دوشنبه 21 مهر 1393 ساعت 14:56
دو جوان مراسم جشن عقد ازدواج خود را در مزار شهدای گمنام اردبیل برگزار کردند. در این مراسم که در ورودی مجتمع شورابیل برپا شد، داماد (علیرضا خرسندی) با همسرش (معصومی) پیوندی مشترک را آغاز کرد. تصاویری از آن را در ادامه مشاهده کنید.
بامداد – بقعه شیخ صفیالدین اردبیلی از مهمترین آثار تاریخی شهر اردبیل و از بناهای کمنظیر تاریخی ایران است که از لحاظ معماری و کاشیکاری از شاهکارهای سده هشتم هجری قمری و سالهای پس از آن است. این بنا پس از وفات شیخ به سال ۷۳۵ هجری قمری، به وسیله فرزند وی؛ صدرالدین موسی پایهگذاری شد و شاه عباس بناهای مهمی به این مجموعه افزود و اصلاحاتی در آن انجام داد. اهمیت این اثر تاریخی بهطور کلی در رابطهای که با سلسله خاندان صفوی دارد جلوهگر میشود.
منزل و خانقاه شیخ صفی در همین مکان قرار دارد، و بر طبق وصیّت شیخ، جنازه اش را در اتاقی جنب خلوتخانه و باغچه و حوضخانه دفن کردند و بر قبر او بنایی ایجاد کردند تا علاوه بر مقبره شیخ صفی و مرقد شاه اسماعیل اول – آرامگاههای دیگری از شاه زادگان صفوی و فرزندان وی را در این بقعه و محل شهیدگاه قرار دهند. به گفته بیوک جامعی (۱۳۷۹)، مجموعه نفیس بقعه شیخ صفیالدین به نام عارف نامدار شیخ صفیالدین اردبیلی جد سلاطین صفویه، در سال ۷۳۵ ه. ق. به دست فرزند وی صدرالدین موسی بنا شد. پس از شروع حکومت صفویه، به سبب ارادت شاهان صفوی به جد خود، واحدهای مختلفی به این مجموعه اضافه شد. به ویژه در دوره شاه عباس اول و از آن جا که وی ارادت فراوانی به شیخ صفی الدین داشت و بسیار به زیارت مقبره وی میرفت، برای تکمیل و تزیین این اثر، کارهای فراوانی صورت گرفت. در عصر صفوی، بقعه شیخ با حضور استادان بزرگ عهد صفوی چنان به زیور آراسته شد که هم چنان پس از گذشت چندین قرن به عنوان یکی از مفاخر تاریخی و فرهنگی ایران به شمار میآید.
مجموعه کنونی که به نام بقعه شیخ صفی نامیده میشود شامل بیرون بقعه (عالی قاپو)، سردر، حیاط بزرگ، رواق، مقبره شیخ صفیالدین، حرم خانه، مقبره شاه اسماعیل، چینی خانه (که دارای گچبریهای زیبا و چندین درِ چوبی و نقرهای نفیس است)، مسجد جنتسرا، خانقاه، چراغ خانه، چله خانه، شهیدگاه و متعلقات دیگری است.
ساختمان سردرِ اصلی بقعه و محوطه سه گنبد که مزین به کاشی معرق و کتیبههایی به خط رقاع و کوفی است، عظمت و جلوه خاصی به این مکان داده است.
مقبره شیخ صفیالدین برجی استوانهای شکل است که گنبدی کوتاهی در بالای آن قرار دارد. در زیر گنبد صندوق منبتی وجود دارد که از جمله آثار نفیس بقعه محسوب میشود و در حاشیه آن کتیبهای به خط رقاع حک شده است.
یکی از موارد منحصربهفرد مقبره شیخ صفیالدین این است که این بقعه حاوی دهها اثر بدیع در مضامین مختلف رشتههای هنری است که از آن جمله میتوان به عالیترین نوع کاشی کاری معرق و مقرنس و گچبری کتیبههای زیبا و نفیس و خط خطاطان بزرگ دوره صفوی (میر عماد، میر قوام الدین، محمد اسماعیل و…) منبتهای ارزنده، نقره کاری، تذهیب و طلاکاری، نقاشی و تنگ بری و غیره اشاره کرد. این اثر از ساختار معماری فخیمی برخوردار است که گرد هم آمدن فضایل هنری نامبرده، آن را در مجموعههای تاریخی ایران شاخص و متمایز نمودهاست.
بخشهای مختلف مجموعه بقعه شیخ صفی الدین
قبر اول از پشت:شیخ صفیالدین – قبر دوم:شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفیالدین – قبر سوم:شیخ ابراهیم پسر خواجه علی سیاهپوش پسر شیخ صدرالدین موسی
مقبره شاه اسماعیل- بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی
مقبره شاه اسماعیل در زادگاه خود اردبیل، بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی
آن گونه که بیوک جامعی (۱۳۷۹) به نقل از کتاب «صریح الملک» عنوان کردهاست، بخشهای مختف بقعه شیخ صفی الدین عبارتاند از:
۱. حرم و دارالحفاظ
۲. مقبره شاهزادگان در جانب شرقی دارالحفاظ
۳. ایوان بزرگ رو به قبله دارالحدیث که از آثار دوران شاه اسماعیل اول بوده و در دو جانب غربی و شرقی مقبرههای مسقفی از اولاد و مشایخ صوفیه قرار داشتهاست.
۴. چلهخانههای قدیم و جدید و محل جلوس شیخ صفی الدین بودهاست.
۵. مقبره همسر شاه اسماعیل (مادر شاه طهماسب)
۶. مقصورهای در برابر ایوان دارالحدیث
۷. محوطه شهید گاه در شمال گنبد دارالحدیث
۸. محل جلوس شیخ صدرالدین موسی
۹. حجرهها که از چهل عدد بیشتر بوده
۱۰. صفه مزارهای برخی از امیران و سران خاندان صفوی
۱۱. نانوا خانه یا آشپزخانه
۱۲. آشپزخانه و دیگ خانه و حجرههای متعلق به آن و ایاغ خانه
۱۳. حجره رو به مزار شیخ صفی الدین که آرامگاه مشایخ صوفیه بودهاست.
۱۴. شربت خانه در کنار چشمه آبی مشتمل بر حوض و محل پختن حلواها و شیرنیها
۱۵. خونچه خانه و انبار با حجرههای فوقانی و تحتانی
۱۶. دفترخانه شامل دهلیز و خانه و محوطهای میان شربت خانه و خونچه خانه
۱۷. نقاره خانه که زیر سقف آن سقاخانه بوده و در پشت آن حمام و برخی خانههای متعلقه قرار دارد.
۱۸. هیمه خانه و زمینی در اطراف آن
۱۹. فضای بیرون در آستانه که در مقابل آن کوچه و دکانها قرار داشت.
منبع: بیتوته
همه ی آن چیزی که باید از ارتش سفالین چین بدانید
اگر به دنبال فهمیدن نکاتی جالب از تاریخ باستان چین هستید بهتر است این مقاله را با دقت بخوانید.
به گزارش آلامتو و به نقل از الی گشت؛ کین شی هوانگ (Qin Shi Huang) بهعنوان موسس سلسله کین (Qin) توانست کشور چین را متحد کند و از سال ۲۲۱ تا ۲۰۷ پیش از میلاد بهعنوان نخستین امپراتور چین بر این سرزمین حکومت کند. در میان چندین بنای بزرگ و عظیمی که او در دوران حکومت خود دستور ساخت آنها را داد، نسخه اولیه دیوار چین نیز وجود داشت که در مرزهای شمالی این کشور ساخته شد. هدف از این کار کردن از این مرزها در برابر حمله همسایگان بربر شمالی این کشور بود. بااینوجود مهمترین و اصلیترین پروژه ساخته شده به دستور امپراتور کین را میتوان یک آرامگاه بزرگ دانست که در شهر باستانی شی آن (Xi’an) برای این حاکم ساخته شده است. این مقبره که توسط تعداد ۶ هزار سرباز سفالین با اندازههای واقعی حفاظت میشد، برای مدت زمان ۲ هزار و ۲۰۰ سال پس از مرگ او مخفی باقی مانده بود. در ادامه با ما همراه باشید تا تعدادی از جذابترین حقایق درباره این ارتش سفالین را با شما در میان میگذاریم تا در سفر به این کشور با اطلاعات کافی به تماشای این مجموعه بروید.
در ماه مارس سال ۱۹۷۴ کشاورزانی که در حال حفر زمینی در نزدیکی ۳۶ کیلومتری شی آن بودند، با دیدن یک حفره که در آن تعداد ۶ هزار سرباز سفالین انسان نما، حضور داشتند، شگفت زده شدند. مدتی بعد مشخص شد که این منطقه، مقبره امپراتور کین بوده است و اکتشافات اصلی تقریبا بلافاصله شروع شدند. تاریخدانان بر این باورند که تعداد ۷۰ هزار کارگر برای مدت زمانی نزدیک به سه دهه بر روی این مقبره کار کردهاند. تا به امروز باستان شناسان توانستهاند تا مجموعهای به مساحت ۵۱.۸ کیلومترمربع از این مجموعه را کشف کنند. این اکتشافات شامل ۸ هزار سرباز سفالین و تعداد زیادی از ارابه و اسب، یک تپه هرمی به عنوان مقبره امپراتور، بقایای کاخ، دفاتر، انبارها و اصطبلها میشود. علاوه بر حفره یاد شده که ۶ هزار سرباز سفالین را در خود جای داده بود، حفرهای دیگر نیز یافته شد که در آن سواره نظام و پیاده نظام کاملی از جنس سفال وجود دارد. سومین حفره کشف شده نیز حاوی افسران بالارده و ارابهها بود. چهارمین حفره کشف شده کاملا خالی بود و حدسی که در این باره زده میشود این است که این حفره در زمان مرگ امپراتور، نیمه کاره رها شده است.
پس از یک دوره ۲۰۰ ساله جنگ که با نام دوران جنگ ایالتها شناخته میشود، کین شی هوانگ بهواسطه متحد ساختن تمامی استانها تحت نظارت یک دولت مرکزی و با انتخاب شهر شیان یانگ (Xianyang) بهعنوان پایتخت برای خود اعتبار بالایی به دست آورد. پایداری حکومت او موجب شد تا چین بتواند پیشرفتهای بزرگی را در سیاست، اقتصاد و فرهنگ تجربه کند. ازجمله این پیشرفتها میتوان به معرفی یک استاندارد برای نوشتن کتیبهها، ایجاد یک سیستم کانال بندی و راه کشی، پیشرفتهای بزرگ در فلزشناسی، مقیاس استاندارد برای وزن و ساخت پروژههای بسیار بزرگ عمومی مانند دیوار بزرگ چین اشاره کرد. بااینوجود کین به بیرحم بودن نیز مشهور بود: او دستور داد تا تعداد زیادی از محققانی که ایدههایی بر ضد او داشتند را به قتل برسانند. همچنین او نسبت به جان سربازانی که در ساخت این پروژههای بزرگ ازجمله مقبره خود او فعال بودند، کمترین توجه را داشت. تعداد زیادی از هنرمندان و کارگران در طول ساخت این سازهها جان خود را از دست دادند و در عین حال نیز بسیاری از افراد دیگر نیز به خاطر حفاظت از موقعیت مکانی این مقبره و مخفی نگاه داشتن گنجهای دفن شده و محل ساخت آن، کشته شدند.
ارتش سفالین متشکل از سربازان عادی، کمان داران، اسبها و ارابههایی بود که با آرایش نظامی در اطراف مقبره امپراتور ساخته شده بودند تا از او در دنیای پس از مرگ حفاظت کنند. فرایند پرزحمت ترمیم این مجسمهها (بسیاری از آنها پس از مرگ امپراتور کین با تخریب توسط مخالفان او روبرو شده بودند) نشان داد که این مجسمههای ویژه با استفاده از قالب و یک سیستم اولیه خط تولید ساخته شده بودند. علیرغم اینکه دستهای بسیاری از آنها دقیقا مشابه با یکدیگر بود و تنها ۸ قالب برای شکل دادن به سر آنها استفاده شده بود، پس از ساخت قسمت اصلی سر به کمک گل، ویژگیهای متفاوتی بهصورت هر یک از آنها افزوده شده بود. نتیجه این امر این بود که هر یک از این سربازان از نظر مشخصات ظاهری چهره با دیگری متفاوت بودند. این موضوع بهخوبی نشان دهنده سطح بالای هنرمندی و توانایی ساخت در میان چینیهای باستان است.
در طول کاوشهای باستان شناسی انجام شده بر روی حفره حاوی سربازان سفالین بود که باستان شناسان توانستند تا تعداد ۴۰ هزار سلاح برنزی را بیابند که در میان آنها تبرهای جنگی، کمان، تیر و نیزه نیز وجود داشتند. این سلاحها بهواسطه لایه کروم کشیده شده بر روی آنها، حتی پس از گذشت بیش از ۲ هزار سال، بازهم بهخوبی حفظ شده بودند. این روش که به نظر روشی مدرن میرسید (اولین بار این روش در سال ۱۹۳۷ در آلمان و در سال ۱۹۵۰ در آمریکا به کار گرفته شد)، نشان دهنده میزان تکامل چینیهای باستان در فلزکاری است.
حتی ۴۰ سال پس از کشف این مکان، هنوز ۱ درصد از مقبره نیز مورد کاوش باستان شناسی قرار نگرفته است. دلیل اصلی این امر ترس از آسیب رساندن به آثار باستانی و جنازههای دفن شده در این مقبره بوده و بعدها نیز مشکلات و مخاطرات موجود در زمینه حفظ امنیت جانی کارگران موجب ادامه یافتن این فرایند شد. بر اساس اطلاعاتی که مورخ پیش از میلاد چینی به نام سیما کیان (Sima Qian) به ثبت رسانده و آن را «مکتوبات کاتب بزرگ» نامیده است، اتاق اصلی مقبره امپراتور با جریانی از جیوه مزین شده است تا این شکل یادآور جریان رودخانههای محلی در داخل این مقبره باشد. در سال ۲۰۰۵ میلادی بود که یک باستان شناس به نام دوان چینگبو (Duan Chingbo) چهار هزار نمونه برداشت شده از خاک تپه محل دفن امپراتور را برای یافتن نشانههایی از جیوه مورد بررسی قرارداد که پاسخ تمامی آزمایشها مثبت بود. چنین شواهد تاریخی و شیمیایی موجب شده است تا تردیدهای فراوانی در زمینه کاوش این مقبره وجود داشت باشد. همچنین درباره اینکه روش کاوش این مقبره باید به چه ترتیب باشد تا بالاترین میزان محافظت از محتوای مقبره و کارگران در آن اعمال شود نیز هنوز شک و تردیدهای فراوانی وجود دارد.