جام جم سرا: منیزیم چهارمین عنصر ضروری بدن است و نقشی اساسی در سلامت انسان دارد. حدود 60 درصد منیزیم بدن در استخوانها، 26درصد در ماهیچهها و بقیه داخل سلولها و فقط یک درصد کل منیزیم بدن در خون یافت میشود؛ اما بدن به سختی تلاش میکند این مقدار را ثابت نگه دارد. منیزیم عنصری است که در بیش از 300 واکنش بیوشیمیایی بدن دخالت دارد به عملکرد صحیح ماهیچهها، اعصاب و قلب کمک میکند؛ دستگاه ایمنی را سالم نگه میدارد؛ باعث استحکام استخوانها میشود و به تنظیم قندخون کمک میکند.
منیزیم در متابولیسم و سنتز پروتئینها هم نقش مهمی دارد. این عنصر از طریق گیرندههای موجود در روده کوچک جذب و مقادیر اضافی آن بهوسیله کلیهها دفع میشود. بدن یک فرد بالغ، روزانه بهطور متوسط 320 تا 420 میلیگرم منیزیم نیاز دارد که این میزان در سنین مختلف و بر اساس جنسیت فرد متفاوت است. منیزیم مورد نیاز در دوران بارداری و شیردهی نیز با بقیه افراد تفاوت دارد.
کمبود منیزیم در بدن
بیشتر منیزیم بدن در بافتها ذخیره میشود و کرامپهای پا، درد یا پیچش عضلات، اولین علایم کمبود منیزیم هستند. کمخوابی و سردردهای میگرنی از دیگر علایم شایع کمبود منیزیم محسوب میشوند. منیزیم در واکنشهای مهم بدن مانند هضم غذا، تولید انرژی، عملکرد عضلات، شکلگیری استخوانها، تولید سلولهای جدید، فعال?سازی ویتامینهای گروه B و نیز در عملکرد صحیح قلب، کلیهها، غدد فوق کلیوی و دستگاه عصبی شرکت دارد. به علاوه، متابولیسم قندها و چربیها به مقادیر زیادی منیزیم نیاز دارد.
منیزیم و متابولیسم مواد
منیزیم در انتقال گلوکز از غشای سلول نقش یک کوفاکتور را ایفا میکند. کوفاکتورها آنزیمهای متعدد دخیل در اکسیداسیون کربوهیدراتها هستند. این عنصر در ترشح انسولین، اتصال آن به سلول و فعالیتش نقش مهمی دارد، بنابراین مهمترین نقش منیزیم در گستره فعالیتهای سلولی، در روند متابولیسم گلوکز است.
محققان معتقدند کمبود مداوم منیزیم ممکن است باعث سندرم خستگی مزمن شود. اگر بدن دچار کمبود منیزیم شود، واکنشهای سلولی کندتر پیش میرود و باعث میشود رادیکالهای آزاد، طولانیتر در سلولها باقی بمانند و در نتیجه فرصت بیشتری برای تخریب خواهند داشت.
منیزیم و پوکی استخوان
کمبود منیزیم، عامل مهمی در ایجاد پوکی استخوان است زیرا منیزیم در متابولیسم کلسیم و تنظیم هورمونهای دخیل در آن نقش مهمی دارد. نتایج مطالعات مختلف نشان میدهد مکملهای منیزیم میتوانند تراکم استخوان را افزایش دهند. مدتهای طولانی تصور میشد کلسیم، ماده مهمی در جلوگیری از پوکی استخوان است، اما نتایج تحقیقات جدید ثابت میکند منیزیم نیز به همان اندازه در نگهداری و پیشگیری از پوکی استخوانها موثر است.
کمبود منیزیم ممکن است عاملی خطرساز در ابتلای زودرس به پوکی استخوان در دوران یائسگی باشد زیرا این عنصر روی متابولیسم کلسیم و هورمونهای دخیل در آن تاثیرگذار است.
منیزیم و بیماریهای قلبی -عروقی
منیزیم در تنظیم فشار خون طبیعی نقش مهمی دارد. رژیمهای غذایی حاوی مقادیر بالای میوه و سبزیها، منابع غنی از پتاسیم و منیزیم هستند که باعث کنترل فشار خون در حد طبیعی میشوند. منیزیم کلید حساسیت سلولها به انسولین و نیز تنظیم فشارخون و کمبود منیزیم در افراد مبتلا به دیابت، شایع است.
ارتباط بین متابولیسم منیزیم، دیابت و فشار خون احتمال تاثیر منیزیم روی بیماری قلبی-عروقی را افزایش میدهد. برخی مطالعهها ارتباط بین سطوح بالای منیزیم خون و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی را تایید میکنند. شواهد نشان میدهد ذخیره کم منیزیم در بدن خطر ابتلا به آریتمی قلبی را افزایش میدهد که ممکن است با افزایش خطر حملههای قلبی همراه باشد.
کمیته بینالمللی پیشگیری، تشخیص و درمان فشار خون بالا، توصیه میکند دریافت مقادیر کافی منیزیم برای پیشگیری و کاهش فشارخون بالا، میتواند تاثیرات مثبتی روی سبک زندگی افراد مبتلا داشته باشد.
منیزیم و سندرم پیش از قاعدگی
نتایج مطالعههای متعدد نشان دادهاند بیشتر موارد این سندرم در اثر اختلالات هورمونی اتفاق میافتد و کمبود منیزیم یکی از علل این اختلالات است. سطح منیزیم سلولی در زنان دچار این سندرم پایینتر از زنانی است که مبتلا به این عارضه نیستند.
منیزیم و بیخوابی
کمخوابی یا بدخوابی یکی دیگر از علایم کمبود منیزیم است. اگر بیمار نمیتواند شبها راحت بخوابد یا هنگامی که از خواب شبانه بیدار میشود، دچار گرفتگیهای عضلانی است، ممکن است تجویز مکمل منیزیم برایش مفید باشد.
منیزیم و گرفتگیهای عضلانی
پرشهای ریز در پلک چشم یا کرامپهای دردناک در عضلات هنگام بیداری از خواب شبانه اغلب اولین علامت کمبود منیزیم است. منیزیم برای شلشدن و انقباضهای عضلانی مورد نیاز است و گرفتگیهای بیش از حد عضلانی که باعث اسپاسم، تیک یا سندرم پای بیقرار میشوند، ممکن است نشاندهنده کمبود منیزیم باشند. عناصر معدنی از طریق مایعات بدن از دست میروند بنابراین ورزشکارانی که به شدت عرق میکنند، هنگام تمرین بیشتر دچار کرامپ ناشی از کمبود منیزیم میشوند. این کرامپهای عضلانی و دیگر علایم کمبود منیزیم به سرعت با مصرف مکملهای منیزیم و یا رژیم غذایی غنی از عناصر معدنی درمان میشوند.
منیزیم و سردردهای تنشی
حدود 70 درصد بیمارانی که دچار سردردهای تنشی هستند، گرفتگی عضلانی نیز دارند. مطالعههای متعددی نشان دادهاند که بین میگرن، سردردهای تنشی و کمبود منیزیم ارتباط وجود دارد و فرض میشود افرادی که از سردردهای میگرنی رنج میبرند، از سطح منیزیم بین سلولی پایینتری در مقایسه با افرادی که هرگز میگرن را تجربه نکردهاند، برخوردارند. در سال 2004 تحقیقات روی 86 بیمار مبتلا به سردردهای میگرنی مکرر نشان داد که منیزیم اکسید خوراکی، فرکانس سردردها را کاهش داده است.
منیزیم و اضطراب
تحقیقات روی تاثیر منیزیم بر بیماران بعد از عمل جراحی نشان میدهد بیمارانی که منیزیم را در خلال جراحی و بعد از آن دریافت کردهاند، به میزان کمتری دچار اضطراب شدهاند. بیمارانی که منیزیم تزریقی دریافت کردهاند به طور معناداری، کمتر به داروهای تسکیندهنده نیاز داشته و اضطراب کمتری در مقایسه با گروه کنترل (که منیزیم دریافت نکردهاند) داشتهاند.
منیزیم عملکرد سلولهای عصبی را تنظیم میکند و حضور آن در فضاهای سیناپسی بین سلولهای عصبی برای عملکرد صحیح دستگاه عصبی ضروری است.
بدون مقادیر کافی منیزیم، سلولهای عصبی نمیتوانند پیامها را دریافت و ارسال کنند و حساسیت و تحریکپذیری آنها بیش از حد زیاد میشود. صداها بیش از حد بلند به گوش میرسند، نور خیلی روشنتر به نظر میآید، احساسات و عکسالعملها اغراقآمیز و حساسیت فرد زیاد میشود. مکملهای منیزیم اثر تسکیندهنده?ای روی دستگاه عصبی دارند و باعث آرامش فرد میشوند.
کمبود منیزیم ممکن است علایم روانی مثل افسردگی، بیقراری و تحریکپذیری داشته باشد. محققان متوجه شدند میزان منیزیم در بدن افراد افسرده کمتر است.
منیزیم و سنگهای ادراری
تحقیقات و مطالعهها از سالها قبل ارتباط میان منیزیم و سنگهای کلیه را نشان دادهاند. بهنظر میرسد اکسید منیزیم اثر چشمگیری در پیشگیری از سنگهای کلیه دارد.
مطالعات بعدی نشان دادهاند منیزیم در واقع مانع ایجاد سنگهای عودکننده کلسیم اگزالات در ادرار میشود. مکملهای منیزیم و غذاهای غنی از منیزیم نیز در کنترل و درمان سنگهای ادراری موثرند.
منیزیم و تداخلات دارویی
منیزیم با آنتیبیوتیکهای پنیسیلامین، آمینوکوئینولین، نیتروفورانتوئین و تتراسایکلین تداخل جذب دارد و مصرف همزمان منیزیم با هر یک از این داروها، باعث کاهش جذب هر دو میشود. برای جلوگیری از بروز این آثار منفی بهتر است منیزیم حداقل 2ساعت قبل یا بعد از آنتیبیوتیک مصرف شود.
مصرف داروهای مدر مثل فروزماید، داروهای شیمیدرمانی مثل سیسپلاتین و داروهای سرکوبکننده دستگاه ایمنی مثل سیکلوسپورین معمولا باعث کمبود منیزیم میشوند بنابراین مصرف منیزیم در افرادی که از این داروها استفاده میکنند، ضروری است.(دکتر شیرین میرزازاده/سپید)
به گزارش سلامانه، دانستن این چند نکته در مورد آرتروز شاید مفید باشد:
- آرتروز بیماری سالمندان نیست؛ بچهها نیز به آن مبتلا میشوند.
- مدرک چندانی وجود ندارد که خوردن یا حذف بعضی خوراکیها، مثل گوجه فرنگی، پرتقال یا سیب زمینی، به بهبود بیماری کمک کند.
- شکستن انگشت دست منجر به آرتروز نمیشود.
- انتظار همدردی زیادی نداشته باشید؛ چون مبتلایان معمولاً در ظاهر شبیه به بقیه مردم هستند.
- بارش باران نیست که باعث درد میشود، بلکه تغییر فشار هوا قبل از بارش سبب آن میشود.
- آرتروز فقط مفاصل را درگیر نمیکند؛ ممکن است چشمها، ریهها، قلب و رگهای خونی نیز آسیب ببینند. التهاب ناشی از فعالیت زیاد سیستم ایمنی میتواند به این اندامها آسیب بزند.
- در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد؛ اما محققان به آن نزدیک تر شدهاند.
- بیماران میتوانند و باید ورزش کنند؛ این نکته بسیار مهم است.
- اضافه وزن خطر ابتلا به آن را بالا میبرد.
آرتروز شامل بیش از ۱۰۰ نوع مشکل مفصلی است
آرتروز براستی یک اصطلاح چتر گونه برای شرایط متفاوت بسیاری است! دکتر اریک رودرمن، روماتولوژیست و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن میگوید: دو دسته بندی بزرگ وجود دارد: آرتروز دژنراتیو که اساسا فرسایش در مفاصل است، و آرتریت التهابی که شامل التهاب در اطراف مفصل میباشد که باعث بوجود آمدن آسیب میشود. او توضیح میدهد که اگرچه عوامل خطر مختلفی برای هر نوع آرتروز وجود دارد، اما ژنتیک و محیط زیست شما، معمولا نقش مهمی ایفا میکنند.
آرتروز فقط برای افراد مسن اتفاق نمیافتد
به گفته بنیاد آرتروز، ۲/۳ از آمریکاییهای مبتلا به آرتروز، زیر ۶۵ سال هستند. این مقدار شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار کودک زیر ۱۶ سال است که از آرتروز در دوران نوجوانی رنج میبرند. رودرمن میگوید: آرتروز التهابی معمولا در دهه ۳۰، ۴۰ یا ۵۰ زندگی ظاهر میشود. اگر درد، تورم یا سفتی در مفصلتان دارید که برای چند هفته طول کشیده است، فکر نکنید فقط به این خاطر که ۳۷ سال دارید، نمیتواند آرتروز باشد. حتما به پزشک مراجعه کنید.
داشتن اضافه وزن، یک عامل خطر مهم است
دکتر استیسی آردویین، روماتولوژیست و استادیار پزشکی بالینی در دانشگاه ایالتی اوهایو میگوید: چاقی، فشار بیشتری روی مفاصل وارد میکند که میتواند منجر به آسیب دیدگی و استئو آرتریت شود. بعلاوه، چربی اضافی بدن میتواند باعث تغییرات التهابی در سراسر بدن شود. رودرمن میافزاید: افرادی که سنگینتر هستند، معمولا به خوبی به داروها پاسخ نمیدهند. کاهش وزن، میتواند وضعیت شما و پاسختان به درمان را بهبود ببخشد.
آسیب دیدگیهای خاص میتوانند خطر ابتلای شما به استئو آرتریت را افزایش دهند
مصدوم شدن، خواه یک آسیب دیدگی ورزشی باشد یا یک سقوط یا یک تصادف، میتواند در مکانیک یا یکپارچگی یک مفصل خاص، اختلال ایجاد کند. این امر میتواند به مرور زمان، خطر ابتلا به آرتروز دژنراتیو را افزایش دهد. دکتر مارک کارادشه، جراح ارتوپد در بیمارستان ویلیام بومون توضیح میدهد: هرگونه ترومای قابل توجه و مهم میتواند به التهاب مزمن در آن ناحیه منجر شده، و باعث شود غضروف، شروع به تجزیه شدن کند.
سیگار کشیدن، یک عامل خطر مهم برای آرتریت روماتوئید است
دانشمندان هنوز دقیقا چرایی آن را نمیدانند، اما سموم موجود در سیگار ممکن است به نحوی، عملکرد سیستم ایمنی بدن را طوری تغییر دهد که خطر ابتلای شما را بالا ببرد. با توجه به تحقیقی در سال ۲۰۱۴، اگر شما در حال حاضر RA دارید، ادامه دادن به سیگار کشیدن احتمالا وضع شما را بدتر خواهد کرد. نتیجه آن که خیلی دیر نیست، ترک سیگار میتواند خطر ابتلای شما به RA را کاهش داده یا کنترل آن را آسانتر کند.
ارتباطی بین آرتریت روماتوئید و بیماری قلبی وجود دارد
رودرمن میگوید: ۲۰ تا ۳۰ سال قبل، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، بطور متوسط ۱۰ سال کمتر از همتایانشان زندگی میکردند، و علت آن تا حد زیادی آن بود که این افراد، به بیماری قلبی عروقی مبتلا میشدند! از آنجا که RA، یک بیماری التهابی است، باعث میشود شما مستعد التهاب در عروق و تصلب شرایین نیز بشوید.
خوشبختانه درمانهای RA در سالهای اخیر، پیشرفت کردهاند. بنابراین با درمان تهاجمی، در حال حاضر بیماران باید قادر به اجتناب از بیماری قلبی بوده و یک طول عمر طبیعی داشته باشند. در واقع تحقیقی در سال ۲۰۱۶ از مایوکلینیک دریافت احتمال ابتلا به بیماری قلبی عروقی در افرادی که RA تحت کنترل دارند (یعنی بیماریشان بدتر نشده و پیشرفت نمیکند)، به هیچ وجه بیشتر از سایر افراد نبود. این را بعنوان یک انگیزهی اضافه برای ارزیابی درد مفصلتان و درمان آن در اسرع وقت در نظر بگیرید.
آرتروز شامل بیش از ۱۰۰ نوع مشکل مفصلی اســت
آرتروز براستی یک اصطلاح چتر گونه برای شرایط متفاوت بسیاری اســت! دکتر اریک رودرمن، روماتولوژیست و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن میگوید: دو دسته بندی بزرگ وجود دارد: آرتروز دژنراتیو که اساسا فرسایش در مفاصل اســت، و آرتریت التهابی که شامل التهاب در اطراف مفصل میباشد که باعث بوجود آمدن آسیب میشود. او توضیح میدهد که اگرچه عوامل خطر مختلفی برای هر نوع آرتروز وجود دارد، اما ژنتیک و محیط زیست شما، معمولا نقش مهمی ایفا میکنند.آرتروز فقط برای افراد مسن اتفاق نمیافتد
به گفته بنیاد آرتروز، ۲/۳ از آمریکاییهای مبتلا به آرتروز، زیر ۶۵ سال هستند. این مقدار شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار کودک زیر ۱۶ سال اســت که از آرتروز در دوران نوجوانی رنج میبرند. رودرمن میگوید: آرتروز التهابی معمولا در دهه ۳۰، ۴۰ یا ۵۰ زندگی ظاهر میشود. اگر درد، تورم یا سفتی در مفصلتان دارید که برای چند هفته طول کشیده اســت، فکر نکنید فقط به این خاطر که ۳۷ سال دارید، نمیتواند آرتروز باشد. حتما به پزشک مراجعه کنید.
آرتروز میتواند از سر تا پای شما را تحت تاثیر قرار دهد
فقط زانوها و مفاصل ران شما نیستند که در خطر قرار دارند. شما ممکن اســت در هر مفصلی دچار آرتروز شوید. استئو آرتریت (OA) که شامل تجزیهی غضروف در یک مفصل، و معمولا بواسطه استهلاک جمع شونده اســت، عموما بر گردن، کمر، زانو، باسن و دستها تاثیر میگذارد. در مقابل آن، آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی اســت که در آن، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله کرده و باعث درد و تورم میشود، و به احتمال بیشتری، به مفاصل کوچک در مچ دست، دست، گردن و ستون فقرات آسیب میزند. در عین حال نقرس (شکل دیگری از آرتروز التهابی) معمولا با درد و تورم در انگشت شست پا شروع میشود، اما میتواند به مچ پاها یا زانوها نیز پیشروی کند.
داشتن اضافه وزن، یک عامل خطر مهم اســت
دکتر استیسی آردویین، روماتولوژیست و استادیار پزشکی بالینی در دانشگاه ایالتی اوهایو میگوید: چاقی، فشار بیشتری روی مفاصل وارد میکند که میتواند منجر به آسیب دیدگی و استئو آرتریت شود. بعلاوه، چربی اضافی بدن میتواند باعث تغییرات التهابی در سراسر بدن شود. رودرمن میافزاید: افرادی که سنگینتر هستند، معمولا به خوبی به داروها پاسخ نمیدهند. کاهش وزن، میتواند وضعیت شما و پاسختان به درمان را بهبود ببخشد.
آسیب دیدگیهای خاص میتوانند خطر ابتلای شما به استئو آرتریت را افزایش دهند
مصدوم شدن، خواه یک آسیب دیدگی ورزشی باشد یا یک سقوط یا یک تصادف، میتواند در مکانیک یا یکپارچگی یک مفصل خاص، اختلال ایجاد کند. این امر میتواند به مرور زمان، خطر ابتلا به آرتروز دژنراتیو را افزایش دهد. دکتر مارک کارادشه، جراح ارتوپد در بیمارستان ویلیام بومون توضیح میدهد: هرگونه ترومای قابل توجه و مهم میتواند به التهاب مزمن در آن ناحیه منجر شده، و باعث شود غضروف، شروع به تجزیه شدن کند.
یک مثال خوب: براساس مطالعهای در سال ۲۰۱۴ از مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، افرادی که یک پارگی منیسک پیچیده یا شدید را در زانو تجربه میکنند، ۳ تا ۵ برابر، خطر بالاتری برای ابتلا به استئو آرتریت در سالهای بعد دارند.سیگار کشیدن، یک عامل خطر مهم برای آرتریت روماتوئید میباشد
دانشمندان هنوز دقیقا چرایی آن را نمیدانند، اما سموم موجود در سیگار ممکن اســت به نحوی، عملکرد سیستم ایمنی بدن را طوری تغییر دهد که خطر ابتلای شما را بالا ببرد. با توجه به تحقیقی در سال ۲۰۱۴، اگر شما در حال حاضر RA دارید، ادامه دادن به سیگار کشیدن احتمالا وضع شما را بدتر خواهد کرد. نتیجه آن که خیلی دیر نیست، ترک سیگار میتواند خطر ابتلای شما به RA را کاهش داده یا کنترل آن را آسان تر کند.
ارتباطی بین آرتریت روماتوئید و بیماری قلبی وجود دارد
رودرمن میگوید: ۲۰ تا ۳۰ سال قبل، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، بطور متوسط ۱۰ سال کمتر از همتایانشان زندگی میکردند، و علت آن تا حد زیادی آن بود که این افراد، به بیماری قلبی عروقی مبتلا میشدند! از آنجا که RA، یک بیماری التهابی اســت، باعث میشود شما مستعد التهاب در عروق و تصلب شرایین نیز بشوید.
خوشبختانه درمانهای RA در سالهای اخیر، پیشرفت کردهاند. بنابراین با درمان تهاجمی، در حال حاضر بیماران باید قادر به اجتناب از بیماری قلبی بوده و یک طول عمر طبیعی داشته باشند. در واقع تحقیقی در سال ۲۰۱۶ از مایوکلینیک دریافت احتمال ابتلا به بیماری قلبی عروقی در افرادی که RA تحت کنترل دارند (یعنی بیماریشان بدتر نشده و پیشرفت نمیکند)، به هیچ وجه بیشتر از سایر افراد نبود. این را بعنوان یک انگیزهی اضافه برای ارزیابی درد مفصلتان و درمان آن در اسرع وقت در نظر بگیرید.
، در این مطلب حقایق جالب درباره باروری و ناباروی را برای شما بیان میکنیم.
۱. اگر بین ۳۵ تا ۴۰ سال سن دارید، بیش از آنچه تصور میکنید شانس بارداری دارید
بعضی از خانمها نگران هستند که اگر سن ۳۵ سالگی را رد کنند و باردار نشوند، دیگر قادر به مادر شدن نیستند. درحالیکه در اکثر زنان این یک تصور غلط است. واضح است که از سن ۳۵ سالگی به بعد، قدرت باروری با سرعت بیشتری کاهش مییابد و این طور که تخمین زده شده است، فقط ۱۰ تا ۳۰ درصد از زنان ۳۵ تا ۴۰ ساله ناباروری را تجربه کردهاند. اما این یعنی حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از زنان ۳۵ تا ۴۰ ساله، قادر به باردار شدن و به دنیا آوردن یک فرزند کاملا سالم هستند.
۲. اما شانس سقط جنین با بالا رفتن سن بیشتر میشود
کیفیت تخمکها، از سن ۲۵ سالگی به بعد، به آرامی کاهش مییابد، پس از ۳۵ سالگی کمی شدت میگیرد و پس از ۴۰ سالگی به سرعت افت پیدا میکند. به همین خاطر، خطر سقط جنین نیز از این الگو پیروی میکند. اما این فقط سن زن نیست که مهم است، کیفیت اسپرمها نیز با افزایش سن مرد کاهش مییابد، بنابراین سن همسرتان نیز بر شانس بارداری یا سقط جنین مؤثر است. تحقیقات نشان میدهند که اگر مرد بالای ۴۵ سال سن داشته باشد، زمان بیشتری طول میکشد تا بارداری اتفاق بیفتد.
۳. سیگار کشیدن میتواند ۱۰ سال بر سن باروری شما اضافه کند
مصرف سیگار، میتواند به شدت بر قدرت باروری خانمها تأثیر بگذارد و ۱۰ سال بر سن باروری آنها بیافزاید. درواقع قدرت باروری خانم ۲۵ سالهای که سیگار میکشد، همانند قدرت باروری یک خانم غیر سیگاری در سن ۳۵ سالگی است. اما به محض ترک کردن سیگار، بدن، خود را بازسازی میکند و شانس بارداری دوباره به حد طبیعی خود بازمیگردد.
۴. بالاتر یا پایینتر از وزن ایدهآل بودن، با کاهش قدرت باروری در ارتباط است
وزن، چه در خانمها و چه در آقایان، بر میزان باروری تأثیر دارد. هم اضافهوزن و هم کمبود وزن باعث کاهش قدرت باروری میشوند. بنابراین اگر قصد دارید باردار شوید، سعی کنید عدد شاخص توده بدنیتان (BMI) را بین ۲۰ تا ۳۰ نگه دارید. پزشکتان میتواند به طور دقیق به شما بگوید که چه میزان باید چاق یا لاغر شوید. به طور معمول، شخصی با BMI یا شاخص توده بدنی زیر ۱۹ نیاز به ۲.۵ تا ۳.۵ کیلوگرم افزایش وزن و BMI بیشتر از ۳۵، نیاز به کاهش ۱۰ درصد از وزن بدن خود را دارد.
۵. ناباروری ثانویه، شایعتر از ناباروری اولیه است
درحالیکه بسیاری از افراد تصور میکنند که زوجینی که برای مشکل ناباروری به مراکز درمانی مراجعه میکنند، هیچ فرزندی ندارند، واقعیت این است که اکثر زوجین در بارداری دوم خود به مشکل برمیخورند. تحقیقات نشان میدهند که ناباروری ثانویه، شایعتر از ناباروری اولیه است و علت آن هم میتواند افزایش سن پدر و مادر در زمان بارداری دوم باشد. براساس آمار به دست آمده، حدود ۶۰ درصد از موارد ناباروری، ثانویه هستند.
۶. رتبه ناباروری در زنان، بیشتر از مردان نیست
مشارکت زنان و مردان در مشکلات ناباروری، برابر است. در هر زوج ناباروری، مشکل میتواند از سمت مرد یا زن یا هردو باشد و یا هیچ علت مشخصی نداشته باشد. این تصور که شانس ناباروری از سمت خانم بیشتر از آقا است، به غلط در ذهن عموم جا افتاده است.
۷. کافئین بر قدرت باروری تأثیر میگذارد
سبک زندگی میتواند نقش بزرگی در میزان باروری ایفا کند. مانند مصرف سیگار، مصرف بالای کافئین نیز با کاهش قدرت باروری چه در خانمها و چه در آقایان در ارتباط است. مصرف زیاد کافئین به طور معمول برابر با بیش از ۵۰۰ میلیگرم در روز است. برخی از قهوهها یا نوشیدنیهای کافئیندار، حاوی ۶۰۰ میلیگرم کافئین در یک فنجان هستند. بنابراین از این پس میزان کافئین درج شده بر روی بستهبندی را چک کنید. به خاطر داشته باشید که قهوه، چای و نوشابه تنها مواد حاوی کافئین در رژیم غذایی شما نیستند. حتی ماست و بستنی با طعم قهوه، شکلات، نوشیدنیهای انرژیزا و برخی داروها (مانند قرص سردرد) میتوانند حاوی کافئین باشند.
۸. اگر بیش از ۳۵ سال سن دارید، پس از گذشت ۶ ماه از اقدام به بارداری و عدم موفقیت، به متخصص ناباروری مراجعه کنید
اگر زیر ۳۵ سال سن دارید و یک سال است که برای بارداری تلاش میکنید، یا اگر بیش از ۳۵ سال سن دارید و شش ماه است که رابطه محافظت نشده داشتهاید، زمان آن رسیده است که با یک متخصص ناباروری صحبت کنید. هم خانم و هم آقا باید مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرند. از خانم، در روز سوم قاعدگی، آزمایش خون میگیرند تا روز دقیق تخمکگذاری و سطح هورمونهای او مشخص شود. یک آزمایش رادیولوژی یا سونوگرافی نیز انجام میشود تا از سلامت رحم و لولههای فالوپ مطمئن شوند. از طرفی مایع منی آقا نیز از نظر تعداد و تحرک اسپرم و درصد وجود اسپرمهای سالم مورد بررسی قرار میگیرد.
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، خفاشها از جمله پستانداران بالداری محسوب میشوند که همواره در فیلمهای ژانر وحشت و داستانهای ترسناک از آنها یاد شده اســت. در روایتهای قومی نیز از این پرنده به عنوان خونآشام یاد میشود.
ولی به جز این موارد، دانشمندان در مورد خفاشها نکات مختلفی کشف کردهاند که بیشتر آنها را نمیدانید. در اینجا 20 مورد از نکات مربوط به خفاشها آورده شده اســت که احتمالا از بیشتر آنها بیخبر هستید.
انتهای پیام /
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، خفاشها از جمله پستانداران بالداری محسوب میشوند که همواره در فیلمهای ژانر وحشت و داستانهای ترسناک از آنها یاد شده اســت. در روایتهای قومی نیز از این پرنده به عنوان خونآشام یاد میشود.
ولی به جز این موارد، دانشمندان در مورد خفاشها نکات مختلفی کشف کردهاند که بیشتر آنها را نمیدانید. در اینجا 20 مورد از نکات مربوط به خفاشها آورده شده اســت که احتمالا از بیشتر آنها بیخبر هستید.
انتهای پیام /
، در این مطلب حقایق جالب درباره باروری و ناباروی را برای شما بیان میکنیم.
۱. اگر بین ۳۵ تا ۴۰ سال سن دارید، بیش از آنچه تصور میکنید شانس بارداری دارید
بعضی از خانمها نگران هستند که اگر سن ۳۵ سالگی را رد کنند و باردار نشوند، دیگر قادر به مادر شدن نیستند. درحالیکه در اکثر زنان این یک تصور غلط است. واضح است که از سن ۳۵ سالگی به بعد، قدرت باروری با سرعت بیشتری کاهش مییابد و این طور که تخمین زده شده است، فقط ۱۰ تا ۳۰ درصد از زنان ۳۵ تا ۴۰ ساله ناباروری را تجربه کردهاند. اما این یعنی حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از زنان ۳۵ تا ۴۰ ساله، قادر به باردار شدن و به دنیا آوردن یک فرزند کاملا سالم هستند.
۲. اما شانس سقط جنین با بالا رفتن سن بیشتر میشود
کیفیت تخمکها، از سن ۲۵ سالگی به بعد، به آرامی کاهش مییابد، پس از ۳۵ سالگی کمی شدت میگیرد و پس از ۴۰ سالگی به سرعت افت پیدا میکند. به همین خاطر، خطر سقط جنین نیز از این الگو پیروی میکند. اما این فقط سن زن نیست که مهم است، کیفیت اسپرمها نیز با افزایش سن مرد کاهش مییابد، بنابراین سن همسرتان نیز بر شانس بارداری یا سقط جنین مؤثر است. تحقیقات نشان میدهند که اگر مرد بالای ۴۵ سال سن داشته باشد، زمان بیشتری طول میکشد تا بارداری اتفاق بیفتد.
۳. سیگار کشیدن میتواند ۱۰ سال بر سن باروری شما اضافه کند
مصرف سیگار، میتواند به شدت بر قدرت باروری خانمها تأثیر بگذارد و ۱۰ سال بر سن باروری آنها بیافزاید. درواقع قدرت باروری خانم ۲۵ سالهای که سیگار میکشد، همانند قدرت باروری یک خانم غیر سیگاری در سن ۳۵ سالگی است. اما به محض ترک کردن سیگار، بدن، خود را بازسازی میکند و شانس بارداری دوباره به حد طبیعی خود بازمیگردد.
۴. بالاتر یا پایینتر از وزن ایدهآل بودن، با کاهش قدرت باروری در ارتباط است
وزن، چه در خانمها و چه در آقایان، بر میزان باروری تأثیر دارد. هم اضافهوزن و هم کمبود وزن باعث کاهش قدرت باروری میشوند. بنابراین اگر قصد دارید باردار شوید، سعی کنید عدد شاخص توده بدنیتان (BMI) را بین ۲۰ تا ۳۰ نگه دارید. پزشکتان میتواند به طور دقیق به شما بگوید که چه میزان باید چاق یا لاغر شوید. به طور معمول، شخصی با BMI یا شاخص توده بدنی زیر ۱۹ نیاز به ۲.۵ تا ۳.۵ کیلوگرم افزایش وزن و BMI بیشتر از ۳۵، نیاز به کاهش ۱۰ درصد از وزن بدن خود را دارد.
۵. ناباروری ثانویه، شایعتر از ناباروری اولیه است
درحالیکه بسیاری از افراد تصور میکنند که زوجینی که برای مشکل ناباروری به مراکز درمانی مراجعه میکنند، هیچ فرزندی ندارند، واقعیت این است که اکثر زوجین در بارداری دوم خود به مشکل برمیخورند. تحقیقات نشان میدهند که ناباروری ثانویه، شایعتر از ناباروری اولیه است و علت آن هم میتواند افزایش سن پدر و مادر در زمان بارداری دوم باشد. براساس آمار به دست آمده، حدود ۶۰ درصد از موارد ناباروری، ثانویه هستند.
۶. رتبه ناباروری در زنان، بیشتر از مردان نیست
مشارکت زنان و مردان در مشکلات ناباروری، برابر است. در هر زوج ناباروری، مشکل میتواند از سمت مرد یا زن یا هردو باشد و یا هیچ علت مشخصی نداشته باشد. این تصور که شانس ناباروری از سمت خانم بیشتر از آقا است، به غلط در ذهن عموم جا افتاده است.
۷. کافئین بر قدرت باروری تأثیر میگذارد
سبک زندگی میتواند نقش بزرگی در میزان باروری ایفا کند. مانند مصرف سیگار، مصرف بالای کافئین نیز با کاهش قدرت باروری چه در خانمها و چه در آقایان در ارتباط است. مصرف زیاد کافئین به طور معمول برابر با بیش از ۵۰۰ میلیگرم در روز است. برخی از قهوهها یا نوشیدنیهای کافئیندار، حاوی ۶۰۰ میلیگرم کافئین در یک فنجان هستند. بنابراین از این پس میزان کافئین درج شده بر روی بستهبندی را چک کنید. به خاطر داشته باشید که قهوه، چای و نوشابه تنها مواد حاوی کافئین در رژیم غذایی شما نیستند. حتی ماست و بستنی با طعم قهوه، شکلات، نوشیدنیهای انرژیزا و برخی داروها (مانند قرص سردرد) میتوانند حاوی کافئین باشند.
۸. اگر بیش از ۳۵ سال سن دارید، پس از گذشت ۶ ماه از اقدام به بارداری و عدم موفقیت، به متخصص ناباروری مراجعه کنید
اگر زیر ۳۵ سال سن دارید و یک سال است که برای بارداری تلاش میکنید، یا اگر بیش از ۳۵ سال سن دارید و شش ماه است که رابطه محافظت نشده داشتهاید، زمان آن رسیده است که با یک متخصص ناباروری صحبت کنید. هم خانم و هم آقا باید مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرند. از خانم، در روز سوم قاعدگی، آزمایش خون میگیرند تا روز دقیق تخمکگذاری و سطح هورمونهای او مشخص شود. یک آزمایش رادیولوژی یا سونوگرافی نیز انجام میشود تا از سلامت رحم و لولههای فالوپ مطمئن شوند. از طرفی مایع منی آقا نیز از نظر تعداد و تحرک اسپرم و درصد وجود اسپرمهای سالم مورد بررسی قرار میگیرد.
آرتروز شامل بیش از ۱۰۰ نوع مشکل مفصلی اســت
آرتروز براستی یک اصطلاح چتر گونه برای شرایط متفاوت بسیاری اســت! دکتر اریک رودرمن، روماتولوژیست و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن میگوید: دو دسته بندی بزرگ وجود دارد: آرتروز دژنراتیو که اساسا فرسایش در مفاصل اســت، و آرتریت التهابی که شامل التهاب در اطراف مفصل میباشد که باعث بوجود آمدن آسیب میشود. او توضیح میدهد که اگرچه عوامل خطر مختلفی برای هر نوع آرتروز وجود دارد، اما ژنتیک و محیط زیست شما، معمولا نقش مهمی ایفا میکنند.آرتروز فقط برای افراد مسن اتفاق نمیافتد
به گفته بنیاد آرتروز، ۲/۳ از آمریکاییهای مبتلا به آرتروز، زیر ۶۵ سال هستند. این مقدار شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار کودک زیر ۱۶ سال اســت که از آرتروز در دوران نوجوانی رنج میبرند. رودرمن میگوید: آرتروز التهابی معمولا در دهه ۳۰، ۴۰ یا ۵۰ زندگی ظاهر میشود. اگر درد، تورم یا سفتی در مفصلتان دارید که برای چند هفته طول کشیده اســت، فکر نکنید فقط به این خاطر که ۳۷ سال دارید، نمیتواند آرتروز باشد. حتما به پزشک مراجعه کنید.
آرتروز میتواند از سر تا پای شما را تحت تاثیر قرار دهد
فقط زانوها و مفاصل ران شما نیستند که در خطر قرار دارند. شما ممکن اســت در هر مفصلی دچار آرتروز شوید. استئو آرتریت (OA) که شامل تجزیهی غضروف در یک مفصل، و معمولا بواسطه استهلاک جمع شونده اســت، عموما بر گردن، کمر، زانو، باسن و دستها تاثیر میگذارد. در مقابل آن، آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی اســت که در آن، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله کرده و باعث درد و تورم میشود، و به احتمال بیشتری، به مفاصل کوچک در مچ دست، دست، گردن و ستون فقرات آسیب میزند. در عین حال نقرس (شکل دیگری از آرتروز التهابی) معمولا با درد و تورم در انگشت شست پا شروع میشود، اما میتواند به مچ پاها یا زانوها نیز پیشروی کند.
داشتن اضافه وزن، یک عامل خطر مهم اســت
دکتر استیسی آردویین، روماتولوژیست و استادیار پزشکی بالینی در دانشگاه ایالتی اوهایو میگوید: چاقی، فشار بیشتری روی مفاصل وارد میکند که میتواند منجر به آسیب دیدگی و استئو آرتریت شود. بعلاوه، چربی اضافی بدن میتواند باعث تغییرات التهابی در سراسر بدن شود. رودرمن میافزاید: افرادی که سنگینتر هستند، معمولا به خوبی به داروها پاسخ نمیدهند. کاهش وزن، میتواند وضعیت شما و پاسختان به درمان را بهبود ببخشد.
آسیب دیدگیهای خاص میتوانند خطر ابتلای شما به استئو آرتریت را افزایش دهند
مصدوم شدن، خواه یک آسیب دیدگی ورزشی باشد یا یک سقوط یا یک تصادف، میتواند در مکانیک یا یکپارچگی یک مفصل خاص، اختلال ایجاد کند. این امر میتواند به مرور زمان، خطر ابتلا به آرتروز دژنراتیو را افزایش دهد. دکتر مارک کارادشه، جراح ارتوپد در بیمارستان ویلیام بومون توضیح میدهد: هرگونه ترومای قابل توجه و مهم میتواند به التهاب مزمن در آن ناحیه منجر شده، و باعث شود غضروف، شروع به تجزیه شدن کند.
یک مثال خوب: براساس مطالعهای در سال ۲۰۱۴ از مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، افرادی که یک پارگی منیسک پیچیده یا شدید را در زانو تجربه میکنند، ۳ تا ۵ برابر، خطر بالاتری برای ابتلا به استئو آرتریت در سالهای بعد دارند.سیگار کشیدن، یک عامل خطر مهم برای آرتریت روماتوئید میباشد
دانشمندان هنوز دقیقا چرایی آن را نمیدانند، اما سموم موجود در سیگار ممکن اســت به نحوی، عملکرد سیستم ایمنی بدن را طوری تغییر دهد که خطر ابتلای شما را بالا ببرد. با توجه به تحقیقی در سال ۲۰۱۴، اگر شما در حال حاضر RA دارید، ادامه دادن به سیگار کشیدن احتمالا وضع شما را بدتر خواهد کرد. نتیجه آن که خیلی دیر نیست، ترک سیگار میتواند خطر ابتلای شما به RA را کاهش داده یا کنترل آن را آسان تر کند.
ارتباطی بین آرتریت روماتوئید و بیماری قلبی وجود دارد
رودرمن میگوید: ۲۰ تا ۳۰ سال قبل، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، بطور متوسط ۱۰ سال کمتر از همتایانشان زندگی میکردند، و علت آن تا حد زیادی آن بود که این افراد، به بیماری قلبی عروقی مبتلا میشدند! از آنجا که RA، یک بیماری التهابی اســت، باعث میشود شما مستعد التهاب در عروق و تصلب شرایین نیز بشوید.
خوشبختانه درمانهای RA در سالهای اخیر، پیشرفت کردهاند. بنابراین با درمان تهاجمی، در حال حاضر بیماران باید قادر به اجتناب از بیماری قلبی بوده و یک طول عمر طبیعی داشته باشند. در واقع تحقیقی در سال ۲۰۱۶ از مایوکلینیک دریافت احتمال ابتلا به بیماری قلبی عروقی در افرادی که RA تحت کنترل دارند (یعنی بیماریشان بدتر نشده و پیشرفت نمیکند)، به هیچ وجه بیشتر از سایر افراد نبود. این را بعنوان یک انگیزهی اضافه برای ارزیابی درد مفصلتان و درمان آن در اسرع وقت در نظر بگیرید.