چرا کودکم گریه می‌کند

گریه از مهم‌ترین راه‌های ارتباط کودک با محیط و ابراز نیازهایش است، بنابراین باید گریه او را بشناسیم و به آن اهمیت دهیم. پاسخ به این پرسش که آیا بعضی از کودکان بیشتر گریه می‌کنند؟ مثبت است. بعضی بچه‌ها حساس‌ترند و نسبت به صدا و عوض کردن لباس واکنش نشان می‌دهند که این وضعیت، راه‌حلی ندارد.

در ماه‌های اول زندگی، گریه کودکان در شب بیشتر است، این وضعیت طبیعی است و کودک بتدریج یاد می‌گیرد که مدت بیشتری از شب را در خواب بگذراند. در سن قبل از سه ماهگی گریه کودک قطعا نشانه نیاز اوست.

او برای این‌که غمگین است گریه نمی‌کند، بلکه می‌خواهد نشان دهد که به مراقبش نیازمند است یعنی یا گرسنه است یا پوشکش را خیس کرده یا به هر علتی ناراحت است. در سن قبل از یک‌سال لازم است که بلافاصله با گریه کودک به نیازش پاسخ داده شود.

کودکان در این سن لوس نمی‌شوند، بلکه راضی کردن آنان باعث می‌شود احساس امنیت کنند. بعد از در آغوش گرفتن کودک بهتر است که با او صحبت کنید، آواز آرام بخوانید و با دست‌هایش بازی کنید. بعد از سه ماهگی کودکان کمتر گریه می‌کنند و با حرکات دست و بدن سعی می‌کنند خواسته‌های خود را بفهمانند، معمولا در این هنگام مادر یا مراقب از روی نوع جیغ کودک به علت آن پی می‌برد.

در این زمان لازم نیست کودک را بلافاصله بغل کرد، می‌توان در صورتی که فقط غرغر می‌کند او را بغل نکرده و مراقب بود تا خودش آرام شود. زمانی که کودک واقعا گریه کند یا مادر متوجه شود که او نیازی دارد، خواسته‌اش باید مرتفع شود.

در صورتی که نتوانید کودک را آرام کنید لازم است او را به پدرش بسپارید، معمولا در این صورت کودک آرام می‌شود. به خاطر داشته باشید که با هر گریه کودک او را بلافاصله با پستان مادر شیر ندهید، زیرا کودک به جای پستانک از پستان مادر استفاده خواهد کرد که باعث آزار مادر شده و کنترل کودک سخت می‌شود.

در سنین بالای یک سال با توجه به این نکته که کودک از زبان گریه برای ابراز خواسته‌هایش استفاده می‌کند، بهتر است به او نشان دهید که متوجه گریه‌اش هستید و با او آرام و مهربان صحبت کنید.

زمزمه آرام مادر، کودک مضطرب را مطمئن می‌کند و در صورتی که نیازی نداشته باشد آرام می‌شود. این‌که هرگاه کودک گریه می‌کند او را تنها بگذاریم، کار درستی نیست. اگر کودک احساس کند به او اهمیت نمی‌دهید، احساس ناامنی روانی کرده و در بزرگسالی روی روانش تاثیر منفی خواهد گذاشت.

هر گاه شدت گریه کودکی در آغوش مادرش بیشتر شد باید مواردی مثل کودک آزاری والدین، شکستگی و عفونت اندام‌ها و بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی را درنظر داشته باشید. مادران با شناخت گریه کودک می‌توانند بهتر با او ارتباط برقرار کنند و این موضوع با عشق فطری و هنر مادری آمیخته خواهد شد.

دکتر فریبا شیروانی - متخصص اطفال و فوق ‌تخصص عفونی اطفال

چرا کودکم کهیر زده است؟

جام جم سرا: کهیرهای حاد معمولا بعد از مواجهه با عوامل آلرژی‌زا چه در سطح پوست یا به صورت خوراکی و استنشاقی، گزش حشرات یا ابتلا به بیماری عفونی حاد ایجاد می‌شود و کهیر‌های مزمن ممکن است به دنبال علل مهم‌تر مانند بیماری‌های نسج هم‌بند، بدخیمی‌ها، عفونت‌های مزمن و بیماری‌های خود ایمن و اختلالات غددی ایجاد شود.

در این بحث، عوامل ایجادکننده کهیر حاد بیشتر مورد تاکید قرار می‌گیرد. این کهیرها زمانی ظاهر می‌شود که بدن، یک ماده شیمیایی به نام هیستامین را آزاد کند.

عوامل ایجادکننده آن گزیدگی و نیش حشرات مانند زنبورها یا مورچه‌های قرمز، مواد غذایی مانند آجیل‌ها، بادام زمینی، تخم پرندگان، نرم‌تنان صدف‌دار، ماهی، شیر، توت‌های تازه یا فریزشده، گوجه‌فرنگی و برخی افزودنی‌ها و نگه‌دارنده‌های خاص غذایی و حتی پروتئین موجود در غذاست، حتی تماس با برخی غذاهای خاص (مثلا آب توت‌فرنگی) باعث کهیر می‌شود، تماس با حیوانات مانند گربه‌ها، سگ‌ها و دیگر حیوانات و پرندگان نیز موجب بروز کهیر می‌شود.

گرده گل در گیاهان چه از طریق تماس یا استنشاق نیز ممکن است باعث ایجاد کهیر شود. همچنین کاهش و افزایش ناگهانی دما باعث آزاد شدن هیستامین و ایجاد کهیر می‌شود.

از سوی دیگر، ابتلا به بسیاری از بیماری‌های ویروسی باعث ایجاد ضایعات کهیری یا شبیه کهیر می‌شود که خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند، حتی ابتلا به هپاتیت A نیز می‌تواند قبل از بروز زردی با ضایعات کهیری خودش را نشان دهد.

مصرف بسیاری از داروها و آنتی‌بیوتیک‌ها باعث عوارض پوستی ازجمله کهیر می‌شود. در بیمارانی که دچار آلرژی شدید و خطرناک می‌شوند ممکن است در مراحل ابتدایی در سطح پوست ضایعات کهیری بروز کند و پس از آن اختلالات تنفسی به صورت تنگی نفس و کاهش فشارخون رخ دهد که در چنین شرایطی لازم است بسرعت تحت درمان قرار گیرند.

برای درمان کهیر اول باید علت آن را شناسایی کرد تا از درمان‌های مضر و نابجا جلوگیری شود. در صورت احتمال آلرژی داروهای آنتی‌هیستامین کمک‌کننده است و گاهی از داروهای کورتونی استفاده می‌شود. در بیماری‌های عفونی لازم است بیمار تحت نظر گرفته شده و درمان شود.

مادران توجه داشته باشند در صورت بروز کهیر، خودسرانه بخصوص از داروهای کورتونی استفاده نکرده و با پزشک مشورت کنند.

دکتر فریبا شیروانی - متخصص اطفال و فوق‌تخصص عفونی اطفال

چرا کودکم این‌قدر لاغر است؟

در سنین کودکی و نوجوانی بسیاری از بچه‌ها ترجیح می‌دهند به جای خوردن غذا بازی و تفریح کنند و غذاهایی که این جنبه را به همراه داشته باشد، ترجیح می‌دهند. به‌عنوان مثال بیشتر کودکان، ساندویچ را به پلو و خورشت ترجیح می‌دهند یا پیتزا را دوست دارند.

والدین می‌توانند با در نظر داشتن سلامت مواد غذایی و صرف وقت کافی این‌گونه غذاها را به نحو سالم و مقوی به کودکان بدهند. مثلا در منزل از گوشت و سویا همبرگر بسازند و در هفته چند وعده برای کودکان از این غذا استفاده کنند.

مهم این است که مواد مغذی مثل لبنیات، گوشت‌، سبزیجات، میوه‌ها، غلات و حبوبات را به اندازه کافی در غذای کودکشان بگذارند و صرفا به حجم زیاد نان یا برنج توجه نکنند. موضوع تغذیه کودکان را با همین چند جمله به پایان می‌برم و به مطلب جالب‌تری که برای این هفته در نظر گرفته‌ام می‌پردازم:

چند روز پیش کودکی را برای معاینه آوردند. کودک از بستگان یکی از پزشکان دوست و همکارم بود و از طرف او معرفی شده بود. مادر از این‌که او در بین همسن و سالانش از بقیه لاغرتر است، شکایت داشت و از من می‌خواست که بررسی و درمان لازم را انجام دهم. وقتی وزن و قد کودک را اندازه‌گیری و با منحنی‌های طبیعی کودکان سالم مقایسه کردم به موضوع عجیبی برخورد کردم.

کودک دقیقا روی صدک 50 منحنی بود. به عبارت ساده این کودک در وسط منحنی سلامت قرار داشت و از نظر قد و وزن در بهترین شرایط ممکن بود. از مادر سوال کردم که آیا مطمئن است که کودک لاغرتر از همکلاسی‌هایش است. او که فردی با درایت بود به من اطمینان داد کودکش جزو کم وزن‌ترین در بین همکلاسی‌هایش است.

بله، واقعیت همین است. وزن بیشتر کودکان شهرنشین بالاتر از منحنی‌های استاندارد است و در واقع این کودکان چاق هستند. اشتباهی که بسیار اتفاق می‌افتد این است که بخواهیم وزن و قد کودک را مثل بزرگسالان با فرمول ساده ارزیابی کنیم و بگوییم که یک دختر پانزده ساله با قد 158 سانتی‌متر باید 58 کیلوگرم باشد.

این کاملا اشتباه است. براساس منحنی‌های کودکان و نوجوانان سالم، برای چنین دختر خانمی وزن 49 کیلوگرم مناسب است و اگر او 58 کیلوگرم باشد، 9 کیلو اضافه وزن دارد. متاسفانه بیشتر والدین تصور می‌کنند وزن زیاد نشانه سلامتی است، در حالی که در بیشتر موارد، عکس این مطلب صادق است.

به این نکته توجه کنیم که چاقی دوران کودکی و نوجوانی یکی از اصلی‌ترین عوامل چاقی دوران بزرگسالی است و متاسفانه باید گفت دادن غذای اضافی به کودک در واقع هل دادن او به سوی مرگ زودرس است.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری‌های غدد

آیا کودکم شپش دارد؟

جام جم سرا:این انگل کوچک در اثر تماس نزدیک بین کودکان ایجاد می‌شود. بیشتر در کودکان خردسال و مهدکودک و در کودکان دوران ابتدایی شیوع دارد.

این بیماری با تماس نزدیک سر و به اشتراک گذاشتن کلاه، شانه، روسری و سنجاق بین کودکان منتشر می‌شود و وقتی کودک مبتلا شود بقیه افراد خانواده نیز مبتلا می‌شوند.

این حشره نمی‌تواند مدت زیادی بدون تماس با پوست بدن زنده بماند و فقط از طریق تماس مستقیم منتقل می‌‌شود.

شپش‌ها بسیار کوچکند، از خون انسان تغذیه می‌کنند، ولی با چشم غیر مسلح دیده می‌شوند و سفید رنگ یا خاکستری تیره یا قهوه‌ای هستند.

وجود شپش در سر باعث ایجاد خارش در سر می‌شود که به علت حساسیت پوست در محل نیش حشره است.

خارش سر باعث می‌شود تا کودک تلاش در خاراندن سر کند و این امر باعث ایجاد زخم در پوست سر می‌شود.

وجود زخم در پوست راه را برای ورود باکتری‌ها باز می‌کند و به همین دلیل غدد لنفاوی قاعده گردن ممکن است بزرگ شود.

تشخیص این بیماری با مشاهده تخم شپش است که مانند دانه‌های شوره به مو می‌چسبند.

تفاوت آنها با شوره این است که تخم‌ها سفت هستند و حرکت نمی‌کنند، ولی شوره‌ها نرم بوده و متحرک است.

درمان شپش با استفاده از شامپو‌های مخصوص است که از سوی پزشک تجویز می‌شود. این داروها برای کودکان و زنان باردار با احتیاط و تحت کنترل تجویز می‌گردد.

برای خارج کردن تخم‌ها لازم است موهای فرد کوتاه شود و از شانه‌های دانه ریز برای شانه کردن مو استفاده شود.

بهتر است نیم ساعت قبل از حمام از سرکه تازه استفاده شود (شانه را به سرکه آغشته کنید)، و موها را با حوصله شانه کرد. این عمل باعث می‌شود اتصال تخم‌ها به تنه مو کم شده و تخم‌ها خارج شود.

انجام اقدامات بهداشتی برای از بین بردن شپش و عود مجدد آن لازم است. لباس‌ها و ملافه‌های فرد شپش زده را حتما بشویید.

تمامی لباس‌هایی که وی در مدت 48 ساعت گذشته بر تن کرده را باید با آب داغ شست‌وشو داد البته تمام وسایل کودک لازم نیست شسته شود.

اگر کودک عادت دارد که شب‌ها با عروسک مورد علاقه اش بخوابد، می‌توان آن عروسک را با نگهداری به مدت 20 دقیقه در خشک‌کن داغ از آلودگی پاک کرد.

این مدت زمان، تمام آلودگی‌های موجود در وسایل را از بین خواهد برد. یک کودک شپش زده بعد از تکمیل دوره درمان، نباید از حضور در سر کلاس محروم شود حتی توصیه می‌شود کودکان در کلاس‌های خود حضور داشته باشند، اما از تماس مستقیم سر آنان با دیگران اجتناب شود.

بعد از پاک شدن کودک از شپش، بررسی منظم مو و پوست فرزندان لازم است. بنابراین می‌توان آلودگی را در همان مراحل اولیه شناسایی و برای درمان مناسب اقدام کرد.(دکتر فریبا شیروانی - متخصص اطفال و فوق‌تخصص عفونی اطفال)

چرا کودکم مننژیت گرفت؟

این نگرانی بی‌دلیل هم نیست چراکه این کودک مبتلا به مننژیت شده است؛ بیماری‌ای که با وجود شباهت به آنفلوآنزا و عفونت شدید تنفسی در صورت رسیدگی دیر هنگام بسیار خطرناک و حتی مرگبار است. بیماری مننژیت منجر به التهاب پرده مغزی می‌شود و نوع باکتریایی آن برخلاف نوع ویروسی بسیار خطرناک است.

دکتر ساسان ساکت، فوق‌تخصص مغز و اعصاب کودکان با اشاره به این که مننژیت علت اصلی چهار درصد مرگ نوزادان است و از شش ماهگی تا پنج سالگی شیوع بیشتری دارد، به جام‌جم می‌گوید: تب و سردرد در بیماری‌های مختلفی دیده می‌شود که یکی از آنها آنفلوآنزاست. با وجود این، همراهی تب، سردرد، استفراغ و سفتی گردن که از نشانه‌های مننژیت است به ندرت در بیماری‌های خوش خیم دیده می‌شود و نیازمند توجه ویژه و مراجعه فوری به پزشک است.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می‌افزاید: مراجعه هر چه سریع‌تر و بدون فوت وقت به پزشک، تنها اقدام اصلی والدین در چنین شرایطی محسوب می‌شود، چراکه استفاده خودسرانه از داروهای مسکن و تب‌بر ممکن است تشخیص و درمان را با تأخیر مواجه کند و در مننژیت باکتریایی عوارض مرگبار دارد. این بیماری‌ها به‌خصوص در هفته‌ها و ماه‌های اول تولد، اثری نامطلوب بر کودک دارد و اگر با تب شدید همراه باشد و منجر به حالت اغما شود، احتمال تاثیر بر رشد هوشی کودک و در نتیجه عقب‌ماندگی ذهنی بیشتر می‌شود. مننژیت ازجمله بیماری‌هایی است که اگر در دوران خردسالی به زودی و به موقع تشخیص داده و درمان نشود،‌ موجب اختلالات مغز و سلسله اعصاب و بروز عقب‌ماندگی ذهنی می‌گردد.

آلوده شدن به عفونت‌های ویروسی و میکروبی

عمده‌ترین دلایل ابتلا به مننژیت، آلوده شدن به عفونت باکتریایی، ویروسی و با احتمال کمتر، عفونت قارچی است.

دکتر ساکت با بیان این مطالب می‌افزاید: از علل غیرویروسی و غیرشایع مننژیت غیرچرکی نیز می‌توان به داروهایی چون بروفن و IVIG (ایمونوگلبولین وریدی) و نیز بیماری‌های کاوازاکی، لوسمی، لوپوس (بیماری‌های خودایمنی) و میگرن اشاره کرد.

عفونت دوران بارداری، عامل اصلی خطر

خیلی از والدین تصور می‌کنند، نوزاد تازه به دنیا آمده آنها از طریق عفونت بیمارستانی مننژیت گرفته در حالی که عمده‌ترین عامل خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی در نوزادان، عفونت مادری است. به همین دلیل، این متخصص تاکید می‌کند: درمان سریع عفونت مادران باردار (ازجمله تبخال تناسلی، سیفلیس، سرخجه و عفونت خونی) از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه در برابر مننژیت است.

دکتر ساکت: استفاده خودسرانه از داروهای مسکن و تب‌بر ممکن است تشخیص و درمان مننژیت را با تأخیر مواجه کند

وی می‌افزاید: عامل ایجاد مننژیت عفونی نوزادان در رحم مادر و در دوران جنینی منتقل می‌شود یا پس از زایمان و تولد کودک کسب می‌شود. البته تغذیه نشدن با شیر مادر و انجام ندادن واکسیناسیون در نوزادان و کودکان سالم نیز می‌تواند از علل ابتلا به مننژیت باشد. گرچه تولد نوزاد نارس، نقص سیستم ایمنی و ضربه به سر نیز می‌تواند از علل دیگر ابتلا به مننژیت باشد.

وقتی عوارض مننژیت به جا می‌ماند

مننژیت به‌خصوص در هفته‌ها و ماه‌های اول تولد، اثری نامطلوب بر کودک دارد و اگر با تب شدید همراه باشد و منجر به حالت اغما شود، احتمال تاثیر بر مغز و رشد هوشی کودک بیشتر می‌شود. ‌ به ویژه در چنین شرایطی احتمال بروز عقب‌ماندگی ذهنی در کودک نیز وجود دارد.

توجه داشته باشید، حدود 10 درصد مبتلایان به مننژیت می‌میرند و در صورت رسیدگی دیر هنگام و وارد شدن آسیب مغزی به کودک یا نوزاد، احتمال بروز مشکل شنوایی و حرکتی نیز وجود دارد.

درمان آنتی‌بیوتیکی باید به سرعت آغاز شود

بی‌شک شروع علائم ناگهانی مننژیت در نوزاد یا کودک با تب، سردرد، سفتی گردن ـ که البته در نوزادان دیده نمی‌شود ـ و بی‌قراری و ناخوشی حاد است که معمولا کمتر از یک هفته طول می‌کشد. البته بی‌حالی و سردرد کودک ممکن است چندین هفته به طول انجامد.

این متخصص مغز و اعصاب کودکان می‌گوید: تنها راه تشخیص قطعی بیماری، گرفتن مایع مغزی ـ نخاعی است. بی‌شک برای هر کودک با تظاهرات بالینی مننژیت غیرچرکی تا وقتی نتیجه کشت مایع مغزی‌ـ نخاعی از نظر باکتری منفی اعلام شود، باید از درمان آنتی‌بیوتیکی استفاده کرد.

دکتر ساکت با تاکید بر ضرورت تداوم درمان آنتی بیوتیکی طی 10 روز تا سه هفته در صورت تائید بیماری از نوع باکتریایی می‌افزاید: درباره سایر مننژیت‌های غیرچرکی، درمان شامل استراحت در بستر و محیط آرام و استفاده از ضددرد خفیف می‌شود. درمان پیشگیرانه با داروهای خاص در موارد ابتلای کودک به مننژیت باکتریایی نیز معطوف به افراد خانواده کودک و افرادی می‌شود که در تماس نزدیک با کودک هستند. البته این ملاحظات درمانی شامل پرسنل درمانی مراقب کودک نیز می‌شود.

پونه شیرازی

دانش و سلامت

چرا کودکم قشقرق به‌پا‌ می‌کند؟

***

نوزاد از موقع تولد برای تأمین نیازهای خود یا بیان مشکلاتش فقط گریه می‌کند. سپس بتدریج حرف می‌زند و با بیان کلمات نیاز خود را بیان می‌کند. بعضی مشکلات جسمی، مسائل شنوایی یا بیماری‌های کودک ممکن است با بی‌قراری، گریه کردن ممتد و جیغ‌زدن‌های طولانی همراه باشد. این یک وسیله برای ارتباط با محیط و ابراز نیاز یا مطرح کردن خود است.

جیغ‌زدن در هر سنی معنا و مفهوم متفاوتی دارد. زیر یک سال، جیغ‌زدن راه ارتباطی شیرخوار با مادرش است. بعد از سه تا چهار ماهگی، این جیغ‌ها ممکن است همراه با گریه باشد و معمولا کودک هنگام خستگی، گرسنگی، دردداشتن یا کثیف بودن پوشک جیغ می‌زند. معمولا مادر یا مراقب کودک می‌تواند تا زیر یک‌سال تشخیص دهد علت گریه‌های مختلف کودک چیست. از 15 ماهگی که سخت‌ترین سن تربیت کودک است و به آن نوپایی گفته می‌شود، کودک یک سلسله رفتار از خود بروز می‌دهد که آن را قشقرق می‌نامیم.

این رفتار شامل جیغ‌زدن، فریاد کشیدن، پا به زمین کوبیدن، سر به زمین یا دیوار‌ زدن همراه با گریه است. قشقرق به پا کردن معمولا از 15 ماهگی شروع می‌شود و تا سه سالگی ادامه می‌یابد و بیشتر به منظور دستیابی به خواسته‌ای است که والدین در مقابل آن پافشاری می‌کنند. در این سنین، جیغ‌زدن کودک به دلیل بیماری، گرسنگی و تشنگی نیست. حدود 10 درصد از کودکان بدخلق، بدقلق، غیرقابل پیش بینی و انعطاف‌ناپذیر هستند.

دو تا سه سالگی سن استقلال‌طلبی کودک است و تصور می‌کند مرکز دنیاست و همه باید به او توجه کنند و ممکن است حتی بی‌دلیل جیغ و فریاد راه بیندازد تا توجه دیگران را به خودش جلب کند.

برای مقابله با جیغ‌زدن‌های کودک و قشقرق‌های او، ابتدا بایددلایل ایجاد قشقرق کودک را شناسایی کنید.

چنانچه خواسته کودک معقول باشد خواسته او را برآورده کنید و با کودک لجبازی نکنید.

اما اگر کودک به دلیل ناموجه، جیغ و فریاد راه می‌اندازد، به او بی‌توجه باشید و رفتارش را نادیده بگیرید‌؛ زیرا اگر بلافاصله خواسته او را برآورده کنید کودک یاد می‌گیرد با استفاده از قشقرق، تمام خواسته‌های خود را برطرف کند.

فضای خانه را آرام و کم تنش نگه دارید.

سبک تربیتی پدر و مادر بهتر است همسو باشد تا کودک سوءاستفاده نکند.

در مقابل قشقرق کودک و جیغ‌زدن او نباید شما نیز جیغ بزنید و رفتار او را تقویت کنید.

به کودک، الفاظ و جملات منفی مانند «جیغ جیغو»، «دوستت ندارم» و «ازت خسته شدم» نگویید.

به جای تمرکز بر رفتارهای پرخاشگر کودک، رفتارهای آرام او را تقویت کنید و در زمان‌هایی که با آرامش رفتار می‌کند به او توجه بیشتری نشان دهید.

با کودک خود وقت بگذرانید و نیازهای عاطفی، روانی و اجتماعی او را برآورده کنید.

دکتر مهرنوش دارینی

‌ روان‌شناس و مشاور

کودکم بدغذا و بد اشتهاست ، چیکار کنم؟ | “درمان بی اشتهایی کودکان بد غذا”

اگر فرزندتان ناگهان علاقه اش را به غذایی از دست می دهد به این موضوع توجهی نکنید

 برای رفع بد غذایی کودک، ابتدا باید علت بدغذایی یا کم خوراکی کودک خود را بفهمیم

شاید همه تمایل داریم کودکانی داشته باشیم که خوب غذا می‌خورند و از تمام گروه‌های غذایی استفاده می‌کنند. مسلما هیچ‌کدام از ما از نق زدن فرزندمان سر میز غذا و بهانه‌گیری از دوست نداشتن غذاهای مختلف خوش‌مان نمی‌آید. اکثر ما دوست داریم وقتی میز غذا را می‌چینیم فرزندمان با علاقه و میل زیاد مشغول خوردن شود و لذت ببرد. شاید بارها به روش‌های مختلف متوصل شده‌اید و اصطلاحا او را گول زده‌اید که فلان غذا را بخورد. شاید حتی به او جایزه بدهیم تا بیشتر غذا بخورد. سلیا باربور، متخصص تغذیه می‌گوید: همیشه می‌خواستم بچه‌هایم غذاخور خوبی باشند. این مسئله برایم از اهمیت زیادی برخوردار است.

چندی پیش به این فکر می‌کردم که چطور می‌توانم آنها را طوری بار بیاورم که علاوه بر سالمون، باقالی و پنیر، کلم بروکلی و پرتقال هم بخورند و همیشه این سوال را از خودم می‌پرسیدم که آیا اشتها از آن دسته چیزهایی است که مثل شخصیت و رنگ مو، شخصی تلقی می‌شود؟ کاش می‌توانستم بگویم که صرفا نگران سلامت آنها هستم، اما این نگرانی همواره تنها بخشی از ماجرا بوده است. همیشه دوست داشتم آنها را آسان‌گیر  بار بیاورم. در تحقیقات اخیر، نحوه برخورد افراد با فرزندانشان را بررسی کردم و توانستم به ۷ راهبرد کاربردی برای تربیت یک فرزند غذاخور دست یابم. شما هم می‌توانید با استفاده از این ترفندها فرزندتان را به خوردن انواع و اقسام غذاها ترغیب کنید.

۱٫ تهدیدش را جدی نگیرید
هنگام صرف غذا، به سه فرزندم می‌گویم: «این چیزی است که برای شام تدارک دیده‌ام؛ اگر دوست ندارید، مشکلی نیست. لازم نیست بخورید، اما چیز دیگری برای شام نداریم.» آنها خود تصمیم می‌گیرند که غذای آن شب را بخورند یا منتظر فرصت بعدی بمانند. در این راهبرد سلیقه آنها در‌نظر گرفته می‌شود. شما می‌توانید علاوه بر غذای جدیدی که تدارک دیده‌اید، حداقل یک یا دو خوراکی آشنا و محبوب هم برای کودکان آماده کنید؛ این آکادمی اطفال آمریکا بود که انگیزه پیگیری این ایده را به من بخشید. جورج، اولین فرزندم یاد گرفته بود «نه» بگوید.

در همان زمان بود که با این جمله از کتاب راهنمای تغذیه کودک روبه‌رو شدم: «اگر کودک یک یا دو وعده غذایی‌اش را نخورد، بیمار نخواهد شد، اما پدر و مادرها گاهی طوری برخورد می‌کنند که انگار کودک با این کار از بین می‌رود!» اگر تا به امروز سعی کرده‌اید غذاهای جایگزین در‌اختیار کودک قرار دهید و او هر بار به جای خوردن غذای شما، تهدید کرده که اعتصاب غذا خواهد کرد، به شما توصیه می‌شود از راهبردهای شماره ۵ و ۶ کمک بگیرید.

۲٫ از ادویه‌ها کمک بگیرید
بچه‌ها حس چشایی حساسی دارند، اما این بدان معنا نیست که باید یک رژیم غذایی ثابت متشکل از پاستا با کره داشته باشند (حتی اگر خودشان مایل باشند). شما می‌توانید برای پاسخ به حس چشایی آنها برای‌شان غذاهای ادویه‌دار تدارک ببینید. کودکان به طعم خوب مواد غذایی واکنش نشان می‌دهند. همیشه انتظار داشتم بچه‌هایم از سیر دوری کنند، همچنین فکر می‌کردم آنها هرگز سمت زیتون نروند. اما سیر باعث بهبود طعم غذا می‌شود، طوری که حتی یک کودک یک‌ساله هم متوجه تفاوت آن خواهد شد. زیتون هم گزینه خوبی است، در صورتی که تلخ نباشد و بوی تندی ندهد. برای این کار، من از عادات غذایی قبلی‌ام که مبتنی بر نخوردن غذاهای تند و ادویه‌دار بود، دست کشیدم. اما هنوز همان غذاهایی را برای خانواده درست می‌کنم که پیش از این برای دوستانم تدارک می‌دیدم.

۳٫ با کودک‌تان مذاکره کنید
تشویق کودکان به خوردن این گروه از مواد غذایی به‌طور سنتی یک مشکل بزرگ برای مادران است. درک این مسئله آسان است. سبزیجات پخته شده و نمک‌سود صرفا یک غذای مفید جانبی هستند که به لحاظ طعم و مزه در مقابل خوراکی‌های خوش‌طعم و ادویه‌دار کم می‌آورند. از این رو، جای تعجب نیست که واداشتن بچه‌ها به خوردن سبزیجات مستلزم التماس و تهدید یا استفاده از تاکتیک‌هایی است که ممکن است به‌سرعت نتیجه عکس دهند. چون به محض اینکه کودک بفهمد شما می‌خواهید او سبزیجات بخورد، از این کار امتناع ورزیده و از این مخالفت به‌عنوان یک اهرم فشار استفاده خواهد کرد. من توانستم از دستوراتی استفاده کنم که در آن از سبزیجات در قالب غذای اصلی استفاده می‌شود.

مثلا از سبزیجات در تهیه سس پاستا استفاده کردم.

یک ترفند دیگر این است که وقتی می‌خواهید سبزیجات سرو کنید، ظرف سبزیجات را همان اول روی میز بیاورید، چون بچه‌ها خیلی گرسنه هستند. در این شرایط، معمولا کل سبزیجات به سرعت خورده می‌شود، حتی قبل از آنکه غذای اصلی روی میز بیاید.

۴٫ دسته‌جمعی خوراکی بخورید
احتمالا این گفته‌ها را شنیده‌اید: کودکانی که با والدین خود غذا می‌خورند، رژیم غذایی سالم‌تری دارند، از واژگان بهتری استفاده کرده و اغلب نمرات بهتری می‌گیرند و… نمی‌خواهم شما را مجبور کنم که هر شب از چنین راهبردی استفاده کنید. اما سعی کنید گهگاه از این ترفند کمک بگیرید.

در مورد انتظارات خود واقع‌بین باشید. بچه‌ها معمولا دوست ندارند زیاد روی میز غذا بنشینند. یک کودک خردسال نهایتا ۵دقیقه دوام می‌آورد. این زمان برای کودکان ۴ساله و بزرگ‌تر ۱۵دقیقه خواهد بود.

طوری عمل کنید که کودک مشتاق شام خوردن در کنار خانواده باشد، بدون آنکه احساس فشار کند. اگر یکی از دو فرزندتان غذایش را تمام کرده، اجازه دهید از میز غذا بلند شود. اما نگذارید در اطراف میز پرسه بزند، بازی کند یا با حرف زدن سایر اعضای خانواده را از غذا خوردن باز دارد. او باید به اتاق‌نشیمن برود یا در اتاقش سرگرم شود. بعضا تمام آنچه کودک می‌خواهد توجه و همراهی خانواده است، بنابراین با این کار می‌توانید او را به نشستن در کنار سایر اعضای خانواده تشویق کنید. می‌توانید برخی قوانین خوب دیگر را هم به روند روتین غذا خوردن‌تان اضافه کنید، مثلا حین شام خوردن به تلفن جواب ندهید یا تلویزیون تماشا نکنید.

۵٫ اجبار را فراموش کنید
مانند بسیاری از والدین، من هم خاطرات زیادی از دوران کودکی دارم که پدر و مادرم مجبورم می‌کردند غذایی بخورم که معده‌ام را به‌هم می‌زد، اما هیچ‌وقت نمی‌خواهم این کار را با فرزندانم بکنم. می‌دانم که بسیاری از والدین نگران این مسئله هستند، اما اگر فکر می‌کنید یک غذای مشخص برای کودک‌تان ناخوشایند است، او را به خوردن آن مجبور نکنید و بگذارید غذایش را نیمه‌کاره رها کند. حتی می‌توانید از او به‌خاطر اینکه غذایش را در حد یک لقمه امتحان کرده، تشکر کنید.

۶٫ گاهی با او معامله کنید
بچه‌های من بیشتر از هر چیزی در مورد مواد غذایی آسان‌گیر هستند. اما این بدان معنا نیست که همیشه دستپخت‌ام را دوست دارند.

باید بگویم خودم هم بعضا از دستپخت‌ام راضی نیستم. ولی خوردن آن غذا نباید مثل شکنجه باشد.

اگر ببینیم آنها با غذای‌شان بازی می‌کنند، لقمه‌های کوچک می‌خورند یا اصلا لب به غذای‌شان نمی‌زنند، سعی می‌کنم به همان ترفندهای قدیمی متوسل شوم که از نسل‌ها قبل رایج بوده‌اند:

• اگر غذایت را امتحان نکنی، خبری از دسر نخواهد بود.

• اگر کمی از غذایت را امتحان نکنی، دیگر خبری از غذای محبوبت نخواهد بود؛ اما اگر امتحانش کنی، می‌توانی هرقدر که می‌خواهی، غذای مورد علاقه‌ات را بخوری.

• «می‌بینم که مرغت را نخوردی. اشکالی نداره آن را به برادرت بدهم؟» این ترفند در اغلب موارد جواب می‌دهد و بعضا باعث می‌شود که کودک سختگیر تجدیدنظر کند و غذای داخل بشقابش را تا آخر بخورد.

در حضور کودک درباره بدغذایی او با کودکان دیگر صحبت نکنید

۷٫ به او جایزه بدهید
نمی‌توانم دروغ بگویم: بستنی گهگاه از هر چیزی که در این سیاره خورده می‌شود، طعم بهتری می‌دهد. زندگی شیرینی خاص خودش را دارد، بنابراین وعده‌های غذایی ما هم باید کمی شیرینی داشته باشند.

۸٫ تزیین فراموش نشود
علاوه بر همه روش‌هایی که گفتیم، یک روش بسیار مفید دیگر هم وجو‌د دارد و آن هم تزیین غذاهای کودکان است. اگر توجه کرده باشید کودکان معمولا با دیدن یک غذای جدید و رنگارنگ هیجان‌زده می‌شوند و برای خوردن غذا از خود اشتیاق نشان می‌دهند. سفره‌هایی که غذاهای تزیین شده و رنگارنگ دارند کودکان را به نشستن و خوردن غذا ترغیب می‌کنند. به‌علاوه در سایت‌های اینترنتی و کتاب‌های تزیین غذا انواعی از تزیین غذای مخصوص کودکان وجود دارد که می‌توانید از آنها استفاده کنید. مسلما غذاهایی که به شکل انواع حیوانات و سرگرمی‌های مختلف تزیین شده باشند اشتیاق بیشتری برای خورده‌شدن به سمت خود جلب می‌کنند.

اگر کودکان را در کاری شرکت دهید نسبت به آن مشتاق‌تر خواهند شد که می‌توانید از این موضوع برای افزایش اشتهای فرزند خود بهره بگیرید. می‌توانید در غذا پختن یا تزیین غذا کودکتان را شرکت دهید و به این ترتیب او را نسبت به غذا و فرایند تهیه آن مشتاق کنید. لازم نیست هر روز و همه کارهای پخت غذا را به او بسپارید، می‌توانید از کارهای جالب و هیجان‌انگیز استفاده کنید که مناسب کودک‌تان باشد. مثلا برای هم‌زدن تخم‌مرغ یا مخلوط کردن مواد یا تزیین از کودک‌تان کمک بگیرید. حتی با کمی حوصله می‌توانید این کار را به بازی تبدیل کنید. از فرزندتان بخواهید هر طور که می‌خواهد غذا را تزیین کند. حتی می‌توانید این کار را به مسابقه تبدیل کنید و هم مزه و هم تزیین را نمره بدهید. کودک‌تان در این صورت حتما غذا خواهد خورد و به آن مشتاق خواهد شد.

منبع: مجله سیب سبز/برترین ها

نگران لوس شدن کودکم هستم

[ad_1]

آیا باید بی درنگ به رفتارهای کودک واکنش نشان داد؟

نگران لوس شدن کودکم هستم

تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۲۵

نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد بگیرند، اهمیت ندهید. به جای آن، به صدای غریزه ی مادرانه یا پدرانه ی خود گوش دهید- صدایی درونی که به شما میگوید کودکتان را آرام کنید.

به گزارش ستاره ها؛ بچه های لوس آموخته اند که از رفتارهای منفی برای رسیدن به خواسته هایشان استفاده کنند. اما کودک شما کوچکتر از آنست که عمدا شما را ناراحت کند. او برای ارتباط برقرار کردن و نشان دادن نیازهای خود گریه میکند، نیازهایی مثل خوراک، لباس خشک، یا در آغوش گرفته شدن. وقتی شما به سرعت به نیازش پاسخ میگویید، حس ارزشمند بودن را در او ایجاد میکنی، همچنین پایه ی اعتمادی را در وجودش میسازید که تا سالها باقی میماند.

وقتی بیدرنگ به کودکتان توجه میکنید، احساس امنیت بیشتری میکند، نگرانیش کمتر میشود، و شجاعت پیدا میکند که دنیا را به روش خود کشف کند. به محض اینکه بفهمد گریه هایش برای شما مهم است، کمتر بی دلیل گریه میکند. در طولانی مدت، پاسخ سریع شما به نیاز های کودکتان باعث میشود او کمتر لجاجت داشته باشد و حرف شما را راحتتر بپذیرد.
هنگامی که کودکتان به سن شش تا هشت ماهگی رسید، شروع میکند به درک رابطه ی " علت و معلول" - مثلا متوجه میشود که اگر کاسه را از صندلیش بیاندازد کاسه می افتد.
همچنین شروع میکند به درک رابطه ی میان رفتارهای خود و عکس العمل های شما. در این مرحله ایجاد یک سری محدودیت خوب و مناسب است. اگر کودکتان برای بدست آوردن چیزی که لازم ندارد گریه سرداد، کوتاه نیایید، او را در آغوش بگیرید تا آرام شود. وقتی رفتار خوب را نشان داد نیز او را در آغوش گرفته واز رفتارش تقدیر کنید. هنگامی که به سمت چیزی خطرناک میرود به آرامی حواسش را پرت کنید.
ترکیب درستی از عشق و راهنمایی به کودکتان کمک میکند که جایگاه خود را در جهان بیابد. اما فعلا، تمام تمرکزتان باید روی این باشد که هر چه بیشتر به او توجه و آرامش بدهید. بدانید که هر چقدر به او توجه کنید بیش از نیاز او نخواهد بود.

 

مرجع : سلامت نیوز

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط

4 دقیقه قبل ... به گزارش سلامت نیوز بچه های لوس آموخته اند که از رفتارهای منفی برای رسیدن به خواسته هایشان استفاده کنند. اما کودک شما کوچکتر از آنست که عمدا ...سلامت نیوز-*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد ...سلامت نیوز-*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد ...سلامت نیوز-*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد ...سلامت نیوز -*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد ...۱۳۹۵/۰۸/۱۷ - ۱۲:۴۰ - کد خبر: 197523 نگران لوس شدن کودکم هستم. سلامت نیوز-*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه ...2 ساعت قبل ... سلامت نیوز زهره محبی نوزادان قابل لوس شدن نیستند کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید ...سلامت نیوز-*زهره محبی : نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد ...نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد بگیرند، اهمیت ندهید. به جای آن، ...

کلماتی برای این موضوع
سایر مطالب تربیت کودک کودک را وادار به حضور در جمع نکنید مشکلات رفتاری کودک خردسال نقش کدامیک از والدین در چگونه ظرافت زنونه داشته باشیم؟؟ صفحه روش ساده برای خلاص شدن از درد سیاتیک دوران بارداری تمرینی که درد سیاتیک بارداری را اصول تربیتی نوجوان با هم دیگه بلوغ میشیم سرم داد می زنی؟ برو تو اطاقت دادگاه رسمی است، قیام کنید یک کار با کودکان خود چه می کنیم؟ کلینیک بعد …باکودکانخودچهمیکنیم؟دوست عزیز با سلام در خصوص موضوع با کودکان خود چه می کنیم؟ دقیقا‌ کودک ۴ ساله ای دارم گلشیفته فراهانی در فیلم جدیدش عکس و فیلمگلشیفتهفراهانیدرگلشیفته فراهانی در فیلم جدیدش عکس و فیلم اقدام بیشرمانه گلشیفته فراهانی و برهنه شدن زایمان، شیرین ترین سختی دنیاوبلاگ زایمان، شیرین ترین سختی دنیا سلام مامانای فداکار میخوام خاطره زایمانم رو رمان هفت رکساناقسمت فصل اون شب ساعت نه رفتم گرفتم خوابیدمخیلی خسته بودم تازه خوابم برده بود که دیدم یکی وبلاگ روانشناسی شفای درونسلام مریم باباخانی روانشناس بالینی هستمامید است که خواندن مطالب این وبلاگ برای شما متن سمینار باید و نباید در زندگی زناشویی روش ساده برای خلاص شدن از درد سیاتیک دوران بارداری تمرینی که درد سیاتیک بارداری را من و همسرم عاشقانه هم را دوست داریماسامی همراهان در آخر پست اضافه می شود هر سال اینجا دور هم ختم قرآن می کردیم یادتونه ؟وبلاگ روانشناسی شفای درون روانشناسی کودک و …سلام مریم باباخانی روانشناس بالینی هستمامید است که خواندن مطالب این وبلاگ برای شما

چگونه کودکم را نصیحت کنم؟

[ad_1]

برخورد و احترام به کودکان

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله:

«إذا سمّیتُمُ الولد»: وقتی نام فرزندتان را می برید:
«فاکرموا لهُ» : او را گرامی دارید.
«و اوسعوا لهُ‌ فی المجلس»: و جای نشستن را برای او توسعه دهید.
«و لا تُقَبّحوا لهُ وجهاً»: و نسبت به او روترش نکنید.

روایتی از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در مورد رفتار با کودکان

در متون اسلامی نقل شده اسـت:
گاهی که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به سجده می رفتند امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام بازیکنان سوار بر دوش رسول الله صلی الله علیه و آله می شدند و آن بزرگوار به قدری سجده خود را طولانی می فرمودند که آنان خسته شده و پایین بیایند.
1- کنجکاوی وسیله مناسبی اسـت برای اینکه شما کودکتان را بشناسید و از میزان و درجه کنجکاوی کودک می توانید به هوش و درجه و سطح آن پی ببرید.
2- شما مربیان آنچه را که فرزند دوست دارد بشناسید و همان را نقطه شروع رابطه خود با فرزند برای تأثیر تربیتی قرار دهید.
3- شما که علاقه مند به تربیت فرزندان خود هستید و خود را مسئول می دانید پیش از آنکه به تربیت فرزندان خود اقدام نمایید بکوشید روحیات فرزندان برایتان مشخص گشته به علل و ریشه های آن پی ببرید.
4- باید جوانان و نوجوانان را درست بشناسید.
5- پدر و مادرهایی که واقعاً علاقه به تربیت فرزند خود دارید و خود را مسئول می دانید، پیش از آنکه به تربیت فرزند اقدام نمایید بکوشید روحیات فرزندتان را بشناسید و خصوصیات زمانی را نیز در نظر بگیرید.
6- به عنوان یک مربی که می خواهید فردی را تربیت کنید علاوه بر آشنایی به علوم تربیتی باید از تمام خصوصیات جسمی و روانی وی آگاهی داشته باشید سپس استعداد او را پرورش دهید.
7- نباید با شخصیت واقعی فرزندانتان بیگانه شوید.
8- باید به کودکان کمک کنید تا تصوری حقیقی و واقعی از نقاط ضعف و قوت خود داشته باشند و هرگز خود را افرادی بی نظیر و استثنایی تصور نکنند.
9- نوجوان با خود جدیدی روبرو اسـت باید به نوجوان یاری کنید تا آن را بشناسد و از روحیات و حالات خود آگاه گردد.
10- به نوجوانان خود کمک کنید تا به تواناییهای خود پی ببرند.
11- پدر و مادر عزیز باید حرمت و شخصیت فرزندان را نگه بدارید.
12- باید توجه داشته باشید که کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیت خود نیازمند محبت و تفاهم اسـت و تا آنجا که ممکن اسـت باید تحت مراقبت و مسئولیت پدر و مادر خود و در هر حال در محیط پر مهر و محبت و با تأمین اخلاقی و مادی پرورش یابد.
13- اگر روابط میان والدین که مهمترین مرکز تأمین نیازهای عاطفی کودک اسـت به هم بخورد بزرگترین لطمه روانی بر کودک وارد خواهد کرد. چنین کودکی در آینده وقتی اقدام به تشکیل خانواده بنماید روابط موفقی نمی تواند با همسر خود برقرار کند.
14- به نوجوانان نباید چون بزرگسال نگاه کنید درست اسـت که آنها دوره کودکی و وابستگی شدیدشان را پشت سر گذاشته اند اما هنوز به نوعی دیگر نیازمند یاری و کمک بزرگترها هستند. منتهی در یاری نمودن به آنها باید دقت کنید که به شخصیت آنها لطمه وارد نکنید.
15- اگر برای خانواده شما اسباب کشی پیش آمد آن را برای کودکان خود توضیح دهید و بگویید که محل جدید چه خوبیها و چه بدیهایی دارد در این صورت بچه ها خود را در این برنامه سهیم می دانند و فکر نمی کنند که بدون توجه به آنها این برنامه تصویب شده و آنان را به جایی می برید که مجبورند هر طور شده با آن بسازند.
16- شخصیت را یک سازمان مشکل و پایدار مرکب از خلق و خوی و حالات عاطفی و انفعالی و ویژگیهای ظاهری و باطنی می دانند، سعی نمایید شخصیت نوجوانان و جوانان را در اثر ندانم کاری خدشه دار ننمایید.
17- خوردن و مکیدن شیر و در آغوش گرفتن و نوازش کردن کودک و توجه به او لذتی بالاتر از خود خوردن و نوازش و... برای او دارد. برخورداری یا عدم برخورداری از چنین لذت هایی، آثار عمیق بر شخصیت کودک بر جای می گذارد.
18- وقتی که کودک برای برقرار کردن ارتباط با دیگران کوشش می کند به او فرصت بدهید تا حرف بزند و حرف او را قطع نکنید و همچنین حرفهای او را تصحیح نکنید و کلمه ها را پیشاپیش در دهان او نگذارید.
19- به دوران کودکی فرزندانتان اهمیت بیشتری بدهید چرا که آینده کودکتان تحت الشعاع حوادث دوران کودکی و روند تکاملی در نخستین سالهای زندگی اوست.
20- مواظب باشید تا بچه هایتان با شخصیت و آقامنش بزرگ شوند، ممکن اسـت یک آن غفلت یا یک حرف بیجا شخصیت بچه را بکوبد و یک آدم رذل و پستی تحویل جامعه دهد.
21- باید از اهانت و تحقیر شخصیت کودکان و نوجوانان دوری کنید زیرا موجب دشمنی و عداوت و باعث ناسازگاری و تضاد خانوادگی و اجتماعی می گردد و تکریم شخصیت افراد سبب جلب محبت و دوستی و مایه سازگاری بزرگسالان و جوانان می گردد.
22- والدین به خصوص مادران باید مراقبتی داشته باشند در برخورد خود نسبت به فرزندان و مخصوصاً آنها را عزیز، خانم،‌ و با اسمهای جاذب صدا کنند و هرگز نسبت به فرزندان کارها و حالات آنان را کوچک نشمرند، زیرا بسیاری از امور به نظر کوچک و ناچیزند ولی در ارزیابی موجد آثار بزرگی هستند.
23- مادران باید نمونه شخصیت اخلاقی باشند که از آن تبلیغ کرده و می خواهند فرزندانشان آنچنان بار آیند، زیرا که غرور و افتخار دختر و نیز عمل او بر آن اساس اسـت که از مادر می بیند.
24- برای ایجاد شخصیت در کودکان باید از در ایجاد شخصیت، ‌با باز کردن فکر کودک و امیدوار ساختن او بر آینده خود و با تشریح منافع دانش اندوزی وارد گفتگو شوید.
25- تمایلات و خواسته های طبیعی کودکان خود را نادیده نگیرید و به زور او را وادار به تطابق و سازش با محیط نامطلوب و نامناسب نکنید.
26- به دختران باید شخصیت داد تا عملاً دریابند افرادی فهمیده اند و خود را دست کم نگیرند. آنها باید درباره ی خود نظری بلند داشته و به خود علاقه مند باشند.
27- دختران باید در برابر پیشامدها و حوادث زندگی و هم در مقابل شرور و مفاسد خود را نبازند و شخصیت معنوی خود را از دست ندهند.
28- به طفل نوپا وقت بدهید که به جدایی از شما خو بگیرد یعنی مدت دور بودن از او را بتدریج طولانی تر کنید.
29- منحرفان را پس از خروج از زندان دریابید تا امکان بازگشت آنان به سوی انحراف از بین رود.
30- سعی کنید غرور، عزت نفس، عاطفه و شخصیت فرزندانتان را جریحه دار نکنید تا دیگران نتوانند بر آنها نفوذ کنند.
31- به غیر از والدین، دوستان نزدیک نقش مهمی در اجتماعی کردن کودک دارند.
32- احترام بچه هایتان را نگه دارید و ادب به آنها بیاموزید سعی کنید به بچه ها توهین نکنید.
33- به بچه تان دیوانه نگویید برای اینکه وقتی می گویید دیوانه،‌ راستی سفیه و بی شخصیت می شود.
34- کودک را تا حد ضرورت در جریان برنامه ریزی های خانواده قرار دهید تا خود را بیگانه احساس نکند.
35- در اخلاق امام سجاد (ع) آمده اسـت که وقتی به کودکان برمی خورد می فرمود: «مرحبا به کودکان امروز و بزرگان آینده».
36- با تأکید بر خصلت خوب نوجوانان، شخصیت او را بسازید و از انتقاد نقاط ضعف او بپرهیزید.
37- طفل را هرگز وادار نکنید که در برابر جمع به خطای خود اعتراف کند تذکرات و اصلاحات محرمانه باشد. زیرا در غیر این صورت شخصیت او خرد خواهد شد.
38- آبروی کودک را میان جمع نبرید و او را رسوا نسازید که کار از بد، بدتر خواهد شد.
39- شما والدین باید از مقایسه فرزندان با افراد هم سن و سال او که در فامیل هستند جداً پرهیز کنید.
40- برای فرزندانتان شخصیت و حرمت قائل شوید و در همه چیز بر آنها سخن خود را تحمیل نکنید و استقلال و حق انتخاب قائل بشوید.
41- شرایط مساعد را در خانه پیاده کنید تا کودک شما دچار مشکلات رفتاری، بزهکاری و ناشادی نگردد.
42- با فرزندانتان به سردی رفتار ننمایید زیرا در تکوین شخصیت فرزندانتان اثر نامطلوب دارد.
43- از توهین به شخصیت نوجوانان و از اتصاف آنها به نام یا صفتی توهین آمیز احتراز کنید.
44- پدر و مادر عزیز، یکی از شرایط تفاهم و حسن سازگاری بزرگسال و جوان در خانواده، این اسـت که شخصیت جوانانتان را مورد تکریم و توجه قرار دهید.
45- نشانه احترام شما والدین به فرزندانتان این اسـت که او را بپذیرید و در هر شرایطی که هست او را احترام بگذارید.
46- شخصیت کودکان خود را در مقابل دیگران خرد نکنید، باعث ناراحتی و شرمساری آنها نگردید.
47- به سؤالات کودکان باید اهمیت فراوان دهید و سرسری گرفتن و یا پاسخهای غیرصحیح دادن به آنها عامل رکود فکری کودکان اسـت.
48- به شخصیت فرزندان خود ارج نهید و آداب و آیینهای رفتار خویش را نیکو گردانید تا مشمول آمرزش خدایی گردید و باید سعی کنید شخصیت فرزندانتان را مستقل بار آورید. والدین واقعی آنانی هستند که به کودکان خود شخصیت می دهند.
49- با عدم ارضاء نیاز کودک، استقلال شخصیت او را فانی و نابود نکنید.
50- با کودکان خود حرف بزنید تا هویت و شخصیت آنها را بشناسید. باید بعد از شناخت و آگاهی کودک در پی برنامه ریزی و سازماندهی شخصیت کودکان گام بردارید.
51- پدران و مادران، در مواردی که فرزندانتان نظرات خوبی ارائه داشتند و تکلیف خودشان را انجام دادند از آنها تشویق بعمل آورید.
52- به بچه هایتان توهین نکنید، ادب کردن لازم اسـت اما توهین کردن حرام اسـت چون شخصیت بچه را به هم می کوبد.
53- زمینه های موفقیت در مدرسه را برای او فراهم کنید زیرا موفقیت مقدمه محبوبیت، مقبولیت و شادکامی اسـت و موجب تعادل شخصیت و احساس اعتماد به نفس می شود.
54- در کودک احساسی را بوجود آورید که او اطمینان داشته باشد در آینده دارای شخصیت والایی خواهد شد به موجودی سرافکنده و خوار و رام مبدل نخواهد شد.
55- از عوامل رشد و پرورش اخلاقی نوجوان و جوان، نیکی کردن و احترام گذاشتن نسبت به آنها اسـت و آنها را مستعد پذیرش توصیه های اخلاقی اولیاء‌ و مربیان می نماید.
56- کودکی که بیشتر وقت خود را با والدین می گذراند و نمی تواند با کودکان همسن خود معاشرت کند دچار عارضه عقب افتادگی رشد اجتماعی می گردد.
57- باید با دقت به اعمال، رفتار، گفتار و ... فرزندان توجه نمایید و عملاً‌ به فعالیتهای آنان ارج بگذارید تا بدین طریق به شخصیت در حال شکل گرفتن فرزندانتان احترام قائل شوید و از اعمال و عقاید درست او حمایت کنید.
58- با فرزند رفتاری مؤدبانه داشته باشید و اکرامش کنید. فرزند نباید در خانواده خویش تحقیر شود و مورد بی احترامی واقع گردد تا آنکه شخصیتی بطور سالم شکل گیرد.
59- به کودکان خود احترام بگذارید چون احترام گذاشتن به کودک و مشارکت دادن او در فعالیتهای اجتماعی، او را از وسوسه و دزدی باز می دارد.
60- در تربیت کودک نباید آن چنان کودک را لوس و ننر بار بیاورید که کودک با یک دنیا پرتوقعی وارد زندگی اجتماعی گردد و با کوچکترین تصادمی از صحنه زندگی بیزار گردد، و نه آنچنان قلدری و زورگویی نمایید که اصلاً کودک نتواند در موردی اظهار شخصیت نماید و خودی از خود نشان دهد.
61- پدر و مادر باید بتوانید رفتار دوستانه ای با نوجوانان در پیش گیرید و او را در جریان تصمیم گیری های مربوط به خود قرار دهید تا استقلال شخصیت وی را تثبیت کرده باشید.
62- شما پدران به عنوان مدیر خانواده هستید و باید مراقب باشید که مدیریت شما در جهت رشد دادن و شخصیت دادن کودکانتان باشد و زمینه را برای بزرگ شدن کودک از لحاظ اخلاقی و عاطفی فراهم سازید.
63- شما پدران نباید کودکانتان را مانند اسیر و برده به حساب آورید و مراقبت لازم در دادن شخصیت و احترام به آنها مبذول ندارید. طوری رفتار نکنید که تلاشی برای کودک به عمل آورده و آن را نوعی احسان و همراه با منت گذاری منظور کنید، زیرا رعایت اصول و ضوابط انسانی در مورد کودک حق اوست و شما در این رابطه به کودکتان بدهکارید.
64- در پسران و دخترانتان این اطمینان را حاصل کنید که شما والدین پشتیبان آنها هستید.
65- کودکان خود را در بحث های خانوادگی شرکت دهید چون در این صورت فرصت بیشتری برای ابراز عقاید و ابراز مشکلات خود خواهند داشت.
66- کودکان خود را تحقیر نکنید زیرا همواره روانی ناآرام دارند و در خانه و محیط اجتماع احساس ناراحتی و ناامنی و رنج می نمایند و مشکلات روزافزون، آنها را گوشه گیر بار می آورد.
67- کودکان خود را مورد بی احترامی و تحقیر قرار ندهید و عواطف آنها را مجروح نسازید چرا که عصبی بارآمده و در جوانی حالت ستیزه جویی و ناسازگاری خواهند داشت و همواره در فکر تهاجم و انتقام جویی برخواهند آمد.
68- تلاش کنید تا محیط زندگی را برای دختران خود امن تر از پسران نگهدارید.
69- در جلسات خانوادگی که با کودکان خردسال خود تشکیل می دهید فقط یک مسأله را بررسی کنید.
70- طفلی که مورد توجه و احترام قرار گیرد احساس امنیت می کند و در می یابد که پدر و مادر برای او ارزش و قیمتی قائلند این اندیشه و احساس، سبب استقامت او در امور و پیشرفت او خواهد شد.
71- از کودکان خود انتظار احترام و اطاعت یک جانبه نداشته باشید و برای حقوق آنان اهمیت و ارزش قائل شوید.
72- توجه داشته باشید که با نوجوانان خود به بهترین روش که آمیخته با محبت و احترام متقابل باشد رفتار نمایید و از خشونت و شدت عمل بپرهیزید.
73- به فرزندان خویش ارج نهید و به آیین رفتار خویش بهبود بخشید تا مشمول مهر الهی واقع شود.
74- هیچ وقت از جواب دادن به بچه طفره نروید و توضیحاتی را که می خواهد به بعد موکول نکنید و بهتر اسـت هیچگاه جواب او را به دیگری یا به کتاب هر قدر که خوب نوشته شده باشد حواله نکنید.
75- والدین عزیز به سؤال کودک پاسخ صحیح، ساده و بدون انحراف بدهید و در عین حال در خور فهم و ظرفیت روانی کودک باشد و با پاسخ دادن صحیح و منطقی و با محبت خود در کودک احساس امنیت و پذیرش بدهید.
76- به سؤالات کودکانتان با بردباری و حوصله و با بیانی ساده و کودک پسند جواب دهید تا درباره ی پدیده های مختلف اندیشه کنند و سؤالات مختلفی از شما بپرسند.
77- باید توجه داشته باشید که دختر شما انسان اسـت. انسان همانطور که عقل و خرد دارد، عواطف و احساسات هم دارد علاوه بر این، او انسانی اسـت که اراده و اختیار دارد باید با مشورت و صلاحیت خودش زندگی او را سرشار از سعادت و خوشبختی سازید.
78- برای احترام و بزرگ داشت او در پیش دیگران و مهمان، از او هم پذیرایی کنید. «مثلاً‌با گذاشتن پیش دستی پیش او.»
79- آنها را بزرگ و گرامی بدارید و آقا و ریحانه بخوانید.
80- کودکان خود را بزرگ شمارید که این بزرگ شمردنها باعث سربلندی آنها در آینده و موجب بزرگواری آنها در اجتماع می باشد.
81- در مجالس مختلف به فرزندانتان احترام بگذارید.
82- برای فرزندان خود نام نیکی انتخاب کنید و آن را رسماً به ثبت برسانید.
83- به سؤال کودکانتان جواب درستی بدهید چرا که کودکان با سؤال کردن می خواهند خود را به شناخت نظام آفرینش نزدیکتر سازند.
84- توجه داشته باشید که نوجوان از لحظات تنهایی و خلوت کردن با خود لذت می برد و دوست دارد اتاقی مخصوص به خود داشته باشد که این مسأله از روحیه استقلال طلبی او نشأت می گیرد پس در صورت امکان باید اتاقی مستقل در اختیار نوجوان بگذارید.
85- در مهمانی هایی که ترتیب داده می شود آنان را شرکت داده اجازه دهید در حدود معلومات خود اظهارنظر نموده در برابر دیگران سخن بگویند.
86- بگذارید فرزندان شما در مسائلی که مربوط به خودشان اسـت و یا ساده اسـت دارای رأی و عقیده بوده، از فکر و عقل خود استمداد جویند.
87- همه مشکلات آنان را برایشان حل ننمایید بلکه بگذارید در مواردی خودشان با مشکلات روبرو شده با ابتکار خود موانع را از سر راه بردارند.
88- فرزندان خود را گرامی بدارید و آداب و راه و رسم زندگی خانوادگی و اجتماعی خود را اصلاح کنید.«پیامبر (ص)».
89- به کودکان خود به چشم بازیچه ای نگاه نکنید بلکه او را مانند وجودی در نظر بگیرید که در آینده فردی مسئول، همسر و یا مادر خواهد بود.
90-کودک را آنچنان که هست قبول داشته باشید و وی را احترام کنید.
91- کودک شما از بدو تولد یک انسان بشمار می آید و از لحظه تولد دارای شخصیت مخصوص به خود اسـت پس فرزندان خود را محترم بشمارید.
92- بچه ها را در مساجد از جایی که نشسته اند بلند نکنید و بدانید اگر آن جا نماز بخوانید آن محل برای شما غصبی اسـت.
93- کودکان خود را احترام کنید تا شخصیت اجتماعی کودک رشد پیدا کند.
94- باید نظر انتقادی جوانان خود را که با واقع بینی و حسن نیت و مراعات ادب انجام می گیرد بشنوید و درصدد رفع آنها برآیید.
95- در مقابل کودک احساسات خود را ابراز کنید و به او بگویید که چقدر او را دوست دارید . او را غالباً در آغوش بگیرید و به او فرصت دهید که به خوب بودن خود پی ببرد.
96- به نوجوانان احترام بگذارید زیرا بزرگواری و کرامت نفس در وی رشد می نماید و همین امر سپری مطمئن برای جلوگیری از هجوم گرایش های انحرافی اسـت.
97- از فرزندان خود یاد کنید و از آنها نام ببرید و آن را با آمیزه احترام توأم سازید و در نشستها جایی برای او فراخ سازید و چهره خویش را در برابر او دژم و ترش نکنید.
98- پسران خود را بر دخترانتان ترجیح ندهید و پسرگرا نباشید که این دهن کجی و بی اعتنایی به نظام آفرینش می باشد.
99- ضمن کنترل اعمال کودک، او را جدی بگیرید و سؤالات او را بشنوید و پاسخ داده و به او جرأت دهید.
100- توجه داشته باشید که در دوران بلوغ، نوجوان دارای روحیه ای کنجکاو و در عین حال دچار نوعی سردرگمی اسـت. حساس و زودرنج اسـت و در مقابل رفتار دیگران به سرعت واکنش نشان می دهد به شدت از همسالان خود الگو می پذیرد و از رفتار آنان پیروی می کند. پس نوجوان خود را بشناسید و با او مانند یک کودک خردسال رفتار نکنید.
101- به فرزندان خود احترام بگذارید زیرا یکی از ارکان اساسی تربیت صحیح احترام و تکریم به کودک اسـت زیرا او را یک انسان باشخصیت و مستقل به بار می آورد.
102- به کاری که آنان می کنند ارزش قائل شوید همان کاری که از عهده آنها برمی آید.
103- اطمینان حاصل کنید که فرزندتان از توجه و اهمیتی که به کار او می دهید آگاه اسـت.
104- در حل مشکلات کودکان خود اهتمام بورزید.
105- با فرزندان خود با بی اعتنایی رفتار نکنید زیرا بی اعتنایی و یا تحقیر موجب افسردگی فرزندان و کاهش فعالیت در آنان شده و روحیه اعتماد به نفس را از بین می برد.
106- به رأی و فکر کودک اهمیت دهید اگر این انتظارات مورد توجه قرار نگیرد فرزندتان رفتار اجتماعی مطلوب یاد نخواهد گرفت.
107- با منطق غلط در اصلاح، زمینه را برای نااستواری ها فراهم خواهید ساخت.
108- به دختران جوان خود بیاموزید که باید ارزش وجودی خود را درک کنند و به کرامت ذاتی خود و به عظمت مقام خود که در سایه عبادت و پرهیزکاری حاصل می شود آگاه شوند و بدانند که افرادی مهم و ارزشمند بوده و حق ندارند خود را کوچک شمارند و بدانند که سرمایه بزرگی و عظمت آنها در ایمان و تقوا و عفت و پاکدامنی اسـت و آنرا از دست ندهند و در مسیری گام برندارند که ایمان آنها به خطر افتد.
109- به جوانان بیاموزید که نسبت به نواقص و معایب خود اندکی بیندیشند زیرا این عمل موجب جلوگیری از تکرار خطا در کارهای بعدی آنان خواهد شد و هر روز قدمی در جهت کمال و بی نقصی برخواهند داشت.
110- برای تقویت خودشناسی از راههای بسیاری وارد شوید که از جمله آنها واداشتن کودک به تمرین و تجربه، دستکاری و لمس اشیاء،‌ قرار دادن کودک در مسیر واقعیات و در مواجهه با مشکلات و دشواریها، با قرار دادن مسأله ای در سر راه کودک و واداشتن او به عمل کردن به آن.
111- به جوانان خود بیاموزید که قدر جوانی خود را بدانند و افکار خود را مشغول کنجکاویهای ناآگاهانه و انحراف آمیز درباره ی مسائل جنسی ننمایند. زیرا جستجوی بیش از حد در این باره، زمینه وسوسه های شیطانی را در وجود وی فراهم آورده و ادامه تحمیل در زندگی متعادل و طبیعی او را با دشواری و سرگردانی روبرو می سازد و در نتیجه استعدادهای سرشار و نیروهای شاداب جوانی را هدر می دهد.
112- به فرزندتان تفهیم کنید که ملاحت و زیبایی وی در تقوا و شرافتش نهفته اسـت.
113- فرزندتان بخصوص دخترتان را به شناخت خویش دعوت کنید که این امر باعث شناخت قدر و موقعیت خویش، عاملی برای شناخت وظیفه، حفظ عفت و پاکی و صفا و اصلاح فرد می گردد.
114- در نظر داشته باشید که برای نوجوان تلخ ترین و طنزآلودترین اندرزها و راهنمایی ها یادآوری این نکته اسـت وقتی بچه بودی چنین بودی و چنان می کردی و باید آنها را در این دوره نوجوانی کاملاً درک کنید.
115- بر اثر مشکلات زندگی حضور و وجود فرزندان و نیازهای آنها را از یاد نبرید.
116- به فرزندان خود یاد بدهید که همیشه در سلام کردن از دیگران سبقت بگیرید.
117- در سلام کردن به فرزندان خود سبقت بگیرید تا آنها نیز به شما و دیگران سلام بکنند.
118- از بازگو کردن مسائلی که ذهن کودک تحمل درک آن را ندارد خودداری نمایید.
119- بین خود و فرزندتان هماهنگی ایجاد کنید و به نیازهای آنان توجه نمایید.
120- انرژی جوانی فرزندان خود را در مسیر سازندگی و سلامت هدایت نمایید.
121- والدین گرامی توجه داشته باشید که در اغلب دختران نوجوان علائم تنبلی دیده می شود انرژی و فعالیت خاص در آنان نقصان می یابد این اثر ممکن اسـت ناشی از نارضایی، فعالیت اندک غدد باشد در اثر عدم مراقبت ممکن اسـت به بیماری و اختلال شدید منجر گردد.
122- بدانید که با شناخت خصوصیات رشد کودکان و نوجوانان در سنین مختلف، بیشتر می توانید در بالندگی فرزندان خود مؤثر باشید.
123- در سنین نوجوانی و بلوغ بیماریهای متعددی به سراغ نوجوان می آیند از جمله آنها بیماری سل در دوران بلوغ اسـت اگر آثار آن در فرزندتان دیده شود باید فوراً او را نزد پزشک ببرید.
124- بکوشید تا دختران نوجوان را از شرم و حیای افراطی که از آن به کمرویی تعبیر می شود بیرون آورید. او را در محیط خانه و در بین مهمانان معرفی کرده و گرم شان دارید فرصت و امکانی بوجود آورید که آنها با دیگران حشر و نشری مشروع داشته باشند.
125- در مرحله نوجوانی دختران یعنی به هنگام بیداری کامل جنسی، باید به سه مورد توجه داشته باشید: غذای مناسب تا توقعات این سن را برآورد، بهداشت بدن و بهداشت روانی.
126- استنشاق هوای آزاد، تابش مستقیم اشعه آفتاب در بهبود صورت و قیافه فرزندان جوانتان تأثیر زیادی دارد.
127- باید بدانید که ستونهای اصلی شخصیت فرزندانتان در دوران کودکی پایه گذاری می شود و اینها از بین رفتنی نیستند و باید بدانید که این ستونها هنگامی قابل اعتمادند که در دوران نوجوانی محکم گردند.
128- توصیه همه روانشناسان به شما والدین این اسـت که روابط خود را با دختران نوجوانتان، هوشمندانه ولی ملایم گردانید و عقل و تجربه خود را راهنمای فرزندتان گردانید.
129- هرگز در حضور دخترانتان از در تحقیر و نارضایی سخن نگویید و در حضور آنها از دختر بودنشان اظهار نارضایتی نکنید.
130- از پاسخ دادن به سؤالات کودکان شانه خالی نکنید حتی اگر مسائلی باشد که مناسب سن کودک نباشد باز به همه سؤالات کودکان پاسخ دهید چرا که اگر پاسخ ندهید کودک جواب خود را از کسان دیگر می پرسد و جواب را می پذیرد که این به زیان خانواده و کودک اسـت.
131- روزانه به هر کودک بطور انفرادی توجه نمایید و مقداری از وقت خود را در اختیار او بگذارید.
132- در خیابان و بازار و پارک و ... که برای خرید یا گردش می روید مواظب رفتار کودکانتان باشید.
133- در رفتارتان به فرزندانتان نشان دهید که آنان را درک می کنید.
134- باید دقت کنید که اگر می خواهید جوانانی سعادتمند تربیت کنید باید به همه تمنیات طبیعی آنها توجه نموده و هریک از آنها را در جای خود و به مقدار صحیح ارضاء نمایید.
135- در مواقع بیماری کودکان، توجه بیش از اندازه به آنها نکنید زیرا به آنان چنین تفهیم می کند که بیمار بودن موجب جلب توجه دیگران می شود.
136- روی کارهایی که کودک نمی تواند انجام دهد تکیه نکنید بلکه به آنچه که می تواند انجام دهد تکیه کنید.
137- از توجه بیش از حد نسبت به فرزندان خویش دوری نمایید تا از خودراضی و خودبزرگ بین بار نیایند.
138- هنگام حرف زدن کودک تمام توجه خود را به او معطوف کنید تا نیازی در خود برای سریع حرف زدن احساس نکند.
139- به همان اندازه که به کار شاگرد باهوش اهمیت می دهید به فعالیتهای جزئی افراد کم هوش هم توجه داشته باشید.
140- در دوره قبل از دبستان به فطرت کمال جویی کودک توجه داشته باشید و با پاسخگویی صحیح به سؤالات گوناگون فرزندان، آنان را به کمال جویی تشویق کنید.
141- آرمانها و تخیلات خوب فرزندان خود را تأیید و تقویت کنید هرچند به نظرتان بعید و ناممکن باشد.
142- باید در نظر بگیرید که برای کودک توجه به دو مورد بطور هم زمان دشوار اسـت و او را درک کنید و از خود صبر و شکیبایی بیشتری نشان دهید.
143- به اندازه کافی به کودکانتان توجه کنید تا آنها ندانسته دست به رفتاری نزنند تا بدان وسیله جلب توجه نمایند.
144- به نظرات نوجوان در مباحث خانوادگی توجه کنید و او را هم در بحث شرکت دهید.
145- فرزند خود را یاری کنید و او را دوست بدارید چرا که پیامبراکرم (ص) فرموده اند: فرزندان میوه دل اند و روشنی چشم و پاره جگر مؤمن، اگر زودتر بمیرد شفیع پدر اسـت و اگر دیرتر بمیرد برای پدر و مادرش طلب آمرزش می کند.
146- به شخصیت کودک احترام قائل شوید و او را بپذیرید بگونه ای که احساس کند او هم سری میان سرها دارد و می تواند موجود قابل احترامی باشد.
147- وقتی می خواهید کودکان خود را به سحری خوردن و یا نماز خواندن در صبح بیدار کنید نباید با مشت و لگد آنها را بیدار کنید بلکه باید با زبان خوش، برخورد خوش، سرشار کردن او از نشاط و شادابی و دست کشیدن به سر او به هنگام بیدارکردنش اقدام کنید.
148- بین فرزندان خود مساوات را برقرار کنید، دختران خود را دوست بدارید زیرا که دختران مهربان، فداکار، مونس و مبارکند.
149- عزت نفس در دختران باعث می شود که خود را از فساد و بدنامی دور بدارند.
150- کودک را از همان دوران خردسالی باید وادار کنید که عزت نفس را تمرین کند.
151- همه مشکلات آنان را برایشان حل ننمایید بلکه بگذارید در مواردی خودشان با مشکلات روبرو شده با ابتکار خود موانع را از سر راه بردارند.
152- اصرار نداشته باشید به جای فرزندانتان برای آنها تصمیم بگیرید بلکه آنها را روشن سازید سپس مسئولیت تصیم و اراده را بر عهده خودشان بگذارید.
153- باید در خانواده شرایطی پدید آورید که شخصیت کودک رشد کند و حس اعتماد به نفس و درخواست آزادیهای اندیشه در او تقویت شود و جوی بوجود آورید که استعداد کودکتان شکوفا شده بگونه ای که بتواند خود را در جامعه آینده سرپا نگه دارد.
154- اعتماد به نفس را در کودکتان قوی سازید و سدی محکم در برابر ترسها در او بوجود آورید.
155- سعی کنید اطفال را طوری تربیت نمایید که هر کاری ولو بسیار کوچک از آنها سر می زند مسبوق به نیروی تأمل و تفکر باشد تا کودک خود را برای گرفتن هر نوع تصمیم و اراده در مسائل اساسی آماده تر سازد.
156- سعی کنید کودکان خود را به اعتماد عادت دهید و نیروهای درونی او را فارغ از هراس و ترس بارور سازید.
157- رفتارهای درست کودک را مورد تأیید قرار دهید تا در او اعتماد به نفس ایجاد شود.
158- آنها را در موقعیت هایی قرار دهید که با عمل خود، موقعیت را احساس کنند.
159- با گفتن جملات کوتاهی مانند: ساکت بنشین، حرف نزن، دست نزن، خصلت اتکاء به خود و نیروی ابتکار را از کودکان خود سلب نکنید.
160- به کودکان خود مسئولیتی در خور توانش بدهید تا کودک بتدریج درباره ی خود به عنوان یک فرد قابل اعتماد و شایسته بیندیشد.
161- در او حس اطمینان را رشد دهید و او را راهنمایی کنید.
162- پدر و مادر عزیز بدانید که یکی از روشهایی که روحیه اعتماد به نفس را در کودکان پرورده می سازد مواجه کردن کودکان با مشکلات و دشواریهای فکری اسـت یعنی در فرصت هایی سعی کنید مشکلاتی را در سر راه بگذارید. بدیهی اسـت وقتی کودکی موفق به حل مشکل گردد و در عمق جان خود احساس رضایت مندی نموده به خود و فکرش اعتماد خواهد یافت.
163- سعی کنید با ابراز کلماتی از قبیل: تو می توانی، تو موفق می شوی، تو توان انجام این کار را دار، اولین جرقه روحیه اعتماد به نفس را در عمق جان کودک خود بیفروزید.
164- حس اعتماد به نفس را برای مکالمه استوار و سالم که بصورت آرامش انجام گیرد تقویت کنید.
165- شناسایی استعداد کودک به وی احساس اعتماد به نفس و اطمینان خاطر می دهد بنابراین در شناسایی استعداد کودکان کوشا باشید.
166- غرض از هدایت نوجوان این اسـت که زیر بازوی او را بگیرید و دوستانه و محرمانه خطایش را به او تذکر دهید و مطمئنش سازید که خیرخواه او هستید و رازش را برملا نخواهید کرد.
167- با ایجاد حس اعتماد ولی بدون دخالت زیاده از حد در حل مشکلات، فرزندتان را کمک کنید.
168- اگر با فقر و نابسامانی مواجه شدید در چنین مواردی از آه و ناله کردن و شکوه و گریستن در حضور کودک خودداری نمایید.
169- بهتر اسـت کودکان را در خردسالی به کارهای نسبتاً سخت و دشوار وادار کنید تا شاید به هنگام بزرگسالی صبور و بردبار باشند.
170- در نظر داشته باشید که تمایل به گوش دادن به حرفهای کودکان می تواند نقش مهمی را در رشد احساسات و غنی ساختن اعتماد به نفس در آنان ایفا کند. باید به خاطر بسپارید که عمل گوش دادن نوعی ارتباط و تبادل نظر غیرکلامی اسـت و در ایجاد عزت نفس به نوجوان کمکی مؤثر می باشد.
171- سعی کنید نوجوانان و جوانان خود را به کارهای خوب مورد نظر ترغیب کنید، جرأت انجام عمل را ایجاد نمایید و موجب تقویت روحیه و ایجاد شوق در انجام عمل گردید.
172- اگر می خواهید که کودک و نوجوان حتی پس از مواجه شدن با شکست نیز به کارش ادامه دهد باید ترتیبی بدهید که پس از هر شکست با یک پیروزی روبرو شود.
173- بچه ها دلشان می خواهد اعتماد به بزرگترها داشته باشند اگر جواب یک سؤال را غلط بدهیم چون از همسالان خود مطالبی را می شنوند سؤال بعدی را با اعتماد کمتری مطرح می کنند.
174- کودکی که اعتماد به نفس و اعتماد به دیگران را در دوران اولیه زندگی کسب نکند در دوران نوجوانی به احتمال قوی از نظر عاطفی ناپایدار و ناسازگار خواهد شد.
175- هرگز برای اثبات حاکمیت خود در صدد پیدا کردن اشتباه یا تقصیر فرزندتان نباشید.
176- در برخوردهای تربیتی سعی نکنید موقعیتی فراهم شود که عجز و حقارت کودکان و نوجوانان به خودشان ثابت گردد.
177- نباید به بچه هایتان توهین کنید چرا که سوز و دردی که در پرتو احساس توهین و تحقیر دست می دهد آن چنان سوزان و دردناک اسـت که همه وجود کودک را مشتعل می سازد و همه هستی اش را می گیرد.
178- سعی نکنید در کارهای فرزندتان مداخله کنید، مداخله افراطی در کار فرزندان نوعی اهانت به حساب می آید.
179- وقتی به فرزندتان تلقین کنید که او بی عرضه و فاقد توان و قدرت اسـت اگرچه کودک پرتوان و پرقدرت باشد خود به خود دچار ضعف شخصیتی شده و به خود متکی نخواهد شد.
180- خیرخواهی ها با استهزاء و مسخزه و نیشخند سازگار نیست از آن بپرهیزید.
181- نباید رفتارتان همراه با سرزنش و تحقیر باشد که در این صورت فرزندتان، فردی گوشه گیر و خود کوچک بین بار می آید.
182- نگذارید که کودکانتان احساس کهتری کنند چرا که باعث می شود انسان از خود متنفر شود.
183- بدانید که در تربیت باید نصیحت و انتقاد را به حداقل برسانید و از خطاهای جزئی و کم اهمیت صرف نظر کنید و هر ضعف جزئی را بخصوص در نوجوانان مورد انتقاد قرار ندهید. بلکه با نوعی بلند نظری و بزرگواری از کنار آنها بگذرید تا بتوانید موارد مهمتر را با قاطعیت جلوگیری کنید.
184- به هنگامی که تذکری به کودک دادید و او آن را مورد تأیید و عمل قرار نداد و مجدداً مرتکب آن شد او را متناسب با سن و درکش مورد سرزنش و ملامت قرار دهید.
185-برای پند دادن به کودکانی که هنوز قادر به تمیز خیر از شر نیستند سعی کنید الگوی خوبی را ارائه دهید.
186- در نصیحت دادن به کودک فراموش نکنید که طرف پند شما کودک اسـت، حدود فهم و فکر او را باید در نظر بگیرید و از قضاوت عجولانه پرهیز کنید.
187- در پندگویی هرگز نباید روحیه کودک را خوار و او را فوق العاده تضعیف کنید زیرا این امر روح او را کوچک می سازد و باید طوری نصیحت کنید که آنها را به سوی پاکی و فضیلت بکشاند نه اینکه راه حیله را به آنان بیاموزد.
188- موعظه باید رسا باشد و سنجیده و بجا گفته شود.
189- در شرایطی که کودک یا نوجوان از نظر روانی آمادگی دارد او را نصیحت کنید.
190- اگر موعظه کنید خودتان باید نمونه و الگوی کاملی از محتوای پند و اندرز باشید.
منبع مقاله :
شیخ الاسلامی، جعفر؛ (1375)، 2222 نکته در تربیت، تهران: اسلامی، چاپ سوم

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط


کلماتی برای این موضوع
چگونه شوهر خود را علاقمند نگه دارید؟ صفحه چگونه همسر خود را علاقمند نگه دارید؟ برای کنترل مردان عشق ابزار کارا تری از شهوت استجام نیوز چگونه می توانیم کسی را که …چگونه می توانیم کسی را که خیلی دوستش داریم فراموش کنیمتب کودک را چگونه پایین بیاوریمتبکودکدرمان تب و تب در کودکان و تب کودک و درمان تب کودکان و آسیب های تب در کودکان را در سایت سایر مطالب تربیت کودک کودک را وادار به حضور در جمع نکنید مشکلات رفتاری کودک خردسال نقش کدامیک از والدین در تعلیم و تربیت،تعلیم و تربیت کودکان،تربیت …با این کار همسرتان را شگفت زده کنید رونق کسب و کار شما از طریق طراحی وبسایت با تور اصول تربیتی نوجوان با هم دیگه بلوغ میشیم سرم داد می زنی؟ برو تو اطاقت دادگاه رسمی است، قیام کنید یک کار احساس فشار زیر شکم در هفته بارداریکمک … روش ساده برای خلاص شدن از درد سیاتیک دوران بارداری تمرینی که درد سیاتیک بارداری را با صبر برنده بازی شوید چگونه با همسر عصبانی …چگونهباهمسرعصبانیمن همسرم را خیلی دوست دارم او هم من خیلی دوست دارد اما گاهی وقتا عصبانیتش را سر من خالی دلایل کم حرفی تست کم حرفی آموزش سخنرانی و …دلایلکمحرفیتستکمحرفیسلام جناب بهرام پور این موضوع خیلی مهمه و فکر می کنم خیلی ها توی جامعه ما دچارش هستنافسران گنجینهچرا خانم ابتکار جلو تولید خودروی برقی مخترع ایرانی را گرفت؟ مهندس جمشید آرین این

چگونه کودکم را نصیحت کنم؟

[ad_1]

برخورد و احترام به کودکان

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله:

«إذا سمّیتُمُ الولد»: وقتی نام فرزندتان را می برید:
«فاکرموا لهُ» : او را گرامی دارید.
«و اوسعوا لهُ‌ فی المجلس»: و جای نشستن را برای او توسعه دهید.
«و لا تُقَبّحوا لهُ وجهاً»: و نسبت به او روترش نکنید.

روایتی از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در مورد رفتار با کودکان

در متون اسلامی نقل شده اسـت:
گاهی که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به سجده می رفتند امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام بازیکنان سوار بر دوش رسول الله صلی الله علیه و آله می شدند و آن بزرگوار به قدری سجده خود را طولانی می فرمودند که آنان خسته شده و پایین بیایند.
1- کنجکاوی وسیله مناسبی اسـت برای اینکه شما کودکتان را بشناسید و از میزان و درجه کنجکاوی کودک می توانید به هوش و درجه و سطح آن پی ببرید.
2- شما مربیان آنچه را که فرزند دوست دارد بشناسید و همان را نقطه شروع رابطه خود با فرزند برای تأثیر تربیتی قرار دهید.
3- شما که علاقه مند به تربیت فرزندان خود هستید و خود را مسئول می دانید پیش از آنکه به تربیت فرزندان خود اقدام نمایید بکوشید روحیات فرزندان برایتان مشخص گشته به علل و ریشه های آن پی ببرید.
4- باید جوانان و نوجوانان را درست بشناسید.
5- پدر و مادرهایی که واقعاً علاقه به تربیت فرزند خود دارید و خود را مسئول می دانید، پیش از آنکه به تربیت فرزند اقدام نمایید بکوشید روحیات فرزندتان را بشناسید و خصوصیات زمانی را نیز در نظر بگیرید.
6- به عنوان یک مربی که می خواهید فردی را تربیت کنید علاوه بر آشنایی به علوم تربیتی باید از تمام خصوصیات جسمی و روانی وی آگاهی داشته باشید سپس استعداد او را پرورش دهید.
7- نباید با شخصیت واقعی فرزندانتان بیگانه شوید.
8- باید به کودکان کمک کنید تا تصوری حقیقی و واقعی از نقاط ضعف و قوت خود داشته باشند و هرگز خود را افرادی بی نظیر و استثنایی تصور نکنند.
9- نوجوان با خود جدیدی روبرو اسـت باید به نوجوان یاری کنید تا آن را بشناسد و از روحیات و حالات خود آگاه گردد.
10- به نوجوانان خود کمک کنید تا به تواناییهای خود پی ببرند.
11- پدر و مادر عزیز باید حرمت و شخصیت فرزندان را نگه بدارید.
12- باید توجه داشته باشید که کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیت خود نیازمند محبت و تفاهم اسـت و تا آنجا که ممکن اسـت باید تحت مراقبت و مسئولیت پدر و مادر خود و در هر حال در محیط پر مهر و محبت و با تأمین اخلاقی و مادی پرورش یابد.
13- اگر روابط میان والدین که مهمترین مرکز تأمین نیازهای عاطفی کودک اسـت به هم بخورد بزرگترین لطمه روانی بر کودک وارد خواهد کرد. چنین کودکی در آینده وقتی اقدام به تشکیل خانواده بنماید روابط موفقی نمی تواند با همسر خود برقرار کند.
14- به نوجوانان نباید چون بزرگسال نگاه کنید درست اسـت که آنها دوره کودکی و وابستگی شدیدشان را پشت سر گذاشته اند اما هنوز به نوعی دیگر نیازمند یاری و کمک بزرگترها هستند. منتهی در یاری نمودن به آنها باید دقت کنید که به شخصیت آنها لطمه وارد نکنید.
15- اگر برای خانواده شما اسباب کشی پیش آمد آن را برای کودکان خود توضیح دهید و بگویید که محل جدید چه خوبیها و چه بدیهایی دارد در این صورت بچه ها خود را در این برنامه سهیم می دانند و فکر نمی کنند که بدون توجه به آنها این برنامه تصویب شده و آنان را به جایی می برید که مجبورند هر طور شده با آن بسازند.
16- شخصیت را یک سازمان مشکل و پایدار مرکب از خلق و خوی و حالات عاطفی و انفعالی و ویژگیهای ظاهری و باطنی می دانند، سعی نمایید شخصیت نوجوانان و جوانان را در اثر ندانم کاری خدشه دار ننمایید.
17- خوردن و مکیدن شیر و در آغوش گرفتن و نوازش کردن کودک و توجه به او لذتی بالاتر از خود خوردن و نوازش و... برای او دارد. برخورداری یا عدم برخورداری از چنین لذت هایی، آثار عمیق بر شخصیت کودک بر جای می گذارد.
18- وقتی که کودک برای برقرار کردن ارتباط با دیگران کوشش می کند به او فرصت بدهید تا حرف بزند و حرف او را قطع نکنید و همچنین حرفهای او را تصحیح نکنید و کلمه ها را پیشاپیش در دهان او نگذارید.
19- به دوران کودکی فرزندانتان اهمیت بیشتری بدهید چرا که آینده کودکتان تحت الشعاع حوادث دوران کودکی و روند تکاملی در نخستین سالهای زندگی اوست.
20- مواظب باشید تا بچه هایتان با شخصیت و آقامنش بزرگ شوند، ممکن اسـت یک آن غفلت یا یک حرف بیجا شخصیت بچه را بکوبد و یک آدم رذل و پستی تحویل جامعه دهد.
21- باید از اهانت و تحقیر شخصیت کودکان و نوجوانان دوری کنید زیرا موجب دشمنی و عداوت و باعث ناسازگاری و تضاد خانوادگی و اجتماعی می گردد و تکریم شخصیت افراد سبب جلب محبت و دوستی و مایه سازگاری بزرگسالان و جوانان می گردد.
22- والدین به خصوص مادران باید مراقبتی داشته باشند در برخورد خود نسبت به فرزندان و مخصوصاً آنها را عزیز، خانم،‌ و با اسمهای جاذب صدا کنند و هرگز نسبت به فرزندان کارها و حالات آنان را کوچک نشمرند، زیرا بسیاری از امور به نظر کوچک و ناچیزند ولی در ارزیابی موجد آثار بزرگی هستند.
23- مادران باید نمونه شخصیت اخلاقی باشند که از آن تبلیغ کرده و می خواهند فرزندانشان آنچنان بار آیند، زیرا که غرور و افتخار دختر و نیز عمل او بر آن اساس اسـت که از مادر می بیند.
24- برای ایجاد شخصیت در کودکان باید از در ایجاد شخصیت، ‌با باز کردن فکر کودک و امیدوار ساختن او بر آینده خود و با تشریح منافع دانش اندوزی وارد گفتگو شوید.
25- تمایلات و خواسته های طبیعی کودکان خود را نادیده نگیرید و به زور او را وادار به تطابق و سازش با محیط نامطلوب و نامناسب نکنید.
26- به دختران باید شخصیت داد تا عملاً دریابند افرادی فهمیده اند و خود را دست کم نگیرند. آنها باید درباره ی خود نظری بلند داشته و به خود علاقه مند باشند.
27- دختران باید در برابر پیشامدها و حوادث زندگی و هم در مقابل شرور و مفاسد خود را نبازند و شخصیت معنوی خود را از دست ندهند.
28- به طفل نوپا وقت بدهید که به جدایی از شما خو بگیرد یعنی مدت دور بودن از او را بتدریج طولانی تر کنید.
29- منحرفان را پس از خروج از زندان دریابید تا امکان بازگشت آنان به سوی انحراف از بین رود.
30- سعی کنید غرور، عزت نفس، عاطفه و شخصیت فرزندانتان را جریحه دار نکنید تا دیگران نتوانند بر آنها نفوذ کنند.
31- به غیر از والدین، دوستان نزدیک نقش مهمی در اجتماعی کردن کودک دارند.
32- احترام بچه هایتان را نگه دارید و ادب به آنها بیاموزید سعی کنید به بچه ها توهین نکنید.
33- به بچه تان دیوانه نگویید برای اینکه وقتی می گویید دیوانه،‌ راستی سفیه و بی شخصیت می شود.
34- کودک را تا حد ضرورت در جریان برنامه ریزی های خانواده قرار دهید تا خود را بیگانه احساس نکند.
35- در اخلاق امام سجاد (ع) آمده اسـت که وقتی به کودکان برمی خورد می فرمود: «مرحبا به کودکان امروز و بزرگان آینده».
36- با تأکید بر خصلت خوب نوجوانان، شخصیت او را بسازید و از انتقاد نقاط ضعف او بپرهیزید.
37- طفل را هرگز وادار نکنید که در برابر جمع به خطای خود اعتراف کند تذکرات و اصلاحات محرمانه باشد. زیرا در غیر این صورت شخصیت او خرد خواهد شد.
38- آبروی کودک را میان جمع نبرید و او را رسوا نسازید که کار از بد، بدتر خواهد شد.
39- شما والدین باید از مقایسه فرزندان با افراد هم سن و سال او که در فامیل هستند جداً پرهیز کنید.
40- برای فرزندانتان شخصیت و حرمت قائل شوید و در همه چیز بر آنها سخن خود را تحمیل نکنید و استقلال و حق انتخاب قائل بشوید.
41- شرایط مساعد را در خانه پیاده کنید تا کودک شما دچار مشکلات رفتاری، بزهکاری و ناشادی نگردد.
42- با فرزندانتان به سردی رفتار ننمایید زیرا در تکوین شخصیت فرزندانتان اثر نامطلوب دارد.
43- از توهین به شخصیت نوجوانان و از اتصاف آنها به نام یا صفتی توهین آمیز احتراز کنید.
44- پدر و مادر عزیز، یکی از شرایط تفاهم و حسن سازگاری بزرگسال و جوان در خانواده، این اسـت که شخصیت جوانانتان را مورد تکریم و توجه قرار دهید.
45- نشانه احترام شما والدین به فرزندانتان این اسـت که او را بپذیرید و در هر شرایطی که هست او را احترام بگذارید.
46- شخصیت کودکان خود را در مقابل دیگران خرد نکنید، باعث ناراحتی و شرمساری آنها نگردید.
47- به سؤالات کودکان باید اهمیت فراوان دهید و سرسری گرفتن و یا پاسخهای غیرصحیح دادن به آنها عامل رکود فکری کودکان اسـت.
48- به شخصیت فرزندان خود ارج نهید و آداب و آیینهای رفتار خویش را نیکو گردانید تا مشمول آمرزش خدایی گردید و باید سعی کنید شخصیت فرزندانتان را مستقل بار آورید. والدین واقعی آنانی هستند که به کودکان خود شخصیت می دهند.
49- با عدم ارضاء نیاز کودک، استقلال شخصیت او را فانی و نابود نکنید.
50- با کودکان خود حرف بزنید تا هویت و شخصیت آنها را بشناسید. باید بعد از شناخت و آگاهی کودک در پی برنامه ریزی و سازماندهی شخصیت کودکان گام بردارید.
51- پدران و مادران، در مواردی که فرزندانتان نظرات خوبی ارائه داشتند و تکلیف خودشان را انجام دادند از آنها تشویق بعمل آورید.
52- به بچه هایتان توهین نکنید، ادب کردن لازم اسـت اما توهین کردن حرام اسـت چون شخصیت بچه را به هم می کوبد.
53- زمینه های موفقیت در مدرسه را برای او فراهم کنید زیرا موفقیت مقدمه محبوبیت، مقبولیت و شادکامی اسـت و موجب تعادل شخصیت و احساس اعتماد به نفس می شود.
54- در کودک احساسی را بوجود آورید که او اطمینان داشته باشد در آینده دارای شخصیت والایی خواهد شد به موجودی سرافکنده و خوار و رام مبدل نخواهد شد.
55- از عوامل رشد و پرورش اخلاقی نوجوان و جوان، نیکی کردن و احترام گذاشتن نسبت به آنها اسـت و آنها را مستعد پذیرش توصیه های اخلاقی اولیاء‌ و مربیان می نماید.
56- کودکی که بیشتر وقت خود را با والدین می گذراند و نمی تواند با کودکان همسن خود معاشرت کند دچار عارضه عقب افتادگی رشد اجتماعی می گردد.
57- باید با دقت به اعمال، رفتار، گفتار و ... فرزندان توجه نمایید و عملاً‌ به فعالیتهای آنان ارج بگذارید تا بدین طریق به شخصیت در حال شکل گرفتن فرزندانتان احترام قائل شوید و از اعمال و عقاید درست او حمایت کنید.
58- با فرزند رفتاری مؤدبانه داشته باشید و اکرامش کنید. فرزند نباید در خانواده خویش تحقیر شود و مورد بی احترامی واقع گردد تا آنکه شخصیتی بطور سالم شکل گیرد.
59- به کودکان خود احترام بگذارید چون احترام گذاشتن به کودک و مشارکت دادن او در فعالیتهای اجتماعی، او را از وسوسه و دزدی باز می دارد.
60- در تربیت کودک نباید آن چنان کودک را لوس و ننر بار بیاورید که کودک با یک دنیا پرتوقعی وارد زندگی اجتماعی گردد و با کوچکترین تصادمی از صحنه زندگی بیزار گردد، و نه آنچنان قلدری و زورگویی نمایید که اصلاً کودک نتواند در موردی اظهار شخصیت نماید و خودی از خود نشان دهد.
61- پدر و مادر باید بتوانید رفتار دوستانه ای با نوجوانان در پیش گیرید و او را در جریان تصمیم گیری های مربوط به خود قرار دهید تا استقلال شخصیت وی را تثبیت کرده باشید.
62- شما پدران به عنوان مدیر خانواده هستید و باید مراقب باشید که مدیریت شما در جهت رشد دادن و شخصیت دادن کودکانتان باشد و زمینه را برای بزرگ شدن کودک از لحاظ اخلاقی و عاطفی فراهم سازید.
63- شما پدران نباید کودکانتان را مانند اسیر و برده به حساب آورید و مراقبت لازم در دادن شخصیت و احترام به آنها مبذول ندارید. طوری رفتار نکنید که تلاشی برای کودک به عمل آورده و آن را نوعی احسان و همراه با منت گذاری منظور کنید، زیرا رعایت اصول و ضوابط انسانی در مورد کودک حق اوست و شما در این رابطه به کودکتان بدهکارید.
64- در پسران و دخترانتان این اطمینان را حاصل کنید که شما والدین پشتیبان آنها هستید.
65- کودکان خود را در بحث های خانوادگی شرکت دهید چون در این صورت فرصت بیشتری برای ابراز عقاید و ابراز مشکلات خود خواهند داشت.
66- کودکان خود را تحقیر نکنید زیرا همواره روانی ناآرام دارند و در خانه و محیط اجتماع احساس ناراحتی و ناامنی و رنج می نمایند و مشکلات روزافزون، آنها را گوشه گیر بار می آورد.
67- کودکان خود را مورد بی احترامی و تحقیر قرار ندهید و عواطف آنها را مجروح نسازید چرا که عصبی بارآمده و در جوانی حالت ستیزه جویی و ناسازگاری خواهند داشت و همواره در فکر تهاجم و انتقام جویی برخواهند آمد.
68- تلاش کنید تا محیط زندگی را برای دختران خود امن تر از پسران نگهدارید.
69- در جلسات خانوادگی که با کودکان خردسال خود تشکیل می دهید فقط یک مسأله را بررسی کنید.
70- طفلی که مورد توجه و احترام قرار گیرد احساس امنیت می کند و در می یابد که پدر و مادر برای او ارزش و قیمتی قائلند این اندیشه و احساس، سبب استقامت او در امور و پیشرفت او خواهد شد.
71- از کودکان خود انتظار احترام و اطاعت یک جانبه نداشته باشید و برای حقوق آنان اهمیت و ارزش قائل شوید.
72- توجه داشته باشید که با نوجوانان خود به بهترین روش که آمیخته با محبت و احترام متقابل باشد رفتار نمایید و از خشونت و شدت عمل بپرهیزید.
73- به فرزندان خویش ارج نهید و به آیین رفتار خویش بهبود بخشید تا مشمول مهر الهی واقع شود.
74- هیچ وقت از جواب دادن به بچه طفره نروید و توضیحاتی را که می خواهد به بعد موکول نکنید و بهتر اسـت هیچگاه جواب او را به دیگری یا به کتاب هر قدر که خوب نوشته شده باشد حواله نکنید.
75- والدین عزیز به سؤال کودک پاسخ صحیح، ساده و بدون انحراف بدهید و در عین حال در خور فهم و ظرفیت روانی کودک باشد و با پاسخ دادن صحیح و منطقی و با محبت خود در کودک احساس امنیت و پذیرش بدهید.
76- به سؤالات کودکانتان با بردباری و حوصله و با بیانی ساده و کودک پسند جواب دهید تا درباره ی پدیده های مختلف اندیشه کنند و سؤالات مختلفی از شما بپرسند.
77- باید توجه داشته باشید که دختر شما انسان اسـت. انسان همانطور که عقل و خرد دارد، عواطف و احساسات هم دارد علاوه بر این، او انسانی اسـت که اراده و اختیار دارد باید با مشورت و صلاحیت خودش زندگی او را سرشار از سعادت و خوشبختی سازید.
78- برای احترام و بزرگ داشت او در پیش دیگران و مهمان، از او هم پذیرایی کنید. «مثلاً‌با گذاشتن پیش دستی پیش او.»
79- آنها را بزرگ و گرامی بدارید و آقا و ریحانه بخوانید.
80- کودکان خود را بزرگ شمارید که این بزرگ شمردنها باعث سربلندی آنها در آینده و موجب بزرگواری آنها در اجتماع می باشد.
81- در مجالس مختلف به فرزندانتان احترام بگذارید.
82- برای فرزندان خود نام نیکی انتخاب کنید و آن را رسماً به ثبت برسانید.
83- به سؤال کودکانتان جواب درستی بدهید چرا که کودکان با سؤال کردن می خواهند خود را به شناخت نظام آفرینش نزدیکتر سازند.
84- توجه داشته باشید که نوجوان از لحظات تنهایی و خلوت کردن با خود لذت می برد و دوست دارد اتاقی مخصوص به خود داشته باشد که این مسأله از روحیه استقلال طلبی او نشأت می گیرد پس در صورت امکان باید اتاقی مستقل در اختیار نوجوان بگذارید.
85- در مهمانی هایی که ترتیب داده می شود آنان را شرکت داده اجازه دهید در حدود معلومات خود اظهارنظر نموده در برابر دیگران سخن بگویند.
86- بگذارید فرزندان شما در مسائلی که مربوط به خودشان اسـت و یا ساده اسـت دارای رأی و عقیده بوده، از فکر و عقل خود استمداد جویند.
87- همه مشکلات آنان را برایشان حل ننمایید بلکه بگذارید در مواردی خودشان با مشکلات روبرو شده با ابتکار خود موانع را از سر راه بردارند.
88- فرزندان خود را گرامی بدارید و آداب و راه و رسم زندگی خانوادگی و اجتماعی خود را اصلاح کنید.«پیامبر (ص)».
89- به کودکان خود به چشم بازیچه ای نگاه نکنید بلکه او را مانند وجودی در نظر بگیرید که در آینده فردی مسئول، همسر و یا مادر خواهد بود.
90-کودک را آنچنان که هست قبول داشته باشید و وی را احترام کنید.
91- کودک شما از بدو تولد یک انسان بشمار می آید و از لحظه تولد دارای شخصیت مخصوص به خود اسـت پس فرزندان خود را محترم بشمارید.
92- بچه ها را در مساجد از جایی که نشسته اند بلند نکنید و بدانید اگر آن جا نماز بخوانید آن محل برای شما غصبی اسـت.
93- کودکان خود را احترام کنید تا شخصیت اجتماعی کودک رشد پیدا کند.
94- باید نظر انتقادی جوانان خود را که با واقع بینی و حسن نیت و مراعات ادب انجام می گیرد بشنوید و درصدد رفع آنها برآیید.
95- در مقابل کودک احساسات خود را ابراز کنید و به او بگویید که چقدر او را دوست دارید . او را غالباً در آغوش بگیرید و به او فرصت دهید که به خوب بودن خود پی ببرد.
96- به نوجوانان احترام بگذارید زیرا بزرگواری و کرامت نفس در وی رشد می نماید و همین امر سپری مطمئن برای جلوگیری از هجوم گرایش های انحرافی اسـت.
97- از فرزندان خود یاد کنید و از آنها نام ببرید و آن را با آمیزه احترام توأم سازید و در نشستها جایی برای او فراخ سازید و چهره خویش را در برابر او دژم و ترش نکنید.
98- پسران خود را بر دخترانتان ترجیح ندهید و پسرگرا نباشید که این دهن کجی و بی اعتنایی به نظام آفرینش می باشد.
99- ضمن کنترل اعمال کودک، او را جدی بگیرید و سؤالات او را بشنوید و پاسخ داده و به او جرأت دهید.
100- توجه داشته باشید که در دوران بلوغ، نوجوان دارای روحیه ای کنجکاو و در عین حال دچار نوعی سردرگمی اسـت. حساس و زودرنج اسـت و در مقابل رفتار دیگران به سرعت واکنش نشان می دهد به شدت از همسالان خود الگو می پذیرد و از رفتار آنان پیروی می کند. پس نوجوان خود را بشناسید و با او مانند یک کودک خردسال رفتار نکنید.
101- به فرزندان خود احترام بگذارید زیرا یکی از ارکان اساسی تربیت صحیح احترام و تکریم به کودک اسـت زیرا او را یک انسان باشخصیت و مستقل به بار می آورد.
102- به کاری که آنان می کنند ارزش قائل شوید همان کاری که از عهده آنها برمی آید.
103- اطمینان حاصل کنید که فرزندتان از توجه و اهمیتی که به کار او می دهید آگاه اسـت.
104- در حل مشکلات کودکان خود اهتمام بورزید.
105- با فرزندان خود با بی اعتنایی رفتار نکنید زیرا بی اعتنایی و یا تحقیر موجب افسردگی فرزندان و کاهش فعالیت در آنان شده و روحیه اعتماد به نفس را از بین می برد.
106- به رأی و فکر کودک اهمیت دهید اگر این انتظارات مورد توجه قرار نگیرد فرزندتان رفتار اجتماعی مطلوب یاد نخواهد گرفت.
107- با منطق غلط در اصلاح، زمینه را برای نااستواری ها فراهم خواهید ساخت.
108- به دختران جوان خود بیاموزید که باید ارزش وجودی خود را درک کنند و به کرامت ذاتی خود و به عظمت مقام خود که در سایه عبادت و پرهیزکاری حاصل می شود آگاه شوند و بدانند که افرادی مهم و ارزشمند بوده و حق ندارند خود را کوچک شمارند و بدانند که سرمایه بزرگی و عظمت آنها در ایمان و تقوا و عفت و پاکدامنی اسـت و آنرا از دست ندهند و در مسیری گام برندارند که ایمان آنها به خطر افتد.
109- به جوانان بیاموزید که نسبت به نواقص و معایب خود اندکی بیندیشند زیرا این عمل موجب جلوگیری از تکرار خطا در کارهای بعدی آنان خواهد شد و هر روز قدمی در جهت کمال و بی نقصی برخواهند داشت.
110- برای تقویت خودشناسی از راههای بسیاری وارد شوید که از جمله آنها واداشتن کودک به تمرین و تجربه، دستکاری و لمس اشیاء،‌ قرار دادن کودک در مسیر واقعیات و در مواجهه با مشکلات و دشواریها، با قرار دادن مسأله ای در سر راه کودک و واداشتن او به عمل کردن به آن.
111- به جوانان خود بیاموزید که قدر جوانی خود را بدانند و افکار خود را مشغول کنجکاویهای ناآگاهانه و انحراف آمیز درباره ی مسائل جنسی ننمایند. زیرا جستجوی بیش از حد در این باره، زمینه وسوسه های شیطانی را در وجود وی فراهم آورده و ادامه تحمیل در زندگی متعادل و طبیعی او را با دشواری و سرگردانی روبرو می سازد و در نتیجه استعدادهای سرشار و نیروهای شاداب جوانی را هدر می دهد.
112- به فرزندتان تفهیم کنید که ملاحت و زیبایی وی در تقوا و شرافتش نهفته اسـت.
113- فرزندتان بخصوص دخترتان را به شناخت خویش دعوت کنید که این امر باعث شناخت قدر و موقعیت خویش، عاملی برای شناخت وظیفه، حفظ عفت و پاکی و صفا و اصلاح فرد می گردد.
114- در نظر داشته باشید که برای نوجوان تلخ ترین و طنزآلودترین اندرزها و راهنمایی ها یادآوری این نکته اسـت وقتی بچه بودی چنین بودی و چنان می کردی و باید آنها را در این دوره نوجوانی کاملاً درک کنید.
115- بر اثر مشکلات زندگی حضور و وجود فرزندان و نیازهای آنها را از یاد نبرید.
116- به فرزندان خود یاد بدهید که همیشه در سلام کردن از دیگران سبقت بگیرید.
117- در سلام کردن به فرزندان خود سبقت بگیرید تا آنها نیز به شما و دیگران سلام بکنند.
118- از بازگو کردن مسائلی که ذهن کودک تحمل درک آن را ندارد خودداری نمایید.
119- بین خود و فرزندتان هماهنگی ایجاد کنید و به نیازهای آنان توجه نمایید.
120- انرژی جوانی فرزندان خود را در مسیر سازندگی و سلامت هدایت نمایید.
121- والدین گرامی توجه داشته باشید که در اغلب دختران نوجوان علائم تنبلی دیده می شود انرژی و فعالیت خاص در آنان نقصان می یابد این اثر ممکن اسـت ناشی از نارضایی، فعالیت اندک غدد باشد در اثر عدم مراقبت ممکن اسـت به بیماری و اختلال شدید منجر گردد.
122- بدانید که با شناخت خصوصیات رشد کودکان و نوجوانان در سنین مختلف، بیشتر می توانید در بالندگی فرزندان خود مؤثر باشید.
123- در سنین نوجوانی و بلوغ بیماریهای متعددی به سراغ نوجوان می آیند از جمله آنها بیماری سل در دوران بلوغ اسـت اگر آثار آن در فرزندتان دیده شود باید فوراً او را نزد پزشک ببرید.
124- بکوشید تا دختران نوجوان را از شرم و حیای افراطی که از آن به کمرویی تعبیر می شود بیرون آورید. او را در محیط خانه و در بین مهمانان معرفی کرده و گرم شان دارید فرصت و امکانی بوجود آورید که آنها با دیگران حشر و نشری مشروع داشته باشند.
125- در مرحله نوجوانی دختران یعنی به هنگام بیداری کامل جنسی، باید به سه مورد توجه داشته باشید: غذای مناسب تا توقعات این سن را برآورد، بهداشت بدن و بهداشت روانی.
126- استنشاق هوای آزاد، تابش مستقیم اشعه آفتاب در بهبود صورت و قیافه فرزندان جوانتان تأثیر زیادی دارد.
127- باید بدانید که ستونهای اصلی شخصیت فرزندانتان در دوران کودکی پایه گذاری می شود و اینها از بین رفتنی نیستند و باید بدانید که این ستونها هنگامی قابل اعتمادند که در دوران نوجوانی محکم گردند.
128- توصیه همه روانشناسان به شما والدین این اسـت که روابط خود را با دختران نوجوانتان، هوشمندانه ولی ملایم گردانید و عقل و تجربه خود را راهنمای فرزندتان گردانید.
129- هرگز در حضور دخترانتان از در تحقیر و نارضایی سخن نگویید و در حضور آنها از دختر بودنشان اظهار نارضایتی نکنید.
130- از پاسخ دادن به سؤالات کودکان شانه خالی نکنید حتی اگر مسائلی باشد که مناسب سن کودک نباشد باز به همه سؤالات کودکان پاسخ دهید چرا که اگر پاسخ ندهید کودک جواب خود را از کسان دیگر می پرسد و جواب را می پذیرد که این به زیان خانواده و کودک اسـت.
131- روزانه به هر کودک بطور انفرادی توجه نمایید و مقداری از وقت خود را در اختیار او بگذارید.
132- در خیابان و بازار و پارک و ... که برای خرید یا گردش می روید مواظب رفتار کودکانتان باشید.
133- در رفتارتان به فرزندانتان نشان دهید که آنان را درک می کنید.
134- باید دقت کنید که اگر می خواهید جوانانی سعادتمند تربیت کنید باید به همه تمنیات طبیعی آنها توجه نموده و هریک از آنها را در جای خود و به مقدار صحیح ارضاء نمایید.
135- در مواقع بیماری کودکان، توجه بیش از اندازه به آنها نکنید زیرا به آنان چنین تفهیم می کند که بیمار بودن موجب جلب توجه دیگران می شود.
136- روی کارهایی که کودک نمی تواند انجام دهد تکیه نکنید بلکه به آنچه که می تواند انجام دهد تکیه کنید.
137- از توجه بیش از حد نسبت به فرزندان خویش دوری نمایید تا از خودراضی و خودبزرگ بین بار نیایند.
138- هنگام حرف زدن کودک تمام توجه خود را به او معطوف کنید تا نیازی در خود برای سریع حرف زدن احساس نکند.
139- به همان اندازه که به کار شاگرد باهوش اهمیت می دهید به فعالیتهای جزئی افراد کم هوش هم توجه داشته باشید.
140- در دوره قبل از دبستان به فطرت کمال جویی کودک توجه داشته باشید و با پاسخگویی صحیح به سؤالات گوناگون فرزندان، آنان را به کمال جویی تشویق کنید.
141- آرمانها و تخیلات خوب فرزندان خود را تأیید و تقویت کنید هرچند به نظرتان بعید و ناممکن باشد.
142- باید در نظر بگیرید که برای کودک توجه به دو مورد بطور هم زمان دشوار اسـت و او را درک کنید و از خود صبر و شکیبایی بیشتری نشان دهید.
143- به اندازه کافی به کودکانتان توجه کنید تا آنها ندانسته دست به رفتاری نزنند تا بدان وسیله جلب توجه نمایند.
144- به نظرات نوجوان در مباحث خانوادگی توجه کنید و او را هم در بحث شرکت دهید.
145- فرزند خود را یاری کنید و او را دوست بدارید چرا که پیامبراکرم (ص) فرموده اند: فرزندان میوه دل اند و روشنی چشم و پاره جگر مؤمن، اگر زودتر بمیرد شفیع پدر اسـت و اگر دیرتر بمیرد برای پدر و مادرش طلب آمرزش می کند.
146- به شخصیت کودک احترام قائل شوید و او را بپذیرید بگونه ای که احساس کند او هم سری میان سرها دارد و می تواند موجود قابل احترامی باشد.
147- وقتی می خواهید کودکان خود را به سحری خوردن و یا نماز خواندن در صبح بیدار کنید نباید با مشت و لگد آنها را بیدار کنید بلکه باید با زبان خوش، برخورد خوش، سرشار کردن او از نشاط و شادابی و دست کشیدن به سر او به هنگام بیدارکردنش اقدام کنید.
148- بین فرزندان خود مساوات را برقرار کنید، دختران خود را دوست بدارید زیرا که دختران مهربان، فداکار، مونس و مبارکند.
149- عزت نفس در دختران باعث می شود که خود را از فساد و بدنامی دور بدارند.
150- کودک را از همان دوران خردسالی باید وادار کنید که عزت نفس را تمرین کند.
151- همه مشکلات آنان را برایشان حل ننمایید بلکه بگذارید در مواردی خودشان با مشکلات روبرو شده با ابتکار خود موانع را از سر راه بردارند.
152- اصرار نداشته باشید به جای فرزندانتان برای آنها تصمیم بگیرید بلکه آنها را روشن سازید سپس مسئولیت تصیم و اراده را بر عهده خودشان بگذارید.
153- باید در خانواده شرایطی پدید آورید که شخصیت کودک رشد کند و حس اعتماد به نفس و درخواست آزادیهای اندیشه در او تقویت شود و جوی بوجود آورید که استعداد کودکتان شکوفا شده بگونه ای که بتواند خود را در جامعه آینده سرپا نگه دارد.
154- اعتماد به نفس را در کودکتان قوی سازید و سدی محکم در برابر ترسها در او بوجود آورید.
155- سعی کنید اطفال را طوری تربیت نمایید که هر کاری ولو بسیار کوچک از آنها سر می زند مسبوق به نیروی تأمل و تفکر باشد تا کودک خود را برای گرفتن هر نوع تصمیم و اراده در مسائل اساسی آماده تر سازد.
156- سعی کنید کودکان خود را به اعتماد عادت دهید و نیروهای درونی او را فارغ از هراس و ترس بارور سازید.
157- رفتارهای درست کودک را مورد تأیید قرار دهید تا در او اعتماد به نفس ایجاد شود.
158- آنها را در موقعیت هایی قرار دهید که با عمل خود، موقعیت را احساس کنند.
159- با گفتن جملات کوتاهی مانند: ساکت بنشین، حرف نزن، دست نزن، خصلت اتکاء به خود و نیروی ابتکار را از کودکان خود سلب نکنید.
160- به کودکان خود مسئولیتی در خور توانش بدهید تا کودک بتدریج درباره ی خود به عنوان یک فرد قابل اعتماد و شایسته بیندیشد.
161- در او حس اطمینان را رشد دهید و او را راهنمایی کنید.
162- پدر و مادر عزیز بدانید که یکی از روشهایی که روحیه اعتماد به نفس را در کودکان پرورده می سازد مواجه کردن کودکان با مشکلات و دشواریهای فکری اسـت یعنی در فرصت هایی سعی کنید مشکلاتی را در سر راه بگذارید. بدیهی اسـت وقتی کودکی موفق به حل مشکل گردد و در عمق جان خود احساس رضایت مندی نموده به خود و فکرش اعتماد خواهد یافت.
163- سعی کنید با ابراز کلماتی از قبیل: تو می توانی، تو موفق می شوی، تو توان انجام این کار را دار، اولین جرقه روحیه اعتماد به نفس را در عمق جان کودک خود بیفروزید.
164- حس اعتماد به نفس را برای مکالمه استوار و سالم که بصورت آرامش انجام گیرد تقویت کنید.
165- شناسایی استعداد کودک به وی احساس اعتماد به نفس و اطمینان خاطر می دهد بنابراین در شناسایی استعداد کودکان کوشا باشید.
166- غرض از هدایت نوجوان این اسـت که زیر بازوی او را بگیرید و دوستانه و محرمانه خطایش را به او تذکر دهید و مطمئنش سازید که خیرخواه او هستید و رازش را برملا نخواهید کرد.
167- با ایجاد حس اعتماد ولی بدون دخالت زیاده از حد در حل مشکلات، فرزندتان را کمک کنید.
168- اگر با فقر و نابسامانی مواجه شدید در چنین مواردی از آه و ناله کردن و شکوه و گریستن در حضور کودک خودداری نمایید.
169- بهتر اسـت کودکان را در خردسالی به کارهای نسبتاً سخت و دشوار وادار کنید تا شاید به هنگام بزرگسالی صبور و بردبار باشند.
170- در نظر داشته باشید که تمایل به گوش دادن به حرفهای کودکان می تواند نقش مهمی را در رشد احساسات و غنی ساختن اعتماد به نفس در آنان ایفا کند. باید به خاطر بسپارید که عمل گوش دادن نوعی ارتباط و تبادل نظر غیرکلامی اسـت و در ایجاد عزت نفس به نوجوان کمکی مؤثر می باشد.
171- سعی کنید نوجوانان و جوانان خود را به کارهای خوب مورد نظر ترغیب کنید، جرأت انجام عمل را ایجاد نمایید و موجب تقویت روحیه و ایجاد شوق در انجام عمل گردید.
172- اگر می خواهید که کودک و نوجوان حتی پس از مواجه شدن با شکست نیز به کارش ادامه دهد باید ترتیبی بدهید که پس از هر شکست با یک پیروزی روبرو شود.
173- بچه ها دلشان می خواهد اعتماد به بزرگترها داشته باشند اگر جواب یک سؤال را غلط بدهیم چون از همسالان خود مطالبی را می شنوند سؤال بعدی را با اعتماد کمتری مطرح می کنند.
174- کودکی که اعتماد به نفس و اعتماد به دیگران را در دوران اولیه زندگی کسب نکند در دوران نوجوانی به احتمال قوی از نظر عاطفی ناپایدار و ناسازگار خواهد شد.
175- هرگز برای اثبات حاکمیت خود در صدد پیدا کردن اشتباه یا تقصیر فرزندتان نباشید.
176- در برخوردهای تربیتی سعی نکنید موقعیتی فراهم شود که عجز و حقارت کودکان و نوجوانان به خودشان ثابت گردد.
177- نباید به بچه هایتان توهین کنید چرا که سوز و دردی که در پرتو احساس توهین و تحقیر دست می دهد آن چنان سوزان و دردناک اسـت که همه وجود کودک را مشتعل می سازد و همه هستی اش را می گیرد.
178- سعی نکنید در کارهای فرزندتان مداخله کنید، مداخله افراطی در کار فرزندان نوعی اهانت به حساب می آید.
179- وقتی به فرزندتان تلقین کنید که او بی عرضه و فاقد توان و قدرت اسـت اگرچه کودک پرتوان و پرقدرت باشد خود به خود دچار ضعف شخصیتی شده و به خود متکی نخواهد شد.
180- خیرخواهی ها با استهزاء و مسخزه و نیشخند سازگار نیست از آن بپرهیزید.
181- نباید رفتارتان همراه با سرزنش و تحقیر باشد که در این صورت فرزندتان، فردی گوشه گیر و خود کوچک بین بار می آید.
182- نگذارید که کودکانتان احساس کهتری کنند چرا که باعث می شود انسان از خود متنفر شود.
183- بدانید که در تربیت باید نصیحت و انتقاد را به حداقل برسانید و از خطاهای جزئی و کم اهمیت صرف نظر کنید و هر ضعف جزئی را بخصوص در نوجوانان مورد انتقاد قرار ندهید. بلکه با نوعی بلند نظری و بزرگواری از کنار آنها بگذرید تا بتوانید موارد مهمتر را با قاطعیت جلوگیری کنید.
184- به هنگامی که تذکری به کودک دادید و او آن را مورد تأیید و عمل قرار نداد و مجدداً مرتکب آن شد او را متناسب با سن و درکش مورد سرزنش و ملامت قرار دهید.
185-برای پند دادن به کودکانی که هنوز قادر به تمیز خیر از شر نیستند سعی کنید الگوی خوبی را ارائه دهید.
186- در نصیحت دادن به کودک فراموش نکنید که طرف پند شما کودک اسـت، حدود فهم و فکر او را باید در نظر بگیرید و از قضاوت عجولانه پرهیز کنید.
187- در پندگویی هرگز نباید روحیه کودک را خوار و او را فوق العاده تضعیف کنید زیرا این امر روح او را کوچک می سازد و باید طوری نصیحت کنید که آنها را به سوی پاکی و فضیلت بکشاند نه اینکه راه حیله را به آنان بیاموزد.
188- موعظه باید رسا باشد و سنجیده و بجا گفته شود.
189- در شرایطی که کودک یا نوجوان از نظر روانی آمادگی دارد او را نصیحت کنید.
190- اگر موعظه کنید خودتان باید نمونه و الگوی کاملی از محتوای پند و اندرز باشید.
منبع مقاله :
شیخ الاسلامی، جعفر؛ (1375)، 2222 نکته در تربیت، تهران: اسلامی، چاپ سوم

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط


کلماتی برای این موضوع
چگونه شوهر خود را علاقمند نگه دارید؟ صفحه چگونه همسر خود را علاقمند نگه دارید؟ برای کنترل مردان عشق ابزار کارا تری از شهوت استجام نیوز چگونه می توانیم کسی را که …چگونه می توانیم کسی را که خیلی دوستش داریم فراموش کنیمتب کودک را چگونه پایین بیاوریمتبکودکدرمان تب و تب در کودکان و تب کودک و درمان تب کودکان و آسیب های تب در کودکان را در سایت سایر مطالب تربیت کودک کودک را وادار به حضور در جمع نکنید مشکلات رفتاری کودک خردسال نقش کدامیک از والدین در تعلیم و تربیت،تعلیم و تربیت کودکان،تربیت …با این کار همسرتان را شگفت زده کنید رونق کسب و کار شما از طریق طراحی وبسایت با تور اصول تربیتی نوجوان با هم دیگه بلوغ میشیم سرم داد می زنی؟ برو تو اطاقت دادگاه رسمی است، قیام کنید یک کار احساس فشار زیر شکم در هفته بارداریکمک … روش ساده برای خلاص شدن از درد سیاتیک دوران بارداری تمرینی که درد سیاتیک بارداری را با صبر برنده بازی شوید چگونه با همسر عصبانی …چگونهباهمسرعصبانیمن همسرم را خیلی دوست دارم او هم من خیلی دوست دارد اما گاهی وقتا عصبانیتش را سر من خالی دلایل کم حرفی تست کم حرفی آموزش سخنرانی و …دلایلکمحرفیتستکمحرفیسلام جناب بهرام پور این موضوع خیلی مهمه و فکر می کنم خیلی ها توی جامعه ما دچارش هستنافسران گنجینهچرا خانم ابتکار جلو تولید خودروی برقی مخترع ایرانی را گرفت؟ مهندس جمشید آرین این