چهارشنبه 8 بهمن 1393 ساعت 08:47
جام جم سرا: یکشنبه گذشته پدر «شهاب حسینی»، بازیگر نامآشنای سینمای کشورمان که خود دستی در نویسندگی نیز داشت دار فانی را ترک کرد. دلنوشتهای از شهاب که به روابط خانوادگی اهمیت بسیار میدهد، در فقدان پدرش و در دنیای مجازی منتشر شده است که میتوانید آن را در ادامه ببینید و بخوانید.
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران با تشریح چالشهای حوزه آموزش داروسازی کشور به اثرات نامطلوب آن بر حوزه خدمات دارویی در نظام سلامت پرداخت و گفت: مهمترین چالش در حوزه سیاستگذاری دارویی کشور، فقدان یک «سیاست یا سند دارویی ملّی جامع و شفاف» است.
سلامزاده ادامه داد: در سال 1389 نیز "ﻧﻘﺸﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﻋلمی ﺳـﻼﻣﺖ ﮐﺸـﻮر" هم راستا با سند چشم انداز 20 ساله کشور، تدوین و ابلاغ شد. با این ترتیب، عملیاتی کردن اهداف عالیه سند چشم انداز 20 ساله و نیز نقشه جامع علمی سلامت کشور، نیازمند شناسایی نقاط ضعف و قوت، و چالشها و فرصتهای پیش رو است تا با تدبیر و تدبّر صحیح در آنها بتوانیم اهداف اسناد بالادستی را به نحو احسن اجرا و عملیاتی کنیم.
وی گفت: مهمترین چالش در حوزه سیاستگذاری دارویی کشور، فقدان یک "سیاست یا سند دارویی ملّی جامع و شفاف" است تا ضمن شناسایی وضعیت موجود نظام دارویی کشور در کلیه حوزههای ذینفع اعم از آموزش، پژوهش، خدمات، صنعت. تولید، واردات، توزیع و قانونگذاری بتواند راهگشای مسیر آینده نظام دارویی کشور باشد.
استاد دانشکده داروسازی شهید بهشتی تصریح کرد: البته نخستین و مهمترین چالش در پیش روی همچون میثاق نامه ای، عدم یکصدا شدن تمام حوزهها و ذینفعان حقیقی و حقوقی خواهد بود. متاسفانه تجربه نشان میدهد که مهمترین عامل در شکست برنامههای متعدد تدوین شده توسط خردورزان و اندیشمندان جوامع مختلف، عدم پایبندی مجریان و ذینفعان آنها به اصول برنامهها و عدم اجرای دقیق آنها و به عبارت دیگر برخورد سلیقه ای با مصوبات و اسناد بالادستی بوده است.
اهم چالشهای در پیش روی آموزش داروسازی ایران
سلامزاده چالشهای اصلی که در رابطه با آموزش داروسازی در کشور ما مطرح است را به 4 بخش مورد بررسی قرار داد.
عدم آموزش داروسازی بهصورت جامعه نگر و متناسب با نیازهای حوزههای دارویی کشور
سلام زاده افزود: در حالیکه بخش اعظم محققین، مدرسین و مسئولین نظام دارویی کشور متفق القول هستند که برنامه موجود آموزش داروسازی کشور، منطبق با برنامههای مترقّی در حال اجرا در کشورهای پیشرفته دنیا نبوده و بلکه حتی جوابگوی نیازهای فعلی نظام سلامت و نظام دارویی کشور با حداقل وظایف و نقش تعریف شده برای داروسازان نیز نیست،
وی گفت: همچنان شاهد نقصهای متعدد در این برنامه هستیم که متاسفانه سو گیریها و تعصبات غیرمنطقی در بازنگری آن، بارها پیشقراولان اصلاح نظام آموزش داروسازی را آزرده خاطر کرده و زحمات آنان را به هدر داده است.
سلامزاده عنوان کرد: بی شک، پاسخگویی به نیازهای نظام سلامت کشور در حوزه دارو، نیازمند بازنگری اصولی و ریشه ای برنامه آموزش داروسازی است. در شرایطی که تقریباً 90% فارغ التحصیلان داروسازی، در داروخانههای شهری یا بیمارستانی به ارائه خدمت اشتغال مییابند، عدم توجه به انطباق آموزشها با نقش مشاوره ای داروسازان برای بیماران و اعضای تیم درمان، عملاً آنها را مسلح به سلاح دانش و مهارت لازم برای ایفای نقش شان نخواهد کرد.
وی بیان داشت: اگر چه باید اذعان کرد همین نقیصه در امر ایفای نقش تقریباً 10 درصد داروسازان شاغل در صنعت و مدیریت نظام دارویی نیز صادق است و متاسفانه همین امر به پدیده "آزمون و خطا" و روزمرگی و یکنواختی در برنامههای مربوطه دامن زده است.
عدم آموزش داروسازی بهصورت disease-oriented و patient-centered
سلامزاده بیان داشت: متاسفانه در حال حاضر، دومین چالش پیش رو در حوزه آموزش داروسازی کشور، تاکید بیش از حد و سنّتی بر دارو - محور بودن برنامههای آموزشی در مراکز دانشگاهی ما است. این معضل حتی بر حوزه آموزش علوم دارویی و داروشناسی در دانشکدههای پزشکی نیز سایه انداخته است.
وی ادامه داد: آموزش علوم دارویی به دانشجویان علوم پزشکی میبایست در بستر آموزش بیماریها و بهصورت بیماری-محور و ترجیحاً بر بالین بیمار و یا در شرایط واقعی چهره به چهره با بیمار صورت پذیرد تا با کاربردی کردن آموزشها بر افزایش انگیزیش دانشجویان در یادگیری و بهره مندی از این آموزشها منجر شود. patient-centered یا بیمار-مدار بودن این آموزشها نیز بر ارتقای مهارتهای ارتباطی دانشجویان و نیز بر نحوه درگیر کردن بیمار و اعضای خانواده وی در مدیریت بیماری تاکید داشته و به این ترتیب داروسازان را با نحوه احترام به باورها و ارزشهای بیمار و دخیل کردن آنها در نحوه مدیریت بیماری آشنا میکند. متاسفانه در حال حاضر جای خالی این مهارتها در برنامه آموزش داروسازی کاملاً مشهود است.
آموزش در حوزههای مدیریت و اقتصاد دارو
سلام زاده تصریح کرد: با همان منطق و استدلال گفته شده در موارد فوق، باید اذعان داشت علی رغم نیاز قطعی داروسازان ما به کسب مهارت و دانش در حوزه مدیریت و اقتصاد دارو، برنامه فعلی آموزش داروسازی پاسخگوی این نیاز کاربردی، صنفی و حرفه ای نیست. همین امر چالشهای جدّی را برای داروسازان جوان یا تازه فارغ التحصیل، در عرصه مدیریت بنگاههای اقتصادی کوچک (نظیر داروخانه) و بزرگ (نظیر کارخانجات و شرکتهای توزیع و بازرگانیهای دارویی) ایجاد کرده و شانس بهخطا رفتن آنها در تعامل اقتصادی-مدیریتی با حوزههای مرتبط از جمله سرمایه گذاران بخش خصوصی، تعاملات اقتصادی با شرکتها، بانکها یا موسسات مالی-اعتباری و یا در مدیریت صحیح منابع مالی و انسانی افزایش میدهد. متاسفانه مصادیق متعدد این خطاها مکررا در حوزههای فعالیت داروسازان رخ میدهد.
چالشهای برنامههای آموزش مداوم و جمود نقش داروساز در نظام سلامت
وی گفت: علاوه بر چالشهای زیربنایی در برنامه آموزش داروسازی، فرآیند بروزرسانی دانش و مهارتهای داروسازان در طول خدمات پس از فارغ التحصیلی نیز از نقصانهای جدی رنج میبرد. اگرچه، برنامههای آموزش مداوم داروسازان بهطور منظم و مستمر توسط انجمنهای علمی و یا دانشکدههای ذیربط برگزار میشود ولی متاسفانه بعضاً عدم احساس نیاز به مباحث این برنامهها از سوی داروسازان و نیز در غالب موارد عدم کاربردی بودن موضوعات و مباحث برنامههای بازآموزی، عموماً به حضور بی انگیزه و صوری داروسازان در این دورهها و متاسفانه صرفاً برای تجمیع امتیازات بازآموزی منجر شده است.
سلامزاده اظهار داشت: بی شک اصلی ترین علت این نقیصهها، عدم احساس نیاز داروسازان به استفاده عملی از اطلاعات دریافتی در این دورهها است. در شرایطی که عملاً نظام سلامت ما وظایف و نقش مشخصی را برای ایفای نقش داروسازان در عرصههایی نظیر داروخانههای شهری یا مراکز بیمارستانی و بخشهای بالینی تعریف نکرده است (اگر وظیفهای هم تعریف شده صرفاً در چند مورد محدود برای خدمات تخصصی داروسازی بالینی بوده است) و تعرفههای مربوط به جبران این خدمات را لحاظ نکرده است، طبیعتاً نمیتوان انتظار داشت داروسازان صرفاً با انگیزه افزایش و بروز رسانی اطلاعات قبلی خود در این جلسات و دورهها شرکت فعالانه داشته باشند. بنابراین باید بازتعریف جدّی برای نقش داروساز در تیم درمان و در نظام سلامت صورت پذیرد.
وی گفت: در این رابطه، تعریف و تعرفه گذاری خدماتی نظیر مشارکت در غربالگری بیماریهای مزمن از جمله هیپرتانسیون یا دیابت؛ مشاوره و تجویز داروهای OTC؛ مشاوره و تجویز داروهای نسخه ای با لحاظ کردن اصول تکرار مصرف؛ ارائه مراقبتهای دارویی در منزل بهویژه برای سالمندان و بیماران خاص؛ ارائه مراقبتهای دارویی برای بیماریهای مزمن نظیر آسم، دردهای مزمن، دیابت، هیپرلیپیدمی و آرئریت روماتوئید؛ تهیه گزارشات ارزیابی مصارف دارویی در بیماران با بیماریهای مزمن و ارسال آنها به پزشک مربوطه؛ ارائه برنامهها و توصیههای واکسیناسیون؛ مشارکت در برنامههای ترک دخانیات؛ مشارکت در مدیریت بیماریهای آندمیک و بومی منطقه یا بیماریهای نوپدید؛ تفسیر تستهای آزمایشگاهی بهویژه از منظر ارزیابی اثربخشی درمان و تداخلات دارو با تستهای تشخیصی آزمایشگاهی و ... اجتناب ناپذیر است.
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران تصریح کرد: جان کلام آنکه، ارائه خدمات دارویی موثر توسط داروسازان، علاوه بر اصلاح برنامههای آموزش داروسازی، نیازمند اصلاح جایگاه داروساز در نظام سلامت کشور و تدوین دستورالعملها، آئین نامهها و ضوابط قانونی جدیدی است.
سلام زاده بیان داشت: در این راستا بازتعریف و تعرفه گذاری خدمات جدید داروسازان در تمام سطوح ارائه خدمت اعم از primary care و secondary care، الزامی است. تجربیات سایر کشورها نشان داده است که اطمینان و اتکاء به داروسازان علاوه بر افزایش رضایتمندی شغلی داروسازان و ارتقای رضایتمندی بیماران از خدمات آنان، به کاهش قابل توجه در هزینههای دارویی و مراقبت از بیماریها در سطح کلان منجر شده است.
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران در خاتمه خاطرنشان کرد: با تفاسیر فوق بهنظر میرسد که تنظیم و تدوین «National pharmaceutical policy» یا «نقشه جامع داروسازی کشور» که در آن حوزههای مختلف داروسازی کشور و ارتباط فی مابین این حوزهها، مورد تجزیه و تحلیل مناسب قرار گیرد، ضروری است. در این نقشه قطعاً میبایست برنامههای عملیاتی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت، بدور از هرگونه تعصب و سوگیری، با مشارکت کلیه ذینفعان و تعیین مجری یا مجریان مربوطه، تدوین و اجرایی شود.
هزاران نفر از زائران اربعین حسینی که هم اکنون در مرز مهران حضور دارند به علت نبود امکاناتی از جمله سرپناهی هرچند محدود و کوچک، آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی، آواره بیابانها شده اند و مجبورند امشب را در شرایط بسیار سخت گذران کنند.
بر اساس این گزارش انسداد مرز از سوی دولت عراق نیز به علت ازدحام جمعیت، مزید بر علت شده تا مرز مهران نتواند تکافوی خیل زائران حسینی را داشته باشد.
نگرانیها ازعدم وجود تمهیدات لازم برای آغاز موج بازگشت چندمیلیون زائر پس از اربعین و بروز مشکلات جدی احتمالی در مهران با توجه به انفعال دولت افزایش یافته است.
فقدان امکانات لازم در مرز مهران به حدی رسیده که زوار بدون آب و غذا و سرپناه در بیابانها سرگردان شده اند.
درحالى که خیل عظیم زوار اربعین هم اکنون در مرز مهران با شرایط بسیار نامساعدى مواجه هستند، نیروهاى سپاه و بسیج برای امدادرسانى اعلام آمادگى کرده اند.
زائران منتظر اقدامات ستاد اربعین هستند.
زائران با خودروی شخصی وارد مرزها نشوند
رئیس پلیس راه خوزستان با اشاره به ترافیک سنگین در گذرگاه های مرزی خوزستان به ویژه مرز چذابه، از زائران اربعین حسینی خواست که با خودروهای شخصی به مرزها مراجعه نکنند.
مردمی که به امید زیارت اربعین عازم مهران شده بودند ، حال به خاطر بی تدبیری های صورت گرفته و بسته شدن مرز مهران توسط طرف عراقی در حال بازگشت هستند.
هشداری پیرامون بازگشت زائران اربعین و انتظاری که از مسئولین می رود
فارس نوشت: پس از باز شدن راه کربلا، حماسه راهپیمایی اربعین هرسال باشکوه تر از گذشته بصورت خودجوش و مردمی برگزار می شود اما متاسفانه برخلاف انتظار و وعدههایی که در بازدید مسئولین از مرزها داده شد، دولت و دستگاه های مربوطه تدبیر لازم را به شکلی قابل قبول در زمینه برگزاری این مراسم باشکوه با وجود تکرار هرساله نداشته اند.
مواردی چون بیمه اجباری سفر اربعین و لغو روادید ترکیه نه عراق(!) و قصه افزایش چندبرابری هزینه روادید عراق همگی از مواردی بود که موجب حرف و حدیث هایی شد اما حالا امکانات کم و زیرساخت های محدود مرزی و ناهماهنگیهای پیش آمده طی روزهای اخیر بویژه در مرز مهران باعث نارضایتی مردمی شده است که راه سخت سفر و خطراتش را به جان خریده اند تا به دیدار امام مظلوم(ع) خود بشتابند و طبعا انتظار چنین پیشآمدهایی را داخل کشور نداشتند.
باید قبول کرد بسته شدن مرز مهران به روی هموطنانی که حتی روادید و مدارک قانونی داشتند جز بر اثر بی تدبیری و عدم مدیریت صحیح نبوده و تکرار آن در سالهای بعد بهیچوجه قابل انتظار و پذیرفتنی نیست.
و اما باید درنظر داشت طی مدت ۷۲ ساعت پس برگزاری مراسم روز اربعین بیش از دو میلیون نفر از مرزها وارد کشور می شوند، این درحالیست که جمعیت مذکور طی یک بازه ۱۰ روزه از کشور خارج شده اند و با تداوم وضع موجود مسلماً هنگام بازگشت این وضعیت سردرگمی می تواند تشدید شود.
خستگی زائران و عجله برای بازگشت بدون همراهی و همکاری همه جانبه و دلسوزانه تمامی دستگاه ها می تواند مخاطراتی را برای هموطنانمان ایجاد کند، بنابراین استقبال از این عزیزان یک عزم ملی می طلبد و زوار گرامی نیز می بایست کمال همکاری را با مسئولین و ماموران مستقر داشته باشند.
انتظار می رود مسئولین و دستگاههای مربوطه در فرصت باقیمانده با تمام توان و برنامه ریزی دقیق و آمادگی کامل هنگام بازگشت به استقبال زائرین اربعین حسینی(ع) بروند و شاهد ناهماهنگیهای مراسم بدرقه نباشیم.
کمی همت کنند آقایان دولتی؛ راه دور نمی رود
مهدی محمدی در کانال تلگرامی خود نوشت:
لب مرز صدها هزار نفر عاشق شیدای امام حسین درمانده شده اند و از دولت خبری نیست.
سپاه، ارتش، آستان قدس، شهرداری و نیروی انتظامی تا جایی که می توانند مشغول خدمتند ولی حجم جمعیت بالاست و کار هر لحظه سخت تر می شود. همه هستند الا مسئولان اجرایی کشور که ظاهرا زیارت اربعین را "مزیت" خود نمی دانند.
یک سال زمان بوده و در این مدت تنها نهادهای غیردولتی برای اربعین برنامه ریزی کرده اند. هنوز هم دیر نشده. رایزنی سطح بالا با دولت عراق شاید افاقه کند. از آن مهم تر، تدارک امکانات برای انبوه زائرانی است که حین بازگشت دشواری های فراوان در انتظار آنهاست.
کمی همت کنند آقایان دولتی؛ راه دور نمی رود.
مرز مهران مملو از زائران اربعین؛ سرگردانی مردم در بیابانها/شرط عراقیها برای بازگشایی مرز
تسنیم نوشت: زاران زائر عاشق اهل بیت (ع) از سراسر کشور خود را به مرز مهران رساندهاند اما به دلیل رعایت نکردن مقررات از سوی برخی از زائران از صبح امروز تا کنون این مرز بسته شده است.
ساعت 6 صبح امروز از سوی مسئولان عراقی مرز زرباطیه بسته شد و عراقیها که با نیوجرسی این مرز را بسته بودند به زائران اجازه ورود به خاک عراق را ندادند.
رایزنی مسئولان ایرانی با طرف عراقی از صبح امروز کماکان ادامه دارد اما تا کنون نتیجه در این ارتباط به دست نیامده و تنها در مرز مهران زائرانی را میبینیم که ساعتهاست منتظر عبور از مرز و رساندن خود به مراسم بزرگ اربعین حسینی در جوار حرم حسینی(ع) هستند.
شب بیابانی بر مرز مهران حاکم شده است و زائران هنوز چشم انتظار بازگشایی مرز هستند.
بر اساس گفتههای مسئولان هیچ گونه مشکلی با دولت عراق وجود ندارد و دلیل بسته شدن مرز مهران از سوی عراق وجود زائران بدون ویزاست.
دولت عراق خواهان جدا کردن زائران بدون ویزا و عبور زائران با مدارک قانونی و ویزای عراق شده است، اما برخی از زائران که ویزا ندارند متاسفانه با تجمع خود در مرز مهران سبب طولانی شدن بسته ماندن مرز مهران شدهاند.
محمد شوهانی زائری 30 ساله است که از شهر مقدس قم برای حضور در مراسم اربعین در کربلا خود را به مرز مهران رسانده و از بسته شدن مرز به شدت ناراحت است، از مسئولان میخواهد که در سریعترین زمان این مشکل را حل کنند چرا که هزاران نفر مانند وی با ویزا و مدارک معتبر خود را به مهران رساندهاند.
محمد گروسی نیز زائری 33 ساله است که از همدان به مهران آماده و از امکانات کم و جمعیت زیاد در مرز مهران گلایه میکند و میگوید: انتظار از مسئولان بسیار زیاد است چرا که چندین سال است که مراسم اربعین با استقبال بسیار زیاد مردم مواجه می شود و مسئولان باید به فکر چنین روزی میبودند.
تا کنون بیش از 70 دستگاه اتوبوس حامل زائران بدون ویزا به مبدا انتقال داده شدهاند اما متاسفانه بسیاری از این زائران مجددا به مرز مهران مراجعه کردهاند.
سید محمد میرمعصومی زائر جوانی که از اصفهان خود را به مهران رسانده است نیز از وضعیت پیش آمده بسیار ناراحت است و میگوید که بیشتر از 10 ساعت است که در مرز مهران به انتظار بازگشایی مرز منتظر است.
وی اظهار داشت: پذیرایی از زائران مطلوب و خوب بود ولی وضعیت سرویسهای بهداشتی مناسب نیست.
موضوعی که اهمیت بسیاری دارد معطل ماندن زائران در مرز مهران است که پس از گذشت 14 ساعت هنوز چارهاندیشی نشده و انتظار میرفت که رایزنی مسئولان با طرف عراقی زمان کمتری ببرد و مرز بازگشایی شود.
مرز مهران در حالی از سوی طرف عراقی بسته شد که تا کنون بیش از یک میلیون نفر از این مرز تردد داشته اند.
با توجه به تراکم جمعیت زائران اربعین حسینى در مرز مهران خصوصا مسیر برگشت نیاز به بسیج خدمت رسانى به زائرین اباعبدالله الحسین علیه اسلام است.
پس از حماسه آفرینى مردم خدوم عراق به زائرین اربعین ، نوبت شما مردم حماسه ساز ایران است تا این حماسه با نقش آفرینى شما تکمیل شود.
موارد ذیل توسط خادمان حسینى مستقر در مرز مهران از مردم و مسئولین جهت سهولت بازگشت زائران درخواست شده است:
- راه اندازى مواکب پذیرایى و خدمت در مسیرها
- خودروی رایگان به سمت تمام استانها
- مجهز شدن مساجد مهران برای خدمت
- حضور نیروی انسانی جوان وکارآمد وجهادی و در یک کلام بسیجى براى خدمت رسانى
- کانکس های سرویس بهداشتی
- بیمارستان یا درمانگاه های سیار
... و موارد متعدد دیگر انواع خدمت و پذیرایى انبوه
خبرگزاری آریا -
مرگ بخشی غیر قابل گریز از زندگی است و کودکان باید آن را درک کنند
مرگ بخشی غیر قابل گریز از زندگی است و کودکان باید آن را درک کنند و راههایی را آموزش ببینند تا بتوانند این پدیده کاملا طبیعی را بپذیرند.مرگ از جمله موضوعاتی است که صحبت کردن در مورد آن به خصوص با کودکان کم سن بسیار دشوار است علی الخصوص وقتی پای تکیه گاه خانه یعنی پدر در میان باشد.
والدین باید بدانند صحبت با کودک درباره مرگ مثل هر موضوع دیگری است که کودکان در مورد آن سوال دارند. والدین نباید از پاسخ دادن طفره بروند و متناسب سن شان به آنها پاسخ دهند. اگر کودکان پاسخ درست در این مورد دریافت نکنند از خیال پردازی استفاده می کنند که می تواند از نظر شخصیتی به کودک آسیب بزند.
یکی از اتفاقاتی که ممکن است برای هر خانواده ای اتفاق بیفتد، از دست دادن پدر خانواده است. مرگ پدر، کودکان را بسته به سن و سالشان با مسائلی روبه رو می کند. مادر خانواده به عنوان تنها بزرگ تر و سرپرست باقیمانده و نزدیک ترین فرد به کودکان، باید مسئله مرگ و نبود پدر را به گونه ای برای کودکان توضیح دهد که کمترین آسیب را ببینند. علاوه بر توضیح، شرایط را باید طوری مدیریت کرد که کودکان از فقدان پدر در عذاب دوچندان نباشند و دچار اختلالات روانی دیگر نشوند. در ادامه به برخی از این راهکارها و مهارت ها خواهیم پرداخت.
حقیقت را رویایی جلوه ندهید
به کودک دروغ نگویید؛ «پدرت به مسافرت رفته» یا جملاتی از این دست که حقیقت را کتمان می کنند، باعث می شود که کودک همیشه چشم انتظار باقی بماند. علاوه بر این شما مجبور می شوید همیشه در حال دروغ گفتن باشید و نقش بازی کنید که این فرزندتان را نسبت به شما بی اعتماد می کند.
بگذارید، کودک در مراسم باشد
«بچه س براش خوب نیست»، «بچه س نباید توی مراسم باشه» و جملاتی از این دست که سبب می شود کودک شما کاملا از مراسم سوگواری دور نگه داشته شود را جدی نگیرید. اگر کودک 6 سال به بالا دارید، اجازه دهید که در مراسم سوگواری شرکت کرده و عزاداری کند. اینکه کودک را دور نگه دارید و ناگاه او را به خانه ای وارد کنید که پدرش قرار نیست هرگز بازگردد، او را دچار سردرگمی، افسردگی و چشم انتظاری و عدم پذیرش مسئله می کند.
در مورد بهشت اغراق نکنید
در مورد جای خوب پدر، اغراق نکنید. آنقدر زیاده روی نکنید که کودک گمان کند که در جهنم به سر می برد و برای درک خوبی ها باید به جایی برود که پدرش هم آنجا منتظر او است. «خدا همه آدم خوب ها را پیش خودش می برد» یا «بابا چون خیلی خوب بود، خدا بردش پیش خودش» سبب می شود کودک میل به خودکشی پیدا کند. علاوه بر این شما این باور را به کودک می دهید که همه آدم های خوب رفته اند پیش خدا پس همه آنهایی که زنده مانده اند آدم های بدی هستند. در اطلاعاتی که به کودک می دهید دقیق و صادق باشید.
او را دچار سردرگمی نکنید
کودکی که پدرش را از دست می دهد، می شود مرکز توجه و دلسوزی تمام اطرافیان و نزدیکان و همه علاوه بر محبت های گاه افراطی، نسبت به آینده و فعالیت های او نیز احساس تکلیف می کنند. بنابراین دستورات و امر و نهی های متفاوتی از جانب پدربزرگ، عمو، دایی، شوهر خاله و...صادر می شود و هر کدام چیزی می گویند. در واقع شبه پدرها، کارشان را از همان روز اول آغاز می کنند. این وظیفه شماست که اجازه ندهید تنوع آموزه ها، او را دچار سردرگمی کنند.
مرگ پدر، کودکان را بسته به سن و سالشان با مسائلی روبه رو می کند
ترحم نکنید
دلسوزی ها و محبت ها نسبت به کودک، همانطور که عنوان شد از همان روز اول آغاز می شود؛ از نوازش گرفته تا تن دادن به تمام خواسته های معقول و نامعقول کودک. کودک شما باید بداند که قوانین هیچ تغییری نکرده اند و همان قدر که به او نزدیک می شوید و محبت کرده و سعی می کنید در شرایط سختی که دارد کنارش باشید، به همان میزان هم بر سر اصول خود باقی مانده اید.
به کودک مسئولیت سنگین ندهید
مراقب باشید، حتی به صورت زبانی به کودک مسئولیتی بیشتر از ظرفیتش ندهید. گاهی مادران پس از مرگ یا جدایی همسرشان، به پسر خود می گویند: «تو مرد خانه هستی». یا پدران به دختر خود می گویند «حالا که مامان نیست، تو باید مثل یک خانم رفتار کنی». اجازه دهید کودک، همان کودک باشد و رفتارهای کودکانه اش را ابراز کند.
نشانه ها و یادگاری ها را پنهان نکنید
گاهی اوقات افراد فکر می کنند اگر یادگاری های فرد از دست رفته را پنهان کنند کودک او را فراموش می کند؛ در حالی که کودکان با این روش نه تنها کسی را فراموش نمی کنند بلکه احساس می کنند دیگران در حق او بی مهری کرده اند. بهتر است یک آلبوم عکس از او تهیه کنید یا حتی از میان یادگاری هایش چیزی را به کودک بدهید تا نگه دارد و از این طریق، کسی را که دوست داشته اما از او جدا شده است را به خاطر بیاورد.
مراقب کلمات خود باشید
به خاطر داشته باشید، زخم کلمات روی روان کودکان به این آسانی ها التیام نمی یابد. اگر مجبورید کودکتان را به تنهایی بزرگ کنید، او مسئول این شرایط نیست. پس هنگامی که اشتباهی مرتکب می شود یا شیطنت می کند، به او احساس گناه ندهید کودک به اقتضای سن خود رفتار می کند؛ پس هیچ گاه به او نگویید «به خاطر تو از خودم گذشته ام ولی تو این طور مرا اذیت می کنی» یا «جوانی ام را به پای تو هدر دادم که خوب درست را نمی خوانی». مراقب باشید هنگام عصبانیت، چیزی نگویید که او حس اضافی بودن پیدا کند.
منابع: همشهری دو، باشگاه خبرنگاران جوان
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران با تشریح چالشهای حوزه آموزش داروسازی کشور به اثرات نامطلوب آن بر حوزه خدمات دارویی در نظام سلامت پرداخت و گفت: مهمترین چالش در حوزه سیاستگذاری دارویی کشور، فقدان یک «سیاست یا سند دارویی ملّی جامع و شفاف» است.
سلامزاده ادامه داد: در سال 1389 نیز "ﻧﻘﺸﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﻋلمی ﺳـﻼﻣﺖ ﮐﺸـﻮر" هم راستا با سند چشم انداز 20 ساله کشور، تدوین و ابلاغ شد. با این ترتیب، عملیاتی کردن اهداف عالیه سند چشم انداز 20 ساله و نیز نقشه جامع علمی سلامت کشور، نیازمند شناسایی نقاط ضعف و قوت، و چالشها و فرصتهای پیش رو است تا با تدبیر و تدبّر صحیح در آنها بتوانیم اهداف اسناد بالادستی را به نحو احسن اجرا و عملیاتی کنیم.
وی گفت: مهمترین چالش در حوزه سیاستگذاری دارویی کشور، فقدان یک "سیاست یا سند دارویی ملّی جامع و شفاف" است تا ضمن شناسایی وضعیت موجود نظام دارویی کشور در کلیه حوزههای ذینفع اعم از آموزش، پژوهش، خدمات، صنعت. تولید، واردات، توزیع و قانونگذاری بتواند راهگشای مسیر آینده نظام دارویی کشور باشد.
استاد دانشکده داروسازی شهید بهشتی تصریح کرد: البته نخستین و مهمترین چالش در پیش روی همچون میثاق نامه ای، عدم یکصدا شدن تمام حوزهها و ذینفعان حقیقی و حقوقی خواهد بود. متاسفانه تجربه نشان میدهد که مهمترین عامل در شکست برنامههای متعدد تدوین شده توسط خردورزان و اندیشمندان جوامع مختلف، عدم پایبندی مجریان و ذینفعان آنها به اصول برنامهها و عدم اجرای دقیق آنها و به عبارت دیگر برخورد سلیقه ای با مصوبات و اسناد بالادستی بوده است.
اهم چالشهای در پیش روی آموزش داروسازی ایران
سلامزاده چالشهای اصلی که در رابطه با آموزش داروسازی در کشور ما مطرح است را به 4 بخش مورد بررسی قرار داد.
عدم آموزش داروسازی بهصورت جامعه نگر و متناسب با نیازهای حوزههای دارویی کشور
سلام زاده افزود: در حالیکه بخش اعظم محققین، مدرسین و مسئولین نظام دارویی کشور متفق القول هستند که برنامه موجود آموزش داروسازی کشور، منطبق با برنامههای مترقّی در حال اجرا در کشورهای پیشرفته دنیا نبوده و بلکه حتی جوابگوی نیازهای فعلی نظام سلامت و نظام دارویی کشور با حداقل وظایف و نقش تعریف شده برای داروسازان نیز نیست،
وی گفت: همچنان شاهد نقصهای متعدد در این برنامه هستیم که متاسفانه سو گیریها و تعصبات غیرمنطقی در بازنگری آن، بارها پیشقراولان اصلاح نظام آموزش داروسازی را آزرده خاطر کرده و زحمات آنان را به هدر داده است.
سلامزاده عنوان کرد: بی شک، پاسخگویی به نیازهای نظام سلامت کشور در حوزه دارو، نیازمند بازنگری اصولی و ریشه ای برنامه آموزش داروسازی است. در شرایطی که تقریباً 90% فارغ التحصیلان داروسازی، در داروخانههای شهری یا بیمارستانی به ارائه خدمت اشتغال مییابند، عدم توجه به انطباق آموزشها با نقش مشاوره ای داروسازان برای بیماران و اعضای تیم درمان، عملاً آنها را مسلح به سلاح دانش و مهارت لازم برای ایفای نقش شان نخواهد کرد.
وی بیان داشت: اگر چه باید اذعان کرد همین نقیصه در امر ایفای نقش تقریباً 10 درصد داروسازان شاغل در صنعت و مدیریت نظام دارویی نیز صادق است و متاسفانه همین امر به پدیده "آزمون و خطا" و روزمرگی و یکنواختی در برنامههای مربوطه دامن زده است.
عدم آموزش داروسازی بهصورت disease-oriented و patient-centered
سلامزاده بیان داشت: متاسفانه در حال حاضر، دومین چالش پیش رو در حوزه آموزش داروسازی کشور، تاکید بیش از حد و سنّتی بر دارو - محور بودن برنامههای آموزشی در مراکز دانشگاهی ما است. این معضل حتی بر حوزه آموزش علوم دارویی و داروشناسی در دانشکدههای پزشکی نیز سایه انداخته است.
وی ادامه داد: آموزش علوم دارویی به دانشجویان علوم پزشکی میبایست در بستر آموزش بیماریها و بهصورت بیماری-محور و ترجیحاً بر بالین بیمار و یا در شرایط واقعی چهره به چهره با بیمار صورت پذیرد تا با کاربردی کردن آموزشها بر افزایش انگیزیش دانشجویان در یادگیری و بهره مندی از این آموزشها منجر شود. patient-centered یا بیمار-مدار بودن این آموزشها نیز بر ارتقای مهارتهای ارتباطی دانشجویان و نیز بر نحوه درگیر کردن بیمار و اعضای خانواده وی در مدیریت بیماری تاکید داشته و به این ترتیب داروسازان را با نحوه احترام به باورها و ارزشهای بیمار و دخیل کردن آنها در نحوه مدیریت بیماری آشنا میکند. متاسفانه در حال حاضر جای خالی این مهارتها در برنامه آموزش داروسازی کاملاً مشهود است.
آموزش در حوزههای مدیریت و اقتصاد دارو
سلام زاده تصریح کرد: با همان منطق و استدلال گفته شده در موارد فوق، باید اذعان داشت علی رغم نیاز قطعی داروسازان ما به کسب مهارت و دانش در حوزه مدیریت و اقتصاد دارو، برنامه فعلی آموزش داروسازی پاسخگوی این نیاز کاربردی، صنفی و حرفه ای نیست. همین امر چالشهای جدّی را برای داروسازان جوان یا تازه فارغ التحصیل، در عرصه مدیریت بنگاههای اقتصادی کوچک (نظیر داروخانه) و بزرگ (نظیر کارخانجات و شرکتهای توزیع و بازرگانیهای دارویی) ایجاد کرده و شانس بهخطا رفتن آنها در تعامل اقتصادی-مدیریتی با حوزههای مرتبط از جمله سرمایه گذاران بخش خصوصی، تعاملات اقتصادی با شرکتها، بانکها یا موسسات مالی-اعتباری و یا در مدیریت صحیح منابع مالی و انسانی افزایش میدهد. متاسفانه مصادیق متعدد این خطاها مکررا در حوزههای فعالیت داروسازان رخ میدهد.
چالشهای برنامههای آموزش مداوم و جمود نقش داروساز در نظام سلامت
وی گفت: علاوه بر چالشهای زیربنایی در برنامه آموزش داروسازی، فرآیند بروزرسانی دانش و مهارتهای داروسازان در طول خدمات پس از فارغ التحصیلی نیز از نقصانهای جدی رنج میبرد. اگرچه، برنامههای آموزش مداوم داروسازان بهطور منظم و مستمر توسط انجمنهای علمی و یا دانشکدههای ذیربط برگزار میشود ولی متاسفانه بعضاً عدم احساس نیاز به مباحث این برنامهها از سوی داروسازان و نیز در غالب موارد عدم کاربردی بودن موضوعات و مباحث برنامههای بازآموزی، عموماً به حضور بی انگیزه و صوری داروسازان در این دورهها و متاسفانه صرفاً برای تجمیع امتیازات بازآموزی منجر شده است.
سلامزاده اظهار داشت: بی شک اصلی ترین علت این نقیصهها، عدم احساس نیاز داروسازان به استفاده عملی از اطلاعات دریافتی در این دورهها است. در شرایطی که عملاً نظام سلامت ما وظایف و نقش مشخصی را برای ایفای نقش داروسازان در عرصههایی نظیر داروخانههای شهری یا مراکز بیمارستانی و بخشهای بالینی تعریف نکرده است (اگر وظیفهای هم تعریف شده صرفاً در چند مورد محدود برای خدمات تخصصی داروسازی بالینی بوده است) و تعرفههای مربوط به جبران این خدمات را لحاظ نکرده است، طبیعتاً نمیتوان انتظار داشت داروسازان صرفاً با انگیزه افزایش و بروز رسانی اطلاعات قبلی خود در این جلسات و دورهها شرکت فعالانه داشته باشند. بنابراین باید بازتعریف جدّی برای نقش داروساز در تیم درمان و در نظام سلامت صورت پذیرد.
وی گفت: در این رابطه، تعریف و تعرفه گذاری خدماتی نظیر مشارکت در غربالگری بیماریهای مزمن از جمله هیپرتانسیون یا دیابت؛ مشاوره و تجویز داروهای OTC؛ مشاوره و تجویز داروهای نسخه ای با لحاظ کردن اصول تکرار مصرف؛ ارائه مراقبتهای دارویی در منزل بهویژه برای سالمندان و بیماران خاص؛ ارائه مراقبتهای دارویی برای بیماریهای مزمن نظیر آسم، دردهای مزمن، دیابت، هیپرلیپیدمی و آرئریت روماتوئید؛ تهیه گزارشات ارزیابی مصارف دارویی در بیماران با بیماریهای مزمن و ارسال آنها به پزشک مربوطه؛ ارائه برنامهها و توصیههای واکسیناسیون؛ مشارکت در برنامههای ترک دخانیات؛ مشارکت در مدیریت بیماریهای آندمیک و بومی منطقه یا بیماریهای نوپدید؛ تفسیر تستهای آزمایشگاهی بهویژه از منظر ارزیابی اثربخشی درمان و تداخلات دارو با تستهای تشخیصی آزمایشگاهی و ... اجتناب ناپذیر است.
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران تصریح کرد: جان کلام آنکه، ارائه خدمات دارویی موثر توسط داروسازان، علاوه بر اصلاح برنامههای آموزش داروسازی، نیازمند اصلاح جایگاه داروساز در نظام سلامت کشور و تدوین دستورالعملها، آئین نامهها و ضوابط قانونی جدیدی است.
سلام زاده بیان داشت: در این راستا بازتعریف و تعرفه گذاری خدمات جدید داروسازان در تمام سطوح ارائه خدمت اعم از primary care و secondary care، الزامی است. تجربیات سایر کشورها نشان داده است که اطمینان و اتکاء به داروسازان علاوه بر افزایش رضایتمندی شغلی داروسازان و ارتقای رضایتمندی بیماران از خدمات آنان، به کاهش قابل توجه در هزینههای دارویی و مراقبت از بیماریها در سطح کلان منجر شده است.
رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران در خاتمه خاطرنشان کرد: با تفاسیر فوق بهنظر میرسد که تنظیم و تدوین «National pharmaceutical policy» یا «نقشه جامع داروسازی کشور» که در آن حوزههای مختلف داروسازی کشور و ارتباط فی مابین این حوزهها، مورد تجزیه و تحلیل مناسب قرار گیرد، ضروری است. در این نقشه قطعاً میبایست برنامههای عملیاتی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت، بدور از هرگونه تعصب و سوگیری، با مشارکت کلیه ذینفعان و تعیین مجری یا مجریان مربوطه، تدوین و اجرایی شود.