به اعتقاد کارشناسان سلامت، بیشتر مکملها و ویتامینهای موجود میتوانند برای سلامتی خطرناک باشند. اما در این میان یک استثنای مهم وجود دارد و آن توصیه به مصرف اسید فولیک برای زنانی است که قصد بارداری دارند
مصرف اسید فولیک ,به گفته کارشناسان سلامت، تمام زنانی که در سن بارداری هستند حتی اگر قصد بارداری در آینده نزدیک ندارند،
باید به طور روزانه از مکمل فولیک اسید مصرف کنند.
در این بررسی تاکید شده است بیشتر زنان میزان روزانه فولات توصیه شده را از رژیم غذاییشان دریافت نمیکنند
و به همین دلیل لازم است که مکمل اسید فولیک مصرف شود.
به گفته کارشناسان، مصرف فولات میتواند از بروز متداولترین نارساییهای مادرزادی همچون نقص لوله عصبی که بر رشد مغز،
جمجمه و ستون فقرات تاثیر گذاشته و به معلولیت و حتی مرگ منجر میشود جلوگیری کند.
به گزارش ساینس الرت، کارشناسان توصیه می کنند زنان در سنین بارداری باید به طور روزانه از 0.4 تا 0.8 میلیگرم مکمل اسید فولیک مصرف کنند.
ایسنا
رفلاکس اسید معده با بسیاری از بیماری های دیگر شباهات زیادی دارد و بهتر است که زودتر تشخیص داده شود تا فرد درمان گردد. رفلکس اسیدی معده خصوصا زمانی که باعث سوزش معده می شود، فرد مبتلا را با وضعیتی سخت روبرو می کند. این وضعیت زمان نمی شناسد، گاه و بی گاه و بعد از صرف وعده حجیم و دیروقت شام در نیمه های شب هم آرامش فرد مبتلا را از بین می برد.
در این نوشته برآنیم نشانه های خاموش رفلکس های اسیدی را که ممکن است از آنها غافل باشید را برای تان برشماریم و برخی راهکارهای علمی برای کنار آمدن با آنها را برای تان برشماریم. این نشانه های خاموش عبارتند از:
گلودرد یا گرفتگی صدا
گلودردهایی که خوب نمی شوند و برای آنها علت هایی چون سرماخوردگی نیز وجود ندارد، می تواند به علت رفلکس اسیدی باشد.دکتر «گینا سَم» رئیس بخش گوارش بیمارستان «سینای» در شهر نیویورک در این باره می گوید: “گاهی ممکن است در ناحیه گلو احساس درد کنید چرا که بخش کمی از اسید از مری به بالا آمده و باعث خارش گلوتان می شود.”
همچنین گرفتگی ناگهانی صدا هم می تواند به علت حرکت اسید معده به سمت حنجره و جعبه صدا باشد که احتمالا بیشتر هم در هنگام صبح که مدت طولانی را در هنگام شب دراز کشیده بودید به وجود می آید.
سرفه های مداوم و خس خس سینه
دکتر «ایوان دلتون» از بخش گوارش دانشکده پزشکی UNC در کارولینای شمالی، در این باره می گوید: “خس خس و سرفه ای که بسیار هم شبیه نشانه های بیماری آسم و برونشیت است، می تواند بر اثر انتقال اسید از معده به شش ها باشد.”همچنین گاهی خود سرفه کردن های مداوم و خس خس های دائمی می تواند باعث فشار بر روی سطح شکم و معده شده و اسید معده را به سمت بالا به حرکت در آورد.
مشکلاتی در دندان تان
اگر در گروه افرادی قرار دارید که دائم مسواک می زنید و دندان های تان را نخ می کشید و هنوز هم در دندان تان حفره هایی وجود دارد نشان دهنده آن است که مینای دندان شما در حال ساییده شدن است و یا ممکن است رنگ دندان تان هم تغییر کند. در چنین زمان هایی امکان دارد که بتوانید همه اینها را به گردن اسید معده تان بیاندازید.
دکتر دلتون می گوید: “حتی اندکی از اسید معده می تواند از طریق مری به گلو و سپس به دهان انتقال پیدا کند و مینای دندان را تحت تاثیر قرار دهد. ”
زنگ زدن گوش
اگر گوش تان خصوصا پس از خوردن غذا زنگ می زند، ممکن است به دلیل انتقال رفلکس اسیدی به سمت سینوس ها و حتی گوش داخلی تان باشد.دکتر سم در این باره می گوید: “بسیاری از بیمارانی که به متخصصان گوش و حلق و بینی مراجعه می کنند و به مشکلاتی در سینوس های شان، مشکوک هستند، درمی یابند که علت اصلی این عارضه، رفلکس های اسیدی معدی آنهاست.”
مشکل بلع
دکتر سم می گوید اگر زمان بلعیدن مواد غذایی دچار مشکل هستید و با مایعات هم به سختی می توانید آن را پایین ببرید این امکان وجود دارد که رفلکس مزمن اسیدی داشته باشید.از سایر نشانه های این نوع مزمن رفلکس اسیدی می توان به خراش و خارش گلو اشاره کرد که گاهی هم می تواند به مری منتقل شود و راه آن را باریک تر هم کند.
تجمع مخاط بینی
اگر مخاط در بینی تان تجمع پیدا می کند، گاهی خوب می شود و دوباره شکل می گیرد، می تواند یکی از علت های رفلکس اسیدی معده باشد.دکتر سم در این باره می گوید: “اگر سعی کردید که غذاهایی که ایجاد رفلکس می کنند را از وعده شام خود حذف کنید و تلاش هم کردید که شام خود را دیروقت میل نکنید
اما باز هم بینی تان پر بود، احتمال یک تجمع مخاط بینی معمولی است.”اگر این نشانه ها از بین برود و دوباره باز گردد می تواند نشانه ای از رفلکس اسیدی معده باشد.
هفته نامه سلامت: علت اصلی نقرس، تجمع اسید اوریک در بدن است که یا بر اثر تولید زیاد این ماده در بدن یا به علت ناتوانی کلیه در دفع آن، ایجاد می شود و به دنبال آن بلورهای این ماده در مفاصل بدن رسوب می کنند.
رسوب بلورهای اسیداوریک در بدن باعث تحریک سلول های ایمنی می شود و به دنبال آن التهاب و درد مفصل ایجاد خواهدشد. شایع ترین مفصلی که معمولا به طور ناگهانی دچار درد و تورم شدید می شود، مفصل شست پاست.
بروز ناگهانی درد و تورم مفصل را «حمله نقرسی» می نامند. ضربات مکرر به این مفصل، مثلا به دنبال راه رفتن طولانی یا توپ بازی کردن، باعث می شود کریستال های اسیداوریکی که قبلا در بافت های مفصل رسوب کرده اند، ناگهان داخل مفصل ریزش کنند و موجب پاسخ التهابی بدن به آن شوند.
این جمله های درد و تورم مفصل شست پا در نقرس معمولا شبانه است زیرا در طول روز به علت وضعیت ایستاده بدن، مایع میان بافتی زیادی در اندام تحتانی و به خصوص پایین ترین قسمت های آن یعنی پاها جمع می شود اما هنگام شب وقتی بیمار دراز می کشد و بدن به حالت افقی در می آید، آین مایع میان بافتی دوباره به حریان خون بر می گردد و از آنجا که مایعات زودتر از اسید اوریک به جریان خون بر می می گردند، غلظت اسید اوریک در پا افزایش می یابد. از طرفی، پاها در شب سردتر می شوند که این سرما به رسوب کریستال های اسید اوریک در مفصل پا کمک می کند و عامل بروز حملات درد و تورم مفصل در شب می شود.
با این مقدمه، در این مطلب به بررسی بایدها و نبایدهای تغذیه ای برای بهبود کیفیت زندگی و کنترل بیماری در افراد مبتلا به نقرس می پردازیم؛ بیماری ای که از قرن ها پیش با زیاده روی در مصرف انواع گوشت مرتبط دانسته شده و بیماری ثروتمندان نامیده شده است. سال ها پیش از اینکه علت ابتلا به نقرس شناخته شود، پزشکان از ایجاد محدودیت در رژیم غذایی برای مدیریت این بیماری استفاده می کردند. سال های زیادی بود که روش های درمانی برای نقرس، با تمرکز بر حذف کردن همه مواد غذایی حاوی پورین (از میزان متوسط تا زیاد) طراحی می شدند. فهرست مواد غذایی ممنوع در گذشته بسیار طولانی بود ولی خوشبختانه امروزه رویکرد تغذیه ای به این بیماری دگرگون شده است.
اصول تغذیه در نقرس
اصول کلی رژیم غذایی مخصوص نقرس، براساس همان توصیه های لازم برای یک رزیم غذایی سالم و متعادل است:
کاهش وزن: اضافه وزن، خطر ابتلا به نقرس را افزایش و کاهش وزن این خطر را کاهش می دهد. تحقیقات نشان داده اند کاهش کالری های مصرفی و کاهش وزن، سطح اسید اوریک را پایین می آورند و تعداد حملات نقرس را کمتر می کنند. باید توجه داشته باشید کاهش وزن، فشار کلی بر مفاصل را هم کاهش می دهد.
آب: هیدراته نگه داشتن بدن با نوشیدن آب برای افراد مبتلا به نقرس ضروری است زیرا افزاش مصرف آب با کاهش حملات نقرس ارتباط دارد. این افراد باید روزانه 8 تا 16 لیوان (240 میلی لیتری) مایعات بنوشند و حداقل نیمی از آنها باید از آب تشکیل شده باشد. البته بهتر است با پزشک خودتان درباره مصرف مایعات مشورت کنید.
چربی: مصرف چربی های اشباع از منابعی مثل گوشت های قرمز، مرغ چرب و محصولات لبنی پرچرب باید در افراد مبتلا به نقرس کاهش یابد.
پروتیین: پروتیین مصرف روزانه در افراد مبتلا به نقرس باید بین 113 تا 170 گرم باشد و حتما از این منابع تامین شود؛ گوشت قرمز بدون چربی، ماهی و مرغ. البته این افراد می توانند با مصرف لبنیات کم چرب یا بدون چربی، پروتیین بیشتری به رژیم غذایی خودشان اضافه کنند زیرا با کاهش سطح اسید اوریک مرتبط هستند.
سبزی ها و حبوبات دارای پورین زیاد: مطالعات نشان داده اند سبزی هایی با پورین زیاد، خطر ابتلا به نقرس یا تعداد حملات نقرس را افزایش نمی دهند. رژیم غذایی سالمی که بر پایه مقدار زیادی از میوه ها و سبزی ها طراحی شده باشد، می تواند حاوی سبزی های دارای پورین زیاد باشد. مثل مارچوبه، اسفناج، نخودفرنگی، گل کلم و قارچ. در این شرایط، استفاده از لوبیا و عدس که پورین نسبتا زیادی دارند اما منبع خوبی از پروتیین هستند هم منعی ندارد.
منابع پروتیینی خاص: مصرف قسمت های احشایی مثل جگر، قلوه و... برای افراد مبتلا به نقرس ممنوع است زیرا حاوی پوری زیادی هستند و به بالا رفتن سطح اسید اوریک در خون کمک می کنند.
غذاهایی دریایی خاص: بیماران مبتلا به نقرس باید از مصرف غذاهای دریایی حاوی پورین زیاد پرهیز کنند؛ ماهی تن، ماهی خال مخالی، صدف، ماهی کولی، شاه ماهی، ساردین و...
ویتامین C: این ویتامین می تواند به کاهش سطح اسید اوریک در خون کمک کند بنابراین، درباره مصرف مکمل ویتامین C با پزشک خودتان مشورت کنید و در صورت امکان، میزان مصرف این مکمل را به 500 میلی گرم در روز برسانید.
قهوه: بعضی تحقیقات نشان داده اند مصرف قهوه در حد متوسط (خصوصا نوع کافئین دار) می تواند با کاهش خطر ابتلا به نقرس مرتبط باشد. البته نوشیدن قهوه ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد. بنابراین، حتما درباره مصرف قهوه با پزشک مشورت کنید.
گیلاس: شواهد علمی نشان می دهند خوردن گیلاس با کاهش خطر مواج شدن با حملات نقرس مرتبط است.
پیروی از رژیم غذایی مخصوص نقرس می تواند به محدود کردن تولید اسید اوریک کمک کند و دفع آن را از بدن افزایش دهد. اگرچه این رژیم غذایی معمولا غلظت اسید اوریک را در خون به اندازه ای کاهش نمی دهد که بتواند نقرس را بدون نیاز به مصرف دارو درمان کند اما می تواند تعداد حملات نقرس را کاهش دهد و شدت این حملات را محدود کند.
شیوه زندگی در بیماران مبتلا به نقرس
مصرف آب فراوان: نوشیدن آب به مقدار 2 تا 4 لیتر (8 تا 16 لیوان) در روز، باعث می شود اسید اوریک بیشتری از کلیه ها دفع شود. (حتما 1 لیوان آب، قبل از خواب بنوشید زیر این کار به کم شدن اسید اوریک کمک می کند.) دقت کنید منظور نوشیدن آب است نه هر نوشیدنی دیگری. الکل ماده ای است که نوشیدن آن برای بیمار مبتلا به نقرس بسیار خطرناک است و این اشخاص باید از نوشیدن الکل به شدت اجتناب کنند. نوشیدنی های شیرین حاوی فروکتوز نیز برای این بیماران مناسب نیست و بیماری شان را تشدید می کند.
ورزش: کم تحرکی می تواند احتمال بروز حمله های نقرس را افزایش دهد.
کاهش چربی: دریافت پروتیین از منابع لبنیات کم چرب به جای پرچرب.
از پزشکمان چه بپرسیم؟
به افراد مبتلا به بیماری نقرس پیشنهاد می شود قبل از مراجعه به پزشک آماده باشند تا بتوانند پرسش های خود را به دقت و درستی از پزشک خود بپرسند:
• روی یک برگ کاغذ، زمان شروع بیماری و نحوه شروع آن و مفاصل درگیر را به ترتیب یادداشت کنند و هر تغییر ایجاد شده و فواصل دردها را بنویسند تا بتوانند در فرصتی که در اختیار دارند، مشکلشان را با جزییات بیشتری برای پزشک تشریح کنند.
• درمان بیماری به دارو نیاز دارد، بنابراین هر سوالی که ممکن است درباره دارو و تداخلات آن با داروهای دیگری که مصرف می کنند یا عوارض جانبی، دارند، روی کاغذ یادداشت کنند و از پزشک بپرسند.
• درباره اینکه در صورت فراموش کردن یک دوز دارو، چه باید بکنند، بپرسند.
کارشناس: دکتر هانیه زایر رضایی
تنظیم: ندا احمدلو
مفنامیک اسید نوعی داروی ضدالتهاب است که برای کاهش درد بخصوص درد دندان استفاده میشود. قرص مفنامیک اسید دردهای خفیف تا متوسط را درمان میکند.
توجه: اگر مجبورید به مدت طولانی این دارو را مصرف کنید لازم است به طور مرتب آزمایش بدهید تا میزان گلبولهای قرمزتان و همچنین سلامت کبد و کلیههایتان بررسی شود. اگر نشانههایی مشابه علائم کمخونی مثل نفس نفس زدن، خستگی، رنگ پریدگی و ضربان تند قلب را دیدید حتما به پزشک مراجعه کنید.
توجه: این دارو در سه ماه آخر بارداری نباید مصرف گردد.
این دسته از خانم ها، باید معاینات دوره ای خود را حتما انجام بدهند و برای مصرف هرگونه دارو یا مکمل، از پزشک یا داروساز خود مشورت بگیرند تا مشکلی برایشان به وجود نیاید. فولیک اسید و آهن، مکمل های بسیار مهمی هستند که خانم ها باید در زمان بارداری از آن زیر نظر پزشک یا داروساز استفاده کنند.
«دکتر الهام هاشمی» داروساز و مشاور مرکز اطلاعات داروها و سموم (DPIC) و «دکتر حمیدرضا اصلانی» داروساز بالینی و مشاور مرکز اطلاعات داروها و سموم (DPIC)، شما را با این دو مکمل آشنا می کنند.
علت استفاده از آهن در دوران بارداری چیست؟
براساس مطالعات و بررسی های انجام گرفته توسط سازمان بهداشت جهانی دردنیا در حدود 41.8 درصد از زنان باردار دچار کم خونی هستند.
پیشگیری از ابتلای مادر به کم خونی در دوران بارداری بسیار اهمیت دارد، چون در صورت عدم تامین آهن مورد نیاز مادر، احتمال بروز مشکلاتی از جمله تولد نوزاد با وزن کم، زایمان زودرس و کم خونی مادر افزایش می یابد.
در طول مدت دوران بارداری حدود 30 تا 50 درصد حجم خون مادر افزایش پیدا می کند. در نقطه مقابل، افزایش گلبول های قرمز، در دوران بارداری در صورت عدم مصرف مکمل آهن 15 تا 20 درصد خواهد بود، در نتیجه غلظت خون مادر در دوران بارداری کاهش می یابد.
آهن را چگونه باید مصرف کرد؟
میزان نیاز روزانه آهن در دو جنس (زن و مرد) و در مراحل مختلف زندگی متفاوت است. به عنوان مثال، میزان نیاز روزانه، در خانم های یائسه هشت میلی گرم و خانم های غیریائسه 18 میلی گرم است.
آیا می توان نیاز به آهن را از طریق غذا تامین کرد؟
آهن موجود در مواد غذایی به دو نوع «هِم» (heme) و «غیر هِم» (non heme) تقسیم می شود. درواقع، آهن موجود در غذاهای حیوانی که دارای هموگلوبین است، از نوع آهن «هم» هستند که از آن جمله می توان به آهن موجود در گوشت قرمز، پرندگان و ماهی اشاره کرد.
آهن موجود در غذاهای گیاهی که فاقد هموگلوبین هستند، از نوع آهن «غیرهم» محسوب می شوند که از لحاظ بیولوژیک ارزش بسیار پایینی دارند.
جذب آهن «هم» در حدود 15 تا 30 درصد است و دیگر مواد غذایی مصرفی (مانند لبنیات و چای) در جذب آهن نوع «هم» تاثیری ندارند. در عوض، جذب آهن «غیرهم» بسیار کمتر و در حدود 2 تا 20 درصد است و تحت تاثیر مصرف مواد غذایی از جمله لبنیات، چای، فیبر و... میزان جذب آهن کاهش پیدا می کند.
آهن مورد نیاز در دوران بارداری
چه زمانی باید دوز بالا برود!
به زمان مصرف توجه کنید
با توجه به اینکه مصرف همزمان غذا و مکمل آهن، جذب آهن را به میزان 40 درصد کاهش می دهد، بهترین زمان مصرف مکمل آهن طی روز و با معده خالی و همراه یک لیوان آب یا آب میوه محسوب می شود.
درباره عوارض آهن چه می دانید؟
آهن مانند هر دارو یا مکمل دیگری عوارض مخصوص به خودش را دارد. برای مثال، 10 درصد عوارض گوارشی، شامل یبوست، تیرگی مدفوع، تهوع، دردهای شکمی، استفراغ و... می شود. یک تا 10 درصد عوارض گوارشی ناشی از مصرف آهن، اسهال، سوزش سر دل، تغییر رنگ ادرار و... است.
املاح مختلف آهن، از لحاظ میزان اثربخشی، میزان جذب و بروز عوارض تقریبا مشابه یکدیگرند. در حال حاضر یکی از اقداماتی که در راستای کاهش عوارض جانبی گوارشی آهن صورت گرفته، تهیه و فرموله کردن ترکیبات آهن به صورت روکش دار (Entric Coating Formolation) است.
این تغییر در فرموله کردن، باعث کاهش عوارض گوارشی شده، اما این مسئله، جذب آهن در روده را دچار اختلال می کند و باعث می شود که جذب، به درستی صورت نگیرد و نهایتا جذب آن در حدود 30 درصد در این فرمولاسیون ها نسبت به ترکیبات با فرمولاسیون معمولی کاهش یافته است.
عوارض گوارشی آهن با گذشت زمان کمتر می شود، اما در صورت عدم تحمل عوارض گوارشی در ابتدای مصرف، بهتر است زمان استفاده آن را به شب و هنگام خواب موکول کرد (البته باید از دو ساعت قبل، فرد غذایی نخورده باشد).
یکی دیگر از راه هایی که برای این مسئله وجوددارد، این است که مکمل آهن با شکم پر مصرف شود. انجام این کار باید تا زمانی که ایجاد تحمل گوارشی، به وجود بیاید، ادامه داشته باشد، بعد از آن می توان با شکم خالی نیز از آهن استفاده کرد.
تداخلات مکمل های حاوی آهن با داروها
روی (Zn)، کلسیم و دیگر املاحی که در اصلاح دوظرفیتی هستند، باعث کاهش ذب آهن می شوند. برای رفع این مشکل باید حداقل دو ساعت فاصله، بین مصرف دو مکمل ایجاد کرد.
داروهای کاهنده ترشح اسید معده (امپرازول Oemperazole و...) نیز در جذب آهن اختلال ایجاد می کنند. آن دسته از افرادی که از داروی لووتیروکسین (levothyroxine) استفاده می کنند باید توجه داشته باشند که مصرف همزمان آهن با این دارو، ممکن است باعث بروز کم کاری تیرویید شود.
برای رفع این مشکل، باید حداقل چهار ساعت بین مصرف دارو و آهن فاصله ایجاد کرد. ضمن اینکه عملکرد غده تیرویید باید مورد بررسی قرار بگیرد. همچنین استفاده از داروها یا مکمل هایی که دارای ترکیبات آلومینیوم، کلسیم و منیزیم هستند نیز باعث 30 تا 40 درصد، اختلال در کاهش عملکرد آهن می شوند.
چرا اسیدفولیک مصرف کنیم؟
یکی از شایع ترین نقایص جنینی نقص لوله عصبی (NTDs) در جنین است. طوری که آمارها نشان می دهند سالانه در آمریکا از هر 1000 تولد زنده یک کودک با نقص لوله عصبی متولد می شود. علاه بر این نقص لوله عصبی می تواند مجر به مشکلات دیگر از جمله سقط جنین شود.
توجه به زمان مصرف فولیک اسید
نقص لوله عصبی در ماه اول بارداری اتفاق می افتد. یعنی زمانی که بسیاری از زنان، از بارداری خود اطلاع ندارند. به همین دلیل توصیه می شود تمامی خانم هایی که در سن باروری قرار دارند و احتمال بارداری برای آن ها وجود دارد به صورت مرتب و روزانه از فولیک اسید استفاده کنند.
تامین فولیک اسید از غذا
شاید خیلی از افراد تصور کنند که می توان فولیک اسید را از غذا تامین کرد. در حالی که این باور ناردست محسوب می شود. چون میزان فولیک اسید موجود در غذا کم است و پخت و پز می تواند باعث از بین بردن فولیک اسید شود.
از طرفی فیبر موجود در غذا مانعی برای جذب فولیک اسید محسوب می شود. بنابراین استفاده از فولیک اسید به صورت مکمل در دوران بارداری ضروری است.
چه قدر به فولیک اسید نیاز دارید؟
میزان نیاز به فولیک اسید در موارد معمول 0.4 تا 0.87 میلی گرم به صورت روزانه است. بیشتر مولتی ویتامین های دورانب ارداری می توانند این میزان فولیک اسید را تامین کنند. التبه فولیک اسید به صورت محصول جداگانه نیز وجود دارد و می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
چه موقع فولیک اسید با دوز بالا مصرف کنید؟
مصرف بیرویه «اسیدفولیک» و «ویتامین B۱۲» در دوران بارداری می تواند خطر ابتلا به بیماری اوتیسم در نوزاد را افزایش دهد.
به گزارش مشرق، مصرف «اسیدفولیک» و «مکملهای ویتامین»، اغلب از سوی پزشکان به مادران باردار و یا زنانی که میخواهند باردار شوند توصیه میشود.
بر اساس این گزارش، پیشگیری از ابتلای نوزادان به برخی نقصهای مادرزادی هدف از تجویز این مکملها است.
نتایج مطالعه جدید نشان میدهد که مصرف زیاد «اسید فولیک» و «ویتامین B12» در دوران بارداری، با ابتلای کودک به «اختلال اوتیسم» ارتباط دارد.
نتایج این مطالعه جدید نشان میدهد، خطر ابتلای نوزاد به اختلال اوتیسم (ASD)، در زنانی که پیش از زایمان مقدار زیادی «اسید فولیک» و «ویتامین B12» مصرف کرده باشند، افزایش مییابد.
طبلق نوشته پایگاه خبری «ساینسدیلی»، ASD ،گروهی از اختلالات تکاملی است که بر تعامل اجتماعی کودکان و مهارتهای ارتباطاتی و نیز علایق و رفتار آنها تاثیر میگذارد.
در این رابطه «دنیل فالین» استاد دانشکده بهداشت «جان هاپکینز» گفت:"پژوهش جدید درصدد یافتن دوز مناسب اسید فولیک و ویتامین B12 است".
در این پژوهش، دانشمندان دادههای تقریبا 1400 مادر و کودک را بررسی کردند؛ در نهایت نتایج این مطالعه نشان داد که 10 درصد زنان دارای سطوح زیاد «اسید فولیک»(ویتامین B9) بودند و 6 درصد آنها بیش از حد ویتامین B12 داشتند.
بر اساس این پژوهش، خطر به دنیا آوردن نوزاد مبتلا به «اوتیسم» در مادرانی که در زمان زایمان سطوح بسیار زیادی «اسیدفولیک» در خونشان وجود داشت، دو برابر زنانی بود که میزان اسید فولیک در بدن آنها عادی بود.
محققان دریافتند، زنانی که سطوح بیش از حد ویتامین B12 داشتند، سه برابر بیشتر مستعد تولد کودک مبتلا به اوتیسم بودند.
مطالعه این تیم تحقیقاتی فقط یک رابطه میان «اسید فولیک» و بیماری «اوتیسم» پیدا کرده است و نمیتواند اثبات کند که وجود سطوح زیاد ویتامین B12 و اسید فولیک در خون مادر، منجر به افزایش خطر ابتلای کودک به بیمار اوتیسم شود.
محققان همچنین تاکید کردند که آنها، زنان را به قطع مصرف مولتی ویتامینهای خود تشویق نمیکنند.