همشهری 6 و 7 - فاطمه عسگری آزاد: چندیگر درست همان شهری است که از هندوستان امروزه انتظار میرود؛ مرفه،
تمیز و زیبا. شهری که به طور رسمی توسط دولت مرکزی کنترل میشود و مرکز
ایالتهای پنجاب و هاریاناست. چندیگر در دنیا به واسطه معماری زیبا و
مدرنش شناخته میشود و لقب شهر زیبا را به همین دلیل به آن دادهاند.
چندیگر با یک برنامه منسجم شهرسازی توانست هندوستان مستقل را به رخ تمام
دنیا بکشد. در سال 1950 زمانی که لوکوربوزیه؛ معمار مشهور فرانسوی- سوئیسی
برای طراحی ساختار کلی شهر برگزیده شد، شهری را تصور کرد که مردم در آن
محوریت داشته باشند.
بر اساس طرحهای او چندیگر میباید شهری با بلوارها، دریاچهها و ساختمانهای بزرگ باشد که تمام آنها از بتون مصلح ساخته شده باشند. بنابراین چندیگر مدرن 60 سال پیش متولد شد و هنوز هم پارکها، ساختمانها و میدانهای مربع آن پابرجاست، گرچه کمی کهنه شدهاند. هر بخش شهر به نوعی استقلال دارد و برای پیاده روی ایدهآل است. با وجود این که بیشتر گردشگران این شهر روی بخش 17 که مملو از مراکز خرید و رستورانهاست و بخش 22 که اکثر هتلهای مشهور شهر در آن قرار دارد، تمرکز میکنند، اما هر گوشه چندیگر برای دوستداران معماری و هنر حرفی برای گفتن دارد.
چگونه برویم؟
برای سفر به هندوستان باید ویزای گردشگری این کشور را دریافت کرد. سفارت هند در تهران در خیابان شهید مطهری قرار دارد. پس از پر کردن فرم تقاضای ویزا ، باید به همراه مدارک به سفارتخانه مراجعه کنید. مدارک لازم برای صدور این ویزا شامل شناسنامه، گذرنامه، دو قطعه عکس رنگی، بلیت هواپیما و برگه رزرو هتل است. صدور ویزا حدود دو هفته زمان میبرد.برای رسیدن به چندیگر باید ابتدا خودتان را به دهلی و یا بمبئی برسانید و از آنجا به سمت چندیگر پرواز کنید.
تقویم سفر
بهترین زمان برای بازدید از چندیگر میانه مرداد تا پایان آبان ماه است. در این زمان هوا معتدل است و شما میتوانید با خیال راحت در جاذبههای شهر گشت و گذار کنید. از آنجا که این شهر در دشت واقع شده آب و هوای کلی آن مانند سایر شهرهای شمالی هندوستان معتدل است. تابستانها گاهی بسیار گرم است اما بادهای موسمی دلپذیری هم میوزد. از آنجایی که یکی از جاذبههای اصلی شهر باغها و طبیعت بکر آن است، بنابراین بهتر است در مورد سفر در گرمای تابستان کمی تجدید نظر کنید، گرچه قیمتها هم در این زمان پایینتر است.
با دوچرخه در مسیر باغ سنگ
دنیای جشنوارهها
جشنواره رز
جشنواره انبه
جشنواره گلهای داوودی
بهترین مکان اقامت
اتاقهای بزرگ
نمای زیبای شهر
مشرف به باغ گل
ارزان و مجهز
بفرمایید تندوری ماهی!
سفر به چندیگر بدون امتحان کردن غذاهای لذیذ محلی کامل نخواهد شد. مردم این شهر به طعم و مزه غذا اهمیت ویژهای میدهند. بنابراین در این شهر میتوانید طعمهای کاملا متفاوت از آنچه را که پیش از این در زندگیتان چشیدهاید، تجربه کنید. غذاهای معمولی چندیگر مانند بسیاری از شهرهای هند تند و مملو از روغن است . برنج و غذاهایی با پایه گندم اولویت بیشتری در رژیم غذایی مردم این شهر دارد. اگر دوست دارید غذاهای سنتی هند را تجربه کنید میتوانید در اکثر رستورانهای شهر مرغ کاری و چیکن ماسالای لذیذ را بیابید.
72 ساعت در مرفهترین شهر هندوستان
روز اول
باغ گردی
باغ سنگ
باغ سنگ یا راک گاردن یکی از جاذبههای زیبای چندیگر است. نام این باغ بر اساس مجسمههای سنگی که در آن قرار دارند، انتخاب شدهاست، گرچه برخی نام آن را بر اساس بنیانگذارش؛ نیک چند(Nek Chand) باغ سنگ نیک مینامند. نیک چند یک مقام دولتی بود که به مدت 18 سال این باغ را به طور پنهانی و در اوقات فراغتش به وجود آورد تا این که در سال 1975 باغ شناسایی شد و بعد از آن به عنوان یک مکان عمومی شناخته شد. باغ با مسیرها و گذرگاههایی که از کنار آبشار میگذرد و مجسمههای حیوانات و نوازندگان تزئین شده است.
باغ رز
در باغ رز چندیگر که وسیعترین باغ گیاهشناسی در آسیاست رزهای گوناگونی کاشتهشدهاست. نام رسمی این باغ ذاکر حسین است که رئیس جمهور سابق هند بود، اما در بین مردم به همان باغ رز معروف است. به غیر از رز این باغ گیاهان دارویی هم پرورش میدهد. قدم زدن در این باغ و آشنایی با گونههای مختلف رز میتواند یک بعد از ظهر دل انگیز را برایتان رقم بزند.
باغ مغولی
باغ پینجور(Pinjore Garden) که به نام یاداویندرا(Yadavindra) نیز شناخته میشود ، مکان مناسبی برای یک گردش هنری در میان طبیعت زیباست. این باغ توسط نواب و در زمان امپراتوری مغول اورنگ ساخته شده است و بعدها توسط مهارجه ایالت پاتیالا یعنی یاداوریندرا بازسازی شده است. این باغ که نمایشگر ترکیبی از سبک معماری راجستانی و مغولی است، چندین ساختمان مجلل را در خود جای داده است.
روز دوم
موزه گردی
موزه بین المللی عروسک
موزه بینالمللی عروسک چندیگر در سال 1985 تاسیس شد و شامل عروسکهای متنوعی از 25 کشور است. این موزه توسط شورای رفاه کودکان هندوستان اداره میشود و جذابترین بخشهای آن عروسکهای ملی هندوستان و قسمت قطار اسباب بازی است. اگر همراه کودکانتان به چندی گری سفر کردید این موزه را حتما در فهرست نقاط دیدنیتان قرار دهید.
موزه هنر
موزه و گالری هنر چندیگر در بخش 10شهر قرار گرفته و یکی از نقاط محبوب و دیدنی شهر در بین مردم محلی و گردشگرهاست. این موزه وسیع، شامل آثار باستانی از تمدن دره سند و نقاشیها و سکههای مختلف از دوران باستان است. در این موزه میتوانید بقایای یک دایناسور را که در حفاریهای منطقه به دست آمده از نزدیک ببینید.
موزه معمار مشهور
مرکز لوکوربوزیه لو که زمانی دفتر کار معمار اصلی شهر چندیگر بود امروز به یک مکان گردشگری تبدیل شده است. این معمار سوئیسی- فرانسوی در این دفتر کار برنامهریزی شهر را انجام میداد و بر روند پیشرفت پروژهها نظارت میکرد. این دفتر امروزه به یک موزه اختصاصی تبدیل شده و هنر معماری و زندگی او را در معرض نمایش قرار میدهد.
روز سوم
ماجراجویی در شهر
باغ وحش
باغ وحش چاتبیر(Chattbir)که به نام پارک جانورشناسی ماهندرا چودری نیز معروف است یکی از مکانهای محبوب کودکان شهر است. در این باغ انواع حیوانات از پرنده گرفته تا خزنده نگهداری میشوند، اما چیزی که باغ وحش به آن شهرت دارد سافاری شیرهاست که یک تجربه هیجانانگیز است.
دریاچه مصنوعی
دریاچه سوخنا یک دریاچه زیبای نهفته در کوهپایههای وسیع شیوالیک است . نکته جالب این که سوخنا یک دریاچه مصنوعی است، اما به این نکته به آسانی پی نخواهید برد. این دریاچه 3 کیلومتری در سال 1958 توسط سدی که بر رودخانه فصلی پایین کوه قرار گرفت، تاسیس شد و امروز بخش جدا ناپذیری از شهر به شمار میرود. مردم برای لذت بردن از نسیم خنک و زیبایی طبیعت اطراف آن صبحها و هنگام غروب به دریاچه میروند. امکان قایقرانی و اسکی روی آب هم در این محدوده فراهم است. محیط پیرامون دریاچه بسیار آرام است .در گوشه و کنار گاه میتوان مردمی را دید که مشغول انجام مدیتیشن هستند.
ورزشگاه کریکت
ورزشگاه کریکت موهالی در سال 1993 ساخته شد و مراحل تکمیل آن 3 سال به طول انجامید. این ورزشگاه محل برگزاری بسیاری از بازیهای محلی و بین المللی در هند بوده و یکی از ورزشگاههای محبوب کریکت در هندوستان به شمار میرود. میتوانید ضمن بازدید از این ورزشگاه در موزه آن اطلاعات بیشتری در مورد تاریخچه این ورزش در هندوستان کسب کنید.
تمیز، ساکت و امن
رابرت فیکنت/ جهانگرد
چندیگر یک شهر مدرن است که در تمام طول سال میتوان مقصد ایدهآلی برای گردشگران باشد. با توجه به استقبال گردشگران از این شهر هر روز بر امکانات رفاهی آن افزوده میشود. معابد، موزهها و باغها اصلیترین جاذبههای این شهر به شمار میروند. برنامه ریزان و معماران تمام تلاش خود را کردهاند تا چندیگر به شهر مرفهی برای مردم تبدیل شود. اکنون بعد از گذشت سالها نتیجه تلاش آنها در این شهر قابل مشاهده است. در چندیگر نباید نگران گذران وقت باشید؛ چرا که با وجود انواع مراکز فرهنگی و هنری همیشه کاری برای انجام دادن وجود دارد. اگر اهل هنر باشید میتوانید سری به سالنهای تئاتر یا کنسرتهای محلی بزنید. از سوی دیگر میتوانید ساعتها در یک نیمکت باغهای شهر بنشینید و از سکوت و آرامش آنها لذت ببرید.
نام چندیگر از الهه چندی گرفته شده و یک معبد قدیمی هم در این شهر به همین نام وجود دارد. در سفرتان به چندیگر باید چند نکته را به خاطر بسپارید. اولین نکته این است که غذاهای خیابانی نخورید؛ زیرا طعم تند و روغن مانده آنها ممکن است برایتان دردسر ایجاد کند. در طول تابستان گرمای هوا در این شهر زیاد است.بنابراین بهتر است همراه با خودتان بطریهای آب معدنی بردارید و تا میتوانید نوشیدنیهای خنک بنوشید.
امنیت در چندیگر بسیار بالاست. بنابراین لزومی ندارد نگران وسایلتان باشید، اما با این وجود احتیاط را فراموش نکنید. در معابد و مکانهای مقدس تلاش کنید که سکوت را رعایت کنید. در آیین هندو مدیتیشن و سکوت ارزش بالایی دارد. بنابراین تا میتوانید به این رسم احترام بگذارید.
هندوستان به واسطه جشنوارههای متنوعش مشهور است .در چندی گری هم هر سال 7 جشنواره پر شور برگزار میشود. جشن برداشت محصول که در ماه آوریل برگزار میشود یکی از جشنوارههای مشهور این شهر است. در این جشنواره زنان و مردان با لباسهای محلی به معابد میروند و برای افزایش برکت زندگی دعا میکنند. جشنواره انبه در چندیگر یکی از مراسمهای پر زرق و برق است که تلاش دارد اهمیت پرورش انبه و انواع مختلف مربا، ترشی و کنسرو آن را در معرض دید قرار دهد.
ساکنین هیواری بازار، روستایی دورافتاده در ناحیهی احمد نجار از ایالت ماهاراشترای هند، با برنامهریزی کاری کردند که از یک منطقهی کمجمعیت در نیمهی دهه ۱۹۹۰، امروز به ثروتمندترین روستای این کشور تبدیلشدهاند.
اخیراً رشد ناخالص ملی این روستا به بالاترین حد در میان کل روستاهای کشور رسیده است. جمعیتِ ۱۵۰ نفریِ آن از متوسط درآمد ۳۰۰۰۰ روپیه ای در ماه (معادل ۴۵۰ دلار) برخوردارند. بهعلاوه حدود ۶۰ خانواده از ۲۳۵ خانوار این روستا میلیونر هستند. هرسال محصولات فراوانی از پیاز، سیبزمینی و ارزن از زمینهای کشاورزی منطقه برداشت میشود و تصور اینکه تا همین چند سال پیش این اراضی بایر بودند و کسی به آنها توجهی نمیکرد، دشوار است.
تا نیمهی دههی ۱۹۹۰ این دهکده بسیار فقیر بود و هنوز تحت تأثیر عواقب قحطی شدید سال ۱۹۷ قرار داشت. مردم افسرده و ناامید شده و تلاش برای زنده ماندن دشوار شده بود. مردم کمکم به مشروبات الکلی روی آوردند و وضعیت بدتر شد. درنتیجه حدود ۹۰ درصد جمعیت روستا، ازآنجا مهاجرت کردند. مابقی هم هیچ هدف و ایدهای برای آینده نداشتند. کدخدای روستا بسیار پیر بود و هیچ تصوری درباره وضعیت روستا نداشت. بدین ترتیب جوانان احساس کردند که به حمایت و راهنمایی رهبری قدرتمندتر احتیاج دارند.
سال ۱۹۸۰ آنها به سراغ پوپاترو پاوار، تنها فرد تحصیلکرده روستا رفتند که ازقضا او هم به دنبال یافتن کار اداری قصد مهاجرت داشت؛ اما مردم نقشه جدیدی برای او ریخته بودند و از وی خواستند بهعنوان نامزد در انتخابات محلی شرکت کند که او در ابتدا تمایلی نداشت اما نهایتاً بهعنوان «سرپنج» (رییس گروه حاکم بر یک روستا) انتخاب شد.
وی پس از رسیدن به این منصب جدید، در آغاز کار مردم را راضی کرد میکدهها را تعطیل کنند. سپس برای اعطای وام به کشاورزان بیبضاعت از بانک ماهاراشترا تلاش کرد و بخشی از منابع مالی را صرف ارتقای سیستم آب منطقه، جمعآوری آب باران و طرحهای ذخیره آب کرد. او روستاییان را به ساخت ۵۲ خاکریز خاکی، ۳۲ خاکریز سنگی و ۹ سد کنترلی واداشت. درنهایت پروژهی او جواب داد بهگونهای که ذرهای آب در این روستا که متوسط بارش سالیان در آن فقط ۱۵ اینچ بود، به هدر نمیرفت و در فصل بارندگی سطح زمینهای زیر کشت از ۵۰ جریب به ۱۷۰ هکتار رسید. مشکل کمبود آب حل شد، مهاجران بهتدریج به روستا برگشتند و تعداد خانوارها از ۹۰ به ۲۳۵ رسید. مردم خوشحالتر بودند بیشتر باهم همکاری میکردند و در حل مشکلات به هم یاری میرساندند.
پاوار سیستمهایی را طراحی کرده بود که در آن دو یا سه خانواده به کمک هم باید روی مزارعشان کار میکردند بدین طریق ایجاد جامعهای متحد و اجتناب از استخدام کارگران را در میان مردمک جا انداخت.
اکنون هیوار با رشد روزافزون نظم و قانون به الگویی برای دیگر روستاها تبدیلشده است.
منبع: میزان
مواد لازم برای تهیه مرغ پنجابی غذای هندی :
کره | ۲ قاشق سوپخوری |
زیره سبز | ۱ قاشق چایخوری |
پباز رنده سده و آب گرفته | ۱ عدد |
سیر | ۵ حبه |
زنجبیل تازه | ۲ قاشق سوپخوری |
گوجه فرنگی خرد شده | ۱ عدد |
رب گوجه | ۱ قاشق سوپخوری |
ادویه گرام ماسالا | ۱ قاشق سوپخوری |
زرد چوبه | ۱ قاشق مرباخوری |
فلفل چیلی قرمز خرد شده | ۱ عدد |
ران مرغ | ۲ عدد |
طرز تهیه مرغ پنجابی غذای هندی :
کره را به همراه مقداری روغن روی حرارت ملایم قرار دهید تا گرم شود سپس دانه زیره را در آن تفت دهید پیاز را به قابلمه بیافزایید تا شفاف شود سیر ، زنجبیل را اضافه کنید سپس گوجه و رب گوجه، گراماسالا، زردچوبه، فلفل چیلی و آب را بیافزایید تا جوش بیاید حرارت را ملایم کنید تا ۵ دقیقه بپزد بعد تکه های مرغ را بیافزایید تا کاملا به سس آغشته شود و ۴۰ دقیقه بپزد.
این نوع پخت مرغ که به عنوان مرغ پنجابی مشهور شده ، یکی از خوشمزه ترین غذاهای کشور هندوستان است.امیدوارم شما هم این غذا رو بیزید و از خوردنش لذت ببرید.
منبع : بیتوته
کرما چیکن یک غذای هندی بسیار خوشمزه و عالی است که در نقاط دیگر جهان هم پخت و سرو می شود. در زیر آموزش پخت آن را قرار داده ایم. اگر علاقمند به غذاهای هندی هستید کرماچیکن یا همان مرغ کرما می تواند پیشنهاد خوبی برای شما باشد. این غذای خوشمزه و تند داخل سس پیاز، بادام هندی و ادویه جات تهیه می شود.
مواد لازم:
۲ تا ۳ عدد سینه مرغ بدون استخوان
۴ حبه سیر
۱ عدد زنجبیل تازه
½ قاشق چای خوری زردچوبه
آب نصف لیمو
۲ عدد پیاز متوسط
۱ عدد فلفل تند
½ قاشق چایخوری تخمه رازیانه
½ پیمانه بادام هندی و مقداری اضافه برای تزئین
۳ قاشق غذاخوری ماست
۲ قاشق غذاخوری کره + ۱ بند انگشت روغن
۱ عدد چوب دارچین
۳ عدد تخمه هل
۱ قاشق چای خوری ادویه تند
۱ قاشق چای خوری پودر تخمه گشنیز
۲ قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی
۲ قاشق غذاخوری خامه
نمک
آب
گشنیز خرد شده
سینه مرغ را در اندازه های کوچک مکعبی خرد کنید.
سیر و زنجبیل را پوست گرفته و روی مرغ رنده کنید.
½ قاشق چای خوری پودر زردچوبه، ۱ قاشق چای خوری نمک و آب نصف لیمو را به مرغ اضافه کنید و خوب هم بزنید و به همه جای مرغ برسد. سپس مرغ را به مدت نیم ساعت داخل یخچال قرار دهید.
پیازها را پوست گرفته و خرد کنید. فلفل را نیز خرد کنید و به همراه تخم گشنیز به پیاز اضافه کنید. مواد را داخل مخلوط کن یا غذاساز بریزید و به مدت ۱ الی ۲ دقیقه آسیاب کنید تا تبدیل به پوره شود. سپس پوره به دست آمده را کنار بگذارید.
دوباره داخل همان ظرف مخلوط کن بادام هندی ها را همراه با ۳ قاشق غذاخوری ماست مخلوط کنید. (نیاز نیست ظرف مخلوط کن را بشوئید.) شاید در این مرحله نیاز باشد که کمی آب به مواد اضافه کنید.
کره را داخل تاوه روی شعله قرار دهید و به اندازه ۱ بند انگشت هم روغن اضافه کنید تا کره نسوزد.
پوره پیاز را به روغن اضافه کنید و به مدت ۶ الی ۷ دقیقه سرخ کنید تا کاملا خشک شود و روغن از آن جدا شود. در این مرحله باید کاملا صبور باشید تا خامی پیاز که ماده اولیه ما را تشکیل می دهد گرفته شود.
در مرحله بعد دارچین، هل، ادویه تند، فلفل قرمز، پودر گشنیز و رب گوجه فرنگی را اضافه کنید و مواد را به مدت ۱ الی ۲ دقیقه سرخ کنید.
در این مرحله مرغ ها را به مواد داخل تاوه اضافه کنید و خوب هم بزنید تا مرغ ها نیمه پز شود.
سپس کمی آب اضافه کنید تا سس غذا درست شود. مقدار آب بستگی به میزان غلظتی که می خواهید دارد. نمک را اضافه کنید و بگذارید روی حرارت متوسط بپزد.
در آخر کمی خامه سنگین و به اندازه یک مشت گشنیز خرد شده به مواد اضافه کنید.
سپس روی آن را با بادام هندی، گشنیز و زنجبیل تزئین کنید و با برنج میل کنید.
قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از بزرگترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد. در زبان هندی لال به معنی سرخ میباشد که به دلیل استفاده از سنگهای سرخ در ساخت آن به این نام خوانده میشود.
قلعه سرخ یا لال قلعه به دستور شاه جهان پادشاه پنجم گورکانی در زمانی که پایتخت خود را از آگرا به دهلی تغییر داد ساخته شد. ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9سال طول کشید. قلعه سرخ در جوار رود یامونا واقع شده و به شکل یک هشت ضلعی نامرتب که به وسیله دیواری از سنگ های سرخ احاطه شده است ساخته شده است.
قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از بزرگترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد
بنای قلعه سرخ یا لال قلعه از اجزای مختلفی تشکیل شده است از جمله دروازه لاهور که نامش از شهر لاهور پاکستان گرفته شده است و یا مسجد مروارید که از مرمر سفید ساخته شده و در ساخت آنها از معماری اسلامی الهام گرفته شده است. در جای جای قصر سرخ میتوانید نوشتههایی به زبان فارسی را مشاهده کنید که البته متاسفانه بخش زیادی از این کتیبهها تخریب شدهاند. هرسال در 15 آگوست که روز استقلال هند از انگلستان است، نخست وزیر هند پرچم ملی کشور را بر فراز قلعه سرخ یا لال قلعه بالا برده و سخنرانی میکند.
ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9 سال طول کشید
قلعه سرخ یا لال قلعه بطور کلی دارای 254 هکتار مساحت بوده و دیوارهای دفاعی آن حدود 2.4 کیلومتر طول دارند. این دیوارها در بخش منتهی به رودخانه 18 متر و در بخشی که به سمت شهر است، 33 متر ارتفاع داشته و نقش مهمی در دفاع از مجموعه داشتهاند. قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان اثر معماری مشترک تمدنهای هندو، ایرانی، اسلامی و تیموریان ثبت شده و نقش مهمی را در فضای سیاسی اجتماعی و تاریخی شهر دهلی داراست. «قلعه سرخ» یا رد فورت دهلی را با قلعه دیگری که به همین نام مشهور است و در آگرا در نزدیکی دهلی ساخته شده، نباید اشتباه گرفت.
بخشهای محتلف قلعه سرخ یا لال قلعه
این بنا شامل بخشها و اجزاء محتلفی است که مشهورترین آنها عبارتند از:
- دروازه لاهور (Lahore Gate): دروازه لاهور که دروازه اصلی قلعه سرخ بهشمار میآید و نامش را از شهر لاهور واقع در پاکستان گرفته است.
- دروازه دهلی (Delhi Gate): دروازه دهلی نام دروازه ای در قلعه سرخ است که به سوی دهلی کهنه بودهاست.
- دروازه فیل (Elephant Gate): یکی
دیگر از دروازه های لال قلعه دروازه فیل نام دارد. دروازهای که مقابلش دو
مجسمه باشکوه سیاه رنگ از فیل قرار داشته که بعدها در ۱۸۵۶ توسط اورنگزیب
تخریب میشوند و هماکنون پس از بازسازی در موزه ممتاز محل قرار دارند.
- چاتاچوک (Chatta Chowk): چاتاچوک یا بازار سرپوشیده، که بازاری بودهاست بین دروازه اصلی و قلعه سرخ که اکنون محل تجمع دستفروشان برای فروش سوغاتی به گردشگران است.
در جای جای قلعه سرخ میتوانید نوشتههایی به زبان فارسی را مشاهده کنید
- نقارهخانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana): که بر فراز دروازه لاهور و مقابل چاتاچوک قرار گرفته و از آنجا ۵ بار در روز یا هنگام ورود شاه یا شاهزادگان و خانواده سلطنتی نقاره میزدهاند. این بنا در قله سرخ یا لال قلعه بیش از ۳۰ متر طول و ۲۰ متر عرض دارد و کلیه بازدیدکنندگان به جز خانواده سلطنتی، در اینجا پیش از ورود به محوطه اصلی باید از اسب پیاده میشدند.
باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh): باغ حیات بخش، باغی در قلعه سرخ بودهاست که به وسیله دو نهر زیبا و فوارههای فراوان تقسیم میشده است. متأسفانه اکنون این نهرها خشک است و در آن محل فقط پوشش گیاهی باقیماندهاست.
خاص محل (Khas Mahal): که محل خصوصی اقامت شاه بوده مشتمل بر اتاقهای خواب، مکانهای عبادت، ایوان و باروی موسامان بُرج.
بُرج مثمن (Mussaman Burj): بارویی است در خاص محل و رو به بیرون قلعه که شاه هر روز صبح زود بر فراز در انظار عموم ظاهر میشدهاست.
نمای بیرونی قلعه سرخ
نهر بهشت (Nahr-i-Behisht): نهر بهشت در قلعه سرخ محل اقامت شخصی شاه بوده است که شاه بر ایوان آن مینشسته و بر رود یامونا نظاره میکردهاست. در این قصر نهرهایی که از رود یامونا منشعب میشدند جاری بودهاست.
دیوان عام (Diwan-i-Am): که حیاط بیرونی مستقل و بزرگی است که با سنگهای مرمر سفید فرش شده و شاه با ایدهای شبیه به بار عام سلیمان، بر روی ایوانی در روی دیوار شرقی میایستاده و با عموم دیدار میکردهاست.
کرسی (Qursi) یا تخت شاهی: که مقابل دیوار داخلی دیوان عام قرار دارد و سکوی بزرگ و شکوهمندی است به ابعد بیش از ۲ در ۱ و ارتفاع ۳ متر از کف ایوان عام. این تخت از سنگ مرمر با حجاریهای ظریف و جوتهر نشان ساخته شده که در ۱۸۵۷ جواهراتش را خارج کردهاند. شاه از فراز آن به صحبت و درخواست وزرا یا مردم گوش میدادهاست.
قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید
لال پرده (Lal Pardah) یا پرده قرمز: که درگاهی است در سمت چپ دیوان عام که پرده سرخ رنگی از آنجا آویزان بوده است و فقط شاه و نزدیکانش حق عبور از این پرده را داشتهاند. این حق امتیاز بزرگی محسوب میشده است.
دیوان خاص (Diwan-i-Khas): دیوان خاص در قلعه سرخ که محل ملاقاتهای خصوصی شاه بوده و جلسات حکومتی در آنجا برگزار میشده و تماماً از سنگ مرمر سفید ساخته شدهاست. بر روی ستونهای مرمری این بخش، نقوش گیاهی زیبایی با طلا کار شده و سقف چوبی کنونی، پوششی از نقرهٔ زرکوب داشتهاست.
میزان عدالت (Scale of Justice): میزان عدالت یکی دیگر از بخش های قلعه سرخ یا لال قلعه است. میزان عدالت نقش ظریف و جواهر نشانی است از ماه و ستاره و ترازو که میان تسبیحخانه و خوابگاه بر روی سنگ مرمر نقش کردهاند. هدف شاه از اینکه دستور داده چنین نقشی را پیاده کنند این بوده که نشان دهد عدالت او از میزان و تساوی برخوردار است.
قلعه سرخ یکی از اماکن دیدنی هند
ساوان و بادان (Sawan and Bhadon): نام دو عمارت کلاه فرنگی برای آب است که از نام دو ماه از فصل باران گرفته شده و در پس دیوار مخازنی برای آب دارند که تز این دو بنای قرینه داخل نهرها جاری میشده است.
ظفر محل (Zafar Mahal): در قلعه سرخ یا لال قلعه ساختمانی وجود دارد از سنگ قرمز، که بین بناهای ساوان و بادان در میان استخری از آب واقع است که توسط بهادر شاه آخرین امپراتور گورکانی ساخته شده است. در شرق آن پلی چوبی وجود داشته که هماکنون اثری از آن نیست.
حمام (Hammam): حمام، یکی دیگر از بخشهای قلعه سرخ است که در واقع حمام بزرگ شاهی است با بنایی مستقب و تزئینات داخلی شامل مجراها و حوضچههای مختلف برای آب گرم و سرد.
زنانه (Zenana) یا اندرونی: که در جنوبیترین بخش قلعه سرخ (لال قلعه) واقع است و محل اقامت زنان شاه بوده است. شامل ممتاز محل (Mumtaz Mahal) که اکنون موزهاست و بخش زیبا و بزرگتری بهنام رنگ محل (Rang Mahal) به معنی محل رنگها است که اقامتگاه همسر اصلی شاه بودهاست و با تزئینات طلایی و سقف منقوش و حوض مرمرینی که آب آن از «نهر بهشت» نغذیه میشدهاست جذابیتی خاص دارد.
لال قلعه از جاذبه های گردشگری هندوستان
دعوتخانه (Daawat Khana): دعوت خانه کوچکترین بخش بنای قلعه سرخ یا لال قلعه است و در شمالیترین قسمت آن واقع است و محل اقامت شاهزاده بوده که توسط انگلیسیها به چایخانه تبدیل شد.
مسجد موتی (Moti Masjid) یا مسجد مروارید: که از مرمر سفید ساخته شده و بعدها در سال ۱۶۵۹ توسط اورنگزیب جانشین شاهجهان به عنوان مسجدی خصوصی ساخته شده و به مجموعه اصلی الحاق شدهاست.
موزهها: قلعه سرخ یا لال قلعهشامل دو موزهاست یکی شامل اشیاء، منسوجات کتابها و دستنوشتههای تاریخی و هنری است که عمدتاً مربوط یه دوران گوراکانی هند یا ایران است و دیگری بیشتر به نمایش جنگافزارهای قدیمی آن دوران تا زمان اشغال انگلیس تعلق دارد.
سفر به هند علاوه بر جاذبههای تاریخی و طبیعی شگفت انگیزی که در اختیار شما قرار میدهد، امکان بازدید از شگفت انگیزترین فستیوالهای دنیا را نیز در اختیارتان قرار میدهد.
به گزارش آلامتو و به نقل از الی گشت؛ تور هند بی شک یکی از هیجان انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین سفر های عمر هر گردشگری خواهد بود. لمس شگقتی های فرهنگی و مکانهای اسرار آمیز آن تجربه ای فراموش نشدنی در اختیار شما قرار خواهد داد.
هندوستان، سرزمینی پرتکاپو با تضادهای شگفت انگیز است، جایی که دنیای سنتی و مدرن به هم می رسند. هفتمین کشور پهناور و دومین کشور پر جمعیت دنیاست. هند، از میراث غنی ای برخوردار است و وجود فرهنگ ها و مذاهب مختلف، هر یک اثر خود را بر جای گذاشته اند.
بخش های جالب توجه برای گردشگران، شامل فرصت رویارویی با مجموعه ای از مکان های مقدس و معنوی است و این فرصت را دارند تا به کشف گنجینه های معنوی، فرهنگی و تاریخی اش بپردازند.با ما همراه باشید تا ۶ جاذبه ی برتر هند را به شما معرفی کنیم .
تاج محل در ساحل شرقی رودخانه یامونا در باغی گسترده با مساحت ۱۷ هکتاری در منطقه آگرا در اُتار پرادش ساخته شده است. تاج محل به دستور امپراطور مغول، شاه جهان به یاد همسر متوفایش “ممتاز” بنا شد. کار ساخت از سال ۱۶۳۲ میلادی شروع و در سال ۱۶۴۸ پایان یافت. در طی سال های یاد شده مسجد، عمارت مهمان و درب ورودی اصلی ساخته شدند. محوطه بیرونی و راهروها و ایوان ها بعدها افزوده و در سال ۱۶۵۳ تکمیل شدند. در تاج محل خطاطی های تاریخی و قرآنی به زبان عربی وجود دارد به همین دلیل تخمین زدن عمر و تاریخچه آن تسهیل شده است. برای ساخت تاج محل، از خیل عظیمی از سنگ کار، حجار، خاتم کار، کنده کار، نقاش، خطاط، گنبدساز و سایر هنرمندان هند، آسیای مرکزی و ایران دعوت به همکاری شد. استاد احمد لاهوری معمار اصلی تاج محل بود.
معبد طلایی آمریستار هند نه تنها عبادتگاهی برای پیروان مذهب سیک است، بلکه نمادی از برادری و برابری بشریت نیز می باشد. هر کسی از هر نژاد و دین و مسلکی می تواند به اینجا بیاید و به آرامش روحانی و کمال معنوی دست یابد. معبد طلایی گواهی بر هویت، جلال و میراث غنی سیک هاست. به روی کاغذ آوردن فلسفه، جهان بینی، زیبایی درونی و بیرونی و میراث تاریخی سری هاریماندیر کاری بس دشوار است. برای درک آن به جای شنیدن توصیفش باید خود تجربه اش کنید.
معبد طلایی آمریستار هند به سبک معماری منحصربفرد سیک ها ساخته شده است. برای اینکه از گوروداوارا درس تواضع و مساوات بگیریم، معبد در سطحی پایین تر از سطح زمین های اطراف بنا شده است. این حرم مقدس دارای چهار دروازه ورودی در چهار طرف می باشد که بیانگر این مطلب است که هر کسی با هر مذهب و نژادی می تواند وارد حرم شود.
کاتاکالی اجرایی ترکیبی از نمایش و رقص است. این نمایش عجیب و کهن از جمله آداب منطقه کرالاست. در هیچ کجای دنیا نظیر طراحی لباس بازیگران این نمایش را پیدا نمی کنید. گریم بازیگران با چشم های قرمز به رنگ خون گاهی رعب آور هم می شود. حرکات رقص نمایش آرام و روان هستند، با این حال پشت آن ها یک داستان اسطوره ای پرمعنی نهفته است. بازیگران برای یادگیری هنر کاتاکالی باید تمرینات سختی را پشت سر بگذارند از جمله ساعت ها تمرین برای حرکات چشم. اجرای کاتاکالی در بیشتر مناطق توریستی کرالا به چشم می خورد اما در کوچین با تعداد سالن های تئاتر بی شمارش این نمایش روزانه اجرا می شود.
هزاران زائر هندو در روز سه شنبه برای گشایش جشن های ماگ مِلا در رودخانه سنگام بدن خود را شستشو می دهند. ماگ مِلا جشنی است که به مناسبت پیدایش جهان هستی برگزار می شود. سنگام در تقاطع رودخانه های گنگ، یامونا و ساراسواتی در ا… آباد هند واقع شده است. مردم بر این باورند که شستن خود در آب این رودخانه باعث تطهیر آن ها از گناهان می شود.
ماگ مِلا مناسبتی است در ماه هندو ماگ که شروع آن برابر با ۵ ژانویه می باشد. زائران می توانند در هر زمان در طول این جشنواره ۴۴ روزه در آب شنا کنند اما روزی به نام “ماونی آماواسایا” مقدس ترین و بهترین زمان اجرای این آئین مذهبی به شمار می رود. روز عید که برابر است با ۲۰ ژانویه روز جشن تازه شدن ماه طبق تقویم هندوهاست.
هولی فستیوالی رنگارنگ و اساطیری است که در ماه مارس در هند برگزار می شود. طبق داستان های قدیمی هند، پادشاهی بدطینت تصمیم گرفت پسرش را بکشد و برای این کار از خواهرش هولیکا کمک خواست. هولیکا به جای پسر پادشاه مقداری چوب را آتش زد و زندگی پسرک را نجات داد. از این رو جشن این داستان اسطوره ای چند صد ساله برای مردم هند به معنی پیروزی خیر و خوبی بر بدی و شر است. در این جشنواره برای بزرگداشت هولیکا آتش های بزرگی روشن می شوند. همچنین مردم به هم آب رنگی می پاشند، شیرینی و نوشیدنی می خورند و معابد هندو را به باشکوه ترین شیوه ممکن تزیین می کنند.
در جشن عید مذهبی تایپوسام، هندوها با سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن خود به خدایگان موروگان ادای احترام می کنند. این رسم در کشورهایی رایج است که تامیل ها در آن زندگی می کنند، مثل هند، سریلانکا، مالزی، جزایر موریس، سنگاپور، تایلند و میانمار. در آئین تامیل نادو، تولد خدایگان موروگان و کشته شدن دیو خبیثی به نام سوراپادمان با یک نیزه توسط موروگان جشن گرفته می شود. پیروان این آئین با سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن خود از جمله زبان، که بسیار دردناک هم هست، به خدای خود ادای احترام می کنند. در طول زمان، این مراسم پر شورتر، رنگارنگ تر و البته خونین تر هم شده است. مردم صورت و سینه خود را با نیزه ها و قلاب های بزرگ سوراخ می کنند و برخی پیروان معتقدتر گاری های بزرگی را با طناب به پشت خونین خود می بندند و آن ها را به دنبال خود می کشند.
سفر به هند علاوه بر جاذبههای تاریخی و طبیعی شگفت انگیزی که در اختیار شما قرار میدهد، امکان بازدید از شگفت انگیزترین فستیوالهای دنیا را نیز در اختیارتان قرار میدهد.
به گزارش آلامتو و به نقل از الی گشت؛ تور هند بی شک یکی از هیجان انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین سفر های عمر هر گردشگری خواهد بود. لمس شگقتی های فرهنگی و مکانهای اسرار آمیز آن تجربه ای فراموش نشدنی در اختیار شما قرار خواهد داد.
هندوستان، سرزمینی پرتکاپو با تضادهای شگفت انگیز است، جایی که دنیای سنتی و مدرن به هم می رسند. هفتمین کشور پهناور و دومین کشور پر جمعیت دنیاست. هند، از میراث غنی ای برخوردار است و وجود فرهنگ ها و مذاهب مختلف، هر یک اثر خود را بر جای گذاشته اند.
بخش های جالب توجه برای گردشگران، شامل فرصت رویارویی با مجموعه ای از مکان های مقدس و معنوی است و این فرصت را دارند تا به کشف گنجینه های معنوی، فرهنگی و تاریخی اش بپردازند.با ما همراه باشید تا ۶ جاذبه ی برتر هند را به شما معرفی کنیم .
تاج محل در ساحل شرقی رودخانه یامونا در باغی گسترده با مساحت ۱۷ هکتاری در منطقه آگرا در اُتار پرادش ساخته شده است. تاج محل به دستور امپراطور مغول، شاه جهان به یاد همسر متوفایش “ممتاز” بنا شد. کار ساخت از سال ۱۶۳۲ میلادی شروع و در سال ۱۶۴۸ پایان یافت. در طی سال های یاد شده مسجد، عمارت مهمان و درب ورودی اصلی ساخته شدند. محوطه بیرونی و راهروها و ایوان ها بعدها افزوده و در سال ۱۶۵۳ تکمیل شدند. در تاج محل خطاطی های تاریخی و قرآنی به زبان عربی وجود دارد به همین دلیل تخمین زدن عمر و تاریخچه آن تسهیل شده است. برای ساخت تاج محل، از خیل عظیمی از سنگ کار، حجار، خاتم کار، کنده کار، نقاش، خطاط، گنبدساز و سایر هنرمندان هند، آسیای مرکزی و ایران دعوت به همکاری شد. استاد احمد لاهوری معمار اصلی تاج محل بود.
معبد طلایی آمریستار هند نه تنها عبادتگاهی برای پیروان مذهب سیک است، بلکه نمادی از برادری و برابری بشریت نیز می باشد. هر کسی از هر نژاد و دین و مسلکی می تواند به اینجا بیاید و به آرامش روحانی و کمال معنوی دست یابد. معبد طلایی گواهی بر هویت، جلال و میراث غنی سیک هاست. به روی کاغذ آوردن فلسفه، جهان بینی، زیبایی درونی و بیرونی و میراث تاریخی سری هاریماندیر کاری بس دشوار است. برای درک آن به جای شنیدن توصیفش باید خود تجربه اش کنید.
معبد طلایی آمریستار هند به سبک معماری منحصربفرد سیک ها ساخته شده است. برای اینکه از گوروداوارا درس تواضع و مساوات بگیریم، معبد در سطحی پایین تر از سطح زمین های اطراف بنا شده است. این حرم مقدس دارای چهار دروازه ورودی در چهار طرف می باشد که بیانگر این مطلب است که هر کسی با هر مذهب و نژادی می تواند وارد حرم شود.
کاتاکالی اجرایی ترکیبی از نمایش و رقص است. این نمایش عجیب و کهن از جمله آداب منطقه کرالاست. در هیچ کجای دنیا نظیر طراحی لباس بازیگران این نمایش را پیدا نمی کنید. گریم بازیگران با چشم های قرمز به رنگ خون گاهی رعب آور هم می شود. حرکات رقص نمایش آرام و روان هستند، با این حال پشت آن ها یک داستان اسطوره ای پرمعنی نهفته است. بازیگران برای یادگیری هنر کاتاکالی باید تمرینات سختی را پشت سر بگذارند از جمله ساعت ها تمرین برای حرکات چشم. اجرای کاتاکالی در بیشتر مناطق توریستی کرالا به چشم می خورد اما در کوچین با تعداد سالن های تئاتر بی شمارش این نمایش روزانه اجرا می شود.
هزاران زائر هندو در روز سه شنبه برای گشایش جشن های ماگ مِلا در رودخانه سنگام بدن خود را شستشو می دهند. ماگ مِلا جشنی است که به مناسبت پیدایش جهان هستی برگزار می شود. سنگام در تقاطع رودخانه های گنگ، یامونا و ساراسواتی در ا… آباد هند واقع شده است. مردم بر این باورند که شستن خود در آب این رودخانه باعث تطهیر آن ها از گناهان می شود.
ماگ مِلا مناسبتی است در ماه هندو ماگ که شروع آن برابر با ۵ ژانویه می باشد. زائران می توانند در هر زمان در طول این جشنواره ۴۴ روزه در آب شنا کنند اما روزی به نام “ماونی آماواسایا” مقدس ترین و بهترین زمان اجرای این آئین مذهبی به شمار می رود. روز عید که برابر است با ۲۰ ژانویه روز جشن تازه شدن ماه طبق تقویم هندوهاست.
هولی فستیوالی رنگارنگ و اساطیری است که در ماه مارس در هند برگزار می شود. طبق داستان های قدیمی هند، پادشاهی بدطینت تصمیم گرفت پسرش را بکشد و برای این کار از خواهرش هولیکا کمک خواست. هولیکا به جای پسر پادشاه مقداری چوب را آتش زد و زندگی پسرک را نجات داد. از این رو جشن این داستان اسطوره ای چند صد ساله برای مردم هند به معنی پیروزی خیر و خوبی بر بدی و شر است. در این جشنواره برای بزرگداشت هولیکا آتش های بزرگی روشن می شوند. همچنین مردم به هم آب رنگی می پاشند، شیرینی و نوشیدنی می خورند و معابد هندو را به باشکوه ترین شیوه ممکن تزیین می کنند.
در جشن عید مذهبی تایپوسام، هندوها با سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن خود به خدایگان موروگان ادای احترام می کنند. این رسم در کشورهایی رایج است که تامیل ها در آن زندگی می کنند، مثل هند، سریلانکا، مالزی، جزایر موریس، سنگاپور، تایلند و میانمار. در آئین تامیل نادو، تولد خدایگان موروگان و کشته شدن دیو خبیثی به نام سوراپادمان با یک نیزه توسط موروگان جشن گرفته می شود. پیروان این آئین با سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن خود از جمله زبان، که بسیار دردناک هم هست، به خدای خود ادای احترام می کنند. در طول زمان، این مراسم پر شورتر، رنگارنگ تر و البته خونین تر هم شده است. مردم صورت و سینه خود را با نیزه ها و قلاب های بزرگ سوراخ می کنند و برخی پیروان معتقدتر گاری های بزرگی را با طناب به پشت خونین خود می بندند و آن ها را به دنبال خود می کشند.
همشهری 6 و 7 - فاطمه عسگری آزاد: چندیگر درست همان شهری است که از هندوستان امروزه انتظار میرود؛ مرفه،
تمیز و زیبا. شهری که به طور رسمی توسط دولت مرکزی کنترل میشود و مرکز
ایالتهای پنجاب و هاریاناست. چندیگر در دنیا به واسطه معماری زیبا و
مدرنش شناخته میشود و لقب شهر زیبا را به همین دلیل به آن دادهاند.
چندیگر با یک برنامه منسجم شهرسازی توانست هندوستان مستقل را به رخ تمام
دنیا بکشد. در سال 1950 زمانی که لوکوربوزیه؛ معمار مشهور فرانسوی- سوئیسی
برای طراحی ساختار کلی شهر برگزیده شد، شهری را تصور کرد که مردم در آن
محوریت داشته باشند.
بر اساس طرحهای او چندیگر میباید شهری با بلوارها، دریاچهها و ساختمانهای بزرگ باشد که تمام آنها از بتون مصلح ساخته شده باشند. بنابراین چندیگر مدرن 60 سال پیش متولد شد و هنوز هم پارکها، ساختمانها و میدانهای مربع آن پابرجاست، گرچه کمی کهنه شدهاند. هر بخش شهر به نوعی استقلال دارد و برای پیاده روی ایدهآل است. با وجود این که بیشتر گردشگران این شهر روی بخش 17 که مملو از مراکز خرید و رستورانهاست و بخش 22 که اکثر هتلهای مشهور شهر در آن قرار دارد، تمرکز میکنند، اما هر گوشه چندیگر برای دوستداران معماری و هنر حرفی برای گفتن دارد.
چگونه برویم؟
برای سفر به هندوستان باید ویزای گردشگری این کشور را دریافت کرد. سفارت هند در تهران در خیابان شهید مطهری قرار دارد. پس از پر کردن فرم تقاضای ویزا ، باید به همراه مدارک به سفارتخانه مراجعه کنید. مدارک لازم برای صدور این ویزا شامل شناسنامه، گذرنامه، دو قطعه عکس رنگی، بلیت هواپیما و برگه رزرو هتل است. صدور ویزا حدود دو هفته زمان میبرد.برای رسیدن به چندیگر باید ابتدا خودتان را به دهلی و یا بمبئی برسانید و از آنجا به سمت چندیگر پرواز کنید.
تقویم سفر
بهترین زمان برای بازدید از چندیگر میانه مرداد تا پایان آبان ماه است. در این زمان هوا معتدل است و شما میتوانید با خیال راحت در جاذبههای شهر گشت و گذار کنید. از آنجا که این شهر در دشت واقع شده آب و هوای کلی آن مانند سایر شهرهای شمالی هندوستان معتدل است. تابستانها گاهی بسیار گرم است اما بادهای موسمی دلپذیری هم میوزد. از آنجایی که یکی از جاذبههای اصلی شهر باغها و طبیعت بکر آن است، بنابراین بهتر است در مورد سفر در گرمای تابستان کمی تجدید نظر کنید، گرچه قیمتها هم در این زمان پایینتر است.
با دوچرخه در مسیر باغ سنگ
دنیای جشنوارهها
جشنواره رز
جشنواره انبه
جشنواره گلهای داوودی
بهترین مکان اقامت
اتاقهای بزرگ
نمای زیبای شهر
مشرف به باغ گل
ارزان و مجهز
بفرمایید تندوری ماهی!
سفر به چندیگر بدون امتحان کردن غذاهای لذیذ محلی کامل نخواهد شد. مردم این شهر به طعم و مزه غذا اهمیت ویژهای میدهند. بنابراین در این شهر میتوانید طعمهای کاملا متفاوت از آنچه را که پیش از این در زندگیتان چشیدهاید، تجربه کنید. غذاهای معمولی چندیگر مانند بسیاری از شهرهای هند تند و مملو از روغن است . برنج و غذاهایی با پایه گندم اولویت بیشتری در رژیم غذایی مردم این شهر دارد. اگر دوست دارید غذاهای سنتی هند را تجربه کنید میتوانید در اکثر رستورانهای شهر مرغ کاری و چیکن ماسالای لذیذ را بیابید.
72 ساعت در مرفهترین شهر هندوستان
روز اول
باغ گردی
باغ سنگ
باغ سنگ یا راک گاردن یکی از جاذبههای زیبای چندیگر است. نام این باغ بر اساس مجسمههای سنگی که در آن قرار دارند، انتخاب شدهاست، گرچه برخی نام آن را بر اساس بنیانگذارش؛ نیک چند(Nek Chand) باغ سنگ نیک مینامند. نیک چند یک مقام دولتی بود که به مدت 18 سال این باغ را به طور پنهانی و در اوقات فراغتش به وجود آورد تا این که در سال 1975 باغ شناسایی شد و بعد از آن به عنوان یک مکان عمومی شناخته شد. باغ با مسیرها و گذرگاههایی که از کنار آبشار میگذرد و مجسمههای حیوانات و نوازندگان تزئین شده است.
باغ رز
در باغ رز چندیگر که وسیعترین باغ گیاهشناسی در آسیاست رزهای گوناگونی کاشتهشدهاست. نام رسمی این باغ ذاکر حسین است که رئیس جمهور سابق هند بود، اما در بین مردم به همان باغ رز معروف است. به غیر از رز این باغ گیاهان دارویی هم پرورش میدهد. قدم زدن در این باغ و آشنایی با گونههای مختلف رز میتواند یک بعد از ظهر دل انگیز را برایتان رقم بزند.
باغ مغولی
باغ پینجور(Pinjore Garden) که به نام یاداویندرا(Yadavindra) نیز شناخته میشود ، مکان مناسبی برای یک گردش هنری در میان طبیعت زیباست. این باغ توسط نواب و در زمان امپراتوری مغول اورنگ ساخته شده است و بعدها توسط مهارجه ایالت پاتیالا یعنی یاداوریندرا بازسازی شده است. این باغ که نمایشگر ترکیبی از سبک معماری راجستانی و مغولی است، چندین ساختمان مجلل را در خود جای داده است.
روز دوم
موزه گردی
موزه بین المللی عروسک
موزه بینالمللی عروسک چندیگر در سال 1985 تاسیس شد و شامل عروسکهای متنوعی از 25 کشور است. این موزه توسط شورای رفاه کودکان هندوستان اداره میشود و جذابترین بخشهای آن عروسکهای ملی هندوستان و قسمت قطار اسباب بازی است. اگر همراه کودکانتان به چندی گری سفر کردید این موزه را حتما در فهرست نقاط دیدنیتان قرار دهید.
موزه هنر
موزه و گالری هنر چندیگر در بخش 10شهر قرار گرفته و یکی از نقاط محبوب و دیدنی شهر در بین مردم محلی و گردشگرهاست. این موزه وسیع، شامل آثار باستانی از تمدن دره سند و نقاشیها و سکههای مختلف از دوران باستان است. در این موزه میتوانید بقایای یک دایناسور را که در حفاریهای منطقه به دست آمده از نزدیک ببینید.
موزه معمار مشهور
مرکز لوکوربوزیه لو که زمانی دفتر کار معمار اصلی شهر چندیگر بود امروز به یک مکان گردشگری تبدیل شده است. این معمار سوئیسی- فرانسوی در این دفتر کار برنامهریزی شهر را انجام میداد و بر روند پیشرفت پروژهها نظارت میکرد. این دفتر امروزه به یک موزه اختصاصی تبدیل شده و هنر معماری و زندگی او را در معرض نمایش قرار میدهد.
روز سوم
ماجراجویی در شهر
باغ وحش
باغ وحش چاتبیر(Chattbir)که به نام پارک جانورشناسی ماهندرا چودری نیز معروف است یکی از مکانهای محبوب کودکان شهر است. در این باغ انواع حیوانات از پرنده گرفته تا خزنده نگهداری میشوند، اما چیزی که باغ وحش به آن شهرت دارد سافاری شیرهاست که یک تجربه هیجانانگیز است.
دریاچه مصنوعی
دریاچه سوخنا یک دریاچه زیبای نهفته در کوهپایههای وسیع شیوالیک است . نکته جالب این که سوخنا یک دریاچه مصنوعی است، اما به این نکته به آسانی پی نخواهید برد. این دریاچه 3 کیلومتری در سال 1958 توسط سدی که بر رودخانه فصلی پایین کوه قرار گرفت، تاسیس شد و امروز بخش جدا ناپذیری از شهر به شمار میرود. مردم برای لذت بردن از نسیم خنک و زیبایی طبیعت اطراف آن صبحها و هنگام غروب به دریاچه میروند. امکان قایقرانی و اسکی روی آب هم در این محدوده فراهم است. محیط پیرامون دریاچه بسیار آرام است .در گوشه و کنار گاه میتوان مردمی را دید که مشغول انجام مدیتیشن هستند.
ورزشگاه کریکت
ورزشگاه کریکت موهالی در سال 1993 ساخته شد و مراحل تکمیل آن 3 سال به طول انجامید. این ورزشگاه محل برگزاری بسیاری از بازیهای محلی و بین المللی در هند بوده و یکی از ورزشگاههای محبوب کریکت در هندوستان به شمار میرود. میتوانید ضمن بازدید از این ورزشگاه در موزه آن اطلاعات بیشتری در مورد تاریخچه این ورزش در هندوستان کسب کنید.
تمیز، ساکت و امن
رابرت فیکنت/ جهانگرد
چندیگر یک شهر مدرن است که در تمام طول سال میتوان مقصد ایدهآلی برای گردشگران باشد. با توجه به استقبال گردشگران از این شهر هر روز بر امکانات رفاهی آن افزوده میشود. معابد، موزهها و باغها اصلیترین جاذبههای این شهر به شمار میروند. برنامه ریزان و معماران تمام تلاش خود را کردهاند تا چندیگر به شهر مرفهی برای مردم تبدیل شود. اکنون بعد از گذشت سالها نتیجه تلاش آنها در این شهر قابل مشاهده است. در چندیگر نباید نگران گذران وقت باشید؛ چرا که با وجود انواع مراکز فرهنگی و هنری همیشه کاری برای انجام دادن وجود دارد. اگر اهل هنر باشید میتوانید سری به سالنهای تئاتر یا کنسرتهای محلی بزنید. از سوی دیگر میتوانید ساعتها در یک نیمکت باغهای شهر بنشینید و از سکوت و آرامش آنها لذت ببرید.
نام چندیگر از الهه چندی گرفته شده و یک معبد قدیمی هم در این شهر به همین نام وجود دارد. در سفرتان به چندیگر باید چند نکته را به خاطر بسپارید. اولین نکته این است که غذاهای خیابانی نخورید؛ زیرا طعم تند و روغن مانده آنها ممکن است برایتان دردسر ایجاد کند. در طول تابستان گرمای هوا در این شهر زیاد است.بنابراین بهتر است همراه با خودتان بطریهای آب معدنی بردارید و تا میتوانید نوشیدنیهای خنک بنوشید.
امنیت در چندیگر بسیار بالاست. بنابراین لزومی ندارد نگران وسایلتان باشید، اما با این وجود احتیاط را فراموش نکنید. در معابد و مکانهای مقدس تلاش کنید که سکوت را رعایت کنید. در آیین هندو مدیتیشن و سکوت ارزش بالایی دارد. بنابراین تا میتوانید به این رسم احترام بگذارید.
هندوستان به واسطه جشنوارههای متنوعش مشهور است .در چندی گری هم هر سال 7 جشنواره پر شور برگزار میشود. جشن برداشت محصول که در ماه آوریل برگزار میشود یکی از جشنوارههای مشهور این شهر است. در این جشنواره زنان و مردان با لباسهای محلی به معابد میروند و برای افزایش برکت زندگی دعا میکنند. جشنواره انبه در چندیگر یکی از مراسمهای پر زرق و برق است که تلاش دارد اهمیت پرورش انبه و انواع مختلف مربا، ترشی و کنسرو آن را در معرض دید قرار دهد.
کرما چیکن یک غذای هندی بسیار خوشمزه و عالی است که در نقاط دیگر جهان هم پخت و سرو می شود. در زیر آموزش پخت آن را قرار داده ایم. اگر علاقمند به غذاهای هندی هستید کرماچیکن یا همان مرغ کرما می تواند پیشنهاد خوبی برای شما باشد. این غذای خوشمزه و تند داخل سس پیاز، بادام هندی و ادویه جات تهیه می شود.
مواد لازم:
۲ تا ۳ عدد سینه مرغ بدون استخوان
۴ حبه سیر
۱ عدد زنجبیل تازه
½ قاشق چای خوری زردچوبه
آب نصف لیمو
۲ عدد پیاز متوسط
۱ عدد فلفل تند
½ قاشق چایخوری تخمه رازیانه
½ پیمانه بادام هندی و مقداری اضافه برای تزئین
۳ قاشق غذاخوری ماست
۲ قاشق غذاخوری کره + ۱ بند انگشت روغن
۱ عدد چوب دارچین
۳ عدد تخمه هل
۱ قاشق چای خوری ادویه تند
۱ قاشق چای خوری پودر تخمه گشنیز
۲ قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی
۲ قاشق غذاخوری خامه
نمک
آب
گشنیز خرد شده
سینه مرغ را در اندازه های کوچک مکعبی خرد کنید.
سیر و زنجبیل را پوست گرفته و روی مرغ رنده کنید.
½ قاشق چای خوری پودر زردچوبه، ۱ قاشق چای خوری نمک و آب نصف لیمو را به مرغ اضافه کنید و خوب هم بزنید و به همه جای مرغ برسد. سپس مرغ را به مدت نیم ساعت داخل یخچال قرار دهید.
پیازها را پوست گرفته و خرد کنید. فلفل را نیز خرد کنید و به همراه تخم گشنیز به پیاز اضافه کنید. مواد را داخل مخلوط کن یا غذاساز بریزید و به مدت ۱ الی ۲ دقیقه آسیاب کنید تا تبدیل به پوره شود. سپس پوره به دست آمده را کنار بگذارید.
دوباره داخل همان ظرف مخلوط کن بادام هندی ها را همراه با ۳ قاشق غذاخوری ماست مخلوط کنید. (نیاز نیست ظرف مخلوط کن را بشوئید.) شاید در این مرحله نیاز باشد که کمی آب به مواد اضافه کنید.
کره را داخل تاوه روی شعله قرار دهید و به اندازه ۱ بند انگشت هم روغن اضافه کنید تا کره نسوزد.
پوره پیاز را به روغن اضافه کنید و به مدت ۶ الی ۷ دقیقه سرخ کنید تا کاملا خشک شود و روغن از آن جدا شود. در این مرحله باید کاملا صبور باشید تا خامی پیاز که ماده اولیه ما را تشکیل می دهد گرفته شود.
در مرحله بعد دارچین، هل، ادویه تند، فلفل قرمز، پودر گشنیز و رب گوجه فرنگی را اضافه کنید و مواد را به مدت ۱ الی ۲ دقیقه سرخ کنید.
در این مرحله مرغ ها را به مواد داخل تاوه اضافه کنید و خوب هم بزنید تا مرغ ها نیمه پز شود.
سپس کمی آب اضافه کنید تا سس غذا درست شود. مقدار آب بستگی به میزان غلظتی که می خواهید دارد. نمک را اضافه کنید و بگذارید روی حرارت متوسط بپزد.
در آخر کمی خامه سنگین و به اندازه یک مشت گشنیز خرد شده به مواد اضافه کنید.
سپس روی آن را با بادام هندی، گشنیز و زنجبیل تزئین کنید و با برنج میل کنید.