به گزارش شفاف: آلزایمر و پارکینسون؛ دو بیماری شایع و آزاردهنده که بدون شک همه افراد از آنها فراری هستند؛ اما از چه طریق می توان مانع ابتلا به چنین بیماری هایی شد؟ آیا برای پیشگیری از بروز چنین مشکلاتی تنها باید به درمان های دارویی چشم دوخت یا تغییرات کوچک در عادت های زندگی هم می تواند در این امر مؤثر باشد؟ آیا مصرف یا عدم مصرف مواد غذایی خاص می تواند در کاهش یا افزایش احتمال ابتلا به این دو بیماری نقشی داشته باشد.
پاسخ به این سؤالات برای علاقه مندان و شیفتگان قهوه خوشحال کننده است؛ چراکه مصرف قهوه می تواند تا حدی زیادی مانع دچار به چنین مشکلاتی می شود. بر اساس یافته های به دست آمده از آخرین تحقیقات انجام شده، مصرف 3 الی 5 فنجان قهوه در طول روز نقش مؤثری در حفظ کارکردهای شناختی مغز و پیشگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با زوال عقل ایفا می کند.
از آنجایی که عوامل زمینه ساز ابتلا به بیماری های هم چون آلزایمر و پارکینسون شناسایی شده اند، دانشمندان درصدد هستند با انجام تحقیقات گسترده راه های پیشگیری از بروز این دو مشکل را شناسایی کنند. در همین راستا، مطالعات صورت گرفته نشان از دارد که نوشیدن مستمر و طولانی مدت قهوه می تواند تا 27 درصد زندگی بدون این دو بیماری را تضمین کند. در واقع، قهوه با کمک به حفظ قوای شناختی مغز مانع از اضمحلال آن می شود؛ اتفاقی که به دلیل وجود ترکیباتی مانند کافئین و آنتی اکسیدان در این نوشیدنی رخ می دهد.
بنابراین، اگر جزء آن دسته افرادی هستید که در عین عدم زیاده روی در مصرف قهوه آن را از سبد غذایی شان حذف نمی کنند به احتمال قوی رنگ بیماری های مرتبط با کارکردهای شناختی و یادآوری مغز را نخواهید دید. بهتر آن است تا دیر نشده جایی برای این نوشیدنی مفید در برنامه غذایی روزانه تان باز و مصرف آن را فراموش نکنید.
منبع : سلامت نیوز
در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای توقف یا کند کردن بیماری پارکینسون وجود ندارد. درمان هایی که در حال حاضر وجود دارند براساس علائم فردی هر بیمار است.
براساس مطالعه جدیدی که در چندین دانشگاه بین المللی جهان صورت گرفت، محققان موفق به شناسایی دو داروی ضد مالاریا شدند که پیشرفت این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد.
تیم بین المللی این مطالعه - از جمله اعضای دانشگاه فنی نانیانگ سنگاپور، بیمارستان مک لین و دانشکده پزشکی هاروارد در بلمونت، یافته های خود را در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کردند.
حدوداً ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری پارکینسون هستند. پارکینسون یک بیماری دژنراتیو عصبی، ناتوانکننده و پیشرونده است که توسط جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ کشف شد.
مشخصات بیماری عبارتند از حرکت کند و کاهش یافته، سفتی و لرزش عضلانی و عدم تعادل، جویدن ناقص، اختلال در بلع و در سخن گفتن.
این بیماری در اثر تحلیل سلولهای مغزی تولید کننده دوپامین در سنین بالای ۶۰ سال رخ میدهد (معمولا از ۴۰ سالگی تا ۷۰ سالگی). تقریبا ۶۶% بیماران طی ۵ سال اول بیماری و هشتاد درصد پس از ۱۰ سال دچار ناتوانی میشوند
بیماری پارکینسون سلول های ترشح کننده دوپامین در مغز را دچار اختلال می کنند. دوپامین یک ماده شیمیایی برای کنترل حرکت است که در نتیجه آن سلول به تدریج دچار مرگ می شود.
براساس مطالعه جدید، محققان تاثیر ۱۰۰۰ دارو را مورد بررسی قرار دادند و در بین آنها دو داروی ضد مالاریا به عنوان روشی برای درمان این بیماری تایید شد. این دو دارو کلروکین و آمودیاکین بودند.
این دو دارو بر روی موش های آزمایشگاهی که علائم شبه پارکینسون داشتند امتحان شدند. در نتیجه مصرف این دو دارو کنترل حرکت بهبود بخشیده شد و علائم حرکت پریشی (دیسکنزی) که از عوارض مصرف داروهای کنونی پارکینسون است، در آن ها مشاهده نشد.(مهر)
ازجمله بیماریهایی که بسیاری از افراد مسن به دلیل لرزش دستها، نگران ابتلا به آن هستند، پارکینسون است. گرچه لرزش این افراد اغلب به علت پیری است و میان لرزش پارکینسون و لرزش پیری تفاوت وجود دارد.
دکتر محمد روحانی، متخصص مغز و اعصاب در اینباره توضیح میدهد: در بیماری پارکینسون، لرزش اندامها هنگام استراحت وجود دارد، اما لرزش پیری مواقعی اتفاق میافتد که فرد جسمی مانند یک سینی چای را در دست نگه میدارد. بعلاوه لرزش پیری اغلب دوطرفه است، ولی لرزش پارکینسون اغلب از یک طرف شروع میشود. از سوی دیگر، لرزش پارکینسون برخلاف لرزش پیری، با کندی حرکات همراه است. درواقع، کندی حرکات، علامت اصلی ابتلا به بیماری پارکینسون است.
بیماری پارکینسون، دومین بیماری شایع تخریبی مغز پس از آلزایمر است که به دلیل تخریب پیشرونده سلولهای بخشی از مغز به نام ماده سیاه که واسطه شیمیایی به نام دوپامین ترشح میکنند، ایجاد میشود. یکی از وظایف مهم دوپامین تسهیل و تنظیم حرکات انسان است.
بیماری پیری که جوانها را هم گرفتار میکند
با وجود آن که علت دقیق این تخریب سلولی هنوز نامشخص است، اما بررسیها به نقش بعضی از عوامل محیطی و ژنتیکی در این زمینه اشاره میکنند.
این متخصص در گفتوگو با جامجم با تاکید بر اینکه بیشترین شیوع بیماری پارکینسون در دهه پنج و شش زندگی است، میافزاید: 5 تا 10 درصد بیماران در سنین پایینتر یعنی پیش از 40 و حتی پایینتر از 20 سالگی به این بیماری مبتلا میشوند که زیر 20 سال، احتمال تاثیر فاکتورهای ژنتیکی در ابتلا به پارکینسون بیشتر است. در دیگر بیماران مبتلا، بخصوص کسانی که در سنین بالاتر گرفتار این بیماری میشوند، نقش عوامل ژنتیک کمرنگتر است.
کندی حرکات، علامت خطر پارکینسون
روحانی با تاکید بر این که به دنبال ابتلا به پارکینسون، کندی حرکات تمام بدن را درگیر میکند، توضیح میدهد: این کندی به صورت کاهش پلک زدن و کاهش میمیک صورت نمود پیدا میکند که در اصطلاح به آن «صورت ماسکه» میگویند. تکلم در مبتلایان به پارکینسون نیز کند و آهسته میشود. به گونهای که صدای این افراد با تن پایین است. همچنین بلع مبتلایان نیز کند میشود تا جایی که به علت کندی بلع، بزاق از گوشه دهان بیرون میریزد. کندی راه رفتن نیز به صورت قدمهای کوتاه، آهسته و چسبیده به زمین همراه با قفل شدن قدمها و خم شدن تنه به جلو ظاهر میشود. کندی حرکات دست، باعث اختلال در نوشتن میشود. حتی بدخطی و ریزشدن دستخط نیز در این بیماران شایع است.
وی تاکید میکند: از دیگر علائم اصلی این بیماری میتوان به لرزش اندامها در حالت استراحت، سفتی اندامها و از بین رفتن رفلکسهای تعادلی بدن اشاره کرد. البته کندی حرکات و لرزش، معمولا از یک طرف بدن (مثلا دست چپ) شروع میشود و بتدریج دیگر اندامها را نیز گرفتار میکند.
پارکینسون فقط اختلال حرکتی نمیآورد
هرگز تصور نکنید بیماری پارکینسون فقط سیستم حرکتی را درگیر میکند؛ حدود 40 درصد بیماران مبتلا با گذشت زمان، دچار اختلال حافظه و فراموشی میشوند.
این متخصص مغز و اعصاب با تاکید بر اینکه درصد قابل توجهی از بیماران پارکینسونی دچار اختلالات خلقی هستند که مهمترین آنها افسردگی است، میافزاید: اختلالات خواب به صورت بیخوابی، خوابآلودگی طی روز، دست و پا زدن و فریاد کشیدن حین خواب نیز در این بیماران شایع است. در مراحل پیشرفته بیماری به دنبال مصرف داروهای ضدپارکینسون در گروهی از بیماران، توهمات بینایی نیز ظاهر میشود.
پارکینسون، قابل کنترل و نه درمان
خوشبختانه برای درمان بیماری پارکینسون در چند دهه گذشته درمانهای موثر و مفیدی کشف شده است که شامل درمانهای دارویی و جراحی میشود. بیماری در حال حاضر نهتنها کشنده محسوب نمیشود بلکه بیماران مبتلا طول عمر تقریبا طبیعی دارند و کیفیت زندگیشان نیز بهبود قابل توجهی پیدا کرده است. البته امروزه توصیه میشود در مراحل اولیه و به محض تشخیص بیماری درمان دارویی شروع شود.
روحانی معتقد است از آنجا که بیماری پارکینسون یک بیماری تخریبی سیستم عصبی است در حال حاضر درمانی که بتواند سیر این بیماری را متوقف کند وجود ندارد. ولی درمانهای موثری برای کنترل علائم این بیماری وجود دارد که حتی در مراحل پیشرفته بیماری نیز موثر خواهد بود. در حال حاضر بهترین درمان برای کنترل علائم حرکتی بیماری پارکینسون، استفاده از ترکیبات لوودوپا است. البته با گذشت زمان به دنبال مصرف این دارو عوارضی نظیر حرکات اضافه و نوسانات حرکتی ایجاد میشود که نیاز به درمانهای دیگر را اجتنابناپذیر میکند. جراحی از طریق کاشت الکترود در هستههای قاعدهای مغز و تحریک الکتریکی آن نیز از دیگر درمانهای پارکینسون است که از ده سال قبل امکان این جراحی در ایران فراهم شده است.
برنامهای خاص برای زندگی با پارکینسون
مبتلایان به بیماری پارکینسون باید تا حد امکان، فعالیت فیزیکی کافی و مناسب داشته باشند. ورزش منظم روزانه نظیر پیادهروی نیز به طور جدی به این بیماران توصیه میشود.
به گفته این متخصص مغز و اعصاب با توجه به شیوع بالای یبوست در مبتلایان به پارکینسون، علاوه بر تحرک کافی، مصرف آب و مایعات فراوان و غذاهای حاوی فیبر بالا نظیر سبزیجات و میوهجات توصیه میشود. همچنین لوودوپا که داروی اصلی این بیماری است باید با فاصله از غذا بویژه غذاهای پروتئیندار مصرف شود.
وی با اشاره به باورهای غلطی که در ارتباط با پارکینسون وجود دارد، میگوید: پارکینسون بیماریای نیست که تحت تاثیر بیماریهایی چون پرکاری تیروئید یا شکستن قولنج انگشتان ایجاد شود، اما مواجهه با برخی مواد مسمومیتزا چون الکل صنعتی، منواکسیدکربن و سموم دفع آفات ممکن است به بروز نوعی از پارکینسون منجر شود.
پونه شیرازی - دانش و سلامت
تحقیقی که که اخیراً با همکاری پژوهشگران دو دانشگاه در شهر نیویورک، دانشگاه روچستر و دانشگاه استونی بروک انجام شده، نشان داده است که افرادی که به پهلو میخوابند نسبت به اشخاصی که به پشت یا روی شکم میخوابند کمتر احتمال دارد که به بیماریهای مختل کننده مغز یا حافظه مبتلا شوند. علت این است که در این افراد آسانتر از ترکیبات شیمیایی سمی که در جریان فعالیتهای روزمره در مغز تشکیل شده است، خلاص می شوند.
این پژوهشگران راه حل ارائه شده از سوی خود را روشی انقلابی برای محافظت از مغز در مقابل بیماریها می دانند. نتیجه پژوهشی که پیش از این در دانشگاه روچستر نیویورک انجام شده بود، حاکی از این بود که مغز بر خلاف بقیه بدن که برای دفع مواد سمی به سیستم لنفاوی متکی است، از روش خاص و منحصر بهفردی برای آزاد شدن مواد سمی برخوردار است.
پژوهشگران دانشگاه روچستر متوجه شده بودند که فرایند پاکسازی آنقدر انرژی میبرد که اگر قرار باشد در مدت بیداری انجام میشود، جلوی فکر کردن را می گیرد و در نتیجه لازم است که در مرحله خواب این کار انجام شود.
دکتر مایکن ندرگارد سرپرست پروژه پژوهشی در مورد این فرآیند گفته است: «میتوانید آن را مانند یک مهمانی در خانه در نظر بگیرید. یا باید مهمانها را سرگرم کنید یا خانه را جمعوجور کنید، ولی نخواهید توانست هر دو کار را با هم انجام بدهید.»
به گزارش آنا، پژوهش تازه نشان داده است که خوابیدن به پهلو به شکل مؤثرتری مواد سمی تشکیل شده در مغز را دفع میکند. به گفته دکتر ندرگارد، به پهلو خوابیدن «مسأله مهمی است که احتمال ابتلا به آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماریهای عصبی را کاهش میدهد.»
در این پژوهش از اسکنهای MRI برای بررسی سیستم پاکسازی مغزی –که به آن سیستم گلیمفاتیک گفته میشود- استفاده شده است.
پژوهشگران در این مقاله که در ژورنال Neuroscience منتشر شده است، یادآوری کردهاند که رایجترین شیوه خوابیدن چه در انسانها و چه در حیوانها –حتی حیوانات وحشی- خوابیدن به پهلو است.
به گفته دکتر هلن بِنوِنیست، یکی دیگر از همکاران پروژه و از نگارندگان مقاله پژوهشی، میان اختلالات خواب و انواع مختلف زوال عقل همبستگی آماری وجود دارد. وی میافزاید اکنون بیش از پیش مشخص شده است که اختلالات خواب به از میان رفتن حافظه در بیماری آلزایمر شتاب میبخشد.
دکتر هلن بِنوِنیست و دکتر هدوک لی از همکاران پروژه تحقیقاتی
بنونیست میگوید: «ما به اتکا به یافتههایمان پیشنهاد میکنیم که وضیت بدن و کیفیت خواب در ارزیابی رها شدن مغز از پروتئینهای آسیبرسان که میتوانند در ایجاد بیماریهای مغز نقش داشه باشند، مورد توجه قرار گیرد.»
یکی از پژوهشگران دانشگاه نیوجرسی آمریکا روش جدیدی را برای تشخیص بیماری آلزایمر شناسایی کرده که می تواند در درمان این بیماری بسیار موثر باشد. او برای تشخیص این بیماری از آزمایش صدا استفاده می کند که بسیار ساده بوده و با شنیدن صدای فرد از طریق تلفن نیز امکان پذیر است.
پروفسور «سونا پاتل» در این رابطه اعلام کرد که او در این پروژه تحقیقاتی از مطالعات پیشین در رابطه با تفاوت الگوهای صوتی بین میانسالان و افراد مبتلا به بیماری پارکینسون استفاده کرده است. او در توضیحاتش می گوید: «صدای شما واقعا مهم است. شما به طور اتوماتیک با صدای خود واکنش نشان می دهید. در حال حاضر این سوال مطرح می شود که آیا ما می توانیم در شناسایی سایر اختلالات عصبی از صدا استفاده کنیم یا نه ؟»
به گزارش مهر، بر اساس گفته های پروفسور پاتل، علائم مراحل اولیه بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون بسیار به یکدیگر شباهت دارند. وی در توضیح این پدیده می گوید: « زمانی که این بیماری به اندازه کافی پیشرفت کرده و سپس تشخیص داده شود، کار زیادی برای درمان آن نمی توان انجام داد. اما تشخیص این بیماری ها در حالی که مراحل اولیه خود را طی می کنند، در روند درمان بسیار موثر است.»
پروفسور پاتل معتقد است که اگر تغییراتی در الگوهای صدای یک فرد ایجاد شود، می توان با روش های غیرتهاجمی و ارزان تر، بیماری های پارکینسون و آلزایمر را در حالی که مراحل اولیه خود را طی می کنند، تشخیص داد. علاوه بر این او اظهار داشت که آزمایش تغییرات الگوی صدا بسیار ساده بوده و می توان آن را از طریق تلفن نیز انجام داد.
محققان دانشگاه مونترال کانادا دریافتند که بیماری پارکینسون در سلول های عصبی پیچیده ای ایجاد می شود که دارای انشعابات فراوان هستند و در نتیجه به سطوح بالایی از انرژی نیاز دارند. در این انشعابات پیام رسان های شیمیایی آزاد می شوند.
این سلول های عصبی مانند موتوری عمل می کنند که به طور مداوم با سرعت بالا در حال حرکت است و نیاز شدیدی به تولید مقادیر بسیار زیاد انرژی برای این امر دارد و در صورتی که این انرژی تامین نشود فرسوده شده و دچار مرگ زودس می شوند.
به گزارش مهر، این امر منجر به کشف داروهایی می شود که به کاهش مصرف انرژی یا کاربرد موثرتر آن در سلول های عصبی کمک خواهد کرد. بدین طریق آسیبی که در طول زمان ایجاد می شود کاهش یافته و ابتلا به بیماری های عصبی نیز به نوبه خود کاهش می یابد.
بیماری پارکینسون در نتیجه مرگ سلول های مغزی در برخی از مناطق محدود مغز رخ می دهد. سلول های مغزی که تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار گرفته اند، دوپامین ترشح می کنند. این ماده یک پیام رسان شیمیایی است که به تنظیم حرکت، پاسخ عاطفی و عملکرهای دیگر کمک می کند.
با پیشرفت بیماری، میزان دوپامین تولید شده در مغز کاهش می یابد و علائم مربوطه - از جمله لرزش، کندی حرکت، سفت شدن بدن و اختلال در تعادل - به تدریج بدتر شده و راه رفتن، حرف زدن، نگاه کردن دچار مشکل می شود و فرد دیگر نمی تواند زندگی عادی داشته باشد.
محققان معتقدند که با بالا رفتن سن، پیچیدگی سلول های عصبی موجب آسیب پذیرتر شدن سلول های مغزی می شود و آن ها به مرور زمان دچار اختلال در عملکرد شده و از بین می روند و بدین طریق بیماری پارکینسون روی می دهد.
مطالعات این محققان نشان می دهد که بیماری پارکینسون به دلیل برافروختن و خودسوزی سلول های مغز بوجود می آید.این آزمایش ها که به مدت سه سال به طول انجامیده نشان می دهد که میتوکندری موجود در نواحی از مغز که به پارکینسون مرتبط هستند، بیش از اندازه داغ است.میتوکندری موتورخانه سلول است.
به گزارش ایرنا،مطالعات بیشتر نشان داد که این بخش از مغز بسیار پیچیده است و برای عملکرد به سطح بالای انرژی نیاز دارد و دلیل خودسوزی سلول ها نیز کمبود انرژی است.
این مطالعه راهکارهای ارزشمندی را برای پیشگیری و درمان پارکینسون در اختیار محققان قرار می دهد.
پارکینسون پس از آلزایمر شایع ترین بیماری سیستم اعصاب است که بر اثر کاهش دوپامین و اختلال جسم سیاه مغز ایجاد می شود. روش های رایج کنترل این بیماری، داروی هایی هستند که با تحریک مغز، به ترشح دوپامین کمک می کنند. این روش ها بیماری را درمان نمی کنند، بلکه علایم را کاهش می دهد و پاسخ آن روی افراد مختلف، متفاوت است.
جسم سیاه پیام های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می گیرد و باعث اختلال در تعادل و کنترل عضلات می شود.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش یک دست آغاز می شود و به تدریج اکثر اندام را درگیر می کند.حدود 10 میلیون نفر در سراسر جهان به این اختلال مبتلا هستند.
به گزارش مرکز پیشگری و کنترل بیماری آمریکا، در این کشور از هر 500 نفر یک نفر به این بیماری مبتلا است. احتمال ابتلا به پارکینسون در مردان 1.5 برابر زنان است.نتایج این تحقیقات در نشریه Current Biology منتشر شده است.
از ماده سیاه تا چربی اشباع نشده
بخشی از مغز که با عنوان «ماده سیاه» شناخته میشود مسئولیت تولید مادهای شیمیایی به نام دوپامین را بهعهده دارد. وقتی سلولهای عصبی این ناحیه دچار عارضه و آسیب میشود با تخریب سلولها تناسب بین مقدار دوپامین و ماده شیمیایی دیگری به نام استیل کولین بر هم میخورد و از آنجا که ترشحات تحریککننده بیش از ترشحات مهارکننده بروز پیدا میکند، آشفتگیهای ناشی از آن در فرد سبب ایجاد اختلال در حرکتهای ارادی و عدم مهار یا کنترل حرکات میشود. البته باید ذکر کرد سطح دوپامین باید تا بیش از دوسوم کاهش یابد تا بتوان علائم بالینی این بیماری را در فرد مشاهده کرد.
صدمه دیدن تروماتیک در ناحیه مغزی میانی، کمبود اسیدفولیک، وجود تومورها و عفونتها، استفاده زیاد از انواع فنوتیازین و داروهای آنتیسایکوتیک، قرار داشتن در معرض آفتکشها، استفاده از چربیهای اشباعنشده، عوامل ژنتیک همچون آترواسکلروز و همچنین مسمومیتهای ناشی از مواد جیوهای یا منوکسیدکربنی یا منگنز باعث افزایش احتمال و به تبع آن سرعت گرفتن ابتلا به این بیماری عصبی میشود. این بیماران اکثرا از نظر عقلانی مشکلی ندارند.
پارکینسون در اغلب مواقع از یک طرف بدن حمله خود را آغاز میکند و طی مدت پیشرفت خود به طرف دیگر بدن نیز آسیب میرساند. از نظر جنسیتی نیز مردان بیشتر از زنان به آن مبتلا میشوند.
نشانههای تشخیص فرد مبتلا
همچنان که اشاره شد در برخی افراد میتوان از 30 یا 40 سالگی بعضی از علائم بیماری را تشخیص داد اما معمولا افرادی با سن بالاتر از 60 سال، بیشتر به این بیماری دچار میشوند. از این رو اگر کسی از نزدیکانتان دارای نشانههای گفته شده در ادامه این نوشتار باشد، بهتر است بدانید نیاز به معاینه دقیق پزشکی برای اطمینان از ابتلا یا عدم ابتلا به پارکینسون دارد:
لرزش دست و پا: معمولا در زمان استراحت بیشتر از مواقع فعالیت بروز میکند. لرزشهای ناشی از پارکینسون را میتوان در نواحی دست و پا مشاهده کرد.
پیچخوردگی: حرکتی کم و بیش چرخشی بخصوص در انگشت شست صورت میگیرد (حالتی که به «دیسکینزی» معروف است) و وضعیت این انگشت نسبت به انگشتان دیگر مقداری دگرگون به نظر میرسد.
سفتی عضلات: از آنجا که این بیماری بر سیستم عصبی مرکزی بدن اثر میگذارد، فرد مبتلا احساس میکند بهتدریج عضلات بدنش سفتتر میشود. طوری که حرکت دادن اندامها برای او دشوار و بسیار سخت میشود.
مشکل در راه رفتن: شخص بهخوبی سابق نمیتواند راه برود و اظهار میکند یک پای او سفت شده. هنگام قدم زدن، پای آنها به سمت بیرون انحراف پیدا میکند (دستشان نیز از بخش مچ کمی به سمت بیرون خم میشود) و در مراحل پیشرفته اندامهای دیگر نیز دچار همین وضعیت میشوند؛ به گونهای که فرد مبتلا دچار کندی در حرکت شده (با عنوان «برادیکینزی» مشهور است) و موقع جابهجا شدن، به اصطلاح عامیانه لخلخکنان حرکت میکنند و در مراحل پیشرفته نیز به طور کلی دچار بیحرکتی (یا «آکینزی» و ناتوانی در حرکت) میشوند.
دشواری در بلع: از دیگر علائم این بیماری سخت شدن کنترل ماهیچههای دهان بخصوص هنگام قورت دادن آبدهان است. شخص مبتلا حتی بهسختی آب دهانش را فرو میبرد و اغلب در ناحیه دهانی دچار آبریزش است.
ابتلا به یبوستهای پیاپی: در مواقعی که شخص دارو مصرف میکند در ناحیه معده و روده حرکتهای هضمی و انتقالی کاهش پیدا میکند و یبوستهای ناشی از آن موجب شکایت بیمار میشود.
اختلال خواب: معمولا یکی دیگر از نشانههای این بیماری، به هم ریختگی وضعیت خواب شخص است.
کاهش و از دست دادن حس بویایی یا قدرت تکلم: مبتلایان به پارکینسون در تشخیص بو نیز دچار مشکل میشوند. صحبت کردن در اغلب آنها کند و آهسته صورت میگیرد.
تغییرات جسمی دیگر: بسیاری از مبتلایان نمیتوانند صاف بایستند و رو به جلو خم میشوند. همچنین دفعات پلک زدن آنها کمتر میشود و صورتشان حالتی سرد و چوبین به خود میگیرد.
مراقبتهای خانگی و درمانی
هر چند روشهای جراحی برای رفع لرزشهای شدید و همچنین شیوههایی چون تحریک بخشهایی از مغز با استفاده از الکترودهای مخصوص از سوی برخی متخصصان رایج است، اما گفته میشود باوجود انجام تحقیقات بسیار، هنوز راهکارهای قطعی برای درمان این عارضه یافت نشده است. با این حال، بیشتر پزشکان نه برای معالجه، بلکه برای کاهش سرعت پیشروی بیماری از برخی داروها به جای عمل جراحی بهره میگیرند تا سطح دوپامین را در مغز بالا ببرند، هر چند همین داروها نیز عوارض خاص خود را دارند. به عنوان مثال، یکی از پرکاربردترین داروهایی که برای رفع مشکل برادیکینزی تجویز میشود باید همراه با دارویی دیگر استفاده شود تا بهخوبی عمل کند. این همراهی دارویی اگرچه از برادیکینزی جلوگیری میکند، اما خود باعث ایجاد مشکل دیسکینزی یا پیچخوردگی میشود. از این مراقبتهای مداوم پرستارانه برای این بیماران ضرورت مییابد.
ـ همواره طبق توصیههای پزشک عمل کنید و اگر درباره مورد یا موارد خاصی شک دارید حتما از پزشک معالج بیمارتان راهنمایی و مشاوره بخواهید.
ـ بیماران مبتلا به پارکینسون اغلب به دلیل وضعیت خود دچار حالتی میشوند که به بحران پارکینسونی معروف است. این بحران میتواند با علائمی چون عرق کردن بسیار و احساس تنگی نفس همراه با بروز حالات برادیکینزی خود را نشان دهد. از این رو یادگیری روشهای امدادی و بخصوص کمک تنفسی و ماساژ قلبی برای کسانی که بیشتر با این بیمار سروکار دارند ضروری است.
ـ یکی از عواقب ابتلا به پارکینسون در بسیاری از مبتلایان، بویژه آنها که اطرافیانشان اصول مراقبت بهینه را فرانگرفتهاند، همراهی اختلالات دیگر همچون افسردگی است. بسیار مهم است که در پرستاری از اینگونه بیماران علاوه بر امدادهای درمانی جسمی، جنبههای روانی و تقویت روحیه نیز در نظر گرفته شود. به این منظور هر قدر در آنها امیدواری ایجاد کنید و فضایی نشاطبخش فراهم آورید، خود بیمار و خانواده او آسایش بیشتری خواهند داشت. ترغیب بیمار به کارهایی چون باغبانی، نه تنها باعث سرگرم شدن وی میشود بلکه سبب فعال شدن مفاصل او بویژه در ناحیه دست خواهد شد که مفید است.
ـ اگر از برنامههای حفظ و تقویت عضلانی پیروی شود، عوارض مشکلساز بیماری دیرتر فرد مبتلا را زمینگیر میکند. به این منظور بهتر است از سوی اعضای خانواده، پیادهروی، شنا و حتی استفاده از دوچرخههای ثابت در این برنامهها گنجانده شود و نزدیکان به تشویق بیمار برای پیروی از این گونه فعالیتها بپردازند.
ـ داروهای مصرفی این گروه از بیماران معمولا سبب کاهش فرآیندهای گوارشی و عمل ضعیف دستگاه هاضمه میشود. در نتیجه این مشکل اغلب آنها با یبوست دست به گریبان خواهند بود. از نظر خوراکی اگر غذاهای فیبردار و ملین در رژیم غذایی این افراد بگنجانید مشکلات بیمار از این نظر کاهش فوقالعادهای خواهد داشت.
ـ پس از مشورت با پزشک، بهتر است در وعدههای غذایی مبتلایان، خوراکیهایی بگنجانید که ویتامین B3 و اسید فولیک داشته باشند زیرا این مواد غذایی در بدن مبتلایان به پارکینسون افت زیادی دارد و هر قدر کاهش آن بیشتر باشد بیماری با سرعت بیشتری فرد را ناتوان و زمینگیر میکند.
ـ به دلیل اختلال در به حرکت درآوردن اندام و کاهش توانایی فرد در بلع، مدت غذا خوردن مبتلایان طولانیتر و سختتر از افراد عادی است. سعی کنید صبر و حوصله بیشتری هنگام غذا خوردن آنها داشته باشید.
ـ نوشیدن روزانه حداقل 2 لیتر مایعات میتواند در رفع کمآبی بدن این دسته افراد مفید باشد و به کاهش مشکلات یبوست منجر شود.
ـ غذاهای نرم برای این افراد بهتر است. (نه خیلی رقیق و به شکل کمی غلیظ یا پوره مانند)
ـ هنگام خواب بهتر است از تشکی استفاده شود که کمی سفتتر از حالت معمول باشد و شخص مبتلا به پشت بخوابد. این روش باعث میشود اختلال در ستون مهرهها دیرتر پدید آید.
ـ مبلهای راحتی یا صندلیهایی با نشیمنگاه بسیار نرم برای این دسته افراد چندان مناسب نیست، چرا که بر سرعت تخریب جسمی بیمار میافزاید.
ـ بیمار را ترغیب کنید همواره از عصا یا واکر استفاده کند. هنگام استفاده از واکر نیز به او آموزش دهید تا آنجا که میتواند از خم شدن روی دستههای آن خودداری کند.
ـ این بیماران برای استحمام به کمک نیاز دارند. بهتر است به این منظور نیز برنامه استحمام به مواقعی موکول شود که داروها اثرات خود را بر شخص گذاشتهاند و حال بهتری دارد. همچنین در حمام میتوان با ماساژ دادن عضلات از گرفتگیهای دردناک عضلانی در این افراد کاست.
ـ اگر در منزل توالت فرنگی ثابت وجود ندارد، بهتر است از توالتهای فرنگی متحرک و قابل حمل استفاده شود.
ـ به کودکان خانه تاکید کنید هرگز فرد مبتلا به پارکینسون را برای لرزش اندامها یا برای مثال ریختن چای و غذایشان تمسخر نکنند. این کار بهشدت روح و روان بیمار سالمند را آزرده میکند.
چاردیواری - ضمیمه دوشنبه روزنامه جام جم
محققان با بررسی مردان آمریکایی-ژاپنی تبار ساکن در هاوایی دریافتند افرادی که در شروع مطالعه بیش از ۲ فنجان شیر در روز می نوشیدند در مقایسه با مردانی که روزانه کمتر از دو فنجان شیر می نوشیدند، به طور میانگین ۳۰ سال بعد سلول های مغزشان در منطقه موسوم به «جسم سیاه» ۴۰ درصد کمتر بود. لازم به ذکر است که در منطقه هاوایی غالباً از مواد آفت کش استفاه می شده است.
به گفته محققان، نابودی سلول های این منطقه از مغز می تواند علامت اولیه بیماری پارکینسون باشد و از چندین دهه قبل از بروز هر نوع علامت مشهود بیماری آغاز می شود. در آغاز مطالعه مردان دارای میانگین سنی ۵۴ سال بودند.
محققان اذعان داشتند که ارتباط بین مصرف بیشتر شیر و نابودی سلول ها در این منطقه از مغز در بین مردان سیگاری وجود نداشت.
همچنین محققان دریافتند که بقایای بجامانده از آفت کش ها، موسوم به اپوکسید هپتاکلر، در مغز ۹۰ درصد از مردانی که بیشتر شیر نوشیده بودند وجود داشت، در حالیکه در مغز افرادی که اصلاً شیر نخورده بودند این رقم ۶۳ درصد بود.
به گزارش مهر، در دهه ۱۹۸۰، مقادیر بالای آفت کش در منابع شیر هاوایی یافت شد، چراکه در آن زمان در این منطقه از آفت کش ها برای کنترل صنعت آناناس استفاده می شد.
در این مطالعه، محققان وضعیت ۴۵۰ مرد آمریکایی ژاپنی تبار را به مدت بیش از ۳۰ سال تا زمان مرگ شان تحت نظر داشتند و بعد از مرگشان آنها را کالبدشکافی کردند.
یافته های این تحقیق بیانگر آن است که رژیم غذایی در پیشرفت بیماری پارکینسون نقش دارد.
به گفته محققان این تحقیق، اکثر افرادی که شیر می نوشند مبتلا به بیماری پارکینسون نمی شوند، بلکه افراد باید نسبت به خوردن مواد خوراکی آلوده به آفت کش ها مراقب باشند.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از هلث، مطالعات محققان دانشگاه علوم پزشکی تایوان نشان می دهد ویروس HCV که عامل هپاتیت است، با آسیب به سلول های عصبی و تکثیر در سیستم عصبی مرکزی، احتمال ابتلا به پارکینسون را 30 درصد افزایش می دهد.
این مطالعه نشان می دهد که HCV سبب مرگ نورون ها شده و ترشح انتقال دهنده عصبی دوپامین را با مشکل مواجه می کند. کاهش دوپامین نقش کلیدی در پارکینسون دارد.
بیماری هپاتیت می تواند در شش ماه درمان شود؛ ولی در 70 تا 80 درصد موارد مزمن می شود و مشکلات کبدی از جمله سرطان و سیروز کبدی را تشدید می کند.
به التهاب کبد، هپاتیت گفته می شود. التهاب کبد می تواند به فیبروز، سیروز یا سرطان کبد منجر شود.
ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری است ولی عفونت های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می شوند.
تاکنون پنج ویروس اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته می شوند.
احتمال سیروز کبدی و سرطان در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع A وE معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می شوند. هپاتیت نوع B،C و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.
حدود 2.7 میلیون نفر در آمریکا به هپاتیت C مبتلا هستند که اکثر آنان از آلوده بودن خود به ویروس ناآگاه هستند.