به گزارش جامجم آنلاین به نقل از یوفانک، اسنپ چت (Snapchat) از عینک افتابی هوشمند اسپکتاکلز (Spectacles)خود پرده برداری کرد. این گجت یک عینک هوشمند متصل (شبکه و اینترنت) اســت که به یک دوربین مجهز شده و مخصوصا جهت اینکه سریعترین راه به اشتراک گذاشتن خاطرات و روزهای خوش زندگیتان را در اختیار شما بگذارد طراحی شده اســت. برای کار با این گجت جدید فقط کافی اســت که آن را لمس کنید تا بلافاصله شروع به ضبط یک سری عکس یا ویدئو به مدت 10 ثانیه کند. نکته جالب در مورد این عینک توانایی به اشتراک گذاشتن فوری این فایلهای چند رسانهای روی سرویس اسنپ چت اســت. قیمت جهانی عینک اسپکتاکلز در زمان عرضه به بازار مصرف 130 دلار اعلام شده اما هنوز تاریخ دقیقی برای آن تعیین نشده اســت.
-
-
-
-
-
مترجم: جواد ودودزاده - جامجم آنلاین
گاهی اشتباهاتی که خودتان در روزهای پراسترس امتحان انجام می دهید، می تواند همه رشته هایش را پنبه کند و با شکست های پی در پی، اعتماد او به خودش را از بین ببرد. حالا که چیزی تا پایان ترم باقی نمانده، نکته هایی را که در ادامه آورده ایم، رعایت کنید و به او برای گرفتن نتیجه بهتر کمک کنید.
مشکلات خودتان را روش دوشش نریزیدمراقب باشید ضعف ها و مشکلات شما، به آینده فرزندتان آسیب نزند. والدین مضطرب همیشه در حال انتقال دادن اضطراب خود به بچه هایشان و سردرگم تر کردن کلافی که به دست و پای کودکشان پیچیده، هستند و والدین افسرده هم با پایین آوردن اعتماد به نفس فرزندشان منفی بافی به او ضربه می زنند. سعی کنید به عنوان فردی که از بیرون به رابطه شما و فرزندتان نگاه می کند، ماجرا را ببینید. چقدر به خاطر تشویش و بدحالی خودتان به او فشار می آورید؟ فرزند شما چقدر درگیر مشکلات شما شده اسـت؟ از همین امروز برای پایان دادن به این درگیری ها تلاش کنید.
همه خانواده را بازی دهید
برای یک هفته هم که شده، باید همه شما با دل و جان درگیر امتحانات شوید. برای این کار، باید برنامه امتحانی فرزندتان را بدانید و قبل از اینکه هر یک از عناوین درسی خود را امتحان دهد، با او بازی های کوتاه 15 دقیقه ای را در مورد محتوای آن درس انجام دهید. مثلا می توانید روی چند دستمال سفره، سوال های مهم یک درس را یادداشت کنید و پشت میز صبحانه یک مسابقه کوچک برگزار کنید.
یکی از اعضای خانواده می تواند مسئولیت پرسیدن سوال ها را بر عهده بگیرد؛ یکی جواب ها را در اختیار داشته باشد و دانش آموز کوچک شما هم عضو تیم دیگری باشد که در این مسابقه شرکت می کند. اگر پاسخ سوال را درست بدهد، یک امتیاز به او بدهید و اگر اشتباه پاسخ داد، به کسی که برگه جواب ها در دستش اسـت، یک امتیاز بدهید.
برای این مسابقه، جایزه ای کوچک اما خوشایندی در نظر بگیرید و اگر امتیازهای دانش آموز کوچولو از رقیبش بیشتر شد، این جایزه را به او بدهید.
این مسابقه ها را به شیوه های مختلف و در زمان های متفاوت می توانید برگزار کنید و با کمکشان درس خواندن را به فعالیتی دوست داشتنی تبدیل کنید.
استرس را به صفر نرسانیدبرای اینکه فرزندتان نمره بهتری در امتحانش بگیرد، حذف کردن همه عوامل استرس زا بهترین راه نیست. درست اسـت که والدین کنترل گر با مدام سرک کشیدن به اتاق فرزندشان و تذکر دادن به او، استرس فراوانی را به کودشان تزریق می کنند اما والدین سهل انگاری که همه چیز را به عهده کودک می گذارند هم خدمتی به او نمی کنند. یادتان نرود که استرس گاهی می تواند مثل یک نیروی محرک به او برای رسیدن به هدفش کمک کند. البته نباید این آش را بیش از اندازه شور کنید و فشار روانی غیرقابل تحملی به او وارد کنید، اما اینکه از او بخواهید سر برنامه ای که مشخص کرده، بماند و با بازیگوشی از برنامه ای که خودش ریخته سرپیچی نکند، استرس زیادی را به فرزندتان تحمیل نخواهد کرد.
از شکست غول نسازید
گفتیم که کمی استر برای فعال تر شدن فرزندتان بد نیست اما مراقب باشید با کمال گرایی و انتظارات بی جا، همه وجود فرزندتان را غرق اضطراب آسیب زننده نکنید. هیچ وقت فرزندتان را با کودکان دیگر مقایسه نکنید و او را نه با نمره ای که می گیرد، بلکه با تلاشی که می کند، قضاوت کنید. اجازه ندهید نگرانی فرزندتان در مورد نمره ای که بعد از همه زحماتش قرار اسـت مایه قضاوت شدنش باشد، او را از رسیدن به اهدافش بازبدارد.
با او حرف بزنید
نگذارید فرزندتان بار نگرانی هایش را تنها به دوش بکشد. در این روزهای پایانی سال، هر روز سری به اتاقش بزنید وقتی دو نفرتان تنها هستید، در مورد احساسات و نیازهایتان با هم گپ بزنید. پیاده روی های عصرگاهی در پارک نزدیک خانه تان هم می تواند پیشنهاد خوبی باشد. با استفاده از این فرصت یک ساعته هم خستگی ذهنی فرزندتان را از بین می برید و هم از حال و هوایش باخبر می شوید؛ اما مراقب باشید که این گپ زدن ها شکل سرزنش کردن و نصیحت کردن به خود نگیرد و به ویژه در ساعات قبل از امتحان یا قبل از خواب او، خیال نصیحت و تنبیه کردنش را از سرتان بیرون کنید.
ساعت خوابش را تغییر ندهیدخواب کافی نه تنها آرامش را بیشتر می کند بلکه توانایی مغز برای بازیابی اطلاعات و یادگیری داده های جدید را بالا می برد. پس در روزهای امتحان یک قانون مهم را در خانه تصویب کنید. قانونی که خوابیدن در یک ساعت معین- که ممکن اسـت یکی، دو ساعت بعد از ساعت همیشگی باشد- و البته ممنوعیت استفاده از تلفن همراه و تبلت از یک ساعت قبل از خواب جزو آن اسـت.
محققان می گویند بازی با گوشی و تبلت و کار کردن با لپ تاپ در ساعات پایانی شب باعث بی خوابی می شود. پس نگذارید عامل دیگری با استرس شب های امتحان همراه شود و فرزندتان را از خواب آرام و به اندازه ای که می تواند ذهنش را برای فردا آماده کند، محروم کند. گذشته از این، نگذارید چرت میان روزی فرزندتان از یک ساعت طولانی تر شود، چرا که محققان می گویند بین 20 تا 40 دقیقه خواب نیمروزی می تواند انرژی زیادی را به فرد تزریق کند اما خواب طولانی میان روزی کمکی به او نمی کند.
راه فرار را باقی بگذارید
در روزهای امتحان او را از همه تفریحاتش محروم نکنید. اجازه دهید که یکی از فعالیت هایی را که به او انرژی و نشاط می دهد، حتی در این روزها هم انجام دهد. اگر گوش کردن به موسیقی یا نواختن ساز حالش را خوب می کند، از او بخواهید که در این روزها هم چند دقیقه ای به این کارها بپردازد و اگر اهل ورزش کردن اسـت، تمرین های ورزشی اش را یک دفعه کنسل نکنید. زندگی که جز درس خواندن هیچ چیز دیگری در آن نباشد، حتی برای یک هفته هم قابل تحمل نیست و شما می توانید با برنامه ریزی درست و تعیین زمان مناسب انجام هر کار، فرزندتان را از چنین زندگی خلاص کنید.
مراقب خورد و خوراکش باشیدفقط تقویت کردن فرزندتان با خوراکی های پرکالری نمی تواند به موفقیتش در این روزها کمک کند. برای اینکه کودکتان در فصل امتحان ها شرایط جسمی و روانی بهتری داشته باشد، باید مراقب خورکی ها و هله هوله هایی که می خورد، باشید. مواد غذایی ناسالم مثل سوسیس و کالباس و خوراکی های حاوی نگه دارنده های شیمیایی، اضطراب را بیشتر می کنند و با تحریک پذیر و بدخلق کردنش، آرامش را در این روزهای سخت از او می گیرند. گذشته از این، یادتان نرود که استرس امتحان ها و ساعت ها روی صندلی نشستن برای درس خواندن، ممکن اسـت او را دچار یبوست کند. پس به رژیم غذایی اش سبزیجات برگ سبزی را که سرشار از فیبر هستند، اضافه کنید و قبل از ایجاد شدن این مشکل، با آن مبارزه کنید.
خانه را مرتب کنید
آشفتگی بصری، می تواند آرامشش را از بین ببرد و بی آنکه چیزی بگوید، تمرکز کردن را برایش سخت کند. سعی کنید در این روزها بیشتر از هر زمانی به نظم و تمیزی خانه تان توجه کنید. شاید فرزندتان در ظاهر اعتراضی نکند اما زندگی کردن در خانه آشفته، می تواند رسیدن به هدفش را برای او سخت کند.
ذهنش را آرام کنید
به فرزندتان تکنیک های تن آرامی را آموزش دهید. از او بخواهید 10-15دقیقه در حالی که یک موسیقی آرام را پخش کرده، روی زمین اتاقش دراز بکشد و به هیچ چیز فکر نکند. به او یاد دهید که در این زمان خودش را در مکانی آرامش بخش و رویایی تصور کند و با تمام شدن موسیقی از جایش بلند شود. همین 10 دقیقه آرامش جسمی و روانی داشتن، می تواند انرژی را برای دوباره درس خواندن یا حاضر شدن در جلسه امتحان بیشتر کند.
تغییرها را برای بعد بگذارید
اگر قصد دارید دکوراسیون خانه تان را عوض کنید، به خانه دیگری بروید یا تغییری در وسایلتان ایجاد کنید، این کار را به هفته های بعد از امتحانات موکول کنید. تغییرات به ظاهر کوچک و بی اهمیتی که در این روزها در خانه تان ایجاد می کنید، تمرکز فرزندتان را از بین می برند و نمی گذارند با همه وجودش درگیر درس. امتحاناتش شود.
شکست ها را تحلیل کنیدبه جای اینکه شکست را به چماقی برای همیشه تهدید کردنش تبدیل کنید، با تحلیل دلایل شکست، به او برای موفق شدن در آینده کمک کنید. بدون نگاه سرزنش بار و لحن قضاوت گرانه، در مکانی دوست داشتنی مثل پارک یا کافه مورد علاقه اش، با هم در مورد آنچه اتفاق افتاده، صحبت کنید. به فرزندتان بگویید که در هر شرایطی از او حمایت می کنید و این گفت و گو تنها برای بررسی آنچه اتفاق افتاده و درس گرفتن از آن انجام می شود.
در رژیم های غذایی می بایست از برخی کارها دوری کنیم چراکه در چاق شدن و همچنین بیمار شدن ما تاثیر دارند. بنابراین نگاهی داشته باشیم بر این عادت ها. نوشیدن لیموی داغ و فلفل متابولیسم یا همان سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد. آبمیوه برای پوست خوب است و یا حذف کالری ها سبب کاهش وزن می شوند. حتما شما هم انبوهی از توصیه های مشابه در روند لاغر شدن را شنیده و شاید هم انجام داده باشید.
مهم نیست که تا چه اندازه چنین توصیه هایی را دریافت کرده اید و مهم هم نیست که تا کنون چگونه این توصیه ها را به کار گرفته و برای تان نتیجه مطلوبی را هم به دنبال نداشته است. می توانید اکنون برای بهبود این وضعیت اقدام کنید.بسیاری از نکاتی که در مورد رژیم ها گفته می شود، در واقع بیش از آنکه مفید باشند می توانند مضراتی را به همراه داشته باشند.
برای آنکه از برخی از این نکات به صورت علمی آگاهی پیدا کنیم از یکی از متخصصان تغذیه به نام «فیلیپ کویدیس» کمک گرفته شده. وی حقایقی را در مورد رژیم های رایج در اختیار ما قرار داد.این متخصص مجرب تغذیه از افسانه های نادرستی در مورد رژیم غذایی صحبت می کند و آنها را به شرح ذیل بر می شمارد.
از بدن سم زدایی کردن به منظور کاهش وزن
اشتباه
کویدیس در مورد سم زدایی از بدن با موادی چون فلفل و عصاره آناناس می گوید که آنها تاثیری در این جریان ندارند. وی از دلایلی که فرد با خوردن میوه و سبزیجات احساس بهتری دارد را به سازمان یافتگی آنها ربط می دهد.
به جای آنکه بخواهید از بدن سم زدایی کنید بهتر است به محافظت وضع سلامت اعضایی چون کبد، کلیه و شش ها بپردازید. وی می افزاید اگر می خواهید چیز متفاوتی را تجربه کنید، مطالعات فراوان نشان داده که روزه داری می تواند به کارکرد بهتر کبد و وضعیت خون کمک کند.اگر بتوانید روزه داری را به رژیم غذایی دائم خود وارد کنید می تواند بسیار کارآمد باشد.
آب میوه ها و نوشیدنی های ترکیبی را جایگزین وعده های غذایی کردن
اشتباه
کویدیس بر این باور است که یکی از مسائلی که آبمیوه در بدن به وجود می آورد این است که باعث تنبل شدن معده می شود. زمانی که مدتی آبمیوه می خورید و سپس دوباره به روند عادی غذا خوردن بازمی گردید، نفخ می کنید.وی اضافه می کند درضمن کنترل خود برای خوردن چیزهای دیگری که در کنار این نوشیدنی های ترکیبی می خورید را از دست می دهید.
این متخصص بر این باور است زمانی که آبمیوه میل می کنید ترکیبی از ۵ یا ۶ میوه را با هم مخلوط و میل می کنید. این در حالی است که در حالت عادی این تعداد میوه را یک جا نمی خورید.اگر هم بیش از اندازه آبمیوه میل کنید تغییراتی در میزان هورمون های شکمی تان رخ خواهد داد.
کم کردن کالری مهم ترین عامل در کاهش وزن است
کویدیس می گوید واقعیت این است که ضرورتا هم این طور نیست. و از این روش به عنوان یکی از قدیمی ترین راهکارهای علم تغذیه یاد می کند. وی می گوید تمام اخلاق و فلسفه ای که در پس معنای کالری وجود داشت و آن را به تبدیل شدن به انرژی نسبت می دادند نقض شده است.
وی توصیه می کند بیشتر تمرکز افراد بر پروتئین، چربی و کربوهیدرات موجود در غذاها باشد. آنچه در هنگام وزن کم کردن اهمیت دارد این موارد هستند نه میزان دقیق کالری.به جای اهمیت بیش از اندازه به میزان کالری ها به تمرین و فعالیت های بدنی مبادرت کنید و وضعیت خواب خود را بهبود بخشید.کویدیس می گوید تقریبا ۹۵ درصد از افرادی که می خواهند با شمردن میزان کالری وزن کم کنند، ناموفق هستند.
همه باید مکمل های دارویی و ویتامین بخورند
همانند مورد قبلی این مورد هم نمی تواند همواره صحت داشته باشد. کویدیس می گوید مدت ها این باور وجود داشت که اگر روزی یک مولتی ویتامین مصرف شود می تواند برای بدن بسیار مفید باشد.اما اکنون به اثبات رسیده که که اگر واقعا نیازی به مصرف آن نداشته باشید، این مکمل ها و ویتامین ها را نخورید چرا که در برخی موارد می توانند
باعث افزایش ریسک ابتلا به برخی از بیماری ها شوند. همچنین می توانند باعث مسدود شدن راه جذب مواد غذایی به بدن نیز شوند.
تا آنجا که می توانید باید غذاهای فوق مقوی مصرف کنید
به اعتقاد کویدیس، غذاهایی به عنوان فوق مقوی وجود ندارند. وی می گوید تنها یک راهکار برای رسیدن به این امر وجود دارد که آن هم تغذیه سالم است.همه ما با دارا بودن ژنتیک متفاوت، تاریخچه زندگی و رژیم های متفاوت غذایی داریم که همگی می توانند در وضعیت سلامت ما تاثیر داشته باشند.
همچنین به وجود آوردن محصولات غذایی که از آنها به عنوان فوق مقوی یاد می شود می تواند کشاورزی را نیز به مخاطره بیاندازد.
برخی از رژیم ها برای همه افراد مناسب هستند
اشتباه
به گزارش پارس ناز کویدیس می گوید هیچ رژیمی وجود ندارد که بتواند برای همه افراد کارآمد باشد. حتی رژیم هایی که برای سلبریتی ها هم در نظر گرفته می شود می تواند از فردی به فرد دیگر تفاوت هایی داشته باشد.
سلامت غذا خوردن هزینه بالایی دارد
کویدیس می گوید زمانی که پای تهیه میوه ها، سبزیجات و حبوبات به میان می آید نباید چندان هزینه بردار باشد.وی پیشنهاد می کند که از خریدهای فصلی استفاده کنید. به عنوان مثال توت فرنگی در فصل زمستان رشد پیدا نمی کند بنابراین می توانید در هر فصلی میوه ها و سبزیجات مخصوص همان فصل را استفاده کنید.
هرچه بیشتر به عنوان یک کارآفرین فعالیت کرده باشید، بیشتر به این نتیجه می رسید که توان افراد در رسیدن به موفقیت به شدت تحت تأثیر مهارت ها، خلاقیت، و هوشمندی آنهاست. اهمیت مسائلی همچون ثبات رویه و رفتار های فردی، اگر نگوییم بیشتر از تحصیلات و تجربه اســت، کمتر نیست.
در ادامه می توانید ۵ نمونه از عادت های فردی را از نظر بگذرانید که برای رسیدن به موفقیت و شکوفایی هرچه بیشتر، باید آنها را از خود دور کنید.
گفتگو های مهم و محاسبات عددی دو نمونه از کار هایی هستند که اغلب کارآفرینان مدام آنها را به بهانه ی وقت نداشتن به تعویق می اندازند. اما سؤال اینجاست که بالاخره کی وقت خواهید داشت؟ واقعیت این اســت که مشکل انتخاب هایی از این دست اساساً بر سر زمان نیست، بلکه مشکل از آنجا ناشی می شود که فرد نمی خواهد با موضوع مورد اشاره مواجه شود.
یکی از کار های اثربخشی که برای غلبه بر این مشکل می توان انجام داد این اســت که یک جا بنشینید و تمام زمان های صرف شده روی کار هایی که برای رشدتان اولویت حیاتی نداشته اند یا فرد دیگری نیز می توانسته از پس انجامشان بر بیاید را صادقانه جمع بزنید و مجموعشان را محاسبه کنید. نتیجه ی کار بدون شک بیش از حد تصورتان خواهد بود.
راهکار: از تمام کار هایی که انجامشان را به تعویق انداخته اید فهرستی تهیه کنید و هر هفته یک یا دو مورد از آنها را برای انجام دادن انتخاب کنید. با کارکنان خود در مورد بهبود فرایند ها، تغییرات پیش رو، و یا ارزشی که برایتان دارند صحبت کنید. اسناد و مدارک سود و زیان و جریان نقدی شرکت خود یا هر معیار مهم دیگر را به دقت مورد بررسی قرار دهید. فراموش نکنید زمان خوبی را نیز باید به فرزندان و استراحت خود اختصاص دهید.
بسیاری از کارآفرینان مشکل تمرکز دارند؛ امری که مزایا و معایب خودش را دارد. بهترین ایده ها اغلب از خیالپردازی های عادی زاده می شوند. اما وقتی در حضور دیگران باشید این ویژگی یک عیب محسوب می شود چرا که دیگران به توجه شما نیاز دارند و می خواهند شنوای حرف هایشان باشید. آنها احتیاج دارند حس کنند برایشان اهمیت و ارزش قائل می شوید. هم روابط شخصی و هم روابط حرفه ای شما از داشتن توجه کاملتان سپاسگزار خواهند بود. شما نیز از درس هایی که می توانید از این طریق فرا بگیرید شگفت زده خواهید شد.
راهکار: ارتباط چشمی خود را با مخاطبتان حفظ کنید، به جای یک شنونده ی منفعل سعی کنید شنونده ی فعالی باشید. برای این کار می توانید هر از گاهی به صحبت های طرف مقابل خود واکنش نشان دهید: حالات چهره، تکان دادن سر، اظهار نظر های به جا و مناسب، و سؤال پرسیدن بدون قطع کردن کلام طرف مقابل، همگی راه های خوبی برای بالا بردن میزان مشارکت خود در بحث به عنوان یک شنونده ی فعال هستند.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که کسی نظرتان را درباره ی موضوعی جویا می شود. سپس بعد از آنکه با دقت نظر خود را در مورد موضوع عنوان می کنید، و احتمالاً او را با حقیقتی تلخ مواجه می سازید، او نظر شما را بدون لحظه ای فکر کردن رد می کند. توجه نکردن به نظرات و دیدگاه های دیگران و نادیده گرفتن آنها بدون فکر کردن، یکی از مواردی اســت که می تواند آسیب های بزرگی به هر کسی وارد کند.
راهکار: هر کسی نظری دارد، اما می دانید به کدام نظرات از عمد بی توجهی می شود؟ شما زمانی نظر کسی را بدون فکر رد می کنید که جایی در اعماق وجودتان از درست بودن نظر وی آگاه باشید اما از پذیرفتن آن بترسید. پس پیش از آنکه تصمیم بگیرید ایده یا پیشنهادی هرچند عجیب را رد کنید، با قلب و مغز خود نگاه جامعی به آن بیاندازید.
این مورد مشکلی اســت که کارآفرینان از دیرباز با آن دست به گریبان بوده اند. این نمونه نیز مثل بی توجهی عمدی به نظرات و دیدگاه های دیگران اســت، چرا که هر دو از یک باور نشأت می گیرند: اینکه تنها شما هستید پاسخ درست را می دانید. برای مثال اگر کارمندانتان لزوماً کار ها را به شیوه ی مورد پسند شما انجام نمی دهند، این را در نظر بگیرید که ممکن اســت از راه دیگری نیز بتوان به همان نتیجه یا نتیجه ای مشابه دست پیدا کرد. این احتمال نیز وجود دارد که به خاطر مورد شماره ی ۱، زمان کافی برای آموزش آنها صرف نکرده اید.
راهکار: چیزی که برای شما بدیهی و منطقی به نظر می رسد لزوماً برای دیگران این گونه به نظر نمی رسد. وقتی کاری را به کسی واگذار می کنید یا نیروی تازه ای را آموزش می دهید، تمام جزئیات را تحت پوشش قرار دهید و از آنها بخواهید از گفته های شما یادداشت برداری کنند. اگر باز هم از نتایج راضی نیستید و از عدم کنترلگری بیش از اندازه ی خود اطمینان دارید، در مقابل تمایلی که به بالا زدن آستین ها در خود حس می کنید مقاومت نشان دهید. نظر خود را درباره ی کار انجام شده به فرد ارائه دهید، سپس مجدداً آن را به خودش ارجاع دهید.
تصمیم های بد، خستگی، دمدمی مزاجی، و سلامت نه چندان مناسب، تنها بخشی از عواقب ناخواسته ی نادیده گرفتن نیاز های جسمانی هستند. این نیاز ها در کمترین حالت، خواب کافی، تغذیه ی مناسب، ورزش، و استراحت را شامل می شوند. آریانا هافینگتون در کتاب پرفروش خود با عنوان «انقلاب خواب» می گوید: «ما در میانه ی بحران کم خوابی قرار داریم و این موضوع تبعات گسترده ای دارد؛ چه روی سلامتی، چه روی عملکرد شغلی، روابط یا میزان رضایت مان از زندگی».
راهکار: به پیام های بدن خود خوب دقت کنید. حواستان به عادات تغذیه و خواب خود و احساسی که با نوسان هر یک پیدا می کنید باشد. اگر باز هم دچار عادت «فرصتش را ندارم» شدید، بهره وری خود را نیز هم زمان با بهبود عادت های شخصی تان زیر نظر بگیرید. شک نداشته باشید با این کار، زمان به نفع شما عمل خواهد کرد، نه به ضرر شما.
به یاد نیاوردن یا از یاد بردن را Forgetting (فراموشی) میگویند که در این حالت حافظه بلند مدت اطلاعات یا داده هایش از بین خواهند رفت یا تغییر پیدا میکنند.فراموشی میتواند هم همیشگی باشد و هم کوتاه مدت و علت های گوناگونی همانند افزایش سن دارد.
حدود دو سوم آنچه که تعیینکنندهی میزان عمر ماست، عوامل غیرژنتیکی، همچون رفتارهای روزانه است. در یک نظرسنجی کوچک از بیش از 18000 نفر در کشور، افرادی که یک رژیم متعادل، عادات سالم و تمرینات ورزشی منظمی دارند، از حافظهی خود کمتر شکایت میکنند. هنگامی که افراد روشهای افزایش حافظه را یاد و آن را بکار میگیرند، تصاویر مغزی از MRI و PET، تغییر حرکات عصبی مثبت، به همراه افزایش قابل ملاحظهی حافظه را نشان میدهند.
روشهایی که در زیر آمده، میتوانند ظرف یک هفته مؤثر واقع شود. روشها را ادامه دهید، همچنین مغز خود را برای نگهداری اطلاعات در بلند مدت پرورش دهید.
1. وسایلتان را جاسازی کنید
ده دقیقه طول میکشد تا جای وسایل (کلید، کیف پول، تلفنهمراه، عینک و کفش) را که هر روز استفاده میکنید، پیدا کنید. با جاسازی وسایل از استرس گشتن به دنبال وسایلتان اجتناب میشود و از فشاری که بر حافظه تحمیل میگردد، کاسته میشود. هنگامی که کلید خود را هر روز برمیدارید، این کار را به عنوان یک نشانه انجام دهید و از خود بپرسید: همهی وسایلی را که امروز نیاز دارم، برداشتم؟ برای مثال فلش مموری برای یک سخنرانی بزرگ، و کارت پرداخت عوارض جادهای.
2. شصت ثانیه، افراد را در ذهن خود مرور کنید
حتما امروز با یک شخص آشنا میشوید، پس روش تمرکز و ساختار را به کار گیرید تا به درستی، اسم شخص را به خاطر بسپارید. تمرکز یک یادآوری کننده است، و با بیتوجهی که باعث فراموش نمودن اسامی در اولین دیدار میشود، مبارزه میکند. ساختار یعنی یک تصویر ذهنی فراموش نشدنی از اسم بسازید. این روش باعث همکاری هیپوکامپ مغز (بخشی از مغز) با بخش جلویی مغز میشود تا اطلاعات را در حافظهی درازمدت ذخیره کند.
3. سریع به هم ربط دهید
هنگامی که یک واقعیت فراموش شده روی نوک زبان شماست، به مواردی فکر کنید که به آن واقعیت مربوط است. اگر اسم یک هنرپیشه را فراموش کردهاید، فیلمهای مختلف و همبازیهایش را به خاطر آورید. خاطرات در نزدیکی ما هستند، بنابراین یک خاطرهی مجاور میتواند جرقهای برای لغت یا اسمی باشد که به دنبال آن هستیم.
4.یک قصه خوب بسازید
لیست کارهای روزمره را اینطور به خاطر آورید، با یک داستان تصویری خیالی همراه شوید که همهی آن کارها را به هم ربط میدهد. برای مثال، اگر تخممرغ و تمبر نیاز دارید و لباسها را باید از خشکشویی بگیرید، فرض کنید یک تخممرغ بزرگ دارید که روی آن یک تمبر بزرگ است، و تخممرغ لیز میخورد و روی شلوارتان میافتد، پس باید به خشکشویی بروید. بهکارگیری انرژی ذهنی، یک قالب شناختی را خلق میکند که به شما کمک میکند تا اطلاعات را بعدها بازیابی کنید. هر چقدر تصاویر خلاقانه باشد، بیشتر به خاطر میماند.
5. بازیهای معمایی انجام دهید
سودوکو و جدولهای متقاطع دیگر کافیست. درعوض، بازیهای گوشی هوشمند که بر پایه فیزیک است را انجام دهید، مثل بازی cut the rope، که در یک تحقیق نشان داده شده تمرکز، مهارتهای انجام کار و قابلیت انعطافپذیری در موقعیتهای جدید را افزایش میدهد. همچنین بازیهای معمایی و پیچیده و راهکارهای سازگار همچون Civilization و Starcraft که حافظه را برای مسائل روزانه افزایش میدهد، برای مثال ماشینتان را کجا پارک کردید.
6. نیروی حافظه را به کار گیرید
توجه خود را به پوششی که همسر، فرزند یا همکارتان استفاده میکند، متمرکز کنید، پوشش میتواند بلوز، کراوات، ژاکت، جواهرات یا کفش باشد. به رنگ، جنس و بافت توجه کنید و حداقل چهار جز را یادداشت کنید. شب هنگام، سعی کنید همهی چهار جز را به خاطر آورید و فقط یادداشتهای خود را بررسی کنید تا متوجه شوید چه اندازه آنها را به خاطر میآورید.
7. دست و پنجه نرم کنید!
مغز خود را با یک روش جایگزین برای کار کردن، مسواک زدن با دست دیگر، بستن وارونهی ساعت مچی و هر آنچه که نیاز به تلاش آگاهانه دارد، به چالش بکشید.
منبع: دکترسلام
تاریخ انتشار : سه شنبه ۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۴۰
مصرف مداوم قرص برای داشتن خواب خوب کار آسانی به نظر میرسد و چه بسا حدود یک سوم از افراد بزرگسال با مشکل بیخوابی دستوپنجه نرم میکنند و همچنان با افزایش سن این مشکل در بین آنها شایعتر میشود.
با توجه به شواهد و قرائن موجود درباره اثرات منفی مصرف داروهای تحریککننده و خوابآور بر روی مغز، پزشکان روشهای نوین اصلاح الگوهای رفتاری را جایگزین مناسبی برای مصرف داروهای کمکی بدون تجویز پزشک میدانند.
کالج پزشکان آمریکایی، پس از بررسی نتایج بدست آمده از تحقیقات، دستورالعملهایی برای مقابله با بیخوابی مزمن معرفی کرده است که رفتاردرمانی اصولی و آگاهانه در اولویت توصیههای آنها به بزرگسالان قرار دارد. در صورت عدم رضایت یا اثربخش نبودن رفتاردرمانی، میتوان پس از بررسی آسیبها، فواید و هزینهها داروهای کمکی را برای مدت محدودی تجویز کرد.
نیتین دامل، پزشک داخلی و رئیس کالج پزشکان آمریکایی میگوید: داروها نه تنها عوارض جانبی عمدهای را به همراه دارند، بلکه حتی نمیتوانند خواب طبیعی را برای شما به ارمغان بیاورند. این مسئله در هر سنی اتفاق میافتد، اما اغلب سنین بالاتر را در بر میگیرد.
علاوه بر اثرات اعتیادآور، داروهای خوابآور تجویز شده نیز ممکن است در کوتاه مدت باعث بروز مشکلاتی نظیر افکار تیره، مبهم و ضعف حافظه گردند. مثلا ممکن است هنگام رانندگی، غذا خوردن و مکالمه تلفنی یادتان رود مشغول انجام چه کاری هستید! با افزایش سن، به دلیل کاهش کارآیی اندامهای کبد و کلیه، ممکن است داروهای مصرفی برای مدت بیشتری در بدن باقی بمانند که این میتواند احساس ضعف و خستگی مفرط، عدم تعادل و ضعف سایر حواس را در پی داشته باشد. بنابراین خطر افتادن بطور ناگهانی و یا تصادف، فرد را تهدید می کند!
در طولانیمدت، داروهای خوابآور میتوانند منجر به بروز مشکلات جدیتر برای عملکرد ذهنی فرد شوند. چنین داروهایی به منظور ایجاد حس خواب، فعالیتهای ذهنی فرد را کند میکنند.
به گزارش ستاره ها؛ اگر عادات هزینه ای نادرست خود را ترک نکنید و همچنان اصرار داشته باشید که با کمترین بهانه منابع مالی را هدر دهید، مطمئنا در نهایت موفقیت چندانی به دست نخواهیدآورد.
عادات زیر از جمله مهم ترین مواردی است که موجب از دست رفتن پول شما می شود. بسیاری از این عادت ها به صورت پنهان عمل می کنند و منابع مالی شما را بی آنکه متوجه باشید به هدر می دهند. ماه های ابتدایی سال جدید بهترین زمان برای توقف این اقدامات نامناسب است. پس دست به کار شوید!
1- اعتیاد به گوشی هوشمند
کاربرد وسیع گوشی های هوشمند در جهان امروز و وابسته شدن هرچه بیشتر افراد به امکانات و اپلیکیشن ها باعث می شود که زندگی معاصر را نتوان بدون ابزارهای هوشمند تجسم کرد. اما برخلاف انتظار، استفاده از این وسائل چندان بدون هزینه هم نیستند. درست است که گوشی های هوشمند با ارائه امکانات متنوع سبب کاهش بسیاری از هزینه ها می شوند، اما در عین حال استفاده نامناسب از آنها و اعتیاد به کاربرد دائمی این ابزارها می تواند سبب هزینه های بسیاری شود که خرید مداوم اینترنت بدون نیاز واقعی از جمله آنها است.
3- عادات نامناسب تغذیه
همه ما از اهمیت تغذیه مناسب برای دستیابی به انرژی کافی و سلامتی آگاه هستیم. اما آنچه نسبت به آن کمتر توجه می کنیم این است که عادات غذایی نامطلوب به منابع ما نیز فشار می آورند. به طور مثال، اگر خانواده ای چهارنفره عادت به خرید غذا داشت باشند، مرتبا در وعده های غذایی خود از نوشیدنی هایی مانند نوشابه استفاده کنند، رستوران ها محل اصلی رفت و آمدشان باشد، آنگاه در انتهای هر ماه بخش عمده ای از درآمد خود را صرف تغذیه خواهندکرد. در حالی که با خرید محصولات تازه و پخت غذا در منزل، امکان صرفه جویی به میزان زیادی فراهم خواهدآمد.
4- خرید اقساطی خودرو
شرکت های لیزینگ امکاناتی را فراهم می سازند تا خریداران بتوانند با پرداخت میزان محدودی پول، صاحب خودروی مورد نیاز خود شوند. این گزینه ها تا حدود زیادی وسوسه کننده است، چرا که افراد می توانند با تکیه بر مقدار قابل پرداخت پول، اقدام به خرید خودرو نمایند. در عین حال، خریداران گاه از هزینه های فوق العاده زیاد ناشی از خرید خودرو به صورت اقساطی غفلت می کنند. شرکت های ارائه دهنده خدمات لیزینگ برای تامین هزینه ها و منفعت بیشتر، درصد قابل توجهی سود به هزینه خرید خودرو اضافه می کنند؛ به طوری که خریداران در برخی موارد خودروی مورد نظر را بیش از 50 درصد گران تر می خرند.
5- پرداخت پول برای ورزش
ورزش کردن در باشگاه ها و سالن های مجهز بدون شک گزینه ای مطلوب است. اما باید دید میزان این مطلوبیت در مقایسه با پول پرداخت شده چه میزان است. بسیاری افراد سالانه چند میلیون تومان صرف ثبت نام در باشگاه بدنسازی و یادیگر مراکز ورزشی می کنند، در حالی که می توانند با صرف نظر کردن از هزینه بیهود با ساده ترین امکانات نتایج مشابهی به دست آورند. به طور مثال، دویدن نیازی به خرید تردمیل یا استفاده از امکانات باشگاهی ندارد.
ساخت عضلاتی نیرومند نیز به هیچ عنوان به مبلغ پرداخت شده برای ثبت نام در مراکز بدنسازی وابسته نیست. بسیاری از چهره های مشهور ورزشی، از ساده ترین امکانات برای موفقیت استفاده کرده اند؛ در نتیجه شما نیز می توانید با استفاده از امکانات موجود در پارک ها یا خرید چند ابزار ساده ورزشی، بهترین سطح سلامت و آمادگی جسمانی را به دست آورید.
7- بی توجهی به بیمه سلامت
مردان و زنان جوان اغلب تصور می کنند که جسم آنها آسیب ناپذیر است و هرگز ناچار نخواهندبود برای تامین سلامت پولی بپردازند؛ چرا که به صورت دائمی از آن برخوردارند. این باور عمومی در کنار آنکه موجب روحیه بالای جوانان می شود، بی اندازه خطرناک است. چرا که از یک سو آسیب های جسمانی سن و سال نمی شناسد و از سوی دیگر با بالاتر رفتن سن، ریسک بیماری و از دست رفتن سلامتی بیشتر می شود.
8- ناهماهنگی مالی میان همسران
زندگی مشترک نیازمند تفاهم و هماهنگی است. اما تفاهم به زمینه های عاطفی محدود نمی شود و موفقیت یک زوج به تفاهم مالی میان آنها نیز بستگی دارد. اگر زن و مرد الگوهای هزینه ای متفاوتی داشته باشند و برداشت آنها از آینده به صورت اساس از یکدیگر دور باشد، نیرو و تلاش صورت گرفته به هدر خواهدرفت و موفقیت مالی به تاخیر می افتد.
9- مصرف سیگار
سالانه میلیون ها نخ سیگار در کشور ما استفاده می شود. این عادت ناپسند عامل مرگ و میرهای بسیاری است و سلامت افراد را به شدت تهدید می کند. اما در کنار زیان های سلامتی، سیگار عامل از دست رفتن مقدار قابل توجهی پول است. اگر میزان پول صرف شده برای سیگار را در طول یک ماه محاسبه کنید، هدررفتن پول شما را شگفت زده خواهدکرد. تصور کنید اگر این پول را صرف آموزش یا سرمایه گذاری کرده بودید، چه میزان در موفقیت شما موثر واقع می شد. به همین جهت، بهتر است در اولین فرصت عادت سیگار کشیدن را کنار بگذارید. البته ترک سیگار فرآیندی دشوار و زمان بر است که به اراده و تلاش نیاز دارد. بهتر است در این زمینه از مشاوره افراد متخصص نیز بهره بگیرید.
یکی از تفریحات رایج در ایران و جهان خرید لباس و سایر اقلام پوشیدنی است. شاید شما از وضعیت مالی مناسبی برخوردار باشید و تصور کنید که لباس خریدن آسیب چندانی به منابع شما وارد نخواهدآورد. اما این تصور از پایه نادرست است. اگر بدون آنکه نیاز داشته باشید اقدام به خرید لباس کنید، منابع مالی شما به هدر خواهندرفت. ده ها لباس بدون استفاده خواهندماند و پولی که سرمایه گذاری آن باعث رشد شما می شود، در کمد شما حبس می شود.
11- خرید احساسی
12- بی توجهی به هزینه های نادیدنی
13- پرداخت حق عضویت
امروزه بسیاری از مجلات، مراکز فرهنگی و وب سایت ها برای ارائه خدمات خود شرایطی را برای عضویت مطرح نموده و با آب و تاب شما را به خرید این گزینه ها تشویق می کنند. تسلیم شدن در برابر این گونه وسوسه ها نیز از جمله موارد اتلاف پول است. ممکن است شما به صورت موردی نیاز به خدمات یک وب سایت داشته باشید و یا بخواهید مجله ای خاص را بخوانید. اما اگر مبلغی را برای دوره های شش ماهه یا یک ساله پرداخت کنید، آنگاه ناچار خواهید بود برای هدرنرفتن پول خود، به هر حال این مبلغ را مصرف کنید. این صورتی آشکار از دور ریختن پول است. توصیه ما نیز همان کلید همیشگی است؛ نیاز خود را شناسایی کنید و تنها همان یک نیاز را برطرف سازید!
15- پاساژگردی
بسیاری از مردم ایران در ایام تعطیل و یا پس از ساعت کار به همراه خانواده و دوستان به مراکز خرید و پاساژهای تجاری می روند و شروع به نگاه کردن مغازه ها می کنند. اگر نیاز واقعی وجود داشته باشد، این کار هیچ ایرادی ندارد اما در اکثر موارد، افراد بی آنکه نیاز یا برنامه ای داشته باشند، صرفا برای گردش به مراکز خرید می روند. غافل از این که این گردش های بیهوده می تواند باعث خرید محصولات بدون کاربرد شود و منابع را هدر دهد.
اگر قصد تفریح، آرامش یا بودن در کنار عزیزان تان را دارید، بهتر است پارک ها و طبیعت را انتخاب کنید. می توانید با هم بازی کنید و یا به صورت انفرادی به مطالعه یا شنیدن موسیقی بپردازید. بدون شک، هر کدام از این گزینه ها را که انتخاب کنید، از گردش بی هدف در مراکز خرید کم ضررتر خواهدبود.
گاهی اشتباهاتی که خودتان در روزهای پراسترس امتحان انجام می دهید، می تواند همه رشته هایش را پنبه کند و با شکست های پی در پی، اعتماد او به خودش را از بین ببرد. حالا که چیزی تا پایان ترم باقی نمانده، نکته هایی را که در ادامه آورده ایم، رعایت کنید و به او برای گرفتن نتیجه بهتر کمک کنید.
مشکلات خودتان را روش دوشش نریزیدمراقب باشید ضعف ها و مشکلات شما، به آینده فرزندتان آسیب نزند. والدین مضطرب همیشه در حال انتقال دادن اضطراب خود به بچه هایشان و سردرگم تر کردن کلافی که به دست و پای کودکشان پیچیده، هستند و والدین افسرده هم با پایین آوردن اعتماد به نفس فرزندشان منفی بافی به او ضربه می زنند. سعی کنید به عنوان فردی که از بیرون به رابطه شما و فرزندتان نگاه می کند، ماجرا را ببینید. چقدر به خاطر تشویش و بدحالی خودتان به او فشار می آورید؟ فرزند شما چقدر درگیر مشکلات شما شده اسـت؟ از همین امروز برای پایان دادن به این درگیری ها تلاش کنید.
همه خانواده را بازی دهید
برای یک هفته هم که شده، باید همه شما با دل و جان درگیر امتحانات شوید. برای این کار، باید برنامه امتحانی فرزندتان را بدانید و قبل از اینکه هر یک از عناوین درسی خود را امتحان دهد، با او بازی های کوتاه 15 دقیقه ای را در مورد محتوای آن درس انجام دهید. مثلا می توانید روی چند دستمال سفره، سوال های مهم یک درس را یادداشت کنید و پشت میز صبحانه یک مسابقه کوچک برگزار کنید.
یکی از اعضای خانواده می تواند مسئولیت پرسیدن سوال ها را بر عهده بگیرد؛ یکی جواب ها را در اختیار داشته باشد و دانش آموز کوچک شما هم عضو تیم دیگری باشد که در این مسابقه شرکت می کند. اگر پاسخ سوال را درست بدهد، یک امتیاز به او بدهید و اگر اشتباه پاسخ داد، به کسی که برگه جواب ها در دستش اسـت، یک امتیاز بدهید.
برای این مسابقه، جایزه ای کوچک اما خوشایندی در نظر بگیرید و اگر امتیازهای دانش آموز کوچولو از رقیبش بیشتر شد، این جایزه را به او بدهید.
این مسابقه ها را به شیوه های مختلف و در زمان های متفاوت می توانید برگزار کنید و با کمکشان درس خواندن را به فعالیتی دوست داشتنی تبدیل کنید.
استرس را به صفر نرسانیدبرای اینکه فرزندتان نمره بهتری در امتحانش بگیرد، حذف کردن همه عوامل استرس زا بهترین راه نیست. درست اسـت که والدین کنترل گر با مدام سرک کشیدن به اتاق فرزندشان و تذکر دادن به او، استرس فراوانی را به کودشان تزریق می کنند اما والدین سهل انگاری که همه چیز را به عهده کودک می گذارند هم خدمتی به او نمی کنند. یادتان نرود که استرس گاهی می تواند مثل یک نیروی محرک به او برای رسیدن به هدفش کمک کند. البته نباید این آش را بیش از اندازه شور کنید و فشار روانی غیرقابل تحملی به او وارد کنید، اما اینکه از او بخواهید سر برنامه ای که مشخص کرده، بماند و با بازیگوشی از برنامه ای که خودش ریخته سرپیچی نکند، استرس زیادی را به فرزندتان تحمیل نخواهد کرد.
از شکست غول نسازید
گفتیم که کمی استر برای فعال تر شدن فرزندتان بد نیست اما مراقب باشید با کمال گرایی و انتظارات بی جا، همه وجود فرزندتان را غرق اضطراب آسیب زننده نکنید. هیچ وقت فرزندتان را با کودکان دیگر مقایسه نکنید و او را نه با نمره ای که می گیرد، بلکه با تلاشی که می کند، قضاوت کنید. اجازه ندهید نگرانی فرزندتان در مورد نمره ای که بعد از همه زحماتش قرار اسـت مایه قضاوت شدنش باشد، او را از رسیدن به اهدافش بازبدارد.
با او حرف بزنید
نگذارید فرزندتان بار نگرانی هایش را تنها به دوش بکشد. در این روزهای پایانی سال، هر روز سری به اتاقش بزنید وقتی دو نفرتان تنها هستید، در مورد احساسات و نیازهایتان با هم گپ بزنید. پیاده روی های عصرگاهی در پارک نزدیک خانه تان هم می تواند پیشنهاد خوبی باشد. با استفاده از این فرصت یک ساعته هم خستگی ذهنی فرزندتان را از بین می برید و هم از حال و هوایش باخبر می شوید؛ اما مراقب باشید که این گپ زدن ها شکل سرزنش کردن و نصیحت کردن به خود نگیرد و به ویژه در ساعات قبل از امتحان یا قبل از خواب او، خیال نصیحت و تنبیه کردنش را از سرتان بیرون کنید.
ساعت خوابش را تغییر ندهیدخواب کافی نه تنها آرامش را بیشتر می کند بلکه توانایی مغز برای بازیابی اطلاعات و یادگیری داده های جدید را بالا می برد. پس در روزهای امتحان یک قانون مهم را در خانه تصویب کنید. قانونی که خوابیدن در یک ساعت معین- که ممکن اسـت یکی، دو ساعت بعد از ساعت همیشگی باشد- و البته ممنوعیت استفاده از تلفن همراه و تبلت از یک ساعت قبل از خواب جزو آن اسـت.
محققان می گویند بازی با گوشی و تبلت و کار کردن با لپ تاپ در ساعات پایانی شب باعث بی خوابی می شود. پس نگذارید عامل دیگری با استرس شب های امتحان همراه شود و فرزندتان را از خواب آرام و به اندازه ای که می تواند ذهنش را برای فردا آماده کند، محروم کند. گذشته از این، نگذارید چرت میان روزی فرزندتان از یک ساعت طولانی تر شود، چرا که محققان می گویند بین 20 تا 40 دقیقه خواب نیمروزی می تواند انرژی زیادی را به فرد تزریق کند اما خواب طولانی میان روزی کمکی به او نمی کند.
راه فرار را باقی بگذارید
در روزهای امتحان او را از همه تفریحاتش محروم نکنید. اجازه دهید که یکی از فعالیت هایی را که به او انرژی و نشاط می دهد، حتی در این روزها هم انجام دهد. اگر گوش کردن به موسیقی یا نواختن ساز حالش را خوب می کند، از او بخواهید که در این روزها هم چند دقیقه ای به این کارها بپردازد و اگر اهل ورزش کردن اسـت، تمرین های ورزشی اش را یک دفعه کنسل نکنید. زندگی که جز درس خواندن هیچ چیز دیگری در آن نباشد، حتی برای یک هفته هم قابل تحمل نیست و شما می توانید با برنامه ریزی درست و تعیین زمان مناسب انجام هر کار، فرزندتان را از چنین زندگی خلاص کنید.
مراقب خورد و خوراکش باشیدفقط تقویت کردن فرزندتان با خوراکی های پرکالری نمی تواند به موفقیتش در این روزها کمک کند. برای اینکه کودکتان در فصل امتحان ها شرایط جسمی و روانی بهتری داشته باشد، باید مراقب خورکی ها و هله هوله هایی که می خورد، باشید. مواد غذایی ناسالم مثل سوسیس و کالباس و خوراکی های حاوی نگه دارنده های شیمیایی، اضطراب را بیشتر می کنند و با تحریک پذیر و بدخلق کردنش، آرامش را در این روزهای سخت از او می گیرند. گذشته از این، یادتان نرود که استرس امتحان ها و ساعت ها روی صندلی نشستن برای درس خواندن، ممکن اسـت او را دچار یبوست کند. پس به رژیم غذایی اش سبزیجات برگ سبزی را که سرشار از فیبر هستند، اضافه کنید و قبل از ایجاد شدن این مشکل، با آن مبارزه کنید.
خانه را مرتب کنید
آشفتگی بصری، می تواند آرامشش را از بین ببرد و بی آنکه چیزی بگوید، تمرکز کردن را برایش سخت کند. سعی کنید در این روزها بیشتر از هر زمانی به نظم و تمیزی خانه تان توجه کنید. شاید فرزندتان در ظاهر اعتراضی نکند اما زندگی کردن در خانه آشفته، می تواند رسیدن به هدفش را برای او سخت کند.
ذهنش را آرام کنید
به فرزندتان تکنیک های تن آرامی را آموزش دهید. از او بخواهید 10-15دقیقه در حالی که یک موسیقی آرام را پخش کرده، روی زمین اتاقش دراز بکشد و به هیچ چیز فکر نکند. به او یاد دهید که در این زمان خودش را در مکانی آرامش بخش و رویایی تصور کند و با تمام شدن موسیقی از جایش بلند شود. همین 10 دقیقه آرامش جسمی و روانی داشتن، می تواند انرژی را برای دوباره درس خواندن یا حاضر شدن در جلسه امتحان بیشتر کند.
تغییرها را برای بعد بگذارید
اگر قصد دارید دکوراسیون خانه تان را عوض کنید، به خانه دیگری بروید یا تغییری در وسایلتان ایجاد کنید، این کار را به هفته های بعد از امتحانات موکول کنید. تغییرات به ظاهر کوچک و بی اهمیتی که در این روزها در خانه تان ایجاد می کنید، تمرکز فرزندتان را از بین می برند و نمی گذارند با همه وجودش درگیر درس. امتحاناتش شود.
شکست ها را تحلیل کنیدبه جای اینکه شکست را به چماقی برای همیشه تهدید کردنش تبدیل کنید، با تحلیل دلایل شکست، به او برای موفق شدن در آینده کمک کنید. بدون نگاه سرزنش بار و لحن قضاوت گرانه، در مکانی دوست داشتنی مثل پارک یا کافه مورد علاقه اش، با هم در مورد آنچه اتفاق افتاده، صحبت کنید. به فرزندتان بگویید که در هر شرایطی از او حمایت می کنید و این گفت و گو تنها برای بررسی آنچه اتفاق افتاده و درس گرفتن از آن انجام می شود.
هرچه بیشتر به عنوان یک کارآفرین فعالیت کرده باشید، بیشتر به این نتیجه می رسید که توان افراد در رسیدن به موفقیت به شدت تحت تأثیر مهارت ها، خلاقیت، و هوشمندی آنهاست. اهمیت مسائلی همچون ثبات رویه و رفتار های فردی، اگر نگوییم بیشتر از تحصیلات و تجربه اســت، کمتر نیست.
در ادامه می توانید ۵ نمونه از عادت های فردی را از نظر بگذرانید که برای رسیدن به موفقیت و شکوفایی هرچه بیشتر، باید آنها را از خود دور کنید.
گفتگو های مهم و محاسبات عددی دو نمونه از کار هایی هستند که اغلب کارآفرینان مدام آنها را به بهانه ی وقت نداشتن به تعویق می اندازند. اما سؤال اینجاست که بالاخره کی وقت خواهید داشت؟ واقعیت این اســت که مشکل انتخاب هایی از این دست اساساً بر سر زمان نیست، بلکه مشکل از آنجا ناشی می شود که فرد نمی خواهد با موضوع مورد اشاره مواجه شود.
یکی از کار های اثربخشی که برای غلبه بر این مشکل می توان انجام داد این اســت که یک جا بنشینید و تمام زمان های صرف شده روی کار هایی که برای رشدتان اولویت حیاتی نداشته اند یا فرد دیگری نیز می توانسته از پس انجامشان بر بیاید را صادقانه جمع بزنید و مجموعشان را محاسبه کنید. نتیجه ی کار بدون شک بیش از حد تصورتان خواهد بود.
راهکار: از تمام کار هایی که انجامشان را به تعویق انداخته اید فهرستی تهیه کنید و هر هفته یک یا دو مورد از آنها را برای انجام دادن انتخاب کنید. با کارکنان خود در مورد بهبود فرایند ها، تغییرات پیش رو، و یا ارزشی که برایتان دارند صحبت کنید. اسناد و مدارک سود و زیان و جریان نقدی شرکت خود یا هر معیار مهم دیگر را به دقت مورد بررسی قرار دهید. فراموش نکنید زمان خوبی را نیز باید به فرزندان و استراحت خود اختصاص دهید.
بسیاری از کارآفرینان مشکل تمرکز دارند؛ امری که مزایا و معایب خودش را دارد. بهترین ایده ها اغلب از خیالپردازی های عادی زاده می شوند. اما وقتی در حضور دیگران باشید این ویژگی یک عیب محسوب می شود چرا که دیگران به توجه شما نیاز دارند و می خواهند شنوای حرف هایشان باشید. آنها احتیاج دارند حس کنند برایشان اهمیت و ارزش قائل می شوید. هم روابط شخصی و هم روابط حرفه ای شما از داشتن توجه کاملتان سپاسگزار خواهند بود. شما نیز از درس هایی که می توانید از این طریق فرا بگیرید شگفت زده خواهید شد.
راهکار: ارتباط چشمی خود را با مخاطبتان حفظ کنید، به جای یک شنونده ی منفعل سعی کنید شنونده ی فعالی باشید. برای این کار می توانید هر از گاهی به صحبت های طرف مقابل خود واکنش نشان دهید: حالات چهره، تکان دادن سر، اظهار نظر های به جا و مناسب، و سؤال پرسیدن بدون قطع کردن کلام طرف مقابل، همگی راه های خوبی برای بالا بردن میزان مشارکت خود در بحث به عنوان یک شنونده ی فعال هستند.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که کسی نظرتان را درباره ی موضوعی جویا می شود. سپس بعد از آنکه با دقت نظر خود را در مورد موضوع عنوان می کنید، و احتمالاً او را با حقیقتی تلخ مواجه می سازید، او نظر شما را بدون لحظه ای فکر کردن رد می کند. توجه نکردن به نظرات و دیدگاه های دیگران و نادیده گرفتن آنها بدون فکر کردن، یکی از مواردی اســت که می تواند آسیب های بزرگی به هر کسی وارد کند.
راهکار: هر کسی نظری دارد، اما می دانید به کدام نظرات از عمد بی توجهی می شود؟ شما زمانی نظر کسی را بدون فکر رد می کنید که جایی در اعماق وجودتان از درست بودن نظر وی آگاه باشید اما از پذیرفتن آن بترسید. پس پیش از آنکه تصمیم بگیرید ایده یا پیشنهادی هرچند عجیب را رد کنید، با قلب و مغز خود نگاه جامعی به آن بیاندازید.
این مورد مشکلی اســت که کارآفرینان از دیرباز با آن دست به گریبان بوده اند. این نمونه نیز مثل بی توجهی عمدی به نظرات و دیدگاه های دیگران اســت، چرا که هر دو از یک باور نشأت می گیرند: اینکه تنها شما هستید پاسخ درست را می دانید. برای مثال اگر کارمندانتان لزوماً کار ها را به شیوه ی مورد پسند شما انجام نمی دهند، این را در نظر بگیرید که ممکن اســت از راه دیگری نیز بتوان به همان نتیجه یا نتیجه ای مشابه دست پیدا کرد. این احتمال نیز وجود دارد که به خاطر مورد شماره ی ۱، زمان کافی برای آموزش آنها صرف نکرده اید.
راهکار: چیزی که برای شما بدیهی و منطقی به نظر می رسد لزوماً برای دیگران این گونه به نظر نمی رسد. وقتی کاری را به کسی واگذار می کنید یا نیروی تازه ای را آموزش می دهید، تمام جزئیات را تحت پوشش قرار دهید و از آنها بخواهید از گفته های شما یادداشت برداری کنند. اگر باز هم از نتایج راضی نیستید و از عدم کنترلگری بیش از اندازه ی خود اطمینان دارید، در مقابل تمایلی که به بالا زدن آستین ها در خود حس می کنید مقاومت نشان دهید. نظر خود را درباره ی کار انجام شده به فرد ارائه دهید، سپس مجدداً آن را به خودش ارجاع دهید.
تصمیم های بد، خستگی، دمدمی مزاجی، و سلامت نه چندان مناسب، تنها بخشی از عواقب ناخواسته ی نادیده گرفتن نیاز های جسمانی هستند. این نیاز ها در کمترین حالت، خواب کافی، تغذیه ی مناسب، ورزش، و استراحت را شامل می شوند. آریانا هافینگتون در کتاب پرفروش خود با عنوان «انقلاب خواب» می گوید: «ما در میانه ی بحران کم خوابی قرار داریم و این موضوع تبعات گسترده ای دارد؛ چه روی سلامتی، چه روی عملکرد شغلی، روابط یا میزان رضایت مان از زندگی».
راهکار: به پیام های بدن خود خوب دقت کنید. حواستان به عادات تغذیه و خواب خود و احساسی که با نوسان هر یک پیدا می کنید باشد. اگر باز هم دچار عادت «فرصتش را ندارم» شدید، بهره وری خود را نیز هم زمان با بهبود عادت های شخصی تان زیر نظر بگیرید. شک نداشته باشید با این کار، زمان به نفع شما عمل خواهد کرد، نه به ضرر شما.
شکستن قولنج عادتی است که برخی افراد به آن اعتیاد پیدا می کنند و حتما باید هر چند وقت یکبار صدای تق تق بدن خود را در آورند. آنچه امروز به عنوان قولنج می شناسیم، بیشتر از آن که نام بیماری خاصی باشد، یک شکایت مبهم است. قدیم ترها به درد و کشیدگی در هر قسمت از بدن قولنج می گفتند،
اما چیزی که امروزه بیشتر به کار می رود «قولنج عضلانی» است. البته قولنج عضلانی هم نشانه یک بیماری خاص نیست، طوری که گاهی علت آن گرفتگی و اسپاسم ناگهانی و دردناک گروهی از عضلات بدن است.عضلاتی که بیشتر دچار این حالت می شوند، عضلات اطراف ستون مهره ها و عضلات گردن هستند.
در این حال عضله نسبت به لمس دردناک و حساس می شود و به همین خاطر فرد نمی تواندمثل قبل، بدن خود را حرکت دهد. تقریبا همه آدم ها در طول زندگی خود گرفتگی عضلانی را تجربه می کنند.
اسپاسم های عضلانی می توانند به علت:
کم آبی پس از انجام ورزش های سنگین، استفاده زیاد و طولانی مدت از عضلات، آسیب های جسمی و همچنین کمبود بعضی مواد معدنی مثل منیزیم و کلسیم رخ دهند. علاوه بر این، اسپاسم عضلانی می تواند نشانه ای از یک بیماری اعصاب و روان باشد، مخصوصا اگر به طور متناوب و در شرایط خاص تکرار شود.
هر چند اسپاسم عضلانی در اغلب اوقات ناشی از علل چندان خطرناکی نیست، اما در صورت تکرار باید وجود آسیب های مغزی، فشار روی نخاع در ستون فقرات و حتی بیماری هایی چون ام. اس را از نظر دور نداشت.
این صدا از کجا می آید؟
تمام آنچه ما از قولنج می شناسیم، به گرفتگی های عضلانی ختم نمی شود. در حقیقت بیشتر اوقات، قولنج را با صدای شکستن قولنج می شناسیم، اما این صدا از کجا می آید؟ و چرا ما از شنیدن آن احساس لذت و راحتی می کنیم؟
اولین بار در سال 1971 دو دانشمند آلمانی، پس از وارد آوردن یک نیروی کششی به مفصل بین انگشت و کف دست، تشکیل حباب های گازی را در مفصل اثبات کردند. مفاصل بدن ما به وسیله یک بافت پوششی احاطه شده اند که به آن کپسول مفصلی می گوییم. در داخل این کپسول، مایعی وجود دارد که با ایجاد حالت لغزندگی، باعث حرکت آسان تر استخوان ها در کنار هم می شود.
مواد معدنی و گازهای گوناگونی در این مایع محلول هستند. حرکات مفصلی در طی فعالیت های معمول بدنی، موجب افزایش حجم مفصل و کاهش فشار مایع مفصلی می شود. کاهش فشار باعث یک حالت مکش در داخل فضای مفصل شده و گازهای محلول در مایع به صورت حباب در می آیند.
ایجاد این حباب ها باعث تحریک گیرنده های عصبی داخل مفصل می شود و به این ترتیب، مغز از ایجاد یک حالت غیرطبیعی در مفصل اطلاع پیدا می کند.حال می توان فهمید که چرا ما پس از مدتی فعالیت، دوست داریم قولنج مفاصل خود را بشکنیم. در حقیقت ما به طور ناخودآگاه تلاش می کنیم پیام ناراحت کننده ای را که از مفاصل به مغزمان فرستاده شده است، رفع کنیم.
به این ترتیب با کشش مفاصل خود در حداکثر دامنه حرکت آن ها (شکستن قولنج) سعی می کنیم که این حباب گازی را بترکانیم و وقتی حباب گازی ترکید، همان صدای معروف و خوشایند شنیده می شود. به خاطر فرآیند تشکیل حباب است که پس از شکستن قولنج و یا همان ترکاندن حباب، تا مدتی با هر حرکتی هم، هیچ صدایی از مفصل ما بیرون نمی آید، چون تشکیل دوباره حباب نیازمند گذشت زمان است.
و اما ماجرا برای برخی افراد به همین جا ختم نمی شود. آرام آرام با تکرار این کار، برخی از ما نه به خاطر روان تر شدن حرکت مفصل های خود، بلکه تنها برای لذت بردن از صدای شکستن، به جان مفاصل خود می افتیم، طوری که تا صدای جدیدی را مفاصل خود نشنویم، دست بردار نیستیم.
از این صدا بترسیم؟
اطلاعات اثبات شده چندانی وجود ندارند که نشان دهند، شکستن مفاصل طبق عادت، نهایتا موجب آرتریت آن ها می شود، اما در عورض اثبات شده است که با تحت کشش قرار دادن مفاصل، بافت های اطراف مفصل مانند عضلات، رباط ها و تاندون ها آسیب می بینند و در نتیجه در طولانی مدت امکان انجام حرکات ظریف از فرد سلب می شود.
از طرف دیگر، آسیب بافت های اطراف مفصل، دامنه حرکت آن را به طور غیرطبیعی افزایش می دهد و احتمال دررفتگی آن را زیاد می کند.با تمام این تفاصیل، حرکت دادن ناگهانی گردن یا ستون فقرات برای شنیدن صدا زا آن ها، به هیچ عنوان منطقی به نظر نمی رسد. حرکت سریع گردن می تواند
به آسیب شریان های تغذیه کننده مغز و سایش تدریجی مهره ها منجر شود. آسیب مهره های گردنی می تواند آن قدر خطرناک و فاجعه بار باشد که هر انسان عاقلی را از خیر شنیدن این صدای خوشایند منصرف کند.شاید نتوان با قطعیت از عوارض طولانی مدت شکستن قولنج مفاصل سخن گفت،
اما یک توصیه را باید بدون تردید پذیرفت: «لطفا برای شکستن قولنج خود از فرد دیگری کمک نگیرید!» اگر تا به امروز برای شکستن قولنج عضلات پشت تان، از کسی تقاضا می کردید که روی ستون فقرات شما راه برود و حالا سالم هستید، فقط باید گفت که آدم خوش شانس بوده اید!
با قولنج خود چه کنیم؟
همان طور که علل متعددی باعث ایجاد قولنج می شوند، درمان و پیشگیری از آن هم، راه های گوناگونی دارد. اگر درد و محدودیت حرکت شما ناشی از اسپاسم و گرفتگی عضلانی باشد، باید به شناخت علت و درمان آن پرداخت؛ مثلا برخی داروهای پایین آورنده کلسترول خون، داروهای فشار خون بالا،
به گزارش پارس ناز داروهای ضدآلزایمر و ضدپارکینسون می توانند موجب گرفتگی های عضلانی شوند. اگر داروی خاصی را به طور مرتب مصرف می کنید و دچار گرفتگی عضلانی شده اید، شاید عاقلانه ترین کار ممکن، مراجعه به پزشک تان باشد.در هر حال فارغ از دلایل زمینه ای مهم، اغلب گرفتگی های عضلانی با انجام مانورها و حرکات کششی برطرف می شوند و نیازی به مصرف دارو نیست.
اگر به طور مکرر دچار گرفتگی عضلانی می شوید و پس از بررسی های لازم، علت خطرناکی برای آن پیدا نشده است، می توانید با مشاوره با یک کارشناس فیزیوتراپی، نرمش ها و حرکت های کششی مفید را یاد بگیرید.بهتر آن است که این حرکات را هنگامی که دچار مشکل نیستید، تمرین کنید و فقط موقع گرفتگی عضلانی، به فکر یادگرفتن و امتان کردن آن ها نیفتید!
اگر پس از انجام حرکات ورزشی سنگین و طولانی مدت، دچار گرفتگی عضلانی شده اید، مهم ترین علت، به هم ریختن تنظیم آب و املاح بدن شما است. بهتر است فورا مایعات واملاح از دست رفته بدن خود را با نوشیدن مایعات مفید جایگزین نمایید و در نوبت های بعدی پیش از شروع فعالیت ورزشی نیز به میزان کافی مایعات مصرف کنید.
همچنین ماساز ناحیه ای که دچار اسپاسم شده است یا گذاشتن کیسه یخ نیز می تواند موثر باشد. استفاده از داروهای ضدالتهاب و شل کننده های موضعی عضلانی معمولا آخرین اقدامی است که می توان در خانه انجام داد، هر چند که بهتر است برای اولین بار توسط پزشک توصیه شده باشند. در هر صورت استفاده از پمادهای موضعی سالیسیلات و پیروکسیکام می توانند دراین شرایط موثر واقع شوند.
در کل باید گفت که اگر قولنج شما به علت تشکیل همان حباب های عجیب هم باشد، راه درمان پیشگیری، شکستن قولنج نیست. بهترین کار این است که با تنظیم یک برنامه منظم ورزشی، به تدریج قدرت و انعطاف پذیری عضلات و مفاصل بدن خود را بالا ببرید و حداکثر دامنه حرکت آن ها را افزایش دهید.