چهار نشانه مبنی بر زمان مناسب برای ترک مذاکره
اگر در هر سمت و شغلی گاهی اوقات باید در مذاکره ای شرکت کنید بهتر است از همین الان زمان مناسب برای ترک میز مذاکره را یاد بگیرید هر چیزی قابل مذاکره نیست و هر نتیجه ای به معنی موفقیت در مذاکره نخواهد بود.
به گزارش آلامتو و به نقل از ibazaryabi.com؛ زمانی که وارد یک مذاکره میشوید، اگر در مراحل ابتدایی روند این مذاکره بهگونهای پیش رود که موجب امیدواری شما باشد، ولی در ادامه روند مذاکره بهطور کامل تغییر کند و شما احساس کنید هیچ نتیجهای از آن نمیگیرید، فقط احساس سرخوردگی و از دست رفتن وقت است که از ترک مذاکره برای شما باقی میماند.
در ادامه مراحلی را شرح میدهم که میتواند در عدم وابستگی احساسی به نتیجه مذاکره و کم کردن از میزان ضرر و زیان و ارزیابی مؤثر برای تعیین زمان مناسب ترک مذاکره به شما کمک کند.
برخی نکات وجود دارند که حتی پیش از توافق برای شروع مذاکره باید برای خودتان و تیم همراه شما کاملاً روشن باشد. چراکه ممکن است همین موارد ساده در ادامه خودشان به موضوعی برای مذاکره تبدیل شوند، پس حذف کردن آنها از روی میز پیش از شروع مذاکره بسیار هوشمندانه به نظر میرسد. همچنین تعیین کردن موارد بالقوه که میتواند موجب بر هم خوردن هرگونه توافق شود نیز میتواند موجب صرفهجویی در وقت و زمان شما باشد و از وارد شدن استرس بیمورد به شما و اعضای تیم شما جلوگیری میکند.
پول: شاید خیلی هوشمندانه به نظر نرسد، اما اگر مبلغ موردنظر یا نزدیک به مبلغ موردنظر شما نباشد، مطمئناً تصور میکنید که از شما سوءاستفاده شده است. توجه داشته باشید که اگر در این مرحله مقداری را برای خود تعیین نکنید که مثلاً “اگر از X مقدار پایینتر بود، مذاکره را رها میکنم، ممکن است در طی مذاکره و مرحلهبهمرحله قدری کوتاه بیایید که در هر مرحله ممکن است چیز ناچیزی به نظر برسد، اما درنهایت موج نارضایتی شما شود.”
آیا آنها اصلاً به سراغ شخص مناسبی آمدهاند: همیشه پیش از مذاکره بهخوبی تواناییهای خود را مدنظر داشته باشید. بدانید که مزین رقابتی شما چیست – و اینکه در چه زمینهای تخصص دارید. اگر فرصت پیشآمده خیلی با حوزه تخصصی شما دور به نظر میرسد، پس به نظر میرسد رد کردن آن بهتر باشد. اما پیش از هر چیز بهتر است که با خودتان در رابطه با چیزی که توان ارائه آن رادارید و چیزی که از عهده شما خارج است، صادق باشید.
ضربالاجل: تقویم هرگز دروغ نمیگوید – که باعث میشود این مورد از موارد دیگر سادهتر باشد. اگر زمانبندی پیشنهادشده برای ارائه کار منطقی به نظر میرسد، که چهبهتر – پس با تمام قدرت به جلو حرکت کنید. اگرنه، همیشه در هر مذاکرهای در این مورد جای چانهزنی وجود دارد. اما اگر میبینید زمان نهایی غیرقابل انعطاف یا غیرمنطقی است، باید خیلی مؤدبانه پیشنهاد را رد کنید. با نگاهی عمیق و با دقت به تقویم ببینید برای ارائه این پروژه به چه مقدار زمان نیاز دارید و در این مورد اصلاً به سودآور بودن آن توجه نکنید.
احساسات خودتان: از خودتان بپرسید، آیا از طرز برخورد تیم مقابل راضی هستید؟ آیا کاری که انجام میدهند جالب است؟ آیا از همین آغاز علاقهای به نوع و شکل کار آنها دارید؟ اگر پاسخ شما به این سؤالات مثبت است، پس ادامه دادن و پیش رفتن در این روند خوب و مناسب است، اگر هم نه بهتر است از همین ابتدا از مذاکره خارج شوید. چرا اگر بهطورکلی احساس خوبی از ارتباط با آنها نداشته باشید، نمیتوانید درنهایت کار یا پروژه را باکیفیت قابل قبولی به پایان برسانید.
رد کردن و پشت کردن به یک پیشنهاد چیزی نیست که موردپسند هر شخصی باشد. تنها در صورت شناخت کامل معیارهای خودتان است که بهراحتی و فارغ از هرگونه احساسات قادر به تصمیمگیری در رابطه با خوب یا بد بودن یک فرصت هستید. ممکن است در ابتدا تصور کنید که فرصت خوبی را ازدستدادهاید و مثلاً فرصتی مثل این دیگر دست نمیدهد؛ اما در اینگونه موارد سعی کنید همواره با خود صادق باشید و بدانید تا چه حد و تحت چه شرایطی قادر به حفظ انگیزه خود برای ادامه دادن پروژه هستید.
اجازه دهید فرض کنیم که تمام موارد لازم از طرف شما با حسن نیت کامل انجامشده و همهچیز بر روی کاغذ منطقی به نظر میرسد و مذاکره بهطور رسمی آغاز میشود. در این مرحله نکات چندی وجود دارد که باید به آنها توجه کافی داشته باشید و البته گاهی ممکن است برخی از آنها بر اساس پیشبینی و خواست شما پیش نرود. اگر چنین شرایطی پیش بیاید، طبیعتاً حق شماست که مذاکره را رها کنید. توجه داشته باشید که هدف از مذاکره تنها کسب بهترین نتیجه نیست، بلکه هدف از مذاکره تعیین این نکته است که آیا امکان توافقی وجود دارد یا خیر؟ در ادامه نکاتی را میبینیم که در صورت وجود کل فرایند مذاکره باید موردبررسی مجدد قرار گیرد:
مشتری یا طرف مذاکره شما پیشنهادی به شما و بر اساس آن شما هم پیش از آغاز مذاکره حداقلهایی را برای خود در نظر گرفتهاید. در جلسه اول مثلاً به این نتیجه میرسید که پروژه موردنظر در حدود مبلغ X برای شما هزینه دارد، اما مشتری شما مثلاً از شما میخواهد کار را با یکچهارم مبلغ انجام دهید. پسازاینکه عدم امکان اجرا را برای آنها توضیح میدهید، به این نتیجه میرسید که این مبلغ حداکثر مبلغ ممکن از طرف آنها است، پس ترک مذاکره بهترین گزینه است. البته این مورد راحتترین مورد در بین موارد چهارگانه است، چراکه هیچگونه وابستگی احساسی در آن وجود ندارد.
ممکن است احساس کنید که طرف شما به دلایلی که اصلاً نمیدانید تمایل به همکاری و توافق ندارد و امکان اطلاع از دلیل آنهم ممکن نیست. پس این هم بهترین دلیل برای ترک مذاکره است.
شما با خلاقیت بسیار زیاد دارای تخصصی در یک حوزه خاص هستید، اما طرف شما نتیجهای کاملاً متفاوت را از شما میخواهد. مطمئناً آنها بهواسطه تخصص فعلی به شما مراجعه کردهاند، اما پس از مذاکره به این نتیجه میرسید که آنها چیزی کاملاً متفاوت از تخصصی که در اختیاردارید را طلب میکنند (نکته مثبت اینکه تخصصها و منابع خود را از قبل برای خود مکتوب کردهاید). این حالت هم مطمئناً باز یکی از شرایطی است که در آن ترک مذاکره بهترین گزینه به نظر میرسد، مگر آنکه پیشنهاد مطرحشده آنقدر خوب و مناسب باشد که برای شما ارزش توسعه مهارتها لازم را داشته باشد.
مطمئناً شما هم در زندگی شخصی خودتان برخی معیارها (اجتماعی، سیاسی و . . .) را تعیین کردهاید، اما طرف مذاکره شما خلاف این موارد را به شما اثبات میکند. خودم شخصاً چنین تجربهای را داشتهام. من در آن شرایط تصمیم به ترک مذاکره نگرفتم و ادامه مذاکره و پروژه را انتخاب کردم، چراکه شرایط پروژه و پیشنهاد برایم قابلتوجه بود. اما بعداً پشیمان شدم و برای بازگشت به شرایط قبل چندین ماه از زمان خودم را از دست دادم و از همین مورد بهخوبی فهمیدم که تضاد فرهنگی چه مشکلاتی را ایجاد میکند.
اگر بیشتر از ۳ ماه از سیمکارت اعتباری خود استفاده نکنیم، شامل مقررات و هزینههایی خواهد شد که شاید از آن بیخبر باشیم.
شاید فکر کنیم استفاده نکردن از سیمکارت هزینهای برای ما ندارد و اعتبار ما بدون استفاده کردن، ثابت میماند. در حالی که استفاده نکردن از سیمکارت اعتباری میتواند از اعتبار شما کم کند.
کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات در تیرماه سال ۱۳۹۴ مصوبهای در مورد استفاده نکردن از سیمکارت اعتباری ابلاغ کرد. مدتزمان این استفاده نکردن، بازهی زمانی ۳ ماهه است.
بر اساس این مصوبه اگر مشترک سیمکارت اعتباری در حساب خود دارای اعتبار باشد، اپراتور میتواند با اطلاعرسانی در بازهی زمانی سهماهه و به ازای هر دورهی زمانی (۳ ماهه) بدون تراکنش از طرف مشترک، نسبت به جبران هزینههای لازم برای نگهداری شبکه و ارتباط، به میزان حداکثر تعرفهی ۲۰ دقیقه نرخ مکالمه پایه تلفن همراه دائمی اقدام کند.
در صورت نبود اعتبار، اپراتور میتواند با انجام اطلاعرسانیهای لازم نسبت به قطع دوطرفه یا سلب امتیاز سیمکارت اقدام کند ،همچنین با انجام هر تراکنش از طرف مشترک، مهلت و بازه زمانی مجدداً برای مشترک لحاظ و آخرین تراکنش مشترک مبنای شروع بازه زمانی سهماهه مذکور، خواهد شد.
بدین معنی که اگر مشترکی بیشتر از ۳ ماه از سیمکارت اعتباری خود استفاده نکند و در سیمکارت خود اعتبار داشته باشد، اپراتور میتواند هزینهی ۲۰ دقیقه تماس پایه از طریق سیمکارت دائمی را دریافت کند. اگر اعتباری در حساب سیمکارت اعتباری وجود نداشته باشد، اپراتور پس از اطلاعرسانی میتواند تماسها را به صورت دوطرفه قطع یا اینکه از مشترک سلب امتیاز دوطرفه کند.
امکانات و تسهیلاتی که اپراتور جهت افزایش اعتبار مشترک در شبکه یا فعالسازی مجدد ارائه میکند، مشمول قطع امکانات یا تسهیلات در قطع یکطرفه یا دوطرفه نخواهد شد. همچنین در قطع دوطرفه، اپراتور موظف است شماره مشترک را تا زمان سلب امتیاز حفظ کند.
والدین باید مطمئن شوند که کودکان و نوجوانان سراغ چه سایتهایی میروند و این مستلزم این اســت که پدرها و مادرها سطح اطلاعات خود را بالا ببرند.
صبح پدر بیخبر از همهجا به شرکت رفت و وقتی لپتاپ را به اینترنت وصل کرد با پیغامی عجیب روی صفحه روبهرو شد «اطلاعات داخل رایانه شما سرقت شده اســت، برای بازگرداندن آن دو روز وقت دارید 1500 دلار به حساب.... واریز کنید».
ابتدا فکر کرد این موضوع یک شوخی از طرف دوستانش اســت اما وقتی بیشتر بررسی کرد متوجه هک شدن اطلاعاتش شد. خود را به پلیس فتا رساند که تحقیقات کارشناسان نشان داد شیطنت آرمان، پدرش را در دام هکرها گرفتار کرده اســت؛ هکرهایی که در خارج از کشور منتظر یک اشتباه قربانیان خود هستند.
سرهنگ علینیک، مشاور رئیس پلیس فتا در این باره میگوید: در همه کشورهای پیشرفته سالیان سال اســت که والدین به کمک نرمافزارهای ویژه فعالیت فرزندان خود را در اینترنت کنترل میکنند و حتی با استفاده از رمز عبور، اجازه ورود کودکان را به بسیاری از سایتها نمیدهند. اما در کشور ما نظارت چندانی بر این موضوع وجود ندارد، زیرا بسیاری از والدین ایرانی از نظر اطلاعات در سطح پایینتری نسبت به فرزندانشان قرار دارند و همین موضوع باعث میشود آنها نتوانند نظارتی داشته باشند.
وی با بیان اینکه والدین باید مراقب کودکان در کار با رایانه و تکنولوژیهای روز باشند، گفت: این مراقبت از کار با رایانه تا فعالیت در فضای مجازی را شامل میشود. والدین بهجای آنکه استفاده از اینترنت را برای فرزندان ممنوع کنند، روش استفاده صحیح از اینترنت را به آنها بیاموزند. باید فرزندان را تشویق کرد همواره هر آنچه را که در اینترنت برایشان اتفاق میافتد به آنها بگویند و به این وسیله رابطه صمیمانهای بین آنها برقرار شود. عدهای از خانوادهها نداشتن وقت کافی را بهانه میکنند و بدون آگاه کردن کودک درباره محیط مجازی به او اجازه میدهند ساعات زیادی را در اینترنت بگذراند.
این کارشناس پلیس فتا انتشار اطلاعات شخصی را یکی از تهدیدات کار در فضای مجازی برشمرد و گفت: متاسفانه کودکان براحتی اطلاعات شخصی خود و خانواده را در فضای مجازی منتشر میکنند و این عاملی برای سوءاستفاده از آنها میشود. والدین باید در این زمینه هوشمندانه عمل کنند. والدین باید به کودکان آموزش دهند که ممکن اســت کاربران فضای مجازی با اسم و سن و موقعیت واقعی خود وارد این محیط نشده باشند، بنابراین اعتماد به آنها خطرناک اســت. باید به کودکان یاد داد که هیچیک از اطلاعات شخصی خود را در اینترنت اعلام نکنند و به افرادی که در دنیای واقعی آنها را نمیشناسند پست الکترونیکی ارسال نکنند.
والدین باید مطمئن شوند که کودکان و نوجوانان سراغ چه سایتهایی میروند و این مستلزم این اســت که پدرها و مادرها سطح اطلاعات خود را بالا ببرند.
نیکنفس با اشاره به نرمافزارهای امنیتی خانواده گفت: امروزه نرمافزارهایی تولید شده که والدین با این نرمافزار میتوانند تمام رفتارهای آنلاین کودکان خود را مشاهده و آنها را کنترل کنند، این نرمافزار به والدین اعلام میکند که فرزند آنها با چه کسی بیش از همه به گفتوگوی اینترنتی پرداخته یا به کدام سایتها سر زده اســت.
وی ادامه داد: نرمافزارهای فیلترینگ خانگی نیز یکی از بهترین راههای مسدودسازی راههای دسترسی به سایتهای غیراخلاقی اســت. اکنون چهار نرمافزار فیلترینگ خانگی برای استفاده شهروندان در سایت پلیس فتا وجود دارد که شهروندان میتوانند با دانلود و نصب آنها روی سیستم کامپیوتر خانگی خود دسترسی کودکان به سایتهای مستهجن را محدود کنند.
پارس نیوز
وب سایت روزیاتو - فروغ بیداری: وقتی وارد هواپیما شده و همه مسافران در جای خود مستقر می شوند، مهماندار در میان جملات همیشگی و تکراری خود، از مسافران درخواست می کند تا در طول پرواز تلفن های هوشمند خود را خاموش کرده و تا توقف کامل هواپیما بر روی زمین، آن را روشن نکنند.
یکی از دلایل ذکر شده برای تاکید روی این امر این است که موبایل ها در ارتفاع ۱۰ هزار پائی، سیگنال های قوی تری ارسال می کنند که ممکن است روی سیستم الکترونیکی هواپیما اختلال ایجاد نماید.
البته، یکی از مهندسان سابق بوئینگ به نام «کنی کرچوف» در این رابطه گفته است: «اسمارت فون ها فی نفسه موجب سرنگونی یا سقوط هواپیما نمی شوند. بلکه سیگنال های آنها می توانند در سیستم های الکترونیکی پرواز اختلال ایجاد کرده و موجب سردرگمی، یا ایجاد کار مضاعف برای خلبان در طول انجام بخش های مهم پرواز یعنی تیک آف و فرود آمدن بشوند.»
شایان ذکر است که پیرو پیشرفت های اخیر فناوری، خطرات این موضوع به کمترین میزان خود رسیده است. در حقیقت باید گفت در سال ۲۰۱۴، آژانس امنیت پرواز اروپا اعلام کرد که دیوایس های الکترونیکی هیچ گونه خطری برای پرواز ندارند و این مشکلات مستقیما به سیستم های پرواز خطوط هوائی مختلف مربوط است.
حتی باید بدانید این روزها برخی از خطوط هوائی اجازه برقراری تماس تلفنی در طول پرواز را از طریق شبکه های مخابراتی برون مرزی همانند AeroMobile و On Air به مسافران می دهند. این هواپیمائی ها شامل امارات، ویرجین، بریتیش ایرویز و ۲۷ کمپانی دیگر هستند.
با تمامی این تفاسیر، آژانس های امنیت پرواز FAA و FCC همچنان برقراری تماس صوتی از طریق تلفن همراه در طول پرواز را ممنوع اعلام کرده اند. البته به گفته یکی از کارکنان بخش ارتباطات خارجی FAA به نام الیزابت ایشام، با اینکه برقراری تماس صوتی از طریق هر دیوایسی در طول پرواز ممنوع است اما این موضوع به خود خطوط هوائی بستگی دارد که تشخیص دهند که آیا سیگنال های موبایل روی سیستم پرواز آنها تاثیر خواهد داشت یا خیر.
همچنین به واسطه تحقیقی که در سال ۲۰۱۲ صورت گرفت، اعلام شد به موجب وجود ایستگاه های تلفن های مخابراتی آنبورد، هیچگونه اشکالی در سیستم پرواز هواپیماها به واسطه سیگنال های موبایل پیش نخواهد آمد.
این ایستگاه های مینیاتوری «پیکوسلز» نام دارند و به مسافران امکان برقرار تماس تلفنی بدون این که روی سیستم های آنبورد تاثیری داشته باشند را می دهند.
همچنین ، «آلیسون مارکی» متخصص امنیت هوائی نیز بیان داشته که بسیاری از دیوایس های الکترونیکی امروزی، خودشان محافظ هایی برای پیشگیری از ایجاد اختلال دارند. با اینکه FCC با این مساله موافق است اما هنوز معلوم نیست که آیا اجازه استفاده از موبایل را به کاربران خواهد داد یا خیر.
قانون کنونی FCC مبنی بر ممنوعیت استفاده از اسمارت فون در هواپیما از ۲۰ سال پیش به منظور محافظت در برابر تداخلات رادیویی در شبکه های موبایل روی زمین وضع شده است. به گفته همین آزانس، فناوری ای که مستقیما روی هواپیما نصب شده و از چنین تداخلاتی پیشگیری می نماید، در حال حاضر موجود است و در بسیاری از کشورهای دنیا مورد استفاده قرار می گیرد.
این یک تصمیم فنی است و اگر انجام شود، شرکت های هواپیمائی خواهند توانست امکان برقراری تماس تلفنی در طول پرواز که سال هاست به آن می اندیشند را برای مسافران خود مهیا نمایند.
البته FCC در مورد اینکه بسیاری از مسافران ترجیح می دهند که اجازه برقراری تماس تلفنی به آنها داده نشود. زیرا این مساله بسیار آزاردهنده به نظر می رسد. مخصوصا اگر مثلا کنار دستی شما با صدای بلند در تمام طول پرواز بخواهد در مورد مسایل کاری اش بحث کند.
در آخر هم بگویئم با تمامی این تفاسیر، هیچ دلیل روشنی برای خاموش نگه داشتن موبایل در طول پرواز ارائه نشده است.