به گزارش جام جم آنلاین ،مشکلات ناشی از ابتلا به مثانه عصبی، بسیار وسیعتر از بیاختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیهها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود. با این تفاسیر چرا و در چه شرایطی اعصاب مثانه دچار اختلال میشود؟
دکتر مهری مهراد، جراح و متخصص اورولوژی و فوقتخصص مثانه در پاسخ جامجم با بیان این که مثانه نوروژنیک یا عصبی، اختلالی است که به صورت مادرزادی یا اکتسابی بروز پیدا میکند، میگوید: در برخی افراد، عصبی که از نخاع به مثانه وارد میشود، به صورت مادرزادی دچار اختلال و در نهایت، فرد دچار اختلال عملکرد مثانه میشود یعنی دچار بیاختیاری ادرار و دیگر مشکلات سیستم ادراری میشود. ابتلا به مثانه نوروژنیک چه مادرزادی باشد، چه اکتسابی، احتمال عفونت ادراری، عفونت مثانه، کلیه و آبسه کلیوی وجود دارد .
چرا مثانه عصبی میشود؟
کنترل سیستم عصبی بر مثانه و مجاری ادراری به گونهای است که این اعصاب در احساس پر شدن مثانه، احساس نیاز به دفع ادرار و کمک به تخلیه ادرار نقش اصلی دارند.
این متخصص اورولوژی میافزاید: اگر به دلایل مختلف، بویژه در موارد اکتسابی، این سیستم دچار اختلال شود و فرمان پر بودن مثانه را به مغز مخابره نکند، تخلیه ادرار بدرستی و در زمان مناسب انجام نمیشود و امکان برگشت آن به کلیهها یا بروز عفونت ادراری یا بروز بیاختیاری ادرار وجود خواهد داشت.
وی تاکید میکند: تحت تاثیر برخی بیماریها از جمله دیابت به مرور زمان، سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری مختل میشود. همچنین بتدریج بر اثر آسیب و تروما به کمر یا نخاع، دیسک کمر و گردن،مهرهها و بویژه جراحی در این مناطق و نیز بیماریهایی چون اماس و پارکینسون، مثانه عصبی بروز میکند.
کودکان و نوزادانی با مثانه عصبی
به گفته دکتر مهراد، مثانه نوروژنیک میتواند مادرزادی باشد، یعنی نوزاد با سیستم اختلال مثانه عصبی یا اختلال در تکامل ستون فقرات به دنیا میآید. در چنین شرایطی، سیستم ادراری تکامل پیدا نمیکند یا نوزاد با اختلال در توده اسکلتی عضلانی انتهای نخاع به دنیا میآید .
این متخصص میگوید: مثانه این بچهها همیشه یا تا مدتی، همراه با مشکلات مثانه نوروژنیک است که باعث میشود مثانه بهطور طبیعی تخلیه نشود. کودکانی که چنین مشکلی دارند گاهی دچار بیاختیاری ادرار میشوند. بعلاوه مشکل تخلیه ادرار در نوزادان و کودکان که تنگی مجرا یا مشکلی در مسیر مجرای ادرار دارند، ممکن است حاد شود . وی به والدین چنین کودکانی هشدار میدهد: نوزادانی که موقع ادرار جیغ میزنند و ادرارشان بخوبی دفع نمیشود، باید تحت معاینه متخصص اورولوژی قرار بگیرند. بزرگسالانی که ادرارشان دیر میآید یا احساس میکنند تغییری در دفع ادرار دارند یا ادرارشان سخت میآید نیز باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنند.
درمان برخی مشکلات را به تعویق نیندازید
درمان دیسک کمر و گردن و نیز تومور نخاع نباید به تاخیر بیفتد چرا که میتواند به مثانه نوروژنیک منجر شود .
این فوقتخصص مثانه با بیان مطالب فوق تاکید میکند: انسداد طولانی پروستات در آقایان نیز منجر به بروز این عارضه میشود. هر نوع بیماری که روی سیستم اسکلتی و نخاعی و سیستم عصبی مثانه اثر بگذارد، منجر به بروز این عارضه میشود . مثانه نوروژنیک ممکن است همراه با مشکلات جنسی و یبوست نیز باشد چرا که به واسطه این عارضه، عضلات کف لگن دچار اختلال میشود.
از تشخیص تا درمان مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک با توجه به عوارض و از طریق آزمایش خون و ادرار، سیستوسکوپی و اولتراسوند یا سیتیاسکن قابل تشخیص است.
دکتر مهراد با بیان اینکه مثانه نوروژنیک دارای درمان دارویی و جراحی است، خاطر نشان میکند: گاهی لازم است مبتلایان برای درمان به خودشان سوند بزنند تا برگشت احتمالی ادرار به کلیهها آسیب نزند ولی معمولا علائم بیماری با مصرف دارو از بین میرود. بتازگی روش نوینی برای جراحی مطرح شده که با الکترود، انتهای نخاع تحریک میشود تا ادرار بتواند به طور طبیعی دفع شود .به همین علت، درمان مثانه نوروژنیک نیاز به همکاری نورولوژیستها، جراح اعصاب و اورولوژیستها دارد.
مراحل درمان مثانه عصبی
برنامهریزی: بیمار باید یک برنامه برای توالترفتن تنظیم کند.
نوشیدن مایعات: ننوشیدن مایعات کافی میتواند مثانه را اذیت کند و باعث انقباض عضلانی و تحریک نشت ادرار شود.
پرهیز از محرکها: برخی غذاها و مواد خوراکی میتواند مثانه را تحریک کند. بهتر است، شیرینکنندههای مصنوعی، غذاهای تند و اسیدی و نوشیدنیهای حاوی کافئین مصرف نشود.
بازآموزی مثانه برای پیشگیری از بیاختیاری ادرار: بازآموزی مثانه میتواند از بیاختیاری ادرار بکاهد. هدف از آموزش مجدد عضلات مثانه، جلوگیری از نشت ادرار و اسپاسمهای عضلانی است.
استفاده از سوند: برای بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک که احتباس ادراری دارند (ناتوانی در تخلیه مثانه)، ممکن است استفاده از سوند لازم باشد.
دارو: بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک ممکن است از برخی داروها برای کاهش فعالیت زیاد مثانه استفاده کنند.
عمل جراحی: اعمال جراحی برای بیمارانی استفاده میشود که با دیگر روشهای کنترل بیاختیاری ادرار درمان نشدهاند.
دیابتیها در خطر مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک یکی از عوارض دیابت است که زنان را بیشتر از مردان گرفتار میکند.بیماران دیابتی علاوه بر اینکه باید قندخونشان را کنترل کنند، لازم است مراقب عوارض این بیماری از جمله قطع پا، مشکلات بینایی، حملات قلبی ـ عروقی و نارسایی کلیوی باشند. اختلالات کلیوی ناشی از این بیماری ممکن است منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک شود.
آنچه ممکن است در بیمار دیابتی اتفاق بیفتد، این است که این بیماری بر سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری اثر میگذارد و کار آن را مختل میکند. با ایجاد این اختلال، حس پرشدن مثانه دچار اشکال میشود و فرد احساس میکند ادرار کمتری دارد در حالی که مثانهاش پر است. بنابراین دیرتر برای تخلیه ادرار میرود. با پیشرفت این اختلال، عضلات مثانه بخوبی منقبض نمیشوند تا ادرار را کامل خالی کنند و در نتیجه مقداری ادرار در مثانه باقی میماند.
ضروری است بیماران دیابتی با مشاهده عوارضی چون نشت ادرار، عدم تخلیه کامل مثانه، جریان ضعیف ادرار، کاهش دفعات تخلیه ادرار و عفونت دستگاه ادراری، پزشک خود را در جریان بگذارند.
با دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای دفع سنگ کلیه آشنا شوید.
دفع سنگ مثانه راههای گوناگونی دارد .سنگ مثانه بدلیل عدم خروج ادرار از بدن ایجاد می شود. اگر ادرار از مثانه و مجاری ادراری خارج نشود این ادرار در بدن موجب تشکیل کریستال و در نتیجه سنگ مثانه خواهد شد . از مهمترین علل سنگ مثانه می توان به بزرگی غده پرستات ، مثانه ملتهب ، اعصاب اسیب دیده بدن و سنگ کلیه اشاره کرد . از نشانه های سنگ مثانه می توان به ادرار دردناک ، تکرر ادرار ، درد ناحیه پایین شکم ، مشکل در دفع ادرار ، خون در ادرار یا .. اشاره کرد . در صورت دیدن این نشانه ها حتما به پزشک م مراجعه کنید .
بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچگونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگهای آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، میتواند موجب ایجاد علائم و نشانههای این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:
• درد ناحیه پایین شکم
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• ادرار تیره رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی
سنگ مثانه اکثرا باید دفع شود و از بدن بیرون بیاید . سنگ مثانه سایزهای گوناگونی دارد . برای دفع سنگ مثانه در سایزهای کوچک باید آب فراوان بنوشید . به گزارش آسان طب دایما یک بطری آب همراهتان باشد . البته همینطور که میدانید سنگ مثانه به علت قادر نبودن مثانه به دفع ادرار ایجاد می شود در نتیجه خروج خودبه خودی سنگهای مثانه گاهی بعید است و باید سعی به دفع سنگ مثانه به روش های دیگر کرد .
برای دفع سنگ مثانه می توان از گیاه زبان گنجشک استفاده کرد . به این ترتیب که برگ زبان گنجشک را دم کنید و به حالت یک نوشیدنی مدام ان را میل کنید . همچنین میتوان دم کرده زبان گنشجک با گیاه پنیرک و عسل را دایما میل کرد . این نوشیدنی نیز در دفع سنگ مثانه و سنگ کلیه موثر است .
عموماً سنگهای مثانه وقتی ایجاد میشوند که مثانه شما تخلیه کامل نمیشود. ادراری که در مثانه شما باقی میماند،تشکیل کریستالهایی را میدهد که سرانجام به سنگهای ادراری تبدیل میشوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه، زمینهسازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر میگذارد.
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوشخیم و بیخطر پروستات، میتواند باعث ایجاد سنگهای مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ میشود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری میگردد، همین امر موجب میشود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
• اعصاب آسیبدیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیامها را از مغزتان به ماهیچههای مثانه شما انتقال میدهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچههای مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.
سایر موقعیتهایی که باعث ایجاد سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• التهاب: سنگهای مثانه میتوانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونتهای دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو میتوانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
• ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لولههای باریکی که برای جمعآوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده میشوند، میتوانند باعث ایجاد سنگهای مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت میکنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستالهای معدنی که بعداً تبدیل به سنگ میگردند، دورادور سطح این وسایل را فرا میگیرند.
• سنگهای کلیه: سنگهایی که در کلیه شما به وجود میآیند، همانند سنگهای مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود میآیند. اما گاهگاهی، سنگهای کوچک کلیه از حالبها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، میتوانند به سنگهای مثانه تبدیل شوند.
عوامل خطر
در کشورهای در حال توسعه، سنگهای مثانه اغلب به علت کمشدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچهها شایع میباشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگهای مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ میدهد.
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از:
• انسداد مجرای خروجی مثانه:
انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری میشود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لولهای است که ادرار را از بدنتان بیرون میبرد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایعترین شکل آن بزرگی پروستات میباشد.
• مثانه نوروژنیک:
سکته، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، بیرونزدگی دیسک بین مهرهها، و شماری مشکلات دیگر، میتوانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را افزایش میدهند.
دفع سنگ مثانه به روشهای پزشکی
اگر سنگ مثانه با داروهای گیاهی خارج نشود باید روش سیستولایتو لاپاسکی انجام شود . در این روش لوله ی ظریفی وارد مجاری ادراری و مثانه خواهد شد ، و بعد از آن پزشک از طریق اولتراسوند یا لیزر به خرد کردن سنگ مثانه و دفع سنگ مثانه می پردازد . نگران نباشید . قبل انجام این مراحل به شخص بیمار داروی بی حسی یا بیهوشی می دهند تا نیمه پایین بدن بی حس شود .
توجه کنید که دایما باید آب بنوشید تا سنگ مثانه در بدنتان ایجاد نشود . مهمترین دلیل سنگ مثانه کمبود آب بدن و عدم خروج ادرار از مجاری ادرار یاست .
نشانه ها سنگ مثانه
بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچگونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگهای آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، میتواند موجب ایجاد علائم و نشانههای این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:
• درد ناحیه پایین شکم
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• ادرار تیره رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی
علت سنگ مثانه
عموماً سنگهای مثانه وقتی ایجاد میشوند که مثانه شما تخلیه کامل نمیشود. ادراری که در مثانه شما باقی میماند،تشکیل کریستالهایی را میدهد که سرانجام به سنگهای ادراری تبدیل میشوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه، زمینهسازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر میگذارد.
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوشخیم و بیخطر پروستات، میتواند باعث ایجاد سنگهای مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ میشود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری میگردد، همین امر موجب میشود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
• اعصاب آسیبدیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیامها را از مغزتان به ماهیچههای مثانه شما انتقال میدهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچههای مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.
سایر موقعیتهایی که باعث ایجاد سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• التهاب: سنگهای مثانه میتوانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونتهای دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو میتوانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
• ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لولههای باریکی که برای جمعآوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده میشوند، میتوانند باعث ایجاد سنگهای مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت میکنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستالهای معدنی که بعداً تبدیل به سنگ میگردند، دورادور سطح این وسایل را فرا میگیرند.
• سنگهای کلیه: سنگهایی که در کلیه شما به وجود میآیند، همانند سنگهای مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود میآیند. اما گاهگاهی، سنگهای کوچک کلیه از حالبها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، میتوانند به سنگهای مثانه تبدیل شوند.
در کشورهای در حال توسعه، سنگهای مثانه اغلب به علت کمشدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچهها شایع میباشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگهای مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ میدهد.
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از:
• انسداد مجرای خروجی مثانه
انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری میشود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لولهای است که ادرار را از بدنتان بیرون میبرد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایعترین شکل آن بزرگی پروستات میباشد.
• مثانه نوروژنیک
سکته، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، بیرونزدگی دیسک بین مهرهها، و شماری مشکلات دیگر، میتوانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را افزایش میدهند.
عوارض وجود سنگ مثانه
سنگهای مثانهای که دفع نمیشوند، حتی آنهایی که علائم و نشانههایی ایجاد نمیکنند، منجر به بروز عوارضی میشوند که شامل موارد زیر است:
• اختلال عملکرد مزمن مثانه: سنگهای مثانهای که درمان نمی شوند، میتوانند مشکلات ادراری درازمدتی مانند سوزش و درد در حین ادرارکردن یا تکرر ادرار ایجاد کنند. همچنین سنگهای مثانه میتوانند در دهانهها وجاهای خالی، جایی که ادرار از مثانه خارج شده به سمت مجرای ادراری رفته و مسیر عبور ادرار از بدن را مسدود کنند.
• عفونتهای دستگاه ادراری: عفونتهای باکتریایی عودکننده و مکرر در دستگاه ادراری شما ممکن است باعث ایجاد سنگهای مثانه شوند.
آمادگی برای ویزیت پزشک
اگر علائم و نشانههای مربوط به سنگ مثانه را در خود میبینید، احتمالاً باید ترتیب ملاقاتی با پزشک خانوادگی خود و یا یک پزشک عمومی را بدهید. هرچند ممکن است به پزشکی که متخصص در درمان اختلالات دستگاه ادراری میباشد(اورولوژیست) ارجاع داده شوید.
چه میتوانید بکنید؟
برای آمادهسازی در روز ملاقات با پزشکتان لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:
• هرگونه علامت و نشانهای که تا کنون تجربه کردهاید: شامل هر گونه موردی که ممکن است به نظر با موقعیت و عارضه شما نامرتبط میباشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی: شامل هر گونه استرس و فشار روانی بزرگ و یا تغییراتی که اخیراً در زندگی شما به وجود آمده است.
• هر گونه دارویی که مصرف میکنید: شامل هر نوع ویتامین ویا سایر مکملها.
• سوالاتی که باید از پزشکتان بپرسید: به ترتیب اهمیت.
علاوه بر این:
• از هر گونه محدودیت و یا ممنوعیتی قبل از دیدار با پزشکتان اطلاع داشته باشید: سوال کنید اگر موردی وجود دارد که نیاز است از قبل آن را انجام دهید، مثل محدودیت در رژیم غذایی.
• از یکی از اعضاء خانواده یا دوست خود بخواهید شما را همراهی کند: ممکن است فردی که شما را همراهی میکند، اطلاعاتی را به یاد داشته باشد که شما آن را فراموش کرده یا از قلم انداختهاید.
در مورد سنگهای مثانه، سوالات اولیه و مهمی که باید از پزشک معالجتان بپرسید شامل موارد زیر است:
• آیا سنگهای مثانه به خودی خود دفع شده و از بین میروند؟
• اگر اینطور نیست، آیا نیازی به بیرون آوردن آنها میباشد، و بهترین روش جهت خارج نمودن آنها چیست؟
• خطرات احتمالی درمان پیشنهادی شما چیست؟
• اگر این سنگها از بین نروند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
• آیا درمان دارویی جهت از بین بردن سنگهای مثانه وجود دارد که بتوانم از آن استفاده کنم؟
• چگونه میتوانم از برگشت مجدد سنگهای مثانه جلوگیری کنم؟
• من دچار سایر مشکلات از لحاظ وضعیت سلامتی هستم، چگونه میتوانم تمامی این مشکلات و عوارض را به بهترین شکل ممکن اداره کنم؟
• آیا در زمینه این بیماری محدودیت غذایی وجود دارد که نیاز به پیروی کردن از آن باشم؟
• آیا سنگهای ادراری دوباره باز خواهند گشت؟
• آیا دستورالعملهای چاپی و منتشرشدهای موجود میباشد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه سایتهایی را توصیه مینمایید؟
از پرسیدن سوالات دیگری که ممکن است در طول زمان دیدار با پزشک برایتان پیش بیاید تردید نکنید.
چه انتظاراتی از پزشکتان میرود؟
• پزشکتان احتمالاً سوالاتی شامل موارد زیر از شما خواهد پرسید:
• از چه زمانی علائم و نشانههای بیماری را تجربه کردهاید؟
• علائم و نشانهها در شما مدتدار بوده یا مربوط به بعضی مواقع و به صورت گاه و بیگاه؟
• تا چه اندازه علائم و نشانههای شما شدید و طاقتفرسا است؟
• آیا تا به حال تب و یا لرز داشتهاید؟
• آیا موردی به نظر میرسد که علائم و نشانهها را در شما بهبود بدهد؟
• آیا موردی میباشد که این علائم و نشانهها را بدتر و وخیمتر نماید؟
مراحل تشخیصی سنگهای مثانه میتواند شامل موارد زیر باشد:
• معاینه بدنی: پزشکتان احتمالاً ناحیه پایین شکم شما را معاینه خواهدکرد، تا ببیند آیا مثانه شما بزرگ شده یا خیر(ورم مثانه) و در بعضی موارد آزمایش مربوط به مقعد نیز انجام خواهد داد. برای تصمیمگیری در مورد اینکه آیا پروستات در شما بزرگ شده است یا خیر. همچنین باید هرگونه علائم و نشانههای ادراری که دارید را مطرح نمایید.
• آنالیز ادرار(تجزیه شیمیایی ادرار): ممکن است یک نمونه از ادرار شما جهت شمارش مقادیر میکروسکوپی خون، باکتری و املاح بلوری شده، جمعآوری گردد و مورد آزمایش قرار گیرد. همچنین تجزیه شیمیایی ادرار به تصمیمگیری در مورد اینکه آیا عفونت دستگاه ادراری دارید کمک میکند، که میتواند در نتیجه ایجاد سنگهای ادراری باشد.
• سیتیاسکن کامپیوتر اسپیرال (چرخشی): انجام یک سیتیاسکن مرسوم و متداول، همراه با پرتونگاریهای متعدد، با دانش و تکنولوژی کامپیوتری، برای ایجاد و خلق تصاویر بدن در یک مقطع زمانی. انجام یک سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) به فرایند کار سرعت میبخشد، اسکنی سریعتر با دقت بالاتر و مشخصات بیشتری از ساختار داخلی بدن. سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) میتواند حتی کوچکترین سنگها را نمایان کند و به عنوان یکی از حساسترین آزمایشها جهت تشخیص انواع سنگهای ادراری در نظر گرفته میشود.
• امواج اولتراسوند(ماوراء صوت): روش اولتراسوند، روشی است که امواج صوتی را به سمت اندامها و ساختار داخلی بدن شما پرتاب میکند تا تصاویری را ایجاد کند، که این روش نیز به پزشک در شناسایی سنگهای ادراری کمک میکند.
• عکسبرداری به روش اشعه ایکس: عکسبرداری به روش اشعه ایکس از کلیهها، حالبها و مثانه شما، به پزشک در تشخیص وجود سنگ در سیستم ادراری کمک میکند. اما بعضی از انواع سنگها با این روشهای متداول قابل رویت نیستند.
• تصویربرداری اختصاصی از دستگاه ادراری (پیلوگرام درون وریدی) : پیلوگرام درونوریدی آزمایشی است که در آن از یک ماده حاجب جهت پررنگ کردن و مشخص نمودن اندامها و اعضاء دستگاه ادراری به کار میرود. یک ماده حاجب به داخل سیاهرگی از بازو تزریق میشود و به سمت کلیهها، حالبها و مثانه شما جریان پیدا میکند و هرکدام از این اندامها را مشخص مینماید.
با عکسبرداری به روش اشعه ایکس، در طول انجام فرایند تصاویری در زمانهای مشخص و جهت بررسی وجود سنگها گرفته میشود.عموماً سیتیاسکنهای چرخشی به جای پیلوگرام درونوریدی، انجام میشود.
درمان دارویی
عموماً سنگهای مثانه باید بیرون آورده شده و از بین بروند. اگرسنگ کوچک باشد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند هر روز مقادیر زیادی آب، جهت کمک به دفع سنگ از بدن بنوشید. هرچند، چون اغلب سنگهای مثانه به علت عدم توانایی مثانه در تخلیه کامل ادرار به وجود میآیند، عبور و دفع خود به خودی سنگها بعید به نظر میرسد. تقریباً در تمامی موارد نیاز به خارج کردن سنگها از بدن میباشد.
خرد کردن و شکستن سنگها:
سنگهای مثانه اغلب در طول فرایندی و روشی که سیستولایتو لاپاکسی نامیده میشود، بیرون آورده میشوند. لوله کوچکی به همراه دوربینی در انتهای آن(سیستوسکوپ)، برای دیدن سنگ، از میان مجرای ادراری وارد مثانه میشود، پزشک سپس از لیزر، اولتراسوند، یا یک وسیله مکانیکی برای خرد کردن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده میکند و آنها را از مثانه شما شستشو میدهد.
قبل از انجام این روش، احتمالاً به شما داروی بیهوشی، جهت بیحس کردن قسمت پایینی بدن( بیهوشی ناحیهای و موضعی) تزریق میکنند یا دارویی که شما را بیهوش سازد و قادر به احساس درد نباشید(بیهوشی عمومی). عوارض ناشی از سیستولایتولاپاکسی، شایع نمیباشد، اما ممکن است عفونتهای دستگاه ادراری، تب، پارگی مثانه و خونریزی رخ دهد.
ممکن است پزشک برای کاهش احتمال خطر انواع عفونت، قبل از انجام عمل، برای شما آنتیبیوتیک تجویز نماید.
پس از گذشت یک ماه از انجام سیستولایتولاپاکسی، احتمالاً پزشک برای اینکه اطمینان پیدا کند هیچ خرده سنگی در مثانه شما باقی نمانده باشد، بررسی های لازم را انجام خواهد داد.
برداشت سنگ از طریق انجام عمل جراحی:
بعضی از اوقات، سنگهای مثانهای که بزرگ هستند یا آنقدر سخت هستند که نمیتوان آنها را خرد کرد، از طریق انجام عمل جراحی باز خارج میگردند. در این چنین مواردی، پزشک شکاف و بریدگی در مثانه شما ایجاد میکند و سنگها را مستقیماً خارج مینماید. ممکن است هر عاملی که علت بهوجود آورنده سنگها بوده، در همین زمان اصلاح گردد.
درمانهای جایگزین
• هیچ مطالعهای تا کنون تایید نکرده که درمانهای گیاهی میتواند سنگهای مثانه سفت و سختی را که معمولاً نیاز به لیزر، اولتراسوند و یا سایر روشها برای برطرف شدن دارند را خرد کرده و از بین ببرند.
• قبل از استفاده از هر گونه درمان دارویی جایگزین، همواره با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمن بودن آنها اطمینان پیدا کنید و اینکه با داروهای دیگری که مصرف میکنید تداخلی نداشته باشند.
معمولاً سنگهای مثانه از عواملی به وجود میآیند که پیشگیری از آن عوامل زمینهسازدشواری است، اما میتوان شانس ابتلاء به سنگهای مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
• در مورد علائم و نشانههای غیرمعمول ادراری سوال کنید و در موردآنها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، میتواند احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را کاهش دهند.
• مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، بهخصوص آب میتواند به جلوگیری از ایجاد سنگهای مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق میکند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما میباشد، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن(جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک خود بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه میزان است.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
شاید تصور کنید، شب ادراری از شایع ترین و آزار دهنده ترین مشکلات دستگاه ادراری و بویژه مثانه است، اما خوب است بدانید، مثانه عصبی (نوروژنیک) از اختلالات عصبی عضلانی است که نه تنها از شیوع بالایی برخوردار است، بلکه ممکن است تحت تاثیر بیماری هایی چون ام اس، دیابت، تومور نخاع، قطع نخاع، دیسک کمر و گردن، دمانس (زوال عقل) و پارکینسون بروز یابد .با دلگرم همراه باشید.
مشکلات ناشی از ابتلابه مثانه عصبی، بسیار وسیع تر از بی اختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیه ها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود.
با این تفاسیر چرا و در چه شرایطی اعصاب مثانه دچار اختلال می شود؟
دکتر مهری مهراد، جراح و متخصص اورولوژی و فوق تخصص مثانه در پاسخ جام جم با بیان این که مثانه نوروژنیک یا عصبی، اختلالی است که به صورت مادرزادی یا اکتسابی بروز پیدا می کند، می گوید: در برخی افراد، عصبی که از نخاع به مثانه وارد می شود، به صورت مادرزادی دچار اختلال و در نهایت، فرد دچار اختلال عملکرد مثانه می شود یعنی دچار بی اختیاری ادرار و دیگر مشکلات سیستم ادراری می شود.
ابتلابه مثانه نوروژنیک چه مادرزادی باشد، چه اکتسابی، احتمال عفونت ادراری، عفونت مثانه، کلیه و آبسه کلیوی وجود دارد . مشکلات ناشی از ابتلا به مثانه عصبی، بسیار وسیع تر از بی اختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیه ها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود.
به گفته دکتر مهراد، مثانه نوروژنیک می تواند مادرزادی باشد، یعنی نوزاد با سیستم اختلال مثانه عصبی یا اختلال در تکامل ستون فقرات به دنیا می آید. در چنین شرایطی، سیستم ادراری تکامل پیدا نمی کند یا نوزاد با اختلال در توده اسکلتی عضلانی انتهای نخاع به دنیا می آید .
این متخصص می گوید: مثانه این بچه ها همیشه یا تا مدتی، همراه با مشکلات مثانه نوروژنیک است که باعث می شود مثانه به طور طبیعی تخلیه نشود. کودکانی که چنین مشکلی دارند گاهی دچار بی اختیاری ادرار می شوند. بعلاوه مشکل تخلیه ادرار در نوزادان و کودکان که تنگی مجرا یا مشکلی در مسیر مجرای ادرار دارند، ممکن است حاد شود .
وی به والدین چنین کودکانی هشدار می دهد: نوزادانی که موقع ادرار جیغ می زنند و ادرارشان بخوبی دفع نمی شود، باید تحت معاینه متخصص اورولوژی قرار بگیرند. بزرگسالانی که ادرارشان دیر می آید یا احساس می کنند تغییری در دفع ادرار دارند یا ادرارشان سخت می آید نیز باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنند.
درمان دیسک کمر و گردن و نیز تومور نخاع نباید به تاخیر بیفتد چرا که می تواند به مثانه نوروژنیک منجر شود .
این فوق تخصص مثانه با بیان مطالب فوق تاکید می کند: انسداد طولانی پروستات در آقایان نیز منجر به بروز این عارضه می شود. هر نوع بیماری که روی سیستم اسکلتی و نخاعی و سیستم عصبی مثانه اثر بگذارد، منجر به بروز این عارضه می شود . مثانه نوروژنیک ممکن است همراه با مشکلات جنسی و یبوست نیز باشد چرا که به واسطه این عارضه، عضلات کف لگن دچار اختلال می شود.
مثانه نوروژنیک با توجه به عوارض و از طریق آزمایش خون و ادرار، سیستوسکوپی و اولتراسوند یا سی تی اسکن قابل تشخیص است.دکتر مهراد با بیان این که مثانه نوروژنیک دارای درمان دارویی و جراحی است، خاطر نشان می کند: گاهی لازم است مبتلایان برای درمان به خودشان سوند بزنند تا برگشت احتمالی ادرار به کلیه ها آسیب نزند ولی معمولاعلائم بیماری با مصرف دارو از بین می رود.
بتازگی روش نوینی برای جراحی مطرح شده که با الکترود، انتهای نخاع تحریک می شود تا ادرار بتواند به طور طبیعی دفع شود .به همین علت، درمان مثانه نوروژنیک نیاز به همکاری نورولوژیست ها، جراح اعصاب و اورولوژیست ها دارد.
درمان مثانه عصبی
دیابتی ها در خطر مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک یکی از عوارض دیابت است که زنان را بیشتر از مردان گرفتار می کند.بیماران دیابتی علاوه بر این که باید قندخونشان را کنترل کنند، لازم است مراقب عوارض این بیماری از جمله قطع پا، مشکلات بینایی، حملات قلبی عروقی و نارسایی کلیوی باشند. اختلالات کلیوی ناشی از این بیماری ممکن است منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک شود.
آنچه ممکن است در بیمار دیابتی اتفاق بیفتد، این است که این بیماری بر سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری اثر می گذارد و کار آن را مختل می کند. با ایجاد این اختلال، حس پر شدن مثانه دچار اشکال می شود و فرد احساس می کند ادرار کمتری دارد در حالی که مثانه اش پر است. بنابراین دیرتر برای تخلیه ادرار می رود. با پیشرفت این اختلال، عضلات مثانه بخوبی منقبض نمی شوند تا ادرار را کامل خالی کنند و در نتیجه مقداری ادرار در مثانه باقی می ماند.
ضروری است بیماران دیابتی با مشاهده عوارضی چون نشت ادرار، عدم تخلیه کامل مثانه، جریان ضعیف ادرار، کاهش دفعات تخلیه ادرار و عفونت دستگاه ادراری، پزشک خود را در جریان بگذارند.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
به گزارش جام جم آنلاین ،مشکلات ناشی از ابتلا به مثانه عصبی، بسیار وسیعتر از بیاختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیهها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود. با این تفاسیر چرا و در چه شرایطی اعصاب مثانه دچار اختلال میشود؟
دکتر مهری مهراد، جراح و متخصص اورولوژی و فوقتخصص مثانه در پاسخ جامجم با بیان این که مثانه نوروژنیک یا عصبی، اختلالی است که به صورت مادرزادی یا اکتسابی بروز پیدا میکند، میگوید: در برخی افراد، عصبی که از نخاع به مثانه وارد میشود، به صورت مادرزادی دچار اختلال و در نهایت، فرد دچار اختلال عملکرد مثانه میشود یعنی دچار بیاختیاری ادرار و دیگر مشکلات سیستم ادراری میشود. ابتلا به مثانه نوروژنیک چه مادرزادی باشد، چه اکتسابی، احتمال عفونت ادراری، عفونت مثانه، کلیه و آبسه کلیوی وجود دارد .
چرا مثانه عصبی میشود؟
کنترل سیستم عصبی بر مثانه و مجاری ادراری به گونهای است که این اعصاب در احساس پر شدن مثانه، احساس نیاز به دفع ادرار و کمک به تخلیه ادرار نقش اصلی دارند.
این متخصص اورولوژی میافزاید: اگر به دلایل مختلف، بویژه در موارد اکتسابی، این سیستم دچار اختلال شود و فرمان پر بودن مثانه را به مغز مخابره نکند، تخلیه ادرار بدرستی و در زمان مناسب انجام نمیشود و امکان برگشت آن به کلیهها یا بروز عفونت ادراری یا بروز بیاختیاری ادرار وجود خواهد داشت.
وی تاکید میکند: تحت تاثیر برخی بیماریها از جمله دیابت به مرور زمان، سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری مختل میشود. همچنین بتدریج بر اثر آسیب و تروما به کمر یا نخاع، دیسک کمر و گردن،مهرهها و بویژه جراحی در این مناطق و نیز بیماریهایی چون اماس و پارکینسون، مثانه عصبی بروز میکند.
کودکان و نوزادانی با مثانه عصبی
به گفته دکتر مهراد، مثانه نوروژنیک میتواند مادرزادی باشد، یعنی نوزاد با سیستم اختلال مثانه عصبی یا اختلال در تکامل ستون فقرات به دنیا میآید. در چنین شرایطی، سیستم ادراری تکامل پیدا نمیکند یا نوزاد با اختلال در توده اسکلتی عضلانی انتهای نخاع به دنیا میآید .
این متخصص میگوید: مثانه این بچهها همیشه یا تا مدتی، همراه با مشکلات مثانه نوروژنیک است که باعث میشود مثانه بهطور طبیعی تخلیه نشود. کودکانی که چنین مشکلی دارند گاهی دچار بیاختیاری ادرار میشوند. بعلاوه مشکل تخلیه ادرار در نوزادان و کودکان که تنگی مجرا یا مشکلی در مسیر مجرای ادرار دارند، ممکن است حاد شود . وی به والدین چنین کودکانی هشدار میدهد: نوزادانی که موقع ادرار جیغ میزنند و ادرارشان بخوبی دفع نمیشود، باید تحت معاینه متخصص اورولوژی قرار بگیرند. بزرگسالانی که ادرارشان دیر میآید یا احساس میکنند تغییری در دفع ادرار دارند یا ادرارشان سخت میآید نیز باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنند.
درمان برخی مشکلات را به تعویق نیندازید
درمان دیسک کمر و گردن و نیز تومور نخاع نباید به تاخیر بیفتد چرا که میتواند به مثانه نوروژنیک منجر شود .
این فوقتخصص مثانه با بیان مطالب فوق تاکید میکند: انسداد طولانی پروستات در آقایان نیز منجر به بروز این عارضه میشود. هر نوع بیماری که روی سیستم اسکلتی و نخاعی و سیستم عصبی مثانه اثر بگذارد، منجر به بروز این عارضه میشود . مثانه نوروژنیک ممکن است همراه با مشکلات جنسی و یبوست نیز باشد چرا که به واسطه این عارضه، عضلات کف لگن دچار اختلال میشود.
از تشخیص تا درمان مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک با توجه به عوارض و از طریق آزمایش خون و ادرار، سیستوسکوپی و اولتراسوند یا سیتیاسکن قابل تشخیص است.
دکتر مهراد با بیان اینکه مثانه نوروژنیک دارای درمان دارویی و جراحی است، خاطر نشان میکند: گاهی لازم است مبتلایان برای درمان به خودشان سوند بزنند تا برگشت احتمالی ادرار به کلیهها آسیب نزند ولی معمولا علائم بیماری با مصرف دارو از بین میرود. بتازگی روش نوینی برای جراحی مطرح شده که با الکترود، انتهای نخاع تحریک میشود تا ادرار بتواند به طور طبیعی دفع شود .به همین علت، درمان مثانه نوروژنیک نیاز به همکاری نورولوژیستها، جراح اعصاب و اورولوژیستها دارد.
مراحل درمان مثانه عصبی
برنامهریزی: بیمار باید یک برنامه برای توالترفتن تنظیم کند.
نوشیدن مایعات: ننوشیدن مایعات کافی میتواند مثانه را اذیت کند و باعث انقباض عضلانی و تحریک نشت ادرار شود.
پرهیز از محرکها: برخی غذاها و مواد خوراکی میتواند مثانه را تحریک کند. بهتر است، شیرینکنندههای مصنوعی، غذاهای تند و اسیدی و نوشیدنیهای حاوی کافئین مصرف نشود.
بازآموزی مثانه برای پیشگیری از بیاختیاری ادرار: بازآموزی مثانه میتواند از بیاختیاری ادرار بکاهد. هدف از آموزش مجدد عضلات مثانه، جلوگیری از نشت ادرار و اسپاسمهای عضلانی است.
استفاده از سوند: برای بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک که احتباس ادراری دارند (ناتوانی در تخلیه مثانه)، ممکن است استفاده از سوند لازم باشد.
دارو: بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک ممکن است از برخی داروها برای کاهش فعالیت زیاد مثانه استفاده کنند.
عمل جراحی: اعمال جراحی برای بیمارانی استفاده میشود که با دیگر روشهای کنترل بیاختیاری ادرار درمان نشدهاند.
دیابتیها در خطر مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک یکی از عوارض دیابت است که زنان را بیشتر از مردان گرفتار میکند.بیماران دیابتی علاوه بر اینکه باید قندخونشان را کنترل کنند، لازم است مراقب عوارض این بیماری از جمله قطع پا، مشکلات بینایی، حملات قلبی ـ عروقی و نارسایی کلیوی باشند. اختلالات کلیوی ناشی از این بیماری ممکن است منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک شود.
آنچه ممکن است در بیمار دیابتی اتفاق بیفتد، این است که این بیماری بر سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری اثر میگذارد و کار آن را مختل میکند. با ایجاد این اختلال، حس پرشدن مثانه دچار اشکال میشود و فرد احساس میکند ادرار کمتری دارد در حالی که مثانهاش پر است. بنابراین دیرتر برای تخلیه ادرار میرود. با پیشرفت این اختلال، عضلات مثانه بخوبی منقبض نمیشوند تا ادرار را کامل خالی کنند و در نتیجه مقداری ادرار در مثانه باقی میماند.
ضروری است بیماران دیابتی با مشاهده عوارضی چون نشت ادرار، عدم تخلیه کامل مثانه، جریان ضعیف ادرار، کاهش دفعات تخلیه ادرار و عفونت دستگاه ادراری، پزشک خود را در جریان بگذارند.
با دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای دفع سنگ کلیه آشنا شوید.
دفع سنگ مثانه راههای گوناگونی دارد .سنگ مثانه بدلیل عدم خروج ادرار از بدن ایجاد می شود. اگر ادرار از مثانه و مجاری ادراری خارج نشود این ادرار در بدن موجب تشکیل کریستال و در نتیجه سنگ مثانه خواهد شد . از مهمترین علل سنگ مثانه می توان به بزرگی غده پرستات ، مثانه ملتهب ، اعصاب اسیب دیده بدن و سنگ کلیه اشاره کرد . از نشانه های سنگ مثانه می توان به ادرار دردناک ، تکرر ادرار ، درد ناحیه پایین شکم ، مشکل در دفع ادرار ، خون در ادرار یا .. اشاره کرد . در صورت دیدن این نشانه ها حتما به پزشک م مراجعه کنید .
بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچگونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگهای آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، میتواند موجب ایجاد علائم و نشانههای این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:
• درد ناحیه پایین شکم
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• ادرار تیره رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی
سنگ مثانه اکثرا باید دفع شود و از بدن بیرون بیاید . سنگ مثانه سایزهای گوناگونی دارد . برای دفع سنگ مثانه در سایزهای کوچک باید آب فراوان بنوشید . به گزارش آسان طب دایما یک بطری آب همراهتان باشد . البته همینطور که میدانید سنگ مثانه به علت قادر نبودن مثانه به دفع ادرار ایجاد می شود در نتیجه خروج خودبه خودی سنگهای مثانه گاهی بعید است و باید سعی به دفع سنگ مثانه به روش های دیگر کرد .
برای دفع سنگ مثانه می توان از گیاه زبان گنجشک استفاده کرد . به این ترتیب که برگ زبان گنجشک را دم کنید و به حالت یک نوشیدنی مدام ان را میل کنید . همچنین میتوان دم کرده زبان گنشجک با گیاه پنیرک و عسل را دایما میل کرد . این نوشیدنی نیز در دفع سنگ مثانه و سنگ کلیه موثر است .
عموماً سنگهای مثانه وقتی ایجاد میشوند که مثانه شما تخلیه کامل نمیشود. ادراری که در مثانه شما باقی میماند،تشکیل کریستالهایی را میدهد که سرانجام به سنگهای ادراری تبدیل میشوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه، زمینهسازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر میگذارد.
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوشخیم و بیخطر پروستات، میتواند باعث ایجاد سنگهای مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ میشود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری میگردد، همین امر موجب میشود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
• اعصاب آسیبدیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیامها را از مغزتان به ماهیچههای مثانه شما انتقال میدهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچههای مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.
سایر موقعیتهایی که باعث ایجاد سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• التهاب: سنگهای مثانه میتوانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونتهای دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو میتوانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
• ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لولههای باریکی که برای جمعآوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده میشوند، میتوانند باعث ایجاد سنگهای مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت میکنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستالهای معدنی که بعداً تبدیل به سنگ میگردند، دورادور سطح این وسایل را فرا میگیرند.
• سنگهای کلیه: سنگهایی که در کلیه شما به وجود میآیند، همانند سنگهای مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود میآیند. اما گاهگاهی، سنگهای کوچک کلیه از حالبها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، میتوانند به سنگهای مثانه تبدیل شوند.
عوامل خطر
در کشورهای در حال توسعه، سنگهای مثانه اغلب به علت کمشدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچهها شایع میباشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگهای مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ میدهد.
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از:
• انسداد مجرای خروجی مثانه:
انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری میشود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لولهای است که ادرار را از بدنتان بیرون میبرد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایعترین شکل آن بزرگی پروستات میباشد.
• مثانه نوروژنیک:
سکته، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، بیرونزدگی دیسک بین مهرهها، و شماری مشکلات دیگر، میتوانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را افزایش میدهند.
دفع سنگ مثانه به روشهای پزشکی
اگر سنگ مثانه با داروهای گیاهی خارج نشود باید روش سیستولایتو لاپاسکی انجام شود . در این روش لوله ی ظریفی وارد مجاری ادراری و مثانه خواهد شد ، و بعد از آن پزشک از طریق اولتراسوند یا لیزر به خرد کردن سنگ مثانه و دفع سنگ مثانه می پردازد . نگران نباشید . قبل انجام این مراحل به شخص بیمار داروی بی حسی یا بیهوشی می دهند تا نیمه پایین بدن بی حس شود .
توجه کنید که دایما باید آب بنوشید تا سنگ مثانه در بدنتان ایجاد نشود . مهمترین دلیل سنگ مثانه کمبود آب بدن و عدم خروج ادرار از مجاری ادرار یاست .
نشانه ها سنگ مثانه
بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچگونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگهای آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، میتواند موجب ایجاد علائم و نشانههای این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:
• درد ناحیه پایین شکم
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• ادرار تیره رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی
علت سنگ مثانه
عموماً سنگهای مثانه وقتی ایجاد میشوند که مثانه شما تخلیه کامل نمیشود. ادراری که در مثانه شما باقی میماند،تشکیل کریستالهایی را میدهد که سرانجام به سنگهای ادراری تبدیل میشوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه، زمینهسازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر میگذارد.
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوشخیم و بیخطر پروستات، میتواند باعث ایجاد سنگهای مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ میشود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری میگردد، همین امر موجب میشود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
• اعصاب آسیبدیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیامها را از مغزتان به ماهیچههای مثانه شما انتقال میدهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچههای مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.
سایر موقعیتهایی که باعث ایجاد سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
• التهاب: سنگهای مثانه میتوانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونتهای دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو میتوانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
• ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لولههای باریکی که برای جمعآوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده میشوند، میتوانند باعث ایجاد سنگهای مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت میکنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستالهای معدنی که بعداً تبدیل به سنگ میگردند، دورادور سطح این وسایل را فرا میگیرند.
• سنگهای کلیه: سنگهایی که در کلیه شما به وجود میآیند، همانند سنگهای مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود میآیند. اما گاهگاهی، سنگهای کوچک کلیه از حالبها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، میتوانند به سنگهای مثانه تبدیل شوند.
در کشورهای در حال توسعه، سنگهای مثانه اغلب به علت کمشدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچهها شایع میباشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگهای مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ میدهد.
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از:
• انسداد مجرای خروجی مثانه
انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری میشود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لولهای است که ادرار را از بدنتان بیرون میبرد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایعترین شکل آن بزرگی پروستات میباشد.
• مثانه نوروژنیک
سکته، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، بیرونزدگی دیسک بین مهرهها، و شماری مشکلات دیگر، میتوانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را افزایش میدهند.
عوارض وجود سنگ مثانه
سنگهای مثانهای که دفع نمیشوند، حتی آنهایی که علائم و نشانههایی ایجاد نمیکنند، منجر به بروز عوارضی میشوند که شامل موارد زیر است:
• اختلال عملکرد مزمن مثانه: سنگهای مثانهای که درمان نمی شوند، میتوانند مشکلات ادراری درازمدتی مانند سوزش و درد در حین ادرارکردن یا تکرر ادرار ایجاد کنند. همچنین سنگهای مثانه میتوانند در دهانهها وجاهای خالی، جایی که ادرار از مثانه خارج شده به سمت مجرای ادراری رفته و مسیر عبور ادرار از بدن را مسدود کنند.
• عفونتهای دستگاه ادراری: عفونتهای باکتریایی عودکننده و مکرر در دستگاه ادراری شما ممکن است باعث ایجاد سنگهای مثانه شوند.
آمادگی برای ویزیت پزشک
اگر علائم و نشانههای مربوط به سنگ مثانه را در خود میبینید، احتمالاً باید ترتیب ملاقاتی با پزشک خانوادگی خود و یا یک پزشک عمومی را بدهید. هرچند ممکن است به پزشکی که متخصص در درمان اختلالات دستگاه ادراری میباشد(اورولوژیست) ارجاع داده شوید.
چه میتوانید بکنید؟
برای آمادهسازی در روز ملاقات با پزشکتان لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:
• هرگونه علامت و نشانهای که تا کنون تجربه کردهاید: شامل هر گونه موردی که ممکن است به نظر با موقعیت و عارضه شما نامرتبط میباشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی: شامل هر گونه استرس و فشار روانی بزرگ و یا تغییراتی که اخیراً در زندگی شما به وجود آمده است.
• هر گونه دارویی که مصرف میکنید: شامل هر نوع ویتامین ویا سایر مکملها.
• سوالاتی که باید از پزشکتان بپرسید: به ترتیب اهمیت.
علاوه بر این:
• از هر گونه محدودیت و یا ممنوعیتی قبل از دیدار با پزشکتان اطلاع داشته باشید: سوال کنید اگر موردی وجود دارد که نیاز است از قبل آن را انجام دهید، مثل محدودیت در رژیم غذایی.
• از یکی از اعضاء خانواده یا دوست خود بخواهید شما را همراهی کند: ممکن است فردی که شما را همراهی میکند، اطلاعاتی را به یاد داشته باشد که شما آن را فراموش کرده یا از قلم انداختهاید.
در مورد سنگهای مثانه، سوالات اولیه و مهمی که باید از پزشک معالجتان بپرسید شامل موارد زیر است:
• آیا سنگهای مثانه به خودی خود دفع شده و از بین میروند؟
• اگر اینطور نیست، آیا نیازی به بیرون آوردن آنها میباشد، و بهترین روش جهت خارج نمودن آنها چیست؟
• خطرات احتمالی درمان پیشنهادی شما چیست؟
• اگر این سنگها از بین نروند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
• آیا درمان دارویی جهت از بین بردن سنگهای مثانه وجود دارد که بتوانم از آن استفاده کنم؟
• چگونه میتوانم از برگشت مجدد سنگهای مثانه جلوگیری کنم؟
• من دچار سایر مشکلات از لحاظ وضعیت سلامتی هستم، چگونه میتوانم تمامی این مشکلات و عوارض را به بهترین شکل ممکن اداره کنم؟
• آیا در زمینه این بیماری محدودیت غذایی وجود دارد که نیاز به پیروی کردن از آن باشم؟
• آیا سنگهای ادراری دوباره باز خواهند گشت؟
• آیا دستورالعملهای چاپی و منتشرشدهای موجود میباشد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه سایتهایی را توصیه مینمایید؟
از پرسیدن سوالات دیگری که ممکن است در طول زمان دیدار با پزشک برایتان پیش بیاید تردید نکنید.
چه انتظاراتی از پزشکتان میرود؟
• پزشکتان احتمالاً سوالاتی شامل موارد زیر از شما خواهد پرسید:
• از چه زمانی علائم و نشانههای بیماری را تجربه کردهاید؟
• علائم و نشانهها در شما مدتدار بوده یا مربوط به بعضی مواقع و به صورت گاه و بیگاه؟
• تا چه اندازه علائم و نشانههای شما شدید و طاقتفرسا است؟
• آیا تا به حال تب و یا لرز داشتهاید؟
• آیا موردی به نظر میرسد که علائم و نشانهها را در شما بهبود بدهد؟
• آیا موردی میباشد که این علائم و نشانهها را بدتر و وخیمتر نماید؟
مراحل تشخیصی سنگهای مثانه میتواند شامل موارد زیر باشد:
• معاینه بدنی: پزشکتان احتمالاً ناحیه پایین شکم شما را معاینه خواهدکرد، تا ببیند آیا مثانه شما بزرگ شده یا خیر(ورم مثانه) و در بعضی موارد آزمایش مربوط به مقعد نیز انجام خواهد داد. برای تصمیمگیری در مورد اینکه آیا پروستات در شما بزرگ شده است یا خیر. همچنین باید هرگونه علائم و نشانههای ادراری که دارید را مطرح نمایید.
• آنالیز ادرار(تجزیه شیمیایی ادرار): ممکن است یک نمونه از ادرار شما جهت شمارش مقادیر میکروسکوپی خون، باکتری و املاح بلوری شده، جمعآوری گردد و مورد آزمایش قرار گیرد. همچنین تجزیه شیمیایی ادرار به تصمیمگیری در مورد اینکه آیا عفونت دستگاه ادراری دارید کمک میکند، که میتواند در نتیجه ایجاد سنگهای ادراری باشد.
• سیتیاسکن کامپیوتر اسپیرال (چرخشی): انجام یک سیتیاسکن مرسوم و متداول، همراه با پرتونگاریهای متعدد، با دانش و تکنولوژی کامپیوتری، برای ایجاد و خلق تصاویر بدن در یک مقطع زمانی. انجام یک سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) به فرایند کار سرعت میبخشد، اسکنی سریعتر با دقت بالاتر و مشخصات بیشتری از ساختار داخلی بدن. سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) میتواند حتی کوچکترین سنگها را نمایان کند و به عنوان یکی از حساسترین آزمایشها جهت تشخیص انواع سنگهای ادراری در نظر گرفته میشود.
• امواج اولتراسوند(ماوراء صوت): روش اولتراسوند، روشی است که امواج صوتی را به سمت اندامها و ساختار داخلی بدن شما پرتاب میکند تا تصاویری را ایجاد کند، که این روش نیز به پزشک در شناسایی سنگهای ادراری کمک میکند.
• عکسبرداری به روش اشعه ایکس: عکسبرداری به روش اشعه ایکس از کلیهها، حالبها و مثانه شما، به پزشک در تشخیص وجود سنگ در سیستم ادراری کمک میکند. اما بعضی از انواع سنگها با این روشهای متداول قابل رویت نیستند.
• تصویربرداری اختصاصی از دستگاه ادراری (پیلوگرام درون وریدی) : پیلوگرام درونوریدی آزمایشی است که در آن از یک ماده حاجب جهت پررنگ کردن و مشخص نمودن اندامها و اعضاء دستگاه ادراری به کار میرود. یک ماده حاجب به داخل سیاهرگی از بازو تزریق میشود و به سمت کلیهها، حالبها و مثانه شما جریان پیدا میکند و هرکدام از این اندامها را مشخص مینماید.
با عکسبرداری به روش اشعه ایکس، در طول انجام فرایند تصاویری در زمانهای مشخص و جهت بررسی وجود سنگها گرفته میشود.عموماً سیتیاسکنهای چرخشی به جای پیلوگرام درونوریدی، انجام میشود.
درمان دارویی
عموماً سنگهای مثانه باید بیرون آورده شده و از بین بروند. اگرسنگ کوچک باشد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند هر روز مقادیر زیادی آب، جهت کمک به دفع سنگ از بدن بنوشید. هرچند، چون اغلب سنگهای مثانه به علت عدم توانایی مثانه در تخلیه کامل ادرار به وجود میآیند، عبور و دفع خود به خودی سنگها بعید به نظر میرسد. تقریباً در تمامی موارد نیاز به خارج کردن سنگها از بدن میباشد.
خرد کردن و شکستن سنگها:
سنگهای مثانه اغلب در طول فرایندی و روشی که سیستولایتو لاپاکسی نامیده میشود، بیرون آورده میشوند. لوله کوچکی به همراه دوربینی در انتهای آن(سیستوسکوپ)، برای دیدن سنگ، از میان مجرای ادراری وارد مثانه میشود، پزشک سپس از لیزر، اولتراسوند، یا یک وسیله مکانیکی برای خرد کردن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده میکند و آنها را از مثانه شما شستشو میدهد.
قبل از انجام این روش، احتمالاً به شما داروی بیهوشی، جهت بیحس کردن قسمت پایینی بدن( بیهوشی ناحیهای و موضعی) تزریق میکنند یا دارویی که شما را بیهوش سازد و قادر به احساس درد نباشید(بیهوشی عمومی). عوارض ناشی از سیستولایتولاپاکسی، شایع نمیباشد، اما ممکن است عفونتهای دستگاه ادراری، تب، پارگی مثانه و خونریزی رخ دهد.
ممکن است پزشک برای کاهش احتمال خطر انواع عفونت، قبل از انجام عمل، برای شما آنتیبیوتیک تجویز نماید.
پس از گذشت یک ماه از انجام سیستولایتولاپاکسی، احتمالاً پزشک برای اینکه اطمینان پیدا کند هیچ خرده سنگی در مثانه شما باقی نمانده باشد، بررسی های لازم را انجام خواهد داد.
برداشت سنگ از طریق انجام عمل جراحی:
بعضی از اوقات، سنگهای مثانهای که بزرگ هستند یا آنقدر سخت هستند که نمیتوان آنها را خرد کرد، از طریق انجام عمل جراحی باز خارج میگردند. در این چنین مواردی، پزشک شکاف و بریدگی در مثانه شما ایجاد میکند و سنگها را مستقیماً خارج مینماید. ممکن است هر عاملی که علت بهوجود آورنده سنگها بوده، در همین زمان اصلاح گردد.
درمانهای جایگزین
• هیچ مطالعهای تا کنون تایید نکرده که درمانهای گیاهی میتواند سنگهای مثانه سفت و سختی را که معمولاً نیاز به لیزر، اولتراسوند و یا سایر روشها برای برطرف شدن دارند را خرد کرده و از بین ببرند.
• قبل از استفاده از هر گونه درمان دارویی جایگزین، همواره با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمن بودن آنها اطمینان پیدا کنید و اینکه با داروهای دیگری که مصرف میکنید تداخلی نداشته باشند.
معمولاً سنگهای مثانه از عواملی به وجود میآیند که پیشگیری از آن عوامل زمینهسازدشواری است، اما میتوان شانس ابتلاء به سنگهای مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
• در مورد علائم و نشانههای غیرمعمول ادراری سوال کنید و در موردآنها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، میتواند احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را کاهش دهند.
• مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، بهخصوص آب میتواند به جلوگیری از ایجاد سنگهای مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق میکند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما میباشد، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن(جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک خود بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه میزان است.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
برخی افراد مثانه واقعا فعالی دارند و باید در فواصل زمانی کوتاه دستشویی بروند. این مشکل برای افراد ممکن است دردسر هم ایجاد کند. نیاز به تخلیه چندباره ادرار در طول روز در تمام سنین امری طبیعی است اما برخی افراد به دلیل نشت متعدد ادرار که ناشی از بیش فعالی مثانه است، ناچار به استحمام زیاد در طول روز هستند.
میل شدید و ناگهانی به ادرار کردن که هشت بار یا بیشتر در طول روز و دو بار یا بیشتر در طول شب اتفاق می افتد و گاهی غیرقابل کنترل می شود، به بیش فعالی مثانه مرتبط است.نشت ادرار به دلایلی نظیر خنده، سرفه، ورزش، استرس و بیماری اتفاق می افتد و اغلب افراد درگیر با این مشکل در مکالمات و تعاملات خود با دیگران دچار مشکل هستند.
نیاز چندباره به تخلیه مثانه در تمام سنین طبیعی است
نیاز به تخلیه چندباره ادرار در طول روز در تمام سنین امری طبیعی است، اما عملا برخی افراد به دلیل نشت متعدد ادرار که ناشی از بیش فعالی مثانه است، ناچار به استحمام زیاد در طول روز هستند.هیچ گاه از مراجعه به پزشک و صحبت درباره ی بیش فعالی مثانه خجالت نکشید. راه های درمان و کنترل زیادی برای رفع این موضوع وجود دارد
نباید این مشکل را به افراد مسن و بازنشستگان محدود کرد، بلکه جوانان و کودکان نیز به بیش فعالی مثانه دچار می شوند.
بی اختیاری ادرار تنها یک مشکل زنانه نیست
مشکلات زنان در این مورد بیشتر است، اما مردان نیز دچار این بیماری می شوند. در واقع بیش فعالی مثانه به جنسیت ربطی ندارد. درسنین شصت سال به بالا این مردان هستند که بیشتر از این موضوع رنج می برند.
انقباضات غیر ارادی مثانه سبب بی اختیاری ادرار می شود
میل شدید و ناگهانی به ادرار کردن معمولا با انقباضات غیر ارادی مثانه ایجاد می شود. در مردان، بزرگ شدن پروستات ممکن است به مثانه بیش فعال کمک کند. در افراد مبتلا به اختلالات عصبی از جمله اسکلروزیس و یا سکته مغزی اختلال در ارسال سیگنال های مغزی به سمت مثانه مسبب بی اختیاری ادرار می شود.
محدود کردن مصرف آب روزانه غلط است
برخی افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار برای جلوگیری از نیاز شدید به ادرار کردن، مصرف مایعاتی نظیر آب را محدود می کنند. شاید به ظاهر تعداد دفعات تخلیه ی ادرار کم شود، اما آن ها ادراری تیره رنگ (بسیار زرد) و بد بو خواهند داشت. به هیچ عنوان مصرف شش تا هشت لیوان مایعات را در روز کاهش ندهید.
درمان بیش فعالی مثانه ممکن است
هیچ گاه از مراجعه به پزشک و صحبت درباره ی این مشکل خجالت زده نشوید. راه های درمان و کنترل زیادی برای رفع این موضوع وجود دارد، مانند روش هایی نظیر تغییر در برنامه غذایی، ورزش دادن ماهیچه های لگن، بازآموزی مثانه و مصرف دارو.
داروهای مربوطه
داروهای زیادی برای حل مشکل بی اختیاری ادرار موجود است که البته مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار گرفته اند، اما برخی از آن ها در بعضی افراد ایجاد مشکلاتی نظیر خشکی دهان، یبوست و یا تاری دید می کنند. شاید لازم باشد چند دارو را امتحان کنید تا به مناسب ترین آن دست بیابید.
267 قطعه سنگ در جریان عمل جراحی کم سابقه از مثانه یک بیمار در بیمارستان شریعتی مشهد با موفقیت خارج شد.
بیماری سرطان مثانه یکی از شایع ترین سرطان هایی است که درمان دارد و حتما به مرگ منجر نخواهد شد. به بررسی این بیماری می پردازیم. سرطان مثانه، سرطان پوشش داخلی مثانه است. سرطان مثانه، بیشتر در میان مردان کهنسال دیده میشود که متوسط سن آنها به هنگام تشخیص ۷۳ و به هنگام فوت ۷۸ است.
این اطلاعات بر اساس دادههای جمع آوری شده از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ در ایالت متحده آمریکا به دست آمده است. موسسه ملی سرطان تخمین میزند که حدود ۷۴,۶۹۰ مورد جدید و ۱۵,۵۸۰ فوت بر اثر سرطان مثانه وجود داشته باشد. حدود ۷۰ الی ۸۰ درصد تشخیصهای جدید برای سرطان مثانه، به صورت غیر تهاجمی بوده است. اگر سرطان به دیواره عضلات مثانه نفوذ کند به آن سرطان مثانه تهاجمی میگویند.
خطرات:
همانطور که میدانید سیگار کشیدن یکی از فاکتورهای خطر اصلی برای سرطان مثانه است. این فاکتور میتواند دلیل بیش از ۳۰ درصد از سرطانهای مثانه در میان زنان و ۵۰ درصد از سرطان مثانه در مردان باشد. شغلهای خاص همچون رانندگی اتوبوس و مکانیک خودرو، کارگرانی که بر روی چرم کار میکنند
نیز ممکن است به خاطر مواد شیمیایی که با آن سروکار دارند به سرطان مثانه مبتلا شوند. وجود مواد شیمیایی همچون بنزن میتواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. سابقه خانوادگی نیز میتواند یکی از فاکتورهای خطر برای ابتلا به سرطان مثانه باشد.
نشانهها و علائم:
وجود خون در ادرار، یکی از شایع ترین نشانههای سرطان مثانه محسوب میشود. این خون ممکن است در ادرار به صورت رنگ زرد تیره، قرمز روشن یا رنگ قهوه ای دیده شود. با اینحال، خون در ادرار میتواند متناوب باشد حتی زمانی که توسط بیماریهای جدی ایجاد میشود. حاد و شدید بودن آن ربطی به شدت سرطان ندارد.
وجود خون در ادرار میتواند نشان دهنده مواردی همچون عفونت مجاری ادراری؛ سنگ مثانه، سنگ کلیه و سرطان کلیه باشد. اگر پزشک خونی را در ادرار مشاهده کند، باید بیشتر از هر چیز دیگری به فکر سرطان مثانه بیفتد مگر اینکه آزمایشهای دیگر وجود این سرطان را رد کند. سایر نشانههای سرطان مثانه ممکن است در برگیرنده تکرر ادرار؛ ادرار دردناک، عفونت مجاری ادرار و درد در کمر باشد.
تشخیص و آزمایش:
زمانی که بیمار به مطب پزشک میرود، پزشک ممکن است نمونه ادرار فرد را بگیرد تا وجود خون در ادرار یا سایر سلولهای غیر عادی را شناسایی نماید. سایر آزمایشها همچون سیستوسکوپی( در این روش از یک لوله بلند به همراه دوربین استفاده میشود) مورد استفاده قرار میگیردکه در آن پزشک لوله دوربین دار
را داخل بدن بیمار میفرستد تا داخل مجاری ادرار و مثانه را مشاهده کند. اگر سلولهای سرطانی مسطح باشند، این موضوع نشان میدهد که سرطان تهاجمی است و ممکن است در سطح بدن گسترش یابد. اگر پزشک به وجود سرطان مثانه تهاجمی مشکوک باشد میتواند بررسیهایی همچون MRI، سی تی اسکن و اشعه ایکس را برای تعیین گسترش سرطان به کلیه و سایر اندامهای داخلی بدن انجام دهد.
درمان:
سرطان سطحی مثانه، که از دیواره مثانه سرچشمه میگیرد، اغلب قابل درمان است. بر اساس داده های جمع آوری شده توسط موسسه آمار سرطان، حدود ۹۶.۲ درصد از افرادی که مبتلا به سرطان سطحی مثانه بودهاند تا ۵ سال نیز زنده بوده اند. این عدد در سرطان تهاجمی حدود ۷۷.۴ درصد است.
به گزارش پارس ناز استفاده از تکنیک TUR به همراه تابش درمانی یا بدون آن یکی از اصلی ترین درمانها برای سرطان سطحی مثانه است. در این فرآیند، ابزار کوچکی با یک سیم در انتهای آن؛ در داخل مثانه قرار میگیرد. تومور و نواحی احاطه کننده آن با استفاده از جریان الکتریکی یا لیزر پرانرژی خاص سوخته میشود.
اگرچه جراحی در بیشتر موارد موفقیت آمیز بوده است اما به بیماران توصیه میشود هر سه ماه یکبار سیستوسکوپی را انجام دهند تا از بروز هرگونه مشکل جلوگیری شود. اگر سرطان مثانه در مراحل اولیه تشخیص داده شود امکان درمان آن بیشتر میشود. در مورد سرطان سطحی مثانه امکان برگشت آن وجود دارد
به همین خاطر به بیماران توصیه میشود چند سال بعد از درمان نیز بیماری خود را پیگیری کنند. سیستکتومی سگمنتال که در آن تنها بخشی از مثانه برداشته میشود ممکن است برای درمان سرطان تهاجمی مورد استفاده قرار گیرد که درجه پایینی دارد و تنها بخش کوچکی از دیواره مثانه را درگیر خود کرده است.
با اینحال، سیستکتومی رادیکال، که در آن کل مثانه برداشته میشود، رایج ترین نوع جراحی برای سرطان مثانه تهاجمی است. برخی از بافتهای احاطه کننده ممکن است در طول جراحی برداشته شود تا از رشد بافتهای سرطانی جلوگیری گردد. در طول جراحی، جراح نیاز به بازسازی یک مثانه مصنوعی دارد
تا امکان دفع ادرار در بیمار وجود داشته باشد. به گفته پزشکان، این جراحی یک جراحی بزرگ محسوب میشود که در بیشتر کشورها با استفاده از رباتها انجام میشود. جراحی با ربات، کمتر تهاجمی است و خونریزی کمتری دارد. علاوه بر جراحی ، بیماران ممکن است درمان بیولوژیکی را متحمل شوند
که در آن باکتری باسیل کالمت گرن یا پروتئینهای ایمنی مصنوعی برای تقویت، هدایت یا بازگرداندن پاسخ ایمنی بدن در مقابل سرطان استفاده میشود. این درمانها اغلب به طور مستقیم از طریق میزراه به مثانه هدایت میشود.