جام جم سرا: دکتر سامان خرمینژاد اظهار داشت: زمانی که این پوستهریزیها و سلولهای سطحی که میمیرند به فضای آزاد راه نداشته باشند مجتمع شده و میتوانند کیستهای احتباسی ایجاد کنند و همین روند اگر در مخاط گوش میانی ایجاد شود تجمع آن را کلستاتوم میگویند.
وی افزود: کلستاتوم یک عفونت نیست ولی ویژگیهایی دارد که تخریب کننده است و زمانی که درگوش میانی ایجاد شد عفونت هرگز از گوش میانی ریشه کن نمیشود و اطراف آن همیشه میکروب است و کانونی میشود برای تجمع باکتریها و تا جراحی صورت نگیرد و مخاط آن ترمیم نشود عفونت ریشه کن نخواهد شد. همین ویژگیهای مخرب و تهدید کننده است که کلستاتوم یک پدیده مهم درعفونتهای مزمن گوش میانی به شمار میرود.
به نقل از باشگاه خبرنگارن، این متخصص گوش و حلق و بینی گفت: کلستاتوم مادرزادی از بدو تولد به تدریج شروع میشود و در دهه دوم و بعد از ۱۰ سالگی خود را نشان میدهد. کلستاتوم اکتسابی معمولاً در پی عفونتهای مزمن گوش میانی است؛ به عنوان مثال عفونتی که از زمان کودکی شروع شده و درست درمان نشده است.
وی اضافه کرد: علائم کلستاتوم، ترشح چرکی از گوش است که قطع نمیشود و زمانی که داروی آنتی بیوتیک به بیمار تجویز میکنیم عفونت اندکی فروکش میکند اما به محض اینکه دارو قطع میشود عفونت دوباره شروع خواهد شد.
جام جم سرا: به گفته پزشکان، جرم گوش در نیمه بیرونی کانال گوش تولید میشود و اگر فردی سعی کند با گوش پاک کن جرم گوش خود را خارج کند در معاینه پزشکی دیده خواهد شد که جرم در نزدیکی پرده گوش قرار دارد و قسمتهای بیرونیتر جرم را خارج و قسمتهای عمقیتر را درست مثل برفی که فشرده شده باشد متراکمتر کرده است.
بررسیها نشان میدهند، عادت کردن ما به شست و شو و جرمگیری گوش باعث نمیشود که گوش به جرم گیری عادت کند زیرا باعث همان دلایلی خواهد شد که تجمع جرم در داخل کانال گوش سبب شده و بیمار را با درد فراوان مجبور به مراجعه به پزشک کرده است.
اگر جرم گوش تولید نشود فرد به عوارضی مانند خشکی و خارش گوش مبتلا میشود. البته نباید نگران میزان این جرم باشید زیرا حرکات فک، ذرات جرم خشک شده را از کانال گوش خارج میکند. در واقع جرم تولید شده به طور طبیعی و به تدریج از طرف پرده گوش به سمت بیرون حرکت میکند. (باشگاه خبرنگاران)
دوشنبه 28 مهر 1393 ساعت 12:50
اگر به تهران سفر کردهاید یا در تهران زندگی میکنید و قصد دارید اندکی از فضای پرسروصدا و شلوغی ترافیک فاصله بگیرید، پیشنهاد میکنیم سری به باغ پرندگان تهران بزنید.
به گزارش جام جم سرا ، کارشناسان به تازگی دریافتند که یک ارتباط مستقیم بین وجود مو در کانال گوش افراد سالمند و ابتلای آنها به انواع بیماری های قلبی بوِیژه بیماری عروق کرونر وجود دارد.
نتایج این پژوهش در جدیدترین شماره مجله پزشکی انگلستان به چاپ رسیده است و بر اساس آن وجود مو در نرمه و کانال گوش به خاطر ترشح بیش از حد هورمون های آندروژن و تستوسترون در بدن آقایان است که علت اصلی بروز لخته خونی و سکته قلبی به شمار می آید.
کارشناسان رابطه بین سکته قلبی و وجود مو در کانال مو را در بیش از 215 فرد مبتلابه بیماری های قلبی در کشور هند بدست آورده اند و اعلام کرده اند اکثر افراد مبتلابه مشکلات قلبی در لاله و کانال گوش خود موی زائد داشته اند.
در عین حال دسته ای دیگر از دانشمندان اعتقاد دارند وجود مو در گوش صرفاً علامت پیری و به دلیل افزایش هورمون تستوسترون در بدن است و رابطه مستقیم با بروز سکته قلبی ندارد و یک فرآیند طبیعی در اثر افزایش سن است.
سکته و بیماری های قلبی عروقی به دلایل مختلف از جمله تغذیه نامناسب، استعمال دخانیات، عدم تحرک و ورزش کافی، استرس ، بروز بیماری هایی چون آنفولانزا، سوابق ژنتیک، تصادفات، بالا بودن فشار خون و مواردی از این دست روی می دهد اما با این حال وجود مو در کانال گوش هم می تواند یک نشانه هشدار دهنده باشد و باید جدی گرفته شود همینطور ظاهر نازیبای آن می تواند از اعتماد به نفس سالمند در اجتماع بکاهد.
منبع: healthyandnaturallife
این 10 نکته را درباره گوشتان بدانید
نکات زیادی درباره گوش و چگونگی حفظ سلامت آن ها وجود دارد. ما در اینجا 10 نکته برجسته و مهم آن را می گوییم.
1- همه عفونت های گوش نیاز به آنتی بیوتیک ندارند.
گاهی اوقات با شنیدن کلمه «عفونت»، به طور ناخوآگاه به یاد آنتی بیوتیک می افتیم.اما باید بدانید آنتی بیوتیک ها فقط باکتری ها را از بین می برند. اگر عفونت گوش در اثر ویروس یا قارچ باشد، آنتی بیوتیک تاثیری روی آن نخواهد داشت.عفونت خفیف گوش خارجی همیشه نیاز به آنتی بیوتیک ندارد، ولی بسیاری از آن ها به قطره گوش آنتیبیوتیک احتیاج دارند.
بیشتر موارد عفونت گوش میانی توسط ویروس ایجاد می شوند و معمولا نیاز به آنتی بیوتیک ندارند.اغلب عفونت های گوش داخلی هم نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ندارند، مگر اینکه واقعا در اثر عفونت باکتریایی باشند.
2- عفونت گوش در کودکان شایع تر است.
عفونت گوش میانی در کودکان شش ماهه تا سه ساله شایع تر است، زیرا شیپور استاش آن ها کوچک است. شیپور استاش، گوش میانی را به حلق (گلو) وصل می کند.عفونت گوش خارجی نیز در کودکان 7 تا 12 ساله شایع تر است.
3- بسیاری از عفونت های گوش درد دارند.
عفونت گوش می تواند دردناک باشد. اگر شما یا کودک شما عفونت گوش همراه با درد دارد، از داروهای مسکن مثل بروفن و یا استامینوفن استفاده کنید. بهتر است از دکتر داروخانه یا پزشک بپرسید کدام داروی مسکن برای شما یا کودکتان بهتر است.
4- بیماری گوش شناگر همیشه در اثر شنا کردن بروز نمی کند.
عفونت گوش خارجی اغلب با نام بیماری گوش شناگر خوانده می شود، زیرا کودکان در اثر شنا کردن زیاد دچار این عفونت می شوند. اما عفونت گوش خارجی می تواند در اثر سایر مواد خارجی مثل اسپری مو و سنگریزه و یا ورود مایعات به داخل گوش بروز کند.
5- هرگز چیزی را داخل گوشتان فرو نکنید.
اگر گوشتان می خارد و یا می خواهید جرم گوشتان را بیرون بیاورید، هرگز گوش پاک کن و یا چیزی را داخل گوشتان فرو نکنید.گوش شما خودش را تمیز می کند و فرو کردن چیزی در داخل آن، جرم گوش را بیشتر به سمت داخل هل می دهد و یا باعث آسیب آن می شود.
6- شما می توانید کارهای زیادی را برای جلوگیری از کاهش شنوایی انجام دهید.
برای جلوگیری از کاهش شنوایی، هنگام گوش دادن به موسیقی و آهنگ از طریق هدفون یا گوشی، صدای موسیقی را کم کنید و هنگامی که در معرض سر و صدای بلند برای مدت زمان طولانی هستید، از وسایل محافظ گوش استفاده کنید، مثل کارگرانی که خیابان را با مته حفاری می کنند.
7- با افزایش سن، شنوایی ما کم می شود.
با افزایش سن، عملکرد سلول های مویی در گوش داخلی که نقش حیاتی در حس شنوایی دارند، کم می شود.کاهش شنوایی در اثر افزایش سن را Presbycusis می نامند و ژنتیک در تسریع و یا بروز زودهنگام کم شنوایی نقش دارد.
8- کم شنوایی یا ناشنوایی شایع است.
اگرچه کم شنوایی در افراد مسن شایع تر است، ولی در هر سنی می تواند بروز کند. علل کاهش شنوایی عبارتند از: عفونت های گوش، مشکلات ساختمانی گوش، برخورد ضربه به گوش و به ندرت تومورها.
در برخی موارد بیماری های عفونی مثل اوریون، مننژیت و سرخجه باعث کاهش شنوایی می شوند.
9- تکنولوژی وسایل کمک شنوایی پیشرفت زیادی کرده است.
برای افرادی که نیاز به وسایل کمک شنوایی مثل سمعک دارند، پیشرفت زیادی در تکنولوژی این وسایل صورت گرفته است. امروزه این وسایل خیلی کوچک تر و قابل برنامه ریزی هستند. برنامه نویسی این وسایل باعث می شود در موقعیت های مختلف خیلی موثرتر عمل کنند، به خصوص در محیط های پر سروصدا.
اگر استفاده از وسایل کمک شنوایی به بهبود شنوایی کمکی نکند، کاشت حلزون شنوایی یک روش مفید است.سیستم هشدار دهنده نوری صدای تلفن نیز برای افراد کم شنوا مفید است.
10- کاهش شنوایی می تواند خفیف و تدریجی باشد و شما متوجه آن نشوید.
اگر چه برخی موارد کم شنوایی شدید است و به طور ناگهانی بروز می کند، اما می تواند این مشکل خفیف باشد و به تدریج رخ دهد. دوستان و یا افراد خانواده شما ممکن است زودتر از بقیه متوجه کم شنوایی شما شوند. در این صورت به حرف آن ها گوش دهید و برای بررسی شنوایی خود به پزشک متخصص مراجعه کنید.
اگر متوجه گشتید که هنگام تماشای تلویزیون یا گوش دادن به رادیو، باید صدای آن ها را بلند کنید و یا هنگام گفتگو با دیگران به سختی صحبت آن ها را می شنوید نشان می دهد شنوایی شما کم شده است. در این صورت نیز برای بررسی شنوایی خود به پزشک متخصص مراجعه کنید.
منبع: tebyan.net
چرا نباید داخل گوشتان را تمیز کنید
خیلی افراد برای تمیز و سالم نگه داشتن گوششان، به طور مرتب داخل آن را تمیز میکنند. اما تمیز کردن گوش کار صحیحی نیست. درواقع، گوش برنامه بهداشت خود را دارد و با وارد کردن اشیاء مختلف در گوش این فرایند طبیعی را بر هم میزنید؛ یا بدتر ایجاد آسیبدیدگی میکنید.
آکادمی گوش و حلق و بینی آمریکا، استفاده از گوش پاککن و عادت وارد کردن انگشت یا هر شی دیگر داخل گوش برای تمیز کردن آن را منع میکند. این آکادمی این روش تمیز کردن گوش را با خطر آسیب رسیدن به شنوایی یا از دست دادن آن مرتبط میداند.
موم گوش که در اصطلاح پزشکی سرومن نامیده میشود، مادهای سالم در گوشهایتان است و بعنوان عامل تمیزکننده عمل میکند. این ماده ویژگی محافظ، آنتیباکتریال و روانساز دارد و از پرده گوش تا مجرای بیرونی آن حرکت کرده و کانال گوش را تمیز کرده و بعد خشک شده و میریزد. این یک فرایند خودتنظیم است و در شرایط عادی نیازی به ایجاد تداخل در آن نیست. اگر موم گوش وجود نداشته باشد، گوش خشک و خارشدار میشود.
وقتی برای تمیز کردن گوش از گوشپاککن استفاده میکنید چه اتفاقی میافتد؟
وقتی از گوش پاککن استفاده میکنید، درواقع موم گوش را عمیقتر به داخل گوشتان و جایی که نباید باشد فرو میکنید و ممکن است جلو پرده گوشتان جمع شده، آن را مسدود کرده و مشکلات مختلفی ایجاد کند.
قارچ، باکتری و ویروسهای مختلف از گوش بیرونی به داخل گوش رفته و میتواند موجب بروز عفونت شود که بسیار دردناک خواهد بود. همچنین وقتی موم گوش در عمق گوش جمع میشود، میتواند موجب از دست رفتن شنوایی شود. و اگر عمیقتر از آن پیش رود، حتی میتواند به پرده گوش آسیب رسانده و موجب پارگی آن شود.
آیا گوش اصلاً باید تمیز شود؟
گوشهایتان نباید هیچوقت تمیز شوند. با تمیز کردن داخل گوش فقط موجب دور باطل میشود. دکتر دوگلاس باکاوس، مدیر بخش شنوایی در موسسه علوم اعصاب سوئد توضیح میدهد که وقتی به طور مداوم پوست گوشتان را میمالید، هیستامین زیادی تولید میشود. این موجب التهاب پوست میشود. و هرچه بیشتر آن را بخراشید، خارش بیشتری پیدا میکند.
تنها زمانی که موم گوش باید تمیز شود وقتی است که تحت معاینه پزشک باشید که تشخیص داده باشد گوشتان دچار انباشتگی موم شده است. این مشکل با علائمی مثل گوشدرد، از دست رفتن شنوایی، وزوز گوش، خارش، ایجاد بو و ترشحات از گوش همراه است. در چنین شرایطی گوش باید توسط متخصص تمیز شود.
اگر میخواهید به تمیز کردن گوشتان ادامه دهید، هیچ چیز را وارد گوش داخلیتان نکنید! فقط گوش بیرونی را با استفاده از پنبه تمیز کنید. دکتر باکاوس مخلوطی از سرکه سفید، الکل و آب به میزان یکسان را برای تمیز کردن گوش پیشنهاد میکند. دقت کنید که این مخلوط باید در دمای محیط باشد و برای هر گوش از چند قطره بیشتر استفاده نکنید.
آخرین نکته اینکه هیچ چیز را نباید داخل گوشتان فرو کنید. اجازه بدهید بدن جادوی خود را انجام دهد!
منبع : mardoman.net
چرا نباید داخل گوشتان را تمیز کنید
خیلی افراد برای تمیز و سالم نگه داشتن گوششان، به طور مرتب داخل آن را تمیز میکنند. اما تمیز کردن گوش کار صحیحی نیست. درواقع، گوش برنامه بهداشت خود را دارد و با وارد کردن اشیاء مختلف در گوش این فرایند طبیعی را بر هم میزنید؛ یا بدتر ایجاد آسیبدیدگی میکنید.
آکادمی گوش و حلق و بینی آمریکا، استفاده از گوش پاککن و عادت وارد کردن انگشت یا هر شی دیگر داخل گوش برای تمیز کردن آن را منع میکند. این آکادمی این روش تمیز کردن گوش را با خطر آسیب رسیدن به شنوایی یا از دست دادن آن مرتبط میداند.
موم گوش که در اصطلاح پزشکی سرومن نامیده میشود، مادهای سالم در گوشهایتان است و بعنوان عامل تمیزکننده عمل میکند. این ماده ویژگی محافظ، آنتیباکتریال و روانساز دارد و از پرده گوش تا مجرای بیرونی آن حرکت کرده و کانال گوش را تمیز کرده و بعد خشک شده و میریزد. این یک فرایند خودتنظیم است و در شرایط عادی نیازی به ایجاد تداخل در آن نیست. اگر موم گوش وجود نداشته باشد، گوش خشک و خارشدار میشود.
وقتی برای تمیز کردن گوش از گوشپاککن استفاده میکنید چه اتفاقی میافتد؟
وقتی از گوش پاککن استفاده میکنید، درواقع موم گوش را عمیقتر به داخل گوشتان و جایی که نباید باشد فرو میکنید و ممکن است جلو پرده گوشتان جمع شده، آن را مسدود کرده و مشکلات مختلفی ایجاد کند.
قارچ، باکتری و ویروسهای مختلف از گوش بیرونی به داخل گوش رفته و میتواند موجب بروز عفونت شود که بسیار دردناک خواهد بود. همچنین وقتی موم گوش در عمق گوش جمع میشود، میتواند موجب از دست رفتن شنوایی شود. و اگر عمیقتر از آن پیش رود، حتی میتواند به پرده گوش آسیب رسانده و موجب پارگی آن شود.
آیا گوش اصلاً باید تمیز شود؟
گوشهایتان نباید هیچوقت تمیز شوند. با تمیز کردن داخل گوش فقط موجب دور باطل میشود. دکتر دوگلاس باکاوس، مدیر بخش شنوایی در موسسه علوم اعصاب سوئد توضیح میدهد که وقتی به طور مداوم پوست گوشتان را میمالید، هیستامین زیادی تولید میشود. این موجب التهاب پوست میشود. و هرچه بیشتر آن را بخراشید، خارش بیشتری پیدا میکند.
تنها زمانی که موم گوش باید تمیز شود وقتی است که تحت معاینه پزشک باشید که تشخیص داده باشد گوشتان دچار انباشتگی موم شده است. این مشکل با علائمی مثل گوشدرد، از دست رفتن شنوایی، وزوز گوش، خارش، ایجاد بو و ترشحات از گوش همراه است. در چنین شرایطی گوش باید توسط متخصص تمیز شود.
اگر میخواهید به تمیز کردن گوشتان ادامه دهید، هیچ چیز را وارد گوش داخلیتان نکنید! فقط گوش بیرونی را با استفاده از پنبه تمیز کنید. دکتر باکاوس مخلوطی از سرکه سفید، الکل و آب به میزان یکسان را برای تمیز کردن گوش پیشنهاد میکند. دقت کنید که این مخلوط باید در دمای محیط باشد و برای هر گوش از چند قطره بیشتر استفاده نکنید.
آخرین نکته اینکه هیچ چیز را نباید داخل گوشتان فرو کنید. اجازه بدهید بدن جادوی خود را انجام دهد!
منبع : mardoman.net