اگر یک باغچه کوچک برای پرورش گیاهان مورد علاقه خود داشته باشید بهتر است کمی هم به فکر سلامت خانواده باشید و از این باغچه برای پرورش برخی از سبزیجات مورد نیاز خانه استفاده کنید.
به گزارش آلامتو به نقل از سایت بذرام؛ پرورش سبزیجات تازه و سالم و خوش طعم در طول فصل های سرد هم امکان پذیر است و شما می توانید به راحتی این کار را انجام دهید. تنها کافی است سبزیجات مناسب فصل را بکارید تا با مشکلی مواجه نشوید. در زیر 20 سبزی مناسب برای فصل های سرد نام برده شده است که به سرعت محصولات آن ها قابل برداشت هستند.
چغندر یکی از سبزیجات پاییزی فوق العاده است. بسیاری از افراد ریشه چغندر را مصرف می کنند و بعضی برگ آن را استفاده می کنند زیرا یک منبع عالی از ویتامین C و ویتامین A می باشد. یک نکته ضروری در مورد پرورش چغندر این است که چغندر باید به صورت عمیق در خاک قرار داده شود به طوری که در برابر سرما آسیب نبیند.
کلم برای بسیاری از کشاورزان و پرورش دهندگان یکی از بهترین گزینه ها برای پرورش پاییزی است. کلم بروکلی غنی از مواد معدنی و ویتامین ها است. همچنین کمتر در معرض آفات قرار می گیرد. کلم بروکلی را می توان به راحتی در اواسط شهریور کاشت.
کلم به خوبی در فصول سرد رشد می کند زیرا رطوبت بیش از حد و یا هوای خیلی گرم برای این گیاه خوب نیست و در این شرایط کلم به خوبی رشد نمی کند. بهترین ویژگی این گیاه این است که می توان برای مدت زیادی آن را ذخیره کرد.
هویج یکی از سبزیجات برای پرورش در پاییز/زمستان است، این گیاه برای سلامتی انسان بسیار ضروری است و می توان تا نه ماه بدون عارضه ای آن را ذخیره کرد. هویج را هر زمانی که از نظر اندازه مورد قبول باشد می توان برداشت کرد.
کلارد در میان دسته سبزیجات فصل سرد، خوشمزه تر و آبدار تر است. این گیاه رشد آسانی دارد ولی به یک فضای بزرگ برای رشد نیاز دارند، کلارد در وضعیت نا متعادل سخت تر رشد می کند.
کلم قمری از خانواده کلم است و شرایط رشد و پرورش آن مثل کلم معمولی می باشد. کلم قمری در ظرف شش هفته آماده و قابل برداشت است.
تره فرنگی برای مصرف ساقه و برگ های آن کاشته می شود، بنابراین پرورش تره فرنگی در زمستان یک پروسه حساس است. مطمئن شوید که به گیاه به اندازه کافی آب می دهید و همچنین به اندازه کافی در معرض نور باشد. در غیر این صورت تره فرنگی به خوبی رشد نمی کند. تره فرنگی ارزش غذایی بالایی دارد، این گیاه را حتما به سالاد زمستانی خود اضافه کنید.
شما به راحتی می توانید در طول زمستان در باغ خود یک مزرعه کاهو داشته باشید. کاهو برای سلامتی بسیار مفید است و طعم و مزه فوق العاده ای دارد. پرورش کاهو آسان است بنابراین کاهو می تواند یک شروع عالی برای کسانی باشد که قصد دارند سبزیجات و گیاهان را پرورش دهند. کاهو تقریبا روزانه به 5 ساعت نور نیاز دارد، در نتیجه در طول زمستان هم می توان آن را پرورش داد.
زمانی که به خردل فکر می کنید چه چیزی در ذهن شما نقش می بندد؟ سس زرد و روشن که به ساندویچ اضافه می شود.
خردل یکی از سبزیجات پاییزی و زمستانی است که خواص زیادی هم دارد. سس خردل درست کنید و آن را به مواد غذایی خود اضافه کنید و از آن لذت ببرید.
پیاز از سبزیجاتی است که در غذاهای روزانه زیاد استفاده می شود که معمولا به جوهر غذا معروف است و باعث متفاوت شدن طعم غذا می شود. پیاز سفید و قرمز از سبزیجات پاییزی و زمستانی هستند.
در طول روزهای سرد سوپ نخود فرنگی بسیار دلچسب است، همچنین نخود فرنگی سرخ شده با کره یا روغن بسیار خوشمزه می باشد. راه های متفاوت و زیادی برای مصرف نخود فرنگی وجود دارد و در بسیاری از غذاها به کار می رود. شما می توانید در طول زمستان نخود فرنگی را بکارید و در زمان مناسب آن را برداشت کنید.
تربچه از سبزیجاتی است که می توان همیشه آن را کاشت و در زمان کوتاهی هم می توان آن را برداشت کرد. تربچه را می توان در انواع سوپ و سالاد به کار برد. همچنین پرورش این سبزی خوشمزه می تواند یک منبع درآمد باشد.
اسفناج به عنوان یک سبزی با ارزش و مغذی شناخته می شود. این سبزی دارای مقدار زیادی آهن، ویتامین C و ویتامین A است و در طبخ سوپ، آش و سالاد به کار می رود. استفاده از اسفناج در غذا طعم دلپذیری به آن می دهد.
دانه های لوبیا را در اواسط شهریور بکارید، به طوری که قادر به برداشت آن در سرما باشید.
شلغم یک گیاه با ارزش غذایی بالا است که طعم شگفت انگیزی دارد. شلغم برای کسانی که در زمستان دچار بیماری می شوند بسیار مفید است. این گیاه به آسانی رشد می کند. پرورش شلغم یک منبع درآمد خوب نیز می باشد.
کلم کیل مانند دیگر اعضای خانواده کلم، در فصل سرد به خوبی رشد می کند. اگر شما می خواهید بهترین محصول را از کلم داشته باشید باید آن را در زمستان برداشت کنید.
شما می توانید سیر را در اواسط مهر ماه بکارید. سیر مرحله رشد طولانی دارد، بنابراین شما نمی توانید آن را قبل از تابستان برداشت کنید. انواع مختلف سیر برای کاشت وجود دارد. گونه ای را انتخاب کنید که برای شرایط شما مناسب باشد.
کنگر فرنگی خار دار، طعمی مشابه کنگر فرنگی دارد. این گیاه نیز یک گیاه مناسب برای کاشت در پاییز است و از آن به عنوان یک چاشنی برای سوپ و سالاد استفاده می شود.
هر دو این گیاه متعلق به خانواده کلم بروکلی هستند و جوانه هایی شبیه کلم بروکلی دارند، طعم و مزه ی آنها بسیار خوب است و ارزش غذایی آن ها بالا می باشد.
در عرض چند ماه شما می توانید این گیاه را برداشت کنید. کلم چینی مواد معدنی و ویتامین های زیادی دارد و از ارزش غذایی بالایی برخوردار می باشد.
سوپ نودل نوعی سوپ چینی است که با استفاده از رشتههای نودل، سویا سس، آب مرغ یا گوشت و سبزیجات تهیه میشود. با طرز تهیه سوپ نودل چینی آشنا شوید.
در ادامه قصد داریم طرز تهیه سوپ نودل چینی خوشمزهای را به شما اموزش دهیم که با استفاده از رشتههای نودل و سبزیجات تهیه میشود.
نودل | 1 بسته |
عصاره مرغ | 1 بسته |
پیازچه | 2 عدد |
سویا سس | 2 ق مرباخوری |
سیر | 2 حبه |
زنجبیل | 1/8 ق چایخوری |
فلفل دلمه قرمز یا نارنجی | 1 عدد |
سینه مرغ | 100گرم |
کلم برگ چینی | 1 پیمانه |
نمک، فلفل | به میزان لازم |
سوپ نودل شما آماده است. بهتر است این سوپ را بلافاصله بعد از پخت، داغِ داغ سرو کنید.
سوپ نودل انواع مختلفی دارد و شما میتوانید با کم و زیادکردن مواد اولیه، طعم این سوپ را طبق سلیقه خود تغییر دهید. امیدواریم از این دستور پخت استفاده کنید و در این شبهای سرد پاییزی، یک سوپ نودل خوشمزه و متفاوت تهیه کرده و از خوردن آن لذت ببرید.
گردآوری: گروه آشپزی ستاره
سالاد سبزیجات که بصورت سرخ شده است و همراه با سس آووکادو میل می شود بسیار خوشمزه و خوش عطر و مقوی است. در این مطلب، یک سالاد گرم برایتان انتخاب کرده ایم که مملو از کدو حلوایی و سس آووکادوست. امید که مورد توجهتان قرار بگیرد.
مواد لازم:
۱ عدد فلفل دلمه ای قرمز
۴۵۰ گرم کدو حلوائی
۴۵۰ گرم کلم بروکسل
۲ قاشق چایخوری آویشن
۱ قاشق چایخوری نمک
۱ قاشق چایخوری فلفل سیاه
۳ قاشق غذاخوری روغن زیتون
۱۱۵ گرم مخلوط سبزیجات سبز
برای سس آووکادو:
۱ عدد آووکادو
یک حبه سیر
آب ۱ عدد لیمو ترش
یک چهارم پیمانه روغن زیتون
نصف قاشق چایخوری نمک
یک چهارم قاشق چایخوری فلفل سیاهطرز تهیه:
1. فر را با دمای ۲۰۰ درجه سانتی گراد روشن کنید.
2. در یک کاسه بزرگ، کلم بروکسل، آووکادو، فلفل دلمه ای، آویشن، نمک، فلفل سیاه و روغن زیتون را با یکدیگر مخلوط کنید.
3. آنها را درون سینی فر ریخته و به مدت ۴۰ دقیقه در فر بگذارید تا پخته شوند.
4. برای تهیه سس، همه مواد را درون غذاساز ریخته و هم بزنید تا یکدست و خامه ای شوند.
5. برای تهیه سالاد، درون ظرف موردنظر یک مشت سبزیجات سبز ریخته، روی آنها سبزیجات سرخ شده را قرار دهید. در آخر هم با قاشق سس آوکادو را اضافه کنید.
بامداد – سلامت نیوز/ زنان بلندقدتر تا رسیدن به اواسط دهه ۷۰ زندگی خود احتمالا بیشتر دچار مشکلات فیزیکی و روانی در مقایسه با همتایان کوتاه قدتر خود می شوند.
به گفته محققان زنان بلندقامت تر می توانند با انجام برخی اقدامات خود را از تاثیرات منفی اندام بلند برهانند. چندین فاکتور از جمله ژنتیک و برخی شرایط خاص بر سرنوشت افراد بلندقامت تاثیر می گذارد.
به گفته ونجی ما، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه هاروارد، مطالعه قبلی نشان داده است که افراد بلندقامت تر از ریسک کمتر ابتلا به بیماری قلبی برخوردار هستند، اما ریسک بروز سرطان در آنها بیشتر است.
«ونجی ما» در ادامه تاکید می کند که محققان نمی دانند چگونه قامت بلند زنان بر سلامت عمومی آنها با افزایش سن تاثیر می گذارد.
در این مطالعه محققان، داده های بیش از ۶۸ هزار زن را بررسی کردند. قد زنان به همراه اطلاعات مربوط به شاخص توده بدنی، وضعیت سیگار کشیدن، میزان فعالیت بدنی و رژیم غذایی شان در سال ۱۹۸۰، زمانیکه میانگین سنی شان ۴۴ سال بود، ثبت شده بود.
روند پیگیری افراد تحت مطالعه تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشت. در سال ۲۰۱۲ محققان تعیین کردند که کدامیک از زنان دارای معیارهای «پیری سالم» هستند. تعریف پیری سالم اینگونه است: زنی که هیچ مشکل حافظه، مشکل فیزیکی و محدویدت های سلامت روان را گزارش نکره باشد و عاری از ۱۱ بیماری مزمن نظیر سرطان، دیابت نوع۲ و نارسایی کلیه باشد.
زنان براساس قدشان به ۵ گروه تقسیم شدند: میانگین قد گروه ها به ترتیب ۱۵۷.۵ cm، ۱۶۰ cm، ۱۶۲.۶ cm، cm ۱۶۷.۶ و ۱۷۲.۲ cm بود.
محققان دریافتند در مقایسه با گروهی که میانگین قدشان ۱۵۷.۵ cm بود، زنان گروه ۱۷۲.۲ cm کمتر از معیارهای پیری سالم برخوردار بودند.
دقیقا مشخص نیست که چرا زنان بلندقدتر کمتر دارای معیارهای پیری سالم هستند، و در مطالعات بعدی به این موضوع پرداخته خواهد شد.
اما محققان بعد از مطالعه فاکتورهای سبک زندگی زنان، از جمله رژیم غذایی، دریافتند زنان بلندقدی که تغذیه سالم تری داشتند نسبت به زنان بلندقدتر گروه خود از وضعیت بهتری برخورداری بودند.
از اینرو محققان توصیه می کنند رژیم غذایی سالم غنی از میوه، سبزیجات و غلات کامل تاثیر مثبتی بر وضعیت سلامت زنان بلندقد دارد.
نوشته مصرف سبزیجات در زنان بلندقد اولین بار در بامداد پدیدار شد.
وب سایت سوران: گاهی باید روی ماهی یا گوشت هایمان بعد از پخت، نوعی سس بریزیم که نمی دانیم از کدام نوع استفاده کنیم. در این مطلب طرز تهیه نوعی سس را به شما آموزش می دهیم که برای روی ماهی و انواع گوشت و سبزیجات مناسب است.
مواد لازم:
طرز تهیه:
1. برای تهیه این سس ابتدا خامه ترش را با آبلیمو و مقدار مناسب نمک مخلوط کرده و بعد شوید ریز شده را اضافه کنید.
نکات:
1)از این سس برای سرو ماهی،مرغ،گوشت و سایر غذاهای دلخواه استفاده کنید.حتی میتوانید سیب زمینی را سرخ کرده و با این سس سرو کنید.
2)در صورت تمایل به جای پیاز از پودر پیاز استفاده کنید.
3)این سس را میتوانید با انواع ادویه های دلخواه چون پودر سیر،پودر موسیر،آویشن ،زعفران و ...مخلوط کنید.
4)بهتر است برای تهیه این سس از شوید تازه استفاده شود.
5)در صورت تمایل از نیمی خامه ترش و نیمی ماست خامه ای برای تهیه سس استفاده کنید.
6)از این مقدار مواد اولیه 1/2 فنجان کرم شوید بدست می آید.
7)اضافه کردن مقداری پیازچه ریز شده به جای پیاز این سس را خوشمزه تر میکند.
میوه ها و سبزیجات | مبلغ به ریال |
---|---|
سیب زرد و قرمز لبنان(کیلویی): | ۲۳,۰۰۰ |
انگور - سایر انواع (کیلویی): | ۲۰,۰۰۰ |
موز خوشه ای(کیلویی): | ۴۱,۵۰۰ |
قارچ دکمه ای فله(کیلویی): | ۵۵,۰۰۰ |
قارچ بسته بندی 800 گرمی: | ۶۲,۰۰۰ |
بادمجان(کیلویی): | ۲۶,۰۰۰ |
خیار ممتاز(کیلویی): | ۱۴,۰۰۰ |
سیب زمینی انباری (کیلویی): | ۲۱,۵۰۰ |
گوجه فرنگی بوته رس (کیلویی): | ۱۲,۵۰۰ |
هویج(کیلویی): | ۹,۰۰۰ |
پرتقال تامسون شمال(کیلویی): | ۱۵,۵۰۰ |
کیوی(کیلویی): | ۲۷,۰۰۰ |
لیموشیرین(کیلویی): | ۱۳,۰۰۰ |
پیاز زرد(کیلویی): | ۱۰,۰۰۰ |
نارنگی (کیلویی): | ۱۴,۰۰۰ |
لیمو ترش سنگی( کیلویی): | ۱۸,۰۰۰ |
توت فرنگی (کیلویی): | ۸۰,۰۰۰ |
جام جم سرا:
طرز تهیه:
۱. برای تهیه سمبوسه سبزیجات، در یک قابلمه بزرگ ۲ قاشق غذاخوری روغن را روی حرارت متوسط قرار دهید.
۲. سیب زمینیها را پوست کنده و خرد کنید. سپس در قابلمه بریزید و پیاز را اضافه کنید و در حدود ۱۵ دقیقه یا تا زمانی که نرم شوند، آنها را در روغن تفت دهید.
۳. نخود فرنگی و هویج و سس کاری را اضافه کنید و به مدت ۴-۵ دقیقه هم بزنید.
۴. نان لواش را یه شکل مثلث دولا کنید و ۱-۲ قاشق غذاخوری در مرکز هر یک از مثلثها از مواد بریزید و لبههای آن را به هم بچسبانید.
۵. در یک تابه عمیق روغن بریزید و ۲-۳ دقیقه آن را بر روی حرارت بگذارید تا داغ شود. سمبوسه سبزیجات را درون روغن بیندازید تا شناور شوند.
۶. سپس آنها را از روغن خارج نموده و با ترشی یا ادویه میل نمایید.(ایرفامیلی)
جام جم سرا:
۱) پیازچه
پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عدهای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .
برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .
رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .
گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لولهای می باشد به صورت چتری و به رنگهای سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .
پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:
۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .
۲ – پیازچه سفید پیش رس .
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .
روش کاشت :
بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .
به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .
پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .
این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .
در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علفهای هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچههای سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .
در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علفهای هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .
بوتههای دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گلها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقهها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .
سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .
۲) مَرزِه
مرزه گیاهیست یک ساله ، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمتهای جنوبی کشور فرانسه می دانند .
روی ساقههای مرزه شاخههای زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد .
برگهای آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند .
این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود .
گلهای این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند .
روش کاشت :
این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت .
مرزه در خاکهای سبک و شنی ماسهای بهتر عمل می آید .
در زمان برداشت شاخههای جوان و کوچک را برای مصرف قطع میکنند و مجددا شاخههای جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند .
مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند .
۳) نعناع
نعناع ، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود .
نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد .
برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد .
مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکیها ، مصرف می شود .
برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند .
انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد . در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود .
روش کاشت :
ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند .
این ریشهها ، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقههای جدید را بوجود می آورند .
نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود ، چون ریشهها به اطراف می دوند و ساقه می دهند .
۴) ترخون
ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقههای زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .
روش کاشت :
ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشهها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطهای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشهها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشهها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشههای این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشهها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشههای کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشههای جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .
۵) ریحان
ریحان ، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان میباشد .
برگهای ریحان ، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است .
برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود .
آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند .
ریحان ، احتیاج فراوان به آب دارد . در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت .
این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود ، محصول خوبی خواهد داد .
روش کاشت :
ریحان را به دو صورت دستپاش در زمینهای کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند ، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته ، ریشهها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند .
مراقبت اساسی درکشت ریحان، حفظ رطوبت وآبیاری بموقع زمین میباشد .
برای تهیه بذر ریحان ساقههای بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گلها رسیدند و دانه بسته شد و بوتهها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقههای گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند .
زمانی که ساقهها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.
۶) شاهی
شاهی ، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود .
شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند .
محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است.
این گیاه در نواحی و مناطق گرم ، قبل از آن که برگها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند .
به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت .
البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند .
شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمینهای مرطوب و نمدار کاشته شود .
روش کاشت :
این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد .
همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد .
بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود .
برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود .
۷) تربچه
تربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگهای : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ، تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوتههای ترب ، بزرگتر از تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوتهها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک : تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمینهای رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .
روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.
بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .
بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .
بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .
معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند . به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون ، یا شاسی ، یا گلخانه کاشته ، در زمستان برداشت می نمایند .
تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت .
کشت تربچه ، به دو طریق خطی ( ردیف کاری ) ، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود .
زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .
میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد .
اگر به صورت فشرده کاشته شود ، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود ، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود .
( تذکر : آنچه در مورد نحوه کشت و مراقبت تربچه بیان شد شامل ترب، نیز می شود . فقط فاصله بین بوتههای ترب ، بیشتر از تربچه خواهد بود همچنین مقدار بذر مصرفی ترب ، کمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولانی تر از تربچه خواهد بود .)
روش خطی ( ردیفکاری ) : در روش خطی ، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر ، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند . سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند .
روش کرتی ( دستپاش ) : در روش کرتی ، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند .به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند .
کود دادن : تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت . لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .
تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند .
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .
بذر گیری : برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد . از آخرین محصول پاییزه تربچههای سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند . در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند . پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد . در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخههای حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند . پس از آنکه غلافها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلافها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند
در مورد تربچههای زمستانه بایستی از بذر تربچههای پائیزه بذر تهیه نمود.(مهندس منوچهر کارگر+پرورش و تولید گل های اپارتمانی وفضای باز)
جام جم سرا:
۱) پیازچه
پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عدهای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .
برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .
رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .
گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لولهای می باشد به صورت چتری و به رنگهای سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .
پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:
۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .
۲ – پیازچه سفید پیش رس .
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .
روش کاشت :
بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .
به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .
پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .
این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .
در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علفهای هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچههای سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .
در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علفهای هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .
بوتههای دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گلها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقهها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .
سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .
۲) مَرزِه
مرزه گیاهیست یک ساله ، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمتهای جنوبی کشور فرانسه می دانند .
روی ساقههای مرزه شاخههای زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد .
برگهای آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند .
این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود .
گلهای این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند .
روش کاشت :
این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت .
مرزه در خاکهای سبک و شنی ماسهای بهتر عمل می آید .
در زمان برداشت شاخههای جوان و کوچک را برای مصرف قطع میکنند و مجددا شاخههای جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند .
مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند .
۳) نعناع
نعناع ، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود .
نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد .
برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد .
مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکیها ، مصرف می شود .
برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند .
انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد . در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود .
روش کاشت :
ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند .
این ریشهها ، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقههای جدید را بوجود می آورند .
نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود ، چون ریشهها به اطراف می دوند و ساقه می دهند .
۴) ترخون
ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقههای زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .
روش کاشت :
ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشهها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطهای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشهها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشهها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشههای این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشهها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشههای کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشههای جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .
۵) ریحان
ریحان ، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان میباشد .
برگهای ریحان ، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است .
برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود .
آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند .
ریحان ، احتیاج فراوان به آب دارد . در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت .
این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود ، محصول خوبی خواهد داد .
روش کاشت :
ریحان را به دو صورت دستپاش در زمینهای کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند ، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته ، ریشهها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند .
مراقبت اساسی درکشت ریحان، حفظ رطوبت وآبیاری بموقع زمین میباشد .
برای تهیه بذر ریحان ساقههای بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گلها رسیدند و دانه بسته شد و بوتهها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقههای گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند .
زمانی که ساقهها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.
۶) شاهی
شاهی ، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود .
شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند .
محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است.
این گیاه در نواحی و مناطق گرم ، قبل از آن که برگها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند .
به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت .
البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند .
شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمینهای مرطوب و نمدار کاشته شود .
روش کاشت :
این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد .
همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد .
بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود .
برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود .
۷) تربچه
تربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگهای : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ، تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوتههای ترب ، بزرگتر از تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوتهها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک : تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمینهای رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .
روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.
بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .
بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .
بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .
معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند . به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون ، یا شاسی ، یا گلخانه کاشته ، در زمستان برداشت می نمایند .
تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت .
کشت تربچه ، به دو طریق خطی ( ردیف کاری ) ، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود .
زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .
میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد .
اگر به صورت فشرده کاشته شود ، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود ، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود .
( تذکر : آنچه در مورد نحوه کشت و مراقبت تربچه بیان شد شامل ترب، نیز می شود . فقط فاصله بین بوتههای ترب ، بیشتر از تربچه خواهد بود همچنین مقدار بذر مصرفی ترب ، کمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولانی تر از تربچه خواهد بود .)
روش خطی ( ردیفکاری ) : در روش خطی ، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر ، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند . سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند .
روش کرتی ( دستپاش ) : در روش کرتی ، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند .به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند .
کود دادن : تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت . لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .
تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند .
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .
بذر گیری : برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد . از آخرین محصول پاییزه تربچههای سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند . در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند . پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد . در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخههای حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند . پس از آنکه غلافها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلافها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند
در مورد تربچههای زمستانه بایستی از بذر تربچههای پائیزه بذر تهیه نمود.(مهندس منوچهر کارگر+پرورش و تولید گل های اپارتمانی وفضای باز)
جام جم سرا:
کباب کردن گوجه فرنگی و سبزیجات دیگر روی حرارتهای شدید در واقع هدر دادن وقت و دور ریختن پول صرف شده برای تهیه غذا برای خوردن غذایی است که مواد مغذی چندانی به بدنمان نمیرساند.
به گزارش نامه نیوز کباب کردن سبزیها خوبیها و بدیهایی دارد. مثلا سبزیهایی مانند گوجهفرنگی که دارای ویتامین C نسبتا زیادی هستند، در اثر حرارت دیدن، مقداری از ویتامین خود را از دست میدهند زیرا ویتامین C حساسترین ویتامین نسبت به حرارت است.
اما سایر ریزمغذیهای موجود در سبزیها، چندان تحتتاثیر حرارت ناشی از کباب کردن قرار نمیگیرند. مثلا بهتر است بدانید حتی جذب گروهی از ریزمغذیها مانند بتاکاروتنها و فلاونوئیدها در اثر حرارت دادن بیشتر میشود. ضمن اینکه حرارت دادن ملایم سبزیها باعث از بین رفتن آلودگی و میکروبهای احتمالی موجود در آنها هم میشود.
سبزیهایی مانند گوجهفرنگی و قارچ، جزو خوراکیهای بسیار کمکالری هستند که مصرف آنها بهصورت خام، بخارپز یا کبابی در کنار غذاهای مختلف، بسیار خوب است و معمولا مصرف سبزیهای خام توصیه میشود. زمانی که قارچ با روش کبابی یا بخارپز حرارت میبیند، پروتئینهای آن برای بدن قابلهضمتر میشود؛ بنابراین بهتر است قارچ را قبل از مصرف کمی حرارت بدهید. البته اگر قرار است قارچها را کباب کنید، باید آنها را تاحدی که لایه روییشان سیاه نشود، حرارت بدهید و بگذارید بافت قارچ فقط کمی نرم شود.
این حرارتدهی ملایم برای تمام سبزیها مطرح است اما برخی افراد سبزیهایی مانند گوجهفرنگی را بهاندازهای حرارت میدهند که پوست رویی آن کاملا سیاه میشود. اگر این اتفاق برای گوجه یا فلفل بیفتد، باید پوست رویی و سیاه آنها را پیش از مصرف جدا کرد.
نتایج برخی از تحقیقات نشان میدهد احتمال سرطانزا بودن قسمتهای سوخته مواد غذایی که در اثر کباب کردن تغییر رنگ دادهاند، وجود دارد. هرچه میزان سوختگی مواد غذایی بیشتر باشد، احتمال سرطانزا بودن آنها هم بیشتر میشود. در نهایت اینکه روش کباب کردن مواد غذایی، بهشرطی که حرارت ملایم باشد و ماده غذایی نسوزد، جزو روشهای پخت مناسب محسوب میشود.