به گزارش جام جم آنلاین ، تعادل کالری یا تعادل متابولیسم چیست؟ در شبانهروز، ما مقداری غذا میخوریم و ساعاتی را فعالیت میکنیم؛ غذایی که میخوریم، صرف سوخت و ساز اولیه و انرژی فعالیتهایمان میشود. وقتی مقدار غذا و مصرف انرژی مساوی باشد، ما در تعادل هستیم. این تعادل در سالهای اخیر بشدت به هم خورده است. غذا خیلی زیادتر از نیاز استفاده میشود و فعالیت بدنی بشدت کم شده است.
زیادی غذا در قسمتهایی از بدن که به عنوان بافت چربی شناخته میشود؛ ذخیره میشود. بافت چربی به صورت استاندارد در نقاط مختلفی ایجاد میشود. در جلوی شکم، اطراف باسن و اطراف ران. اینها نقاط معمول برای ذخیره کالری اضافی است. وقتی مقدار چربی از این هم زیادتر میشود، چربی به نقاط دیگری مهاجرت یا به عبارت بهتر حمله میکند. داخل بافت عضلانی، درون سلولهای کبدی و بین رودهها ومعده و قلب و خلاصه هر جایی که بتواند. در سالهای نوجوانی و جوانی، بدن به دلیل نیروی جوانی از اثرات سوء این حملات فرار میکند.
با شروع دهه چهارم زندگی یعنی از 30 سالگی به بعد، نیروی جوانی تحلیل میرود و چربیهای تجمع یافته شروع به آسیب میکنند. تنها راه مبارزه با این روند، بازگشت به تعادل متابولیک است.
تعادل متابولیک یعنی به اندازه فعالیت و نیازمان غذا بخوریم. یک وعده غذا شامل یک بشقاب معمولی پلو بعلاوه یک کاسه کوچک خورش و یک پیاله ماست تقریبا 80 درصد نیاز روزانه یک فرد 35 ساله را برای 24 ساعت زندگی ساکن فراهم میکند. اگر این فرد دو عدد میوه کوچک در روز بخورد، بقیه نیازش برطرف میشود. اکنون در نظر بگیریم که این فرد یک صبحانه معمولی شامل نان و پنیر خورده است. اگر این فرد 60 تا 90 دقیقه راه رفته باشد، انرژی حاصل از صبحانه را مصرف کرده است. فرض کنیم این فرد برای وعده شام فقط یک کاسه سوپ میخورد. واضح است جایی برای مصرف انرژی حاصل از این شام ساده نیست و این فرد هر روز حدود 30 گرم و هر ماه حدود یک کیلوگرم چاق میشود.
یک بار مرور کنیم: با یک صبحانه ساده، یک ناهار معمولی، دو عدد میوه و یک شام خیلی سبک به همراه یک ساعت و نیم پیادهروی نهتنها لاغر نشدهایم، بلکه هر روز چاقتر میشویم.
راهحل فقط یک چیز است: ورزش. ورزشی که شما را خسته کند، به نفس نفس بیندازد و باعث تپش قلب شود. اگر روزانه 40 دقیقه بدویم یا در باشگاه فعالیت شدید کنیم یا شنا یا کوهپیمایی کنیم، میتوانیم این بالانس منفی را معکوس کنیم. البته یادمان باشد، حتی با این مقدار ورزش روزانه نمیتوانیم شام کامل بخوریم و باید به همان کاسه سوپ اکتفا کنیم.
دکتر رضا کریمی
فوقتخصص بیماریهای غدد و متابولیسم
وب سایت 5040: استرس میتواند روی سلامت فیزیکی، روحی و احساسی شما اثرگذار باشد. استرس بر بدن شما تأثیرگذار است، حتی اگر متوجه آن نشوید.
هورمونها نقش مهمی در سلامت فرد دارند. آنها میتوانند روی پوست، وضعیت روحی، میل جنسی و... و وزن شما اثرگذار باشند. زمانی که در شرایطی استرس آور قرار دارید بدن به نوعی واکنش دفاعی از خود نشان میدهد و در آن آدرنالین تزریق میشود. انفجار آدرنالین بر ذخیرهی انرژی شما اثر میگذارد و در ادامه باعث ترشح کورتیزول خواهد شد، هورمونی که به بدن پیام میدهد نیاز به جایگزینی انرژی دارد. در نتیجه شما احساس گرسنگی زیاد میکنید و بدن تا زمانی که استرس رفع شود به ترشح کورتیزول ادامه میدهد.
باعث خوردن غذاهای راحت میشود
افزایش میزان کورتیزول باعث سطح بالاتر انسولین شده و منجر به افت قند خون میشود. در این شرایط شما به خوردن مواد قندی و غذاهای چرب تمایل پیدا میکنید. مصرف اینگونه غذاها تأثیر آرامبخش موقتی دارد که به خاطر مواد شیمیایی است که بدن در واکنش به آنها آزاد میکند.
سوخت و ساز بدن کند میشود
در تحقیقی صورت گرفته از 58 زن با میانگین سنی 53 سال در مورد سطح استرس آنها در روز قبل سؤال شد. به این زنها وعدهی غذایی با 930 کالری و 60 گرم چربی داده شد تا میزان سوخت آن در بدن این افراد بررسی شود. زنانی که روز قبل استرس داشتند کالری کمتری سوزاندند و سطح انسولین در بدن آنها بالاتر رفت که این باعث جمع شدن چربی در بدنشان خواهد شد.
با چرخهی خواب تداخل دارد
همهی ما میدانیم نخوابیدن عوارضی برای بدن دارد و افزایش وزن یکی از آنهاست. کمبود خواب میتواند با عملکرد هورمونهای لپتین و گرلین تداخل داشته باشد، موادی شیمیایی که مسئول کنترل اشتها هستند. بعلاوه در زمان خستگی یا عصبانیت شما میل بیشتری به کربوهیدراتها دارید. در کنار همهی اینها با کمبود خواب توانایی بدن برای مقاومت در برابر غذاهای وسوسه کننده تا حد زیادی کاهش مییابد.
باعث کنار گذاشتن وعدههای غذایی میشود
در مورد غذا، استرس نقش مهمی در رژیم غذایی دارد. حتی اگر عادات غذایی خوبی داشته باشید عوامل استرس زا میتوانند باعث شوند در طول روز در مورد تغذیهی خود تصمیمهای زیاد عاقلانهای نگیرید. زمانی که فکر میکنید بیش از حد درگیرید و غذا نمیخورید خود را برای یک بحران در آینده آماده میکنید. کنار گذاشتن وعدهی غذای اصلی میتواند سوخت و ساز بدن را کند کرده و باعث شود کمی بعد احساس گرسنگی کنید.
بعلاوه پایین بودن سطح قند خون کار کردن را برای شما سخت تر میکند و حتی باعث استرس ناخواسته خواهد شد. بنابراین قبل از اینکه تصمیم بگیرید زمانی برای خوردن غذا ندارید سعی کنید ذهن خود را برای خلاف آن متقاعد کنید.