تبریک ولادت امام حسن عسگری (ع) به صورت متون ادبی و اشعار پیامکی انتخاب شده است. تبریک ولادت امام حسن عسگری مناسب برای عرض تبریک به دوستان.
نسیم سحری، جان مایه عشق را به گستره خاک بخشید. آبشاری از نور، از خنده های شادمانه خورشید، به میهمانی زمین آمد. دریچه ای از شادی بر دل ها گشوده شد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر، در باغستان توحید، دل ها را مفتون و مجذوب خویش ساخت.
امام حسن عسکری (ع) روح حماسه، چکاد بلند آفتاب، چهره روشن ایستادگی، سیمای بلند فرزانگی، پگاه پرتبسم ایمان، چراغ دار راه انسان، طلیعه خورشید صداقت و صفا، راه بان فتوت و مردی، یاور ستمدیدگان و محرومان، پاسدار ایمان و آرمان، مدافع حریم مهر نبوی، تداوم بخش راه عدل علوی (ع)، و رسواگر دشمنان اسلام مصطفوی است.
اینک در سال یادِ میلاد خجسته آن مولا، سلامی صمیمی و سرشار از گل و باران، بر ساحت آن مرهم زخم های خسته دلان می فرستیم و به شما گرامیان به مناسبت این طلوع فرخنده، تهنیت و شادباش می گوییم.
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید که اینک یازدهمین فصل کتاب شیعه با دست های سبز مردی از تبار ملکوت ورق می خورد
ولادت امام حسن عسگری (ع) مبارک باد
خورشید به بر ستاره دارد امشب
افروخته ماه پاره دارد امشب
حسن است امام عسگری پا تا سر
زهرا حسن دوباره دارد امشب
آن ماه که مهر عالم رهبری است
بر طلعت او شمس و قمر مشتری است
تبریک بگوئید به مهدی کامشب
میلاد ابا محمد عسگری است
او آمده است تا خورشید مبدأ همه آینه ها باشد
شکفتن بهار در بهاری دل انگیزتر
دمیدن گلِ حُسن در حُسنی فزون تر
روییدن گلی دل رُباتر در گلستان طاها
ولادت امام حسن عسگری (ع) مبارک باد
خورشید سپهر رهبری پیدا شد احیا گر فقه جعفری پیدا شد تبریک به مهدی که به عالم امشب رخسار اما عسگری پیدا شد |
ولی حق حسن العسکری ای آن که قضا
مجری امر تو و بنده رای تو بود
نه همین جای تو در سامره تنها باشد
که به دل های محبان تو جای تو بود
قدم بر چشم های زمین نهاده ای و جهان روشن شد
صفا آورده ای به ماتم کده دل دنیا
روشنایی آوردی به شب های بی ستاره اهالی!
ای ستاره دنباله دار! عشق، امروز، در سایبان مهربانی تو منزل می کند
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
می آید امروز
یازدهمین ستاره یازدهمین ماه امام ثانیه های سلوک
امام جبین بر افروخته ازجلای جان
از کثرت طاعت از اوج خشوع
فصل غم رفت رسیده شادی
میزنه لبخند امام هادی
این همون لحظه میلاد بهاره
مولد گل تولد حضرت یاره
آمدی تا شب های بی ستاره را در ماه غرق کنی
و دست های تنها مانده را بگیری و تا خدا بالا بکشی
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها به پابوسی ات آب های جهان را به انعکاس برخاستند
آمدی تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی
آن که می آید
شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است
بهار از نامش شکوفا
و عشق از یادش لبریز است
دست بیفشانید و عود بسوزانید که یازدهمین مسافر بهار از راه می رسد
قدم هایش را شکوفه
باران کنید
پسر فاطمه نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا یا حسن عسکرى (ع)
آینه ی قبله نما یا حسن عسکرى (ع)
امام حسن عسگری (ع):
هیچ بلایى نیست مگر این که در آن از طرف خدا نعمتى است.
ولادت خجسته پیشوای
خورشید پرور آسمان انتظار امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها، به پابوسی ات، آب های جهان را به انعکاس برخاستند.
آمدی، تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی.
ولادت امام حسن
عسگری (ع) مبارک باد
من آن فقیر خسته دل،که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهیم مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
میلاد یازدهمین
حجت خداوند، پیام آور آیینه و روشنی، بر رهروان صدیقش مبارک باد
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید که اینک، یازدهمین فصل کتاب شیعه
با دست های سبز مردی از تبار ملکوت ، ورق می خورد
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
خورشید سپهر رهبری پیدا شد
احیاگر فقه جعفری پیدا شد
تبریک به مهدی فاطمه که امروز
رخسار امام عسگری پیدا شد
من آن فقیر خسته دل،که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهیم مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
سالروز تولد آفتاب عالم آرای عرفان
و باغبان گلستان مهدی صاحب الزمان،
حضرت امام حسن عسکری خجسته باد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
متن ولادت امام حسن عسگری (ع) به صورت شعر و متن ادبی مناسب برای اس ام اس و پیام های تلگرامی. متن ولادت امام حسن عسگری به مناسبت ولادت ایشان.
آمدی تا شب های بی ستاره را در ماه غرق کنی
و دست های تنها مانده را بگیری و تا خدا بالا بکشی
آمدی تا آفتاب رویت، قبله آفتاب گردان ها شود
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
دست بیفشانید و عود بسوزانید
که یازدهمین مسافر بهار، از راه می رسد
قدم هایش را شکوفه باران کنید
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
میلاد یازدهمین حجت خداوند، پیام آور آیینه و روشنی، بر رهروان صدیقش مبارک باد
میلاد یازدهمین امام و سیزدهمین کشتی نجات، آقا امام حسن عسکرى (ع) بر شما مبارک باد
پسر فاطمه، نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا، یا حسن عسکرى (ع)
آینه قبله نما یا حسن عسکرى (ع)
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید
که اینک یازدهمین فصل کتاب شیعه، با دست های سبز مردی از تبار ملکوت، ورق می خورد
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
با نام «حسن»، باب یازدهم کتاب امامت نگاشته می شود
و این، مژده ای است برای ما که چیزی به کلیّت روشنی نمانده است
چیزی نمانده به سر زدن یگانه گوهر عشق و اتمام حجت
از هم اکنون، دنیا چشمان پرفروغش را به انتظار می نشیند.
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
او آمده است تا خورشید، مبدأ همه آیینه ها باشد.
شکفتن بهار در بهاری دل انگیزتر
دمیدن گلِ حُسن در حُسنی فزون تر
روییدن گلی دلرباتر در گلستان طاها
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
قدم بر چشم های زمین نهاده ای و جهان روشن شد.
صفا آورده ای به ماتم کده دل دنیا
روشنایی آوردی به شب های بی ستاره اهالی
ای ستاره دنباله دار
عشق، امروز، در سایبان مهربانی تو منزل می کند
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
می آید امروز؛ یازدهمین ستاره، یازدهمین ماه، امام ثانیه های سلوک،
امام جبین بر افروخته از جلای جان، از کثرت طاعت، از اوج خشوع.
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها، به پابوسی ات، آب های جهان را به انعکاس برخاستند
آمدی، تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
بهار تازه و گل تازه و چمن تازه
ستاره یار و فلک یار و دور گردون یار
هر آن که بر گل رخسار تو گشاید چشم
بهار را چه کند؟ ای به «چهر» رشکِ بهار
درخت اگر گل سوری، به باغ آورده
نهال قامت تو، آفتاب دارد بار
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
آن که می آید، شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است
بهار از نامش شکوفا و عشق از یادش لبریز است
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
آمد سیزدهمین حلقه از منظومه نور
سیزدهمین آیه از سوره عترت
و سیزدهمین ساقی میخانه عشق
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد.
می آید تا «مدینه»
عشق، باز هم شاهد آیینه ای باشد که پرتو افشان انوار متجلی الهی است
مبارک ای مسلمانان که آمد جان و هم جانان
شده خورشید سیمای امام عسکری تابان
پدر هادی، پسر مهدی به حق، نامش حسن آمد
حسن آمد حسن آمد
من آن فقیر خسته دل، که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهی ام مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
خورشید به بر ستاره دارد امشب
افروخته ماه پاره دارد امشب
حُسن است امام عسکری پا تا سر
زهرا حسن دوباره دارد امشب
گلشن یاسین که طرب خیز شد
بلبل بستان ولا میرسد
رهبر دلها حسن عسکری(ع)
آن پسر شیر خدا میرسد
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
جدال مکن که ارزشت
مى رود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
هر که به پایین
نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
«بسم اللّه الرّحمن
الرّحیم» به اسم اعظم خدا، از سیاهى چشم به سفیدی اش نزدیکتر است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
از جمله تواضع
و فروتنى، سلام کردن بر هر کسى است که بر او می گذرى و نشستن در پایین مجلس است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
خنده بی جا از
نادانى است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
خشم و غضب، کلید
هر گونه شر و بدى است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
کینه توز، ناآرامترینِ
مردمان است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
قلب احمق در دهان
او و دهان حکیم در قلب اوست
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
دوست نادان، مایه
رنج است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
جدال مکن که خوبى
و حسن تو می رود و مزاح مکن که جرئت مى کنند و بر تو دلیر مى شوند
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
پارساترین مردم
کسى است که توقف کند نزد شبهه، و عابدترین مردم کسى است که بپا دارد فرائض را، و زاهدترین
مردم کسى است که ترک کند حرام را، و از همه مردم کوشش و مشقّتش بیشتر است کسى که ترک
کند گناهان را |
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
مشغول نسازد تو
را روزى که خدا ضامن آن شده از عملى که بر تو فرض است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
از ادب دور است
ظاهر کردن خوشحالى نزد شخص غمناک
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
همانا از براى
جود و بخشش اندازه و مقدارى است پس هر گاه زیاد شده از آن مقدار پس آن اسراف است
براى خرم و احتیاط مقدارى است پس هرگاه زیاد شد از آن مقدار پس آن جبن و ترس است.
و از براى اقتصاد و میانه روى مقدارى است پس هرگاه زیاد شد بر آن پس آن بخل است.
و از براى شجاعت مقدارى است پس هرگاه زیاد شد بر آن تهوّر و بى ادبى است.
و کافى است تو را از براى ادب کردن نفست اجتناب کردنت از چیزی که مکروه و ناپسند بی شمارى از غیر خودت.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
تبریک ولادت امام حسن عسگری (ع) به صورت متون ادبی و اشعار پیامکی انتخاب شده است. تبریک ولادت امام حسن عسگری مناسب برای عرض تبریک به دوستان.
نسیم سحری، جان مایه عشق را به گستره خاک بخشید. آبشاری از نور، از خنده های شادمانه خورشید، به میهمانی زمین آمد. دریچه ای از شادی بر دل ها گشوده شد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر، در باغستان توحید، دل ها را مفتون و مجذوب خویش ساخت.
امام حسن عسکری (ع) روح حماسه، چکاد بلند آفتاب، چهره روشن ایستادگی، سیمای بلند فرزانگی، پگاه پرتبسم ایمان، چراغ دار راه انسان، طلیعه خورشید صداقت و صفا، راه بان فتوت و مردی، یاور ستمدیدگان و محرومان، پاسدار ایمان و آرمان، مدافع حریم مهر نبوی، تداوم بخش راه عدل علوی (ع)، و رسواگر دشمنان اسلام مصطفوی است.
اینک در سال یادِ میلاد خجسته آن مولا، سلامی صمیمی و سرشار از گل و باران، بر ساحت آن مرهم زخم های خسته دلان می فرستیم و به شما گرامیان به مناسبت این طلوع فرخنده، تهنیت و شادباش می گوییم.
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید که اینک یازدهمین فصل کتاب شیعه با دست های سبز مردی از تبار ملکوت ورق می خورد
ولادت امام حسن عسگری (ع) مبارک باد
خورشید به بر ستاره دارد امشب
افروخته ماه پاره دارد امشب
حسن است امام عسگری پا تا سر
زهرا حسن دوباره دارد امشب
آن ماه که مهر عالم رهبری است
بر طلعت او شمس و قمر مشتری است
تبریک بگوئید به مهدی کامشب
میلاد ابا محمد عسگری است
او آمده است تا خورشید مبدأ همه آینه ها باشد
شکفتن بهار در بهاری دل انگیزتر
دمیدن گلِ حُسن در حُسنی فزون تر
روییدن گلی دل رُباتر در گلستان طاها
ولادت امام حسن عسگری (ع) مبارک باد
خورشید سپهر رهبری پیدا شد احیا گر فقه جعفری پیدا شد تبریک به مهدی که به عالم امشب رخسار اما عسگری پیدا شد |
ولی حق حسن العسکری ای آن که قضا
مجری امر تو و بنده رای تو بود
نه همین جای تو در سامره تنها باشد
که به دل های محبان تو جای تو بود
قدم بر چشم های زمین نهاده ای و جهان روشن شد
صفا آورده ای به ماتم کده دل دنیا
روشنایی آوردی به شب های بی ستاره اهالی!
ای ستاره دنباله دار! عشق، امروز، در سایبان مهربانی تو منزل می کند
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
می آید امروز
یازدهمین ستاره یازدهمین ماه امام ثانیه های سلوک
امام جبین بر افروخته ازجلای جان
از کثرت طاعت از اوج خشوع
فصل غم رفت رسیده شادی
میزنه لبخند امام هادی
این همون لحظه میلاد بهاره
مولد گل تولد حضرت یاره
آمدی تا شب های بی ستاره را در ماه غرق کنی
و دست های تنها مانده را بگیری و تا خدا بالا بکشی
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها به پابوسی ات آب های جهان را به انعکاس برخاستند
آمدی تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی
آن که می آید
شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است
بهار از نامش شکوفا
و عشق از یادش لبریز است
دست بیفشانید و عود بسوزانید که یازدهمین مسافر بهار از راه می رسد
قدم هایش را شکوفه
باران کنید
پسر فاطمه نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا یا حسن عسکرى (ع)
آینه ی قبله نما یا حسن عسکرى (ع)
امام حسن عسگری (ع):
هیچ بلایى نیست مگر این که در آن از طرف خدا نعمتى است.
ولادت خجسته پیشوای
خورشید پرور آسمان انتظار امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها، به پابوسی ات، آب های جهان را به انعکاس برخاستند.
آمدی، تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی.
ولادت امام حسن
عسگری (ع) مبارک باد
من آن فقیر خسته دل،که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهیم مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
میلاد یازدهمین
حجت خداوند، پیام آور آیینه و روشنی، بر رهروان صدیقش مبارک باد
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید که اینک، یازدهمین فصل کتاب شیعه
با دست های سبز مردی از تبار ملکوت ، ورق می خورد
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
خورشید سپهر رهبری پیدا شد
احیاگر فقه جعفری پیدا شد
تبریک به مهدی فاطمه که امروز
رخسار امام عسگری پیدا شد
من آن فقیر خسته دل،که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهیم مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
سالروز تولد آفتاب عالم آرای عرفان
و باغبان گلستان مهدی صاحب الزمان،
حضرت امام حسن عسکری خجسته باد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
متن ولادت امام حسن عسگری (ع) به صورت شعر و متن ادبی مناسب برای اس ام اس و پیام های تلگرامی. متن ولادت امام حسن عسگری به مناسبت ولادت ایشان.
آمدی تا شب های بی ستاره را در ماه غرق کنی
و دست های تنها مانده را بگیری و تا خدا بالا بکشی
آمدی تا آفتاب رویت، قبله آفتاب گردان ها شود
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
دست بیفشانید و عود بسوزانید
که یازدهمین مسافر بهار، از راه می رسد
قدم هایش را شکوفه باران کنید
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
میلاد یازدهمین حجت خداوند، پیام آور آیینه و روشنی، بر رهروان صدیقش مبارک باد
میلاد یازدهمین امام و سیزدهمین کشتی نجات، آقا امام حسن عسکرى (ع) بر شما مبارک باد
پسر فاطمه، نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا، یا حسن عسکرى (ع)
آینه قبله نما یا حسن عسکرى (ع)
زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید
هلهله کنید و پای بکوبید
که اینک یازدهمین فصل کتاب شیعه، با دست های سبز مردی از تبار ملکوت، ورق می خورد
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
با نام «حسن»، باب یازدهم کتاب امامت نگاشته می شود
و این، مژده ای است برای ما که چیزی به کلیّت روشنی نمانده است
چیزی نمانده به سر زدن یگانه گوهر عشق و اتمام حجت
از هم اکنون، دنیا چشمان پرفروغش را به انتظار می نشیند.
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
او آمده است تا خورشید، مبدأ همه آیینه ها باشد.
شکفتن بهار در بهاری دل انگیزتر
دمیدن گلِ حُسن در حُسنی فزون تر
روییدن گلی دلرباتر در گلستان طاها
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
قدم بر چشم های زمین نهاده ای و جهان روشن شد.
صفا آورده ای به ماتم کده دل دنیا
روشنایی آوردی به شب های بی ستاره اهالی
ای ستاره دنباله دار
عشق، امروز، در سایبان مهربانی تو منزل می کند
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
می آید امروز؛ یازدهمین ستاره، یازدهمین ماه، امام ثانیه های سلوک،
امام جبین بر افروخته از جلای جان، از کثرت طاعت، از اوج خشوع.
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
تو آمدی و کوچه های مدینه را باران شکوفه پوشاند
آمدی و آینه ها، به پابوسی ات، آب های جهان را به انعکاس برخاستند
آمدی، تو یازدهمین چراغ پرفروغ ولایت باشی
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد
بهار تازه و گل تازه و چمن تازه
ستاره یار و فلک یار و دور گردون یار
هر آن که بر گل رخسار تو گشاید چشم
بهار را چه کند؟ ای به «چهر» رشکِ بهار
درخت اگر گل سوری، به باغ آورده
نهال قامت تو، آفتاب دارد بار
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
آن که می آید، شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است
بهار از نامش شکوفا و عشق از یادش لبریز است
ولادت امام حسن
عسکری (ع) مبارک باد
آمد سیزدهمین حلقه از منظومه نور
سیزدهمین آیه از سوره عترت
و سیزدهمین ساقی میخانه عشق
ولادت امام حسن عسکری (ع) مبارک باد.
می آید تا «مدینه»
عشق، باز هم شاهد آیینه ای باشد که پرتو افشان انوار متجلی الهی است
مبارک ای مسلمانان که آمد جان و هم جانان
شده خورشید سیمای امام عسکری تابان
پدر هادی، پسر مهدی به حق، نامش حسن آمد
حسن آمد حسن آمد
من آن فقیر خسته دل، که رخ نهاده بر درت
به جرم روسیاهی ام مرا مرانی از درت
بگو دعا کند به ما مهدی مَه لقای تو
منم منم گدای تو گدای بی نوای تو
خورشید به بر ستاره دارد امشب
افروخته ماه پاره دارد امشب
حُسن است امام عسکری پا تا سر
زهرا حسن دوباره دارد امشب
گلشن یاسین که طرب خیز شد
بلبل بستان ولا میرسد
رهبر دلها حسن عسکری(ع)
آن پسر شیر خدا میرسد
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
جدال مکن که ارزشت
مى رود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
هر که به پایین
نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
«بسم اللّه الرّحمن
الرّحیم» به اسم اعظم خدا، از سیاهى چشم به سفیدی اش نزدیکتر است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
از جمله تواضع
و فروتنى، سلام کردن بر هر کسى است که بر او می گذرى و نشستن در پایین مجلس است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
خنده بی جا از
نادانى است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
خشم و غضب، کلید
هر گونه شر و بدى است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
کینه توز، ناآرامترینِ
مردمان است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
قلب احمق در دهان
او و دهان حکیم در قلب اوست
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
دوست نادان، مایه
رنج است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
جدال مکن که خوبى
و حسن تو می رود و مزاح مکن که جرئت مى کنند و بر تو دلیر مى شوند
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
پارساترین مردم
کسى است که توقف کند نزد شبهه، و عابدترین مردم کسى است که بپا دارد فرائض را، و زاهدترین
مردم کسى است که ترک کند حرام را، و از همه مردم کوشش و مشقّتش بیشتر است کسى که ترک
کند گناهان را |
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
مشغول نسازد تو
را روزى که خدا ضامن آن شده از عملى که بر تو فرض است
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
از ادب دور است
ظاهر کردن خوشحالى نزد شخص غمناک
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
همانا از براى
جود و بخشش اندازه و مقدارى است پس هر گاه زیاد شده از آن مقدار پس آن اسراف است
براى خرم و احتیاط مقدارى است پس هرگاه زیاد شد از آن مقدار پس آن جبن و ترس است.
و از براى اقتصاد و میانه روى مقدارى است پس هرگاه زیاد شد بر آن پس آن بخل است.
و از براى شجاعت مقدارى است پس هرگاه زیاد شد بر آن تهوّر و بى ادبى است.
و کافى است تو را از براى ادب کردن نفست اجتناب کردنت از چیزی که مکروه و ناپسند بی شمارى از غیر خودت.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
ولادت حضرت محمد چه روزی است؟ درباره روز ولادت حضرت محمد بین شیعیان و اهل تسنن اختلاف نظر وجود دارد. ولادت حضرت محمد سال عام الفیل بوده است.
مشهور در میان اهل تاریخ آن است که ولادت رسول خدا در عام الفیل بوده و عام الفیل همان سالى است که اصحاب فیل به سرکردگى ابرهه به مکه حمله بردند و به وسیله پرندههاى ابابیل نابود شدند.
اینکه داستان اصحاب فیل در چه سالى از سالهاى میلادى بوده اختلاف است که سال 570 و 573 ذکر شده، ولى چون مسیحیان قبل از اسلام تاریخ مدون و مضبوطى نداشتهاند نمىتوان در این باره نظر صحیح و دقیقى ارائه کرد.
حضرت محمد مصطفی (ص) در ماه ربیع الاول دیده به جهان گشود. مورخان شیعه، ولادت پیامبر اکرم را در صبح جمعه هفدهم ربیع الاول و اکثر علمای اهل سنت، در روز دوازدهم همان ماه میدانند. |
امام صادق (ع) به نقل از سلمان فارسى فرمود: پیامبر اکرم (ص) فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگى نور خودش آفرید.
همچنین امام صادق(ع) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اکرم (ص) فرمود: «اى محمد! قبل از این که آسمانها، زمین، عرش و دریا را خلق کنم نور تو و على را آفریدم... » .
حضرت امام جعفر صادق (ع) رئیس مذهب
جعفرى نیز در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود.
در روزی که حضرت محمد (ص) به دنیا آمدند، گفتهاند که:
تمام بتها به رو، بر زمین افتادند.
ایوان کسری در آن شب به لرزه در آمد و چهارده کنگره آن ریخت.
دریاچه ساوه که سالها آن را میپرستیدند خشک شد.
در بیابان سماوه که سالها کسی در آن آب ندیده بود، آب جاری شد.
آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، خاموش شد.
تختهای پادشاهان جهان سرنگون شد.
در همان شب، نوری از سرزمین حجاز تابید و تا مشرق ادامه پیدا کرد و ...
آمنه در زمان بارداری میگفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هیچگاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافته است. گفتهاند پیامبر (ص) در هنگام متولد شدن پاکیزه و تمیز بود و خون و چیزهای دیگر به همراه او از شکم مادر خارج نشد. همینطور میگویند زمانی که پیامبر (ص) متولد شد سر به سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک و تعالی سجده نمود.
آمنه میگوید در هنگام ولادت پیامبر (ص)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را "محمّد" بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را محمد یعنی ستوده شده قرار داد.
صفحات تاریخ گواهی می دهند که میلاد پیامبران با حوادث و رویدادهای خارق العاده ای همراه بوده است. مثلا میلاد حضرت موسی (ع) در زمانی رخ داد که حکومت وقت گروهی را مامور کرده بود تا تمام نوزادان ذکور بنی اسرائیل را ذبح کنند. دوران بارداری حضرت مریم (ع) و تولد حضرت مسیح (ع) با یک رشته حوادث عظیم و چشمگیر که مخالف قوانین عادی است همراه بوده است. مادر وی بدون آن که با مردی ازدواج کند آبستن گردید، وضع به گونه ای بود که احدی از بنی اسرائیل از حمل او آگاه نبود و او در نقطه ای خلوت وضع حمل کرد، خدا به او دستور داد که درخت خرمای خشکیده را تکان دهد تا رطب خرمای تازه از آن فرو ریزد. آن گاه فرزند خویش را به سوی قوم خود آورد، سیل اعتراض ها آغاز گردید، او برای دریافت پاسخ به نوزاد خود "مسیح" اشاره کرد که سوال های خود را از او بپرسید. ناگهان نوزاد لب به سخن گشود و گفت: «من بنده خدا هستم کتاب (انجیل) به من داده شده و از پیامبران می باشم، خدایم مرا به نماز و زکات امر فرموده است».
بنابراین نباید تعجب کنیم که تاریخ می گوید ولادت پیامبر گرامی اسلام (ص) با یک رشته حوادث فوق العاده همراه بود. مثلا هنگام ولادت او طاق کسری در ایران شکافت و چند کنگره آن فرو ریخت، آتشکده فارس خاموش شد، بت های مکه سرنگون شد، نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد و شعاع وسیعی را روشن ساخت و انوشیروان و موبدان خواب وحشتناکی دیدند و آن حضرت هنگام تولد جمله های "الله اکبر، الحمد لله کثیرا و سبحان الله بکره و اصیلا" را به زبان جاری کرد. (تاریخ یعقوبی، جلد 2 صفحه 5)
اگر در علت این حوادث بیندیشیم می فهمیم که این رویدادها از سپری گشتن دوران بت پرستی بشارت می دهد، و این که به همین زودی مظاهر قدرت های اهریمنی به نابودی کشیده خواهد شد و حوادث شب میلاد آن حضرت می تواند از این مقوله باشد، زیرا هدف از آن ایجاد تکان و توجه در قلوب مردمی بود که در بت پرستی و ظلم و بیدادگری غرق شده بودند.
اصولا لازم نیست که حوادث در همان روز وقوع مایه عبرت و وسیله پند و اندرز گردد، بلکه کافی است که حادثه ای در سالی رخ دهد و پس از سالیان درازی از آن بهره گرفته شود. مردم عصر رسالت و یا کسانی که پس از آن آمده اند وقتی ندای مردمی را می شنوند که با تمام قدرت به ضدیت با بت پرستی و ظلم و بیدادگری برخاسته است آنگاه که سوابق زندگی او را مطالعه و بررسی می کنند، ملاحظه می نمایند که در شب میلاد این مرد، حوادثی رخ داده است که با دعوت او کاملا هماهنگ است، طبعا تقارن این دو نوع حادثه را نشانه راستگویی او می گیرند و به تصدیق او بر می خیزند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
(ص) تا انتها با ما همراه باشید.
شعر میلاد پیامبر اکرم (ص)
"امین" و "امن" و "مومن" آنقَدَر دنیا خطابت کرد
خدا طاقت نیاورد و سرانجام انتخابت کرد
برای هر سری از روشنایت سایهبان میخواست
که شب را پیش پایت سر برید و آفتابت کرد
حجازِ وحشیِ زیبا ندیده دل به حسنت باخت
که بتها را شکست و قبله دلها حسابت کرد
خدا از چشم زخم مردمان ترسید پس یک شب
تو را تا آسمانها برد و مثل ماه قابت کرد
تو را از آسمان بارید مثل عشق بر دنیا
زمین را تشنه دید و در دل هر قطره آبت کرد
دوای درد دین و درد دنیا ، درد بی دردی
حضورت دردهای مرگ را حتی طبابت کرد
شاعر: سودابه مهیجی
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
شعر میلاد پیامبر اکرم (ص)
زمین گهواره کابوسهای تلخ انسان بود
زمان چون کودکی در کوچه های خواب حیران بود
خدا در ازدحام ناخدایان جهالت گم
جهان در اضطراب و ترس در آغوش هذیان بود
صدا در کوچههای گیج میپیچید بیحاصل
سکوتی هرزه سرگردان صحرا و بیابان بود
نمیرویید در چشمی به جز تردید و وهم و شک
یقین تنها سرابی در شکارستان شیطان بود
شبی رؤیای دور آسمان در هیأت مردی
به رغم فتنههای پیش رو در خاک مهمان بود
جهان با نامش از رنگ و صدا سیراب شد آخر
«محمد» واپسین پیغمبر خورشید و باران بود
شاعر: سید ضیاءالدین شفیعی
و عرش در هوس خندههای تو افتاد
برای درک تنفس در این جهان سیاه
هوای تازهای از ابتدای تو افتاد
جهان شرک به خود آمد از بزرگی تو
به گوش کعبه و بتها صدای تو افتاد
شکست طاق بلندی که عرش کسری بود
همین که روی زمین رد پای تو افتاد
پس از نگاه سیاه و سفید اربابان
نژاد عشق بشر در لوای تو افتاد
زمان شکست زمانی که آمدی احمد
تویی که یک شبه دنیا به پای تو افتاد
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
به احترام محمد زمین تبسم کرد
تو آمدی و جهان دست و پای خود گم کرد
ترک نشست به چشمان آبی ساوه
همین که چشم تو بر آسمان ترنم کرد
فروخت گوشه جنت به شوق خال لبت
که آدمی به هوایت هوای گندم کرد
هنوز دخترکان زنده زنده میمردند
خدا به خلق تو بر خلق خود ترحم کرد
تو آمدی، به زمین احترام برگردد
تو رحمتی که خدایت نصیب مردم کرد
خدا به خلق رسول گرامی خاتم
گذاشت سنگ تمام و سپس تبسم کرد
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
تو احمدی که خدا را به عرش فهمیدی
شبی که غیر خودت تا خدا نمیدیدی
کنار چشم تمام فرشتههای خدا
فراتر از پر جبریل عشق بالیدی
تو در ضیافت عرشی لیلةالاسری
به طاق عرش خدا عکسی از علی دیدی
صدای مرتضوی علیست آن بالا
که از زبان خدا عاشقانه بشنیدی
تو در کنار علی و فروغ شمشیرش
بساط کفر زمان را ز خاک بر چیدی
برای خلق بهشت این بهانه کافی بود
به لحظهای که به زهرای خویش خندیدی
بیا و کفر مجسم ز کعبه بیرون کن
تویی که پایهگذار جدید توحیدی
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
شاعر: حسن کردی
شعر میلاد پیامبر اکرم (ص)
شعر میلاد پیامبر اکرم (ص)
هراس و دلهره خواهد رفت همان شبی که تو میآیی
همان شب آمنه میبیند درون چشم تو دنیایی
همین که آمدهای از راه، قریش محو تو شد ای ماه!
یتیم کوچک عبدالله! ببین نیامده، آقایی!
گل قشنگ بنی هاشم، سلام بر تو ابوالقاسم
دلم کنار تو شد مُحرم، ندیده خوشتر از این جایی
چنان کنار ابوطالب، ستوده حُسن تو را یثرب
که وحی شد به دل راهب همان ستوده عیسایی
به هیچ آینه جز حیدر، نه پادشاه و نه پیغمبر
شکوه و حُسن تو را دیگر، خدا نداده به تنهایی
به دختران نهان درگل، ببار ساقی نازک دل
ببار تا بشود نازل به قلب پاک تو زهرایی
به آرزوی نگین تو درآمدهست به دین تو
مسیح من! به کمین تو نشسته است یهودایی
قسم به «لیل» و به گیسویت، به ذکر «یاحق» و «یاهو»یت
به آیه، آیهی ابرویت به آن دو چشم تماشایی
در این هزاره ظلمانی از آن ستاره که میدانی
برای این شب توفانی کمی بخوان دل دریایی!
بخوان که در عرفاتم من، کنار آب حیاتم من
طنین یک صلواتم من به شوق این همه زیبایی
شاعر: قاسم صرافان
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
شعر میلاد پیامبر اکرم (ص)
باران گرفت و سقف مدائن نشست کرد
دندانههاى کنگره قصد شکست کرد
نورى به صحن معبد زردشتیان رسید
کآتشکده ز نابى آن نور مست کرد
بالا بلند آمد و هر ارتفاع را
در زیر پا نهاده و پایین و پست کرد
در هر دلى نشست و به شکلى ظهور داشت
این گونه بود کآینه را خود پرست کرد
وقتى سؤال کردم از او خود اشارهاى
در پاسخم به پرسش روز الست کرد
حُسنش به غایت است و ظهورش قیامت است
زیباترین هر آنچه که زیباتر است کرد
فیض مقدسى و تعجب نمىکنم
این چیزها که هست، نگاه تو هست کرد
شاعر: رضا جعفری
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
ولادت امام صادق در چه روزی است؟ ایشان در روز هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری به دنیا آمدند. ولادت امام صادق در روزی تولد پیامبر می باشد.
در 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری طلوع خورشید امامت، بار دیگر مدینه را منور کرد. در آن روز، خورشیدی شکفت که بعدها پرتو انوار الهی اش دوازده هزار غنچه جویای محبت و حقیقت را شکوفا کرد و حیات و طراوت تازه ای به جهان بخشید؛ چرا که با شکوفایی و عطرافشانی آنها، مسیر بوستان حقیقت و رستگاری از بیابان خشک ضلالت و بدبختی جدا شد و سرگشتگان و عاشقان وجه اللّه به سرمنزل مقصود رسیدند.
صبح روز جمعه 17 ربیع الاول سال 83 هجری
قمری، مدینه چشم انتظار طلوع خورشیدی دیگر از سلاله پاک رسول اللّه (ص) بود، تا با تجلی جمال آن مولود مبارک وضوی نور گرفته و چهره خویش را بار دیگر منور
سازد. سرانجام خانه امامت و ولایت با میلاد فرخنده ششمین امام معصوم علیه السلام، غرق
شادی و سرور شد. ملائک مشتاقانه به استقبال و خوش آمدگویی از آن نوگل تازه شکفته به
زمین آمدند و نرگس چشمان خود را میزبان قدوم مبارک آن عزیز بزرگوار کردند.
شکوفایی ششمین گل بوستان امامت در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری، مدینه را آکنده از عطرگل محمّدی و غرق شادی و سرور کرد. نام آن حضرت جعفر و مشهورترین کنیه ایشان، ابوعبداللّه و معروف ترین لقب شان صادق است. پدر بزرگوارشان، امام محمّد باقر (ع) مانند اجداد گرامی خود از زهد و تقوایی راستین و الهی بهره مند بود و مادر آن حضرت، «ام فَروه» نوه محمّد بن ابی بکر یکی از یاران نزدیک امام علی (ع) بود.
امام جعفر صادق (ع) هنگامی متولد شدند که پدر بزرگوار ایشان، امام محمّد باقر (ع) برای کاری خارج از مدینه به سر می بردند. پس از تولد، نوزاد را در پارچه سفیدی پیچیدند و به نزد جد گران قدرشان امام سجاد (ع) آوردند. حضرت زین العابدین (ع) نگاهی توأم با نشاط و امید بر او افکندند و پس از قرائت آیاتی از قرآن و ذکر و دعا فرمودند: «امید است قدمش مبارک باشد».
امام صادق (ع) دارای القاب بسیاری هستند که هر کدام به گونه ای، صفت و حقیقت وجودی ایشان را نمایان می کنند. معروف ترین لقب ایشان، صادق به معنی راستین و راستگو است، القاب دیگر ایشان عبارتند از: فاضل، قائم، کامل، منجی، صابر، کلمة الحق، لسان الحق و صادق، همچنین ایشان دارای سه کنیه ابوعبداللّه ، ابی اسماعیل و ابوموسی می باشند که ابوعبداللّه از دیگر کنیه های ایشان معروف تر است.
در برخی نوشته ها انتخاب لقب امام ششم (ع) را به پیامبر (ص) نسبت می دهند، چنان چه در کتاب علل الشرائع از قول پیامبر (ص) آمده است:
«به هنگامی که پسرم، جعفر بن محمّد به دنیا آمد او را صادق (ع) بخوانید برای این که در تداوم امامت، فرزندی به دنیا می آید که به همین اسم (جعفر) نامیده می شود [و] بدون حقی ادعای امامت می کند و او را جعفر کذاب می نامند». |
صادق، همچنین نام نهری است در بهشت، چرا که وجود پربرکت امام صادق (ع) نیز همچون آبشار زلال نهر بهشت، حیات بخش و پرثمر است.
امام صادق (ع) در کودکی مایه دلگرمی و موجب سرور اهل خانه بودند. چنان چه هوشمندی و زیرکی ایشان در دوران کودکی همه را به حیرت وا می داشت و حرکت و راه و رسم ایشان، نشان می داد که در مسیر خیر و عزت قدم بر می دارند. این امر حتی در بازی های کودکانه آن حضرت نیز مشهود بود. ایشان حدودا 10 ساله بودند که در جلسات درس و بحث جدّ بزرگوارشان و بعدها جلسات درس پدر ارجمند خود شرکت می کردند و این در حالی بود که آن حضرت در میان دیگر افراد شرکت کننده در آن جلسات که همه از افراد بزرگسال بودند، درخششی فوق العاده داشتند.
دوران 34 ساله امامت امام صادق (ع)، عصر شکوفایی معارف اهل بیت علیهم السلام بود. آن حضرت در این دوران از درگیری بنی امیه و بنی عباس و اشتغال آن ها به خودشان استفاده کرده و با توجه به نیاز شدید جامعه آن زمان و آماده بودن زمینه اجتماعی، با ایجاد یک حوزه وسیع علمی و دینی، به تربیت شاگردان بسیاری در زمینه های مختلف علمی و مذهبی پرداختند. عده شاگردان معروف ایشان را تا 4000 نفر و مجموع آن ها را تا 12000 نفر هم نوشته اند. به این ترتیب آن حضرت ضمن مبارزه با شبهات مسموم بدعت گزاران، اسلام نام محمّدی را از زیر حجاب تیره و تار اسلام بنی امیه و بنی عباس بیرون آوردند.
دستگیری از محرومان: همین که پاسی از شب می گذشت امام صادق (ع) انبانی ازنان و گوشت و پول فراهم می آورد و آن را بر دوش می گرفت و به سوی خانه نیازمندان مدینه رهسپار شده و آن ها را در میانشان، تقسیم می کرد.
خیرخواهی و گذشت: روزی، مردی به نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: پسر عموی ایشان، به آن حضرت ناسزا گفته و در این راه از چیزی فرو گذار نکرده است. امام با شنیدن این سخن از جای برخاسته و دو رکعت نماز گزاردند و آن گاه چنین دعا کردند: «خداوندا، من حق خود را بر او بخشیدم، جود و کرم تو از من بیشتر است او را ببخش و گفتار و کردارش را بر او مگیر» و پیوسته آن فرد را دعا می کردند.
نماز ملکوتی: روزی امام صادق (ع) مشغول نماز بودند و آیات قرآن را در نماز تلاوت می کردند. ناگهان از حال رفتند. پس از لحظاتی که به حال عادی بازگشتند، حاضران از ایشان پرسیدند: «این چه حالی بود که به شما دست داد؟» آن بزرگوار در پاسخ فرمودند: «آیات قرآن را تکرار کردم، تا این که به حالتی رسیدم که گویی آن آیات را به طور مستقیم از زبان نازل کننده آیات، می شنیدم».
کار و تلاش: امام صادق (ع) کار و تلاش برای کسب روزی را وسیله حفظ آبرو تلقی کرده و می فرمودند: «آدمی باید در پیِ کسب و کار برای حفظ آبروی خود باشد».
قناعت: امام صادق (ع) درباره میانه روی اقتصادی می فرمودند: «من ضامنم که اگر کسی میانه رو باشد، فقیر نگردد».
ساده زیستی: امام صادق (ع) در بسیاری از وقت ها، با کارگران و غلامان خود بر سر یک سفره می نشستند و بدون هیچ غروری با آنان هم غذا می شدند. در خوردن غذا آرام و صبور بودند و هرگز با حرص و ولع غذا نمی خوردند و مانند برخی از متکبران، غذای مخصوص و متفاوت از دیگران نداشتند.
شخصیت علمی و معنوی: ابن حجر (دانشمند اهل سنت) در کتاب صواعق می گوید: «او، آن قدر مباحث فقهی را در جهان عرضه کرده که قبل و بعد او سابقه ندارد».
فعالیت های سیاسی: ایشان در فرصت های مناسب، از جمله در روز عرفه و در اجتماع عظیم حجاج در مراسم حج، حکومت را حق خود معرفی می کردند.
اخلاق اجتماعی: ایشان فردی خوش مجلس و خوش سخن بودند. با مردم روابط گرم و معاشرتی صمیمانه داشتند، ولی این گرمی و صمیمیت سبب آن نمی شد که در مجلس ایشان، کار خارج از نزاکتی صورت گیرد. آن امام، هرگز کلام کسی را قطع نمی کرد. همچنین ایشان با چهره ای بشاش و گشاده و با لبانی متبسم با مردم روبرو می شدند چنانچه مالک بن انس یکی از شاگردان امام صادق (ع) و پیشوای مذهب مالکی می گوید: «او فردی شوخ طبع و خنده رو بود».
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره