یکی از بیماریهای کلیه که ممکن است باعث از دست رفتن و تخریب کلیهها شود عفونت کلیه یا «پیلونفریت» است. در واقع، به علت احتمال بالای آسیب به کلیهها به دنبال عفونت، درمان عفونت ادراری جزو اورژانسهای ارولوژی محسوب میشود.
دکتر عباس بصیری، متخصص کلیه و مجاری ادرار با اشاره به این که پیلونفریت حاد نوعی عفونت باکتریال کلیه است که سبب التهاب بافت و لگنچه کلیه میشود، میگوید: شایعترین علت ایجاد عفونت حاد کلیه نوعی باکتری است که از بخشهای پایینی دستگاه ادراری به بالا صعود میکند و سبب درگیری کلیه میشود.
وجود ریفلاکس یا برگشت ادراری به کلیه نیز موجب افزایش ریسک پیلونفریت حاد میشود. البته به دنبال عفونتهای خونی با عامل میکروبی نیز ممکن است آبسه و عفونت کلیه رخ بدهد. دبیر انجمن اورولوژی ایران در گفتوگو با جامجم میافزاید: خانمها به علت کوتاه بودن مجرای ادراری و ساختار بدن و نزدیکی سوراخ ادراری به سوراخ واژن و مقعد که هر دو منشاء آلودگی محسوب میشود، بیشتر در معرض عفونت کلیه قرار دارند.
کودکان، در خطر عفونت ادراری
البته به جز خانمها، کودکانی که مبتلا به برگشت ادراری هستند نیز در خطر عفونت ادراری قرار دارند.
دکتر بصیری با اعلام این مطلب میافزاید: در این دسته از کودکان به علت برگشت ادراری از مثانه به کلیهها، ادرار عفونی میشود و باکتری را به کلیهها رسانده و باعث عفونت کلیه و آسیب به آن میشود. در واقع، امروزه شایعترین علت از کارافتادن کلیه و آسیب کلیههای اطفال ناشی از برگشت ادرار از مثانه به کلیه و عفونت کلیه ناشی از این برگشت ادراری است. این اورولوژیست میافزاید: در افرادی که مبتلا به عفونتهای مقاربتی از قبیل سوزاک، سیفلیس و ایدز هستند نیز به علت آلودهشدن مجرای تناسلی، باکتری بتدریج به طرف کلیهها حرکت کرده و کلیهها را با عفونت درگیر و تخریب میکند.
را ههای انتقال عفونت به کلیه
به گفته دکتر نصیری، میکروبهای عفونتزا معمولا از قسمتهای پایینی دستگاه ادراری به کلیه رفته و ایجاد عفونت میکنند. البته این حالت در صورت وجود انسداد در مسیر ادراری بر اثر سنگ یا اختلال ساختمانی یا اختلال عملکرد دستگاه ادراری و برگشت ادراری بیشتر اتفاق میافتد.
وی میافزاید: البته انتشار از طریق خون در نوزادان در بروز عفونت کلیه نقش مهمی دارد. انتشار از طریق کانال لنفاوی نیز ممکن، اما نادر است. از سوی دیگر، انتشار مستقیم عفونت از اعضاء مجاور مثلا در آبسه داخل شکمی یا بیماری التهابی لگنی ممکن است در مواردی اتفاق بیفتد.
نشانههای عفونت حاد کلیه
اگر به طور ناگهانی دچار تب و لرز، درد یک طرفه یا دو طرفه پهلو و علائمی چون سردرد، درد عضلانی و ضعف عمومی و بیحالی شدید باید برای بررسی علت بروز این عوارض به متخصص کلیه مراجعه کنید.
دکتر بصیری با اشاره به این مطلب میافزاید: همچنین سوزش و تکرر ادرار، فوریت در ادرار کردن و ادرار کدر، خونی و بدبو در کنار تهوع و استفراغ باید جدی گرفته شود. در کودکان نیز درد شکمی از نشانههای خطر عفونت کلیه محسوب میشود. البته تشخیص عفونت کلیه با انجام آزمایش خون و کشت ادرار ممکن است و در موارد مشکوک یا عارضهدار نیز از سیتیاسکن و سونوگرافی برای تشخیص قطعی عفونت استفاده میشود.
درمان آنتیبیوتیکی عفونت کلیه
دکتر بصیری با اشاره به این که درمان عفونت کلیه با آنتی بیوتیک صورت میگیرد و پس از انجام آزمونهای حساسیت میکروب به این داروها، در صورت لزوم دارو عوض شده و درمان طی ده تا 14 روز ادامه مییابد، توضیح میدهد: در صورتی که بیمار، بدحال باشد در بیمارستان بستری شده و تزریق آنتیبیوتیک برای وی انجام میشود. البته بعد از سه تا پنج روز نیز آنتیبیوتیک خوراکی داده میشود و تا 14 روز ادامه پیدا میکند. اگر کشت خون بیمار مثبت باشد نیز دوره درمان طولانیتر خواهد بود. در صورت وجود آبسه کلیه، انسداد مسیر ادراری یا اختلال دستگاه ادراری این عوامل باید برای درمان موثر بر طرف شود. وی تاکید میکند: معمولا پیلونفریت حاد در بالغین، اسکار (اثر جوشخوردگی و ترمیم) کلیوی یا آسیب پایدار بر جای نمیگذارد، ولی در کودکان به علت کامل نشدن رشد کلیه، عفونت کلیه میتواند اسکار ایجاد کند و به طور دائم عملکرد کلیه را مختل کند.
عفونت مزمن کلیه خطرناکتر است
عفونت مزمن کلیه از حاد بسیار خطرناکتر است. چرا که این نوع عفونت با ایجاد اسکار و آتروفی (کوچک شدن) کلیه که به نارسایی کلیه میانجامد، مشخص میشود.
دکتر نصیری در این باره میگوید: در صورتی که عفونت حاد وجود نداشته باشد بیمار، بدون علامت خواهد بود و بعد از ایجاد نارسایی کلیه، علائم مربوط به آن و افزایش فشار خون ظاهر خواهد شد. البته اختلال زمینهای دستگاه ادراری در کنار عفونتهای مکرر از عوامل ایجاد عفونت مزمن کلیه محسوب میشود. همچنین عواملی مانند دیابت، سنگ کلیه و آسیب کلیه ناشی از داروها نیز گاهی در بروز عفونت کلیه دخالت دارند. این اورولوژیست تاکید میکند: حتی ممکن است در چنین شرایطی آزمایش ادرار کاملا طبیعی باشد در صورتی که عفونت فعال باشد و باکتری در ادرار وجود داشته باشد که در این صورت، کشت ادرار مثبت میشود.البته معمولاعفونت کلیه با رادیوگرافی ساده شکم و با دیدن کلیههای کوچک شده و حدود نامنظم کلیه تشخیص داده میشود.
وی هشدار میدهد: توجه داشته باشید که تخریب کلیه غیرقابل برگشت است. بیشک با شناسایی اختلال ساختمانی دستگاه ادراری و رفع آن و پیشگیری از عفونتهای مکرر میتوان از آسیب بیشتر کلیه جلوگیری کرد. درمان عفونت کلیه در صورت موفق نبودن درمان دارویی به کمک جراحی و رفع اختلال زمینهای صورت میگیرد.
نکات بهداشتی برای پیشگیری از عفونت کلیه
ـ رعایت بهداشت فردی و جنسی از عوامل بسیار مهم در جلوگیری از عفونت کلیهها است
ـ در صورت وجود برگشت ادراری از مثانه به کلیهها در اطفال حتما به جراح کلیه و مجاری ادراری مراجعه کنید و به صورت منظم، تحت نظر پزشک باشید.
ـ عوامل زمینهای از قبیل سنگهای انسدادی کلیه و تنگیهای مادرزادی و اکتسابی کلیه را بموقع درمان کنید.
ـ چکاب منظم هر شش ماه کلیهها و مجاری ادراری را فراموش نکنید.
ـ در صورت مشاهده علائم ذکر شده عفونت کلیه بسرعت بهپزشک مراجعه کنید.
ـ مصرف مایعات، بخصوص هر دو ساعت یک لیوان آب برای جلوگیری از عفونت کلیه بسیار کمککننده است.
ـ مشکل تخلیه نشدن مثانه را زیر نظر متخصص کلیه درمان کنید.
پونه شیرازی / گروه سلامت
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، محققان در بررسیهای خود دریافتند،جویدن صحیح مواد غذایی باعث میشود سلول ایمنی در بدن تولید شود که آن را در برابر عفونتها حفظ میکند.
به گفته متخصصان انگلیسی خوب جویدن مواد غذایی میتواند به تولید سلولهای Th17 در دهان کمک کند. سلولهای Th17 بخشی از سیستم ایمنی تطبیقی هستند که از آنتیژنهای خاصی برای مقابله با پاتوژنهای (عوامل بیماریزا) مضر استفاده میکنند.
محققان انگلیسی اظهار داشتند: در پوست و روده سلولهای Th17 از طریق وجود باکتریهای خوب تولید میشوند. هر چند مکانیزمی که بر اساس آن سلولهای Th17 در دهان تولید میشود، نامشخص است.
محققان انگلیسی با انجام آزمایشهایی روی موشهای آزمایشگاهی دریافتند جویدن مواد غذایی از بدن در برابر ابتلا به بیماریها حفاظت میکند.
اگر در گروه کودکانی بودید که مادرتان خصوصا پس از حمام کردن شما را به پاک کردن گوش های تان با گوش پاک کن تشویق می کرد، شاید این متن خبر چندان خوبی برای تان محسوب نشود. جای نگرانی وجود ندارد گاهی هم پیش می آید که توصیه های مادران درست از آب در نمی آید.
دکتر «استفان راس اِشتاین» متخصص گوش و حلق و بینی در این باره می گوید: “این که با این گوش پاک کن ها گوش های تان را تمیز کنید تنها افسانه ای بیش نیست.” وی می افزاید حتی خود جعبه های گوش پاک کن هم در مواقعی در مورد استفاده کردن از آنها هشدار می دهند.
اما اینکه بدانیم چه نکته منفی ای راجع به آنها وجود دارد، اولین قدم است. سایر پزشکانی چون، «اریک پی. وویت» از مرکز «لانگون» نیویورک هم به مضر بودن آن اشاراتی کرده اند و توضیحاتی را در مصاحبه با «بیزنس اینسایدر» در این باره داده اند.
«وویت» بر این باور است که با استفاده از این وسیله، موم های داخل گوش را به جای بیرون آوردن به عمق فرو می بریم. هرچقدر تجمع این موم ها در آن ناحیه بیشتر شود، موم های جدید و بیشتر دیگری روی آن جمع خواهند شد. با این کار سد بسیار خطرناکی از عفونت در داخل گوش به وجود خواهد آمد.
بر طبق گزارش های بدست آمده از پژوهش های محققان دانشگاه «سوث وسترن اوکلاهاما» تقریبا می توان گفت که نیمی از مردم آمریکا از مقداری از این عفونت رنج می برند. برخی از عواقب حاصل از آن می تواند، گیجی و از دست دادن قدرت شنوایی باشد.
دکتر «راس اِشتاین» تاکید می کند برای بهبود وضعیت، کارهای اشتباه دیگری همچون استفاده از وکیوم ها، کیت های مخصوص پاک کردن گوش و یا درمان های خودسرانه خانگی را امتحان نکنید چرا که با این کار وضعیت را بدتر هم خواهید کرد.
زمانی که با چنین مشکلاتی مواجه شدید تنها کاری که باید انجام دهید این است که به یک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.
تازه اینها بخش خوب داستان بودند. بدتر از آن این است که در بسیاری از مراجعات مردم به کلینیک ها و مراکز درمانی، به علت استفاده نادرست از گوش پاک کن ها، کانال های شنوایی و پارگی و خونریزی پرده صماخ نیز گزارش می شود.
اما راه چاره چیست؟ دکتر «راس اِشتاین» بر این باور است که خود گوش چنین موم هایی را از بخش های داخلی به خارج از آن می فرستد. برخلاف بسیاری از مردم که تصور می کنند این موم ها مضر هستند، بسیار هم مفیدند.
در واقع این موم های داخل گوش، آنتی بیوتیک های طبیعی را تولید می کنند و باعث چرب ماندن بخش خارجی گوش می شوند. همچنین در مقابل آلودگی و ورود حشرات به داخل پرده صماخ هم از گوش محافظت می کنند. بنابراین با رها کردن این موم ها به حال خودشان به شنوایی خود نیز کمک خواهید کرد.
دکتر «راس اِشتاین» معتقد است با دانستن تمام اینها مردم، به دلیل حس خوب و تحریکاتی که در اثر استفاده از گوش پاک کن دارند، دلشان می خواهد از آن استفاده کنند.
وی می گوید اگر واقعا به این قصد از این وسیله خطرناک استفاده می کنید بهتر است، به جای آن از یک پارچه تمیز استفاده کنید و به آرامی بخش های خارجی گوش تان را پاک کنید.
یک مثل قدیمی در زبان انگلیسی وجود دارد که می گوید “هرگز چیزی که از اندازه آن از آرنج تان کوچک تر است، داخل گوش خود فرو نکنید.”
با آنچه از نظر علمی در این نوشته اشاره شد می توان به این نتیجه دست یافت که این مثل چندان هم بی راه نگفته باشد. / روزیاتو
خبرگزاری آریا -
عفونت، شایع ترین عارضه افتادگی رحم
پرولاپس یا افتادگی رحم، معمولا در زنان پس از دوران یائسگی یا پس از چندین بار زایمان رخ میدهد.
ملیحه روستا متخصص زنان و زایمان گفت،افتادگی رحم یا پرولاپس محدودیت سنی ندارد، معمولا در زنان پس از دوران یائسگی رخ میدهد، یا زمانی که حداقل یک یا دو مورد زایمان طبیعی داشتهاند یا حتی دچار ضعف عضلات و سایر بافت های دستگاه تناسلی شده اند، دیده می شود.
در افتادگی رحم، رحم در امتداد کانال واژینال (مهبل) پایین افتاده و احساس سنگینى و ناراحتى در لگن و کمردرد ایجاد می شود. یک برآمدگى قابل توجه ممکن است در مهبل احساس شود. در موارد شدیدتر رحم ممکن است عملاً از مهبل بیرون بزند.
اشکال در دفع مدفوع و ادرار، ناراحتی مبهم در لگن، درد حین روابط زناشویی، بیاختیاری ادرار هنگام خندیدن، عطسه یا سرفه نیز از نشانه های شایع در افتادگی رحم است.
وی با تاکید بر اینکه شدت افتادگی رحم به 3 درجه تقسیم میشود، افزود: معمولا در افتادگی درجه 3 که خطرناکترین نوع عارضه است رحم از واژن خارج شده است. در افتادگی خفیف معمولا هیچ علامتی وجود ندارد، اما اگر شدید باشد، بیمار احساس پری در واژن میکند.
دکتر ملیحه روستا در ادامه از دلایل بروز افتادگی رحم در زنان می گوید: عواملی که باعث فشار خارجی بر عضلات و رباطها میشوند، میتوانند افتادگی ایجاد کنند، چاقی از مهمترین این عوامل است، بیماریهایی که باعث افزایش فشار داخل شکم میشوند نیز بی تاثیر نخواهند بود. ناکارآمدی عروق مغزی، انسداد خروج ادرار، تحریک موضعی یا عفونت نیز سبب این بیماری می شود. در برخی موارد نیز علل افتادگی رحم ناشناخته است.
وی با بیان توصیه هایی گفت: اگر پرولاپس رحم خفیف باشد، نیازی به درمان نیست و معمولا تمرینها و ورزشهایی که باعث سفت شدن عضلات و رباطهای کف لگن میشوند، به درمان آن کمک میکنند، اما اگر شدید و علایم آن آزاردهنده باشد و فعالیتهای روزانه فرد را مختل کند، حتما باید تحت درمان قرار گیرد.
در موارد شدت پرولاپس رحم، گردن رحم زخم میشود و با بیرون زدگی رحم، به دلیل تماس با لباس زیر امکان عفونت رحمی افزایش مییابد. گاهی هم افتادگی در سایر اندامها اتفاق میافتد، مثل افتادگی مثانه و رکتوم و همین امر باعث بروز اشکال در ادرار کردن و افزایش خطر عفونت میشود.
منبع:مجله پزشکی مادر