امام باقر علیه‌السلام در سخنی گهربار ثواب بزرگ اذان گفتن را بیان فرموده‌اند.
امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: کسى که ده سال براى پاداش خداوند اذان بگوید، خداوند باندازه‌اى که چشمانش مى‌بیند و باندازه‌اى که صدایش به آسمان مى‌رود او را مى‌آمرزد.
و هر خشک و ترى صداى او را بشنود، او را تصدیق مى‌کند.
و در مقابل هر کسى که با او در مسجدش نماز مى‌خواند، سهمى دارد، و در برابر هر کسى که با صداى او نماز مى‌خواند، حسنه‌اى خواهد داشت.
و هر خشک و ترى صداى او را بشنود، او را تصدیق مى‌کند.
و در مقابل هر کسى که با او در مسجدش نماز مى‌خواند، سهمى دارد، و در برابر هر کسى که با صداى او نماز مى‌خواند، حسنه‌اى خواهد داشت.
متن حدیث:
حدثنى محمد بن موسى بن المتوکل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن یحیى العطار عن محمد بن احمد عن محمد بن ناجیه عن محمد بنعلى عن مصعب بن سلام التمیمى عن سعد بن طریف عن ابى جعفر علیه السلام قال من اذن عشر سنین محتسبا یغفرالله له مدبصره و مد صوته فى السماء و یصدقه کل رطب و یابس سمعه و له بکل من یصلى معه فى مسجده سهم و لک بکل من یصلى بصوته حسنه.
«ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، صفحه ۷۱»