از آنجا که اعتیاد آثار بسیار مخربی بر سلامت جسم و روان افراد دارد و اطرافیان را هم درگیر میکند، خیلی اوقات اطرافیان برای جلوگیری از پیشرفت اعتیاد، برخوردهای نامناسبی با فرد معتاد دارند یا اقدامهای غیرعلمی انجام میدهند که فقط باعث بدتر شدن اوضاع میشود و حتی انگیزه فرد را برای ترک اعتیاد از بین میبرند.
نه شور شور، نه بینمک!
وقتی فردی در یک خانواده معتاد میشود، آنقدر این اعتیاد پنهانی نگه داشته میشود که اعتیاد پیشرفت زیادی میکند و عوارضی بروز میکند که باعث از دست رفتن شغل فرد میشود و او را پرخاشگر میکند و در مراحل پیشرفتهتر فرد به بیماریهای ثانویه اعتیاد مبتلا میشود.
در این شرایط خانواده 3 راه اشتباه را در پیش دارد؛ اول اینکه فرد را کلا از خانه و خانواده بیرون میکنند و فرد معتاد کارتنخواب و خیابانخواب میشود و اعضای خانواده مقصر تمام مشکلاتشان را اعتیاد مرد خانواده میدانند و فرد را قضاوت میکنند و... که این روش بسیار خشن است.
رویکرد دیگری که باز هم خشن است، سپردن فرد معتاد به یکی از کمپهای غیرتخصصی و غیرمجاز ترک اعتیاد است که این روزها هم به شدت شایع شده؛ فرد برای یکی- دو ماه یا حتی مدتی طولاتیتر در کمپهایی زندگی میکند که روشهای چندان علمیای ندارند و معتادان به روانپزشک و دارو دسترسی ندارند و حتی کسی به ملاقاتشان نمیرود! و همین میشود که فرد معتاد احساس میکند از خانواده طرد شده و ادامه درمان برایش سختتر میشود.
اما رویکرد سوم این است که افراد خانواده متوجه خشونت و رفتارهای پرخاشگرانه و تکانشی فرد میشوند اما برای اینکه نظم و امنیت خانواده حفظ شود و بچهها آرامش داشته باشند، مدام سکوت و مخفیکاری میکنند تا فرد معتاد عصبانی نشود و زندگی روال همیشگیاش را از دست ندهد! حتی گاهی دیده میشود که در برخی خانوادهها فرد دیگری وظیفه تامین مخارج خانواده و نیز خرج تهیه مواد مخدر فرد معتاد را هم به دوش میگیرد؛ مثلا خانم خانه که در یک خانواده سنتی خانهدار است، مشغول به کار میشود یا والدین یکی از همسران تامین هزینههای خانواده و نیز ماده مخدر فرد معتاد را هم تقبل میکنند.
همین رفتارها باعث میشود فرد معتاد هیچ مشکلی را حس نکند و ببیند همه چیز مرتب است و مخارجش هم که تامین میشود، پس به کارش ادامه میدهد! بنابراین رفتارهای خشن و نیز رفتار سازشکارانه به هیچوجه جایز نیست و حتما نیاز به مداخله وجود دارد.
بهترین شیوه، گفتوگو است
وقتی میبینیم همسرمان معتاد شده، باید حتما مداخله کنیم و اولین مرحله مداخله، صحبت با فرد معتاد است. البته برای این کار باید نکتههایی را در نظر گرفت؛ اول اینکه زمان گفتوگو باید در وقتی باشد که فرد خمار یا نشئه نباشد و ثبات رفتاری داشته باشد. طرف مقابل هم باید در وضعیت آرامش و ثبات فکری باشد. مثلا اگر فردی تازه متوجه اعتیاد همسرش شده، باید مدتی به خود فرصت دهد تا عصبانیت و تنشهایش فروکش کند و بعد برای صحبت کردن اقدام کند.
ضمنا بهتر است این مکالمهها به صورت دونفره و دور از حضور شخص سوم انجام شود. در این مذاکره نباید چیزی به فرد معتاد دیکته شود، به او برچسب زده یا تحقیر شود چراکه فرد معتاد در مقابل جبهه میگیرد و انگیزهاش را برای مذاکره از دست میدهد. بهتر است مکالمه اینچنینی با جملاتی همدلانه آغاز شود و فرد علت گفتوگو را توضیح دهد: «من نگرانت هستم، من دوستت دارم، من نگران آینده تو و خودم هستم و...» به این ترتیب یک مصاحبه همدلانه آغاز میشود و با سوالهای باز مثل: «به نظرت این موادی که مصرف میکنی، چه تاثیری بر خانواده (شغل، درآمد، اخلاق، رفتار با بچهها، رفتار با من و دیگران) گذاشته است؟» به این ترتیب به این آگاهی میرسد که این ماده چه تاثیراتی بر او گذاشته. اگر اعتیاد پیشرفته نباشد و فرد هنوز ارتباطش را با محیط واقعی از دست نداده باشد، خود متوجه است که اعتیادش باعث آسیبدیدگیاش شده و فقط انگیزه لازم را برای ترک ندارد.
بنابراین طی صحبتهایمان باید سعی کنیم انگیزه لازم را برای ترک در او ایجاد کنیم و بقیه راه کنار متخصصان روانپزشکی طی خواهد شد. در واقع فرد معتاد باید به این بینش برسد که قصد کمک به او را داریم و برای این کار نباید در همدلی افراط کنیم و مثلا مسئولیت خرج و مخارج زندگی را به عهده بگیریم و... او باید بداند مسئول کارهای خودش است و برای اینکه به مسئولیتهایش عمل کند، باید اعتیادش را ترک کند.
زندگی، فیلم سینمایی نیست!
قاعدتا بعد از یکبار مذاکره نباید انتظار معجزه داشته باشیم و فکر کنیم مثل فیلمها، فرد معتاد تا فردا متحول و برای مشاوره و ترک داوطلب میشود! قاعدتا این مصاحبهها باید هر چند وقت یکبار تکرار شوند تا کمکم این بینش به فرد معتاد منتقل شود که اعتیادش روزبهروز بدتر شده و بدتر از این هم خواهد شد. او هم بهتدریج متوجه آسیبهایش میشود و چون خودش هم ناراحتی میکشد، به مرور و با برگزاری این مذاکرهها میتواند راهش را انتخاب کند که چطور به او کمک شود.
زمانی که فرد معتاد پذیرفت برای کمک گرفتن باید به متخصص مراجعه کند، آنوقت میتوان به یکی از مراکز درمان نگهدارنده اعتیاد که مجهز به پزشک، روانپزشک و داروهای لازم است یا کلینیکهای دانشگاهی یا مطب روانپزشکان مراجعه کرد. به طور معمول در این شرایط نباید با پلیس و اورژانس اجتماعی تماس بگیریم تا فرد را با آمبولانس به یکی از کمپهای غیرمجاز ببرند و... چنین اقداماتی قابلقبول نیست.
تا کی باید به مذاکره ادامه داد؟!
برگزاری جلسات مذاکره و اقدامات اینچنینی فقط در مراحل اولیه اعتیاد امکانپذیر است؛ گاهی ما آنقدر دخالت نکردهایم که اعتیاد پیشرفته شده و فرد دچار اختلالات روانپزشکی ناشی از اعتیاد شده است؛ مثلا پرخاشگریهای شدید و علائم جنون دارد. با چنین فردی نمیتوان بحث منطقی کرد و باید اقدامات فوری و اورژانسی انجام داد چون قرار نیست دیگران قربانی خشونت خانگی یا بیکاری فرد معتاد شوند.
پس اگر فرد معتاد به خود و اعضای خانواده آسیب میزند، با چاقو به اعضای خانواده حمله میکند، آنها را کتک میزند یا دچار توهمهای شدید میشود یا بهدلیل بیکاری هزینه تامین موادش هم به عهده همسرش افتاده، باید خیلی سریع از طریق مراکز پزشکی اورژانس یا مراجع قضایی و دادگاه اقدام به مداخله کرد تا بیماری ثانویه روانپزشکی از بین برود و بتوان ادامه درمان را در شرایط پایدارتر انجام داد.(دکتر پژمان قائممقامی - روانپزشک/زندگی مثبت)
خبرگزاری آریا -
آیا دوست ندارید در کنار افراد دیگری که همگی به تازگی پدر شده اند بنشینید، و از آنها بپرسید که زندگی به همراه نوزاد کوچکشان واقعا چگونه است؟ این دقیقا همان برنامه ای است که در 50 بیمارستان در سراسر ایالات متحده اجرا می شود.
آیا دوست ندارید در کنار افراد دیگری که همگی به تازگی پدر شده اند بنشینید، و از آنها بپرسید که زندگی به همراه نوزاد کوچکشان واقعا چگونه است؟ این دقیقا همان برنامه ای است که در 50 بیمارستان در سراسر ایالات متحده اجرا می شود.
آقای Greg Bishop، موسس این برنامه ها که خودش پدر چهار فرزند است، می گوید: «بچه ها ممکن است برای والدین، خصوصا پدرها، کمی ترسناک باشند. باید کسانی را که به تازگی پدر شده اند به اینگونه جلسات دعوت کرد، تا بتوانند احساس کنند که واقعا پدر خوب و شایسته ای هستند».
پس با هدف کمک به مردان برای لذت بردن از زندگی با نوزادشان، و اینکه بتوانند از ابتدا در امور مربوط به نوزاد با همسرشان همکاری کنند، او یک برنامه جدید برای آنان که بچه دار شده اند ابداع کرد: از پدرها خواست تا به همراه نوزادانشان به کلاس بیایند و نقش معلم را ایفا کنند، تا سایر افراد، یعنی مردهایی که در انتظار به دنیا آمدن اولین فرزندشان هستند، به عنوان آموزش گیرنده سر کلاس بنشینند و سوالات خود را درباره همه چیز؛ از بغل کردن نوزاد تا تشخیص صدای انواع مختلف آروغ ها، از معلم ها بپرسند.
افرادی که در کلاس حاضر می شوند، یک قرار ساده با هم می گذارند و همین قرار ساده، ضامن موفقیت و پایداری کلاسها است: آموزش گیرندگان قول می دهند پس از اینکه نوزادشان به دنیا آمد، سر کلاس بیایند، معلم شوند و پدران جدید را راهنمایی کنند.
فعلا برگزاری چنین کلاسهایی برای نی نی سایت امکانپذیر نیست، در عوض بخش تبادل نظر می تواند محل مناسبی برای انتقال تجربیات پدران باشد.
ده نکته مهم که می تواند ضامن موفقیت آن مردهایی باشد که منتظر به دنیا آمدن نوزادشان هستند عبارتند از:
از بهترین کسانی که می توانند به شما کمک کنند، یاد بگیرید
از پرسنل شیرخوارگاه بیمارستان بخواهید تا نحوه تعویض پوشک، قنداق کردن و حمام کردن نوزاد را به شما یاد بدهند. شاید برخی از پدرها بخواهند که خودشان (در بیمارستان، در بین پرستاران و اعضای خانواده)، اولین پوشک بچه را عوض کنند؛ آنها با این کار می خواهند اعلام وجود کنند. اما اگر از این روش خوشتان نمی آید، افراد باتجربه تر به شما پیشنهاد می کنند که از پرستاران بخواهید روش انجام دادن این "کارهای اصلی" را به شما یاد بدهند.
این کار، به نفع شما خواهد بود: دیگران در مورد شما قضاوت متفاوتی خواهند داشت. احتمالا با خود خواهند گفت که شما از آن پدرهای قدیمی و سنتی که در نگهداری از بچه به زنان کمک نمی کنند، نیستید؛ می توانید به سرعت در زمینه یکی از کارهای مربوط به نوزاد، حرفه ای شوید و می توانید مسوولیتها و کارها را بین خود و همسرتان تقسیم نمایید.
واقعیت این است که دوران حاملگی گذشته است؛ حتی اگر در آن دوران هم به همسر خود کمک نمی کردید، الان زمان آن فرا رسیده است که روش خود را تغییر دهید. بجنبید! هر چه کارهای بیشتری از نوزاد را انجام دهید، احساس دلبستگی بین شما و او زودتر پدید می آید.
به غریزه خود اعتماد کنید
پس از مدتی، شما در امور مربوط به نوزاد خود، متخصص خواهید شد. برخی از پدرها به قدری دستپاچه هستند که حتی از بغل کرن نوزاد خود نیز می ترسند. اگر نوزاد دیگری را به آنها بدهیم تا بغل کنند، اکثر آنان، هر چند می خواهند این مار را بخوبی انجام دهند اما در ابتدا آنقدر دستپاچه اند که نوزاد را خیلی محکم به خود فشار می دهند. ولی پس از 5 دقیقه، آرامش خود را پیدا می کنند و نوزاد را به آرامی در آغوش می گیرند.
کافی است تنها چند بار از چنین مشوقهایی استفاده کنید تا پدران پیشرفت فوق العاده ای از خود نشان داده و ماهر شوند. آنهایی که در اوائل تولد نوزاد خود از جمله این پدران دستپاچه بوده اند، به آنهایی که در انتظار تولد اولین فرزند خود به سر می برند، می گویند که آنها به هر حال باید با کودک خود ارتباط برقرار کرده و بخشی از کارهای او را بر عهده بگیرند: پوشک او را عوض کنید، کودک را بغل کرده و آرام کنید، به غریزه خود اعتماد کنید، و ظرف دو روز، شما هم از دستپاچگی درآمده و به یک پدر عادی و نرمال تبدیل خواهید شد!
صبور و مطمئن باشید
صحبت کردن و حمایت از مادران جدید، کلیدهای اصلی رابطه عاطفی والدین در دوران جدید هستند. پدرها عمدتا می گویند که مهمترین وظیفه ای که در هفته های اول بر عهده آنها بود، صبوری کردن و مراقبت از همسرشان بوده است. پدرهای باتجربه تر معمولا به "تازه کارها" توصیه می کنند که به همسرشان سخت نگرفته و فرصت دهند که خودش را پیدا کند: همسر شما، یعنی مادر نوزاد، در حال تحمل مشکلات فیزیکی ناشی از زایمان است و همه زندگی او در اثر تولد نوزاد وارونه شده است، هرچند این تغییر ممکن است بسیار هم شیرین باشد.
در عین حال، حتی اگر یک روز کارتان بسیار هم سنگین بود، اما برای همسر شما مانند این است که شما به مرخصی رفته اید، زیرا کار او در خانه بسیار سنگین تر بوده است. پس صبور بوده و پشتیبان او باشید. توصیه استاندارد این است: بعدازظهر به همسر خود تلفن بزنید؛ زیرا او یک نیم روز سخت و سنگین را پشت سر گذاشته و شاید از شدت خستگی در این فکر باشد که چرا روز تمام نمی شود؛ پس به او بگویید که قدر تلاشهای او را می دانید.
موضع خود را حفظ کنید
به هیچ کس اجازه ندهید که شما را از کودکتان جدا کند: نه مادر همسرتان، نه دوستانتان، و نه رییس تان در شرکت. ممکن است شرایطی به سادگی پیش بیایند که یک پدر تازه کار حس کند از مراقبت و نگهداری از کودک، کنار گذاشته شده است، یا اینکه احساس کند از عهده هیچ کاری بر نمی آید. شاید برخی از کارها را پدران به گونه ای متفاوت از مادران انجام دهند. این مسئله طبیعی است. اگر مشکلی وجود دارد (مثلا کسی با روش شما مخالفت می کند)، نوزاد را به یک اتاق دیگر برده و آنچه را فکر می کنید صحیح است انجام دهید. مدت زمانی را برای سپری کردن با نوزاد خود اختصاص دهید. خصوصا در یک ماه اول، بطوریکه فقط شما و نوزادتان باشید؛ بدون حضور هیچ کس دیگر.
شاید شما در این مسیر با مشکلاتی مواجه شوید؛ اما نکته کلیدی آن است که باید از پس این مشکلات برآیید: اگر به یک روش نشد روش دیگری را امتحان کنید. وقتی موفق شوید، اضطراب شما نیز از بین خواهد رفت.
پدران با تجربه همگی بر این عقیده اند که اگر مدت زمانی را با کودکتان به تنهایی سپری کنید، موجب می شود واقعا احساس "پدر بودن" به شما دست بدهد. همچنین، این تنها راهی است که به شما کمک می کند تا پیشرفت کنید: مثلا یاد بگیرید هنگامی که کودک گریه می کند او را آرام کنید، نه اینکه یک نفر دیگر (مثلا همسرتان) را صدا کرده و کودک را به او بدهید تا آرام کند. در واقع اگر به پدران فرصت داده شود، آنها در حل مسائل و مشکلاتشان، بسیار خلاقانه عمل خواهند کرد. این مسئله می تواند آرام کردن کودک در حال گریه باشد، یا یادگیری نحوه گذاشتن کودک در رختخوابش به صورتی که از خواب بیدار نشود.
سعی کنید مسائل مختلف را به صورت خانوادگی (فقط شما، همسرتان و نوزاد) یاد بگیرید
اجازه ندهید کمکهای دیگران، حالت دخالت در زندگی شما را پیدا کند. اقوام یا دوستانی که می خواهند به شما کمک کنند، ممکن است دردسرهایی هم درست کنند، مثلا همسر شما و مادرش ممکن است به گونه ای عمل و برخورد کنند که نقش شما به عنوان «پدر» کمرنگ شده و در عمل به حاشیه رانده شوید. بسیاری از پدرها می گویند که تا زمانی که اقوام دور و بر آنها را گرفته بودند، نتوانستند واقعا "پدر" باشند.
اما این روزهای آغازین پس از تولد، مرحله ای بسیار حیاتی در شکل گیری خانواده است. یک توصیه خوب: می توانید چند روز اول را به همراه همسر و نوزاد خود در هتل بگذرانید، و از اقوام و دوستان بخواهید که در امور منزل به شما کمک کنند نه در نگهداری از نوزاد. به این صورت، مادر، پدر و نوزاد می توانند بر روی ارتباط بین خود تمرکز نمایند.
کودک شما قابل حمل است!
شما می توانید نوزاد خود را همه جا ببرید، پس لازم نیست دستپاچه شده و نگران باشید که آیا مثلا فلان کار را می توانید بکنید یا نه. مطمئن باشید که اگر خواب روزانه کودک خارج از خانه نیز انجام شود، نوزاد با مشکلی مواجه نخواهد شد. در واقع، نوزادان می توانند هرجایی که هستند بخوابند. نوزاد را هم به همراه خودتان بیرون ببرید. در غیر این صورت، شاید احساس کنید در خانه گیر افتاده اید.
البته گاهی، احساس درماندگی خواهید کرد
در این حالت، کمی تمدد اعصاب داشته باشید؛ به عقب برگردید؛ تامل کنید (مثلا تا 10 بشمارید)؛ و دوباره فکر کنید.
شاید مواردی پیش بیاید که کودک دست از گریه برندارد و شما هم علت گریه او را ندانید؛ در این حالت، احساس درماندگی خواهید کرد. هنگامی که همه دلایل احتمالی ناراحتی کودک را بررسی کرده ولی به نتیجه ای نرسیده اید، بهتر است بدانید که ممکن است وقتی عاشقانه به بچه ها خیره می شوید، احساس می کنند که باید گریه کنند؛ اما توان شما محدود است پس بهتر است این محدودیتها را نیز بدانید. گاهی اوقات می توانید کودک را به اتاقش برده و در تختش بخوابانید، سپس از اتاق خارج شده و در آن را ببندید، تا بتوانید تمدد اعصاب داشته و افکار خود را جمع و جور کنید. اشکالی ندارد؛ از این روش استفاده کنید.
با نوزاد "ارتباط چشمی" داشته باشید.
چگونه می توان با یک نوزاد بازی کرد؟ با نگاه کردن و صحبت کردن با او. او هم به شما نگاه خواهد کرد. برقراری ارتباط چشمی، مرحله مهمی در برقراری پیوند بین شما و نوزاد و همچنین گذارندن زمان با او است.
به یاد داشته باشید: این نیز بگذرد!
هنگامی که احساس می کنید اوضاع برایتان بسیار دشوار شده است، به خاطر بیاورید که نوزادتان، بسیار زودتر از آنچه فکرش را هم بکنید، بزرگ خواهد شد.
راحت باشید و از وقت گذرانی با هم لذت ببرید
بررسی پاهای کوچک او، بازی با نوزاد، ماساژ دادن و آواز خواندن برایش را به بخشی از عادات روزانه خود تبدیل کنید. پدران باتجربه غالبا می گویند که هیچ چیز آرامش بخش تر از آن نیست که نوزاد، در آغوش و روی سینه شما به خواب رود. این ممکن است بسیار جالب و بامزه به نظر برسد، اما اکثر مردان نمی دانند نوزادشان و این دوره از زندگی آنها چقدر اهمیت دارد.
بچه دار شدن غالبا در دوره ای از زندگی مردان اتفاق می افتد که مجبور هستند 60 ساعت در هفته یا بیشتر کار کنند. برخی از پدران بر این باورند که این کمبودها را بعدا می توانند جبران کنند. اما واقعیت این است که دیگر وقتی برای جبران این اوقات وجود ندارد. پس حتما زمانی را به کودک خود اختصاص دهید، حتی اگر این زمان، فقط یک ساعت در هفته است، آنرا با او به تنهایی بگذرانید.
منبع:نی نی سایت
خبرگزاری آریا -
آیا دوست ندارید در کنار افراد دیگری که همگی به تازگی پدر شده اند بنشینید، و از آنها بپرسید که زندگی به همراه نوزاد کوچکشان واقعا چگونه است؟ این دقیقا همان برنامه ای است که در 50 بیمارستان در سراسر ایالات متحده اجرا می شود.
آیا دوست ندارید در کنار افراد دیگری که همگی به تازگی پدر شده اند بنشینید، و از آنها بپرسید که زندگی به همراه نوزاد کوچکشان واقعا چگونه است؟ این دقیقا همان برنامه ای است که در 50 بیمارستان در سراسر ایالات متحده اجرا می شود.
آقای Greg Bishop، موسس این برنامه ها که خودش پدر چهار فرزند است، می گوید: «بچه ها ممکن است برای والدین، خصوصا پدرها، کمی ترسناک باشند. باید کسانی را که به تازگی پدر شده اند به اینگونه جلسات دعوت کرد، تا بتوانند احساس کنند که واقعا پدر خوب و شایسته ای هستند».
پس با هدف کمک به مردان برای لذت بردن از زندگی با نوزادشان، و اینکه بتوانند از ابتدا در امور مربوط به نوزاد با همسرشان همکاری کنند، او یک برنامه جدید برای آنان که بچه دار شده اند ابداع کرد: از پدرها خواست تا به همراه نوزادانشان به کلاس بیایند و نقش معلم را ایفا کنند، تا سایر افراد، یعنی مردهایی که در انتظار به دنیا آمدن اولین فرزندشان هستند، به عنوان آموزش گیرنده سر کلاس بنشینند و سوالات خود را درباره همه چیز؛ از بغل کردن نوزاد تا تشخیص صدای انواع مختلف آروغ ها، از معلم ها بپرسند.
افرادی که در کلاس حاضر می شوند، یک قرار ساده با هم می گذارند و همین قرار ساده، ضامن موفقیت و پایداری کلاسها است: آموزش گیرندگان قول می دهند پس از اینکه نوزادشان به دنیا آمد، سر کلاس بیایند، معلم شوند و پدران جدید را راهنمایی کنند.
فعلا برگزاری چنین کلاسهایی برای نی نی سایت امکانپذیر نیست، در عوض بخش تبادل نظر می تواند محل مناسبی برای انتقال تجربیات پدران باشد.
ده نکته مهم که می تواند ضامن موفقیت آن مردهایی باشد که منتظر به دنیا آمدن نوزادشان هستند عبارتند از:
از بهترین کسانی که می توانند به شما کمک کنند، یاد بگیرید
از پرسنل شیرخوارگاه بیمارستان بخواهید تا نحوه تعویض پوشک، قنداق کردن و حمام کردن نوزاد را به شما یاد بدهند. شاید برخی از پدرها بخواهند که خودشان (در بیمارستان، در بین پرستاران و اعضای خانواده)، اولین پوشک بچه را عوض کنند؛ آنها با این کار می خواهند اعلام وجود کنند. اما اگر از این روش خوشتان نمی آید، افراد باتجربه تر به شما پیشنهاد می کنند که از پرستاران بخواهید روش انجام دادن این "کارهای اصلی" را به شما یاد بدهند.
این کار، به نفع شما خواهد بود: دیگران در مورد شما قضاوت متفاوتی خواهند داشت. احتمالا با خود خواهند گفت که شما از آن پدرهای قدیمی و سنتی که در نگهداری از بچه به زنان کمک نمی کنند، نیستید؛ می توانید به سرعت در زمینه یکی از کارهای مربوط به نوزاد، حرفه ای شوید و می توانید مسوولیتها و کارها را بین خود و همسرتان تقسیم نمایید.
واقعیت این است که دوران حاملگی گذشته است؛ حتی اگر در آن دوران هم به همسر خود کمک نمی کردید، الان زمان آن فرا رسیده است که روش خود را تغییر دهید. بجنبید! هر چه کارهای بیشتری از نوزاد را انجام دهید، احساس دلبستگی بین شما و او زودتر پدید می آید.
به غریزه خود اعتماد کنید
پس از مدتی، شما در امور مربوط به نوزاد خود، متخصص خواهید شد. برخی از پدرها به قدری دستپاچه هستند که حتی از بغل کرن نوزاد خود نیز می ترسند. اگر نوزاد دیگری را به آنها بدهیم تا بغل کنند، اکثر آنان، هر چند می خواهند این مار را بخوبی انجام دهند اما در ابتدا آنقدر دستپاچه اند که نوزاد را خیلی محکم به خود فشار می دهند. ولی پس از 5 دقیقه، آرامش خود را پیدا می کنند و نوزاد را به آرامی در آغوش می گیرند.
کافی است تنها چند بار از چنین مشوقهایی استفاده کنید تا پدران پیشرفت فوق العاده ای از خود نشان داده و ماهر شوند. آنهایی که در اوائل تولد نوزاد خود از جمله این پدران دستپاچه بوده اند، به آنهایی که در انتظار تولد اولین فرزند خود به سر می برند، می گویند که آنها به هر حال باید با کودک خود ارتباط برقرار کرده و بخشی از کارهای او را بر عهده بگیرند: پوشک او را عوض کنید، کودک را بغل کرده و آرام کنید، به غریزه خود اعتماد کنید، و ظرف دو روز، شما هم از دستپاچگی درآمده و به یک پدر عادی و نرمال تبدیل خواهید شد!
صبور و مطمئن باشید
صحبت کردن و حمایت از مادران جدید، کلیدهای اصلی رابطه عاطفی والدین در دوران جدید هستند. پدرها عمدتا می گویند که مهمترین وظیفه ای که در هفته های اول بر عهده آنها بود، صبوری کردن و مراقبت از همسرشان بوده است. پدرهای باتجربه تر معمولا به "تازه کارها" توصیه می کنند که به همسرشان سخت نگرفته و فرصت دهند که خودش را پیدا کند: همسر شما، یعنی مادر نوزاد، در حال تحمل مشکلات فیزیکی ناشی از زایمان است و همه زندگی او در اثر تولد نوزاد وارونه شده است، هرچند این تغییر ممکن است بسیار هم شیرین باشد.
در عین حال، حتی اگر یک روز کارتان بسیار هم سنگین بود، اما برای همسر شما مانند این است که شما به مرخصی رفته اید، زیرا کار او در خانه بسیار سنگین تر بوده است. پس صبور بوده و پشتیبان او باشید. توصیه استاندارد این است: بعدازظهر به همسر خود تلفن بزنید؛ زیرا او یک نیم روز سخت و سنگین را پشت سر گذاشته و شاید از شدت خستگی در این فکر باشد که چرا روز تمام نمی شود؛ پس به او بگویید که قدر تلاشهای او را می دانید.
موضع خود را حفظ کنید
به هیچ کس اجازه ندهید که شما را از کودکتان جدا کند: نه مادر همسرتان، نه دوستانتان، و نه رییس تان در شرکت. ممکن است شرایطی به سادگی پیش بیایند که یک پدر تازه کار حس کند از مراقبت و نگهداری از کودک، کنار گذاشته شده است، یا اینکه احساس کند از عهده هیچ کاری بر نمی آید. شاید برخی از کارها را پدران به گونه ای متفاوت از مادران انجام دهند. این مسئله طبیعی است. اگر مشکلی وجود دارد (مثلا کسی با روش شما مخالفت می کند)، نوزاد را به یک اتاق دیگر برده و آنچه را فکر می کنید صحیح است انجام دهید. مدت زمانی را برای سپری کردن با نوزاد خود اختصاص دهید. خصوصا در یک ماه اول، بطوریکه فقط شما و نوزادتان باشید؛ بدون حضور هیچ کس دیگر.
شاید شما در این مسیر با مشکلاتی مواجه شوید؛ اما نکته کلیدی آن است که باید از پس این مشکلات برآیید: اگر به یک روش نشد روش دیگری را امتحان کنید. وقتی موفق شوید، اضطراب شما نیز از بین خواهد رفت.
پدران با تجربه همگی بر این عقیده اند که اگر مدت زمانی را با کودکتان به تنهایی سپری کنید، موجب می شود واقعا احساس "پدر بودن" به شما دست بدهد. همچنین، این تنها راهی است که به شما کمک می کند تا پیشرفت کنید: مثلا یاد بگیرید هنگامی که کودک گریه می کند او را آرام کنید، نه اینکه یک نفر دیگر (مثلا همسرتان) را صدا کرده و کودک را به او بدهید تا آرام کند. در واقع اگر به پدران فرصت داده شود، آنها در حل مسائل و مشکلاتشان، بسیار خلاقانه عمل خواهند کرد. این مسئله می تواند آرام کردن کودک در حال گریه باشد، یا یادگیری نحوه گذاشتن کودک در رختخوابش به صورتی که از خواب بیدار نشود.
سعی کنید مسائل مختلف را به صورت خانوادگی (فقط شما، همسرتان و نوزاد) یاد بگیرید
اجازه ندهید کمکهای دیگران، حالت دخالت در زندگی شما را پیدا کند. اقوام یا دوستانی که می خواهند به شما کمک کنند، ممکن است دردسرهایی هم درست کنند، مثلا همسر شما و مادرش ممکن است به گونه ای عمل و برخورد کنند که نقش شما به عنوان «پدر» کمرنگ شده و در عمل به حاشیه رانده شوید. بسیاری از پدرها می گویند که تا زمانی که اقوام دور و بر آنها را گرفته بودند، نتوانستند واقعا "پدر" باشند.
اما این روزهای آغازین پس از تولد، مرحله ای بسیار حیاتی در شکل گیری خانواده است. یک توصیه خوب: می توانید چند روز اول را به همراه همسر و نوزاد خود در هتل بگذرانید، و از اقوام و دوستان بخواهید که در امور منزل به شما کمک کنند نه در نگهداری از نوزاد. به این صورت، مادر، پدر و نوزاد می توانند بر روی ارتباط بین خود تمرکز نمایند.
کودک شما قابل حمل است!
شما می توانید نوزاد خود را همه جا ببرید، پس لازم نیست دستپاچه شده و نگران باشید که آیا مثلا فلان کار را می توانید بکنید یا نه. مطمئن باشید که اگر خواب روزانه کودک خارج از خانه نیز انجام شود، نوزاد با مشکلی مواجه نخواهد شد. در واقع، نوزادان می توانند هرجایی که هستند بخوابند. نوزاد را هم به همراه خودتان بیرون ببرید. در غیر این صورت، شاید احساس کنید در خانه گیر افتاده اید.
البته گاهی، احساس درماندگی خواهید کرد
در این حالت، کمی تمدد اعصاب داشته باشید؛ به عقب برگردید؛ تامل کنید (مثلا تا 10 بشمارید)؛ و دوباره فکر کنید.
شاید مواردی پیش بیاید که کودک دست از گریه برندارد و شما هم علت گریه او را ندانید؛ در این حالت، احساس درماندگی خواهید کرد. هنگامی که همه دلایل احتمالی ناراحتی کودک را بررسی کرده ولی به نتیجه ای نرسیده اید، بهتر است بدانید که ممکن است وقتی عاشقانه به بچه ها خیره می شوید، احساس می کنند که باید گریه کنند؛ اما توان شما محدود است پس بهتر است این محدودیتها را نیز بدانید. گاهی اوقات می توانید کودک را به اتاقش برده و در تختش بخوابانید، سپس از اتاق خارج شده و در آن را ببندید، تا بتوانید تمدد اعصاب داشته و افکار خود را جمع و جور کنید. اشکالی ندارد؛ از این روش استفاده کنید.
با نوزاد "ارتباط چشمی" داشته باشید.
چگونه می توان با یک نوزاد بازی کرد؟ با نگاه کردن و صحبت کردن با او. او هم به شما نگاه خواهد کرد. برقراری ارتباط چشمی، مرحله مهمی در برقراری پیوند بین شما و نوزاد و همچنین گذارندن زمان با او است.
به یاد داشته باشید: این نیز بگذرد!
هنگامی که احساس می کنید اوضاع برایتان بسیار دشوار شده است، به خاطر بیاورید که نوزادتان، بسیار زودتر از آنچه فکرش را هم بکنید، بزرگ خواهد شد.
راحت باشید و از وقت گذرانی با هم لذت ببرید
بررسی پاهای کوچک او، بازی با نوزاد، ماساژ دادن و آواز خواندن برایش را به بخشی از عادات روزانه خود تبدیل کنید. پدران باتجربه غالبا می گویند که هیچ چیز آرامش بخش تر از آن نیست که نوزاد، در آغوش و روی سینه شما به خواب رود. این ممکن است بسیار جالب و بامزه به نظر برسد، اما اکثر مردان نمی دانند نوزادشان و این دوره از زندگی آنها چقدر اهمیت دارد.
بچه دار شدن غالبا در دوره ای از زندگی مردان اتفاق می افتد که مجبور هستند 60 ساعت در هفته یا بیشتر کار کنند. برخی از پدران بر این باورند که این کمبودها را بعدا می توانند جبران کنند. اما واقعیت این است که دیگر وقتی برای جبران این اوقات وجود ندارد. پس حتما زمانی را به کودک خود اختصاص دهید، حتی اگر این زمان، فقط یک ساعت در هفته است، آنرا با او به تنهایی بگذرانید.
منبع:نی نی سایت
به جرأت میتوانم بگویم حداقل نیمی از تصاویر دکوراسیونی که میبینید در حوزه این سبک جای دارند. جذابیت سبک انتقالی از آنجا ناشی میشود که بهترینهای هر دو دنیا را در خود دارد. این سبک نه شما را از آنچه به آن خو گرفته اید دور میکند و نه دستتان را برای تازه و نو کردن میبندد و همین استعداد نو شدن و هماهنگی با آخرین مدهای روز، باعث میشود دکوراسیون منزلتان همیشه جوان بماند.
سایههای مختلف از یک رنگ
مبلمان در سبک انتقالی
برجستگیهای مینیمال
پردهها در سبک انتقالی
کفپوش خنثی
آشپزخانه با خطوط صاف و مستقیم
آرامش و وقار
رگههایی از بافت
درست اســت که در دکوراسیون انتقالی نمیتوانید روی رنگها حساب کنید اما نگران نباشید، بافتها این کمبود را جبران میکنند. پارچههایی با بافت درشت، الیاف طبیعی و ترکیبی از پرداختهای براق و مات، فضای شما را لایهبندی و برجسته میکنند. چرم، سیزال، کرباس، کاموا و جنسهایی از این قبیل برای دکوراسیون انتقالی مناسب هستند. فقط حواستان باشد زیادهروی نکنید؛ زیرا ممکن اســت ظرافت این سبک را که جانمایه آن اســت از دست دهید.
ضمنا برای اشتراک نسخه چاپی مجله منزل روی تصویر زیر کلیک کنید:
برترین ها: چند هفته پیش یونسکو لیست انتخابی دیدنیترین مکانهای جهان را به روز کرد. تمام کشورها برای اضافه کردن مناطق طبیعی منحصر به فرد، خرابههای باستانی و مکانهای تاریخی خود به لیست مکانهای ارزشمند این سازمان، به سختی با یکدیگر رقابت میکنند.
بعد از سبک و سنگین کردنهای بسیار زیاد، این سازمان هر ساله روی مکانهای جدیدی که میتوان آنها را میراث جهانی محسوب کرد تصمیم گرفته و آنها را به لیست بیش از هزاران مکان که دارای ارزش جهانی فوقالعاده برای انسانیت هستند، اضافه میکند.
از قدمزدن روی تپههای شنی در جنوب شرقی ایران گرفته تا صخرههای مرجانی متروک و دورافتاده در ساحل سودان که دسترسی به آنها بسیار سخت است؛ در ادامه 10 مورد از این آثار جدید را بررسی خواهیم کرد:
منطقه باستانی فیلیپی
مکان: یونان
منطقه فیلیپی که زمانی نسخه کوچکتر از رم محسوب میشد، 4 قرن قبل از میلاد مسیح بنا شده و دارای یک سالن تئاتر، معبد و در ورودی قلعه در مقدونیه شرقی و تراکیه، دارای یک مکان مخصوص برای اجتماع عموم مردم است. این شهر قلعه مانند در مسیر باستانی که اروپا و آسیا را به یکدیگر متصل میکند بنا شده و بعدها تبدیل به یک مرکز تبلیغ مسیحیت شد، و بقایای کلیساهای آن همچنان باقی ماندهاند.
نکته: برای رسیدن به ورودی این مکان باستانی بهتر است یک تاکسی (حدود 20 دقیقه) یا اتوبوس (30 دقیقه) از شهر بندری کاوالا بگیرید.
مکان: آرژانتین، بلژیک، فرانسه، آلمان، هند، ژاپن و سوئیس
لو کوربوزیه با نام اصلی شارل ادوارد ژانره معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بینالمللی مشهور است. این معمار نابغه خلاق فرانسوی-سوئیسی با ثبت 17 اثر شاهکار در لیست میراث جهانی یونسکو، توجه همگان را به خود جلب کرده است.
وی رهبری معماری مدرن را بعد از جنگ جهانی اول بر عهده داشت و در سازههای خود از آهن، بتن و شیشه استفاده میکرد و البته این ترکیب به مذاق خیلیها خوش نمیآمد. با این وجود طرحهای وی که طی پنجاه سال در سرتاسر جهان ساخته شدهاند، ساختار سنتی و قدیمی معماریها را شکسته و راه را برای زبان معماری جدید باز هموار کرد.
نکته: ابتدا به فرانسه بروید تا قسمت اعظم کار را در آن جا ببینید که شامل 10 ساختمان است از جمله La Villa Savoye در حومه پاریس، سازه La Chapelle Notre Dame du Haut در رانچامپ و La Cite Radieuse در مارسی. بعد از فرانسه برای بازدید از سایر سازهها میتوان به باقی کشورها سفر کنید، از جمله خانه کراتکتها در آرژانتین، نمایشگاه فیلیپس در بلژیک و یا موزه ملی هنر غرب در ژاپن.
مکان: جزیره نیوفندلند در شرق کانادا
نامگذاری این منطقه به خاطر صعبالعبور بودن آن است و کنایهای است به این خواسته که ای کاش این منطقه در نقطه بهتری از زمین قرار گرفته بود. این منطقه که در جنوب شرقی نیوفندلند قرار گرفته اغلب مهآلود بوده و جایگاه یکی از پیچیدهتری اشکال یافت شده از زندگی در سرتاسر کره زمین است.
بسیاری از گردشگران برای مشاهده فسیلهای 565 میلیون ساله این منطقه که در کف دریا قرار داشته و با صخرههای بزرگ و ناهموار و موجهای شناور اقیانوس اطلس احاطه شدهاند، مسافتهای زیادی را از سرتاسر دنیا طی میکنند.
نکته: بازدیدکنندگان حتما باید همراه یک راهنمای تور از منطقه بازدید کنند. برای استخدام راهنما باید به مرکز Edge of Avalon در شهر کوچک Portugal Cove South بروید.
مکان: استان هوبی در شمال شرقی چین
منطقه شننونجیا تنها اکوسیستم جنگلی نیمهگرمسیری است که در خاورمیانه وجود دارد. علاوه بر وجود 5000 گونه گیاهی، حیوانات نادری مثل سمندر چینی، میمون دماغ سربالا، پلنگ ابری و خرس سیاه آسیایی است.
نکته: فرودگاه جدید Shennongjia Hongping در سال 2014 افتتاح شده است و پروازها را به شهرهای ووهان، چانگکینگ و شانگهای متصل میکند.
مکان: منطقه تاریخی آنتیگوا در منتهیالیه جنوب جزیره آنتیگوا، انگلستان
این مجموعه ساختمانی که به سبک معماری گرجستانیها در خلیجهای عمیق و باریک ساخته شده، طی قرن 18 میلادی و به منظور محافظت از اموال و داراییهای کشاورزان نیشکر در زمانی که قدرتهای اروپایی برای کنترل کارائیبشرقی رقابت میکردند، معروف شد. این مجموعه که زحمت بسیار زیادی برای احیای آن کشیده شده تا سال 1889 میلادی مامن نیروی دریایی انگلستان بود و بعد از آن به علت کم شدن ارزش اقتصادی و استراتژیک منطقه، رها شد.
نکته: بازدید از موزه Dockyard Museum در محل سکونت کارکنان اداری مجموعه که در اتاق سنگی قرار دارد را فراموش نکنید. مطالب و داستانهای بسیار جالبی درباره تاریخچه اقتصادی و زندگی در قلعههای این جزیره در این موزه وجود دارد.
مکان: استان مالاگا در جنوب اسپانیا و بخش خودمختار اندلس
قدمت این تپههای تدفین که با نام دلمن از آنها یاد شده و در کوههای اندلس مخفی شدهاند به 3 هزار سال قبل از تولد مسیح باز میگردد. دلمن ها بناهایی از تخته سنگ عمودیاند که با چند تخته سنگ افقی که همچون سینی میز هستند، پوشانده شده بودند.
تخته سنگهاى مسطحى که عموما روى چند پایه یا منهیر قرار دارند. یونسکو از این سازهها این طور تعریف میکند: ”یکی از عالیترین کارهای معماری اروپاییها قبل از تاریخ و یکی از مهمترین سنگهای یادمان اروپایی." شهر اتوکرا دقیقا مابین ناحیههای اطلس و مدیترانه قرار دارد، یعنی درست بین اروپا و افریقا.
نکته: حتما در یکی از اجراهای گیتار فلامینگو شهر شرکت کنید و بازدید از موزه پیکاسو، که در اصل یک قصر باسازی شده متعلق به قرن 16 میلادی است و 300 اثر از این هنرمند را در خود جای داده، در دستور کار قرار دهید.
مکان: 400 کیلومتری ایالت باخا کالیفرنیا در مکزیک
وجود 4 جزیره آتشفشانی مدفون شده حاکی از بزرگتر شدن سطح اقیانوس در سهونیم میلیون سال قبل در این منطقه است. مناطقی که فعالیت آتشفشانی در آنها صورت گرفته همچنان به عنوان مکانهای مطالعات زمینشناسی مورد توجه یونسکو هستند.
این جزایر که در مکزیک از آنها با نام ”لاکپشتهای کوچولو" یاد میشود، مکان بسیار مناسبی برای پرندگان دریایی و سایر جانوران محسوب میشوند. تعداد بسیار زیادی سفرهماهی، وال، دلفین و کوسه در آبهای این جزایر وجود دارد.
نکته: سفر از نقطه جنوبی باخا کالیفرنیا برای رسیدن به مجمعالجزایر رویاخیخدو (که معمولا با نام جزیرههای سوکور از آنها یاد میشود) حدود یک روز طول میکشد، اما علاقهمندان غواصی و طبیعت دوستان، بعد از مشاهده مناظره فوقالعاده زیبای منطقه، به راضی بودن از تلاش و هزینه صرف شده اذعان میکنند.
مکان: استان بیهار در شمالشرقی هند
منطقه باستانی نالاندا ماهیماوارا عنوان قدیمیترین دانشگاه باستانی شبهقاره هند را یدک میکشد و در گذشته دارای مقبرهها، زیارتگاه، ساختمانهای آموزشی و مسکونی و دیگر آثار هنری بسیار مجللی بوده است.
معبد این منطقه مقدمات انتقال آموختههای دانشگاه نالاندا به مدت 800 سال پیوسته را فراهم کرد و این فعالیت تاثیر بسیار زیادی در توسعه و شناخت بودائیسم به عنوان یک مذهب داشت. دانشگاه نالاندا تا پیش از نابودی توسط مهاجمان در سال 1193 میلادی، صدها سال پذیرای استادان و دانشجویان از سرتاسر قاره آسیا بود.
صومعه نالاندا تنها معبدی است که میتوان همچنان آثاری از طراحیهای مطبخخانه قرون وسطی و اشیا سنگی و برنزی باستانی را در آن یافت.
نکته: دولت هند بهمنظور توسعه گردشگری مذهبی و فرهنگی به سختی در حال تلاش برای متصل کردن مناطق مهم بودایی از جمله نالاندا به خط آهن، جاده و مسیرهای هوایی است. گردشگردان برای بازدید از این منطقه میتوان در شهر راجگیر که در 16 کیلومتری نالاندا قرار دارد، ساکن شوند.
مکان: قلمرو دریایی انگلستان در جبلالطارق نزدیک ساحل جنوبی اسپانیا
نکته: بسیاری از توریستها در بازدید از این مجموعه تنها به گشتوگذاری ساده با کشتی قناعت میکنند در حالی که بازدید از ساختمانهای با معماری زیبا و جذاب پالادیان (از سبکهای معماری اروپا به رهبری آندره پالادیو ایتالیایی)، تماشای میمونهای ” ماکاک بربر" و سایر نقاط قابل توجه، جبلالطارق را تبدیل به مقصدی شگفتانگیز برای سفر میکنند.
مکان: در کنار رود Zuojiang، منطقه خودمختار گوانژی هممرز با ویتنام، چین
در این منطقه که قدمتی 200 میلیون سال داشته، 38 صخره هنری که زندگی و آداب و سنن مردمان Luoyue را به تصویر کشیدهاند وجود دارد. بعضی از دانشمندان معتقدند که نقاشیها (با قدمت 5 قرن قبل از میلاد مسیح) نشاندهنده مراسمات و تشریفات فرهنگ عصر مفرغ (برنز) است که زمانی در قسمت جنوبی چین رواج داشته است.
نکته: دور بودن این آثار صخرهای تاثیر بسیار زیادی در حفظ آنها داشته است. شهر چونگزو حدود یک ساعت با این صخرهها فاصله دارد و مکان مناسبی برای اقامت توریستها و همچنین مشاهده مناظر طبیعی منطقه محسوب میشود.