«مرگ» واژه ایست که کمتر کسی با شنیدن آن لحظه ای توقف نمی کند و به آن نمی اندیشد! راستی شما چطور درباره مرگ می اندیشید؟ آیا منتظر آن هستید؟ شاید از آن می ترسید! آیا تاکنون درباره «مرگ آگاهی» چیزی شنیده اید؟ این نوشتار می کوشد به موضوع مهمی چون مرگ به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر پرداخته و زوایای گوناگون آن را از منظری نو مورد بررسی قرار دهد.
هراس از مرگ
مردمان این روزگار هراس از مرگ دارند و شنیدن سخنانی درباره آن برایشان دشوار است. اما حقیقت آن است که زندگی انسان با مرگ در آمیخته است و بقایش با فنا. پیش از ما میلیاردها نفر بر روی این کره ی خاکی زیسته اند و پس از ما نیز.
اما چرا هراس از مرگ وجود دارد و آدمی می ترسد با این امر اجتناب ناپذیر مواجه شود؟ واقعیت آن است که عواطف انسانها از محبت و نفرت گرفته تا ترس و خشم همگی بر اساس دیدگاه و تفکر آنها نسبت به موضوعات گوناگون ایجاد می شوند.
به عبارت واضح تر احساساتی چون ترس ناشی از اندیشه آدمی درباره آن امر است و انسانها معمولا از چیزهایی که برایشان ناشناخته است می ترسند! ترس کودکان از تاریکی شب و یا وحشت از دیو و غول همگی به دلیل ناشناخته بودن آنهاست.
مردمان از مرگ می ترسند زیرا این پدیده را نمی شناسند و مرگ هراسی بیماری شایع روزگار ماست! چون ما مرگ را نمی شناسیم. پس از آن غول بی شاخ و دمی می سازیم که ما را به ورطه فنا و نابودی خواهد کشاند و ما نمی خواهیم فنا و نابود شویم. پس از آن می هراسیم!
اما اگر اولیای خدا در جستجوی فنای فی الله هستند، بقای حقیقی را طلب کرده اند. بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم: دلهاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن های شما را از آن بیرون ببرند
مرگ نزدیک است…
اما حقیقت آن است که با همه هراس از مرگ، او به ما نزدیک است و نفس های انسان گام هایی است که به سوی مرگ برمی دارد. این بیان نورانی از امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام) است. اگر کمی بیندیشیم درمی یابیم که زندگی این عالم در میان دو عدم معنا می گیرد؛
عالم پس از مرگ همان عالم پیش از تولد است و انسان در بین این دو عدم فرصت زیستن دارد. زندگی دنیا با مرگ در آمیخته است؛ روشنایی هایش با تاریکی، شادی هایش با رنج، خنده هایش با گریه، پیروزی هایش با شکست، زیبایی هایش با زشتی، جوانی اش با پیری و بالاخره وجودش با عدم. حقیقت این عالم فنا است و انسان را نه برای فنا، که برای بقا آفریده اند:
خلقتم للبقا لا للفناء واسمعو دعوة الموت آذانکم قبل ان یدعی بکم؛ دعوت مرگ را به گوش گیرید، پیش از آنکه مرگ شما را فرا خواند.پس باید دیدگاهمان را درباره آن تغییر دهیم تا پذیرای آن باشیم و همواره برای آن آماده! تعجب نکنید!
پیشوایان ما از این هم فراتر رفته اند! آنها فقط آماده برای مرگ نبودند بلکه منتظر آن هم بودند! نه اشتباه نکنید آنها از همه مردمان هم بهتر زندگی می کردند و به واسطه مرگ آگاهی که داشتند دیدگاهشان درباره مرگ با ما بسیار متفاوت بود!
طلب مرگ
مرگ آگاهی کیفیت حضور مردان خدا را در دنیا بیان می دارد تا آنجا که هر که مقرب تر است مرگ آگاه تر است. مر گ آگاهی یعنی که انسان همواره نسبت به این معنا که مرگی محتوم را پیش رو دارد آگاه باشد و با این آگاهی زیست کند و هرگز از آن غفلت نیابد.
اگر مولا علی علیه السلام می فرماید: «والله ابن ابی طالب با مرگ انسی آن چنان دارد که طفلی به پستان مادرش.» این انس که مولای ما از آن سخن می گوید چیزی فراتر از مرگ آگاهی است؛ طلب مرگ است و بر این قیاس باید چنین گفت که حضور علی علیه السلام در عالم، عین مرگ آگاهی است.
طلب مرگ نه همچون پایانی بر زندگی. مرگ پایان زندگی نیست. مرگ آغاز حیاتی دیگر است؛ حیاتی که دیگر با فنا و نیستی در آمیخته نیست حیاتی بی فنا و مطلق و همه ی این سخنان از سر مرگ آگاهی است و راستش، لذت زندگی مرگ آگاهانه را جز اولیای خدا کس نمی داند؛ این لذتی نیست که به هر کس عطا کنند.
مردمان هراس از مرگ دارند زیرا این پدیده را نمی شناسند و مرگ هراسی بیماری شایع روزگار ماست! چون ما مرگ را نمی شناسیم. پس از آن غول بی شاخ و دمی می سازیم که ما را به ورطه فنا و نابودی خواهد کشاند و ما نمی خواهیم فنا و نابود شویم. پس از آن می هراسیم!
تنگ نظری است اگر به مقتضای تفکر رایج به این سخن پشت کنیم و بگوییم: «تا کجا از مرگ می گویید؟ کمی هم در وصف زندگی بسرایید! دل بستن در دنیا دل بستن در فناست و مرگ بر ما سایه افکنده است. این علی(علیه السلام) است که چنین می فرماید. همان که راه های آسمان را بهتر از راه های زمین می شناسد.
سخنان او سروده هایی شاد و مفرح در وصف زندگی است. آن زندگی که با زهر فنا و نیستی در نیامیخته است. منتهی غفلت زدگان بیشتر می پسندند که با غفلت از مرگ، به سراب شادی های آمیخته با غصه دل خوش کنند. بگذار چنین باشد.
اما اگر اولیای خدا در جستجوی فنای فی الله هستند، بقای حقیقی را طلب کرده اند. بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم: دلهاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن های شما را از آن بیرون ببرند.
منبع:سایت تفریحی پارس ناز
جام جم سرا: گاهی تکرار این رفتارش چنان عصبانی و سردرگمم میکند که به تنبیه متوسل میشوم تا شاید دست از این کار زشت و قبیحش بر دارد. اصلا متوجه نیست کجا و پیش چه کسی این رفتار را انجام میدهد. چند وقت پیش در یک مجلس مهمانی متوجه شدم او دوباره....؛ پیش همه دوستان و آشنایان آبرویم را ریخت. همه فکر کردند من در تربیت او کوتاهی کرده و آداب به او یاد ندادهام.
با آنکه از پدرش بسیار حساب میبرد، اما او هم نتوانست این رفتارش را ترک دهد. دیگر نمیدانم چه کنم؟ خسته شدهام! هر کاری که بگویید انجام دادهام ولی گوشش بدهکار نیست و فرمان نمیبرد.
حتی گمان میکنم به خاطر لجبازی با من این کار را انجام میدهد و میخواهد حرص من و پدرش را در بیاورد. میترسم با این کار زودتر به بلوغ برسد و بعدها دچار انحراف یا مشکل جنسی شود.
در ارتباط با آنچه ذکر شده باید گفت خودارضایی، بخشی از تمایلات جنسی دوران کودکی به شمار میآید و یکی از رفتارهای دوران کودکی است. زمانی که آگاهیهای جنسی کودک افزایش مییابد، او ممکن است شروع به آزمایش خودارضایی کند. خودارضایی کودک حول و حوش پنج یا شش سالگی، سنی که کودک تفاوت جنسیتی دختر و پسر را متوجه میشود، بروز پیدا میکند. در واقع روانشناسان معتقدند این رفتار به اصطلاح جنسی کودک، تفاوت بسیاری با رفتار جنسی دوران بلوغ و بزرگسالی دارد و در معنای دیگری قابل توصیف است.
اگر کودک اندام جنسی خود را لمس میکند یا آن را مورد بررسی قرار میدهد و بهکرات این رفتار کنجکاوانهاش را نیز تکرار میکند، هرگز به این معنا نیست که دچار بیداری جنسی شده است یا صحنهای را مشاهده کرده و به تقلید آن این کار را انجام میدهد، بلکه این وارسیهای مکرر و دائم چیزی نیست جز شناخت کودک از بدن خویش و آگاهی از دخل و تصرف خود بر بدنش. گاهی کودک طی این شناخت، عضوی از بدن که حالا اندام جنسیاش است را لمس کرده و بعد از آن، احساس لذتی را کسب کرده که باعث شده است دوباره برای تجربه آن لذت، تکرارش کند. لذت این حالت در کودک درست مثل لذت کودکی است که او هم طی همین جریان شناخت و کشف بدن خویش، دست به بینیاش میکند و با آن ور میرود و دوباره بهرغم گوشزدهای والدینش دست در بینیاش میکند.
به دلیل تابو بودن امور جنسی، این عمل کودک بیش از هر رفتار دیگری که به شناخت وی از بدنش منجر میشود، مورد توجه والدین قرار میگیرد و وحشتشان را برمیانگیزد و آنان را در نحوه برخورد با آن رفتار دچار مشکل میکند.
بسیاری از مادران با مشاهده چنین رفتاری (خودارضایی) از فرزند خود، احساس ناراحتی میکنند و به تقلا میافتند تا هرچه سریعتر این رفتار کودکانشان را ترک دهند. آنها مدام به ترفندهای مختلفی متوسل میشوند تا به هر طریق ممکنی آن را حذف کنند.
با نصیحت کردن، اخم کردن، قهر کردن، کتک زدن، با ترساندن از پدر و... هرگز هیچ پدر و مادری نتوانسته است در حذف این رفتار موفق باشد. در ادامه این یادداشت سعی کردهایم راهکارهای علمی را که منطبق بر روانشناسی کودک است و برای ترک این عادت رفتاری کودک مناسب است، بیان کنیم.
با خودارضایی کودک چه باید کرد؟
بر ترس و اضطراب خود غلبه کنید و با حفظ آرامش پیش بروید. یقین داشته باشید هرگز خودارضایی کودک شما، به انحراف یا مشکل جنسی در آینده منجر نمیشود مگر در مواردی خاص و بحرانی.
در برخورد با این رفتار کودک، با همسرتان هماهنگ شوید. این گونه نباشد که شما مساله را جدی بگیرید و همسرتان به اندازه شما حساسیت نداشته باشد. در ضمن لازم است راجع به چگونگی عکسالعمل به رفتار کودک، با همسرتان گفتوگو کنید و هر دو با روشهای یکسانی با مشکل خودارضایی کودک مواجه شوید.
برخی والدین در همان اولین روزهای شروع این رفتار، به گونهای نامناسب (تنبیه، دعوا و...) برخورد میکنند. این شیوه عکسالعمل پدر و مادرها، بیشتر کودک را جری و به انجام و تکرار آن راغب میکند. چون کودکان باهوش هستند و متوجه میشوند با این رفتار میتوانند والدینشان را کنترل کنند و حرفشان را به کرسی بنشانند.
وقتی شما به یکباره به این رفتار کودک، بیش از دیگر رفتارهایش توجه میکنید، او میفهمد خبری هست! چون شما کمی از نظر او غیرعادی برخورد کردهاید. پس بهتر است از شدت میزان توجه خود بکاهید و خشمتان را کنترل کنید. حالا دیگر میدانید علت آن کنجکاوی و شناخت بدن است نه چیز دیگر.
بهترین کار هنگام خودارضایی کودک، استفاده از تکنیک توجه برگردانی است. به محض شروع این کار، توجه کودک را به چیز دیگری که برای او جالبتر است، جلب کنید.
هرگز برای ترک این عادت به زور و تنبیه متوسل نشوید. اگر این کار را انجام دهید کودک فقط در مقابل چشمان شما این رفتار را انجام نخواهد داد و در جایی دیگر و به دور از چشم شما که منبع تنبیه هستید، آن را انجام خواهد داد و حتی گاهی به خاطر جبران محرومیت زمانیهایی که خودارضایی نکرده، به انجام چند باره آن متوسل خواهد شد تا در دنیای خود، به شما بفهماند میتواند کاری را که دوست دارد انجام دهد ولو اینکه شما از آن مطلع نباشید.
از تکنیک جایزه ستارهها استفاده کنید. ظرف شیک و زیبای کودکانهای را تهیه کنید و با کاغذهای رنگی ستاره یا هر شکل دلخواهی را همراه کودک نقاشی و آماده کنید. به کودک بگویید هر روزی که این رفتارش را انجام ندهد حق دارد ستارهای داخل ظرف بیندازد. وقتی تعداد ستارهها پنج تا شد به او جایزه خواهید داد. اگر کودک این مرحله را با موفقیت طی کرد تعداد ستارهها را برای دریافت جایزه بعدی به ده عدد میرسانید و در صورت موفقیت دوباره 15 و در مرحله بعد 20. این کار را آنقدر ادامه میدهید تا رفتار کودک ترک شود.
برای ترک رفتار کودک، قانون بگذارید و در اجرای قانون نیز به هیچ وجه کوتاه نیایید. پیامد مثبت ترک رفتار و پیامد منفی انجام رفتار را برایش تعریف و مشخص کنید، مثلا بگویید: اگر این رفتار را ترک کنی میتوانی با بچه همسایه بازی کنی و اگر این رفتار را انجام دهی تا دو ساعت از بازی کامپیوتری محروم خواهی بود. با این قانون، شما به او حق انتخاب دادهاید و او را مسئول رفتارش قلمداد کردهاید. با اصرار به اجرای این قانون و در صورت لزوم سخت کردن قانون میتوانید در مدت زمان اندکی، عادت کودک را ترک دهید.
خودارضایی کودک حول و حوش هفت سالگی، درست همان زمانی که هوشیاری اجتماعی کودک افزایش مییابد و احساس شرم در او پدیدار میشود، از بین میرود |
هرگز به او نگویید این رفتار تو مرا ناراحت میکند، چون او متوجه این ناراحتی شما نمیشود و رفتار خود را بد نمیداند. بهتر است به او بگویید: این رفتار جالبی نیست مگر نه! با این سوال خبری خود، او را نهتنها متوجه زشتی این کار کردهاید بلکه به او به طور غیرمستقیم نیز میفهمانید از این کارش خوشتان نمیآید. از آنجا که کودک به نظر شما راجع به خودش اهمیت میدهد، صد درصد سعی خواهد کرد برای شادی شما هم که شده، رفتارش را تا آنجا که ممکن است تکرار نکند.
مبادا پیش کودک با دیگران بویژه افراد مورد علاقه کودک اعم از مادربزرگ، پدربزرگ، خاله، عمه و... راجع به این رفتارش صحبت کنید، چون قبح این عمل خصوصی را از بین میبرید و کودک را نسبت به انجام آن بیپروا میکنید.
چهبسا شما با بیان این رفتار گمان میکنید کودک متنبه میشود یا از دیگر دوستدارانش حرف شنوی پیدا میکند و رفتارش را ترک مینماید، درحالی که با این عمل، کودک جرات انجام و تکرار بیشتری در خود احساس کرده و حتی در جمع نیز خودارضایی میکند. در صورتی که تجارب بالینی متعدد نشان داده است کودکان کمتر در جمع به این رفتار مشغول میشوند.
اگر کودک در جمع این کار را انجام داد، به جای دعوا کردن و داد زدن سر او یا گفتن ماجرا به دیگران و ابراز استیصال خود از این رفتار و... بهتر است با قاطعیت تمام و کنترل خشم خود برخیزید و کودک را از اتاق خارج کنید و در اتاقی دیگر، بدون آنکه به او توضیح اضافی دهید(مگر به تو نگفته بودم در مهمانی این کار را نکن، چرا دوباره این کار زشتت را انجام دادی و...) فقط به او بگویید تا 5 دقیقه اجازه نخواهید داد به اتاق برود، سپس بعد از گذشت این زمان، به اتاق برگردید.
اگر دوباره تکرار کرد، زمان را 10 دقیقه کنید و در صورت تکرار مجدد 15 دقیقه و تکرار دیگر 20 دقیقه، پس از گذشت این زمان اگر کودک رفتارش را ترک نکرد او را از جمع خارج کنید و پشت دستش بزنید. در صورت تکرار مجدد با بیان اینکه «دفعه قبل به تو هشدار داده بودم که اگر رفتارت را ترک نکنی از مهمانی محروم میشوی! »، مجلس را ترک میکنید.
از آنجا که کودکان علاقه زیادی به قصه شنیدن دارند شما میتوانید با خلاقیت خود، داستانهایی را برای کودک بسازید و تعریف کنید قهرمان داستان انجام چنین رفتاری را دوست ندارد و هرگز انجامش نمیدهد و به خاطر همین مورد تائید خانواده و دوستانش است.
اگر فکر میکنید این رفتار کودکتان تقلیدی است و چیزی بیش از شناخت بدنش است، بهتر است منبع تقلید را جستجو کرده و او را از دیدگان فرزندتان دور کنید. مثلا برخی والدین بیاحتیاطی میکنند و رفتارهای جنسی خود را به طور ناخودآگاه به نمایش میگذارند، در محلی که کمتر به شئونات اخلاقی توجه میشود، کودک مکرر حضور مییابد، ارتباط کودک با دوستانی که آنان مرتکب این رفتار میشوند، تماشای فیلمهای ماهوارهای و اینترنتی با فرض اینکه کودک در این سن متوجه این امور نمیشود و... میتواند باعث تقلید یا گاهی بیداری جنسی زودهنگام او شود. پس مراقب این الگوهای همانندساز باشید.
چه زمانی باید به پزشک یا روانشناس مراجعه کرد؟
خودارضایی کودک حول و حوش هفت سالگی، درست همان زمانی که هوشیاری اجتماعی کودک افزایش مییابد و احساس شرم در او پدیدار میشود از بین میرود. در این سن کودک شما قطعا خواهد فهمید این رفتار یک فعالیت خصوصی است و انجام آن در مقابل دیگران چندان جلوه خوشایندی ندارد.
در این زمان اگر او دوباره این رفتار را انجام داد و حتی به کرات تکرارش کرد باید نگران شوید و بدانید ممکن است مشکلساز شود. در چنین وضعی دنبال علت باشید. گاهی خودارضایی نشانه تحت استرس بودن کودک است یا نتیجه بیتوجهی و کمبود مهر و محبت به او در خانه است. در موارد کمیابی نیز میتواند نشانه سوءاستفاده جنسی از کودک باشد.
برخی کودکانی که مورد سوءاستفاده قرار میگیرند بیش از حد به جنسیتشان علاقهمند میشوند و به رفتارهای این چنینی تمایل بسیار نشان میدهند. اگر خودارضایی به صورت مشکل بروز کرد با پزشک متخصص اطفال یا روانشناس کودک در میان بگذارید و از او کمکهای تخصصیتری بخواهید. (ضمیمه چاردیواری)
نسرین صفری / روانشناس
کابوس دیدن و هراس شبانه دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب هستند که بیشتر والدین آنها را با هم اشتباه میگیرند.
دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب
کابوس دیدن و هراس شبانه دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب هستند که بیشتر والدین آنها را با هم اشتباه میگیرند.
پیش از آنکه به تفاوت بین کابوس و هراس شبانه پی ببریم لازم اســت نسبت به روند خواب نرمال آگاهی پیدا کنیم. چرخه خواب تمامی کودکان و بزرگسالان مراحل خواب عمیق و خواب سبک را شامل میشود. به طور طبیعی فرد ابتدا به خواب عمیق میرود و سپس وارد چرخه خواب سنگین و سبک میشود. این چرخه خواب در کودکان ۳۰ تا ۶۰ دقیقه و در افراد بزرگسال حدود ۹۰ دقیقه به طول میانجامد.
زمانی که فرد وارد مرحله خواب سبک میشود برای چند لحظه بیدار میشود، اطراف خود را میبیند و اگر مشکلی وجود نداشت مجدد به خواب میرود.
کابوس دیدن و هراس شبانه در بخشهای مختلف چرخه خواب و قسمتهای مختلف شب رخ میدهند. به طور معمول هراس شبانه پیش از نیمه شب رخ می دهد و کودک بین مرحله خواب عمیق و سبک آن را تجربه می کند. در این شرایط بدن بیدار اســت اما ذهن هوشیاری ندارد. در حالی که کابوس پس از نیمه شب و هنگام خواب سبک رخ میدهد.
کودک به هنگام هراسهای شبانه شروع به جیغ کشیدن کرده و با چشم های باز به سرعت نفس میکشد. همچنین ضربان قلب بالایی پیدا میکند هر چند از آنجایی که واقعا بیدار نیست رفتارهای خود را پس از بیدار شدن به یاد نمیآورد. کودکی که دچار هراس شبانه شده حتی اگر چشمانش کاملا باز باشد و شما هم درست جلوی او قرار گرفته باشید اصلا نمی داند که آنجا هستید. کودک در این زمان همچنان خواب اســت و کلمات و آغوش شما اثری روی او ندارد.
شما نمی توانید فرزندتان را در خلال
هراس شبانه بیدار کنید. زمان ترس شبانه کوتاه اســت و کودک دوباره مثل اول با
آرامش به خواب می رود. صبح کودک اصلا نمی داند چه اتفاقی افتاده اســت و
معمولا وقتی ترس های شبانه تمام می شوند هیچ اثری از خود باقی نمی گذارند.
اگر تشخیص دادید که کودک دچار ترس شبانه شده اســت و نه کابوس، هیچ کاری از
دست شما بر نمی آید. این پدیده طبیعی مربوط به خواب عمیق اســت و در زمان
بیداری ادامه ندارد.
اما در کابوس دیدن کودک به طور معمول کاملا از خواب بیدار میشود و میتواند به هنگام صبح هر آنچه را دیده و پس از آن برایش اتفاق میافتد به یاد آورد. کابوس کودکان از بزرگسالان بزرگ تر و ترسناک تر اســت. در این مرحله کودک نوپا نسبت به خطرات دنیا آگاهی پیدا می کند. متوجه می شود انسان آسیب می بیند، گل ها می میرند و پدر و مادرش هم می توانند مریض شوند. حتی شادترین کودکان نیز با خاطراتی از نگرانی های واقعی و خیالی به خواب می روند و این نگرانی ها خود را در رویا نشان می دهد.
هنگامی که کودک تان جیغ زنان از خواب می پرد بهتر اســت مطمئن شوید که در دام کابوس گرفتار آمده یا دچار هراس شبانه شده اســت. اگر کابوس باشد خودش بیدار می شود، اما سعی می کند تشخیص دهد کدام دنیا واقعی اســت. در این صورت او را آرام کنید و به واقعیت برگردانید، با او صحبت کنید که کابوس واقعی نیست، پیش او بمانید تا مطمئن شوید همه چیز رو به راه اســت. لمس کردن شما، شنیدن صدایتان، دیدن صورتتان یا حتی بوی آشنای شما به او کمک می کند بر ترس خود غلبه کند.
به گفته کارشناسان، کودکانی که به طور مرتب و در یک زمان مشخص هر شب دچار هراس شبانه میشوند باید با تکنیک «بیدار شدن برنامه ریزی شده» تحت درمان قرار گیرند. به این ترتیب که کودک را ۳۰ دقیقه پیش از شروع هراس شبانه از خواب بیدار میکنیم در این شرایط چرخه خواب باز تنظیم میشود.به گزارش لایوساینس، برخی بیماریها و کمبود خواب از عوامل موثر در بروز کابوس و هراس شبانه هستند.
ایسنا
او که معتقد است در کشور ضمن تاکید رویکرد یکسان به محتوا، حمایت از محتوای داخل مورد توجه قرار گرفته است، اظهار میکند: موضوع محتوا در قالب شبکه ملی اطلاعات در کشور دنبال شده است و در این حوزه بر الزاماتی مانند توجه به رونق تولید محتوای داخل متناسب با فرهنگ، دین و آداب و سنن کشور، تفکیک ترافیک داخل از ترافیک بینالملل، توجه به شکلگیری صحیح زنجیره تولید محتوا، توجه تولیدکننده محتوا و حمایت از محتوای داخل و توجه به مصرفکننده نهایی و تعرفههای ترجیحی تاکید شده است.
البته وزیر ارتباطات پیش از این با اشاره به نقش شبکه ملی اطلاعات در تفاوت محتوای داخل و بینالمللی گفته بود: در این شبکه اغلب بحث سرعت را برای اینترنت برداشتهایم و هر کس که با هر سرعتی که میخواهد از خدمات استفاده کند. اگر مردم بخواهند با اینترنت به دیدن فیلمهای ویدئویی بپردازند، در صورتی که چند فیلم ویدئویی با تایم دو تا پنج دقیقه را دانلود کنند، حتی اگر حدود سه فیلم در روز دانلود شود، به سرعت حجم بسته اینترنت آنها تمام خواهد شد، اما در شبکههای اجتماعی داخلی علاوه بر افزایش سرعت قیمت نیز به مراتب پایینتر آمده و میتوان حتی ۱۰ برابر آن از محتوا استفاده کرد.
نصراللـه جهانگرد -رییس سازمان فناوری اطلاعات- نیز درباره افزایش محتوای ویدیویی معتقد است: در حال حاضر زبان ارتباطی کاملا به تصویر و ویدئو نزدیک شده است و دیگر مواردی مانند متن و صدا از دستور کار خارج شدهاند. در میان نرمافزارهای مختلف حجم تصاویر و ویدئوهای ارسالی شاید بیش از ۱۰ برابر بیش از متن و صدا است.
او درباره تعرفه اینترنت نیز اظهار کرده بود: در خصوص اصلاح نظام قیمتگذاری پهنای باند نیز با توجه به اینکه سرویسهای موبایلی اکنون بیشتر جنبه ارتباط ویدئویی دارند و دسترسی به هر نوع ویدئو از این طریق ممکن است، قرار شده نظامنامه مربوطه را اصلاح کنیم تا به زودی مسیر دسترسی به لایه خدمات زیرساختی که باعث تسهیل خدمتدهی به کاربران میشود، اصلاح شود.
همچنین در مقطعی از زمان انتقادات بسیاری درباره حجم اینترنت مطرح شده و حتی برخی کارشناسان از اینکه دانلود یک فیلم سینمایی با اینترنت موبایل بیش از ۲۰۰ هزار تومان هزینه دارد گلایههای متعددی را مطرح کرده بودند. البته در چند ماه گذشته تغییراتی در قیمت اینترنت ایجاد شده است. با وجود این همچنان تماشای فایلهای تصویری هزینههای بالایی را برای کاربران ایرانی شامل میشود.
ظاهرا تلاش بر آن است تا با طرحهای مختلف و تولید محتوای غنی بومی، حجم فایلهای ویدیویی افزایش پیدا کند. بر همین اساس طی ماههای گذشته قراردادهای متعددی به امضاء رسیده و بر اساس آن اینگونه اعلام شده که ارائه محتوای داخلی تولید شده توسط برخی شرکتهای داخلی از سوی اپراتورهای ارائهدهنده موبایل با هزینهای ۵۰ درصدی ارائه خواهد شد.
از طرفی صادق عباسی شاهکوه -معاون سازمان تنظیم مقررات رادیوئی- اوایل تیر ماه با اشاره به تصویب مصوبه ۲۳۷ کمیسیون تنظیم مقررات، گفته بود: به دنبال اجرای این مصوبه نگرانی مردم در حجم محتوای داخلی برطرف میشود. در تمام دنیا نیز سهمی برای حجم کف فعالیتهای اینترنتی در نظر گرفته میشود که این رقم در خصوص سرویسهای داخلی حدود دو برابر است، چرا که محتوای ویدئویی در دنیا از پرطرفدارترین محتویات وب است که حجم بسیاری را نیز به خود اختصاص میدهد.
او با بیان اینکه با اجرایی شدن این مصوبه تعرفه اینترنت آزاد موبایل و ADSL حدود ۲۰ درصد کاهش مییابد، اظهار کرده بود: امیدواریم به دنبال برنامهریزیهای صورت گرفته شاهد افزایش سهم بازار ICT به خصوص در حوزه ویدئو باشیم، تا این حجم به ۸۰ درصد برسد. در فرآیند کاهش قیمتها نیز با توجه به سیاستهای شبکه ملی اطلاعات تمام این فرآیند به سمتی در حال حرکت است که ترافیک داخلی راحتتر در اختیار مصرفکننده نهایی قرار گیرد.
این کشمکشها درباره اینترنت حجمی و سرعتی در حالی است که در حال حاضر در سایر کشورهای جهان اگرچه ارائه اینترنت موبایل به صورت حجمی متداول است اما اینترنت ثابت بر مبنای سرعت ارائه میشود و دیگر حجمی نیست. از آنجایی که سرویسهای حجیم اغلب ویدئویی هستند، منطقی است که محدودیتهای حجمی حذف شود.
به همین دلیل است که کاربران همواره در ارتباط با اینترنت حجمی مشکلات متعدد داشته و خواهان حذف این شیوه ارائه اینترنت هستند.
منبع : ایسنا
کابوس دیدن و هراس شبانه دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب هستند که بیشتر والدین آنها را با هم اشتباه میگیرند.
دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب
کابوس دیدن و هراس شبانه دو عامل شایع بیدار شدن کودکان از خواب هستند که بیشتر والدین آنها را با هم اشتباه میگیرند.
پیش از آنکه به تفاوت بین کابوس و هراس شبانه پی ببریم لازم اســت نسبت به روند خواب نرمال آگاهی پیدا کنیم. چرخه خواب تمامی کودکان و بزرگسالان مراحل خواب عمیق و خواب سبک را شامل میشود. به طور طبیعی فرد ابتدا به خواب عمیق میرود و سپس وارد چرخه خواب سنگین و سبک میشود. این چرخه خواب در کودکان ۳۰ تا ۶۰ دقیقه و در افراد بزرگسال حدود ۹۰ دقیقه به طول میانجامد.
زمانی که فرد وارد مرحله خواب سبک میشود برای چند لحظه بیدار میشود، اطراف خود را میبیند و اگر مشکلی وجود نداشت مجدد به خواب میرود.
کابوس دیدن و هراس شبانه در بخشهای مختلف چرخه خواب و قسمتهای مختلف شب رخ میدهند. به طور معمول هراس شبانه پیش از نیمه شب رخ می دهد و کودک بین مرحله خواب عمیق و سبک آن را تجربه می کند. در این شرایط بدن بیدار اســت اما ذهن هوشیاری ندارد. در حالی که کابوس پس از نیمه شب و هنگام خواب سبک رخ میدهد.
کودک به هنگام هراسهای شبانه شروع به جیغ کشیدن کرده و با چشم های باز به سرعت نفس میکشد. همچنین ضربان قلب بالایی پیدا میکند هر چند از آنجایی که واقعا بیدار نیست رفتارهای خود را پس از بیدار شدن به یاد نمیآورد. کودکی که دچار هراس شبانه شده حتی اگر چشمانش کاملا باز باشد و شما هم درست جلوی او قرار گرفته باشید اصلا نمی داند که آنجا هستید. کودک در این زمان همچنان خواب اســت و کلمات و آغوش شما اثری روی او ندارد.
شما نمی توانید فرزندتان را در خلال
هراس شبانه بیدار کنید. زمان ترس شبانه کوتاه اســت و کودک دوباره مثل اول با
آرامش به خواب می رود. صبح کودک اصلا نمی داند چه اتفاقی افتاده اســت و
معمولا وقتی ترس های شبانه تمام می شوند هیچ اثری از خود باقی نمی گذارند.
اگر تشخیص دادید که کودک دچار ترس شبانه شده اســت و نه کابوس، هیچ کاری از
دست شما بر نمی آید. این پدیده طبیعی مربوط به خواب عمیق اســت و در زمان
بیداری ادامه ندارد.
اما در کابوس دیدن کودک به طور معمول کاملا از خواب بیدار میشود و میتواند به هنگام صبح هر آنچه را دیده و پس از آن برایش اتفاق میافتد به یاد آورد. کابوس کودکان از بزرگسالان بزرگ تر و ترسناک تر اســت. در این مرحله کودک نوپا نسبت به خطرات دنیا آگاهی پیدا می کند. متوجه می شود انسان آسیب می بیند، گل ها می میرند و پدر و مادرش هم می توانند مریض شوند. حتی شادترین کودکان نیز با خاطراتی از نگرانی های واقعی و خیالی به خواب می روند و این نگرانی ها خود را در رویا نشان می دهد.
هنگامی که کودک تان جیغ زنان از خواب می پرد بهتر اســت مطمئن شوید که در دام کابوس گرفتار آمده یا دچار هراس شبانه شده اســت. اگر کابوس باشد خودش بیدار می شود، اما سعی می کند تشخیص دهد کدام دنیا واقعی اســت. در این صورت او را آرام کنید و به واقعیت برگردانید، با او صحبت کنید که کابوس واقعی نیست، پیش او بمانید تا مطمئن شوید همه چیز رو به راه اســت. لمس کردن شما، شنیدن صدایتان، دیدن صورتتان یا حتی بوی آشنای شما به او کمک می کند بر ترس خود غلبه کند.
به گفته کارشناسان، کودکانی که به طور مرتب و در یک زمان مشخص هر شب دچار هراس شبانه میشوند باید با تکنیک «بیدار شدن برنامه ریزی شده» تحت درمان قرار گیرند. به این ترتیب که کودک را ۳۰ دقیقه پیش از شروع هراس شبانه از خواب بیدار میکنیم در این شرایط چرخه خواب باز تنظیم میشود.به گزارش لایوساینس، برخی بیماریها و کمبود خواب از عوامل موثر در بروز کابوس و هراس شبانه هستند.
ایسنا
«مرگ» واژه ایست که کمتر کسی با شنیدن آن لحظه ای توقف نمی کند و به آن نمی اندیشد! راستی شما چطور درباره مرگ می اندیشید؟ آیا منتظر آن هستید؟ شاید از آن می ترسید! آیا تاکنون درباره «مرگ آگاهی» چیزی شنیده اید؟ این نوشتار می کوشد به موضوع مهمی چون مرگ به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر پرداخته و زوایای گوناگون آن را از منظری نو مورد بررسی قرار دهد.
هراس از مرگ
مردمان این روزگار هراس از مرگ دارند و شنیدن سخنانی درباره آن برایشان دشوار است. اما حقیقت آن است که زندگی انسان با مرگ در آمیخته است و بقایش با فنا. پیش از ما میلیاردها نفر بر روی این کره ی خاکی زیسته اند و پس از ما نیز.
اما چرا هراس از مرگ وجود دارد و آدمی می ترسد با این امر اجتناب ناپذیر مواجه شود؟ واقعیت آن است که عواطف انسانها از محبت و نفرت گرفته تا ترس و خشم همگی بر اساس دیدگاه و تفکر آنها نسبت به موضوعات گوناگون ایجاد می شوند.
به عبارت واضح تر احساساتی چون ترس ناشی از اندیشه آدمی درباره آن امر است و انسانها معمولا از چیزهایی که برایشان ناشناخته است می ترسند! ترس کودکان از تاریکی شب و یا وحشت از دیو و غول همگی به دلیل ناشناخته بودن آنهاست.
مردمان از مرگ می ترسند زیرا این پدیده را نمی شناسند و مرگ هراسی بیماری شایع روزگار ماست! چون ما مرگ را نمی شناسیم. پس از آن غول بی شاخ و دمی می سازیم که ما را به ورطه فنا و نابودی خواهد کشاند و ما نمی خواهیم فنا و نابود شویم. پس از آن می هراسیم!
اما اگر اولیای خدا در جستجوی فنای فی الله هستند، بقای حقیقی را طلب کرده اند. بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم: دلهاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن های شما را از آن بیرون ببرند
مرگ نزدیک است…
اما حقیقت آن است که با همه هراس از مرگ، او به ما نزدیک است و نفس های انسان گام هایی است که به سوی مرگ برمی دارد. این بیان نورانی از امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام) است. اگر کمی بیندیشیم درمی یابیم که زندگی این عالم در میان دو عدم معنا می گیرد؛
عالم پس از مرگ همان عالم پیش از تولد است و انسان در بین این دو عدم فرصت زیستن دارد. زندگی دنیا با مرگ در آمیخته است؛ روشنایی هایش با تاریکی، شادی هایش با رنج، خنده هایش با گریه، پیروزی هایش با شکست، زیبایی هایش با زشتی، جوانی اش با پیری و بالاخره وجودش با عدم. حقیقت این عالم فنا است و انسان را نه برای فنا، که برای بقا آفریده اند:
خلقتم للبقا لا للفناء واسمعو دعوة الموت آذانکم قبل ان یدعی بکم؛ دعوت مرگ را به گوش گیرید، پیش از آنکه مرگ شما را فرا خواند.پس باید دیدگاهمان را درباره آن تغییر دهیم تا پذیرای آن باشیم و همواره برای آن آماده! تعجب نکنید!
پیشوایان ما از این هم فراتر رفته اند! آنها فقط آماده برای مرگ نبودند بلکه منتظر آن هم بودند! نه اشتباه نکنید آنها از همه مردمان هم بهتر زندگی می کردند و به واسطه مرگ آگاهی که داشتند دیدگاهشان درباره مرگ با ما بسیار متفاوت بود!
طلب مرگ
مرگ آگاهی کیفیت حضور مردان خدا را در دنیا بیان می دارد تا آنجا که هر که مقرب تر است مرگ آگاه تر است. مر گ آگاهی یعنی که انسان همواره نسبت به این معنا که مرگی محتوم را پیش رو دارد آگاه باشد و با این آگاهی زیست کند و هرگز از آن غفلت نیابد.
اگر مولا علی علیه السلام می فرماید: «والله ابن ابی طالب با مرگ انسی آن چنان دارد که طفلی به پستان مادرش.» این انس که مولای ما از آن سخن می گوید چیزی فراتر از مرگ آگاهی است؛ طلب مرگ است و بر این قیاس باید چنین گفت که حضور علی علیه السلام در عالم، عین مرگ آگاهی است.
طلب مرگ نه همچون پایانی بر زندگی. مرگ پایان زندگی نیست. مرگ آغاز حیاتی دیگر است؛ حیاتی که دیگر با فنا و نیستی در آمیخته نیست حیاتی بی فنا و مطلق و همه ی این سخنان از سر مرگ آگاهی است و راستش، لذت زندگی مرگ آگاهانه را جز اولیای خدا کس نمی داند؛ این لذتی نیست که به هر کس عطا کنند.
مردمان هراس از مرگ دارند زیرا این پدیده را نمی شناسند و مرگ هراسی بیماری شایع روزگار ماست! چون ما مرگ را نمی شناسیم. پس از آن غول بی شاخ و دمی می سازیم که ما را به ورطه فنا و نابودی خواهد کشاند و ما نمی خواهیم فنا و نابود شویم. پس از آن می هراسیم!
تنگ نظری است اگر به مقتضای تفکر رایج به این سخن پشت کنیم و بگوییم: «تا کجا از مرگ می گویید؟ کمی هم در وصف زندگی بسرایید! دل بستن در دنیا دل بستن در فناست و مرگ بر ما سایه افکنده است. این علی(علیه السلام) است که چنین می فرماید. همان که راه های آسمان را بهتر از راه های زمین می شناسد.
سخنان او سروده هایی شاد و مفرح در وصف زندگی است. آن زندگی که با زهر فنا و نیستی در نیامیخته است. منتهی غفلت زدگان بیشتر می پسندند که با غفلت از مرگ، به سراب شادی های آمیخته با غصه دل خوش کنند. بگذار چنین باشد.
اما اگر اولیای خدا در جستجوی فنای فی الله هستند، بقای حقیقی را طلب کرده اند. بودنی را که از دسترس مرگ و فنا و رنج و غصه و شکست دور باشد. به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم: دلهاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن های شما را از آن بیرون ببرند.
منبع:سایت تفریحی پارس ناز
شهرکرد-ایرنا- عضو هیات علمی دانشگاه شهرکرد و دکترای هوش مصنوعی گفت: علم رباتیک در کنار مزایای مهم می تواند معایبی را نیز برای جامعه به همراه داشته باشد که این باعث نگرانی نیروی کار می شود.