکنند ولی به نظر میرسد باید عوامل فرهنگی و ارزشهای اجتماعی و حتی شرایط اقتصادی خانواده و جامعه را نیز به عنوان یک عامل زمینهای با پتانسیل قوی در نظر گرفت.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتوگو با جامجم میافزاید: اختلال نقص توجه به همراه بیشفعالی نیز نظیر دیگر اختلالات رفتاری متاثر از عوامل ژنتیک و زمینهای اســت. متاسفانه با توجه به بار و شدت عامل ژنتیک که در بروز و شکلگیری این اختلال بسیار تعیینکننده اســت، در بسیاری از موارد، وجود یکی از والدین یا نزدیکان درجه اول مبتلا به این اختلال سبب میشود تا رفتارهای کودک با اختلال نقص توجه همراه با بیشفعالی موجه جلوه کند و طبیعی به نظر بیاید. نتیجه آن که سن احساس نیاز به تشخیص این نوع اختلال رفتاری و استفاده از خدمات روانپزشکی، روانشناسی، کاردرمانی و رفتاردرمانی برای کنترل و درمان آن نباید به تعویق بیفتد.
کودکان پرحرفی که آرام و قرار ندارند!
گرچه متخصصان رفتار درمانگر همواره تاکید میکنند که شیطنت همیشه و لزوما به معنای بیشفعالی نیست ولی شکی وجود ندارد که تحرک زیاد و نامتناسب با محیط، پرحرفی، نداشتن صبر و تحمل برای رسیدن به خواستهها، انجام فعالیتهای تخریبی و خرابکاری، پرخاشگری، بدخوابی و... ازجمله مهمترین علائم بیشفعالی محسوب میشود، اما در کنار این علامتها باید به علائم هشداردهنده دیگری هم توجه داشت.
دکتر فراهانی در این باره به جامجم میگوید: کودکان بیشفعال معمولا خواب ناآرامی دارند و همان تحرک شدید و شیطنتهای زمان بیداری را در خواب هم تکرار میکنند. از طرفی فرستادن این کودکان به تخت خواب کار راحتی نیست چون تقریبا در هر شرایطی خستگی برایشان معنا ندارد و از خوابیدن متنفرند چراکه مانع فعالیتهای فیزیکی و مخربانه آنها میشود. همچنین این بچهها معمولا آرام و قرار ندارند، دائم در حال حرکتند، از دیوار راست بالا میروند، دچار عدم تمرکزند، حواسپرت هستند و در بیشتر مواقع دچار افت تحصیلی میشوند (طوری که معلمان متوجه اختلال بیشفعالی در آنها میشوند)، وسط حرف دیگران میپرند، قابل کنترل نیستند و بعضا کارهای خطرناکی میکنند و به همین دلیل ممکن اســت به خودشان یا دیگران آسیب برسانند.
البته دکتر پیشیاره میافزاید: در بسیاری از موارد، مادران حین دوره بارداری یا پس از دریافت تشخیص وجود اختلال بیشفعالی در فرزندشان به این موضوع اشاره میکنند که از همان دوران بارداری احساس میکردهاند که حرکات و جنبشهای کودک غیرعادی و فراتر از حد طبیعی بوده اســت و این گونه نتیجهگیری میکنند که پس ابتلا به این اختلال، وراثتی بوده اســت. در حالی که این نتیجهگیری یکسویه اســت و نمیتوان آن را به طور کامل درست قلمداد کرد.
بروز نشانهها از سه سالگی به بعد
توجه داشته باشید رشد و تکامل سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) تا پایان سه سالگی ادامه مییابد و حتی در بخشهایی از مغز این رشد تا سنین بلوغ (سیزده تا پانزده سالگی) نیز ادامه مییابد. بنابراین در این سنین باید به علائم زودرس و هشداردهنده بیشفعالی یا هر نوع اختلال رفتاری دیگر توجه کرد ولی هیچ گاه آنها را به عنوان علائم تعیینکننده تشخیص قطعی نباید در نظر گرفت.
دکتر پیشیاره در این باره بیشتر توضیح میدهد: علائمی نظیر بیقراریهای زیاد حرکتی، تغییر مداوم اسباببازیها در کمتر از یک دقیقه، عدم توانمندی در انجام حرکات ریتمیک و هماهنگ طولانی مدت (بیش از سه تا پنج دقیقه)، وجود اشتهای هیجانی به پرخوری افراطی، وجود بیش حسی لمسی ناهنجار به نوازش نواحیای نظیر پیشانی، پشت کمر و بالای لگن، حساسیت زیاد بویایی و پرهیز از خوردن غذاهای آبپز، خوابهای منقطع و بریده بریده و عدم توانایی بهرهمندی از خواب عمیق، از نشانههای اختصاصیتر بیشفعالی محسوب میشود.
درمان فقط با دارو و رفتاردرمانی
به گفته دکتر فراهانی، یکی از مهمترین مشکلاتی که امروزه ما با آن مواجهایم توصیههای غیرعلمی و نادرستی اســت که از سوی افراد ناآگاه برای درمان بیشفعالی ارائه میشود که نهتنها موثر نیست بلکه با تاخیر در تشخیص و درمان بموقع کودک، میتواند عوارض جبرانناپذیری به همراه داشته باشد و وضعیت را از آنچه هست، بدتر کند.
این روانپزشک تاکید میکند: به طور کلی درمان بیشفعالی کودک با توجه به سن او زمانبر اســت و هر چه زودتر تشخیص داده شود، بیشتر قابل کنترل خواهد بود. از طرفی والدین باید بدانند بیشفعالی یک بیماری اســت و با بالا رفتن سن کودک به خودی خود درمان نخواهد شد (شاید علائم کمتری دیده شود یا متفاوت باشد) بلکه باید توسط متخصص و با دارو و رفتاردرمانی برطرف شود. پس اگر فکر میکنید پرتحرکی، مشکلات خواب و شیطنت و بازیگوشی بیش از حد کودکتان میتواند به دلیل بیشفعالی باشد حتما از یک روانپزشک کودک و نوجوان کمک بگیرید.
دکتر پیشیاره معتقد اســت: درمان باید بلافاصله پس از تشخیص آغاز شود. به طور معمول، اختلال نقص توجه به همراه بیشفعالی از سنین پیش دبستانی قابل تشخیص اســت.
این متخصص تاکید میکند: توجه داشته باشید که بازگشت به یک زندگی عادی و سالم، تقویت کانون پر مهر و محبت خانوادگی و گذران وقت در جمع گرم خانواده میتواند از عوامل بنیادی پیشگیریکننده یا کاهنده شدت علائم بیشفعالی محسوب شود. استفاده ازروشهایی نظیر حرکات ادراکی ـ حرکتی در کاردرمانی کودکان، روش یکپارچگی حسی در کاردرمانی کودکان، بازی درمانی، رفتاردرمانی کنترلی از دیدگاه روانشناسی و توانبخشی شناختی نیز میتواند بسیار مفید و مثمرثمر واقع شود.
پونه شیرازی و پریسا اصولی