جام جم سرا: عارضه بیضه نزول نکرده یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی در پسربچههاست که باید حتما تا یک سالگی درمان شود.
بهطور معمول ٣٤ نفر از هر ١٠٠٠ نوزاد یا به عبارتی ٤/ ٣درصد پسر بچههایی که به دنیا میآیند در بدو تولد با این عارضه همراه هستند که هرچه وزن یک نوزاد پسر در بدو تولد کمتر باشد یا به شکل نارس به دنیا آمده باشد شانس اینکه این اتفاق در وی روی دهد بیشتر خواهد بود.
در اکثر قریب به اتفاق نوزادانی که به این عارضه مبتلا هستند طی ٣ تا ٦ ماه اول پس از تولد به خودی خود همزمان با رشد و تکامل نوزاد بیضه پایین میآید و چنانچه در پسربچهای در پایان اولین سال تولد پایین نیامد نیاز به درمان برای اصلاح این ناهنجاری وجود دارد.
زمانیکه نوزاد در دوره جنینی در داخل رحم مادر به سر میبرد بیضهها در داخل شکم و در مجاورت کلیهها قرار گرفتهاند و به مرور زمان با بالا رفتن سن کودک، کلیهها به سمت بالا صعود کرده تا در موقعیت طبیعی خود قرار گیرند و از همسایگی کلیهها جدا شده و در مسیری طبیعی وارد لگن میشوند سپس در کشاله ران وارد کانالهای اینگوی نال میشوند تا از این مسیر وارد کیسه شوند.
به دلایل متعدد که معمولا هورمونی هستند در مواردی سیر حرکت آن به سمت پایین با توقف روبهرو میشود و کودک به دنیا آمده دارای یک بیضه در کیسه خواهد بود یا هیچ بیضهای در کیسه نخواهد داشت.
چنانچه سن کودک به یکسال تمام برسد و بیضه در داخل کیسه قرار نگرفته باشد، نیازمند درمان قطعی است.
از ٥ /١ سالگی به بعد تغییرات غیرقابل بازگشت در سلولهای بیضه نزول نکرده اتفاق میافتد و این تغییرات در آینده ریسک ناباروری پسران را افزایش خواهد داد.
چند عارضه ممکن است در رابطه با این عارضه روی دهد که یکی افزایش ریسک پیچخوردگی طناب بیضه است. این پروسهای بسیار حاد و دردناک است و یک زمان طلایی ٤ تا ٦ ساعته دارد که در صورت عدم تشخیص درست و اصلاح نشدن عارضه، بیضه از بین خواهد رفت و در عارضه بیضه نزول نکرده این اتفاق بیشتر روی خواهد داد.
عارضه دومی که این کودکان را تهدید میکند افزایش ریسک ابتلا به سرطان بیضه است یعنی این افراد حدودا ٦ تا ٨ برابر جمعیت عادی و به قول برخی ١٠ تا ١٢ برابر جمعیت عادی ریسک ابتلا به سرطان خواهند داشت چرا که این افراد بهطور مادرزاد دارای ساختمان جنسی مختلفی هستند.
عارضه سومی که این کودکان را تهدید میکند ناباروری است. این عارضه در شکل بیضههای نزول نکرده یکطرفه از سایر افراد نرمال جامعه خیلی بیشتر نیست ولی در شکل دو طرفه چنانچه بیضهها نزول نکرده باشند در ٥٠ درصد موارد ممکن است باعث ناباروری در فرد شود.
از آنجا که تغییرات غیرقابل بازگشت در سلولهای زایا در این عارضه از ٥/ ١ سالگی روی میدهد نباید پسربچهای ٥/ ١ ساله درمان نشده بماند، به همین علت در تمام مکاتب علمی دنیا توصیه میشود وقتی با پسربچه دارای بیضه نزول نکرده روبهرو میشوند که ٦ ماه اول تولد را سپری کرده است، درمانها باید شروع شود، به نوعی که تا پایان سال اول تکلیف این بیماری روشن شده باشد.
جراحی این کار را انجام میدهد و باید با استفاده از جراحی، آن را پایین آورد.
گاهی ممکن است طناب بیضه کوتاه باشد که در این صورت درمان و جراحی در دو مرحله صورت میگیرد یعنی یک عمل جراحی را به سنین بالاتر موکول میکنیم و آن را پایین میآوریم. در کل باید در پایان اولین سال تولد جراحی انجام شده باشد و این بیضه در موضع طبیعی خود در داخل کیسه قرار گرفته باشد.
بیضهها در پستانداران و موجودات خونگرم داخل شکم قرار دارند اما در انسان داخل کیسهای در خارج بدن قرار دارند زیرا دمای داخل کیسه یک درجه سانتیگراد نسبت به دمای مرکز بدن پایینتر است و به عبارتی دیگر کیسه یک درجه خنکتر است.
این خنکتر بودن عامل کارکرد طبیعی آن است یعنی بعدها که نوزاد بالغ شد و ازدواج کرد، در این محیط خنک کار بهتری از نظر اسپرمسازی انجام خواهد داد. بنابراین وجود آن به داخل کیسه قانون طبیعت است و حتما باید بیضه کودک در یک سالگی در داخل کیسه قرار گرفته باشد.
متأسفانه بسیاری از پزشکان و همکاران نگران هستند که بیهوشی ناشی از جراحی برای کودک مضر باشد درحالی که کبد نوزاد پس از ٦ ماهگی در برخورد با داروهای بیهوشی مانند یک فرد بزرگسال عمل میکند. بنابراین هیچ خطری این کودک را از نظر بیهوشی تهدید نخواهد کرد مگر در مواردی خاص که در این صورت پزشک بیهوشی در صورت وجود بیماری پیشنهاد میکند این جراحی در سن بالاتر انجام شود.
از آنجا که این جراحی نیازمند بیهوشی است، عمل جراحی در کمتر از ٦ ماهگی انجام نمیشود زیرا بیهوشی در کودکان زیر ٦ ماه به صورت انتخابی مشکلاتی ایجاد میکند. بنابراین درمان را باید پس از ٦ ماهگی تا یک سالگی انجام داد. (علی حمیدی مدنی - متخصص کلیه و مجاری ادرار)
متخصصان اسکاتلندی با بررسی ۸۰ نوزاد دریافتند آنان در تستهای مربوط به تعامل اجتماعی، هماهنگی و مهارتهای حرکتی عملکرد ضعیفتری دارند.
به گفته آنها، یافتههای این بررسی بسیار نگرانکننده است و نوزادان متولد شده از مادران معتاد باید به طور کامل مورد کنترل و معاینه قرار گیرند. هرچند کارشناسان سلامت کودک معتقدند عدم مراقبت صحیح از این کودکان موجب بروز چنین مشکلاتی در آنان میشود.
متخصصان در بررسیهای پیشین خود دریافته بودند نوزادان متولد شده از مادران معتاد به مصرف موادمخدر که در دوران بارداری از این مواد استعمال میکنند دور سر کوچکتری دارند.
دکتر «هلن مستیئر» محقق ارشد این مطالعه جدید از گلاسگو گفت: این بررسی در نوع خود منحصر بوده زیرا یک تعداد نوزاد حداقل برای مدت شش ماه مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات کامل در مورد نوع ماده مصرفی مادرانشان در طول بارداری جمعآوری شد و با بیان اینکه دور سر نوزادان متولد شده از مادران معتاد نسبت به نوزادان دیگر کمتر بوده، اظهار داشتند: در شش ماهگی این تفاوت سایز از بین میرود.
به نقل از شبکه خبری بیبیسی، همچنین در این بررسی مشخص شد ۴۰ درصد این کودکان تا شش ماهگی به لحاظ قدرت بینایی دچار مشکلاتی بودهاند که ناشی از بیماری به نام «نیستاگموس» است. (ایسنا)
طبق یک پروژه تحقیقاتی بین المللی به نظر می رسد که مصرف شیر مادر، خطر ابتلا به اوتیسم را در نوزادانی که زمینه ابتلا به این اختلال را به صورت ژنتیکی دارند، کم می کند.
به گزارش مهر، یک تیم پژوهشی به سرپرستی «کاتلین کرول»، از موسسه علوم شناختی انسانی و مغز ماکس پلانک آلمان، با تمرکز بر تغذیه با شیر مادر، ژن ها و توانایی درک احساسات به نتایج قابل توجهی دست پیدا کرد.
کرول و همکارانشان در این پروژه تحقیقاتی ۹۸ نوزاد هفت ماهه را که نیمی از آن ها دارای دو نسخه از یک نوع ژن خطرناک CD۳۸ بودند، مورد مطالعه قرار دادند تا بتوانند اثر تغذیه با شیر مادر را بر ادراک نوزادان از احساسات مشخص سازند.
در حقیقت تشخیص احساسات افراد یکی از مهارت های کلیدی اجتماعی محسوب می شود که به مقدار اطلاعات فراهم شده از منطقه چشم فرد بستگی دارد به این معنا که فرد توسط چشم به تشخیص احساسات افراد می پردازد. ارتباط مستقیمی را می توان بین کاهش توجه به چشم دیگران و ابتلا به اختلالات اوتیسم مشاهده کرد.
این پژوهش ها نشان می دهد نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند زمان بیشتری را صرف نگاه کردن چشمانی با حالت های شاد کرده و از نگاه کردن به چشمان عصبانی خودداری می کنند. محققان از تطبیق این داده های به دست آمده با ژنوتیپ نوزادان دریافتند که تغذیه با شیر مادر در تنظیمات بصری نوزادانی که دارای ژن خطرناک CD۳۸ هستند موثر واقع می شود.
از دیگر نتایج به دست آمده در این پژوهش ها می توان به این مساله اشاره کرد که تغذیه با شیر مادر با افرایش حساسیت نسبت به احساسات و هیجان ها در نوزادان همراه است اما محققان و پژوهشگران تاکید می کنند که هنوز شواهد و مدارک به دست نیامده که نشان دهد تغذیه با شیر مادر اثر نهایی بر احتمال ایجاد اوتیسم گذاشته و یا شدت آن را کاهش می دهد.
در این پژوهش بین المللی دانشمندان دانشگاه ملی سنگاپور و دانشگاه ویرجینیا نیز با محققان و دانشمندان آلمانی همکاری نزدیک داشته اند.
خبرگزاری آریا -
حتما شما هم این خبر را که مثلا یکی از نوزادهای فامیل با دندان به دنیا آمده است را شنیده اید و خیلی هم تعجب کرده اید. خیلی از افراد با شنیدن این خبر به قدری متعجب می شوند که آن را به بیماری هایی مختلفی ربط می دهند. اما آیا واقعا پای بیماری خاصی در میان است؟
به طور طبیعی رویش دندان های شیری در شیرخواران از ماه هفتم شروع می شود. اگرچه دیده می شود بعضی بچه ها دو تا سه ماه زودتر دندان درمی آورند، مثلا در چهار تا پنج ماهگی و بعضی ها نیز خیلی دیرتر از زمان معمول دندان در می آورند، مثلا در دوازده ماهگی و یا حتی دیرتر.
ژنتیک در این میان نقش مهمی را برعهده دارد، یعنی اینکه پدر و مادر نوزاد در چند ماهگی دندان در آورده باشند.
البته گاهی هم دیده می شود که برخی نوزادان با دندان به دنیا می آیند. به دندان هایی که از بدو تولد وجود دارند، دندان های مولودی گفته می شود. در واقع این دندان ها زمانی که نوزاد در رحم مادر بوده، رشد کرده اند.
در گروه دیگری از نوزادان دندان ها طی سی روز اول بعد از تولد درمی آیند که به آنها دندان های Neonatal یا نوزادی گفته می شود.
دندان های نوزادی که در 30 روز اول بعد از تولد ایجاد می شوند، معمولا به صورت یک جفت دنان پیش در فک پایین ایجاد می شوند
دندان های مولودی در چه نوزادانی شایع ترند و چرا؟
شیوع دندان های مولودی در جوامع مختلف متفاوت است و از یک نوزاد در میان هر دوهزار نوزاد متولد شده تا یک نوزاد در میان هر 3500 نوزاد متولد شده دیده می شود.
پس می بینیم که نژاد و ژنتیک افراد چقدر در شیوع آن تاثیرگذار است. البته شیوع دندان های بدو تولد سه برابر دندان های نوزادی است و این دندان ها در نوزادان نارس کمتر دیده می شوند.
60 درصد این نوزادان سابقه خانوادگی دندان های نوزادی را دارند.
دندان های نوزادی که در 30 روز اول بعد از تولد ایجاد می شوند، معمولا به صورت یک جفت دنان پیش در فک پایین ایجاد می شوند.
دندان های بدو تولد نیز معمولا به صورت یک دندان در جایگاه دندان های پیش قرار دارند. به ندرت ممکن است نوزادی با دندان های آسیا به دنیا بیاید.
معمولا نوزادانی که هنگام تولد دندان نوزادی دارند، نقص جسمی و یا ذهنی ندارند. اما گاهی وجود دندان هنگام تولد، علامت اختلالات دیگری است که ممکن است همراه و یا بعد از آن ظاهر شود. اگرچه احتمال این اختلالات کم است، اما برای حفظ سلامت نوزاد لازم است تمام اقدامات زیر نظر پزشک بوده و مراجعات متعدد به پزشک متخصص اطفال برای بررسی وضعیت سلامت کودک انجام شود.
یک نمونه از اختلالات همراه با این دندان ها، اختلالات رشد ناخن های پا، شاخی شدن کف پا ودرد کف پا در هنگام راه رفتن است که آن را سندرم ضخامت ناخن مادرزادی می نامند.
در بیشتر مواقع وجود این دندان ها علت خاصی ندارد. این دندان ها معمولا لق هستند و یا کشیده می شوند. نه به این خاطر که وجود آنها باعث بیماری نوزاد می شود، بلکه علتش آن است که زبان و لب های نوزاد تازه به دنیا آمده ممکن است با وجود دندان اذیت شود.
علت دیگر دشواری در شیردهی است. شیر دادن به نوزادی که دندان دارد ممکن است مادر را اذیت کند.
از طرفی همانطور که گفتیم این دندان ها معمولا لق شده و می افتند. حالا اگر این دندان بیفتد و وارد مجاری تنفسی نوزاد شود، خطرناک است.
منبع:tebyan.net
خبرگزاری آریا -
حتما شما هم این خبر را که مثلا یکی از نوزادهای فامیل با دندان به دنیا آمده است را شنیده اید و خیلی هم تعجب کرده اید. خیلی از افراد با شنیدن این خبر به قدری متعجب می شوند که آن را به بیماری هایی مختلفی ربط می دهند. اما آیا واقعا پای بیماری خاصی در میان است؟
به طور طبیعی رویش دندان های شیری در شیرخواران از ماه هفتم شروع می شود. اگرچه دیده می شود بعضی بچه ها دو تا سه ماه زودتر دندان درمی آورند، مثلا در چهار تا پنج ماهگی و بعضی ها نیز خیلی دیرتر از زمان معمول دندان در می آورند، مثلا در دوازده ماهگی و یا حتی دیرتر.
ژنتیک در این میان نقش مهمی را برعهده دارد، یعنی اینکه پدر و مادر نوزاد در چند ماهگی دندان در آورده باشند.
البته گاهی هم دیده می شود که برخی نوزادان با دندان به دنیا می آیند. به دندان هایی که از بدو تولد وجود دارند، دندان های مولودی گفته می شود. در واقع این دندان ها زمانی که نوزاد در رحم مادر بوده، رشد کرده اند.
در گروه دیگری از نوزادان دندان ها طی سی روز اول بعد از تولد درمی آیند که به آنها دندان های Neonatal یا نوزادی گفته می شود.
دندان های نوزادی که در 30 روز اول بعد از تولد ایجاد می شوند، معمولا به صورت یک جفت دنان پیش در فک پایین ایجاد می شوند
دندان های مولودی در چه نوزادانی شایع ترند و چرا؟
شیوع دندان های مولودی در جوامع مختلف متفاوت است و از یک نوزاد در میان هر دوهزار نوزاد متولد شده تا یک نوزاد در میان هر 3500 نوزاد متولد شده دیده می شود.
پس می بینیم که نژاد و ژنتیک افراد چقدر در شیوع آن تاثیرگذار است. البته شیوع دندان های بدو تولد سه برابر دندان های نوزادی است و این دندان ها در نوزادان نارس کمتر دیده می شوند.
60 درصد این نوزادان سابقه خانوادگی دندان های نوزادی را دارند.
دندان های نوزادی که در 30 روز اول بعد از تولد ایجاد می شوند، معمولا به صورت یک جفت دنان پیش در فک پایین ایجاد می شوند.
دندان های بدو تولد نیز معمولا به صورت یک دندان در جایگاه دندان های پیش قرار دارند. به ندرت ممکن است نوزادی با دندان های آسیا به دنیا بیاید.
معمولا نوزادانی که هنگام تولد دندان نوزادی دارند، نقص جسمی و یا ذهنی ندارند. اما گاهی وجود دندان هنگام تولد، علامت اختلالات دیگری است که ممکن است همراه و یا بعد از آن ظاهر شود. اگرچه احتمال این اختلالات کم است، اما برای حفظ سلامت نوزاد لازم است تمام اقدامات زیر نظر پزشک بوده و مراجعات متعدد به پزشک متخصص اطفال برای بررسی وضعیت سلامت کودک انجام شود.
یک نمونه از اختلالات همراه با این دندان ها، اختلالات رشد ناخن های پا، شاخی شدن کف پا ودرد کف پا در هنگام راه رفتن است که آن را سندرم ضخامت ناخن مادرزادی می نامند.
در بیشتر مواقع وجود این دندان ها علت خاصی ندارد. این دندان ها معمولا لق هستند و یا کشیده می شوند. نه به این خاطر که وجود آنها باعث بیماری نوزاد می شود، بلکه علتش آن است که زبان و لب های نوزاد تازه به دنیا آمده ممکن است با وجود دندان اذیت شود.
علت دیگر دشواری در شیردهی است. شیر دادن به نوزادی که دندان دارد ممکن است مادر را اذیت کند.
از طرفی همانطور که گفتیم این دندان ها معمولا لق شده و می افتند. حالا اگر این دندان بیفتد و وارد مجاری تنفسی نوزاد شود، خطرناک است.
منبع:tebyan.net