جام جم سرا: بسیاری از اعمال کودکان از عملکرد والدین الگو می‌گیرد. رفتار والدین به طور ناخودآگاه درونی و جزو نهادینه کودک میشود. کودک، پدر و مادرش را الگوی خود قرار می‌دهد و بدان عشق می‌ورزد اما گاهی بین درون‌فکنی و بروز آن فاصله می‌افتد. بنابراین کودکی که گفتار ناپسندی را ماه‌ها قبل، از والدینش شنیده، به تشخیص خودش و بنا به شرایط موجود، کلام زشت را به کار می‌برد. بعضی والدین در خانواده حرف‌های زشت می‌زنند و فرزندان خود را نیز آزاد می‌گذارند.
ارتباط کودک با دوستان بدزبان از دیگر علل یادگیری کلام زشت است. کودکان عامل بدزبانی یکدیگرند. آنها با بیان کلمات ناپسند تخلیه می‌شوند و می‌توانند نارضایتی خود را نشان دهند. گاهی هم کودک وقتی برای اولین بار حرف زشت می‌زند، موجب خنده و مزاح اطرافیان میشود که حکم تشویق دارد و به‌تدریج به آن عادت می‌کند.
با شناسایی علت نادرست این‌گونه رفتارها می‌توان در رفع آن موفق‌تر عمل کرد. چنانچه این گونه رفتارها از والدین سرچشمه می‌گیرد، باید آنها به طور جدی آموزش داده شوند تا خود را کنترل و در حضور کودک چنین رفتارهایی نداشته باشند و به کودک هم گفته شود این رفتارها درست نیست. اگر دوستی کودک یا کودکان دیگر عامل بدزبانی باشند، باید او را از این افراد دور کرد و بجای آن دوستان خوب و مؤدب جایگزین شود.
به اعتراضات کودکان گوش دهید، روش‌های سختگیرانه نداشته باشید و در مقابل حرف‌های زشت کودک نخندید. هرگز کودک نباید بدین‌وسیله به خواسته‌هایش برسد و حتی باید از این بابت عذرخواهی کند. علاوه بر رعایت این نکات، به کودکان در مواقعی که حرف زشت نمی‌زنند، پاداش برای مؤدب بودن بدهید. (دکتر محمد زارع نیستانک - روانشناس/ایسنا)