روزه لاغر می​کند اگر...

جام جم سرا: در حالی که به گفته دکتر محمد هاشمی، دبیر انجمن پیشگیری و درمان چاقی ایران، چنین افرادی نه تنها وزنشان بدرستی کاهش نمی یابد، بلکه وزن کاهش یافته آنها طی چنین فرآیندی پایدار نبوده و باز می‌گردد. از سوی دیگر، این افراد با چنین عملکردی از اصل اساسی روزه‌داری و تعبد که حفظ سلامت است نیز فاصله می‌گیرند.

این متخصص تغذیه در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: بسنده کردن به میزان کالری مواد غذایی و نادیده گرفتن محتوای آنها گرچه ممکن است در کوتاه‌مدت پاسخگوی نیاز سلیقه‌ای افراد بوده و تغییر وزن مناسبی برای آنها داشته باشد، اما در درازمدت بدن آنان را با کمبود تغذیه‌ای، افت سطح ایمنی و در نهایت بیماری مواجه می‌کند. به همین دلیل افراد در همه حالات باید از هرم غذایی که الگویی مبتنی بر نیازهای تغذیه‌ای بدن انسان است برای تعیین نوع مواد خوراکی روزانه پیروی کند. این اصل در همه شرایط پابرجاست و در ایام روزه‌داری نیز صدق می‌کند. به این معنا که باید مواد مورد نیاز بدن در فاصله بین افطار تا سحر با توجه به هرم غذایی از طریق خوراکی‌ها تامین شود تا به سلامت فرد روزه‌دار خدشه‌ای وارد نشود.

روزه‌داری، نه با هدف کاهش وزن

دکتر هاشمی با تاکید بر این که با یک تغذیه صحیح در ایام ماه مبارک رمضان، وزن فرد نباید تغییر چندانی داشته باشد، می‌گوید: برخی افراد از دوران روزه‌داری برای کاهش وزن استفاده می‌کنند. البته نیت اصلی روزه‌دار باید تقرب به درگاه الهی باشد، اما چنانچه به شکلی اصولی و با برنامه‌ای تنظیم شده اقدام به رژیم کاهش وزن کند، می‌تواند با دستیابی به هدف خود، گام بلندی هم در جهت سلامت بردارد، اما کم‌خوری و امساک غیرمنطقی و خودسرانه، گرچه ممکن است طی ماه رمضان کاهش وزن را در پی داشته باشد، اما این کاهش وزن مانند دیگر روش‌های غیراصولی، خیلی زود متوقف و با سرعت به وزنی بالاتر از وزن قبلی بازمی‌گردد، ضمن این که در برخی موارد به دلیل اختلالی که در سیستم سوخت و ساز بدن افراد ایجاد می‌کند، رژیم گرفتن و کاهش وزن اصولی در آینده را نیز با مشکل مواجه می‌سازد.

تغذیه درست در وعده سحری؛ کاهش گرسنگی و تشنگی

خوردن وعده سحری در روزه‌داری یک اصل سلامت است. یعنی نه‌تنها روزه‌دار در ساعات سحر از برکات معنوی فریضه خود بهره‌مند می‌شود، بلکه با خوردن سحری مناسب می‌تواند به پایداری سطح آب و قند خون طی روزهای بلند کمک کند.

دکتر هاشمی توضیح می‌دهد: میوه‌های حاوی فیبر و سالاد گزینه‌های مناسبی هستند که مصرف آنها در کنار وعده اصلی می‌تواند به این منظور کمک کند. ولی نوشیدن بیش از حد آب در این وعده ممکن است منجر به سوءهاضمه و مشکلات گوارشی شود لذا بیشتر از دو لیوان آب در وعده سحری توصیه نمی‌شود.

این متخصص تغذیه با اشاره به یکی از اشتباهات تغذیه‌ای رایج روزه‌داران یعنی مصرف غذاهای بسیار شیرین یا پرچرب در وعده سحری می‌افزاید: افراد تصور می‌کنند از این طریق می‌توانند انرژی روزانه خود را ذخیره کنند، در حالی که خوردن خوراکی‌هایی نظیر شیرینی‌های خامه‌ای یا سنتی مانند شله‌زرد و شیر‌برنج به مقدار زیاد یا غذاهای پرچرب مانند کله‌پاچه موجب ترشح ناگهانی انسولین و به دنبال آن افت قند خون و ضعف، بی‌حالی و احساس گرسنگی در پی آن می‌شود. ضمن این که احساس تشنگی را نیز در طول روز افزایش می‌دهد و از طرف دیگر به علت کالری بالا می‌توانند منجر به تجمع چربی، افزایش وزن و چاقی شود.با این حال نوشیدن آبمیوه طبیعی نیز از انتخاب‌های خوب در وعده سحری است.

افطار کنید، ولی دچار چاقی و اضافه وزن نشوید

متخصصان تغذیه همیشه تاکید می‌کنند بهتر است وعده افطار با یک نوشیدنی ولرم نظیر چای، آب یا شیر به همراه مواد قندی حاوی فیبر مانند خرما آغاز و با یک غذای سبک مثل نان و پنیر یا آش و سوپ کامل شود.

دکتر هاشمی نیز تاکید می‌کند: نوشیدن مقادیر زیاد آب بویژه آب سرد می‌تواند مشکلاتی نظیر سوءهاضمه، دل درد و بی‌اشتهایی را برای فرد در پی داشته باشد. حدود یک ساعت بعد از افطار نیز وعده اصلی شام توصیه می‌شود که به شکل شام‌های معمول و با پرهیز از پرخوری همراه سبزی و سالاد تکمیل‌کننده نیازهای تغذیه‌ای فرد است.فاصله پس از افطار تا سحر زمان مناسبی برای تامین آب مورد نیاز بدن است که باید مصرف آن تدریجی باشد. همچنین استفاده از میوه‌ها نیز برای تکمیل هرم تغذیه‌ای در همین زمان توصیه می‌شود.

وی با اشاره به مصرف کنترل شده خوراکی‌هایی چون زولبیا و بامیه، حلوا و شله‌زرد می‌افزاید: استفاده بی‌رویه از این خوراکی‌ها ضمن آن که چاقی واضافه وزن را به دنبال دارد، در درازمدت به دلیل داشتن قند بالا می‌تواند خطر بروز دیابت را در فرد افزایش دهد.

روزه‌دار نباید زیاد بخوابد

دکتر هاشمی با اشاره به یکی دیگر از اشتباهات رایج در ماه رمضان یعنی خوابیدن بی‌رویه روزه‌داران بویژه با طولانی بودن روزها در تابستان می‌گوید: خوابیدن زیاد می‌تواند نظم ترشحات هورمونی و محورهای مغزی تنظیم‌کننده روزه‌داران را به هم ریخته و اختلالاتی در آنها ایجاد کند که حتی پس از پایان ماه رمضان نیز اثرات منفی آن ادامه خواهد داشت.

تداوم رژیم لاغری با روزه‌داری، ممکن‌یا‌غیرممکن؟

بسیار دیده می‌شود کسانی که تحت رژیم لاغری هستند در طول این ماه از مراجعه به پزشک خود خودداری می‌کنند و کم‌خوری این روزها را برای تداوم رژیم کافی می‌دانند، در حالی که به گفته دبیر انجمن پیشگیری و درمان چاقی، تداوم روند کاهش وزن و موفقیت در حفظ آن بعد از ماه مبارک رمضان، مستلزم پیروی از الگوی صحیح تغذیه در زمان روزه‌داری است و رعایت نکردن آن می‌تواند بر تاثیر برنامه‌های غذایی بعد از ماه رمضان تاثیر نامطلوب بگذارد و دستیابی به اهداف کاهش وزن را مشکل کند.(پونه شیرازی / گروه سلامت)

محیط کار گلستان می‌شود اگر...

برای خیلی از افراد شاغل، جدا کردن دغدغه‌های کار از مشکلات زندگی، امکان‌پذیر نیست. برای خیلی از ما پیش آمده است که حتی وقتی در خانه هم بودیم، یکباره بخشی از هوش و حواسمان به سمت کار رفته است و غرق محیط کار شده‌ایم.

بخصوص برای انسان شهرنشینی که برای بقا و پیشرفت، خواه ناخواه مجبور است در محیط‌های صنعتی و اداری کار کند، شرایط محیط کار بر سلامت جسم و روان او تاثیر زیادی می‌گذارد.

انتقال مشکلات محیط کار به منزل و برعکس، اتفاقی است که شاید بشود آن را تا حد زیادی کنترل کرد، اما در بسیاری از موارد هم جدا کردن دغدغه‌های این دو محیط مجزا، از عهده هر کسی برنمی آید.

مثلا وقتی کارمندی در محیط کار با رئیسش دعوا می‌کند، انتظار سختی است که از او بخواهیم شب با لبخند و آرامش به کانون خانواده برگردد یا اصلا چند نفر پیدا می‌شوند که بتوانند چنین مهارت و آرامشی را در خودشان پرورش دهند.

یا مثلا چطور می‌شود وقتی محیط کار مملو از آلاینده‌ها و موارد غیربهداشتی است، انتظار داشته باشیم فرد به سلامت از محیط کار خارج شود و به انواع بیماری‌های مختلف مبتلا نشود.

در چنین وضعی واضح است وقتی فرد شاغلی در محیط کار به بیماری مبتلا می‌شود، همین بیماری که در محل کار برایش پیش آمده است، می‌تواند محیط خانه و خانواده او را هم به طور مستقیم تحت تاثیر قرار بدهد.

بدتر آن که اگر فرد شاغلی هنگام کار دچار حادثه شود، این حادثه می‌تواند همسر، فرزندان و به طور کلی، همه ابعاد زندگی او را تحت تاثیر قرار دهد و به همین دلایل است که می‌گوییم سلامت محیط کار با سلامت خانه، رابطه تنگاتنگی دارند و این دو مقوله به هیچ‌وجه از همدیگر جدا نیستند.

حوادث در کارگاه‌ها جولان می‌دهد

حادثه در کارگاه‌ها اجتناب‌ناپذیر است، البته فقط به این شرط که ما نتوانیم امنیت کارگاه‌ها را برقرار کنیم.

وقتی کارگری از صبح تا شب با مواد خطرناک، وسایل برنده، خطر سقوط از ارتفاع و خطر پرتاب اجسام مختلف، دست و پنجه نرم می‌کند، در این اوضاع و احوال کافی است یک لحظه غفلت کرده و نسبت به خطرات اطرافش سهل‌انگاری کند، در این صورت بروز حادثه‌ای تلخ دور از انتظار نیست.

بروز حوادث متعدد در کارگاه‌های کشور را می‌توان از عمده چالش‌های سلامت محیط کار به حساب آورد و در این بین، سهم حوادث شغلی در برخی صنوف بالاتر از اصناف دیگر است؛ مثلا به گفته قائم مقام وزیر تعاون، کار و رفاه، 47 درصد این‌گونه حوادث شغلی در ایران به بخش ساختمان مربوط است.

تاکنون آمار دقیق و قابل اتکایی از میزان حوادث شغلی در ایران منتشر نشده، اما آمارهای غیررسمی و تائید نشده حاکی از آن است که هر ساله حدود 1800 ایرانی بر اثر حوادث شغلی، جانشان را از دست می‌دهند.

همچنین بر اساس اطلاعاتی که سایت پایش پرس به نقل از سازمان بین‌المللی کار، انتشار داده است، در سال 91 کارگران تهرانی و اصفهانی در صدر کشته‌شدگان محیط کار قرار گرفته‌اند.

جدای از کشته‌شده‌های حوادث محیط کار، سالانه هزاران شهروند ایرانی نیز در محیط‌های کار، معلول و مصدوم می‌شوند. بنابراین براحتی می‌بینیم رعایت نکردن نکات ایمنی در محیط کار، می‌تواند کارگر و خانواده‌اش را به بیکاری بکشاند و آنها را به خط فقر نزدیک کند؛ حتی اگر از بعد کلان هم به موضوع نگاه کنیم، این‌گونه حوادث شغلی باعث می‌شود هر ساله کشور ما بخشی از نیروی انسانی فعال خود را در بازار کار از دست بدهد.

حسین باقرزاده، کارشناس بهداشت محیط کار و رئیس انجمن صنفی مدیران آموزشگاه‌های بهداشت اصناف ایران نیز در گفت‌وگو با جام‌جم معتقد است: یکی از عمده دلایل بروز حوادث شغلی در ایران، نبود کارشناسان بهداشت و ایمنی در کارگاه‌های محیط کار است.

به گفته باقرزاده، مثلا قانون همه کارفرمایان صنعت ساختمان را موظف کرده است در محیط کارگاه‌های ساختمانی، کارشناس بهداشت و ایمنی کار وجود داشته باشد، اما در بسیاری از کارگاه‌های کشور شاهد هستیم این موضوع جدی گرفته نمی‌شود و قانون را اجرا نمی‌کنند؛ آن هم در حالی که بر اساس آمارهای رسمی، حدود نیمی از حوادث شغلی کشور در صنعت ساختمان اتفاق می‌افتد، با وجود این همچنان بحث ایمنی در این کارگاه‌ها از سوی بسیاری از کارفرمایان، فراموش شده است.

در واقع، حالا کار به جایی رسیده است که بسیاری از کارفرماها، حضور کارشناس بهداشت و ایمنی کار در کارگاه‌ها را فرآیندی اضافی و هزینه بر می‌دانند و از استخدام این کارشناسان شانه خالی می‌کنند، در حالی که این مساله با جان و سلامت کارگران ارتباط دارد و رعایت نکردن آن به هیچ‌وجه شوخی بردار و قابل چشم‌پوشی نیست.

بهداشت محیط کار، اولویتی دست چندم

رعایت نکردن اصول اولیه بهداشت، دغدغه همیشگی محیط‌های کار بوده است. در برخی مشاغل مثل صنایع غذایی که به طور مستقیم با سلامت مردم ارتباط دارد، آلوده بودن محیط باعث می‌شود هم کارگر و هم شهروندان، چوب غیربهداشتی بودن محیط کار را بخورند.

در برخی مشاغل دیگر هم آلوده‌بودن محیط کار باعث شده کارگران در معرض ابتلا به بیماری‌های مختلف قرار داشته باشند و سن امید به زندگی در بین آنها کاهش چشمگیری داشته باشد.

قرار گرفتن در معرض گازهای سمی، مواد شیمیایی خطرناک و اشعه‌های مضر، حضور در محیط‌های کاری پرسر و صدا و اضطراب‌آور، آلودگی هوا و آب در برخی فضاهای کاری و پاکیزه نبودن محیط کارگاه‌ها از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی در محیط کار به حساب می‌آید.

همه این موارد قابل کنترل است، ولی متاسفانه در فضای اشتغال کشور، بهداشت محیط کار هنوز در اولویت کارفرمایان قرار ندارد. البته باقرزاده بر این باور است که باید علاوه بر ارتقای سطح بهداشتی محیط‌های کار از سوی کارفرمایان، خود کارگران هم تحت آموزش‌های بهداشتی قرار بگیرند تا با علم به خطرات محیط اطرافشان، از سلامت خود در برابر آلودگی‌های محیط کار، محافظت کنند.

رضایت روانی شاغلان دغدغه‌ای که جدی نمی‌گیرند

آرامش خیال را شاید بتوان بهترین امتیاز در هر محیط کاری به حساب آورد. وقتی کارگر، کارمند یا هر فرد شاغلی از محیط کارش رضایت روانی داشته باشد، در آن صورت تحمل سختی‌های محیط کار برایش راحت‌تر می‌شود.

بحث توجه به سلامت روان در محیط‌های کاری، موضوع مهمی است که اهمیتش دست کمی از ارتقای ایمنی و بهداشت محیط کار ندارد.

درآمد کافی نیروی کار و توجه به خواسته‌های منطقی شاغلان، نکاتی است که به گفته ابراهیمی می‌تواند سلامت روانی در محیط‌های کار را ارتقا بدهد و حتی میزان حوادث شغلی را هم کاهش دهد، زیرا فرد شاغلی که با آرامش روانی و رضایت خاطر به کارش ادامه می‌دهد، به سلامت فردی، بهداشت محیط کار و پیشگیری از حوادث شغلی نیز توجه بیشتری نشان می‌دهد.

درباره میزان سلامت روانی شاغلان در محیط‌های کار کشور نیز تحقیق میدانی قابل اعتنایی انجام نشده است و به همین دلیل شاید نتوان درباره میزان سلامت روانی شهروندان ایرانی در محیط‌های کاری با قاطعیت صحبت کرد، اما آن‌گونه که خبرگزاری تسنیم به نقل از آمارهای سازمان ملل منتشر کرده است، ۶۷ درصدی شهروندان ایرانی از شغل خود رضایت دارند.

این آمار به این معنی است که تقریبا در بین سه نیروی کار ایرانی، حداقل یک نفر از شغل خود رضایت ندارد.

این نارضایتی روانی در محیط‌های کار، قطعا روی بازدهی آن مجموعه کاری هم تاثیر می‌گذارد و اشتیاق بهتر انجام دادن کارها را از فرد شاغل می‌گیرد.

در محیط کاری که سلامت روانی افراد شاغل تهدید شود، کارها از سر بی‌رغبتی و فقط به منظور رفع تکلیف انجام می‌شود. این روند در بلندمدت موجب می‌شود خلاقیت و پشتکار در آن مجموعه کمرنگ شده و محیط کار به فضایی عذاب‌آور تبدیل شود.

اما در بین همه ناملایمات روانی در محیط کار، اضطراب را شاید بتوان شایع‌ترین دلیل نارضایتی روانی در محیط کار به حساب آورد. این اضطراب‌ها در اثر کار زیاد و گاهی هم به دلیل بداخلاقی‌های برخی کارفرمایان اتفاق می‌افتد و سلامت روانی در محیط کار را به مخاطره می‌اندازد.

این مخاطرات روانی در محیط کار، کاملا قابل پیشگیری است و در این وسط، شاید نقش مدیریت مجموعه در کنترل اوضاع، از همه مهم‌تر باشد. مثلا مدیر یک مجموعه کاری می‌تواند با تقدیر از نیروهایی که از همه فعال‌تر هستند یا حذف انتظاراتی که اجرای آن فراتر از توان نیروهای کار است، سلامت روانی در محیط کار را افزایش دهد.

امین جلالوند / گروه جامعه

شاد بودم اگر...

آیا شما هم در مورد خودتان از این نوع افکار دارید؟ آیا فکر می‌کنید خوشحال‌تر می‌شدید اگر آرزوهایتان واقعی می‌شدند؟ روان‌شناسان به بررسی این نوع پیش‌بینی‌های افراد پرداختند تا ببینند تفکر و پیش‌بینی‌های آنها نسبت به دلایل شادشدن‌شان چقدر صحت دارد و پس از بررسی‌های متفاوت به این نتیجه رسیدند که این نوع پیش‌بینی در افراد ترشرو و بدخلق و کسانی که به دیگران چندان اعتماد ندارند و به طور کلی بدبین هستند، صحت ندارد.

گروهی از محققان بلژیک برای آزمودن این موضوع، زمان انتخابات ریاست جمهوری از تعدادی از مردم پرسیدند اگر نامزد محبوب‌شان برنده شود چه احساسی خواهند داشت و آنها نیز پاسخ دادند واقعا خوشحال و شاد خواهند شد. سپس بعد از پایان یافتن انتخابات از آن دسته افراد که نامزد انتخابی‌شان برنده شده بود دوباره احساس واقعی‌شان را پرسیدند و بسیاری از آنها که فکر می‌کردند خوشحال خواهند شد، چندان احساس شادی نمی‌کردند.

محققان از این افراد خواستند در آزمون‌های روان‌شناسی و شخصیتی شرکت کنند و پس از بررسی پاسخ‌هایشان به این نتیجه رسیدند افرادی که به طور معمول ترشرو یا منفی‌گرا هستند، اغلب به اشتباه تصور می‌کنند یک رخداد مثبت می‌تواند آنها را شاد کند، ولی این اتفاق نمی‌افتد و البته پیش‌بینی کسانی که طبیعتی مثبت‌گرا دارند، از یک موضوع مثبت واقعی است و آنها حقیقتا پس از یک رویداد مثبت شاد خواهند شد. براساس این تحقیق مشخص شد شاد شدن انسان‌ها به دنبال یک رویداد مثبت بیشتر به تمایلات آنها در جهت مثبت یا منفی بودن بستگی دارد.

نتیجه این تحقیق بسیار جالب است، چرا که نشان می‌دهد منتظر رخدادهای مثبت بودن به منظور شاد شدن وقت تلف کردن است. شما اگر حال روحی تان مناسب نباشد و در حقیقت از قبل روحیه شادی نداشته باشید، اتفاقات مثبت نمی‌تواند شما را شاد کند. محققان به این نتیجه رسیده‌اند که رویدادهای بسیار مثبت و عالی باز هم نمی‌تواند حال بد افراد بدخلق و منفی‌گرا را تغییر دهد. برای این‌که بتوانید شادی واقعی را حس کنید باید نگرش‌تان را تغییر دهید.

تغییر نگرش

در این بخش چهار راهکار برای تغییر نگرش منفی پیشنهاد شده است:

1ـ دست از این تفکر که «اگر این‌طور می‌شد...» بردارید.

مطمئن باشید تا دست از افکار ناراحت‌کننده برندارید هیچ یک از اتفاقات خوشایند، احساس خوبی به شما نمی‌دهند؛ بنابراین از گفتن این‌که «اگر لاغرتر بودم»، «اگر حقوقم بیشتر می‌شد» و... دست بردارید. زیرا هیچ یک کوچک‌ترین کمکی به شما نمی‌کنند.

2 ـ مراقب افکارتان باشید.

این افکار شماست که از شما فردی بد اخلاق و بدبین می‌سازد و اجازه شاد بودن به شما نمی‌دهد. گاهی اوقات شما با این نوع افکار چنان زندگی کرده‌اید که به جزئی از وجودتان تبدیل شده و با شما عجین شده‌اند. اگر می‌خواهید از شر آنها خلاص شوید در مورد موضوعات منفی مختلف صحبت نکنید. درست است که حرف‌زدن در خصوص موضوعات ناراحت‌کننده با دیگران باعث می‌شود احساس سبکی کنید، اما زیاد صحبت کردن در مورد آنها می‌تواند افکار منفی را در ذهن‌تان چنان تثبیت کند که خودتان هم باورتان شود که همه چیز بد است؛ بنابراین از شرایط بد و منفی زیاد صحبت نکنید.

3 ـ دلیل شاد نبودن‌تان را بیابید.

از خودتان بپرسید چرا شاد نیستید؟ آیا معتقدید نمی‌توانید شریک دلخواه زندگی‌تان را بیابید؟ معتقدید در محل کار، رئیس‌تان از شما بیزار است؟ تصور می‌کنید بیش از حد چاق، زشت، کوتاه قد و هر چیز بد دیگری هستید؟ اگر این‌گونه فکر می‌کنید، بهتر است باورهایتان را عوض کنید. برای این کار از خودتان بپرسید آیا مثلا واقعا زشت هستید؟ آیا واقعا به این باورتان ایمان دارید؟ واکنش‌تان نسبت به این تفکرتان چیست؟ اگر این‌گونه فکر نکنید چه خواهد شد؟ پس از مطرح و فکر کردن به این سوالات بتدریج احساس می‌کنید می‌توانید عکس آن باورها را به خود تلقین کنید؛ مثلا این‌که من چاق و زشت و... نیستم.

4 ـ به مشکلات بخندید.

این توصیه بارها شده است و متاسفانه وقتی مشکلات افراد بسیار زیاد می‌شود کمتر می‌توانند این روش را پیش بگیرند، اما باید گفت خندیدن بدن را آرام کرده و از سطح هورمون‌های اضطراب می‌کاهد و همچنین سیستم ایمنی بدن را بهبود می‌بخشد. در واقع با رهاسازی مسکن‌های طبیعی بدن همچون اندورفین به شما احساس خوبی می‌دهد. پس تاجایی که می‌توانید به زندگی و حتی مشکلاتش بخندید.

‌psychologytoday ‌/‌ مترجم: نادیا زکالوند

همسرتان را از دست می دهید اگر...

به گزارش جام جم سرا ، شاید باور نکنید اما عادت های ساده و به ظاهر بی اهمیتی که در زندگی شما جا خوش کرده اند، خیلی زود می توانند عشق تان را از تب و تاب بیندازند و میان شما دیواری بکشند که به سادگی ویران نمی شود. اگر هنوز هم منظور ما از این عادت های کوچک را متوجه نشده اید، ادامه این مطلب را بخوانید.

تلفن کار دست تان می دهد؟

بهترین چیز در دنیای مدرن، محو شدن مرزهای ارتباطی است اما در عین حال، بدترین اتفاق دنیای امروز هم از دست رفتن همین مرزهاست. خوبی وسیله های ارتباطی جدید این است که شما در هر لحظه و هر جایی در دسترس هستید اما این اتفاق می تواند در لحظاتی که شما با همسرتان هستید دردسرساز شود. پس مراقب باشید و وقت بودن تان با او را صرف گپ زدن های تلفنی و دوستانه یا پیامک بازی نکنید. نگذارید دیگران هنگام صرف یک ناهار دو نفره و رمانتیک با تلفن زدن و خاطره تعریف کردن، میان شما فاصله بیندازند. شاید لازم باشد گاهی در حضور همسرتان تلفن همراه خود را خاموش کنید یا برای دوستان تان روشن کنید که در چه ساعاتی می توانند با شما تماس بگیرند.

همیشه برنامه های تان پر است؟

هنوز روز شروع نشده که شما برنامه های تان تا پایان شب را هم هماهنگ کرده اید و وقت سر خاراندن هم برای خودتان باقی نگذاشته اید. خرید کردن، ملاقات با دوستان، انجام کارهای خیریه، بردن بچه ها به کنسرت، کلاس های آموزشی خودتان و ... اگرچه بخش های جدانشدنی زندگی شما هستند، اما اگر سهم قابل توجهی از زندگی تان را اشغال کنند، جایی برای عشق باقی نمی گذارند. شاید شما آنقدر سرگرم شده باشید که توان دیدن این واقعیت را پیدا نکنید اما پر بودن همیشه برنامه های شما، وقتی برای توجه به همسرتان و نیازهای او باقی نمی گذارد. برای اینکه به یک نفر نزدیک شوید، باید زمان و انگیزه کافی برای توجه کردن به او را داشته باشید.

به مانیتور معتاد شده اید؟

شاید خودتان ندانید که به لپ تاپ یا آیفون کوچک تان معتاد شده اید اما همسرتان زودتر از هر کسی این را متوجه می شود. کافی است شما بگویید «می روم ایمیل هایم را چک کنم و زود برگردم» و بعد از گذشت دو، سه ساعت هنوز پشت رایانه باشید تا همسرتان مهر معتاد بودن را به شما بچسباند. مهم نیست که او این موضوع را به زبان بیاورد یا اینکه بی صدا از کنار ساعت های طولانی که شما سرگرم رایانه یا تلفن همراه تان هستید، بگذرد. در هر حال، این اتفاق فاصله ای پر نشدنی را میان شما دو نفر ایجاد می کند که به مرور می تواند سرنوشت رابطه صمیمانه تان را به خطر بیندازند.

همه زندگی تان کار است؟

عاشق کار کردن هستید؟ اشکالی ندارد. ما نمی خواهیم کار را به عنوان متهم اصلی سرد بودن رابطه تان معرفی کنیم اما بد نیست بدانید که نه خود کار، بلکه شیوه کار کردن تان می تواند زندگی شما را با چالش هایی روبرو کند. اگر نمی خواهید رابطه تان آسیب ببیند، حساب کار را از خانه جدا کنید. شما چند ساعت از روز در محل کارتان مشغول هستید و این حق همسرتان است که با ورود شما به خانه، فرصت کافی برای صحبت کردن، تماشای تلویزیون و بدون دغدغه شام خوردن در کنار شما را داشته باشد. پس کار بیرون را به خانه نیاورید و چند ساعت را به زندگی مشترک اختصاص دهید.

بازی نمی کنید؟

اگر برای محقق کردن 4 اصل بالا تلاش کرده اید، وقت آن است که کمی به عقب برگردید و یک مهارت خوشایند کودکی را به زندگی امروزتان بیاورید. اگر می خواهید زندگی مشترک تان سرزنده بماند، بازی کردن را فراموش نکنید. قرار نیست همه زندگی شما جدی و با قاعده باشد و تمام تفریح های تان هم به پول وابسته باشد. شما می توانید با هم وقت بگذرانید و بدون صرف هیچ هزینه ای عشق را در خانه تان زنده کنید.

منبع : برترینها