پل بروکلین یکی از جاذبههای گردشگری شهر نیویورک و حتی آمریکا است که بسیار به زیبایی شهر کمک کرده است. این پل عجایب هشتم دنیا است. با کجارو همراه باشید تا از این پل بیشتر بدانید.
پل بروکلین (به انگلیسی: Brooklyn Bridge) یک پل معلق در نیویورک آمریکا است که بروکلین و منهتن را به هم متصل میکند. کار ساخت این پل که از قدیمیترین پلهای معلق آمریکا است در ۳ ژانویه ۱۸۷۰ آغاز و در ۲۴ می ۱۸۸۳ به اتمام رسید.
این پل که بر روی رودخانه شرق ساخته شده است، با دهانهی اصلی به طول ۳۴۸۶ متر و طول کلی ۱۸۲۵ متر و عرض ۲۶ متر، از زمان ساخت تا سال ۱۹۰۳ طولانیترین پل معلق جهان بود. نیویورک یکی از زیباترین خط افقهای جهان را دارد که دورنمای این پل در منظره شهر، خط افق نیویورک را دو چندان زیباتر میکند.
این پل نه تنها در ظاهر باشکوه و مقاوم است بلکه در واقعیت هم همینطور است. دو برج هر کدام به ارتفاع ۸۴ متر در وسط پل ساخته شده است که بسیاری از کابلها به آنها متصل شدهاند. یک شبکه کابلهای مقاوم هر کدام به ضخامت ۱۱ اینچ این پل را در برابر سقوط محافظ میکند.
در سال ۱۸۸۳، پس از ۱۴ سال عملیات اجرایی ساختمانی و کشته شدن ۲۷ نفر از فعالان پروژه، پل بروکلین بر فراز رودخانه شرقی در حالی افتتاح شد که دو شهر پرجمعیت نیویورک و بروکلین برای اولین بار در تاریخ با یکدیگر مرتبط شدند. هزاران نفر از شهروندان بروکلین و جزیره منهتن برای دیدن مراسم افتتاحیه در محل حضور یافتند. ریاست مراسم را رئیسجمهور وقت آمریکا چستر. ای. آرتور و فرماندار نیویورک گرودر کلیولند بر عهده داشتند. پل بروکلین که توسط جان. ای. روبلینگ طراحیشده بود بزرگترین پل معلق جهان در زمان خود بود.
جان روبلینگ (John Roebling) در سال ۱۸۰۶ در آلمان به دنیا آمد و از پیشگامان طراحی پلهای معلق فلزی بود. وی در دانشگاه برلین به تحصیل در رشته مهندسی صنایع پرداخت و زمانی که ۲۵ سال بیشتر نداشت به پنسیلوانیای غربی مهاجرت کرد. به رغم تلاش بسیار برای ادامه زندگی در شغل کشاورزی، ناکام ماند. کمی بعد به هایرسبورگ رفت و سرانجام به عنوان مهندس ساختمان مشغول به کار شد و با ارتقا و ترویج استفاده از کابلهای سیمی در صنعت ساختمان توانست کارخانه تولید کابلهای سیمی را تاسیس کند.
در عین حال، توانست شهرت بسزایی درزمینهی طراحی پلهای معلق به دست آورد، گو اینکه در آن روزها به رغم استفاده بسیار از فناوری پلهای معلق، ضعف طراحی اینگونه پلها در برابر باد و بارگذاری سنگین هنوز حل نشده بود. روبلینگ با نوآوریهایی که در فناوریهای معلق به وجود آورد توانست اعتباری درخور توجه به دست آورد. او با اجرای یک خرپای تقویت شده در دو طرف سواره روی پل توانست استحکام و ثبات قابل توجهی به سازههای معلق ببخشد. با الهام از این مدل طراحی او توانست پلهای معلقی در تنگه نیاگارا و بر فراز رودخانه اوهایو در منطقه سین سیناتی برپا کند.
بر پایه عملکرد چشمگیر روبلینگ، مقامات ایالت نیویورک طرح روبلینگ را مبنی بر اجرای پل معلقی به طول ۴۹۰ متر پذیرفتند و به عنوان سرمهندس پروژه منصوب شد. این اولین پل فلزی معلق در جهان بود که تصمیم به ساخت آن داشتند.
پسرش واشنگتن، مهندسی بیتجربه وتازه کار بود، اما پدر او را با خود همراه کرد و قانعش کرد که این طرح قابل اجرا است. او پدر را میشناخت، میدانست وقتی پدر تصمیم به کاری گرفت تا آن را عملی نکند از پا نمینشیند. برای همین به یاری پدر آمد، هر دو در پیاده کردن چنین پروژهای و برطرف کردن موانع آن دست به کار شدند.
قانع کردن بانکداران برای گرفتن وام جهت عملی کردن چنین پروژهای که از طرف همه غیرممکن اعلام شده بود کار سادهای نبود. ولی بالاخره آنها را قانع کردند. بودجه تامین شد، پدر و پسر با دقت تمام به استخدام نیروی انسانی پرداختند و اولین کلنگ ساخت پل در پاییز سال ۱۸۶۹ به زمین زده شد.
چند ماهی از شروع کار نگذشته بود که تراژدی تلخی رخ داد. پایان یک روز سخت و پرکار در راه بازگشت به خانه، ماشین جان با یک کامیون تصادف کرد؛ جان در دم جان سپرد اما واشنگتن زنده ماند. گرچه حال واشنگتن هم دیدنی نبود. در بیمارستان پزشکان با کمال تاسف اعلام کردند که او به کلی فلج شده و قدرت هیچ حرکتی را تا پایان عمر نخواهد داشت. حتی نعمت حرف زدن از او گرفته شده بود و میبایست بقیه عمرش را در تختخواب بیحرکت میماند. امیدی به ادامه کار ساخت پل نبود. واشنگتن و پدر تنها کسانی بودند که میدانستند چطور این کار را بکنند. اما پدر مرده بود و پسر در گوشه بیمارستان محکوم به خاموشی ابدی بود، کابوس وحشتناکی بود. این اولین کشته از مجموع ۲۷ نفری بود که در طول عملیات احداث پل بروکلین جان خود را از دست دادند.
اما فکر واشنگتن مثل گذشته خوب کار میکرد و جوان مفلوج امیدش را از دست نداده بود. او بیحرکت به دنبال راه حلی بود. اما چطور یک تکه گوشت بیحرکت میتوانست ساخت پل را تمام کند، تنها یک انگشت دست راست برای او مانده بود. اما او در تقلا بود و در درونش تلاش میکرد.
روزی فکر بکری به سرش زد؛ فکری که معجزه آفرید. او و همسرش (امیلی وارن روبلینگ) هر دو با علایم تلگرافی مورس آشنا بودند. ساعتها طول کشید که با زدن تنها انگشتش به بازوی همسرش که کنار تخت او نشسته بود فهماند که میتواند با او حرف بزند. نگاه نافذ و پر از معنای واشنگتن به صورت امیلی مانده بود. با تلاش بسیار به همسرش فهماند که میخواهد کار سرپرستی ساخت پل را بر عهده بگیرد.
روبلینگ که در خانه بستریشده بود از طریق همسرش امیلی رهبری پروژه را ادامه داد. در سال ۱۸۷۷ روبلینگ به همراه همسرش به خانه جدیدی که چشماندازی از پل را داشت نقل مکان کردند. بهتدریج بیماری روبلینگ بهبود یافت اما وی بهصورت موضعی برای باقی عمر معلول شد.
او ۱۳ سال با زدن انگشت خود به بازوی همسرش با علایم مورس، مهندسین و کارگران پل را هدایت کرد و آن را به پایان رساند و رویای پدر را عملی کرد؛ امروز پل بروکلین تنها سمبل نیویورک نیست بلکه سمبلی از استقامت و امید هم هست.
دو پی از جنس گرانیت در کانالهای آببند ساخته شد و در ساحل بروکلین تا عمق ۱۳ متری و در ساحل نیویورک تا عمق ۲۴ متری در دریا فرورفتند. مهندسان با دو پمپ هوای قوی و فرستادن هوای فشرده به کانالهای زیرآبی و درنتیجه تخلیه آب داخل کانال توانستند به عملیات اجرایی زیر آب ادامه دهند. تا آن زمان اطلاعات بسیار کمی درباره عوارض ناشی از کار کردن تحت چنان شرایطی در دست بود و در نتیجه صدها کارگر در اثر عوارض فعالیت در محیطهای تحت فشار بیمار شدند.
این بیماری در اثر ایجاد حبابهای نیتروژن در جریان خون به وجود میآید که ناشی از انتقال سریع شخص از محیط تحتفشار به محیط با فشار طبیعی است. تعداد معدودی از کارگران بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند و شخص واشینگتن روبلینگ در سال ۱۸۷۲ براثر همین بیماری بستری شد. تعداد دیگری از کارگران هم براثر حوادث معمول کارگاههای ساختمانی از قبیل سقوط از ارتفاع و همچنین آتشسوزی جان سپردند.
امیلی ادعا میکرد که این پل بدون این کابلها هم فرو نمیریزد و صرفا خم میشود. بعد از افتتاح این پل هنوز خیلی از نیویورکیها امن بودن این پل را باور نداشتند و برای اثبات سخنان (امیلی وارن روبلینگ) تعداد ۲۱ فیل به صورت همزمان از روی پل عبور کردند. پل بروکلین به عنوان یکی از بزرگترین پلهای مهندسی در قرن ۱۹ هنوز باقی مانده و یکی از محبوبترین پلهای جهان در شهر نیویورک است.
برای رسیدن به پل زیبای بروکلین به ویژه برای گردشگران بهترین راه استفاده از خطوط مترو است. خطوطی که مستقیما به این پل میرسند خطوط۴، ۵ و ۶ است و اگر در خطوط J یا Z بودید نگران نباشید. از آنها هم میشود خط خود را تغییر دهید و در نهایت با تغییر خط متروی خود به راحتی به این پل زیبا برسید.
شما میتوانید با دوچرخه خود وارد پل شوید، کافی است مسیر پیاده و دوچرخه را دنبال کنید.
پل بروکلین با طول بیسابقه و دو برج باشکوهش عنوان هشتمین عجایب دنیا را از آن خود کرد. ارتباطی که این پل بین دو مرکز پرجمعیت بروکلین و منهتن ایجاد کرد، برای همیشه بر روند شهر نیویورک تأثیر بسزایی گذاشت. در سال ۱۸۹۸ شهر بروکلین رسما به شهر نیویورک و در سال ۱۸۹۸ با الحاق بروکلین به نیویورک شهرهای کوچک و جزایر اطرافش وسعت بیشتری پیدا کرد.
این پل در دو طبقه طراحی شده است، طبقه زیرین برای تردد اتوموبیل و طبقه فوقانی برای تردد پیادهها و همچنین دوچرخه سوارها است.
بسیاری از گردشگران دنیا آرزو دارند یک عکس با این پل زیبا داشته باشند. یک گردشگر نوشته است:
در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸ بادهای سرد قطب شمال دمای منتهتن را به منهای ۶ درجه سانتیگراد پایین آورده بودند اما با وجود این، ما تصمیم گرفتیم به پل بروکلین برویم تا در آنجا عکس بگیریم زیرا همیشه دوست داشتیم با این پل به یاد ماندنی عکس بگیریم.
پل بروکلین یکی از جاذبههای گردشگری شهر نیویورک و حتی آمریکا است که بسیار به زیبایی شهر کمک کرده است. این پل عجایب هشتم دنیا است. با کجارو همراه باشید تا از این پل بیشتر بدانید.
پل بروکلین (به انگلیسی: Brooklyn Bridge) یک پل معلق در نیویورک آمریکا است که بروکلین و منهتن را به هم متصل میکند. کار ساخت این پل که از قدیمیترین پلهای معلق آمریکا است در ۳ ژانویه ۱۸۷۰ آغاز و در ۲۴ می ۱۸۸۳ به اتمام رسید.
این پل که بر روی رودخانه شرق ساخته شده است، با دهانهی اصلی به طول ۳۴۸۶ متر و طول کلی ۱۸۲۵ متر و عرض ۲۶ متر، از زمان ساخت تا سال ۱۹۰۳ طولانیترین پل معلق جهان بود. نیویورک یکی از زیباترین خط افقهای جهان را دارد که دورنمای این پل در منظره شهر، خط افق نیویورک را دو چندان زیباتر میکند.
این پل نه تنها در ظاهر باشکوه و مقاوم است بلکه در واقعیت هم همینطور است. دو برج هر کدام به ارتفاع ۸۴ متر در وسط پل ساخته شده است که بسیاری از کابلها به آنها متصل شدهاند. یک شبکه کابلهای مقاوم هر کدام به ضخامت ۱۱ اینچ این پل را در برابر سقوط محافظ میکند.
در سال ۱۸۸۳، پس از ۱۴ سال عملیات اجرایی ساختمانی و کشته شدن ۲۷ نفر از فعالان پروژه، پل بروکلین بر فراز رودخانه شرقی در حالی افتتاح شد که دو شهر پرجمعیت نیویورک و بروکلین برای اولین بار در تاریخ با یکدیگر مرتبط شدند. هزاران نفر از شهروندان بروکلین و جزیره منهتن برای دیدن مراسم افتتاحیه در محل حضور یافتند. ریاست مراسم را رئیسجمهور وقت آمریکا چستر. ای. آرتور و فرماندار نیویورک گرودر کلیولند بر عهده داشتند. پل بروکلین که توسط جان. ای. روبلینگ طراحیشده بود بزرگترین پل معلق جهان در زمان خود بود.
جان روبلینگ (John Roebling) در سال ۱۸۰۶ در آلمان به دنیا آمد و از پیشگامان طراحی پلهای معلق فلزی بود. وی در دانشگاه برلین به تحصیل در رشته مهندسی صنایع پرداخت و زمانی که ۲۵ سال بیشتر نداشت به پنسیلوانیای غربی مهاجرت کرد. به رغم تلاش بسیار برای ادامه زندگی در شغل کشاورزی، ناکام ماند. کمی بعد به هایرسبورگ رفت و سرانجام به عنوان مهندس ساختمان مشغول به کار شد و با ارتقا و ترویج استفاده از کابلهای سیمی در صنعت ساختمان توانست کارخانه تولید کابلهای سیمی را تاسیس کند.
در عین حال، توانست شهرت بسزایی درزمینهی طراحی پلهای معلق به دست آورد، گو اینکه در آن روزها به رغم استفاده بسیار از فناوری پلهای معلق، ضعف طراحی اینگونه پلها در برابر باد و بارگذاری سنگین هنوز حل نشده بود. روبلینگ با نوآوریهایی که در فناوریهای معلق به وجود آورد توانست اعتباری درخور توجه به دست آورد. او با اجرای یک خرپای تقویت شده در دو طرف سواره روی پل توانست استحکام و ثبات قابل توجهی به سازههای معلق ببخشد. با الهام از این مدل طراحی او توانست پلهای معلقی در تنگه نیاگارا و بر فراز رودخانه اوهایو در منطقه سین سیناتی برپا کند.
بر پایه عملکرد چشمگیر روبلینگ، مقامات ایالت نیویورک طرح روبلینگ را مبنی بر اجرای پل معلقی به طول ۴۹۰ متر پذیرفتند و به عنوان سرمهندس پروژه منصوب شد. این اولین پل فلزی معلق در جهان بود که تصمیم به ساخت آن داشتند.
پسرش واشنگتن، مهندسی بیتجربه وتازه کار بود، اما پدر او را با خود همراه کرد و قانعش کرد که این طرح قابل اجرا است. او پدر را میشناخت، میدانست وقتی پدر تصمیم به کاری گرفت تا آن را عملی نکند از پا نمینشیند. برای همین به یاری پدر آمد، هر دو در پیاده کردن چنین پروژهای و برطرف کردن موانع آن دست به کار شدند.
قانع کردن بانکداران برای گرفتن وام جهت عملی کردن چنین پروژهای که از طرف همه غیرممکن اعلام شده بود کار سادهای نبود. ولی بالاخره آنها را قانع کردند. بودجه تامین شد، پدر و پسر با دقت تمام به استخدام نیروی انسانی پرداختند و اولین کلنگ ساخت پل در پاییز سال ۱۸۶۹ به زمین زده شد.
چند ماهی از شروع کار نگذشته بود که تراژدی تلخی رخ داد. پایان یک روز سخت و پرکار در راه بازگشت به خانه، ماشین جان با یک کامیون تصادف کرد؛ جان در دم جان سپرد اما واشنگتن زنده ماند. گرچه حال واشنگتن هم دیدنی نبود. در بیمارستان پزشکان با کمال تاسف اعلام کردند که او به کلی فلج شده و قدرت هیچ حرکتی را تا پایان عمر نخواهد داشت. حتی نعمت حرف زدن از او گرفته شده بود و میبایست بقیه عمرش را در تختخواب بیحرکت میماند. امیدی به ادامه کار ساخت پل نبود. واشنگتن و پدر تنها کسانی بودند که میدانستند چطور این کار را بکنند. اما پدر مرده بود و پسر در گوشه بیمارستان محکوم به خاموشی ابدی بود، کابوس وحشتناکی بود. این اولین کشته از مجموع ۲۷ نفری بود که در طول عملیات احداث پل بروکلین جان خود را از دست دادند.
اما فکر واشنگتن مثل گذشته خوب کار میکرد و جوان مفلوج امیدش را از دست نداده بود. او بیحرکت به دنبال راه حلی بود. اما چطور یک تکه گوشت بیحرکت میتوانست ساخت پل را تمام کند، تنها یک انگشت دست راست برای او مانده بود. اما او در تقلا بود و در درونش تلاش میکرد.
روزی فکر بکری به سرش زد؛ فکری که معجزه آفرید. او و همسرش (امیلی وارن روبلینگ) هر دو با علایم تلگرافی مورس آشنا بودند. ساعتها طول کشید که با زدن تنها انگشتش به بازوی همسرش که کنار تخت او نشسته بود فهماند که میتواند با او حرف بزند. نگاه نافذ و پر از معنای واشنگتن به صورت امیلی مانده بود. با تلاش بسیار به همسرش فهماند که میخواهد کار سرپرستی ساخت پل را بر عهده بگیرد.
روبلینگ که در خانه بستریشده بود از طریق همسرش امیلی رهبری پروژه را ادامه داد. در سال ۱۸۷۷ روبلینگ به همراه همسرش به خانه جدیدی که چشماندازی از پل را داشت نقل مکان کردند. بهتدریج بیماری روبلینگ بهبود یافت اما وی بهصورت موضعی برای باقی عمر معلول شد.
او ۱۳ سال با زدن انگشت خود به بازوی همسرش با علایم مورس، مهندسین و کارگران پل را هدایت کرد و آن را به پایان رساند و رویای پدر را عملی کرد؛ امروز پل بروکلین تنها سمبل نیویورک نیست بلکه سمبلی از استقامت و امید هم هست.
دو پی از جنس گرانیت در کانالهای آببند ساخته شد و در ساحل بروکلین تا عمق ۱۳ متری و در ساحل نیویورک تا عمق ۲۴ متری در دریا فرورفتند. مهندسان با دو پمپ هوای قوی و فرستادن هوای فشرده به کانالهای زیرآبی و درنتیجه تخلیه آب داخل کانال توانستند به عملیات اجرایی زیر آب ادامه دهند. تا آن زمان اطلاعات بسیار کمی درباره عوارض ناشی از کار کردن تحت چنان شرایطی در دست بود و در نتیجه صدها کارگر در اثر عوارض فعالیت در محیطهای تحت فشار بیمار شدند.
این بیماری در اثر ایجاد حبابهای نیتروژن در جریان خون به وجود میآید که ناشی از انتقال سریع شخص از محیط تحتفشار به محیط با فشار طبیعی است. تعداد معدودی از کارگران بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند و شخص واشینگتن روبلینگ در سال ۱۸۷۲ براثر همین بیماری بستری شد. تعداد دیگری از کارگران هم براثر حوادث معمول کارگاههای ساختمانی از قبیل سقوط از ارتفاع و همچنین آتشسوزی جان سپردند.
امیلی ادعا میکرد که این پل بدون این کابلها هم فرو نمیریزد و صرفا خم میشود. بعد از افتتاح این پل هنوز خیلی از نیویورکیها امن بودن این پل را باور نداشتند و برای اثبات سخنان (امیلی وارن روبلینگ) تعداد ۲۱ فیل به صورت همزمان از روی پل عبور کردند. پل بروکلین به عنوان یکی از بزرگترین پلهای مهندسی در قرن ۱۹ هنوز باقی مانده و یکی از محبوبترین پلهای جهان در شهر نیویورک است.
برای رسیدن به پل زیبای بروکلین به ویژه برای گردشگران بهترین راه استفاده از خطوط مترو است. خطوطی که مستقیما به این پل میرسند خطوط۴، ۵ و ۶ است و اگر در خطوط J یا Z بودید نگران نباشید. از آنها هم میشود خط خود را تغییر دهید و در نهایت با تغییر خط متروی خود به راحتی به این پل زیبا برسید.
شما میتوانید با دوچرخه خود وارد پل شوید، کافی است مسیر پیاده و دوچرخه را دنبال کنید.
پل بروکلین با طول بیسابقه و دو برج باشکوهش عنوان هشتمین عجایب دنیا را از آن خود کرد. ارتباطی که این پل بین دو مرکز پرجمعیت بروکلین و منهتن ایجاد کرد، برای همیشه بر روند شهر نیویورک تأثیر بسزایی گذاشت. در سال ۱۸۹۸ شهر بروکلین رسما به شهر نیویورک و در سال ۱۸۹۸ با الحاق بروکلین به نیویورک شهرهای کوچک و جزایر اطرافش وسعت بیشتری پیدا کرد.
این پل در دو طبقه طراحی شده است، طبقه زیرین برای تردد اتوموبیل و طبقه فوقانی برای تردد پیادهها و همچنین دوچرخه سوارها است.
بسیاری از گردشگران دنیا آرزو دارند یک عکس با این پل زیبا داشته باشند. یک گردشگر نوشته است:
در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸ بادهای سرد قطب شمال دمای منتهتن را به منهای ۶ درجه سانتیگراد پایین آورده بودند اما با وجود این، ما تصمیم گرفتیم به پل بروکلین برویم تا در آنجا عکس بگیریم زیرا همیشه دوست داشتیم با این پل به یاد ماندنی عکس بگیریم.
هفته بیست و هشتم بارداری باشروع سه ماهه سوم همراه است.با نکات بارداری هفته به هفته هفته های بادراری، و هفته بیست و هشتم بارداری آشنا شوید
فرزند شما در هفته بیست و هشتم بارداری به سرعت در حال رشد است. بیایید در مورد اتفاقاتی که در هفتهی بیست و هشتم میافتد و همچنین زایمان سزارین بیشتر بدانیم.
شما به سه ماههی سوم رسیدهاید و تقریبا در انتهای مسیر بارداری قرار دارید! در سه ماههی آخرتان شما با عوارض و ناراحتیهای فیزیکی بارداری مواجه میشوید. وزن اضافی ممکن است باعث بروز دردهای اسکلتی عضلانی در شما گردد و خستگی میتواند شما بیشتر از پا بیاندازد. همچنین ممکن است در هنگام خواب یا نشستن به سختی بتوانید به احساس راحتی دست یابید. تنگی نفس نیز ممکن است باعث آزار بیشتر شما در سه ماههی سوم گردد.
تا این زمان پلکهای فرزندتان کاملا بسته بودهاست، اما در این هفته جنین شروع به باز و بسته کردن پلکهایش مینماید و حتی بیشتر از آن، اکنون رنگدانهها در مردمک چشمهایش شکل گرفتهاند. با این حال اگر اکنون میتوانستید به پشت پلکهای فرزندتان سرک بکشید و رنگشان را ببینید، نمیتوانید از رنگ آنها مطمئن باشید زیرا که رنگ چشمهای نوزادان تا 6 ماه یا حتی یک سال پس از تولد ممکن است تغییر نماید.
خوذتان را برای موارد غیر منتظره آماده کنید. اگرچه برنامهتان برای زایمان را نوشتهاید و یک تصویر کلی از آنچه قرار است اتفاق بیافتد در نظر دارید، اما زایمانهای کمی به طور بینقص اتفاق میافتند. دانستن نشانههای زایمان زودرس، میتواند در کاهش استرس و نگرانی از بروز آن مفید و موثر باشد.
لیست کارهایی که در هفتهی بیست و هشتم بارداری باید انجام دهید به شرح زیر میباشد:
فرزند شما اکنون میتواند با ارادهی خوش، پلکهایش را باز و بسته نماید و در صورت تمایل انگشت شصت خودش را بمکد. احتمالا به وزنی نزدیک به 1.13 کیلوگرم رسیده است. اگر جنین پسر باشد، بیضهها به زودی به داخل کیسهی بیضهها وارد میشوند. مغز جنین به سرعت در حال رشد و توسعه است. یک تصویر سونوگرافی ازسر جنین در هفتهی بیست و هشتم، نشان میدهد که در آن سر نسبت به بدن بزرگتر است. در هنگام تولد، 12 درصد از وزن جنین را مغز او تشکیل میدهد. مغز فرزند شما در این زمان 100 میلیارد سلول مورد نیاز در هنگام تولدش را دارد، اما هنوز به زمان برای ایجاد ارتباط میان این سلولها نیاز دارد تا بتواند کنترل لازم بر روی اعمالش از اولین قدمها تا صحبت کردن بدست آورد.
مغز نوزاد انسان در سال اول تولد سریعتر از فرزند همهی پستانداران دیگر رشد میکند، این رشد سریع به میزان کالری بالایی نیاز دارد؛ فرزند شما برای تامین این کالری به رژیمی متشکل از 50 درصد چربی احتیاج دارد. خوشبختانه شیر مادر و شیر خشک هردو دارای این ترکیب مناسب هستند. اگر این رشد سریع مغز در درون شکم مادر اتفاق میافتاد، سر جنین بزرگتر از آن میبود که در درون رحم قرار بگیرد.
ابعاد و میزان خون در جریان از جفت برای تامین انرژی مورد نیاز جنین به سرعت در حال بزرگتر شدن هستند. به طوریکه جفت که در هفتهی بیستم وزنی در حدود 170 گرم دارد، اکنون به وزنی معادل 425 گرم رسیده است.
تبریک! شما در سه ماههی آخر بارداری هستید. با این حال فرزند شما هنوز مسیر درازی را در پیش رو دارد. در واقع داستان اصلی این سه ماهه مربوط به وزن جنین است. از هفتهی سیام به بعد، جنین هفتگی وزنی در حدود 225 گرم اضافه مینماید. این اضافه شدن وزن، چیزی بیش از تپلتر شدن گونههای جنین است. اکنون که همهی اعضای بدن جنین شکل گرفته و درحال عملکرد هستند، جنین نیاز دارد تا برای محافظت و جدا شدن این اعضا لایههای محافظی را ایجاد نماید. لایهی چربی ایجاد شده نیز پس از تولد از بدن نوزاد در برابر تغییرات دمایی محافظت کرده انرژی مورد نیازش را نیز تامین میکند.
از آنجایی که جنین درحال بزرگتر شدن است، ممکن است متوجه کاهش در تکانها و حرکاتش گردید. جنین زمانی قادر بود درون رحم به راحتی با پایش لگد بزند و دستانش را در بالای سر حرکت دهد اما اکنون قدرت مانورش کاهش یافته است. در این مرحله بیشتر امکان دارد فشار ادامه دار را احساس نمایید تا لگد زدن و تکان خوردنهای قبل. این مساله کاملا عادی است. این کم شدن فضا، نشانهای برای نزدیکتر شدن زمان زایمان نیز هست. پزشک شما ممکن است در زمان معاینه به بررسی حالت قرارگیری جنین بپردازد تا مشخص گردد که آیا سر جنین با قرارگرفتن به سمت پایین آمادهی به دنیا آمدن شده است یا خیر.
حالت قرارگیری ROA (right occiput anterior): در این حالت مرسوم قرارگیری جنین قبل از تولد، سر جنین به سمت ران چپ مادر متمایل است و صورت جنین بیشتر به سمت باسن مادر قرار دارد. این حالت قرارگیری یکی از مناسبترین حالتها برای تولد جنین است که در آن جنین میتواند به آسانی مسیر کانال تولد را یافته از آن گذر کند.
حالت قرارگیری LOA (left occiput anterior): مثل حالت ROA، این حالت قرارگیری نیز امر تولد برای جنین را آسان مینماید. در این حالت قرارگیری، سر جنین به طور مورب به سمت کشالهی ران راست و باسن مادر قرار گرفته است. از زاویهی دید پزشک، سر نوزاد به سمت چپ و پایین متمایل است.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
فرآوری: آمنه اسفندیاری ـ بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
امام رضا علیه السلام همانند دیگر امامان معصوم (علیهم السلام) دارنده تمام کمالات و فضائل اخلاق انسانی در مرتبه اعلی بود. ایشان آن چنان در قلّه شکوهمند کمال و فضیلت قرار داشت که نه تنها دوستان و پیروانش او را ستوده اند، بلکه دشمنان کینه توز و سرسخت به مدح و ستایش او پرداخته اند. درباره اوصاف اخلاقی آن حضرت «ابراهیم بن عباس» می گوید: «هرگز ندیدم که امام رضا (علیه السلام) به کسی یک کلمه جفا کند و ندیدم که سخن شخصی را قطع کند و ندیدم که نیازمندی را از درگاه خویش رد کند. او هرگز در حضور افراد تکیه نمی داد و هرگز او را ندیدم که با صدای بلند خنده کند، بلکه خنده اش تبسم و لبخند بود. وقتی که خلوت می کرد و کنار سفره می نشست، همه خدمت کاران و غلامان را کنار سفره می نشاند.» (عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج 2، ص 182)
آن چه خوانندگان عزیز و محترم در پیش رو دارند، گامی است در بیان فضائل اخلاقی و صفات حمیده پیشوای هشتم شیعیان امید است که ره توشه ای باشد برای پویندگان راه امامت و ولایت.
سلیمان بن جعفر گوید: برای انجام بعضی از کارها همراه امام رضا علیه السلام بودم تا این که خواستم به خانه ام باز گردم. حضرت فرمود: برگرد و با من بیا و امشب را نزد من بمان. من هم برگشتم و به همراه او حرکت کردیم تا اینکه وارد منزل شدیم. حضرت نگاهی به غلامان خود کرد که مشغول گل کاری و ساختن اصطبل بودند و بعضی از آنها کارهای دیگر انجام می دادند. در بین آنها غلام سیاهی که غریب بود کار می کرد.
امام علیه السلام به غلامان خود گفت: این مرد اینجا چه می کند؟ آنها در جواب گفتند: او به ما کمک می کند و ما هم چیزی در برابر به او خواهیم داد. امام علیه السلام فرمود: اجرت او را تعیین کردید؟ گفتند: نه ما هر چه به او بدهیم راضی است. حضرت به سراغ ایشان رفت تا با تازیانه آنها را کتک بزند و بسیار ناراحت شد که چرا اجرت او را معین نکردید؟
سلیمان بن جعفر می گوید: من به امام علیه السلام عرض کردم: چرا شما خود را ناراحت کرده اید؟ فرمود: من بارها آنها را از این کار نهی کرده ام که باید اجرت هر کس را که می خواهند به کار گیرند با او تعیین کنند و ای سیلمان این را بدان کسی بدون تعیین مزد برای تو کار نمی کند مگر اینکه اگر سه برابر مزد او هم به وی بپردازی باز هم گمان دارد به او کم داده ای، اما وقتی مزد او را معین کردی و به او پرداختی از تو تشکر می کند که به آنچه معین شده عمل کرده ای، حال اگر کمی بر آن بیفزایی از تو قدردانی می کند و می بیند که تو بر مزد او افزوده ای.
امام رضا علیه السلام فرمود: عقل شخص مسلمان تمام نیست ، مگر این که ده خصلت را دارا باشد: از او امید خیر باشد، از بدى او در امان باشند، خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد، خیر بسیار خود را اندک شمارد، هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود، در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود، فقر در راه خدایش از توانگرى محبوبتر باشد، خوارى در راه خدایش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد. سپس فرمود: دهمى چیست و چیست دهمى ! به او گفته شد: چیست ؟ فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزگارتر است . (تحف العقول ، ص 467)
هنگامی که امام علیه السلام در خراسان بود گروهی از راه دور برای زیارت او به درب منزل حضرت آمدند و اجازه خواستند به حضور او شرفیاب گردند. دربان حضرت به حضور او رسید و عرض کرد: گروهی آمده اند و می خواهند به محضر شما برسند و می گویند ما شیعه علی علیه السلام هستیم.
امام رضا علیه السلام فرمود: من مشغولم ، به آنها بگو برگردند.
دربان کنار در آمد و به آنها گفت : حضرت مشغول است و کسی را نمی پذیرد.
آنها رفتند و روز دوم آمدند و همان سخن خود را تکرار کردند و امام علیه السلام آنها را نپذیرفت تا دو ماه هر روز می آمدند و می گفتند: ما شیعه علی علیه السلام هستیم و می خواهیم به حضور امام علیه السلام برسیم و حضرت آنها را نمی پذیرفت تا اینکه از ملاقات امام مایوس شدند و به دربان گفتند: به مولای ما بگو ما شیعیان پدرت علی بن ابیطالب علیه السلام هستیم و با این نپذیرفتن شما دشمنانمان ما را مورد شماتت قرار می دهند، ما این بار بر می گردیم و بخاطر شرمندگی و خجالت و عجز از تحمل شماتت دشمنان از دیار خود هم می گریزیم.
پیام آنها را به حضرت رسانید. آنگاه امام علیه السلام به دربان فرمود: اجازه بده وارد شوند، آنها به حضور آن حضرت رسیدند و سلام کردند اما امام علیه السلام جواب آنها را که نداد اجازه نشستن نیز به آنها نداد و همین طور ایستاده بودند تا اینکه گفتند: یا بن رسول اللّه ! این چه ستم بزرگی است که بعد از دو ماه نپذیرفتن و در بدری به ما می رسد و چه آبروئی بعد از این از ما می ماند؟
از امام رضا درباره بهترین بندگان سوال شد. فرمود: آنان هرگاه نیکى کنند خوشحال شوند، و هرگاه بدى کنند آمرزش خواهند، و هرگاه عطا شوند شکر گزارند، و هرگاه بلا بینند صبر کنند و هرگاه خشم کنند، درگذرند. (تحف العقول ، ص 469)
امام علیه السلام فرمود: این آیه را بخوانید: و ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر (یعنی: آنچه از سختی به شما رسید از خود شما بود و خداوند بسیاری از گناهان را می آمرزد.)
من جز به پروردگارم و به رسول خدا و امیرالمومنین و پدران پاک و معصومم علیهم السلام اقتدا نکردم ، شما خود را سرزنش کنید، من از آنها پیروی کردم.
گفتند: چرا ای پسر رسول خدا؟
فرمود: بخاطر اینکه ادعا کردید شیعه علی بن ابیطالب هستید.
وای بر شما، شیعه علی همانا حسن و حسین و ابوذر و سلمان و مقداد و عمار و محمد بن ابی بکرند که هیچ یک با امر و نهی او مخالفت نکردند اما شما ادعای پیروی از او را دارید در حالی که در اکثر اعمال خود مخالف او هستید و در بسیاری از واجبات مقصرید، در بسیاری از حقوق برادران دینی خودی سستی می کنید و آنجا که نباید تقیه کنید تقیه می کنید و آنجا که باید تقیه کنید نمی کنید.
اگر می گفتید دوستدار علی علیه السلام هستید و دوستدار دوستان او می باشید و دشمن دشمنان او هستید مخالف سخن شما نبودم ، اما شما ادعای مرتبه بزرگی (شیعه علی علیه السلام) را نمودید که اگر قول و عمل شما یکی نباشد هلاک می شوید مگر اینکه رحمت خدا شما را حفظ کند.
گفتند: یابن رسول اللّه ! ما از سخن خود را خداوند استغفار کرده و بسوی او توبه می کنیم و همان گونه که به ما آموختید می گوییم ما دوستدار شما و دوستان شما و دشمن دشمنان شما هستیم.
امام علیه السلام فرمود: مرحبا ای برادران و دوستان من ، بیایید، بیایید، بیایید و همه را یک به یک در آغوش گرفت و به دربان فرمود: چند مرتبه مانع ورود آنها شدی؟
دربان عرض کرد: شصت بار.
حضرت فرمود: شصت بار متوالی نزد آنها برو و به آنها سلام کن و سلام مرا به آنها برسان که با استغفار و توبه ای که کردند گناهان آنها بخشیده شد و بخاطر محبتی که به ما دارند مستحق کرامت شدند، به امور آنها و خانواده شان رسیدگی کن و مشکلاتشان را بر طرف نما و از پول و بخششهای دیگر بهره مندشان گردان.
امام رضا علیه السلام فرمود: عقل شخص مسلمان تمام نیست ، مگر این که ده خصلت را دارا باشد: از او امید خیر باشد، از بدى او در امان باشند، خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد، خیر بسیار خود را اندک شمارد، هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود، در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود، فقر در راه خدایش از توانگرى محبوبتر باشد، خوارى در راه خدایش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد. سپس فرمود: دهمى چیست و چیست دهمى ! به او گفته شد: چیست ؟ فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزگارتر است. (تحف العقول، ص 467)
از امام رضا علیه السلام درباره بهترین بندگان سوال شد. فرمود: آنان هرگاه نیکى کنند خوشحال شوند، و هرگاه بدى کنند آمرزش خواهند، و هرگاه عطا شوند شکر گزارند، و هرگاه بلا بینند صبر کنند و هرگاه خشم کنند، درگذرند.
(تحف العقول، ص 469)
ایثار
مفهومشناسی ایثار
نفاق جدید در نگاه شهید مطهری
مکارم اخلاق خورشید هشتم!
شما میتوانید ویندوز 10 را با شخصیسازی ظاهر آن بیش از پیش مختص خود کنید. از بهینهسازی رنگهای پنجرهها گرفته تا انتخاب پسزمینهی دسکتاپ، اسکرین سیورها، صداها، نشانگرهای ماوس، تمها و تنظیمات نمایش. شما میتوانید ویندوز 10 را به شیوههای مختلف شخصیسازی کنید. گشتوگذار میان این حجم از گزینهها و تنظیمات ممکن اسـت دارای نکات مختلفی باشد، به ویژه اگر قصد داشته باشید با حفظ بهترین زیبایی و راحتی، از کارایی بالایی هم بهرهمند باشید.
عوامل زیادی میتوانند بر کارایی و زیبایی رایانهی شما تأثیرگذار باشند، از تجهیزات سختافزاری گرفته تا کنترل حساب کاربری. با اعمال تعادلی مناسب در تنظیمات شخصیسازی میتوانید به توازن میان کارایی و زیبایی دست پیدا کنید. تنظیماتی که در رابطه با شخصیسازی ویندوز اعمال میکنید به طور گستردهای بیانگر کیفیت تجربهی شما در این زمینه اسـت.
از میان قابلیتهای متعدد کارایی و زیبایی که به یکدیگر مرتبط هم هستند، شما بایستی بیشترین کنترل را بر موارد زیر داشته باشید:
در این فصل از مدرسهی فناوری ترفندستان، نحوهی بهینهسازی این قابلیتها را با حفظ تعادل میان کارایی و زیبایی خواهید آموخت.
ویندوز دارای شمار زیادی امکانات رابط کاربری قابل سفارشیسازی اسـت. شما میتوانید تنظیمات کنترل پنل، تأییدیهها و... را سفارشیسازی کنید. در این بخش به نحوهی چگونگی این کار خواهیم پرداخت.
کنترل پنل دسترسی سریع به ابزارها و وظایف مهم سیستم را فراهم میکند. شما میتوانید کنترل پنل را از طریق File Explorer و با کلیک بر روی فلش موجود در نوار آدرس و انتخاب Control Panel، فراخوانی کنید (تصویر 3-1).
نکته: آیا میدانید Control Panel در واقع یک پنل قابل مشاهده در File Explorer محسوب میشود؟ This PC ،Network ،Libraries و دیگر پنلهای قابل مشاهده نیز از طریق نوار آدرس در دسترس هستند و هنگامی که در حال مشاهدهی هر یک از آنها هستید میتوانید به آسانی از طریق نوار آدرس میان آنها جابهجا شوید.
کنترل پنل به چند شکل قابل مشاهده اسـت. شما میتوانید نحوهی نمایش کنترل پنل را از طریق گزینههای موجود در View by تغییر دهید. حالت نمایش Category که با انتخاب گزینهی Category در لیست View by قابل دسترسی اسـت، ابزارهای سیستمی را بر اساس دستهبندی موضوعی، نام ابزار و وظایف کلیدی نمایش میدهد. همچنین تمامی آیتمهای کنترل پنل با انتخاب Large Icons و Small Icons در لیست View by با دو اندازهی بزرگ و کوچک و به ترتیب حروف الفبا قابل مشاهده هستند.
در حالت Category، تمامی ابزارها و وظایف همانند گزینهها و برنامههای منوی Start با یک کلیک قابل دسترس هستند. ممکن اسـت مایل باشید تمامی فایلها، تصاویر و... را نیز با یک کلیک باز نمایید. این کار موجب خواهد شد همواره از تککلیک به جای دوبارکلیک در همه جای ویندوز استفاده کنید.
هنگامی که حالت تککلیک را فعال کردهاید، کافی اسـت نشانگر ماوس را بر روی آیتم انتخابی ببرید و یک کلیک کنید تا آن را باز کنید. برای فعالسازی تککلیک این مراحل را طی نمایید:
در فصل 1، به معرفی حسابهای کاربری دامنه و محلی پرداختیم که هر دوی آنها میتوانستند به اینترنت متصل شوند. هنگامی که شما با یک حساب محلی در حال کار هستید، این حساب میتواند یک حساب کاربری استاندارد باشد یا یک حساب کاربری مدیر.
حسابهای استاندارد میتوانند کلیه وظایف عمومی رایانه را انجام دهند. وظایفی همانند اجرای برنامهها، باز کردن فایلها، ساخت پوشهها و به طور کلی کلیهی فعالیتهایی که حسابهای کاربری دیگر و یا امنیت رایانه را تحت تأثیر قرار نمیدهند. از طرف دیگر، حسابهای مدیر، دارای دسترسی کامل به رایانه هستند و میتوانند تغییراتی که بر کاربران دیگر و یا بر امنیت رایانه تأثیر میگذارند را انجام دهند.
در ویندوز 10، بیتوجه به این که شما به عنوان یک کاربر استاندارد یا مدیر وارد شدهاید، با تأییدیهی User Account Control (UAC) روبهرو خواهید شد. به طور پیشفرض این تأییدیه هنگامی که اپلیکیشنهای خاص یا برنامههایی که قصد ایجاد تغییر در رایانه را دارند را اجرا میکنید پدیدار میشود. UAC مجموعهای از امکانات اسـت که برای کمک به محافظت از رایانهی شما در برابر برنامههای مشکوک و با هدف افزایش امنیت طراحی شده اسـت.
به طور کلی، هنگامی که شما به عنوان یک حساب استاندارد وارد شدهاید، برای ارائهی اعتبارات مدیریتی مورد پرسش قرار خواهید گرفت. در بیشتر رایانههای شخصی یا اداری کوچک، هر حساب مدیر رایانهی محلی در پنجرهی تأییدیه با نام خود لیست خواهد شد، شما بایستی بر روی حساب مورد نظر کلیک کرده، رمز حساب را وارد نموده و بر روی OK کلیک کنید. اگر وارد یک حساب دامنه شده باشید، تأییدیه، پنجرهای شامل نام کاربری و رمز عبور را نمایش میدهد. در این حالت بایستی نام کاربری حساب مدیر و رمز آن را وارد کرده و روی OK کلیک نمایید.
هنگامی که با حساب مدیر وارد شدید، برای تأیید ادامهی عملیات، پنجرهی تأییدیه نمایش داده خواهد شد. تأییدیه بیتوجه به این که شما به یک دامنه متصل هستید نیز نمایش داده میشود و برای ادامه بایستی روی OK کلیک کنید.
ویندوز 10 پیش از نمایش پنجرهی تأییدیه، فعالیتهای گوناگونی انجام میدهد، اما تنها یک چیز اسـت که شما باید بدانید: پیش از نمایش پنجرهی تأییدیه، ویندوز به یک دسکتاپ ایزوله و امن سوئیچ میکند که این موضوع از آمادهسازی مجوزهای مورد نیاز اپلیکیشنها یا دیگر فرآیندها جلوگیری میکند.
نکته: تنها خود تأییدیه بروی یک دسکتاپ امن اجرا میشود. دیگر برنامهها و فرآیندهای در حال اجرا به ادامهی کار خود در دسکتاپ تعاملی کاربر ادامه میدهند.
دسکتاپ امن و تأییدیهها ابعاد کلیدی UAC هستند که بر شما و نحوهی استفادهتان از رایانه تأثیر میگذارند. برای کاهش تأییدیههایی که میبینید، UAC میتواند میان تغییرات بر تنظیمات ویندوز و تغییرات برنامهها و دستگاهها بر سیستمعامل تفاوت ایجاد کند. برای مثال در اکثر اوقات شما تنها میخواهید بدانید چه زمانی برنامهها سعی در نصب شدن دارند یا قصد دارند تغییراتی در سیستمعامل اعمال کنند و مایل نیستید هر بار که قصد تغییر در تنظیمات ویندوز را دارید با پنجرهی تأییدیه روبهرو شوید. شما همچنین میتوانید UAC را طوری تنظیم کنید که دسکتاپ امن مورد استفاده قرار نگیرد.
نکته: UAC میتواند مانع از نصب نوع خاصی از برنامهها بر روی رایانهی شما گردد. شما میتوانید با راستکلیک بر روی فایل اجرایی یا فایل نصب برنامه و انتخاب Run as administrator این موضوع را دور بزنید. به یاد داشته باشید که با این کار با وجود نصب برنامه، برای هر بار اجرای برنامه نیازمند دسترسی مدیریتی هستید. به جای راستکلیک و انتخاب Run as administrator در هر بار اجرای برنامه، میتوانید بر روی فایل میانبر یا فایل اجرایی آن راستکلیک کنید و Properties را انتخاب کنید. در تب Compatibility و قسمت Settings، تیک گزینهی Run this program as an administrator را بزنید و روی OK کلیک کنید.
برای بهینهسازی UAC مراحل زیر را طی کنید:
گزینههای در دسترس به شرح زیر هستند:
نکته: بسته به تنظیم کنونی UAC، از شما جهت تأیید تنظیمات جدید پرسش میشود. در یک دامنه، امکان مدیریت UAC با استفاده از این روش ممکن نیست. در این حالت میتوانید به Local Security Policy در All Apps Windows Administrative Tools مراجعه نمایید. در پنجرهی Local Security Policy، به Security SettingsLocal PoliciesSecurity Options رفته و در این صفحه تنظیمات User Account Control را خواهید یافت.
همانطور که اشاره شد Control Panel را میتوان با چند حالت با استفاده از قسمت View by مشاهده کرد. اما یک راه جالب دیگر نیز برای مشاهدهی آیتمهای داخل کنترل پنل وجود دارد. برای این کار در هر محلی در File Explorer (مانند دسکتاپ) یک پوشهی جدید ایجاد کنید و نام این پوشهی جدید را به شکل زیر وارد نمایید:
Control Panel.ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C
حالا وارد پوشهای که ایجاد کردید شوید. همانطور که در تصویر 3-3 ملاحظه میکنید، کلیهی آیتمهای کنترل پنل در این محل به چشم میخورند. در واقع کدی که در جلوی عبارت Control Panel وارد کردید باعث این اتفاق شد. شما میتوانید به جای Control Panel هر عبارت دیگری را وارد نمایید. این کد که GUID نام دارد یک مقدار رجیسترشده در سیستمعامل اسـت که به حالت کنونی کنترل پنل مربوط اسـت. با در اختیار داشتن این میانبر، دسترسی به آیتمهای کنترل پنل از پیش آسانتر خواهد شد. در این حالت مشاهده، کلیهی آیتمها با دستهبندی موضوعی لیست میشوند.
با استفاده از Command Prompt میتوانید به رابط کاربری خط فرمان ویندوز 10 دسترسی داشته باشید. اگر در کار با رایانه حرفهای باشید حتماً این موضوع را میدانید که برای اجرای وظایف مدیریتی در CMD، بایستی دسترسی مدیریتی یا Administrator نیز به آن داشته باشید. به طور معمول برای دسترسی به خط فرمان با دسترسی مدیر کافی اسـت بر روی دکمهی Start راستکلیک کنید و Command Prompt (Admin) را انتخاب کنید. این کار را میتوانید در منوی Start، با تایپ cmd و راستکلیک بر روی Command Prompt و انتخاب Run as administator نیز انجام دهید. نتیجه یکسان خواهد بود و خط فرمان با مجوزهای مدیریتی باز خواهد شد.
اگر Command Prompt را به Taskbar سنجاق کرده باشید اجرای آن با دسترسی مدیر کمی سخت خواهد بود. چرا که ابتدا باید بر روی Command Prompt سنجاقشده راستکلیک کنید. سپس در لیست پرش مجدد روی Command Prompt راستکلیک کنید و در نهایت روی Run as administator کلیک کنید.
اما راه آسانتری هم وجود دارد. فایل cmd.exe در پوشهی C:WindowsSystem32 قرار دارد. این فایل را بیابید و بر روی آن راستکلیک کرده و Copy را انتخاب کنید. اکنون در محل دلخواه همانند دسکتاپ، این فایل را Paste نمایید. حال بر روی فایل Pasteشده راستکلیک کرده و Properties را انتخاب کنید. اکنون در تب Compatibility تیک گزینهی Run this program as an administrator را بزنید و روی OK کلیک کنید. در نهایت میتوانید با راستکلیک بر روی این فایل و انتخاب Pin to Start یا Pin to Taskbar آن را به منوی Start یا Taskbar سنجاق کنید تا از این پس تنها با یک کلیک، خط فرمان با دسترسی مدیر اجرا شود.
در جلسهی بعدی مدرسهی ویندوز 10 ترفندستان در ادامهی فصل سوم، وارد مبحث بهینهسازی پسزمینهها، تمها و دیگر موارد خواهیم شد.