به گزارش جام جم آنلاین از مهر، محققان موسسه حفاظت از محیط زیست آمریکا دریافتند موش های ساکن و بی تحرکی که در معرض میزان متفاوت اُزن، یک نوع آلاینده هوا، قرار داشتند در مقایسه با موش های پرتحرک تر دارای نشانه های بیشتر بیماری مزمن بودند.
موش های جوان به دو گروه تقسیم شده بودند: یک گروه دسترسی آسان به چرخ دونده داشتند (فعال) و گروه دیگر این دسترسی را نداشتند (بی تحرک و ساکن).
به مدت ۷ هفته به موش های فعال اجازه داده شد تا مطابق میل خود ورزش کنند درحالیکه در طول این مدت موش های گروه فاقد تحرک فقط در فعالیت های روزانه نظیر غذاخوردن و خوابیدن حضور داشتند.
بعد از این مدت، هر دو گروه موش ها در مقابل هوای فیلترشده یا سه میزان متفاوت غلظت اُزن به مدت ۱۰ ساعت در طول دو روز متوالی قرار گرفتند.
تیم تحقیق، تناوب و حجم تنفس و مقاومت گلوکز تمامی حیوانات را بعد از قرارگیری در مقابل هوای پاک یا اُزن اندازه گیری کردند. همچنین سلول های مایع نای در ریه ها بررسی شد.
به گفته محققان، با قرارگیری دو روزه در معرض آلاینده اُزن، تعداد سلول های سفید خون در گروه بی تحرک به شدت افزایش یافت. سطح گلوکز در هر دو گروه فعال و بی تحرک افزایش یافت اما این میزان افزایش در گروه بی تحرک به مراتب قابل توجه تر بود و مدت زمان بیشتری طول کشید تا به حالت عادی بازگشت.
این مطالعه همچنین نشان داد میزان تنفس در تمامی حیوانات بعد از قرارگیری در معرض اُزن با تاثیر منفی همراه بود.
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، محققان موسسه حفاظت از محیط زیست آمریکا دریافتند موش های ساکن و بی تحرکی که در معرض میزان متفاوت اُزن، یک نوع آلاینده هوا، قرار داشتند در مقایسه با موش های پرتحرک تر دارای نشانه های بیشتر بیماری مزمن بودند.
موش های جوان به دو گروه تقسیم شده بودند: یک گروه دسترسی آسان به چرخ دونده داشتند (فعال) و گروه دیگر این دسترسی را نداشتند (بی تحرک و ساکن).
به مدت ۷ هفته به موش های فعال اجازه داده شد تا مطابق میل خود ورزش کنند درحالیکه در طول این مدت موش های گروه فاقد تحرک فقط در فعالیت های روزانه نظیر غذاخوردن و خوابیدن حضور داشتند.
بعد از این مدت، هر دو گروه موش ها در مقابل هوای فیلترشده یا سه میزان متفاوت غلظت اُزن به مدت ۱۰ ساعت در طول دو روز متوالی قرار گرفتند.
تیم تحقیق، تناوب و حجم تنفس و مقاومت گلوکز تمامی حیوانات را بعد از قرارگیری در مقابل هوای پاک یا اُزن اندازه گیری کردند. همچنین سلول های مایع نای در ریه ها بررسی شد.
به گفته محققان، با قرارگیری دو روزه در معرض آلاینده اُزن، تعداد سلول های سفید خون در گروه بی تحرک به شدت افزایش یافت. سطح گلوکز در هر دو گروه فعال و بی تحرک افزایش یافت اما این میزان افزایش در گروه بی تحرک به مراتب قابل توجه تر بود و مدت زمان بیشتری طول کشید تا به حالت عادی بازگشت.
این مطالعه همچنین نشان داد میزان تنفس در تمامی حیوانات بعد از قرارگیری در معرض اُزن با تاثیر منفی همراه بود.
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از کلیک، دکتر احسانالله قربانیان مجری این طرح طی مصاحبه ای که با او انجام شده است اکسیژن را مهمترین ماده برای ادامه حیات جانداران دانست و گفت: انسان بدون اکسیژن تنها برای چند دقیقه زنده میماند از این رو زمانی که فردی قادر به تنفس نباشد با قرار دادن لولهای در مسیر تنفسی وی، امکان نفس کشیدن برای فرد فراهم میشود.
ایشان با بیان اینکه برقراری راه هوایی مطمئن از اولویتهای برخورد با بیماران در اورژانسها و بیماران تحت بیهوشی است، ادامه داد: در روشهای موجود برای باز کردن مسیر هوایی افراد از لولههای فنردار استفاده میشود که در صورت حرکت دادن و جابهجایی مختصر سر و یا گاز گرفتن لوله از سوی بیمار، این لوله دچار تاخوردگی میشود که در این صورت در تنفس فرد اختلال ایجاد خواهد شد.
دکتر قربانیان، با تاکید بر این که برای جلوگیری از گاز گرفتن، ابزارهای اضافی ارائه شده است، اضافه کرد: این ابزار اضافی مانع از دسترسی پزشک به این لوله خواهد شد.
این محقق با بیان این که دو دهه خلاء در طراحی نوین این لولهها احساس میشد، یادآور شد: بر این اساس مطالعاتی با عنوان طراحی و ساخت «لوله تراشه کافدار کیپ نشدنی با برجستگی و سیار مارپیچ داخلی» اجرایی کردیم. بر روی جدار لوله شیارها و برجستگیهایی تعبیه شده است و جایگذاری آن موجب میشود که تنفس فرد در هر شرایطی میسر باشد.
دکتر قربانیان ، جنس لولههای تنفسی رایج را از پلاستیک نرم سازگار با مصارف پزشکی دانست و اظهار کرد: نرم بودن لولهها و انحنای مسیر تنفسی، تاشدن لوله و کیپ شدن مسیر لوله تراشه بر اثر گاز گرفتن را به شدت افزایش میدهد ضمن آن که لولههای رایج فاقد سیستم مقابله با کیپ شدن هستند.
وی ادامه داد: بر این اساس لوله تراشه طراحی شده در این طرح از جنس PVC شفاف سازگار با مصارف پزشکی با قوام نسبتا نرم ساخته شده است. این امر موجب شده تا قابلیتهای لولههای معمول عبور جریان هوای تنفسی را حتی با تا شدن و گاز گرفتن بیمار، تضمین شود.
قربانیان با اشاره به مزایای شیارها و برجستگیهای جدار این لوله گفت: شیارها و مارپیچ و برجستگیهای ریز درون لوله موجب شده تا این لوله کیپ نشود و جریان هوا از لابلای شیارها برقرار بماند.
وی تنفس ایمن، عدم نیاز به تجهیزات اضافه، سهولت در راه اندازی خط تولید و عدم وجود نمونه داخلی و خارجی را از مزایای این طرح نام برد و خاطرنشان کرد: تستهای اولیه این ابزار در مرکز تحقیقات بیهوشی قلب باز دانشگاه علوم پزشکی مشهد اجرایی و بر اساس نتایجی که از این آزمون به دست آمد تاییدیههای آن از سوی این مرکز صادر شد.
به گفته ی وی، نتایج آزمایشها نشان داد که حتی بعد از ۳ بار تا شدگی، امکان تهویه هوا از طریق این لوله وجود دارد.
مجری طرح، به بازار مصرف این لولهها در کشور اشاره کرد و یادآور شد: ماهیانه ۷۲۱ هزار قطعه از این لوله در بیمارستانها و مراکز درمانی کشور استفاده میشود و گردش مالی آن حدود ۲۶۰ میلیارد تومان است.
وی به بیان مدت زمان استفاده از لوله تنفسی طراحی شده پرداخت و تاکید کرد: به طور کلی کلیه لولههای تنفسی برای ۱۰ تا ۲۰ روز قابل استفاده است.
سالمندان بیشتر از جوانان در معرض خطر عفونت های ریوی هستند
هوای ریه هایتان را داشته باشید
بیماری های دوران سالمندی متفاوت تر و متنوع تر از دوران جوانی است و یکی از بیماری هایی که در سالمندان نسبتا رایج است، بیماری های ریوی در سنین بالاست. از سوی دیگر و از آنجا که این روزها زیاد صحبت از تزریق واکسن آنفلوآنزا می شود، بی مناسبت ندیدم که به انواع شایع بیماری های ریوی در سالمندان اشاره کنم و یادآور شوم که یکی از راه های کم کردن شانس ابتلا به این بیماری ها، تزریق سالانه واکسن آنفلوآنزا است.
سالمندان بیشتر از جوانان در معرض خطر عفونت های ریوی هستند و مهم ترین دلیل آن هم ضعف سیستم ایمنی در افراد پس از میانسالی است. به طور طبیعی انسان ها بعد از 50 سالگی دچار ضعف سیستم ایمنی می شوند و هر چه سن افزایش می یابد عوارض این ضعف با شدت بیشتری نمایان می شود.
یکی از عوارضی که ضعف سیستم ایمنی روی بدن دارد، افزایش احتمال ابتلا به عفونت در سالمندی است. البته عفونت های ریوی در هر سنی خطرناک هستند ولی در سالمندان این خطر بیشتر است. عفونت ریوی همچنان یکی از دلایل اصلی مرگ و میر افراد میانسال است. بنابراین بهترین راه برای کاهش مرگ و میر سالمندان در اثر بیماری، شناخت مواردی است که احتمال عفونت ریه را در سالمندان بالا می برد تا با جلوگیری از آنها بتوان احتمال را به حداقل رساند.
مصرف برخی از داروها زمینه را برای ابتلا به عفونت های ریوی مهیا می کند
عوامل خطرساز عفونت ریوی در سالمندان
√ کم تحرکی: دراز کشیدن زیاد و بی تحرکی، باعث می شود ترشحات در ریه تجمع پیدا کند و این مسئله باعث بالا رفتن شانس عفونت دستگاه تنفس می شود.
√ سیگار: سالمندانی که سیگار می کشند، بیشتر از سایر همسالان خود در معرض ابتلا به عفونت های ریوی هستند.
√ دمانس یا آلزایمر: در این افراد سطح هوشیاری پایین است. ممکن است داروهای خواب آور هم برای بیمار تجویز شود، در نتیجه اختلال در بلع در بیماران مشاهده می شود که احتمال برگشت محتویات حلق و دهان آغشته به میکروب را به مجاری ریوی بالا می برد.
√ مصرف برخی از داروها: از داروهایی استفاده می کنند که باعث خشکی دهان و بزاق می شود. بعضی از داروها مانند داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی با کاهش ترشح بزاق و توقف ویروس ها در مجاری تنفسی، زمینه را برای ابتلا به عفونت های ریوی مهیا می کنند.
√ دیابت: سالمندانی که به دیابت کنترل نشده مبتلا هستند، بیشتر از سایر همسالان خود در معرض ابتلا به عفونت های روی هستند.
√ عدم تزریق واکسن آنفلوآنزا: این واکسن شانس بروز بعضی از عفونت های ویروسی ریه را کمتر می کند و باید سالیانه تزریق شود.
نشانه های عفونت ریوی در سالمندان
علامت عفونت ریوی در جوانان با سالمندان متفاوت است. در افراد جوان معمولا بیماری با سرفه حاد، خلط به رنگ زرد و تنگی نفس و تب و لرز شروع می شود و به شکل حاد و پر سر و صداست و ظرف مدت کوتاهی حتما فرد را به سوی پزشک سوق می دهد ولی در سن بالا این علائم وجود ندارد و تنها علامتی که نشانه بروز بیماری است، کاهش سطح هوشیاری سالمند است. یعنی بیمار بدون سرفه، خلط و ... فقط دچار خواب آلودگی می شود و خواب آلودگی تنها علامت عفونت تنفسی بیمار است.
نشانه بروز بیماری عقفونت ریوی در سالمندان کاهش سطح هوشیاری است
همچنین در سنین بالا بعضی از سالمندان در خانه سالمندان نگهداری می شوند. زندگی در مراکز نگهداری باعث می شود سالمندان در معرض عفونت های خاص که اتفاقا خطرناک هم هستند قرار گیرند. این افراد نسبت به کسانی که در خانه مسکونی زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر هستند.
خانواده ها نسبت به کاهش هوشیاری سالمند و هر علائم غیرعادی هوشیار باشند و خیلی زود سالمند را به اولین مرکز درمانی برسانند. هر چقدر درمان با تاخیر باشد، احتمال پیشرفت بیماری و فوت سالمندانی که کهنسال هستند، بیشتر خواهد شد.
بیماری های انسدادی مزمن ریه
انتظار می رود تا سال 2020، COPD یا بیماری انسدادی مزمن ریوی سومین علت مرگ و میر سالمندان را به خود اختصاص دهد. پیش بینی می شود در سال های آینده از هر 6 زن یک نفر و از هر 4 مرد یک نفر بعد از 55 سالگی به بیماری انسدادی مزمن ریوی مبتلا باشند. بروز این بیماری ارتباط زیادی با سن دارد. عامل اصلی بروز بیماری انسدادی مزمن ریوی، سیگار است. مهمترین اقدام برای جلوگیری از ابتلا به بیماری انسداد مزمن ریه ترک سیگار است. در صورت ابتلای سالمند بهترین درمان استفاده از اسپری ها و داروهای استنشاقی است.
البته مصرف این داروها در سن بالا با مشکلاتی همراه است و حتما باید نحوه درست استفاده از اسپری به سالمندان آموزش داده شود. مهم است که هماهنگی بین دست و تنفس وجود داشته باشد ولی اغلب سالمندانی که سن بالایی هم دارند نمی توانند این هماهنگی را به خوبی ایجاد کنند. درست مصرف نکردن دارو باعث پیشرفت بیماری خواهد شد.
بیماری قلبی معمولا با بیماری انسدادی مزمن ریوی همراه است
بیماری های همراه
حدود 4 درصد از مبتلایان به COPD به بیماری های روان شناختی مانند افسردگی و اضطراب مبتلا هستند. به همین دلیل ممکن است داروهای تجویز شده را به خوبی مصرف نکنند یا نسبت به بیماری بی توجه باشند. در این افراد احتمال فوت در اثر بیماری COPD زیاد است.
بیماری دیگری که با بیماری انسدادی مزمن ریوی همراه است، بیماری های قلبی است. افرادی که سیگار می کشند در معرض بیماری های قلبی – ریوی قرار دارند. وجود این 2 بیماری همراه با سی او پی دی احتمال مرگ و میر را در سالمندان بالا می برد. چنین بیمارانی معمولا علائمی از تنگی نفس را دارند. بیماری های انسدادی مزمن ریوی شامل برونشیت مزمن، برونشکتازی و آمفیزم هستند که باعث انسداد در مجاری راه های هوایی می شوند. انسداد پیشرونده است و بیماران باید در بیمارستان بستری شوند تا اکسیژن تراپی و اقدامات درمانی دارویی برای شان انجام گیرد. سالمندان سیگاری حتما باید سیگار را ترک کنند.
منبع :
هفته نامه سلامت
bartarinha.ir
سالمندان بیشتر از جوانان در معرض خطر عفونت های ریوی هستند
هوای ریه هایتان را داشته باشید
بیماری های دوران سالمندی متفاوت تر و متنوع تر از دوران جوانی است و یکی از بیماری هایی که در سالمندان نسبتا رایج است، بیماری های ریوی در سنین بالاست. از سوی دیگر و از آنجا که این روزها زیاد صحبت از تزریق واکسن آنفلوآنزا می شود، بی مناسبت ندیدم که به انواع شایع بیماری های ریوی در سالمندان اشاره کنم و یادآور شوم که یکی از راه های کم کردن شانس ابتلا به این بیماری ها، تزریق سالانه واکسن آنفلوآنزا است.
سالمندان بیشتر از جوانان در معرض خطر عفونت های ریوی هستند و مهم ترین دلیل آن هم ضعف سیستم ایمنی در افراد پس از میانسالی است. به طور طبیعی انسان ها بعد از 50 سالگی دچار ضعف سیستم ایمنی می شوند و هر چه سن افزایش می یابد عوارض این ضعف با شدت بیشتری نمایان می شود.
یکی از عوارضی که ضعف سیستم ایمنی روی بدن دارد، افزایش احتمال ابتلا به عفونت در سالمندی است. البته عفونت های ریوی در هر سنی خطرناک هستند ولی در سالمندان این خطر بیشتر است. عفونت ریوی همچنان یکی از دلایل اصلی مرگ و میر افراد میانسال است. بنابراین بهترین راه برای کاهش مرگ و میر سالمندان در اثر بیماری، شناخت مواردی است که احتمال عفونت ریه را در سالمندان بالا می برد تا با جلوگیری از آنها بتوان احتمال را به حداقل رساند.
مصرف برخی از داروها زمینه را برای ابتلا به عفونت های ریوی مهیا می کند
عوامل خطرساز عفونت ریوی در سالمندان
√ کم تحرکی: دراز کشیدن زیاد و بی تحرکی، باعث می شود ترشحات در ریه تجمع پیدا کند و این مسئله باعث بالا رفتن شانس عفونت دستگاه تنفس می شود.
√ سیگار: سالمندانی که سیگار می کشند، بیشتر از سایر همسالان خود در معرض ابتلا به عفونت های ریوی هستند.
√ دمانس یا آلزایمر: در این افراد سطح هوشیاری پایین است. ممکن است داروهای خواب آور هم برای بیمار تجویز شود، در نتیجه اختلال در بلع در بیماران مشاهده می شود که احتمال برگشت محتویات حلق و دهان آغشته به میکروب را به مجاری ریوی بالا می برد.
√ مصرف برخی از داروها: از داروهایی استفاده می کنند که باعث خشکی دهان و بزاق می شود. بعضی از داروها مانند داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی با کاهش ترشح بزاق و توقف ویروس ها در مجاری تنفسی، زمینه را برای ابتلا به عفونت های ریوی مهیا می کنند.
√ دیابت: سالمندانی که به دیابت کنترل نشده مبتلا هستند، بیشتر از سایر همسالان خود در معرض ابتلا به عفونت های روی هستند.
√ عدم تزریق واکسن آنفلوآنزا: این واکسن شانس بروز بعضی از عفونت های ویروسی ریه را کمتر می کند و باید سالیانه تزریق شود.
نشانه های عفونت ریوی در سالمندان
علامت عفونت ریوی در جوانان با سالمندان متفاوت است. در افراد جوان معمولا بیماری با سرفه حاد، خلط به رنگ زرد و تنگی نفس و تب و لرز شروع می شود و به شکل حاد و پر سر و صداست و ظرف مدت کوتاهی حتما فرد را به سوی پزشک سوق می دهد ولی در سن بالا این علائم وجود ندارد و تنها علامتی که نشانه بروز بیماری است، کاهش سطح هوشیاری سالمند است. یعنی بیمار بدون سرفه، خلط و ... فقط دچار خواب آلودگی می شود و خواب آلودگی تنها علامت عفونت تنفسی بیمار است.
نشانه بروز بیماری عقفونت ریوی در سالمندان کاهش سطح هوشیاری است
همچنین در سنین بالا بعضی از سالمندان در خانه سالمندان نگهداری می شوند. زندگی در مراکز نگهداری باعث می شود سالمندان در معرض عفونت های خاص که اتفاقا خطرناک هم هستند قرار گیرند. این افراد نسبت به کسانی که در خانه مسکونی زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر هستند.
خانواده ها نسبت به کاهش هوشیاری سالمند و هر علائم غیرعادی هوشیار باشند و خیلی زود سالمند را به اولین مرکز درمانی برسانند. هر چقدر درمان با تاخیر باشد، احتمال پیشرفت بیماری و فوت سالمندانی که کهنسال هستند، بیشتر خواهد شد.
بیماری های انسدادی مزمن ریه
انتظار می رود تا سال 2020، COPD یا بیماری انسدادی مزمن ریوی سومین علت مرگ و میر سالمندان را به خود اختصاص دهد. پیش بینی می شود در سال های آینده از هر 6 زن یک نفر و از هر 4 مرد یک نفر بعد از 55 سالگی به بیماری انسدادی مزمن ریوی مبتلا باشند. بروز این بیماری ارتباط زیادی با سن دارد. عامل اصلی بروز بیماری انسدادی مزمن ریوی، سیگار است. مهمترین اقدام برای جلوگیری از ابتلا به بیماری انسداد مزمن ریه ترک سیگار است. در صورت ابتلای سالمند بهترین درمان استفاده از اسپری ها و داروهای استنشاقی است.
البته مصرف این داروها در سن بالا با مشکلاتی همراه است و حتما باید نحوه درست استفاده از اسپری به سالمندان آموزش داده شود. مهم است که هماهنگی بین دست و تنفس وجود داشته باشد ولی اغلب سالمندانی که سن بالایی هم دارند نمی توانند این هماهنگی را به خوبی ایجاد کنند. درست مصرف نکردن دارو باعث پیشرفت بیماری خواهد شد.
بیماری قلبی معمولا با بیماری انسدادی مزمن ریوی همراه است
بیماری های همراه
حدود 4 درصد از مبتلایان به COPD به بیماری های روان شناختی مانند افسردگی و اضطراب مبتلا هستند. به همین دلیل ممکن است داروهای تجویز شده را به خوبی مصرف نکنند یا نسبت به بیماری بی توجه باشند. در این افراد احتمال فوت در اثر بیماری COPD زیاد است.
بیماری دیگری که با بیماری انسدادی مزمن ریوی همراه است، بیماری های قلبی است. افرادی که سیگار می کشند در معرض بیماری های قلبی – ریوی قرار دارند. وجود این 2 بیماری همراه با سی او پی دی احتمال مرگ و میر را در سالمندان بالا می برد. چنین بیمارانی معمولا علائمی از تنگی نفس را دارند. بیماری های انسدادی مزمن ریوی شامل برونشیت مزمن، برونشکتازی و آمفیزم هستند که باعث انسداد در مجاری راه های هوایی می شوند. انسداد پیشرونده است و بیماران باید در بیمارستان بستری شوند تا اکسیژن تراپی و اقدامات درمانی دارویی برای شان انجام گیرد. سالمندان سیگاری حتما باید سیگار را ترک کنند.
منبع :
هفته نامه سلامت
bartarinha.ir
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از کلیک، دکتر احسانالله قربانیان مجری این طرح طی مصاحبه ای که با او انجام شده است اکسیژن را مهمترین ماده برای ادامه حیات جانداران دانست و گفت: انسان بدون اکسیژن تنها برای چند دقیقه زنده میماند از این رو زمانی که فردی قادر به تنفس نباشد با قرار دادن لولهای در مسیر تنفسی وی، امکان نفس کشیدن برای فرد فراهم میشود.
ایشان با بیان اینکه برقراری راه هوایی مطمئن از اولویتهای برخورد با بیماران در اورژانسها و بیماران تحت بیهوشی است، ادامه داد: در روشهای موجود برای باز کردن مسیر هوایی افراد از لولههای فنردار استفاده میشود که در صورت حرکت دادن و جابهجایی مختصر سر و یا گاز گرفتن لوله از سوی بیمار، این لوله دچار تاخوردگی میشود که در این صورت در تنفس فرد اختلال ایجاد خواهد شد.
دکتر قربانیان، با تاکید بر این که برای جلوگیری از گاز گرفتن، ابزارهای اضافی ارائه شده است، اضافه کرد: این ابزار اضافی مانع از دسترسی پزشک به این لوله خواهد شد.
این محقق با بیان این که دو دهه خلاء در طراحی نوین این لولهها احساس میشد، یادآور شد: بر این اساس مطالعاتی با عنوان طراحی و ساخت «لوله تراشه کافدار کیپ نشدنی با برجستگی و سیار مارپیچ داخلی» اجرایی کردیم. بر روی جدار لوله شیارها و برجستگیهایی تعبیه شده است و جایگذاری آن موجب میشود که تنفس فرد در هر شرایطی میسر باشد.
دکتر قربانیان ، جنس لولههای تنفسی رایج را از پلاستیک نرم سازگار با مصارف پزشکی دانست و اظهار کرد: نرم بودن لولهها و انحنای مسیر تنفسی، تاشدن لوله و کیپ شدن مسیر لوله تراشه بر اثر گاز گرفتن را به شدت افزایش میدهد ضمن آن که لولههای رایج فاقد سیستم مقابله با کیپ شدن هستند.
وی ادامه داد: بر این اساس لوله تراشه طراحی شده در این طرح از جنس PVC شفاف سازگار با مصارف پزشکی با قوام نسبتا نرم ساخته شده است. این امر موجب شده تا قابلیتهای لولههای معمول عبور جریان هوای تنفسی را حتی با تا شدن و گاز گرفتن بیمار، تضمین شود.
قربانیان با اشاره به مزایای شیارها و برجستگیهای جدار این لوله گفت: شیارها و مارپیچ و برجستگیهای ریز درون لوله موجب شده تا این لوله کیپ نشود و جریان هوا از لابلای شیارها برقرار بماند.
وی تنفس ایمن، عدم نیاز به تجهیزات اضافه، سهولت در راه اندازی خط تولید و عدم وجود نمونه داخلی و خارجی را از مزایای این طرح نام برد و خاطرنشان کرد: تستهای اولیه این ابزار در مرکز تحقیقات بیهوشی قلب باز دانشگاه علوم پزشکی مشهد اجرایی و بر اساس نتایجی که از این آزمون به دست آمد تاییدیههای آن از سوی این مرکز صادر شد.
به گفته ی وی، نتایج آزمایشها نشان داد که حتی بعد از ۳ بار تا شدگی، امکان تهویه هوا از طریق این لوله وجود دارد.
مجری طرح، به بازار مصرف این لولهها در کشور اشاره کرد و یادآور شد: ماهیانه ۷۲۱ هزار قطعه از این لوله در بیمارستانها و مراکز درمانی کشور استفاده میشود و گردش مالی آن حدود ۲۶۰ میلیارد تومان است.
وی به بیان مدت زمان استفاده از لوله تنفسی طراحی شده پرداخت و تاکید کرد: به طور کلی کلیه لولههای تنفسی برای ۱۰ تا ۲۰ روز قابل استفاده است.
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، محققان موسسه حفاظت از محیط زیست آمریکا دریافتند موش های ساکن و بی تحرکی که در معرض میزان متفاوت اُزن، یک نوع آلاینده هوا، قرار داشتند در مقایسه با موش های پرتحرک تر دارای نشانه های بیشتر بیماری مزمن بودند.
موش های جوان به دو گروه تقسیم شده بودند: یک گروه دسترسی آسان به چرخ دونده داشتند (فعال) و گروه دیگر این دسترسی را نداشتند (بی تحرک و ساکن).
به مدت ۷ هفته به موش های فعال اجازه داده شد تا مطابق میل خود ورزش کنند درحالیکه در طول این مدت موش های گروه فاقد تحرک فقط در فعالیت های روزانه نظیر غذاخوردن و خوابیدن حضور داشتند.
بعد از این مدت، هر دو گروه موش ها در مقابل هوای فیلترشده یا سه میزان متفاوت غلظت اُزن به مدت ۱۰ ساعت در طول دو روز متوالی قرار گرفتند.
تیم تحقیق، تناوب و حجم تنفس و مقاومت گلوکز تمامی حیوانات را بعد از قرارگیری در مقابل هوای پاک یا اُزن اندازه گیری کردند. همچنین سلول های مایع نای در ریه ها بررسی شد.
به گفته محققان، با قرارگیری دو روزه در معرض آلاینده اُزن، تعداد سلول های سفید خون در گروه بی تحرک به شدت افزایش یافت. سطح گلوکز در هر دو گروه فعال و بی تحرک افزایش یافت اما این میزان افزایش در گروه بی تحرک به مراتب قابل توجه تر بود و مدت زمان بیشتری طول کشید تا به حالت عادی بازگشت.
این مطالعه همچنین نشان داد میزان تنفس در تمامی حیوانات بعد از قرارگیری در معرض اُزن با تاثیر منفی همراه بود.