تحقیقی که که اخیراً با همکاری پژوهشگران دو دانشگاه در شهر نیویورک، دانشگاه روچستر و دانشگاه استونی بروک انجام شده، نشان داده است که افرادی که به پهلو میخوابند نسبت به اشخاصی که به پشت یا روی شکم میخوابند کمتر احتمال دارد که به بیماریهای مختل کننده مغز یا حافظه مبتلا شوند. علت این است که در این افراد آسانتر از ترکیبات شیمیایی سمی که در جریان فعالیتهای روزمره در مغز تشکیل شده است، خلاص می شوند.
این پژوهشگران راه حل ارائه شده از سوی خود را روشی انقلابی برای محافظت از مغز در مقابل بیماریها می دانند. نتیجه پژوهشی که پیش از این در دانشگاه روچستر نیویورک انجام شده بود، حاکی از این بود که مغز بر خلاف بقیه بدن که برای دفع مواد سمی به سیستم لنفاوی متکی است، از روش خاص و منحصر بهفردی برای آزاد شدن مواد سمی برخوردار است.
پژوهشگران دانشگاه روچستر متوجه شده بودند که فرایند پاکسازی آنقدر انرژی میبرد که اگر قرار باشد در مدت بیداری انجام میشود، جلوی فکر کردن را می گیرد و در نتیجه لازم است که در مرحله خواب این کار انجام شود.
دکتر مایکن ندرگارد سرپرست پروژه پژوهشی در مورد این فرآیند گفته است: «میتوانید آن را مانند یک مهمانی در خانه در نظر بگیرید. یا باید مهمانها را سرگرم کنید یا خانه را جمعوجور کنید، ولی نخواهید توانست هر دو کار را با هم انجام بدهید.»
به گزارش آنا، پژوهش تازه نشان داده است که خوابیدن به پهلو به شکل مؤثرتری مواد سمی تشکیل شده در مغز را دفع میکند. به گفته دکتر ندرگارد، به پهلو خوابیدن «مسأله مهمی است که احتمال ابتلا به آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماریهای عصبی را کاهش میدهد.»
در این پژوهش از اسکنهای MRI برای بررسی سیستم پاکسازی مغزی –که به آن سیستم گلیمفاتیک گفته میشود- استفاده شده است.
پژوهشگران در این مقاله که در ژورنال Neuroscience منتشر شده است، یادآوری کردهاند که رایجترین شیوه خوابیدن چه در انسانها و چه در حیوانها –حتی حیوانات وحشی- خوابیدن به پهلو است.
به گفته دکتر هلن بِنوِنیست، یکی دیگر از همکاران پروژه و از نگارندگان مقاله پژوهشی، میان اختلالات خواب و انواع مختلف زوال عقل همبستگی آماری وجود دارد. وی میافزاید اکنون بیش از پیش مشخص شده است که اختلالات خواب به از میان رفتن حافظه در بیماری آلزایمر شتاب میبخشد.
دکتر هلن بِنوِنیست و دکتر هدوک لی از همکاران پروژه تحقیقاتی
بنونیست میگوید: «ما به اتکا به یافتههایمان پیشنهاد میکنیم که وضیت بدن و کیفیت خواب در ارزیابی رها شدن مغز از پروتئینهای آسیبرسان که میتوانند در ایجاد بیماریهای مغز نقش داشه باشند، مورد توجه قرار گیرد.»