جام جم سرا: دکتر خسرو ایرانفر درباره برخی اظهارات که گذاشتن طولانی مدت هندزفری در گوش میتواند موجب افزایش باکتریهای گوش شود، گفت: این صحبتها پایه علمی نداشته و نمیتوان به آنها استناد کرد.
وی تصریح کرد: زمانی که چند نفر بصورت مشترک از یک هندزفری استفاده کنند احتمال انتقال یا افزایش باکتریهای گوش وجود دارد، اما اینکه شخصی تنها از یک هندزفری استفاده کرده و گوش دادن طولانی مدت با آن موجب افزایش باکتریهای گوش شود، صحت ندارد.
ایرانفر تنها عارضه استفاده طولانی مدت از هندزفری را کاهش شنوایی عنوان کرد و افزود: استاندارد صدا برای گوش انسان ۸۰ دسیبل است و برای فهمیدن این میزان صدا میتوان گفت که صداهای موجود در یک خیابان معمولی بدون صدای بوق خودروها، معادل ۸۰ دسیبل است.
این متخصص گوش، حلق و بینی تصریح کرد: چنانچه افراد صداهایی با بیش از این مقدار را به مدت طولانی گوش کنند، قطعا شنوایی آنها آسیب خواهد دید. در آسیب شنوایی گوش، زمان مهم نیست، بلکه شدت دسیبل صداست که تعیین کننده است. به طوری که صداهای بسیار بلند مانند موج انفجار در کسری از ثانیه میتواند به شنوایی گوش آسیب زده و حتی انسان را کر کند.
ایرانفر اظهار کرد: این میزان آسیب در درجات کمتر ممکن است برای افرادی که در خودروهای بسته موسیقی با صدای بلند گوش میکنند، رخ داده و آنها را طی زمان طولانیتری دچار آسیبهای متوسط و جزیی شنوایی گوش کند.
وی صدای بالاتر از ۱۲۰ دسیبل را بسیار خطرناک برای شنوایی گوش دانست و اظهار کرد: گوش دادن به این اصوات میتواند در زمان کوتاهتری آسیب شنوایی گوش را به دنبال داشته باشد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه توصیه کرد: افراد به منظور حفظ سلامت شنوایی خود از استفاده طولانی مدت از هندزفری و نیز گوش دادن به اصوات بلند اجتناب کرده و سعی کنند میزان صدا را طوری تنظیم کنند که شنوایی آنها دچار آسیب نشود. (ایسنا)
کاتتر، ایمپلنت یا سایر ابزار پزشکی زمانی که درون بدن قرار میگیرند، خطر شکلگیری کلونیهای باکتریایی موسوم به بیوفیلم را افزایش میدهند که این مسأله منجر به بروز عفونت میشود.
محققان موسسه ویس در دانشگاه هاروارد مادهای تولید کردهاند که از طریق پخش کردن روغن بر روی سطح، بسیار لغزنده شده و مانع از چسبیدن بیوفیلمها میشود. آنچه محققان در حال طراحی آن هستند، پلیمرهای تزریق مایع نامیده میشود؛ ساختار مولکولی پلیمر امکان ذخیرهسازی مقادیر بالای گریس مایع را فراهم میکند؛ گریس بر روی سطح پلیمر اسپری شده و مانع از چسبیدن بیوفیلم میشود.
پلیمر افشانه مایع شامل لوله سیلیکون جامد و روغن سیلیکون است که هر دو ماده غیرسمی هستند. طی آزمونهای انجام شده در آزمایشگاه، بخشهایی از لولههای سیلیکونی و ماده دیگر در معرض باکتریهای سودوموناس آئروژینوزا، اشرشیا کولی و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس قرار گرفتند؛ این باکتریها مسئول عفونتهای ادراری، بافتها و خون هستند.
بررسیها نشان داد که میزان عفونتها کاهش یافته و از تشکیل بیوفیلم به میزان قابل توجهی جلوگیری شد. نتایج این تحقیق در مجله ACS Biomaterials منتشر شده است. (ایسنا)
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
مقامات بهداشتی در کلمبیا و برزیل یک کارزار وسیع کنترل پشه با استفاده از یک باکتری طبیعی به نام ولباچیا به راه انداختهاند تا از انتشار ویروسهای زیکا و دنگی در میان مردم جلوگیری کنند.
به گزارش رویترز کارآزماییهای در مقیاس کوچک این شیوه که شامل آلوده کردن پشهها با باکتری ولباچیا برای پیشگیری از انتشار این ویروسها است، کاهش قابلتوجه در توانایی پشهها در انتقال زیکا و دنگی را نشان داده و اهداکنندگان را به حمایت از طرحهای مشابه در مقیاسهای بزرگتر برانگیخته است.
پریتی پاتل، وزیر توسعه بینالمللی بریتانیا در هنگام اعلام طرح بزرگتر مشابه در لندن گفت: «استفاده ولباچیا بالقوه میتواند یک راهحل پایدار و راهگشا برای کاهش اثرات شیوه این ویروسها در سراسر جهان و بهخصوص در میان فقیرترین مردم جهان باشد.»
کارزارهای کنترل پشههای با این شیوه قرار است از اوایل سال میلادی آینده در شهر آنتیوکیا در کلمبیا و ریودوژانیرو در برزیل با اعتباری ۱۸ میلیون دلاری شروع شود که دولتهای بریتانیا و آمریکا، بنیاد خیریه جهانی تراست ولکام و بنیاد بیل و ملیندا گیتس آن را تأمین میکنند.
باکتری ولباچیا بهطور طبیعی در بسیاری از گونههای پشه در جهان یافت میشود و پژوهشها نشان دادهاند که این باکتری میتواند به میزان زیادی توانایی پشهها را برای انتقال ویروسها به انسانها کاهش دهد.
اما این باکتری بهطور طبیعی در پشه آئیدس آجیپتی، گونه پشهای که عمدتاً مسئول انتقال طیفی از ویروسهای بیماریزا شامل زیکا، چیکونگونیا و تب زرد است، یافت نمیشود.
پژوهشگران بینالمللی در طول دهه گذشته در یک برنامه غیرانتفاعی به سرپرستی استرالیا راهی برای انتقال باکتری ولباچیا به پشههای آئیدس آجیپتی و ایجاد امکان انتقال باکتری به نسل بعدی پشهها یافتند.
هنگامیکه پشههای دارای باکتری ولباچیا در یک منطقه رها میشوند، با پشههای محلی زادوولد میکنند و باکتری را به نسلهای آینده منتقل میکنند. در طول چند ماه، اکثریت پشهها حامل باکتری ولباچیا خواهند و تأثیر باکتری پایدار خواهد ماند.
کارآزماییهای میدانی با استفاده از این شیوه از سال ۲۰۱۱ در پنج کشور انجام شده و نشان دادهاند که هنگامیکه نسبت بالایی از پشههای یک منطقه حامل این باکتری باشند، سرایت محلی ویروس متوقف میشود.
ترِوِر ماندل، رئیس بخش بهداشت جهانی بنیاد گیتس گفت که امیدوار است کارزارهای در مقیاس بزرگ بتوانند توانایی ولباچیا را بهعنوان «شکلی انقلابی محافظت در برابر بیماریهای ناقل پشه نشان دهند.»
او در بیانیهای گفت: «این شیوه ارزانقیمت و پایدار است و به نظر میرسد باعث محافظت در برابر ویروسهای زیکا، دنگی و مجموعهای از ویروسهای دیگر میشود.»