خود ارضایی یکی از روشهای نادرست ارضای میل جنسی است که عوارض زیادی به دنبال دارد.از جمله عوارض خود ارضایی ضعف حافظه، بینایی و زودانزالی است.
ضعف بینایی
عمل غیر طبیعی جنسی یعنی استمنا یا خود ارضایی از
لحاظ روابط نزدیکی که با حواس پنجگانه دارد در درجه اول در چشم و گوش اثر
میگذارد. بدین معنی که دید چشم را ضعیف کرده و حس شنوایی را نیز تا اندازه
قابلتوجهی از کار میاندازد. یکی دیگر از موارد ضعف بینایی ناشی از
استمنا پدیده "مگسپران" است. کسی که مگس پران دارد در حوزه دید خود
پیوسته نقاط سیاهی میبیند و به هر طرف که سرش را میچرخاند آن نقاط سیاه حرکت میکند. لازم به ذکر
است اگر کسی استمنا را کنار بگذارد، این نقاط سیاه، به زودی محو میشوند و
البته این را هم باید گفت که پدیده مگسپران میتواند دلایلی غیر از
استمنا نیز داشته باشد که ما فعلا در اینجا به آنها نمیپردازیم.
سوت کشیدن گوش
سوت
کشیدن و شنیدن صدای وزوز در گوش یکی از
عوارض رایج ناشی از خود ارضایی است. سوت کشیدن و صدای وزوز نیز مانند پدیده
مگس پران در صورت ترک استمنا به مرور زمان از بین میرود.
زود انزالی
این
مورد یکی از شایعترین موارد ناتوانی جنسی است. انزالهای زودرس، حتی در
کنار همسر و در مقاربت، از عوارضی است که روابط صحیح را به خطر میاندازد.
مبتلایان به خود ارضایی پس از ازدواج، تنها به فکر خویشاند نه ارضای همسر. همین امر باعث ایجاد اختلافات جدی زناشویی بین زوجین میگردد.
اختلال در رشد طبیعی بدن
افرادی
که در سنین کم مثلاً ۱۴-۱۵ سالگی شروع به خود ارضایی میکنند وقتی بزرگتر میشوند، نسبت به همسالان خود قد کوتاهتر و اندام ضعیفتری خواهند داشت و این
به دلیل عدم رشد طبیعی ارگانهای بدن به دلیل کمبود تولید منی مورد نیاز در
سن رشد میباشد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تسنیم، سوده جباری با عنوان این مطلب که "لامینیت" یا «ونیر» به لایه نازکی از مواد گفته میشود که روی دندانها را میپوشاند و شکل، رنگ، اندازه و ترتیب قراردهی دندانها را اصلاح میکند، اظهار داشت: باید توجه کنیم که لامینیتها بر اساس روش ساخت و جنس انواع مختلفی دارند.
عضو انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران گفت: این درمانها شاید به تازگی رواج یافته و در سالهای اخیر مردم در مورد آنها شنیده اند، اما در حقیقت قدمت بسیار طولانی در دندانپزشکی دارند و سالیان سال در سراسر دنیا انجام شده اند.
جباری افزود: متاسفانه بسیاری از مردم و حتی برخی دندانپزشکان از روشهای مختلف و تفاوتهای انواع لامینیتها و روشهای نوین آگاهی ندارند.
وی در ادامه به این تفاوتها اشاره کرد و گفت: لامینیت کامپوزیت یا ونیر کامپوزیت، مستقیماً توسط دندانپزشک روی دندانها قرار میگیرد و به دندان باند میشود یا میچسبد. این روش میتواند کاملاً «بدون تراش» دندانها باشد.
جباری به تفاوت دوم اشاره کرد و افزود: در روش لامینیت سرامیکی یا همان ونیر سرامیکی (چینی)، ابتدا دندانپزشک تراش کمی روی دندانها انجام میدهد، قالب گیری میکند و سپس قالبها به لابراتوار فرستاده میشود. لامینیتهای سرامیک در لابراتوار آماده شده و در جلسه بعد روی دندانها چسبانده می شوند. تراش لامینیت با تراش روکش متفاوت بوده و بسیار کمتر است و فقط 0.3 تا 0.5 میلی متر از سطح روی دندان برداشته میشود.
وی در مورد عوارض لامینیتهای دندانی، تاکید کرد: روش انجام لامینیت و مقدار تراش دندانها بسیار مهم است. دندانپزشک ماهر و متبحر میتواند در بسیاری از موارد بدون هیچ گونه تراش و بدون آسیب به مینای دندانها این درمان را انجام دهد.
جباری ادامه داد: در روشهای قدیمی تر لامینیتهای سرامیک میزان تراش دندانها بیشتر بود اما تکنولوژی جدید این امکان را فراهم ساخته که حتی لامینیتهای سرامیکی را بدون تراش روی دندانها آماده کرد. حتی در صورتیکه فرد از انجام درمان به هر علتی پشیمان شود، دندانپزشک به شرط صرف دقت و حوصله کافی میتواند مواد را بدون آسیب به دندان زیرین بردارد.
عضو انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران، اظهار داشت: نکته بعدی رعایت بهداشت توسط افراد است. عدم استفاده روزانه از نخ دندان و مسواک در دندانهای سالم نیز پوسیدگی و بیماریهای لثه ایجاد میکند. افرادی که لامینیت کامپوزیت یا سرامیک دریافت کردهاند، باید بهداشت را به خوبی رعایت کنند. بسیاری از موارد پوسیدگی و مشکلات لثه ای به علت تمیز نکردن دندانها ایجاد میشود.
جباری گفت: اگر این درمان زیبایی به درستی انجام نشود مثلا مینای دندانها بیش از حد تراشیده شود و به عاج برسد، یا روش انجام کار با دقت و صرف زمان کافی نباشد، و همچنین موضع خشک و عاری از بزاق نباشد، لبهها خوب چک نشود و... عوارض آنها بروز میکند اما در صورت رعایت همه موارد و البته بهداشت مناسب، این درمانها میتوانند بسیار امن و بادوام باشند.
وی افزود: توجه کنیم که عوارض ناشی از درمانهای لامینیت در درجه اول به دانش، تخصص و تبحر دندانپزشک مربوط است. علم درمانهای زیبایی دندانپزشکی، آنقدر گسترده است که تخصصهای جداگانه دانشگاهی برای آن تعریف شده و هزاران کتاب و مقاله در این زمینه منتشر شدهاند. از طرف دیگر این علم روز به روز پیشرفت میکند و روشهای جدید معرفی میشود که 10 سال قبل وجود نداشت.
این متخصص دندانپزشکی ترمیمی تاکید کرد: با توجه به گرایش روز افزودن مردم به زیبایی دندانها، لازم است افراد در انتخاب دندانپزشک زیبایی دقت کنند، به فردی مراجعه کنند که در این زمینه متخصص بوده و یا اطلاعات تخصصی همراه با داشتن علم روز و آشنایی با تکنولوژیهای جدید و تجربه کافی در زمینه درمان دندانها را کسب کرده باشد.
کاشت مژه موقت که معمولا در سالنهای زیبایی انجام میشود عوارض و خطراتی را در پی دارد. از مهمترین عوارض کاشت مژه موقت گل مژه و عفونت چشم است.
درواقع کاشت مژه موقت یا همان اکستنشن، مژههایی مصنوعی است که یک به یک به مژههای طبیعی فرد چسبانده میشود تا ضخامت، طول، رنگ و حالت مژهها را زیباتر نشان دهد. این اکستنشنها از مواد مصنوعی همچون موی سمور، ابریشم یا حتی موی انسان ساخته شدهاند. کسانی که تصمیم به کاشت مژه موقت را دارند باید بدانند این مژههای مصنوعی معمولا بین دو تا چهار هفته و اگر خیلی مورد مراقبت باشند تا شش هفته ماندگاری خواهند داشت. در صورتیکه تصمیمتان برای اکستنشن مژهها قطعی است برای مطمئن شدن از اینکه نتیجه کار خوب و درست است یا نه، میتوانید از یک برس ریمل تمیز استفاده کنید. وقتی برس را درون مژهها میکشید، نباید احساس کنید مژه مصنوعی دارید.
احتمال بروز حساسیت نسبت به چسب مژه
چسب مژه مصنوعی میتواند باعث التهاب پوست پلک و زمینهساز اگزما و حساسیت شود. البته ممکن است این عوارض در اولین نوبت بروز نکند ولی فرد بعد از چند بار استفاده از مژه مصنوعی معمولا دچار مشکل میشود. ضمن اینکه این چسبها حاوی ماده سرطانزا نیز هستند. علاوه بر این مژههای مصنوعی حاوی فلزات سمی و مواد نگهدارنده شیمیایی هستند که خود دلیلی محکم برای دوری از آن است. ضمنان اگر به لاتکس حساسیت دارید، اول باید مطمئن شوید که چسب مژه مورد استفاده حاوی این ماده حساسیتزا هست یا نه. البته این موضوع تقریبا غیرممکن است زیرا این چسبها بدون وجود لاتکس نمیتوانند مژه را روی پلک نگه دارند.
ریزش مژههای طبیعی و کمپشت شدن آنها
از دیگر عوارضی که چسب مژه میتواند به دنبال داشته باشد این است که خونرسانی را در سطحی
که مژه روی آن چسبانده شده کم میکنند و باعث کمپشتی مژههای طبیعی میشوند. همچنین بلندی مژه مصنوعی حداکثر باید دو برابر بلندی مژه طبیعی باشد. بیش از این مقدار به خصوص اگر مژههای طبیعی ضعیفی دارید، میتواند باعث ریزش مژه شود و در نهایت اگر شخصی که کاشت مژه موقت را برای شما انجام میدهد ماهر نباشد ممکن است مژههای پلک بالا و پایین را به هم بچسباند و در نتیجه مژههای طبیعی هم کنده شوند.
احتمال زیاد ابتلا به گل مژه
مژه مصنوعی احتمال ابتلا به عفونت، به ویژه گل مژه را افزایش میدهد و این مسئله در افرادی که استعداد ابتلا به گل مژه را دارند خیلی بیشتر اتفاق میافتد. به طور کلی، افرادی که از مژههای مصنوعی استفاده میکنند به دفعات بیشتری به گل مژه مبتلا میشوند.
احتمال ایجاد عفونت چشمی
اگر مژه مصنوعی وارد چشم شود، باعث بروز عفونتهای چشمی و همچنین تحریک بسیار شدید خواهد شد.
با دلگرم همراه باشید تا با داروی دیگوکسین گلیکوزید قلبی بیشتر آشنا شوید.
قرص، الگزیر، قطره، آمپولدیگوکسین برای افزایش قدرت قلب به عنوان تلمبه تجویز می شود. این دارو با بهبود تعداد ضربان قلب و ضرباهنگ آن چنین تأثیر می گذارد. در نتیجه ، گردش خون بهبود یافته و علایم ناشی از وضعیت بد کارکرد قلب مثل تنگی نفس و تورم دست ها و پاها کاهش می یابد.
دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش و هدایت الکتریکی آن را کاهش میدهد. احتمالاً افزایش نیروی انقباضی عضله قلب، ناشیاز مهار پمپ مبادله یونهای سدیم و پتاسیم در غشای سلولی عضله قلب میباشد. بر اثر بلوک این پمپ سطح سدیم داخل سلولی افزایش مییابد و منجر به افزایش فعالیت پمپ سدیم/کلسیم در غشای سلولهای میوکارد میشود. حاصل نهایی این فرایند افزایش سطح یونهایکلسیم در داخل سلولهای میوکارد است که بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده میشود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش و دوره تحریکناپذیری گره دهلیزی ـ بطنی را افزایش میدهد.
دیگوکسین معمولاً روزی یک بار تجویز می شود. مهم است که دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. معمولاً بهتر است که صبح ها ناشتا خورده شود تا کمتر فراموش شود. البته اگر عادت دارید برای صبحانه غلات برشته بخورید، مراقب باشید دیگوکسین را حداقل یک ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از صبحانه مصرف کنید.
(سبوس موجود در این غلات به دیگوکسین متصل شده از جذب آن جلوگیری می کند). هر روز پیش از مصرف دیگوکسین ، نبضتان را به یک دقیقه بشمارید. اگر این کار را بلد نیستید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را برای شما بیاموزد. اگر نبضتان 60 دقیقه یا کمتر بود، پیش از مصرف داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید، اگر دیگوکسین مایع مصرف می کنید فقط از قطره چکان مخصوصی که در جعبه دارو موجود است برای اندازه گیری مقدار موردنظر استفاده کنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، اگر ظرف 4 ساعت به یاد آورید مصرفش کنید. در غیراینصورت نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید. اگر به هر دلیل دارو را برای دو یا چند نوبت متوالی مصرف نکرده اید پیش از آغاز مجدد دارو با پزشکان مشورت کنید.
موارد مصرف داروی دیگوکسین
دیگوکسین از قدیمیترین داروهای ضدآریتمی بهشمارمیرود و در درمان نارسایی قلبی و آریتمی فوق بطنی (بهویژه فیبریلاسیون دهلیزی) مصرف میشود و اثر کلی آن، تقویت قدرت عضلانی افراد مبتلا به نارسایی قلبی میباشد.
موارد منع مصرف داروی ریگوکسین
این دارو در بلوک کاملو متناوب قلب، بلوک درجه دوم دهلیزیبطنی، آریتمی فوق بطنی ناشی از سندرمw-p-w، کاردیومیوپاتی انسدادیهیپرتروفیک (مگر در موارد فیبریلاسیوندهلیزی همراه با نارسایی قلب که باید بااحتیاط مصرف شود) و وجود علائممسمومیت ناشی از مصرف قبلی هر یک ازفرآوردههای حاوی این دارو، نبایدمصرف شود.
این دارو در موارد زیر باید بااحتیاط فراوان مصرف شود: سکته اخیر، سندرم سینوسی بیمار، کمکاری تیروئید ، عیب کار کلیه ، کمی کلسیم و پتاسیم و منیزیم خون، زیادی کلسیم و پتاسیم خون ، گلومرولونفریت ، حساسیت مفرط سینوس کاروتید ، بیماریشدید ریه یا میکزدم ، تنگی زیرآئورتیهیپرتروفیک با علت نامشخص.
در بیماران سالخورده و بیمارانی که ازدستگاه ضربان ساز مصنوعی استفادهمیکنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است، زیرا ممکن است دچارمسمومیت شوند.
هشدارها و عوارض جانبی دیگوکسین
درصورت بروز هریک از نشانه های زیر مصرف دیگوکسین را قطع کرده ، و با پزشکتان تماس بگیرید: بی اشتهایی ، اسهال ، تهوع ، استفراغ ، گیجی ، تاری دید (مشاهده یک هاله زرد متمایل به سبز اطراف چراغ ها)، تورم دست ها و پاها، تنگی نفس ، افزایش وزن ناگهانی 1/5 کیلوگرم ، در 24 ساعت )، تپش قلب (احساس تکان خوردن شدید قلب در قفسه سینه )، یا نبض زیر 60 در دقیقه .
موارد احتیاط
توصیه ها
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
اعتیاد به تلفن همراه می تواند بسیار مضر باشد. به خصوص برای نوجوانان که مدت زمان بسیاری از آن ها در طول روز صرف گوشی های هوشمند می شود. آیا شما هم به تلفن همراهتان اعتیاد دارید و به دردست گرفتن آن عادت کرده اید مدام به صفحه آن نگاه می اندازید و ناخودآگاه و بدون اراده و دائم با آن سرگرم هستید همیشه این وسیله را در کنار بالش خود میگذارید و با شنیدن کوچکترین صدایی خیال می کنید
تلفن همراه شماست که شما را احضار میکند ؟به این حالت موبوفوبیا می گوییم می خواهیم به بررسی عوارض مختلف موبوفوبیا اشاره کنیم .زمانی گفته میشد فلانی سر در لاک خود دارد، اما امروزه لاک جایش را به گوشیهای موبایل که اغلب هوشمند نیز هستند داده است. امروزه کمتر کسی را میتوان یافت که سرش در گوشی موبایل خود نباشد.
در مورد عدهای، استفاده از موبایل به اعتیاد بدل شده و حتی اگر نیمه شب از خواب بلند شوند گوشی خود را بررسی میکنند. برخی این مساله را نوعی ناامنی روانی میدانند و برخی معتقدند گوشی به عضوی از بدنشان تبدیل شده است.از صبح که بیدار میشویم تا شب که خسته به رختخواب میرویم، گوشی موبایل مدام همراهمان است. نیمههای شب ناخوآگاه کلید قفل گوشی را میفشاریم مبادا پیامی ناخوانده داشته باشیم. صبح هنگام نیز قبل از بیداری کامل،
اول دنبال گوشی زیر بالش و کنار تختخوابمان میگردیم. قبل از خروج از خانه اولین چیزی که برمیداریم گوشی موبایل است؛ گاهی فراموش میکنیم جلوی آینه بایستیم و از منظم بودن وضعیت ظاهریمان مطمئن شویم. شاید موقع بیدار شدن تا خروج از خانه زمان زیادی طول نکشد، اما بیشتر از اینکه حواسمان به خوردن صبحانه و جمعآوری وسایل مورد نیازمان باشد،
مدام گوشی موبایل را چک میکنیم. اگرچه تاثیرات مثبت گوشیهای موبایل را نمیتوان دستکم گرفت اما نتایج منفی آن را هم نمیتوان نادیده انگاشت.
موبوفوبیا چیست؟
موبوفوبیا به معنای بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است. همچنین از این بیماری با نام نوموفوبیا به معنای ترس نبود تلفن همراه یاد میشود. تحقیقات نشان میدهد ۸۰ درصد مردم به اشتباه حس میکنند
که گوشی آنها در جیب میلرزد و ۳۰ درصد به اشتباه حس میکنند که گوشی آنها زنگ میزند. ۸۰ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۲۴ سال شب با گوشی میخوابند و والدینی که تمایل بیشتری به استفاده از تلفن همراه دارند بیشتر در ارتباط با فرزندانشان دچار مشکل میشوند. موارد یادشده، بخشی از این بیماری فراگیر است.
انقلاب موبایلی در روابط اجتماعی
باتوجه به جایگاهی که امروزه تلفنهای همراه در زندگی انسانها پیدا کرده اند، باید به چالشهای ناشی از این نوع فناوری پرداخته شود. چتهای طولانی در گوشیهای موبایل جای گفتوگویهای رودررو و نوشتن نامههای پستی را گرفته است. از زمانی که نوشتن نامههای پستی جای خود را به موبایل و تلفن داد و صندوقهای پست از سراسر کشور جمع شد،
کمکم مردم نگارش درست فارسی را فراموش کردند و به نوشتن جملات به شکل محاورهای روی آوردند و این موضوع را میتوان ضربه بزرگی به زبان فارسی دانست. زنگ خوردن گوشی باعث تحریک سیستم عصبی میشود که در یک نظرسنجی هم مشخص شده افراد اصلا راجع به کاری که انجام میدهند فکر نمیکنند، به ویژه اگر مکالمه آنها شکل جدیتری بگیرد
یا درباره موضوع مهمی باشد که علاوه بر اینکه نمیتوانند بنشینند، حرکات غیرارادی بیشتری از آنها سر میزند، حتی برخی از افراد در صورت نشستن برای مکالمه حسی از ناامنی دارند. زمانی که مهمان داریم ناخودآگاه باعث آزرده کردن مهمانمان میشویم، چرا که آن فرد مجازی را به مهمان حاضر در منزل ترجیح میدهیم.
حضورمان در این جمعها آنقدر بی سروصدا و آرام شده که اگر نباشیم هم کسی متوجه نبودنمان نمیشود. این موضوع حتی دامان خانواده و محیط خانه را گرفته است. همه اینها را میتوان تاثیرات منفی و فرهنگ غلط استفاده از موبایل دانست. بهتر است قوانینی را برای خودمان اعمال کنیم تا هم از تکنولوژیهای روز بهره ببریم هم از فرهنگمان دور نشویم.
گوشی را کنار خود نخوابانید!
تحقیقات پژوهشگران دانشگاههاروارد نشان میدهد خوابیدن در کنار تلفن همراه، به ویژه گوشیهای هوشمند باعث ایجاد اختلال در خواب میشود. بیخوابی یکی از مشکلات رایج دنیای امروز است و از هر سه نفر یک نفر در جهان از مشکل کمخوابی رنج میبرد. با این حال، افراد بسیاری از زنگ هشدار تلفن همراه خود برای بیدار شدن
از خواب استفاده میکنند و به همین علت هنگام خواب، گوشی تلفن همراه را در نزدیکی خود قرار میدهند. به گفته محققان، وجود تلفن همراه در کنار فرد در طول شب تاثیرات نامطلوبی بر کیفیت خواب دارد. مشکل اصلی در مورد دستگاه تلفن همراه، نور صفحه نمایش آن است که در نسل جدید گوشیهای هوشمند با وجود کیفیت بالای صفحههای نمایش،
این مشکل دوچندان شده است. شارل شوئلر، محقق دانشگاههاروارد اظهار کرد: «پرتوهایی که از صفحه تلفن همراه ساطع میشود، باعث ایجاد تداخل در روند طبیعی بدن در طول شبانهروز میشود. این پرتوها باعث تحریک شبکیه چشم و افزایش ساعات بیداری تا خواب میشود زیرا نور یادشده مانند سایر نورهای مصنوعی از ترشح هورمون ملاتونین
که در طول خواب ترشح میشود، جلوگیری میکند. شبکیه چشم بالاترین حساسیت را به نور مایل به آبی صفحه تلفن همراه دارد و استفاده طولانی مدت از تلفن همراه یا تبلتها قبل از خواب، باعث ایجاد اختلال در خواب میشود.»
موبایل و آلزایمر
نتایج یک تحقیق در انگلیس نشان داده که سازندگان تلفنهای همراه برای سلامت کاربران باید علاوه بر «حالت پرواز» روی موبایلها «حالت خواب» را در نظر بگیرند. همه ما سالهاست که با «حالت پرواز» در تلفنهای همراه آشنا شدهایم اما تحقیقات جدید نشان میدهند که نور نمایشگرهای تلفن همراه و لپ تابها باعث اختلال در ساعت بدن
و به هم ریختن کیفیت خواب میشود. در این تحقیق آمده است که سازندگان تلفن همراه باید مسئولیت پذیر باشند و وضعیت «حالت خواب» را روی تلفن همراه در نظر بگیرند تا جلوی نور آبی صفحههای نمایشگر در زمان نزدیک شدن به ساعت خواب طبیعی گرفته شود. به گفته محققان، این نور آبی باعث اختلال در ساعت بیولوژیک بدن
و بیدار ماندن بیش از حد کاربران گجتهای مختلف میشود. نور آبی صفحههای نمایشگر، مهمترین عامل جلوگیری از ترشح ماده شیمیایی ملاتونین در بدن است. این ماده شیمیایی ساعت بیولوژیکی بدن را برای خواب تنظیم میکند و ترشح آن از هنگام عصر برای آماده شدن بدن برای خواب شروع میشود. به گفته دانشمندان نمایشگرهای جدید
هر روز با اندازه بزرگتر، کنتراست و شفافیت بیشتر این وضعیت را بدتر میکنند. نور و کیفیت آنها برای روز خوب است اما با استفاده از یک نرمافزار باید در هنگام شب، نور آبی نمایشگرها را فیلتر کرد. اختلال در ساعت بیولوژی و خواب، نقش زیادی در دیابت، چاقی، افسردگی و بیماریهای سیستم عصبی از جمله آلزایمر دارد.
استرس و افسردگی ناشی از موبایل
تحقیقات دانشگاه گوتنبرگ در سوئد نشان داده استفاده بیش از حد از تلفن همراه باعث افسردگی، بیخوابی و استرس کاربران میشود. بر اساس گزارش محققان دانشگاه گوتنبرگ سوئد، کاربران جوانی که از تلفنهای همراه، زیاد استفاده میکنند و از سوی دیگر کاربران رایانه هستند، این موضوع باعث تاثیرات منفی بر سلامت ذهن آنها میشود.
این تحقیقات که از میان ۴هزار و ۱۰۰ نفر انجام شده، نشان داده که ۳۲ درصد افراد، کاربران پروپا قرص فناوری اطلاعات و ارتباطات هستند. براین اساس، افرادی که از این دستگاهها بیش از حد استفاده میکنند در نهایت باعث استرس، اختلال در خواب و افسردگی آنها میشوند. در اغلب موارد محققان نمیتوانند دلیل افسردگی افراد را مشخص کنند
اما این تحقیقات نشان داده بیشترین عامل افسردگی در جوانان استفاده از ابزارهای فناوری موبایلی است. بر اساس گزارش این محققان، افزایش کاربرد موبایل باعث از بین رفتن ارتباطات رو در رو شده و باعث درونگرا شدن افراد میشود. به این ترتیب افراد کم کم از ارتباطات مستقیم دوری میکنند و این مساله در نهایت باعث افسردگی و تنهایی آنها میشود.
روزنامه آرمان
خبرگزاری آریا-افرادی که بطور طبیعی وزن خود را کاهش داده اند نسبت به افرادی که جراحی بای پس معده انجام داده اند کمتر دچار مشکلات گوارشی می شوند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،کارشناسان در جدیدترین پژوهش های خود دریافتند افرادی که جهت کاهش وزن تحت جراحی بای پس معده قرار می گیرند و با انواع روش ها حجم معده آنها به طور ناگهانی کم می شوند پس از جراحی دچار مشکل سوء هاضمه و ناتوانی در مصرف مواد غذایی می شوند.
این افراد همچنین با مشکلاتی چون سوء هاضمه ، احساس تهوع، ترش کردن، صدای غرغرمعده، دفع مدفوع با مشکل، ناتوانی در جذب مواد مغذی خوراک ها و دل درد مواجه می شوند.
کاهش وزن
جراحی بای پس معده با عوارضی همراه خواهد بود
براساس آمارها تنها در ایالات متحده هر سال بیش از 180 هزار نفر داوطلب جراحی بای پس معده می شوند و بسیاری از آنها پس از جراحی دچار عوارض جانبی شده و تا آخر عمر مجبور به تحمل مشکلات پس از عمل هستند.
کارشناسان با بررسی دو گروه افراد چاق که گرو ه اول به صورت طبیعی و گروه دوم با جراحی بای پس معده برای کاهش وزن دریافتند افراد گروه اول سلامت خود راحفظ کرده و بسیار کمتر دچار مشکلات گوارشی می شوند در عوض گروه دوم دچار انواع مشکلات گوارشی و حتی روحی شده اند.
کاهش وزن
جراحی بای پس معده با عوارضی همراه خواهد بود
براین اساس کارشناسان توصیه می کنند افراد دارای اضافه وزن و چاقی قبل از انجام این جراحی از عوارض دائمی آن مطلع باشند و سعی کنند تا حد امکان با رژیم غذایی و انجام ورزش وزن خود را کم و کنترل کنند.
چاقی بیش از حد علاوه بر ایجاد مشکلات روانی در فرد برای حضور در اجتماع، می تواند باعث ابتلا به انواع بیماری های مزمن از جمله سرطان، دیابت ، کاهش ضریب هوشی ،چربی و فشار خون بالا شود.
خبرگزاری آریا-خستگی، تهوع، اسهال، یبوست، سنگ کیسه صفرا و ریزش مو از جمله عوارض بالقوه کاهش سریع وزن هستند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،همه ما برای کاهش وزن به دنبال سریع ترین و آسان ترین راه میگردیم اما شاید اگر از عوارض جدی کاهش وزن سریع بدانیم در این رویه خود تجدید نظر کنیم . رژیم هایی که بسیار سریع وزن را کم می کنند، باعث بروز مشکلات جدی در سلامت شخص خواهند شد. ضمنا اینکه وزن کاهش یافته با این نوع رژیم های کاهش وزن پایدار نیست و به محض اینکه شخص رژیم را کنار گذاشت، افزایش وزن بسیار شدیدی سراغ شخص خواهد آمد که چه بسا وزن شخص را از وزن اولیه قبل از رژیم غذایی نیز بالاتر خواهد برد .
در روشهای غیر اصولی کاهش وزن، بدن علاوه بر سوزاندن چربی زیاد توده عضلانی نیز از دست می رود. در واقع بدن برای تامین انرژی مورد نیاز خود شروع به سوزاندن عضلات می کند این کار اگرچه اشتها را کم می کند، اما برای سلامتی بدن مضر است. بنابراین سوزاندن عضله به جای چربی در این گونه رژیم ها آسیب زیادی به بدن وارد می کند.
در روش اصولی کاهش وزن، اشخاص تنها توده چربی از دست می دهند اما در روش های غیر اصولی کاهش وزن اشخاص نه تنها چربی از دست نمی دهند بلکه در صد بالایی از بافت غیر چربی بدنشان از جمله ماهیچه و حتی توده استخوانی خود را از بین می بردند. بدن همواره راهی برای محافظت خود از عوارض کاهش سریع وزن پیدا می کند. با افت ناگهانی دریافت کالری، آن را با کاهش میزان سوخت و ساز جبران می کند. به این علت است که افرادی که به رژیم های ناگهانی دست می زنند به محض ترک رژیم به سرعت اضافه وزن پیدا می کنند.
کاهش سریع وزن می تواند عوارض جانبی مخربی به همراه داشته باشد و البته از کارایی چندانی نیز برخوردار نباشد زیرا افرادی که به سرعت وزن زیادی کم می کنند احتمال بیشتری دارد دوباره وزن اضافه کنند.
اگر دوست دارید به سرعت وزن کم کنید تا بتوانید در یک مهمانی رسمی لباس مورد علاقه خود را به تن کنید، یا این که زندگی بهتر و سالم تری را تجربه کنید، مراقب باشید بیش از اندازه به خود فشار وارد نکنید و از محدوده کاهش وزن بی خطر خارج نشوید.
بهترین میزان کاهش وزن در طول زمان چقدر است؟
به گزارش "مدیکال دیلی"، اگر در تلاش هستید تا وزن خود را کاهش دهید، روند معمول کاهش وزن شاید به اندازه کافی برای شما سریع رخ ندهد. باید به این نکته توجه داشته باشید هنگامی که در بدن خود تغییر ایجاد می کنید، محدودیت هایی وجود دارند تا بدون آسیب رساندن به سلامت خود این کار را انجام دهید. این حد و مرزها برای همه یکسان و مشخص نیستند.
عمل سزارین روشی برای زایمان است که با بی حسی موضعی انجام میشود. در این مطلب با علت و عوراض سزارین و انجام عمل سزارین با عکس آشنا میشوید.
از هر چهار زایمانی که در امریکا انجام میگیرد یکی به روش سزارین انجام میشود. این روش شامل خروج نوزاد از طریق برشی در ناحیه پایین شکم و سمت چپ است. پزشکان معمولا به دلیل وجود مشکلات در بارداری و یا ناکارآمدی زایمان طبیعی اقدام به سزارین مینمایند.
در بعضی موارد به دلیل وجود مشکلات، جراحی سزارین از قبل برنامه ریزی میگردد. این مشکلات عبارتنداز:
عمل سزارین نسبت به زایمان طبیعی خطرات بیشتری را متوجه مادر و فرزندش مینماید. ریسک این خطرها تنها زمانی قابل پذیرفتن است که مادر یا فرزند با مشکلات سلامتی مواجه باشند.
متخصص بیهوشی داروهای ضد درد مختلف موجود را توضیح میدهد. معمولا از اپیدورال، یک بلوک نخاعی، یا یک ترکیب بلوک نخاعی-اپیدورال استفاده میشود. با این روشها شما هوشیار باقی میمانید اما بدنتان از زیر سینهها به پایین بی حس میگردد. شما می توانید امکان تزریق مقدار کمی مورفین یا اپیدورال را در ستون فقرات خود مورد بحث قرار دهید. این روش باعث کنترل درد تا 24 ساعت پس از عمل میگردد.
هنگامی که شما بیحس شدید، پرستار یک کاتتر (کاتتر (Catheter) لوله نازک، بلند و قابل انعطافی است که میتوانند به هدف خاصی در بدن بیمار قرار داده شودند.) در مثانهتان قرار داده و به تخلیه ادرار قبل از عمل جراحی میپردازد. این عمل ریسک آسیب واردن شدن به مثانه در هنگام جراحی را کاهش داده، به دنیا آمدن نوزاد را نیز آسان میکند. سپس موهای قسمت پایین شکمتان تراشیده شده و با مایع ضد عفونی تمیز میگردد. بعد از آن پزشک بدن شما را با پارچههای استریل میپوشاند و با قرار دادن مانعی بر روی سینهتان مانع نگاه کردن مستقیم شما به عمل جراحی میگردد. اگرچه در بعضی مراکز به شما حق انتخاب اینکه جراحی را مشاهده کنید نیز داده میشود.
اگر همسرتان بخواهد شما را درحین عمل همراهی کند، لازم است از لباسها و کفش مخصوص بیمارستان و ماسک استفاده نماید. او در بالای سر شما و در کنارتان مینشیند تا بتواند در حین عمل با شما صحبت کرده، دستتان را بگیرد و به شما روحیه بدهد.
در بیشتر سزارینها، پزشک یک برش افقی به موازات خط بیکینیتان در ناحیهی شکم ایجاد میکند. در بعضی موارد اضطراری، پزشک برشی از ناف تا استخوان شرمگاهی ایجاد مینماید. سپس پزشک برشی در ناحیهی رحم ایجاد مینماید.
در ادامه پزشک کیسهی مایع آمنیوتیک را پاره کرده و اجازه میدهد تا مایع خارج گردد. سپس به آرامی دستش را وارد ناحیهی برش داده شده میکند تا جنین را (ابتدا از سمت سر) از آنجا خارج نماید. عمل کشیدن و فشار دادنی که احساس میکنید مربوط به عبور دادن سر نوزاد از درون شکاف جراحی است. در این حین دستیار پزشک با فشار دادن بالای رحم به خارج شدن نوزاد کمک میکند. سپس پزشک بند ناف را بریده، نوزاد را به دست پرستار متخصص یا پزشک اطفال میدهد تا به معاینهاش بپردازد. پس از آن نوزاد را درون پارچهای پیچیده و به دست همسرتان میدهند.
پس از به دنیا آمدن نوزاد، پزشک جفت را نیز از طریق همان شکاف از بدن شما خارج میکند و رحمتان را ماساژ میدهد. عمل اصلی خارج کردن نوزاد تنها 10 تا 15 دقیقه پس از شروع جراحی انجام میپذیرد. بقیهی عمل شامل بخیه زدن دو شکاف ایجاد شده و انتقال شما به بخش ریکاوری در حدود 30 دقیقهی دیگر زمان میبرد.
پس از سزارین، شما به اتاق ریکاوری برده میشوید و در آنجا فشار خون، خونریزی، ضربان قلب و تنفستان تحت نظارت قرار میگیرد. سوند برای مدت 12 تا 24 ساعت پس از جراحی باقی میماند و شما در روز بعد نیز مایعاتتان را از طریق سرم دریافت خواهید کرد. شما باید روز بعد را در تخت بگذرانید، اما پیشنهاد میشود در تخت تکان بخورید، حالتتان را تغییر دهید و گاهی به حالت نشسته قرار بگیرید. شما قادر خواهید بود تا با کمک گرفتن از یک بالش مخصوص (که بصورت افقی بر روی شکمتان قرار میدهید) به فرزندتان شیر بدهید. 24 ساعت پس از زایمان قادر به راه رفتن خواهید بود؛ پزشکتان برای رفع درد و ناراحتی به شما داروی مسکن خواهد داد و 3 یا 4 روز پس از زایمان آن نیز از بیمارستان مرخص خواهید شد. برای کاهش درد پس از انجام عمل معمولا از پمپ درد نیز استفاده میشود که عامل موثری در کاهش درد شما خواهد بود.
عمل سزارین علاوه بر مادر برای جنین نیز عوارض خاص خود را دارد. عمل سزارین میتواند باعث چسبندگی، احتمال بروز بارداری پرخطر در آینده، طولانی شدن زمان زایمان، عفونت مثانه و رحم و اسیب دیدگی سیستم دفع ادرار در مادران شود. از طرف دیگر عوارض سزارین بر روی جنین شامل وزن کم هنگام تولد، احتمال ابتلا به آسم، دیابت، چاقی، آلرژی و... میگردد.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
عضو انجمن علمی طب سنتی ایران مطرح کرد
عوارض گیاه خواری طولانی مدت
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۴۰
عضو انجمن علمی طب سنتی ایران گفت: افرادی که پرخونی یا سنگینی خون دارند با گیاهخواری میتوانند غلظت خون خود را کم کنند اما اگر به صورت دائم آن را ادامه دهند به سردی مزاج، کمخونی، ضعف، لرز، خستگی و کسالت دچار میشوند.
عضو انجمن علمی طب سنتی ایران افزود: افرادی که پرخونی یا سنگینی خون دارند با گیاهخواری میتوانند غلظت خون خود را کم کنند اما اگر به صورت دائم آن را ادامه دهند به سردی مزاج، کمخونی، ضعف، لرز، خستگی و کسالت دچار میشوند.
این متخصص طب سنتی نشانههای افرادی که سنگینی خون دارند را این گونه بیان کرد صورت گلگون، احساس کسالت، خمیازه، سنگینی و یا سابقه پرخوری، مصرف زیاد گوشت و خوراکهای غلیظ. این افراد بهتر است با مشورت پزشک طب سنتی گیاهخواری را آغاز کنند و متخصص با توجه به مزاج هر فرد مدت زمان مشخصی را به وی تجویز میکند. ممکن است این رژیم برای کسی دو هفته و برای دیگری چندین ماه نیاز باشد.
مسعودی افزود: علاوه بر کسانی که سنگینی خون دارند افرادی که به مشکلات معده و کبد دچار هستند نیز به گیاهخواری توصیه میشود اما نیاز است این افراد حتماً تحتنظر متخصص این رژیم را آغاز کنند.
با دلگرم همراه باشید...
ریسپریدون (Risperidone) یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بیقراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنونهای آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریکپذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده میشود.
ریسپریدون یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بیقراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنونهای آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریکپذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده میشود.
مکانیسم اثر
جذب: بعد از مصرف خوراکی به طور کامل جذب می شود. فراهمی زیستی مطلق دارو 70% است. غذا روی جذب دارو تأثیری ندارد. بعد از تجویز عضلانی به آهستگی جذب شده؛ اثر آن بعد از 3 هفته شروع شده و 7 هفته دوام دارد.
پخش: میزان اتصال به پروتئینهای پلاسما 90% برای دارو و 77% برای متابولیتهای اصلی فعال دارو می باشد.
متابولیسم: دارو به طور گسترده در کبد به 9- هیدروکسی ریسپریدون تبدیل می شود.
دفع: از طریق کلیه دفع شده در نارسایی کلیوی کلیرانس دارو کاهش می یابد.
راهنماییهای کلی
ریسپریدون برای درمان اختلالات ناشی از زوال عقل (دمانس) تجویز نمیشود. ریسپریدون ممکن است باعث ایجاد سکته قلبی، مرگ ناگهانی و ذات الریه در سالمندان مبتلا به دمانس بشود. در صورت داشتن حساسیت به ریسپریدون هرگز این دارو را مصرف نکنید.
در صورت داشتن هریک از موارد زیر حتماً پزشک معالجتان را در جریان بگذارید: بیماریهای کبدی و کلیوی، ناراحتیهای قلبی، فشار خون بالا، مشکلات مربوط به ضربان قلب سابقه ایست و سکتههای قلبی، سابقه سرطان سینه، تشنج و صرع، دیابت (قند خون) (ریسپریدون ممکن است قند خون را افزایش دهد)، سابقه داشتن افکار خودکشی، بیماری پارکینسون و مشکلات بلعی (قورت دادن)
موارد و مقدار مصرف
الف) درمان کوتاه مدت (6 تا 8 هفته) اسکیزوفرنی.
بزرگسالان: یک میلی گرم دوبار در روز از راه خوراکی؛ در روز دوم و سوم، یک میلی گرم دوبار در روز دوز را افزایش داده تا به 3 میلی گرم دوبار در روز برسد؛ یا یک میلی گرم در روز اول تجویز شده ، دوز را به دو میلی گرم یک بار در روز در روز دوم و 4 میلی گرم یک بار در روز در روز سوم افزایش دهید. قبل از هرگونه تعدیل دوز بیشتر یک هفته صبر کنید. تنظیم دوز به میزان 1 تا 2 میلی گرم صورت گیرد. دوزهای بالاتر از 6 میلی گرم تأثیر بیشتری نداشته و عوارض اکستراپیرامیدال بیشتری ایجاد می کند. دوزهای تا 8 میلی گرم در روز مؤثر و ایمن است. ایمنی دوزهای بالاتر از 16 میلی گرم اثبات نشده است.
ب) درمان کوتاه مدت (12 هفته) اسکیزوفرنی.
بزرگسالان: قبل از تجویز دارو به صورت عضلانی، از تحمل خوراکی دارو توسط بیمار مطمئن شوید. دارو به صورت 25 میلی گرم عضلانی عمیق در عضله گلوتئال هر 3 هفته تجویز کنید. دارو را می توان در عضلات سرینی نیز تجویز کرد. تنظیم دوز در فواصل 4 هفتهای صورت گیرد. حداکثر مقدار مصرف 50 میلی گرم هر دو هفته می باشد. داروی خوراکی برای 3 هفته تا بعد از تجویز اولین دوز عضلانی ادامه داده و سپس قطع کنید.
پ) جلوگیری از عود اسکیزوفرنی در مصارف طولانی مدت (یک تا دو سال)
بزرگسالان: ابتدا یک میلی گرم خوراکی در روز اول تجویز شود. سپس به دو میلی گرم در روز دوم و 4 میلی گرم در روز سوم افزایش یابد. محدوده دوز دارو بین 2 تا 8 میلی گرم روزانه می باشد.
ت) درمان فاز حاد مانیا یا اختلالات mixed در بیماران دوقطبی تیپ یک به صورت مونوتراپی یا همراه با لیتیم یا والپروات برای دورههای کوتاه مدت (3 هفته).
بزرگسالان: 2 تا 3 میلی گرم خوراکی روزانه (یک بار در روز) تجویز شود. تنظیم دوز به صورت یک میلی گرم روزانه صورت گیرد. محدوده دوز دارو بین یک تا 6 میلی گرم روزانه می باشد.
تنظیم دوز: در بیماران مسن یا ناتوان، دچار افت فشار خون و بیماران با نارسایی شدید کبدی یا کلیوی دارو را با 0.5 میلی گرم خوراکی دوبار در روز شروع کنید. سپس به صورت 0.5 میلی گرم دوبار در روز افزایش دهید. بیشتر از 1.5 میلی گرم دوبار در روز هفتگی افزایش ندهید. زمانی که بیمار برای مدت 2 تا 3 روز در دوز مناسب دوبار در روز بود سپس به صورت یک بار در روز دارو را تجویز کنید.
ث) بی قراری ناشی از اوتیسم.
نوجوانان و کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن حداقل 20 کیلوگرم : ابتدا 0.5 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به یک میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.5 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد.
کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن کمتر از 20 کیلوگرم : ابتدا 0.25 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به 0.5 میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.25 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد. در کودکان با وزن کمتر از 15 کیلوگرم دوز را با احتیاط افزایش دهید.
مکانیسم اثر
اثر آنتی سایکوتیک: دارو با بلوک گیرندههای دوپامینی تیپ 2 و سروتونینی تیپ 2 اثر آنتی سایکوتیک دارد. بلوک دیگر گیرنده ها ممکن است مسؤول دیگر اثرات دارو باشد.
اگر مبتلا به هیپرگلیسمی (قند خون بالا) هستید از مصرف این دارو اجتناب کنید و نسبت به نشانههای هیپرگلیسمی هوشیار باشید. این نشانهها شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی مفرط و ضعف میباشد. اگر مبتلا به دیابت هستید به صورت منظم و دائمی سطح قند خونتان را کنترل کنید. قرصهای ریسپریدون حاوی مقادیری از فنیل آلانین میباشند. اگر مبتلا به بیماری فنیل کتونوریا (PKU) هستید این مسئله را به پزشک معالجتان اطلاع دهید.
این دارو جزء گروه C میباشد و ممکن است برای جنین مضر باشد. در صورت حاملگی یا تصمیم برای باردار شدن پزشک معالجتان را آگاه سازید. مشخص نیست که این دارو وارد جریان شیر مادر میشود یا خیر و برای کودک شیرخوار مضر است یا نه. در صورتی که کودک از شیر خودتان تغذیه میکند بدون مشورت با پزشک این دارو را مصرف نکنید. بدون توصیه پزشک این دارو را به کودکان ندهید.
راهنمای مصرف
این دارو را طبق دستور پزشکتان مصرف نمایید. از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی تر خودداری نمایید. این دارو را میتوان همراه با وعدههای غذایی یا بدون وعدههای غذایی مصرف نمود. برای مصرف قرصهای ریسپریدون (Risperdal M-Tab) نکات زیر را مد نظر داشته باشید: تا هنگام مصرف قرص آن را از پوشش حفاظتی خارج نکنید. مراقب باشید در هنگام خارج نمودن قرص از پوشش قرص دچار آسیب و شکستگی نشود.
از بلعیدن کامل قرص خودداری کنید و اجازه دهید قرص کاملاً حل شود. از جویدن قرص اجتناب کنید. برای اخذ بهترین تاثیرات درمانی دارو را طبق برنامه زمانی منظم استفاده کنید. از مخلوط نمودن نوع مایع دارو با چای یا نوشابه خودداری کنید. برای بهبود نشانههای بیماری حداقل چند هفته باید به مصرف دارو ادامه دهید وبرای کسب نتایج درمانی مطلوب دارو را طبق دستور پزشک معالجتان مصرف کنید. اگر بعد از گذشت چند هفته بهبود نیافتید با پزشکتان مشورت کنید. دارو را در دمای معمولی اتاق دور از رطوبت، نور و دما نگهداری نمایید. دارو را در مکانی قرار ندهید که دچار یخ زدگی شود.
فراموش کردن دوز مصرفی
به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی دارو هستید دوز فراموش شده را مصرف نکنید و طبق برنامه مصرفتان نوبت بعدی را مصرف نمایید. برای جبران دوز فراموش شده مقدار بیشتری دارو مصرف نکنید.
مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه
خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشمها، آرواره، گردن و دهان از نشانههای مصرف دوزهای بیش از اندازه هستند.
تداخل دارویی
دارو باعث افزایش سطح گلوکز خون و پرولاکتین می شود. میزان هموگلوبین و هماتوکریت کاهش می یابد.
عوارض جانبی
نشانههای حساسیت دارویی عبارتند از: کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو.
مهمترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: تب، سفت شدن عضلات، گیجی، تعریق، ضربان قلب سریع یا غیرمعمول بی قراری و تنش در عضلات حرکتی چشمها، زبان، آرواره و گردن لرزش مشکلات بلعی احساس سبکی در سر عوارض خفیف تر این دارو عبارتند از: خواب آلودگی وبیقراری خفیف، لرزش خوابیدن و رویا دیدن بیش از حد معمول تاری دید سردرد و سرگیجه اضافه وزن مشکلات ادراری تهوع، خشکی دهان و یبوست کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسمی.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی