علائم بالینی و راههای انتقال آنفلوآنزای مرغی و طیور
شاید این روزها بسیار در مورد ویروس آنفلوآنزای پرندگان شنیده باشید اما علت این آنفلوآنزای خطرناک چیست؟
با دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای درمان این ویروس آشنا شوید.

مقدمه ای در مورد آنفلوانزای پرندگان
بیماری های مختلفی در جهان وجود دارد، برخی بیماری ها طول درمان کوتاه و برخی دیگر طول درمان بلند مدت دارند، در این نوشته می خواهیم در مورد بیماری آنفولانزای پرندگان صحبت کنیم و مطالب جامعی در مورد این بیماری برای شما قرار دهیم ، در اوایل نوشته تعریفی از بیماری آنفولانزای پرندگان قرار می دهیم ، در ادامه ی مطلب علائم و مشخصات این بیماری را ذکر کرده و سعی شده است در انتهای مطلب در مورد راهکارهای درمان بیماری آنفولانزای پرندگان سخن گفته شود.
قصد داریم مطالب جامعی در مورد تمامی بیماری ها آماده کرده و در سایت قرار دهیم. بهتر است برای پیدا کردن بیماری مورد نظر خود از آیکون جستجو بالای صفحه یا دسته بندی الفبایی بیماری استفاده کنید، این نوشته اختصاص دارد به بیماری آنفولانزای پرندگان.این بیماری که سبب مرگ ومیربالایی در پرندگان عفونی می شود برای اولین بار در سال 1878 ،بیش از صد سال پیش در ایتالیا شناخته شد . تا اوائل سال 1901 نشان داده شد که میکروارگانیسم عامل این بیماری یک ویروس می باشد اما هنوز تا سال 1955 ارتباط بین این بیماری و دیگر ویروسهای ملایم جدا شده از پرندگان با ویروسهای آنفولانزایA پستانداران مشخص نشده بود(برای اولین باردردهه930 ) .
آنفولانزای مرغی در ایالت متحده در سال 25 ـ 1924 شایع شد و در سال 1929 دوباره این شیوع رخ داد در حالی که هر دوبار ریشه کن شد .یک پاندمی بزرگ از آنفولانزای مرغی بسیار پاتوژن در شمال شرقی ایالت متحده در سال 84 ـ 1983 رخ داد . بیش از دو سال وقت و70 میلیون دلار هزینه برای ریشه کنی آن صرف گردید و بطور تخمینی 17میلیون پرنده طی برنامه ریشه کنی معدوم شدند .فقط ویروسهای آنفولانزای تیپ A بعنوان عوامل طبیعی عفونت زائی در پرندگان شناخته شده بودند در حالی که 9 تحت تیپ NA و15 تحت تیپ HA از آنفولانزای تیپA که به احتمال خیلی زیاد به صورت ترکیبی با هم می باشند از گونه های مختلف پرندگان جدا شده اند .
ایالت متحده هیچ شیوع وسیعی از سال 1986 نداشته است اگر چه سویه های کم پاتوژن در حال حاضر وجود دارند وخسارات قابل توجه ای نیزبه بارمی آوردند.در سال 97 ـ 1996 تعدادی از مزرعه های تخم گذار در مناطق لبانون و لنکستر تیتر PA آنها برای آنفولانزای مرغی H7N2 مثبت شد . این سویه برای جوجه ها غیر بیماری زا بود ولی دارای اثرات وسیع مخرب برروی صنعت طیور بود .در سال 1994 یک شیوع آنفولانزای مرغی در مکزیک رخ داد که به صورت ملایم و خفیف شروع شد اما در اثر موتاسیون به یک ویروس کشنده تبدیل شد وسبب تلفات سنگینی در گله طیور گوشتی گشت .
یک سناریوی مشابه در شمال شرقی ایالت متحده در اواسط 1980 رخ داد .
سرو تایپ بسیار پاتوژنی که سبب شیوع در سالهای 84 ـ 1983 در ایالت متحده و مکزیک گردید H5N2 نام داشت .از نظر تاریخی ، سروتایپهای H5 و H7 با بیماری های با حدت بالا در طیور همراه هستند .آنفلوآنزای مرغی توسط یک نوع ویروس آنفولانزا که به ندرت باعث آلودگی انسان میشود ایجاد می شود. اما هنگامی که آنفلوآنزای مرغی انسانی را آلوده کند اغلب کشنده است .در سال های اخیر، شیوع بیماری آنفلوآنزای مرغی در آسیا، آفریقا و بخش هایی از اروپا رخ داده است. بسیاری از افرادی مبتلا تماس نزدیک با پرندگان بیمار داشته اند.

علل آلودگی انسانها در موارد یافت شده
- ارتباط مستقیم با لاشههای پرندگان کشته شده بهوسیله این بیماری
موارد ابتلای انسان به این بیماری تنها در چهار کشور ویتنام، تایلند، اندونزی و کامبوج مشاهده شدهاست. همچنین موارد معدودی از انتقال انسان به انسان ثبت شدهاست. شیوع ویروس H5N1 در ژاپن، مالزی و جمهوری کره بطور کامل کنترل شد.لازم بذکر است که برای کنترل این ویروس توافقاتی میان سه سازمان WHO، FAO و OIE صورت گرفتهاست.
پرندگان آبزی وحشی بهعنوان منابع طبیعی ویروس آنفلوآنزای نوع A شناخته شدهاند. پرندگان مهاجر میتوانند فرم ضعیف این ویروس را برای مسافتهای طولانی با خود حمل کنند بدون اینکه علائمی را از خود نشان دهند و یا در تعداد بالایی دچار مرگ و میر شوند.در این پرندگان همچنین فرم قوی ویروس آنفلوآنزای طیور بندرت جدا شدهاست. بنابر این نقش این پرندگان در پخش آنفلوآنزای طیور با قدرت بیماری زایی قوی ناشناخته باقی میماند.
آمار بالای مرگ و میر پرندگان مهاجر بر اثر آنفلوآنزای طیور، مانند آنچه در اواخر آوریل در دریاچه چینگهای چین روی داد که در آن ۶۰۰۰ قطعه پرنده کشته شدند، مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت و همه کارشناسان نتایج بدست آمده را غیر عادی شمردند. نتایج این تحقیقات در ماه ژوئیه سال اخیر میلادی[نیازمند منبع] در اختیار همه قرار گرفت. نتایج نشان میداد که ویروس H5N1 در این مرگ و میر شبیه ویروسهایی است که در جنوب شرقی آسیا در دو سال اخیر گسترش یافتهاست.
نتایج آزمایشها صورت گرفته بر روی ویروسی که اخیراً در روسیه گسترش پیدا کردهاست چندی پیش در سایت اینترنتی OIE منتشر شد. نتایج بدست آمده نشان داده بود که ویروسی که اخیراً در روسیه جدا شدهاست شباهت واضحی به ویروسی که در Qinghai جدا شده بود دارد.کنترل کامل رشد ویروس H5N1 در طیور و مقایسه سریع آن با نتایج قبلی برای ارزیابی میزان ریسک آلودگی این ویروس در جهان ضروری میباشد.

علائم و نشانه ی آنفوانزا در پرندگان
علائم و نشانه های آنفلوانزای پرندگان به طور معمول در عرض دو تا پنج روز از عفونت آغاز خواهد شد. در اغلب موارد، علائم شبیه آنفلوانزای معمولی است:
• سرفه
• تب
• گلو درد
• درد عضلانی
برخی از افراد نیز تهوع، استفراغ و یا اسهال را تجربه میکنند. و در چند مورد، عفونت چشم خفیف (ورم ملتحمه) تنها نشانه ای از بیماری است.

علل و عوامل خطرساز آنفلوانزا
آنفلوآنزای مرغی به طور طبیعی در پرندگان آبی وحشی رخ می دهد و می تواند به مرغ خانگی مانند مرغ، بوقلمون، اردک ها و غازها هم سرایت کند. این بیماری از طریق تماس با مدفوع پرنده آلوده و یا ترشحات از بینی، دهان و چشم خود منتقل می شود.بازار در فضای باز، که در آن تخم مرغ و پرندگان در شرایط شلوغ و غیربهداشتی به فروش می رسد، میتواند عامل پخش ویروس باشد .
بزرگترین عامل خطر برای آنفلوآنزای مرغی به نظر می رسد در تماس با پرندگان بیمار و یا با سطوح آلوده به پر و بال خود را، بزاق یا مدفوع انها باشد .در مواردی هم انتقال انسان به انسان هم دیده شده است ولی الگوی انتقال بیماری از انسان هنوز ثابت نشده است .

پیشگیری از ویروس طیور
برنامه واکسیناسیون ، مراقبت سخت در طول مدت دوره چهل روزه پرورش طیور برای کنترل فرمهای خفیف بیماری در گله های مرغی و اردکها مورد استفاده قرار می گیرد . اما در مورد بیماری های کشنده تر مراقبت سخت درطول دوره وجداسازی جوجه های آلوده تنها روش مؤثر در متوقف کردن آنفولانزای مرغی می باشد.
موفقیت در چنین برنامه هایی بستگی به همکاری کامل و حمایت دولت از صنعت طیور دارد .
با شناخت این مسئله که مخزن آنفولانزای مرغی مرغابی های وحشی می باشند هر کوششی باید بر اساس جلوگیری از تماس مستقیم و غیرمستقیم بین پرندگان خانگی و مرغابی های وحشی طرح ریزی گردد .
WHO (سازمان بهداشت جهانی) و مدیریت عفونتهای انسانی از طریق کنترل آنفولانزای A(H5N1) این راهنمایی ها بر اساس اطلاعات موجود از عفونتهای آنفولانزای انسانی A (H5N1) که از تجربیات بدست آمده از شیوع 1997 در هنگ کنگ یک منطقه اختصاصی اداری از چین و از گزارشات اولیه از موارد اخیر در تایلند و ویتنام استخراج شده است . همانطور که اطلاعات بیشتر بدست می آید این راهنمایی ها نیز بطور مناسب تغییر پیدا می کند .

توجه
مفهوم اولیه کنترل عفونت رعایت احتیاط برای به حداقل رساندن انتشار تنفسی بیماری می باشد .
مدیریت مناسب برای پیشگیری از بیماری حاد ومرگ ومیر شناسایی زود هنگام و دنبال کردن افرادی که در رسیک ابتلاء هستند . به منظور درمان آنها با داروهای ضد ویروسی برای کاهش میزان مرگ ومیرو انتشار بعدی بیماری .
هشدارهای عمومی
کنترل عفونت موجود شامل به کار بردن احتیاط های استاندارد برای تمام بیمارانی که به بیمارستان مراجعه می کنند می باشد .اگر که تشخیص آنفولانزای A (H5N1) بر اساس علائم بالینی داده شود بایستی احتیاطهای اضافی تا موقعی که تشخیص رد شود رعایت گردد .در آن کشور ها وسرزمین هایی که ویروس های آنفولانزای A(H5N1) بعنوان یک عامل بیماری زائی در جمعیت های حیوانی شناسایی شده است ، تشخیص آنفولانزای H5N1 بایستی با دیگر بیماریهای حاد تنفسی تمایز داده شود .
اشخاصی که هم با طیور بیمار وهم با طیوری که از بیماری تلف شده اند در تماس هستند در معرض ریسک ابتلای بیشتری هستند .کشور ها یا سرزمین هایی که بطور تجربی با شیوع آنفولانزای مرغی با بیماریزایی بالا مواجه هستند بایستی افرادی که در بخش بهداشت و پزشکی کار می کنند با واکسن فصلی نو ترکیب سازمان بهداشت جهانی واکسینه شوند . بطور منطقی این موضوع سبب کاهش فرصت ایجاد عفونت در انسانها توسط ویروس آنفولانزای مرغی می شود ولی درعوض،فرصتی را برای بازآرائی وظهورآنفولانزای جدید با قدرت جهانی شدن پدیدمی آورد.

کنترل عفونت و پیشگیری از انتشار تنفسی آنفولانزای :A (H5N1)
انتقال آنفولانزای انسانی بوسیله قطرات و ذرات منتشر در هوا صورت می گیرد . انتقال توسط تماس مستقیم و غیر مستقیم نیز شناسایی گردیده است . لیکن در طول سال 1997 آنفولانزای A (H5N1) در انسانهادر SAR هنگ کنگ ، رعایت احتیاط های مربوط به انتشار قطرات و تماس مستقیم بطور موفقیت آمیز از انتشار بیماری جلوگیری کرد .بدلیل درصد بالای مرگ ومیر بیماری و احتمال موتاسیون ویروس که باعث انتقال فرد به فرد شود سازمان بهداشت جهانی استفاده از ماسکهای بسیار مؤثر به منظور رعایت احتیاط هنگام تماس و برخورد با قطرات معلق توصیه کرد . بعلاوه اگر که یک اطاق با فشار منفی در دسترس باشد بهتر می باشد .
ایزوله کردن بیمار در یک اتاق ، اگر که یک اتاق جداگانه در دسترس نباشد بیماران بایستی به طور جداگانه در یک بخش یا اتاق مجزا بستری شوند . تختها بایستی یک متر با هم فاصله داشته باشد و بهتر است که تختها بوسیله یک سد فیزیکی مثل پارتیشن از هم مجزا گردند .مناسبترین روش برای محافظت اشخاصی که وارد اتاق می شوند استفاده ازگان ، ماسکهای بسیار قوی ، محافظ صورت یا عینک و دستکش می باشد . تعدادمحدودی از کارکنان سازمان بهداشت جهانی (HCW) که دارای تماس مستقیم با بیماران بودند نبایستی با بیماران دیگر برخورد کنند .
تعداد دیگری از کارمندان بیمارستان (مانند نظافت چی ها و پرسنل آزمایشگاه) که با محیط این بیماران در تماس هستند همچنین بایستی محدود گردند .بایستی از HCW ها (پرسنل بیمارستان ) که در تماس با بیماران هستند خواسته شود که روزانه دوبار دمای بدنشان راچک کنند وهرگونه تبی را به مسئولین بیمارستان گزارش دهند . یک HCW که دارای تب بالای 37c است و در تماس مستقیم با بیماران بوده است بلافاصله بایستی درمان شود .
راهکارهای پیشگیرانه بعد از در معرض قرار گرفتن (برای مثال:
داروهای خوراکی oseltamivir به میزان روزانه 7mg برای 7روز) برای پرسنل بیمارستانی که احتمال تماس با ترشحات افراد بیمار برایشان وجود دارد توصیه می شود HCW هایی که حال عمومی خوبی ندارند نبایستی با بیماران در تماس مستقیم باشند چرا که آنها آسیب پذیر هستند و ممکن است که وقتی که در معرض ویروس H5N1 قرار گیرند بیماری حاد تری را روی کاربیاورند .

عوارض بیماری آنفلوآنزای پرندگان
پنومونی(ذات الریه)، نارسایی تنفسی، نارسایی اندامهای مختلف بدن نظیر کلیهها و قلب، خونریزی از ریهها، تجمع هوا در فضای جنب (فضای میان ریهها و پرده پوشاننده ریهها) ، کاهش تمامی رده های گلبولهای خون(گلبولهای سفید و قرمز و پلاکتها)، سندرم ری (بیماری که با رسوب چربی در کبد و درگیری مغزی مشخص میشود) و سپسیس (عفونت شدید در یک نقطه از بدن یا در خون که علائم التهابی را در سراسر بدن به همراه دارد.)، از عوارض بیماری آنفلوآنزای مرغی هستند.متاسفانه میزان مرگ و میر با این بیماری بالاست و تاکنون بیش از نیمی از مبتلایان جان خود را از دست دادهاند.

شناسایی مبتلایان به آنفلوآنزای پرندگان
در کشورها و مناطقی که در آنها آنفلوآنزای H5N1 دیده شده است، میبایست در هر بیمار مبتلا به بیماری حاد و شدید دستگاه تنفسی، احتمال بیماری آنفلوآنزای پرندگان را در نظر گرفت.در مواردی شیوع بیماری در پرندگان پس از مشاهده موارد انسانی گزارش شده است.تشخیص قطعی این بیماری از طریق کشت ویروس H5N1 و یا آزمایشهای سرمشناسی انجام میذیرد.

درمان آنفلوآنزا پرندگان
در صورت امکان، زمانی که تعداد مبتلایان هنوز اندک است، بیماران مشکوک به آنفلوآنزای پرندگان و افرادی که ابتلای آنها به این بیماری به اثبات رسیده است، می بایست در بخش ایزوله بیمارستان بستری شوند تا در مورد ایشان آزمایشهای لازم، مراقبتهای بالینی و درمان ضروری انجام گیرد.در صورتی که بیمار زودتر از موعد مرخص گردد، می بایست به بیمار و خانواده وی آموزش های بهداشتی لازم داده شود. تاکنون دو داروی اسلتامی ویر (تامیفلو) و زانامی ویر در تخفیف علائم بیماری آنفلوآنزای H5N1 به خصوص در مراحل اولیه بیماری موثر شناخته شدهاند.

گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
+ 1
- 0