گشتی در نمایشگاه مجسمههای چوبی «محمود رفعتی»
کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - فریبا خانی:
به اطرافمان نگاه کنیم؛ به چوبها و سنگها؛ به شکل و به ریشههای درختها که شکلهای انتزاعی عجیبی دارند. به اطرافمان نگاه کنیم. اگر ساقهای خشکیده را میبینیم میتوانیم کمی تأمل کنیم و دقیقتر شویم.
شاید رازی در آن پنهان باشد. اینروزها در موزهی هنرهای فلسطین نمایشگاه مجسمههای چوبی «محمود رفعتی» برپا بود؛ نمایشگاهی پر از آثاری که با چوبهای خشک ساخته شدهبودند.
در این نمایشگاه بهتر متوجه میشدیم که چوبها چه تصویرهایی انتزاعی در درون خود دارند. از این چوبها شکلهای گوناگونی متولد میشود، شکلهایی که گاهی شبیهآدمها هستند و گاهی شبیه موجودات افسانهای.
رفعتی، هنرمندی سیرجانی است که از سال 1360 عکاسی میکرده و حالا چند سالی است که به خلق کارهای حجمی مشغول است.
محمود رفعتی شهریور 1335 در شهرستان سیرجان متولد شده و نخستین نمایشگاه عکسش را با عنوان «یادگارهای سنگ و خاک» در سال 1371 برگزار کردهاست.
خودش دراینباره میگوید: «من عاشق هنر و طبیعت هستم، آثارم را با عشق خلق میکنم و بیشتر به دنبال بروز احساسات خودم هستم. کارم را با عکاسی شروع کردم. اما در هنگام عکاسی از طبیعت به درختان خشکشده و شاخههایی برخورد کردم که هر کدام برایم پیام و روایتی خاص داشت. آنها را از دل طبیعت جمعآوری کردم و بعد به کار با چوب مشغول شدم.»
او به خبرنگار هفتهنامهی دوچرخه میگوید: «من برای این حجمها هیچ درختی را قطع نکردهام. هیچ درخت سبزی قطع نشده است. من درختانی را که از آفت خراب شدهاند یا ریشهها و چوبهای آمادهی سوختن را پیدا میکنم و بر روی آنها کار میکنم.
المانهایی به آنها اضافه میکنم تا آنچه را که در ذهنم دارم به بینندهی اثر منتقل کنم، هرچند برداشت از این آثار آزاد است و هربینندهای میتواند برداشت خودش را داشته باشد.
هرقسمتی از چوبها مخصوصاً ریشهها مفاهیمی را در ذهن من ایجاد میکنند. فرق ندارد چه گیاهی باشند. گلهای باغچه، ریشههای درخت گردو و... من هرکجا که میروم دنبال این چوبها هستم.
دوستانم که مرا میشناسند اگر چیزی پیدا کنند به کارگاه من میآورند. چیزهای دیگری مثل پارچه و سکه و... را به این حجمها اضافه میکنم.»
این نمایشگاه که از دوم آبان 95 کار خود را آغاز کرد تا 16 آبان دایر بود.
عکاسی از نمایشگاه: محمود اعتمادی
گشتی در نمایشگاه مجسمههای چوبی «محمود رفعتی»
کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - فریبا خانی:
به اطرافمان نگاه کنیم؛ به چوبها و سنگها؛ به شکل و به ریشههای درختها که شکلهای انتزاعی عجیبی دارند. به اطرافمان نگاه کنیم. اگر ساقهای خشکیده را میبینیم میتوانیم کمی تأمل کنیم و دقیقتر شویم.
شاید رازی در آن پنهان باشد. اینروزها در موزهی هنرهای فلسطین نمایشگاه مجسمههای چوبی «محمود رفعتی» برپا بود؛ نمایشگاهی پر از آثاری که با چوبهای خشک ساخته شدهبودند.
در این نمایشگاه بهتر متوجه میشدیم که چوبها چه تصویرهایی انتزاعی در درون خود دارند. از این چوبها شکلهای گوناگونی متولد میشود، شکلهایی که گاهی شبیهآدمها هستند و گاهی شبیه موجودات افسانهای.
رفعتی، هنرمندی سیرجانی است که از سال 1360 عکاسی میکرده و حالا چند سالی است که به خلق کارهای حجمی مشغول است.
محمود رفعتی شهریور 1335 در شهرستان سیرجان متولد شده و نخستین نمایشگاه عکسش را با عنوان «یادگارهای سنگ و خاک» در سال 1371 برگزار کردهاست.
خودش دراینباره میگوید: «من عاشق هنر و طبیعت هستم، آثارم را با عشق خلق میکنم و بیشتر به دنبال بروز احساسات خودم هستم. کارم را با عکاسی شروع کردم. اما در هنگام عکاسی از طبیعت به درختان خشکشده و شاخههایی برخورد کردم که هر کدام برایم پیام و روایتی خاص داشت. آنها را از دل طبیعت جمعآوری کردم و بعد به کار با چوب مشغول شدم.»
او به خبرنگار هفتهنامهی دوچرخه میگوید: «من برای این حجمها هیچ درختی را قطع نکردهام. هیچ درخت سبزی قطع نشده است. من درختانی را که از آفت خراب شدهاند یا ریشهها و چوبهای آمادهی سوختن را پیدا میکنم و بر روی آنها کار میکنم.
المانهایی به آنها اضافه میکنم تا آنچه را که در ذهنم دارم به بینندهی اثر منتقل کنم، هرچند برداشت از این آثار آزاد است و هربینندهای میتواند برداشت خودش را داشته باشد.
هرقسمتی از چوبها مخصوصاً ریشهها مفاهیمی را در ذهن من ایجاد میکنند. فرق ندارد چه گیاهی باشند. گلهای باغچه، ریشههای درخت گردو و... من هرکجا که میروم دنبال این چوبها هستم.
دوستانم که مرا میشناسند اگر چیزی پیدا کنند به کارگاه من میآورند. چیزهای دیگری مثل پارچه و سکه و... را به این حجمها اضافه میکنم.»
این نمایشگاه که از دوم آبان 95 کار خود را آغاز کرد تا 16 آبان دایر بود.
عکاسی از نمایشگاه: محمود اعتمادی