تاثیرات داروهای ضد روان پریشی بر مغز

تغییراتی که داروهای ضد روان پریشی در مغز ایجاد می کنند کدامند؟موارد زیر تغییرات ساختاری مغز هسند که به نظر می رسد توسط داروهای ضد روان پریشی ایجاد می شوند. بیشتر این مطالعات بر روی موشها انجام شده است.

تاثیرات داروهای ضد روان پریشی بر مغز

مطالعات MRI افرادی که داروهای ضد روان پریشی مصرف می کنند نشان داد که اندازه ی جسم مخطط بزرگ شده است. هنوز معلوم نیست آیا این امر ناشی از اثربخشی داروهای ضد روان پریشی است یا عوارض جانبی آنها.

افزایش تراکم سللوهای گلیایی در قشر پیش پیشانی (سلولهای غیر نرونی که در محافظت، تغذیه و انتقال پیام های عصبی شرکت دارند): که ممکن است به علت انطباق با انتقال دهنده های عصبی ایجاد شده باشد.

افزایش تعداد سیناپس ها (ارتباطات بین سلولهای عصبی) و تغییراتی در تقارن تناسب و ویژگی ها و وظایفشان به ویژه در هسته ی دمی جسم مخطط که می تواند اثرات ثانویه ی داروهای ضد روان پریشی بر روی انتقال دهنده های عصبی دوپامین یا گلوتامیت باشد.افزایش تعداد سیناپس ها.

ممکن است این تغییرات در نتیجه ی داروها ایجاد شده یا نشانه ای از خطر بروز عوارض جانبی باشد. این موضوع می تواند به تشخیص سریع حرکت پریشی دیررس و در نتیجه قطع داروی بیمار کمک کند.

تغییراتی که تسوط داروهای ضد روان پریشی و در درمان اسکیزوفرنی ایجاد می شوند عینا مشابه تغییرات ساختاری مغز است که توسط داروهایی ایجاد می شود که برای درمان سایر بیماریهای مغزی بکار می روند. با این حال هنوز معلوم نیست آیا این تغییرات قابل توجه هستند و این که هیچ نوع عواقب کاربردی- بالینی دارند یا خیر.

هم چنین تعمیم نتایج به دست آمده از حیوانات به ویزه گونه های غیر پستانداران به انسانها مشکل است. بنباراین درست نیست که بگوییم این تغییرات خطرناکند یا این که به خاطر تغییرات نباید داروها را مصرف کرد.

افزایش 20 درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری

[ad_1]

خبرگزاری آریا-خوانش پریشی یا نارساخوانی از جمله مهمترین اختلالات یادگیری است که طبق آمارهای اعلام شده بین یک تا 30 درصد در جوامع مختلف و 20 درصد در ایران شیوع دارد.
به گزارش خبرگزاری آریا ،خوانش پریشی، نارساخوانی ‌(Ddyslexia) نوعی اختلال یادگیری است که طی آن مغز نمی تواند به درستی تصاویر معینی مانند اعداد و حروف را پردازش کند.
نارساخوانی، بر توانایی خواندن و نوشتن کودک تاثیر می گذارد و نشانه های آن در دوران دبستان و ورود کودک به مدرسه آشکار می شود؛ کودکی که مبتلا به خوانش پریشی است به طور معمول تا قبل از ورود به مدرسه مشکلی ندارد اما با شروع آموزش ها مشخص می شود که نمی تواند همپای همکلاسی های خود پیشرفت کند.
** انواع اختلالات یادگیری
دکتر پیمان حسنی ابهریان متخصص علوم اعصاب شناختی و رئیس مرکز مغز و شناخت پژوهشگاه علوم شناختی در این باره به خبرنگار علمی ایرنا گفت: در واقع سه نوع اختلال یادگیری داریم که مهمترین آن `اختلال در خواندن` یا خوانش پریشی و نارساخوانی است، دوم `اختلال در نوشتن` است که بیشتر با نوشتن دیکته مشخص می شود و به آن نارسانویسی می گویند و سوم `اختلال یادگیری ریاضی` است.
وی افزود: اختلالات یادگیری در واقع گروهی از اختلالات شناختی هستند که علت آنها اختلال در عملکرد مغزی است و با روش های توانبخشی شناختی قابل درمان هستند.
ابهریان ادامه داد: این اختلالات عبارتند از اختلال در یکی یا بیشتر از فرایندهای شناختی پایه که در فرایند درک و کاربرد زبان شفاهی یا شنیداری و یا در محاسبات ریاضی نقش دارند؛
افرادی که اختلال یادگیری دارند، در گوش دادن، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا محاسبات دچار مشکل هستند.
وی گفت: در میان این اختلالات سه مورد فراوانی و اهمیت بیشتری دارد که شامل خوانش پریشی، اختلال در نوشتن و در نهایت اختلال در محاسبات ریاضی است.
** علائم و روش تشخیص خوانش پریشی
دبیر کارگروه توانبخشی شناختی ستاد توسعه علوم و فناوری های شناختی در مورد روش تشخیص این اختلال توضیح داد: زمانی می توان مساله اختلال یادگیری را مطرح کرد که کودک وارد دوره دبستان شده باشد و دانش آموز از ناتوانی های حرکتی، بینایی، شنوایی و کم توانی ذهنی یا مشکلات مانند مشکلات هیجانی، فقر فرهنگی فقر اقتصادی و مادی در رنج نباشد.
ابهریان افزود: همچنین دانش آموز باید از ضریب هوشی 85 به بالا برخوردار باشد و همچنین با توجه به سن و سطح کلاس خود در مهارت های تحصیلی، گوش دادن و مهارت های ساده خواندن، حل مساله و محاسبات ریاضی مشکل داشته باشد.
وی ادامه داد: بنابراین در مورد کودکی که از لحاظ سطح هوشی متناسب با سایر همکلاسی های خود باشد و اختلالات خاص و همچنین مشکل بینایی، شنوایی و حرکتی نداشته باشد اما در تحصیل عقب تر از همکلاسی های خود باشد، می توان تشخیص اختلال یادگیری داد.
ابهریان گفت: این کودکان با وجود اینکه بهره هوشی طبیعی دارند، به خوبی قادر به ادامه تحصیل نیستند؛ برخی از اینها در یک درس خاص مثلا در خواندن یا ریاضی دچار مشکل هستند ولی برخی از آنها ممکن است که در چند درس دچار مشکل باشند. هرچه سن بالاتر می رود و دانش آموزان به مقاطع بالاتر تحصیلی می روند، این اختلال خود را بیشتر نشان می دهد.
وی اظهار کرد: اختلالات یادگیری یکی از اختلالات عصبی تکاملی و از شایعترین اختلالات در بین کودکان هستند که شیوع مختلفی برای آنها مطرح شده به گونه ای که یک تا 30 درصد جمعیت جوامع را شامل می شود که شیوع نسبتا بالایی دارد.
ابهریان ادامه داد: میزان شیوع این اختلال در ایران حدود 20 درصد در شروع مدرسه است یعنی 20 درصد کودکان دچار اختلال یادگیری هستند که عمده ترین آن نارساخوانی و اختلال یادگیری و حل مسائل ریاضی است.
وی خاطرنشان کرد: با وجود آمار بالای شیوع این اختلال، هنوز به قدر کافی به این مساله توجه نشده است و کودک با انگ و برچسب هایی مانند تنبلی، بی سوادی، خنگی و بازیگوشی از بقیه کودکان جدا می شود.
ابهریان گفت: این مشکل بسیار جدی است و باید در مدارس غربالگری روی دانش آموزان در این زمینه صورت بگیرد و کودکانی که علائم این اختلال را دارد به متخصصان علوم شناختی ارجاع داده شوند.
وی گفت: دانش آموزانی که این اختلال در آنها تشخیص داده می شود باید به روانشناسان و روانپزشکان ارجاع داده شوند تا تست های مربوطه مانند تست توانایی ریاضی و تست هوش روی آنها انجام شود.

** راه های درمان
رئیس مرکز مغز و شناخت پژوهشگاه علوم شناختی در خصوص راه های درمان این اختلال نیز گفت: این اختلال درمان دارویی ندارد مگر اینکه در مواردی اختلالات یادگیری با اختلالات دیگری مانند بیش فعالی و نقص توجه همراه باشد که برای رفع بیش فعالی و نقص توجه او دارو تجویز می شود.
ابهریان افزود: اما اگر کودک فقط اختلالات یادگیری داشته باشد، مربوط به حوزه توانبخشی شناختی و توانمندسازی شناختی می شود که با برخی روش های آموزشی کمک می کند تا افرادی که مشکل خواندن دارند، بتوانند از طریق توانایی های دیگر، مهارت خواندن خود را تقویت کنند و صرفا محدود به دیدن حروف نباشند.
وی ادامه داد: همچنین به دانش آموزانی که اختلال ریاضی دارند نیز اعداد با روش های جذاب تری آموزش داده می شود و حجم آموزش در هر بار کمتر و شیوه های آموزشی متنوع تر می شود.

** خوانش پریشی فراوان ترین اختلال یادگیری
آمارها نشان می دهند که تقریبا 80 درصد دانش آموزانی که مشکل فراگیری دارند، در واقع در خواندن مشکل دارند؛ بنابراین اختلال خواندن شایعترین اختلال یادگیری است و طبعا بیشترین حجم خدمات آموزشی و برنامه های مداخله ای تخصصی را نیز باید به خود اختصاص دهد.
متخصص علوم اعصاب شناختی در این خصوص اظهار کرد: اختلال خواندن پیامدهای زیادی می تواند برای افراد، خانواده ها و جامعه داشته باشد، از این رو توجه به رفع این مشکل اهمیت زیادی دارد.
ابهریان توضیح داد: اختلال در یادگیری، نوشتن یا ریاضی، کم آسیب ترین نوع اختلال است و مشکل چندانی برای فرد ایجاد نمی کند اما فردی که در خواندن مشکل دارد در تمام دروس با مشکل مواجه می شود زیرا خواندن پایه تحصیل دانش است و به تبع آن در تمام مراحل زندگی خود نیز دچار مشکلاتی خواهد شد.
وی ادامه داد: همچنین مساله دیگری که برای این افراد پیش می آید، این است که از سوی همکلاسی های خود ممکن است مسخره شود یا اینکه معلم او را تنبیه یا سرزنش کند؛ این مساله باعث می شود که علاوه بر مشکل شناختی که دارد، مشکل هیجانی نیز برای او ایجاد شود و علاقه و انگیزه خود را برای مدرسه رفتن و اعتماد به نفس خود را از دست بدهد
و تصور کند که استعداد و توان یادگیری ندارد.
** توصیه به خانواده ها
ابهریان به خانواده ها توصیه کرد که از برچسب زدن به کودکان خود که دچار این مشکل هستند، پرهیز کنند و نسبت به تشخیص به موقع این اختلال اقدام کنند.
وی افزود: خانواده ها نباید کودکان خود را تحت فشار قرار دهند و در مقابل باید به آنها کمک کنند تا بر مشکل خود فایق آیند؛ مهمترین عامل حمایت عاطفی و ایجاد بستری مناسب برای آموزش و ادامه تحصیل آنها است.
ابهریان ادامه داد: مطالعات نشان داده اند که این کودکان اگر در بستر مناسبی تحت درمان قرار گیرند، نه تنها می توانند به خوبی آموزش بگیرند بلکه حتی می توانند از همکلاسی های خود جلوتر باشند.

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
افزایش درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری افزایش درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری

عوارض داروی ضد روان پریشی ریسپریدون

[ad_1]

موارد و عوارض مصرف ریسپریدون (Risperidone) چیست؟ منع مصرف و تداخل دارویی ریسپریدون چیست؟

با دلگرم همراه باشید...

 ریسپریدون (Risperidone)

ریسپریدون (Risperidone) یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.

موارد مصرف ریسپریدون (Risperidone)

ریسپریدون یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

جذب: بعد از مصرف خوراکی به طور کامل جذب می‌ شود. فراهمی زیستی مطلق دارو 70% است. غذا روی جذب دارو تأثیری ندارد. بعد از تجویز عضلانی به آهستگی جذب شده؛ اثر آن بعد از 3 هفته شروع شده و 7 هفته دوام دارد.

پخش: میزان اتصال به پروتئینهای پلاسما 90% برای دارو و 77% برای متابولیت‌های اصلی فعال دارو می‌ باشد.

متابولیسم: دارو به طور گسترده در کبد به 9- هیدروکسی ریسپریدون تبدیل می‌ شود.

دفع: از طریق کلیه دفع شده در نارسایی کلیوی کلیرانس دارو کاهش می‌ یابد.

 

راهنمایی‌های کلی

ریسپریدون برای درمان اختلالات ناشی از زوال عقل (دمانس) تجویز نمی‌شود. ریسپریدون ممکن است باعث ایجاد سکته قلبی، مرگ ناگهانی و ذات الریه در سالمندان مبتلا به دمانس بشود. در صورت داشتن حساسیت به ریسپریدون هرگز این دارو را مصرف نکنید.

در صورت داشتن هریک از موارد زیر حتماً پزشک معالجتان را در جریان بگذارید: بیماری‌های کبدی و کلیوی، ناراحتی‌های قلبی، فشار خون بالا، مشکلات مربوط به ضربان قلب سابقه ایست و سکته‌های قلبی، سابقه سرطان سینه، تشنج و صرع، دیابت (قند خون) (ریسپریدون ممکن است قند خون را افزایش دهد)، سابقه داشتن افکار خودکشی، بیماری پارکینسون و مشکلات بلعی (قورت دادن)

موارد و مقدار مصرف

الف) درمان کوتاه مدت (6 تا 8 هفته) اسکیزوفرنی.

بزرگسالان: یک میلی گرم دوبار در روز از راه خوراکی؛ در روز دوم و سوم، یک میلی گرم دوبار در روز دوز را افزایش داده تا به 3 میلی گرم دوبار در روز برسد؛ یا یک میلی گرم در روز اول تجویز شده ، دوز را به دو میلی گرم یک بار در روز در روز دوم و 4 میلی گرم یک بار در روز در روز سوم افزایش دهید. قبل از هرگونه تعدیل دوز بیشتر یک هفته صبر کنید. تنظیم دوز به میزان 1 تا 2 میلی گرم صورت گیرد. دوزهای بالاتر از 6 میلی گرم تأثیر بیشتری نداشته و عوارض اکستراپیرامیدال بیشتری ایجاد می‌ کند. دوزهای تا 8 میلی گرم در روز مؤثر و ایمن است. ایمنی دوزهای بالاتر از 16 میلی گرم اثبات نشده است.

ب) درمان کوتاه مدت (12 هفته) اسکیزوفرنی.

بزرگسالان: قبل از تجویز دارو به صورت عضلانی، از تحمل خوراکی دارو توسط بیمار مطمئن شوید. دارو به صورت 25 میلی گرم عضلانی عمیق در عضله گلوتئال هر 3 هفته تجویز کنید. دارو را می‌ توان در عضلات سرینی نیز تجویز کرد. تنظیم دوز در فواصل 4 هفته‌ای صورت گیرد. حداکثر مقدار مصرف 50 میلی گرم هر دو هفته می‌ باشد. داروی خوراکی برای 3 هفته تا بعد از تجویز اولین دوز عضلانی ادامه داده و سپس قطع کنید.

پ) جلوگیری از عود اسکیزوفرنی در مصارف طولانی مدت (یک تا دو سال)

بزرگسالان: ابتدا یک میلی گرم خوراکی در روز اول تجویز شود. سپس به دو میلی گرم در روز دوم و 4 میلی گرم در روز سوم افزایش یابد. محدوده دوز دارو بین 2 تا 8 میلی گرم روزانه می‌ باشد.

ت) درمان فاز حاد مانیا یا اختلالات mixed در بیماران دوقطبی تیپ یک به صورت مونوتراپی یا همراه با لیتیم یا والپروات برای دوره‌های کوتاه مدت (3 هفته).

بزرگسالان: 2 تا 3 میلی گرم خوراکی روزانه (یک بار در روز) تجویز شود. تنظیم دوز به صورت یک میلی گرم روزانه صورت گیرد. محدوده دوز دارو بین یک تا 6 میلی گرم روزانه می‌ باشد.
تنظیم دوز: در بیماران مسن یا ناتوان، دچار افت فشار خون و بیماران با نارسایی شدید کبدی یا کلیوی دارو را با 0.5 میلی گرم خوراکی دوبار در روز شروع کنید. سپس به صورت 0.5 میلی گرم دوبار در روز افزایش دهید. بیشتر از 1.5 میلی گرم دوبار در روز هفتگی افزایش ندهید. زمانی که بیمار برای مدت 2 تا 3 روز در دوز مناسب دوبار در روز بود سپس به صورت یک بار در روز دارو را تجویز کنید.

ث) بی قراری ناشی از اوتیسم.

نوجوانان و کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن حداقل 20 کیلوگرم : ابتدا 0.5 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به یک میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.5 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد.
کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن کمتر از 20 کیلوگرم : ابتدا 0.25 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به 0.5 میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.25 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد. در کودکان با وزن کمتر از 15 کیلوگرم دوز را با احتیاط افزایش دهید.
مکانیسم اثر
اثر آنتی سایکوتیک: دارو با بلوک گیرنده‌های دوپامینی تیپ 2 و سروتونینی تیپ 2 اثر آنتی سایکوتیک دارد. بلوک دیگر گیرنده ‌ها ممکن است مسؤول دیگر اثرات دارو باشد.

 

اگر مبتلا به هیپرگلیسمی (قند خون بالا) هستید از مصرف این دارو اجتناب کنید و نسبت به نشانه‌های هیپرگلیسمی هوشیار باشید. این نشانه‌ها شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی مفرط و ضعف می‌باشد. اگر مبتلا به دیابت هستید به صورت منظم و دائمی سطح قند خونتان را کنترل کنید. قرص‌های ریسپریدون حاوی مقادیری از فنیل آلانین می‌باشند. اگر مبتلا به بیماری فنیل کتونوریا (PKU) هستید این مسئله را به پزشک معالجتان اطلاع دهید.

• مصرف در دوران بارداری و شیردهی

این دارو جزء گروه C می‌باشد و ممکن است برای جنین مضر باشد. در صورت حاملگی یا تصمیم برای باردار شدن پزشک معالجتان را آگاه سازید. مشخص نیست که این دارو وارد جریان شیر مادر می‌شود یا خیر و برای کودک شیرخوار مضر است یا نه. در صورتی که کودک از شیر خودتان تغذیه می‌کند بدون مشورت با پزشک این دارو را مصرف نکنید. بدون توصیه پزشک این دارو را به کودکان ندهید.

راهنمای مصرف

این دارو را طبق دستور پزشکتان مصرف نمایید. از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی تر خودداری نمایید. این دارو را می‌توان همراه با وعده‌های غذایی یا بدون وعده‌های غذایی مصرف نمود. برای مصرف قرص‌های ریسپریدون (Risperdal M-Tab) نکات زیر را مد نظر داشته باشید: تا هنگام مصرف قرص آن را از پوشش حفاظتی خارج نکنید. مراقب باشید در هنگام خارج نمودن قرص از پوشش قرص دچار آسیب و شکستگی نشود.

از بلعیدن کامل قرص خودداری کنید و اجازه دهید قرص کاملاً حل شود. از جویدن قرص اجتناب کنید. برای اخذ بهترین تاثیرات درمانی دارو را طبق برنامه زمانی منظم استفاده کنید. از مخلوط نمودن نوع مایع دارو با چای یا نوشابه خودداری کنید. برای بهبود نشانه‌های بیماری حداقل چند هفته باید به مصرف دارو ادامه دهید وبرای کسب نتایج درمانی مطلوب دارو را طبق دستور پزشک معالجتان مصرف کنید. اگر بعد از گذشت چند هفته بهبود نیافتید با پزشکتان مشورت کنید. دارو را در دمای معمولی اتاق دور از رطوبت، نور و دما نگهداری نمایید. دارو را در مکانی قرار ندهید که دچار یخ زدگی شود.

فراموش کردن دوز مصرفی

به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی دارو هستید دوز فراموش شده را مصرف نکنید و طبق برنامه مصرفتان نوبت بعدی را مصرف نمایید. برای جبران دوز فراموش شده مقدار بیشتری دارو مصرف نکنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه

خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم‌ها، آرواره، گردن و دهان از نشانه‌های مصرف دوزهای بیش از اندازه هستند.

 

تداخل دارویی

دارو باعث افزایش سطح گلوکز خون و پرولاکتین می‌ شود. میزان هموگلوبین و هماتوکریت کاهش می‌ یابد.

عوارض جانبی

نشانه‌های حساسیت دارویی عبارتند از: کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو.

مهمترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: تب، سفت شدن عضلات، گیجی، تعریق، ضربان قلب سریع یا غیرمعمول بی قراری و تنش در عضلات حرکتی چشم‌ها، زبان، آرواره و گردن لرزش مشکلات بلعی احساس سبکی در سر عوارض خفیف تر این دارو عبارتند از: خواب آلودگی وبیقراری خفیف، لرزش خوابیدن و رویا دیدن بیش از حد معمول تاری دید سردرد و سرگیجه اضافه وزن مشکلات ادراری تهوع، خشکی دهان و یبوست کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسمی.

 

 گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی

+ 0

- 0

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
ریسپریدون ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادریسپریدونریسپریدون به انگلیسی رده درمانی داروهای ضد روان‌پریشی اشکال دارویی قرصکلینیک توان بخشی بهبد داروهاریسپریدونریسپریدون ریسپریدون چیست؟ ریسپریدون یک داروی ضد سایکوز روان پریشی می باشدداروهای ضدافسردگی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادداروهایضدافسردگیداروهای ضد افسردگی به داروهایی گفته می‌شود که برای درمان اختلال افسردگی ریسپریدون ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد ریسپریدون ریسپریدون به انگلیسی رده درمانی داروهای ضد روان‌پریشی اشکال دارویی قرص کلینیک توان بخشی بهبد داروهاریسپریدون ریسپریدون ریسپریدون چیست؟ ریسپریدون یک داروی ضد سایکوز روان پریشی می باشد داروهای ضدافسردگی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد داروهایضد داروهای ضد افسردگی به داروهایی گفته می‌شود که برای درمان اختلال افسردگی اساسی و

ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری

[ad_1]

میگنا: محققان اطلاعات تقریبا ۵۸۰۰۰ فرد مبتلا به بیماری آلزایمر را در بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ در فنلاند مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. کمی بیش از یک چهارم از بیماران مبتلا به آلزایمر داروهای ضد روان پریشی مصرف می کردند.

این مطالعه نشان داد که آنها ۶۰ درصد بیشتر از کسانی که این داروها را استفاده نمی کنند، در معرض خطر مرگ قرار دارند. خطر مرگ، زمانی که بیمار برای اولین بار شروع به مصرف داروهای ضد روان پریشی می کرد، در بالاترین حد بود، اما این خطر با استفاده طولانی مدت از این داروها همچنان وجود داشت.

احتمال مرگ زودرس در بیمارانی که همزمان دو یا چند داروی ضد روان پریشی مصرف می کنند، نسبت به کسانی که تنها یک داروی ضد روان پریشی استفاده می کنند، دو برابر است. اگرچه مطالعه نشان می دهد که ارتباطی بین استفاده از داروی ضد روان پریشی و در معرض خطر مرگ زودرس قرار گرفتن وجود دارد ولی نمی توان یک رابطه علت و معلولی بین آنها را ثابت کرد.
به گفته محققان به سرپرستی مرجانا کوپونن دانشجوی دکترا از دانشکده داروسازی دانشگاه فنلاند شرق، یافته های آنها از مطالعات قبلی حمایت می کند.

اولین هشدار در مورد افزایش خطر مرگ در میان بیماران مبتلا به آلزایمر که داروهای ضد روان پریشی مصرف می کنند، در بیش از ۱۰ سال پیش اعلام شده است. محققان گفتند این مطالعه جدید، نشان می دهد که داروهای ضد روان پریشی باید تنها برای سخت ترین علائم رفتاری زوال عقل، مانند اضطراب و پرخاشگری مصرف شود و طول استفاده از آنها باید محدود گردد.
همچنین، باید به بیماران، پایین ترین دوز ممکن داده شود و همزمان دو یا چند داروی ضد روان پریشی تجویز نشود.
ورود به کانال میگنا
مهر

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری

افزایش 20 درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری

[ad_1]

خبرگزاری آریا-خوانش پریشی یا نارساخوانی از جمله مهمترین اختلالات یادگیری است که طبق آمارهای اعلام شده بین یک تا 30 درصد در جوامع مختلف و 20 درصد در ایران شیوع دارد.
به گزارش خبرگزاری آریا ،خوانش پریشی، نارساخوانی ‌(Ddyslexia) نوعی اختلال یادگیری است که طی آن مغز نمی تواند به درستی تصاویر معینی مانند اعداد و حروف را پردازش کند.
نارساخوانی، بر توانایی خواندن و نوشتن کودک تاثیر می گذارد و نشانه های آن در دوران دبستان و ورود کودک به مدرسه آشکار می شود؛ کودکی که مبتلا به خوانش پریشی است به طور معمول تا قبل از ورود به مدرسه مشکلی ندارد اما با شروع آموزش ها مشخص می شود که نمی تواند همپای همکلاسی های خود پیشرفت کند.
** انواع اختلالات یادگیری
دکتر پیمان حسنی ابهریان متخصص علوم اعصاب شناختی و رئیس مرکز مغز و شناخت پژوهشگاه علوم شناختی در این باره به خبرنگار علمی ایرنا گفت: در واقع سه نوع اختلال یادگیری داریم که مهمترین آن `اختلال در خواندن` یا خوانش پریشی و نارساخوانی است، دوم `اختلال در نوشتن` است که بیشتر با نوشتن دیکته مشخص می شود و به آن نارسانویسی می گویند و سوم `اختلال یادگیری ریاضی` است.
وی افزود: اختلالات یادگیری در واقع گروهی از اختلالات شناختی هستند که علت آنها اختلال در عملکرد مغزی است و با روش های توانبخشی شناختی قابل درمان هستند.
ابهریان ادامه داد: این اختلالات عبارتند از اختلال در یکی یا بیشتر از فرایندهای شناختی پایه که در فرایند درک و کاربرد زبان شفاهی یا شنیداری و یا در محاسبات ریاضی نقش دارند؛
افرادی که اختلال یادگیری دارند، در گوش دادن، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا محاسبات دچار مشکل هستند.
وی گفت: در میان این اختلالات سه مورد فراوانی و اهمیت بیشتری دارد که شامل خوانش پریشی، اختلال در نوشتن و در نهایت اختلال در محاسبات ریاضی است.
** علائم و روش تشخیص خوانش پریشی
دبیر کارگروه توانبخشی شناختی ستاد توسعه علوم و فناوری های شناختی در مورد روش تشخیص این اختلال توضیح داد: زمانی می توان مساله اختلال یادگیری را مطرح کرد که کودک وارد دوره دبستان شده باشد و دانش آموز از ناتوانی های حرکتی، بینایی، شنوایی و کم توانی ذهنی یا مشکلات مانند مشکلات هیجانی، فقر فرهنگی فقر اقتصادی و مادی در رنج نباشد.
ابهریان افزود: همچنین دانش آموز باید از ضریب هوشی 85 به بالا برخوردار باشد و همچنین با توجه به سن و سطح کلاس خود در مهارت های تحصیلی، گوش دادن و مهارت های ساده خواندن، حل مساله و محاسبات ریاضی مشکل داشته باشد.
وی ادامه داد: بنابراین در مورد کودکی که از لحاظ سطح هوشی متناسب با سایر همکلاسی های خود باشد و اختلالات خاص و همچنین مشکل بینایی، شنوایی و حرکتی نداشته باشد اما در تحصیل عقب تر از همکلاسی های خود باشد، می توان تشخیص اختلال یادگیری داد.
ابهریان گفت: این کودکان با وجود اینکه بهره هوشی طبیعی دارند، به خوبی قادر به ادامه تحصیل نیستند؛ برخی از اینها در یک درس خاص مثلا در خواندن یا ریاضی دچار مشکل هستند ولی برخی از آنها ممکن است که در چند درس دچار مشکل باشند. هرچه سن بالاتر می رود و دانش آموزان به مقاطع بالاتر تحصیلی می روند، این اختلال خود را بیشتر نشان می دهد.
وی اظهار کرد: اختلالات یادگیری یکی از اختلالات عصبی تکاملی و از شایعترین اختلالات در بین کودکان هستند که شیوع مختلفی برای آنها مطرح شده به گونه ای که یک تا 30 درصد جمعیت جوامع را شامل می شود که شیوع نسبتا بالایی دارد.
ابهریان ادامه داد: میزان شیوع این اختلال در ایران حدود 20 درصد در شروع مدرسه است یعنی 20 درصد کودکان دچار اختلال یادگیری هستند که عمده ترین آن نارساخوانی و اختلال یادگیری و حل مسائل ریاضی است.
وی خاطرنشان کرد: با وجود آمار بالای شیوع این اختلال، هنوز به قدر کافی به این مساله توجه نشده است و کودک با انگ و برچسب هایی مانند تنبلی، بی سوادی، خنگی و بازیگوشی از بقیه کودکان جدا می شود.
ابهریان گفت: این مشکل بسیار جدی است و باید در مدارس غربالگری روی دانش آموزان در این زمینه صورت بگیرد و کودکانی که علائم این اختلال را دارد به متخصصان علوم شناختی ارجاع داده شوند.
وی گفت: دانش آموزانی که این اختلال در آنها تشخیص داده می شود باید به روانشناسان و روانپزشکان ارجاع داده شوند تا تست های مربوطه مانند تست توانایی ریاضی و تست هوش روی آنها انجام شود.

** راه های درمان
رئیس مرکز مغز و شناخت پژوهشگاه علوم شناختی در خصوص راه های درمان این اختلال نیز گفت: این اختلال درمان دارویی ندارد مگر اینکه در مواردی اختلالات یادگیری با اختلالات دیگری مانند بیش فعالی و نقص توجه همراه باشد که برای رفع بیش فعالی و نقص توجه او دارو تجویز می شود.
ابهریان افزود: اما اگر کودک فقط اختلالات یادگیری داشته باشد، مربوط به حوزه توانبخشی شناختی و توانمندسازی شناختی می شود که با برخی روش های آموزشی کمک می کند تا افرادی که مشکل خواندن دارند، بتوانند از طریق توانایی های دیگر، مهارت خواندن خود را تقویت کنند و صرفا محدود به دیدن حروف نباشند.
وی ادامه داد: همچنین به دانش آموزانی که اختلال ریاضی دارند نیز اعداد با روش های جذاب تری آموزش داده می شود و حجم آموزش در هر بار کمتر و شیوه های آموزشی متنوع تر می شود.

** خوانش پریشی فراوان ترین اختلال یادگیری
آمارها نشان می دهند که تقریبا 80 درصد دانش آموزانی که مشکل فراگیری دارند، در واقع در خواندن مشکل دارند؛ بنابراین اختلال خواندن شایعترین اختلال یادگیری است و طبعا بیشترین حجم خدمات آموزشی و برنامه های مداخله ای تخصصی را نیز باید به خود اختصاص دهد.
متخصص علوم اعصاب شناختی در این خصوص اظهار کرد: اختلال خواندن پیامدهای زیادی می تواند برای افراد، خانواده ها و جامعه داشته باشد، از این رو توجه به رفع این مشکل اهمیت زیادی دارد.
ابهریان توضیح داد: اختلال در یادگیری، نوشتن یا ریاضی، کم آسیب ترین نوع اختلال است و مشکل چندانی برای فرد ایجاد نمی کند اما فردی که در خواندن مشکل دارد در تمام دروس با مشکل مواجه می شود زیرا خواندن پایه تحصیل دانش است و به تبع آن در تمام مراحل زندگی خود نیز دچار مشکلاتی خواهد شد.
وی ادامه داد: همچنین مساله دیگری که برای این افراد پیش می آید، این است که از سوی همکلاسی های خود ممکن است مسخره شود یا اینکه معلم او را تنبیه یا سرزنش کند؛ این مساله باعث می شود که علاوه بر مشکل شناختی که دارد، مشکل هیجانی نیز برای او ایجاد شود و علاقه و انگیزه خود را برای مدرسه رفتن و اعتماد به نفس خود را از دست بدهد
و تصور کند که استعداد و توان یادگیری ندارد.
** توصیه به خانواده ها
ابهریان به خانواده ها توصیه کرد که از برچسب زدن به کودکان خود که دچار این مشکل هستند، پرهیز کنند و نسبت به تشخیص به موقع این اختلال اقدام کنند.
وی افزود: خانواده ها نباید کودکان خود را تحت فشار قرار دهند و در مقابل باید به آنها کمک کنند تا بر مشکل خود فایق آیند؛ مهمترین عامل حمایت عاطفی و ایجاد بستری مناسب برای آموزش و ادامه تحصیل آنها است.
ابهریان ادامه داد: مطالعات نشان داده اند که این کودکان اگر در بستر مناسبی تحت درمان قرار گیرند، نه تنها می توانند به خوبی آموزش بگیرند بلکه حتی می توانند از همکلاسی های خود جلوتر باشند.

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
افزایش درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری افزایش درصدی خوانش پریشی مهمترین اختلال یادگیری

عوارض داروی ضد روان پریشی ریسپریدون

[ad_1]

موارد و عوارض مصرف ریسپریدون (Risperidone) چیست؟ منع مصرف و تداخل دارویی ریسپریدون چیست؟

با دلگرم همراه باشید...

 ریسپریدون (Risperidone)

ریسپریدون (Risperidone) یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.

موارد مصرف ریسپریدون (Risperidone)

ریسپریدون یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد. ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

جذب: بعد از مصرف خوراکی به طور کامل جذب می‌ شود. فراهمی زیستی مطلق دارو 70% است. غذا روی جذب دارو تأثیری ندارد. بعد از تجویز عضلانی به آهستگی جذب شده؛ اثر آن بعد از 3 هفته شروع شده و 7 هفته دوام دارد.

پخش: میزان اتصال به پروتئینهای پلاسما 90% برای دارو و 77% برای متابولیت‌های اصلی فعال دارو می‌ باشد.

متابولیسم: دارو به طور گسترده در کبد به 9- هیدروکسی ریسپریدون تبدیل می‌ شود.

دفع: از طریق کلیه دفع شده در نارسایی کلیوی کلیرانس دارو کاهش می‌ یابد.

 

راهنمایی‌های کلی

ریسپریدون برای درمان اختلالات ناشی از زوال عقل (دمانس) تجویز نمی‌شود. ریسپریدون ممکن است باعث ایجاد سکته قلبی، مرگ ناگهانی و ذات الریه در سالمندان مبتلا به دمانس بشود. در صورت داشتن حساسیت به ریسپریدون هرگز این دارو را مصرف نکنید.

در صورت داشتن هریک از موارد زیر حتماً پزشک معالجتان را در جریان بگذارید: بیماری‌های کبدی و کلیوی، ناراحتی‌های قلبی، فشار خون بالا، مشکلات مربوط به ضربان قلب سابقه ایست و سکته‌های قلبی، سابقه سرطان سینه، تشنج و صرع، دیابت (قند خون) (ریسپریدون ممکن است قند خون را افزایش دهد)، سابقه داشتن افکار خودکشی، بیماری پارکینسون و مشکلات بلعی (قورت دادن)

موارد و مقدار مصرف

الف) درمان کوتاه مدت (6 تا 8 هفته) اسکیزوفرنی.

بزرگسالان: یک میلی گرم دوبار در روز از راه خوراکی؛ در روز دوم و سوم، یک میلی گرم دوبار در روز دوز را افزایش داده تا به 3 میلی گرم دوبار در روز برسد؛ یا یک میلی گرم در روز اول تجویز شده ، دوز را به دو میلی گرم یک بار در روز در روز دوم و 4 میلی گرم یک بار در روز در روز سوم افزایش دهید. قبل از هرگونه تعدیل دوز بیشتر یک هفته صبر کنید. تنظیم دوز به میزان 1 تا 2 میلی گرم صورت گیرد. دوزهای بالاتر از 6 میلی گرم تأثیر بیشتری نداشته و عوارض اکستراپیرامیدال بیشتری ایجاد می‌ کند. دوزهای تا 8 میلی گرم در روز مؤثر و ایمن است. ایمنی دوزهای بالاتر از 16 میلی گرم اثبات نشده است.

ب) درمان کوتاه مدت (12 هفته) اسکیزوفرنی.

بزرگسالان: قبل از تجویز دارو به صورت عضلانی، از تحمل خوراکی دارو توسط بیمار مطمئن شوید. دارو به صورت 25 میلی گرم عضلانی عمیق در عضله گلوتئال هر 3 هفته تجویز کنید. دارو را می‌ توان در عضلات سرینی نیز تجویز کرد. تنظیم دوز در فواصل 4 هفته‌ای صورت گیرد. حداکثر مقدار مصرف 50 میلی گرم هر دو هفته می‌ باشد. داروی خوراکی برای 3 هفته تا بعد از تجویز اولین دوز عضلانی ادامه داده و سپس قطع کنید.

پ) جلوگیری از عود اسکیزوفرنی در مصارف طولانی مدت (یک تا دو سال)

بزرگسالان: ابتدا یک میلی گرم خوراکی در روز اول تجویز شود. سپس به دو میلی گرم در روز دوم و 4 میلی گرم در روز سوم افزایش یابد. محدوده دوز دارو بین 2 تا 8 میلی گرم روزانه می‌ باشد.

ت) درمان فاز حاد مانیا یا اختلالات mixed در بیماران دوقطبی تیپ یک به صورت مونوتراپی یا همراه با لیتیم یا والپروات برای دوره‌های کوتاه مدت (3 هفته).

بزرگسالان: 2 تا 3 میلی گرم خوراکی روزانه (یک بار در روز) تجویز شود. تنظیم دوز به صورت یک میلی گرم روزانه صورت گیرد. محدوده دوز دارو بین یک تا 6 میلی گرم روزانه می‌ باشد.
تنظیم دوز: در بیماران مسن یا ناتوان، دچار افت فشار خون و بیماران با نارسایی شدید کبدی یا کلیوی دارو را با 0.5 میلی گرم خوراکی دوبار در روز شروع کنید. سپس به صورت 0.5 میلی گرم دوبار در روز افزایش دهید. بیشتر از 1.5 میلی گرم دوبار در روز هفتگی افزایش ندهید. زمانی که بیمار برای مدت 2 تا 3 روز در دوز مناسب دوبار در روز بود سپس به صورت یک بار در روز دارو را تجویز کنید.

ث) بی قراری ناشی از اوتیسم.

نوجوانان و کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن حداقل 20 کیلوگرم : ابتدا 0.5 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به یک میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.5 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد.
کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن کمتر از 20 کیلوگرم : ابتدا 0.25 میلی گرم روزانه یا دوبار در روز تجویز شود. بعد از 4 روز دوز را به 0.5 میلی گرم افزایش دهید. افزایش دوزهای اضافی به صورت 0.25 میلی گرم هر دو هفته صورت گیرد. در کودکان با وزن کمتر از 15 کیلوگرم دوز را با احتیاط افزایش دهید.
مکانیسم اثر
اثر آنتی سایکوتیک: دارو با بلوک گیرنده‌های دوپامینی تیپ 2 و سروتونینی تیپ 2 اثر آنتی سایکوتیک دارد. بلوک دیگر گیرنده ‌ها ممکن است مسؤول دیگر اثرات دارو باشد.

 

اگر مبتلا به هیپرگلیسمی (قند خون بالا) هستید از مصرف این دارو اجتناب کنید و نسبت به نشانه‌های هیپرگلیسمی هوشیار باشید. این نشانه‌ها شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی مفرط و ضعف می‌باشد. اگر مبتلا به دیابت هستید به صورت منظم و دائمی سطح قند خونتان را کنترل کنید. قرص‌های ریسپریدون حاوی مقادیری از فنیل آلانین می‌باشند. اگر مبتلا به بیماری فنیل کتونوریا (PKU) هستید این مسئله را به پزشک معالجتان اطلاع دهید.

• مصرف در دوران بارداری و شیردهی

این دارو جزء گروه C می‌باشد و ممکن است برای جنین مضر باشد. در صورت حاملگی یا تصمیم برای باردار شدن پزشک معالجتان را آگاه سازید. مشخص نیست که این دارو وارد جریان شیر مادر می‌شود یا خیر و برای کودک شیرخوار مضر است یا نه. در صورتی که کودک از شیر خودتان تغذیه می‌کند بدون مشورت با پزشک این دارو را مصرف نکنید. بدون توصیه پزشک این دارو را به کودکان ندهید.

راهنمای مصرف

این دارو را طبق دستور پزشکتان مصرف نمایید. از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی تر خودداری نمایید. این دارو را می‌توان همراه با وعده‌های غذایی یا بدون وعده‌های غذایی مصرف نمود. برای مصرف قرص‌های ریسپریدون (Risperdal M-Tab) نکات زیر را مد نظر داشته باشید: تا هنگام مصرف قرص آن را از پوشش حفاظتی خارج نکنید. مراقب باشید در هنگام خارج نمودن قرص از پوشش قرص دچار آسیب و شکستگی نشود.

از بلعیدن کامل قرص خودداری کنید و اجازه دهید قرص کاملاً حل شود. از جویدن قرص اجتناب کنید. برای اخذ بهترین تاثیرات درمانی دارو را طبق برنامه زمانی منظم استفاده کنید. از مخلوط نمودن نوع مایع دارو با چای یا نوشابه خودداری کنید. برای بهبود نشانه‌های بیماری حداقل چند هفته باید به مصرف دارو ادامه دهید وبرای کسب نتایج درمانی مطلوب دارو را طبق دستور پزشک معالجتان مصرف کنید. اگر بعد از گذشت چند هفته بهبود نیافتید با پزشکتان مشورت کنید. دارو را در دمای معمولی اتاق دور از رطوبت، نور و دما نگهداری نمایید. دارو را در مکانی قرار ندهید که دچار یخ زدگی شود.

فراموش کردن دوز مصرفی

به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی دارو هستید دوز فراموش شده را مصرف نکنید و طبق برنامه مصرفتان نوبت بعدی را مصرف نمایید. برای جبران دوز فراموش شده مقدار بیشتری دارو مصرف نکنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه

خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم‌ها، آرواره، گردن و دهان از نشانه‌های مصرف دوزهای بیش از اندازه هستند.

 

تداخل دارویی

دارو باعث افزایش سطح گلوکز خون و پرولاکتین می‌ شود. میزان هموگلوبین و هماتوکریت کاهش می‌ یابد.

عوارض جانبی

نشانه‌های حساسیت دارویی عبارتند از: کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو.

مهمترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از: تب، سفت شدن عضلات، گیجی، تعریق، ضربان قلب سریع یا غیرمعمول بی قراری و تنش در عضلات حرکتی چشم‌ها، زبان، آرواره و گردن لرزش مشکلات بلعی احساس سبکی در سر عوارض خفیف تر این دارو عبارتند از: خواب آلودگی وبیقراری خفیف، لرزش خوابیدن و رویا دیدن بیش از حد معمول تاری دید سردرد و سرگیجه اضافه وزن مشکلات ادراری تهوع، خشکی دهان و یبوست کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسمی.

 

 گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی

+ 0

- 0

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
ریسپریدون ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادریسپریدونریسپریدون به انگلیسی رده درمانی داروهای ضد روان‌پریشی اشکال دارویی قرصکلینیک توان بخشی بهبد داروهاریسپریدونریسپریدون ریسپریدون چیست؟ ریسپریدون یک داروی ضد سایکوز روان پریشی می باشدداروهای ضدافسردگی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادداروهایضدافسردگیداروهای ضد افسردگی به داروهایی گفته می‌شود که برای درمان اختلال افسردگی ریسپریدون ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد ریسپریدون ریسپریدون به انگلیسی رده درمانی داروهای ضد روان‌پریشی اشکال دارویی قرص کلینیک توان بخشی بهبد داروهاریسپریدون ریسپریدون ریسپریدون چیست؟ ریسپریدون یک داروی ضد سایکوز روان پریشی می باشد داروهای ضدافسردگی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد داروهایضد داروهای ضد افسردگی به داروهایی گفته می‌شود که برای درمان اختلال افسردگی اساسی و

ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری

[ad_1]

میگنا: محققان اطلاعات تقریبا ۵۸۰۰۰ فرد مبتلا به بیماری آلزایمر را در بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ در فنلاند مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. کمی بیش از یک چهارم از بیماران مبتلا به آلزایمر داروهای ضد روان پریشی مصرف می کردند.

این مطالعه نشان داد که آنها ۶۰ درصد بیشتر از کسانی که این داروها را استفاده نمی کنند، در معرض خطر مرگ قرار دارند. خطر مرگ، زمانی که بیمار برای اولین بار شروع به مصرف داروهای ضد روان پریشی می کرد، در بالاترین حد بود، اما این خطر با استفاده طولانی مدت از این داروها همچنان وجود داشت.

احتمال مرگ زودرس در بیمارانی که همزمان دو یا چند داروی ضد روان پریشی مصرف می کنند، نسبت به کسانی که تنها یک داروی ضد روان پریشی استفاده می کنند، دو برابر است. اگرچه مطالعه نشان می دهد که ارتباطی بین استفاده از داروی ضد روان پریشی و در معرض خطر مرگ زودرس قرار گرفتن وجود دارد ولی نمی توان یک رابطه علت و معلولی بین آنها را ثابت کرد.
به گفته محققان به سرپرستی مرجانا کوپونن دانشجوی دکترا از دانشکده داروسازی دانشگاه فنلاند شرق، یافته های آنها از مطالعات قبلی حمایت می کند.

اولین هشدار در مورد افزایش خطر مرگ در میان بیماران مبتلا به آلزایمر که داروهای ضد روان پریشی مصرف می کنند، در بیش از ۱۰ سال پیش اعلام شده است. محققان گفتند این مطالعه جدید، نشان می دهد که داروهای ضد روان پریشی باید تنها برای سخت ترین علائم رفتاری زوال عقل، مانند اضطراب و پرخاشگری مصرف شود و طول استفاده از آنها باید محدود گردد.
همچنین، باید به بیماران، پایین ترین دوز ممکن داده شود و همزمان دو یا چند داروی ضد روان پریشی تجویز نشود.
ورود به کانال میگنا
مهر

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری ارتباط داروهای ضدروان پریشی و مرگ بیماران آلزایمری