گودی زیر چشم در اثر وراثت، افزایش سن، استرس، خستگی و کم خوابی، مشکلات تیروئید و ... اتفاق میفتد. با روش های رفع گودی زیر چشم آشنا شوید.
در طب سنتی ایران "سیاهی و گودی زیرچشم" به دو دلیل؛ ژنتیک و افزایش خشکی مزاج اتفاق میفتد. در مواردی که کبودی زیر چشم افراد به صورت ارثی باشد، معمولا برطرف نمیشود و کبودی ارثی معمولا کمرنگتر است ولی کبودی که بر اثر خشکی مزاج مغز ایجاد میشود، معمولا تیرهتر است. اگر مزاج مغز خشک شود، رطوبت کافی در مغز تولید نمیشود چرا که چشم و پوست زیر آن به رطوبت نیاز دارد.
همچنین با افزایش سن، بسیاری از افراد دچار گودی زیر چشم یا دور چشم میشوند؛ اگر چه بسیاری از جوانان نیز به این مشکل دچار هستند. این مشکل به ظاهر ساده که یکی از مشکلات زیبایی شایع در بین زنان و مردان است باعث میشوند که فرد خسته، مریض و ناسالم به نظر برسد. این وضعیت بر روابط میان فردی، فرصتهای تجاری و عزت نفس فرد تاثیر میگذارد.
گودی زیر چشم و سیاهی زیر چشم ناشی از تجمع خون در زیر چشم است و در بین افرادی که پوست روشنی دارند بیشتر مشخص است. حساسیتهای فصلی، کاهش کلاژن، مشکلات عروقی، عدم تعادل هورمونی و رژیم غذایی باعث پف بیش از حد و تجمع خون میشوند.
اغلب مواقع از بین رفتن چربی میان صورت و دور پلکهای بالایی و پایینی و حتی ابرو در ایجاد گودی دور یا زیر چشم یا گود افتادن صورت نقش دارند. گودی زیر چشم همچنین بیشتر زمینه ژنتیکی و ارثی دارد و با کمک تزریق ژل در این ناحیه میتوان آن را کاهش داد که این کار توسط متخصص انجام میشود و درمان دارویی ندارد. در صورتی که مشکل گودی چشم ناشی از استفاده از عینکهای قوی باشد با اصلاح آن کمتر خواهد شد.
اغلب برای درمان گودی دور چشم میتوان از پرکنندههای مصنوعی یا حتی به شیوه بهتر؛ از سلولهای چربی خود بدن استفاده کرد. عمل جراحی پلک پایین نیز در صورتی نیاز است که مشکل یک ناودان اشکی عمیق با یک بالشتک چربی پیش آمده در پلک پایین باشد.
ساده ترین راه حل اغلب استفاده از پرکنندههای مصنوعی برای پرکردن ناحیه ناودان اشکی با محصولات اسید هیالورونیک از قبیل Restylane یا Juvederm است که گودیها را نرم یا صاف میکنند. اگر چه نتایجی که این پرکنندهها به بار می آورند، مانند چربی طبیعی نیست، این درمان مناسب بیمارانی است که برای جراحی آماده نیستند.
نکته:
گردوآوری: مجله اینترنتی ستاره
جفت سرراهی (Placenta Previa) عارضه ای است که به علت بارداری در سن بالا و...بوجود میآید. با علائم و راه های درمان انواع جفت سرراهی آشنا شوید
جفت از زمان شروع بارداری به شدت مشغول فعالیت بوده و دائما مواد غذایی و اکسیژن را از خون شما دریافت کرده از طریق بند ناف به فرزندتان میرساند. این عضو معمولا به قسمت بالایی رحم متصل است؛ در صورتیکه جفت در بالای دهانهی رحم رشد نماید، به آن جفت سرراهی (Placenta Previa) گفته میشود که میتواند کامل (complete Placenta Previa) یا ناقص باشد. از علائم این عارضه بروز خونریزی در بارداری است (در سه ماهه آخر بارداری) که معمولا بدون درد است. علت این خونریزی نیز اتساع دهانه رحم که در این وضعیت جفت قادر به کشش نیست و این باعث خونریزی میشود. توجه داشته باشید که فعالیت زیاد و رابطه جنسی به هنگام بروز این عارضه ممنوع است.
تصویر انواع جفت سرراهی
در هنگام تولد، جنین قبل از جفت از رحم و دهانهی رحم عبور کرده به دنیا میآید. در حدود نیم ساعت پس از تولد نوزاد، جفت نیز از دیوارهی رحم جدا شده و از بدن مادر خارج میگردد. این ترتیب وقایع بسیار اهمیت دارد، زیرا فرزند شما تا لحظهای که بتواند مستقلا تنفس نماید به اکسیژن دریافتی از جفت نیاز دارد.
اگر جفت در قسمت پاینی رحم رشد نماید، ممکن است مسیر دهانهی رحم را که به واژن متصل است به طور کامل یا جزئی مسدود کند. این اتفاق در هر 200 مورد بارداری بک بار اتفاق میافتد. مادرانی که بارداری در سن بالا را تجربه میکنند، چندین فرزند به دنیا آوردهاند یا سابقهی استفاده از سیگار را دارند بیشتر در معرض بروز این ناهنجاری هستند.
جفت سرراهی خطر بروز خونریزیهای خطرناک را قبل یا در حین زایمان افزایش میدهد. این خونریزیهای شدید به علت این به وجود میآیند که رحم در حین پروسهی باز شدن برای خروج جنین، نازک شده و قسمتی که به جفت متصل است بیشتر در معرض پارگی و خونریزی قرار دارد. اگر این اتفاق بیافتد، شما بدون اینکه دردی احساس نمایید خونریزی میکنید. پزشک یک سونوگرافی انجام میدهد تا دلیل خونریزی مشخص شود. سونوگرافی در هفتهی 18 تا 20 میتواند قرارگیری جفت در قسمت پایینی رحم و یا جفت سرراهی را نشان دهد. این سونوگرافی در سه ماههی سوم مورد تکرار قرار میگیرد تا بررسی شود که با توجه به رشد رحم جفت به قسمت بالیی منتقل شده است یا خیر. اگر در زمان سونوگرافی سه ماههی سوم نیز جفت در مسیر دهانهی رحم قرار داشته باشد، به احتمال زیاد در همانجا باقی خواهد ماند. جفت سرراهی معمولا در دو ماه انتهایی بارداری تشخیص داده میشود.
درمان با توجه به مواردی از جمله اینکه آیا جفت شروع به جدا شدن از دیواره کرده است یا خیر، مدت بارداری و وضعیت سلامتی جنین انتخاب میگردد. هدف از انجام درمان پیشگیری از بروز خونریزی و زایمان زودرس است. اگر در شما جفت سرراهی تشخیص داده شود اما اثری از خونریزی نباشد، پزشک برایتان استراحت مطلق در بارداری یا کاهش فعالیتهای روزانه را تجویز مینماید تا فرزندتان به قدری بالغ گردد که بتوان او را با عمل سزارین از رحم خارج کرد. اگر در این دوران با خونریزی مواجه شوید، شما را سریعا به بیمارستان منتقل میکنند؛ اینکه چه مدت در بیمارستان میمانید به فاکتورهای زیادی بستگی دارد. عمل سزارین در اکثر موارد ضروری خواهد بود زیرا جفت در هنگام زایمان طبیعی ضمن جدا شدن از رحم باعث بوجود آمدن خونریزیهای شدید برای مادر و کمبود اکسیژن برای جنین میشود.
اگر جفت در نیمه اول حاملگی در قسمت پایین رحم قرار داشته باشد، با پیشرفت حاملگی در اغلب موارد و با بزرگ شدن رحم، جفت به سمت بالا کشیده میشود و معاینه سونوگرافی حتما لازم است. در نیم درصد موارد جفت در قسمت پایین باقی میماند که از هفته سی ام به بعد به آن جفت سرراهی میگویند.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
بسته به اینکه شکل پارگی مینیسک چگونه اسـت و در کدام قسمت از
آن قرار دارد این پارگی ها را به انواع مختلفی تقسیم می کنند. پارگی ها
ممکن اسـت طولی، عرضی، مانند دسته سطل، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از انواع
قبلی باشند. در بسیاری اوقات پارگی های مینیسک که در حین ورزش به وجود می
آیند همراه با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط زانو متقاطع قدامی اسـت.
در اینجا تعدادی از علت پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- سن (مینیسک با افزایش سن دچار فرسودگی می شود)
2- ورزش های برخوردی مانند فوتبال، هاکی و راگبی (نوعی فوتبال آمریکایی)
3- ورزش های مسابقه ای مانند دومیدانی
4- بلند کردن اشیاء و اجسام سنگین و خم شدن
چرخش های شدید که باعث ایجاد وزن روی ساق پا و خم شدن زانو می شود اغلب باعث پارگی های مینیسک زانو مزمن می شود. به صورت میانگین از بین هر صدهزار نفر 61 نفر در طول زندگی خود تجربه این اختلال را داشته اند. پارگی هایی که ناشی از فرسودگی مینیسک زانو اسـت در افراد بالای 65 سال رایج اسـت. این اتفاق زمانی ایجاد می شود که مینیسک زانو ضعیف می شود و حالت کشسانی خود را از دست می دهد حتی تصادف های جزیی هم می تواند، در افراد پیر باعث پارگی مینیسک زانو و از بین رفتن آن شود.
انواع و درجه بندی پارگی
چندین
راه برای دسته بندی پارگی های مینیسک وجود دارد و براساس عواملی مانند محل
آسیب پارگی، شکل های خاص پارگی یا پارگی نزدیک به رگ های خون دسته بندی می
شود. پارگی ممکن اسـت در ناحیه میانی و بیرونی یا یک سوم میانی مینیسک زانو
ایجاد شود. پارگی در ناحیه خارجی مینیسک به دلیل اینکه به رگ های خونی
نزدیک تر اسـت بهتر از بقیه قسمت ها بهبود می یابد. پارگی ها ممکن اسـت در
محل هایی که در ادامه گفته می شود، ایجاد شود:
1- شاخ قدامی
2- بدن
3- شاخ پشتی (یکی از رایج ترین پارگی ها اسـت)
4- رایج ترین شکل پارگی که در آسیب دیدگی های مینیسک رخ می دهد شامل موارد زیر اسـت
5- پارگی های پیچیده و از بین برنده (بیشتر از یک شکل دارد)
6- پارگی دسته سطلی
7- پارگی شبیه به بال
8- پارگی های طولی
9- پارگی های عرضی
10- پارگی شبیه به منقار طوطی
11- پارگی شعاعی
سطح فعالیت ها
سن، طول پارگی، محل پارگی، شکل پارگی، آیا بیمار دچار آسیب دیگر شده اسـت.
براساس نزدیک بودن پارگی ها به رگ های خونی پارگی ها به انواع سفید- سفید، قرمز- سفید و قرمز- قرمز دسته بندی می شوند. نواحی قرمز- قرمز دارای میزان خون مطلوبی اسـت و سریعتر بهبود می یابد. پارگی های بی ثابت می تواند حرکت کند و باعث ایجاد مشکلاتی در طول روند بهبودی شود در حالی که پارگی های باثبات خود به خود بهبود می یابد.
انواع درمان پارگی مینیسک زانو
نوع
درمان پارگی مینیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل و مدت زمانی که
از پارگی گذشته، متفاوت اسـت. سن، بیماری های دیگری که ممکن اسـت داشته باشید
و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما
موثر اسـت. یک سوم خارجی مینیسک دارای خون رسانی خوبی اسـت و پارگی هایی که
در این قسمت هستند ممکن اسـت به طور خود به خودی یا با عمل جراحی ترمیم
شوند.
دوسوم داخلی مینیسک خون رسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمی یابد. درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی اسـت و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمی خورد درمان جراحی به این صورت اسـت که آن قسمت از مینیسک پاره شده که به صورت یک زائده در کنار بدنه اصلی مینیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیماری می شود از زانو خارج می شود.
البته باید به خاطر داشت که خارج کردن حتی قسمتی از مینیسک از زانو می تواند موجب افزایش ناپایداری و در نهایت بروز ساییدگی و استئوآرتریت زانو شود. به همین خاطر انجام مینیسکتومی (خارج کردن مینیسک از زانو) فقط در مواردی از پارگی مینیسک انجام می شود که این پارگی برای بیمار مشکلاتی مانند قفل شدن، تورم مکرر یا خالی کردن زانو ایجاد کند.
درمان غیرجراحی
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن اسـت پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر اسـت.
استراحت و سرد کردن مفصل
وجود
رگ های خونی در لبه های مفصل در بعضی از موارد فرصت بهبودی را برای مفصل
ایجاد می کند. علاوه بر این استراحت باعث بهبودی مفصل می شود. پزشک همچنین
ممکن اسـت مصرف داروهای ضدالتهابی مانند (آسپرین، ایبوپروفن) و استفاده از
کمپرس یخ را روی مفصل زانو برای کاهش درد و التهابات به بیمار توصیه کند.
انجام حرکات اصلاحی
در
صورتی که پزشک پارگی جزیی مینیسک زانو را برای بیمار تشخیص دهد انجام
حرکات صحیح برای شما موثر اسـت. زانوی شما با انجام این فعالیت های منظم
مستحکم می شود. شما باید از انجام فعالیت های شدید و سنگین خودداری کنید.
در این گونه موارد پزشک انجام چندین نوع تمرین استقامتی خاص را به بیمار
توصیه می کند. علاوه بر این انجام تمرینات فیزیوتراپی را هم به بیماران
پیشنهاد می کند. در حین انجام تمرینات فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه به
بیمار کمک می کند تا باعث کاهش درد، افزایش تحرک، بهبود استقامت ران و پشت
ساق پا شود. زمانی که شما به صورت کامل بهبود یافتید به شما چگونگی انجام
فعالیت های مورد علاقه خود بدون ایجاد هرگونه خطری آموزش می دهد.
ورزش
تعدادی
از تمرینات حرکتی، کششی، استقامتی می تواند در منزل انجام شود. اگرچه
توصیه می شود این تمرینات را تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی
انجام دهید.
درمان جراحی
امروزه
درمان جراحی آسیب های مینیسک توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام می شود. در این
روش پزشک از راه شکاف کوچکی که در روی پوست زانوی شما ایجاد می کند یک
دوربین را وارد زانو کرده تا بتواند داخل را مشاهده کند و سپس از راه شکاف
های کوچک دیگر ابزارهایی را وارد زانوی شم می کند تا با کمک آنها قسمت پاره
شده مینیسک را ترمیم یا از زانوی شما خارج کند.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک
برای مقایسه زانوی آسیب دیده با زانوی سالم هر دو زانوی شما را معاینه می
کند. پزشک زانوی آسیب دیده را برای بررسی و علائم پارگی مینیسک زانو از
جمله ورم، التهاب و مایع داخل مفصل زانو را معاینه می کند. در صورتی که
زانو قفل نکرده باشد، زانوی آسیب دیده شما را خم می کند و گرفتگی و صدا
دادن زانو را بررسی می کند.
پزشک همچنین دامنه حرکتی زانوی شما را ارزیابی می کند تا متوجه شود زانوی شما نسبت به فشار حساس اسـت یا خیر. در صورتی که نتایج معاینه شما نشان دهنده این باشد که دچار پارگی مینیسک شده اید، آزمایشات دیگری مثل تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن بر روی شما انجام می گیرد.
علائم پارگی مینیسک زانو
هر
شخصی به صورت های مختلف تجربه مواجه شدن با این آسیب دیدگی ها را داشته
اسـت و فقط پزشکان متخصص می توانند این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهند.
اما در این جا تعدادی از علائم پارگی مینیسک رایج پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- ایجاد صدای تق تق زانو
2- قفل شدن زانو
3- درد در ناحیه زانو (مخصوصا زمانی که زانوی خود را در یک خط راست نگه می دارید)
4- سختی
5- تورم
عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
مینیسک
را می توان از نظر خون رسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد. قسمت
بیرونی مینیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده اسـت، عروق خونی را از آن
دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند. قسمت بیرونی
چون خون رسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان
معنی نیست که هر پارگی مینیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهدشد.
ترمیم مینیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد. پس پارگی مینیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خود به خود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان صحیح دارد. اگر پارگی مینیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن اسـت قسمت پاره شده، به صورت یک زائده در کنار مینیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیرکردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود.
*متخصص ارتوپد
گودی زیر چشم در اثر وراثت، افزایش سن، استرس، خستگی و کم خوابی، مشکلات تیروئید و ... اتفاق میفتد. با روش های رفع گودی زیر چشم آشنا شوید.
در طب سنتی ایران "سیاهی و گودی زیرچشم" به دو دلیل؛ ژنتیک و افزایش خشکی مزاج اتفاق میفتد. در مواردی که کبودی زیر چشم افراد به صورت ارثی باشد، معمولا برطرف نمیشود و کبودی ارثی معمولا کمرنگتر است ولی کبودی که بر اثر خشکی مزاج مغز ایجاد میشود، معمولا تیرهتر است. اگر مزاج مغز خشک شود، رطوبت کافی در مغز تولید نمیشود چرا که چشم و پوست زیر آن به رطوبت نیاز دارد.
همچنین با افزایش سن، بسیاری از افراد دچار گودی زیر چشم یا دور چشم میشوند؛ اگر چه بسیاری از جوانان نیز به این مشکل دچار هستند. این مشکل به ظاهر ساده که یکی از مشکلات زیبایی شایع در بین زنان و مردان است باعث میشوند که فرد خسته، مریض و ناسالم به نظر برسد. این وضعیت بر روابط میان فردی، فرصتهای تجاری و عزت نفس فرد تاثیر میگذارد.
گودی زیر چشم و سیاهی زیر چشم ناشی از تجمع خون در زیر چشم است و در بین افرادی که پوست روشنی دارند بیشتر مشخص است. حساسیتهای فصلی، کاهش کلاژن، مشکلات عروقی، عدم تعادل هورمونی و رژیم غذایی باعث پف بیش از حد و تجمع خون میشوند.
اغلب مواقع از بین رفتن چربی میان صورت و دور پلکهای بالایی و پایینی و حتی ابرو در ایجاد گودی دور یا زیر چشم یا گود افتادن صورت نقش دارند. گودی زیر چشم همچنین بیشتر زمینه ژنتیکی و ارثی دارد و با کمک تزریق ژل در این ناحیه میتوان آن را کاهش داد که این کار توسط متخصص انجام میشود و درمان دارویی ندارد. در صورتی که مشکل گودی چشم ناشی از استفاده از عینکهای قوی باشد با اصلاح آن کمتر خواهد شد.
اغلب برای درمان گودی دور چشم میتوان از پرکنندههای مصنوعی یا حتی به شیوه بهتر؛ از سلولهای چربی خود بدن استفاده کرد. عمل جراحی پلک پایین نیز در صورتی نیاز است که مشکل یک ناودان اشکی عمیق با یک بالشتک چربی پیش آمده در پلک پایین باشد.
ساده ترین راه حل اغلب استفاده از پرکنندههای مصنوعی برای پرکردن ناحیه ناودان اشکی با محصولات اسید هیالورونیک از قبیل Restylane یا Juvederm است که گودیها را نرم یا صاف میکنند. اگر چه نتایجی که این پرکنندهها به بار می آورند، مانند چربی طبیعی نیست، این درمان مناسب بیمارانی است که برای جراحی آماده نیستند.
نکته:
گردوآوری: مجله اینترنتی ستاره
در حاملگی مولار، مول هیداتی فرم و یا بچه خوره بافتی مثل جنین به صورت غیرطبیعی در رحم رشد میکند. با علت، علایم و درمان حاملگی مولار آشنا شوید.
مول هیداتیفرم یا حاملگی مولار یا بچه خوره بیماری نادر و خوشخیمی است که ناشی از نقصی ژنتیکی در تخم بارور شده است. مول هیداتیفرم گونهای از بیماریهای تروفوبلاستیک حاملگی است. تخم بارور شده یا هرگز به جنین زنده تبدیل نمیشود (مول کامل) و یا این که به شکل غیر طبیعی رشد میکند و نمیتواند زنده بماند (جزیی). بجای تشکیل جنین و جفت در رحم، تنها جفت به وجود میآید که آن هم به صورت غیرطبیعی و سرطانی رشد میکند.
در این نوع بارداری، بافتی مثل جنین به صورت غیرطبیعی در رحم رشد میکند. اگر چه این بافت، جنین نیست، اما رشد آن، علایم بارداری را نشان می دهد.
بارداری مولار را باید هر چه زودتر درمان کرد و تمام بافت را از بدن خارج نمود. این بافت می تواند مشکلات عمده ای را در زنان بوجود آورد.
هنگامی که شما دارای بارداری مولار هستید، نیاز به حذف این بافت از رحم خود دارید. حذف این بافت توسط روشی به نام خلاء آسپیراسیون انجام میگیرد.
اگر شما نمی خواهید دیگر بچه دار شوید، ممکن است به جای روش خلاء آسپیراسیون، رحمتان را بردارید (هیسترکتومی).
خوشبختانه بیشتر مبتلایان به حاملگیهای مولار حتی مبتلایان به انواع بدخیم آن به طور قطعی درمان میشوند و پس از پیگیری مناسب حداقل یکساله میتوانند باردار شوند. یعنی احتمال اینکه حاملگی بعدی به دلیل شیمیدرمانی با مشکلی روبهرو شود، وجود ندارد و احتمال بروز مول مجدد هم بسیار کم است.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
جفت سرراهی (Placenta Previa) عارضه ای است که به علت بارداری در سن بالا و...بوجود میآید. با علائم و راه های درمان انواع جفت سرراهی آشنا شوید
جفت از زمان شروع بارداری به شدت مشغول فعالیت بوده و دائما مواد غذایی و اکسیژن را از خون شما دریافت کرده از طریق بند ناف به فرزندتان میرساند. این عضو معمولا به قسمت بالایی رحم متصل است؛ در صورتیکه جفت در بالای دهانهی رحم رشد نماید، به آن جفت سرراهی (Placenta Previa) گفته میشود که میتواند کامل (complete Placenta Previa) یا ناقص باشد. از علائم این عارضه بروز خونریزی در بارداری است (در سه ماهه آخر بارداری) که معمولا بدون درد است. علت این خونریزی نیز اتساع دهانه رحم که در این وضعیت جفت قادر به کشش نیست و این باعث خونریزی میشود. توجه داشته باشید که فعالیت زیاد و رابطه جنسی به هنگام بروز این عارضه ممنوع است.
تصویر انواع جفت سرراهی
در هنگام تولد، جنین قبل از جفت از رحم و دهانهی رحم عبور کرده به دنیا میآید. در حدود نیم ساعت پس از تولد نوزاد، جفت نیز از دیوارهی رحم جدا شده و از بدن مادر خارج میگردد. این ترتیب وقایع بسیار اهمیت دارد، زیرا فرزند شما تا لحظهای که بتواند مستقلا تنفس نماید به اکسیژن دریافتی از جفت نیاز دارد.
اگر جفت در قسمت پاینی رحم رشد نماید، ممکن است مسیر دهانهی رحم را که به واژن متصل است به طور کامل یا جزئی مسدود کند. این اتفاق در هر 200 مورد بارداری بک بار اتفاق میافتد. مادرانی که بارداری در سن بالا را تجربه میکنند، چندین فرزند به دنیا آوردهاند یا سابقهی استفاده از سیگار را دارند بیشتر در معرض بروز این ناهنجاری هستند.
جفت سرراهی خطر بروز خونریزیهای خطرناک را قبل یا در حین زایمان افزایش میدهد. این خونریزیهای شدید به علت این به وجود میآیند که رحم در حین پروسهی باز شدن برای خروج جنین، نازک شده و قسمتی که به جفت متصل است بیشتر در معرض پارگی و خونریزی قرار دارد. اگر این اتفاق بیافتد، شما بدون اینکه دردی احساس نمایید خونریزی میکنید. پزشک یک سونوگرافی انجام میدهد تا دلیل خونریزی مشخص شود. سونوگرافی در هفتهی 18 تا 20 میتواند قرارگیری جفت در قسمت پایینی رحم و یا جفت سرراهی را نشان دهد. این سونوگرافی در سه ماههی سوم مورد تکرار قرار میگیرد تا بررسی شود که با توجه به رشد رحم جفت به قسمت بالیی منتقل شده است یا خیر. اگر در زمان سونوگرافی سه ماههی سوم نیز جفت در مسیر دهانهی رحم قرار داشته باشد، به احتمال زیاد در همانجا باقی خواهد ماند. جفت سرراهی معمولا در دو ماه انتهایی بارداری تشخیص داده میشود.
درمان با توجه به مواردی از جمله اینکه آیا جفت شروع به جدا شدن از دیواره کرده است یا خیر، مدت بارداری و وضعیت سلامتی جنین انتخاب میگردد. هدف از انجام درمان پیشگیری از بروز خونریزی و زایمان زودرس است. اگر در شما جفت سرراهی تشخیص داده شود اما اثری از خونریزی نباشد، پزشک برایتان استراحت مطلق در بارداری یا کاهش فعالیتهای روزانه را تجویز مینماید تا فرزندتان به قدری بالغ گردد که بتوان او را با عمل سزارین از رحم خارج کرد. اگر در این دوران با خونریزی مواجه شوید، شما را سریعا به بیمارستان منتقل میکنند؛ اینکه چه مدت در بیمارستان میمانید به فاکتورهای زیادی بستگی دارد. عمل سزارین در اکثر موارد ضروری خواهد بود زیرا جفت در هنگام زایمان طبیعی ضمن جدا شدن از رحم باعث بوجود آمدن خونریزیهای شدید برای مادر و کمبود اکسیژن برای جنین میشود.
اگر جفت در نیمه اول حاملگی در قسمت پایین رحم قرار داشته باشد، با پیشرفت حاملگی در اغلب موارد و با بزرگ شدن رحم، جفت به سمت بالا کشیده میشود و معاینه سونوگرافی حتما لازم است. در نیم درصد موارد جفت در قسمت پایین باقی میماند که از هفته سی ام به بعد به آن جفت سرراهی میگویند.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
مشخصه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، ناپایداری حالت عاطفی خلق، رفتار و رابطه با دیگری است. آنان تصور ناپایداری از خود نیز دارند. به این اختلال، شخصیت دارای بی ثباتی هیجانی نیز میگویند. در بین بیمارانی که به بیمارستان های روانی مراجع می کنند این اختلال شایع است. مبتلایان به این اختلال روابط بین فردی بیثبات دارند، از رها شدن میترسند، زود عصبانی میشوند و اختلال هویت دارند.
اختلال شخصیت مرزی ((Borderline personality disorder (BPD) نوعی اختلال شخصیت است که ترس از رها شدن، روابط بین فردی بیثبات، اختلال هویت، ژستهای خودکشی، عصبانیت زیاد، استرس شدید و افکار بدبینانه، جزو ویژگیهای آنها است و بروز احساسات نقش موثری در درمان آنها دارد. در این نوع اختلال شخص یک تصویر متزلزل از خود دارد و یک لحظه رفتاری خوب و در لحظه دیگر رفتاری بد از خود نشان می دهد به عبارتی کنترل شخصیتی ندارد، وی در یک لحظه از انسان ها تصویر ایدهآل و در زمان بعد، از آنها تصویرسازی بد میکند. عملکرد بیماران مبتلا به این اختلال نیز به گونهای است که روابط آنها مختل میشود، چون همهٔ افراد را یا خوب مطلق میپندارند یا بد مطلق. یعنی افراد به نظر آنها یا حامی آنهایند و لذا باید به آنها دل بست، یا منفور و آزارگرند (سادیست) و احساس امنیت آنها را مختل میکنند، چون همین که ببینند بیمار به آنها وابسته شده، او را ترک میکنند و از این رو تهدیدی برای او محسوب میشوند.
ریشهای اختلال شخصیتی مرزی را میتوان معمولا در رفتار والدین و یا گذشته فرد جستجو و پیدا کرد. البته عوامل دیگری را نیز به عنوان ریشههای اختلال شخصیت مرزی عنوان کردهاند.
بطور مثال فرد در یک لحظه ابراز علاقه شدید به دوست، همکار و یا همسر خود نشان میدهد ، و در لحظه دیگر از او متنفر میشود.
در عرض چند ساعت یا چند روز خلق فرد بطور مکرر تغییر میکند.
اندیشهپردازی بدگمان به طور موقتی اما مداوم از ویژگیهای مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی است، چنانچه فرد مبتلا در معرض استرس شدید قرار گیرد، دچار افکار بدبینانه میشود.
افراد دچار شخصیت مرزی سریعا رو به شکستن وسایل منزل و یا پرخاشگری فیزیکی در زمان خشم میآورند.
فرد مبتلا به این اختلال می تواند دارای علائم خطرناکی باشد و مشکلاتی را در ارتباط با تصویر بدن خود و عزت نفس داشته باشند. ( مانند بریدن یا سوزاندن قسمتی از بدن)
این افراد برای فرار از مشکلات و یا آرام شدن، به مواد مخدر و مشروبات الکلی رو میآورند. همچنین روابط جنسی نامناسب، پرخوری و یا رانندگی کردن خطرناک از رفتارهای پرخطر این افراد محسوب میشود. این رفتارها ناشی از تصور ضعیف فرد از خودش میباشد.
انواع مختلفی از روان درمانی برای افراد مبتلا به این اختلال شخصیت وجود دارند که در صورتی که بصورت مرتب و طولانی پیگیری شوند ، میتوانند علائم را تا حد زیادی کاهش دهند. انواع رایجتر این درمانها شامل موارد زیر است.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
بسته به اینکه شکل پارگی مینیسک چگونه اسـت و در کدام قسمت از
آن قرار دارد این پارگی ها را به انواع مختلفی تقسیم می کنند. پارگی ها
ممکن اسـت طولی، عرضی، مانند دسته سطل، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از انواع
قبلی باشند. در بسیاری اوقات پارگی های مینیسک که در حین ورزش به وجود می
آیند همراه با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط زانو متقاطع قدامی اسـت.
در اینجا تعدادی از علت پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- سن (مینیسک با افزایش سن دچار فرسودگی می شود)
2- ورزش های برخوردی مانند فوتبال، هاکی و راگبی (نوعی فوتبال آمریکایی)
3- ورزش های مسابقه ای مانند دومیدانی
4- بلند کردن اشیاء و اجسام سنگین و خم شدن
چرخش های شدید که باعث ایجاد وزن روی ساق پا و خم شدن زانو می شود اغلب باعث پارگی های مینیسک زانو مزمن می شود. به صورت میانگین از بین هر صدهزار نفر 61 نفر در طول زندگی خود تجربه این اختلال را داشته اند. پارگی هایی که ناشی از فرسودگی مینیسک زانو اسـت در افراد بالای 65 سال رایج اسـت. این اتفاق زمانی ایجاد می شود که مینیسک زانو ضعیف می شود و حالت کشسانی خود را از دست می دهد حتی تصادف های جزیی هم می تواند، در افراد پیر باعث پارگی مینیسک زانو و از بین رفتن آن شود.
انواع و درجه بندی پارگی
چندین
راه برای دسته بندی پارگی های مینیسک وجود دارد و براساس عواملی مانند محل
آسیب پارگی، شکل های خاص پارگی یا پارگی نزدیک به رگ های خون دسته بندی می
شود. پارگی ممکن اسـت در ناحیه میانی و بیرونی یا یک سوم میانی مینیسک زانو
ایجاد شود. پارگی در ناحیه خارجی مینیسک به دلیل اینکه به رگ های خونی
نزدیک تر اسـت بهتر از بقیه قسمت ها بهبود می یابد. پارگی ها ممکن اسـت در
محل هایی که در ادامه گفته می شود، ایجاد شود:
1- شاخ قدامی
2- بدن
3- شاخ پشتی (یکی از رایج ترین پارگی ها اسـت)
4- رایج ترین شکل پارگی که در آسیب دیدگی های مینیسک رخ می دهد شامل موارد زیر اسـت
5- پارگی های پیچیده و از بین برنده (بیشتر از یک شکل دارد)
6- پارگی دسته سطلی
7- پارگی شبیه به بال
8- پارگی های طولی
9- پارگی های عرضی
10- پارگی شبیه به منقار طوطی
11- پارگی شعاعی
سطح فعالیت ها
سن، طول پارگی، محل پارگی، شکل پارگی، آیا بیمار دچار آسیب دیگر شده اسـت.
براساس نزدیک بودن پارگی ها به رگ های خونی پارگی ها به انواع سفید- سفید، قرمز- سفید و قرمز- قرمز دسته بندی می شوند. نواحی قرمز- قرمز دارای میزان خون مطلوبی اسـت و سریعتر بهبود می یابد. پارگی های بی ثابت می تواند حرکت کند و باعث ایجاد مشکلاتی در طول روند بهبودی شود در حالی که پارگی های باثبات خود به خود بهبود می یابد.
انواع درمان پارگی مینیسک زانو
نوع
درمان پارگی مینیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل و مدت زمانی که
از پارگی گذشته، متفاوت اسـت. سن، بیماری های دیگری که ممکن اسـت داشته باشید
و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما
موثر اسـت. یک سوم خارجی مینیسک دارای خون رسانی خوبی اسـت و پارگی هایی که
در این قسمت هستند ممکن اسـت به طور خود به خودی یا با عمل جراحی ترمیم
شوند.
دوسوم داخلی مینیسک خون رسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمی یابد. درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی اسـت و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمی خورد درمان جراحی به این صورت اسـت که آن قسمت از مینیسک پاره شده که به صورت یک زائده در کنار بدنه اصلی مینیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیماری می شود از زانو خارج می شود.
البته باید به خاطر داشت که خارج کردن حتی قسمتی از مینیسک از زانو می تواند موجب افزایش ناپایداری و در نهایت بروز ساییدگی و استئوآرتریت زانو شود. به همین خاطر انجام مینیسکتومی (خارج کردن مینیسک از زانو) فقط در مواردی از پارگی مینیسک انجام می شود که این پارگی برای بیمار مشکلاتی مانند قفل شدن، تورم مکرر یا خالی کردن زانو ایجاد کند.
درمان غیرجراحی
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن اسـت پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر اسـت.
استراحت و سرد کردن مفصل
وجود
رگ های خونی در لبه های مفصل در بعضی از موارد فرصت بهبودی را برای مفصل
ایجاد می کند. علاوه بر این استراحت باعث بهبودی مفصل می شود. پزشک همچنین
ممکن اسـت مصرف داروهای ضدالتهابی مانند (آسپرین، ایبوپروفن) و استفاده از
کمپرس یخ را روی مفصل زانو برای کاهش درد و التهابات به بیمار توصیه کند.
انجام حرکات اصلاحی
در
صورتی که پزشک پارگی جزیی مینیسک زانو را برای بیمار تشخیص دهد انجام
حرکات صحیح برای شما موثر اسـت. زانوی شما با انجام این فعالیت های منظم
مستحکم می شود. شما باید از انجام فعالیت های شدید و سنگین خودداری کنید.
در این گونه موارد پزشک انجام چندین نوع تمرین استقامتی خاص را به بیمار
توصیه می کند. علاوه بر این انجام تمرینات فیزیوتراپی را هم به بیماران
پیشنهاد می کند. در حین انجام تمرینات فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه به
بیمار کمک می کند تا باعث کاهش درد، افزایش تحرک، بهبود استقامت ران و پشت
ساق پا شود. زمانی که شما به صورت کامل بهبود یافتید به شما چگونگی انجام
فعالیت های مورد علاقه خود بدون ایجاد هرگونه خطری آموزش می دهد.
ورزش
تعدادی
از تمرینات حرکتی، کششی، استقامتی می تواند در منزل انجام شود. اگرچه
توصیه می شود این تمرینات را تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی
انجام دهید.
درمان جراحی
امروزه
درمان جراحی آسیب های مینیسک توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام می شود. در این
روش پزشک از راه شکاف کوچکی که در روی پوست زانوی شما ایجاد می کند یک
دوربین را وارد زانو کرده تا بتواند داخل را مشاهده کند و سپس از راه شکاف
های کوچک دیگر ابزارهایی را وارد زانوی شم می کند تا با کمک آنها قسمت پاره
شده مینیسک را ترمیم یا از زانوی شما خارج کند.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک
برای مقایسه زانوی آسیب دیده با زانوی سالم هر دو زانوی شما را معاینه می
کند. پزشک زانوی آسیب دیده را برای بررسی و علائم پارگی مینیسک زانو از
جمله ورم، التهاب و مایع داخل مفصل زانو را معاینه می کند. در صورتی که
زانو قفل نکرده باشد، زانوی آسیب دیده شما را خم می کند و گرفتگی و صدا
دادن زانو را بررسی می کند.
پزشک همچنین دامنه حرکتی زانوی شما را ارزیابی می کند تا متوجه شود زانوی شما نسبت به فشار حساس اسـت یا خیر. در صورتی که نتایج معاینه شما نشان دهنده این باشد که دچار پارگی مینیسک شده اید، آزمایشات دیگری مثل تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن بر روی شما انجام می گیرد.
علائم پارگی مینیسک زانو
هر
شخصی به صورت های مختلف تجربه مواجه شدن با این آسیب دیدگی ها را داشته
اسـت و فقط پزشکان متخصص می توانند این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهند.
اما در این جا تعدادی از علائم پارگی مینیسک رایج پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- ایجاد صدای تق تق زانو
2- قفل شدن زانو
3- درد در ناحیه زانو (مخصوصا زمانی که زانوی خود را در یک خط راست نگه می دارید)
4- سختی
5- تورم
عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
مینیسک
را می توان از نظر خون رسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد. قسمت
بیرونی مینیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده اسـت، عروق خونی را از آن
دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند. قسمت بیرونی
چون خون رسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان
معنی نیست که هر پارگی مینیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهدشد.
ترمیم مینیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد. پس پارگی مینیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خود به خود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان صحیح دارد. اگر پارگی مینیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن اسـت قسمت پاره شده، به صورت یک زائده در کنار مینیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیرکردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود.
*متخصص ارتوپد