ورود تیلاپیا به کشور که با اصرار محافل شیلاتی کشور در حال رایزنی است، میتواند نابودگر جدید محیط زیست باشد. نابودگر ذخایر ژنتیکی آبزیان و موجودات وابسته به منابع آبی که به طور حتم منجر به صدمات جبرانناپذیر زیست محیطی و اقتصادی خواهد شد.
با وجود مخالفت سازمان محیط زیست معالاسف گزارشهایی تایید نشده مبنی بر ورود این ماهی به کشور و پرورش آن در برخی کارگاههای پرورش ماهی وجود دارد. البته گونهای از این ماهی در تالاب شادگان وارد شده و درحال ایجاد فاجعهای در این منطقه است.
با توجه به وجود بیماری ویروسیVHS در مزارع پرورشی قزلآلای رنگینکمان، ورود این ماهی به کشور میتواند مورد استقبال پرورشدهندگان ناآگاه ماهی در کشورمان برای پرورش این ماهی بالاخص در نیمه اول سال قرار گیرد؛ اما ورود این گونه، یعنی ورود به منابع آبی و راهیابی به منابع آبی کشور؛ که این هم به معنای فاجعه زیست محیطی و ایجاد بحران بخصوص در بحران آب پیش روی کشور است.
این گونه مهاجم سریع به بلوغ جنسی (طی ۲ تا ۳ ماهگی) میرسد و با توجه به مقاوم بودن در برابر شرایط نامناسب محیطی و در رقایت غذایی و تولید مثلی، گونههای مهم بومی منطقه را دچار مشکل کرده و خطر نابودی آنها را ایجاد میکند. گونههای مهاجم در ابتدا اگر وارد یک محیط تازه و ناشناخته شوند و بتوانند زادآوری نمایند در فاز تثبیت قرار گرفته و سپس در صورت مساعد بودن شرایط محیطی (از قبیل نور، دما، غذا، آب، طعمه، جفت، زیستگاه و...) برای جاندار ، آن جاندار میتواند منابع گونههای بومی را استفاده کرده و به عنوان رقیبی تازه برای گونههای بومی تلقی گردد و در نهایت منتج به حذف گونه بومی شده و اثرات منفی و زیانباری بر اکوسیستم بگذارد.
نابودی موجودات بومی همچنین به معنای صدمات بسیار به گونههای غیرآبزی وابسته به منابع آبی نیز هست. افزون بر این، با افزایش سریع تعداد، تیلاپیا موجب تخریب بستر منابع آبی، آلوده شدن منابع آبی مورد مصرف انسانی، مردابی شدن تالابها و باتلاقی شدن آنها میگردد.
گزارشهایی در مورد مرگ و میر ناگهانی و تعداد بالای این ماهی در منابع آبی پشت سدها در برخی از نقاط دنیا وجود دارد و اگر این اتفاق در ایران بیفتد چه خواهد شد؟ در صورت بروز چنین اتفاقی آب شرب انسانی در این برهه از زمان، بحران آب کشور، دچار خشکسالی شده و آن را دوصدچندان میکند.
این آبزی مضر میتواند منجر به ایجاد التهابهای گوناگون گردد و در برخی موارد منجر به عوارض قلبی شود |
همان طور که اشاره شد ورود تیلاپیا به منابع آبی روند مردابی و باتلاقی شدن تالابهای کشور را تسریع خواهد کرد. افزون بر این اکوتوریسم که یکی از راههای درآمدزایی و رونق اقتصادیست دچار صدمات جبران ناپذیری میگردد که برای جبران آن گریزی نمیتوان یافت.
این آبزی مضر حتی میتواند منجر به ایجاد التهابهای گوناگون گردد و در برخی موارد منجر به عوارض قلبی شود. میزان چربیهای امگا ۳ آن بر خلاف بسیاری از ماهیان پرورشی بسیار اندک است.
با این حال، موضوعی که در توجیه پرورش این گونه، از طرف برخی مقامات مرتبط مطرح میگردد این است که مدنظر دارند در مناطق بیابانی و مرکزی ایران این صنعت را توسعه دهند و از آبهای لب شور و شور زیرزمینی استفاده کنند. با توجه به این دیدگاه آیا تضمینی بر پایین نرفتن سطح آب زیرزمینی در این مناطق وجود دارد؟ در صورت بهره برداری از آبهای زیرزمینی لب شور این مناطق حتماً منجر به افت سطح این آبها شده و منجر به نرسیدن ریشه بسیار از درختان و درختچههای مناطق بیابانی به این آبها و درنتیجه خشک شدن پوشش گیاهی میشود و بالتبع آن بیابانهای ایران تبدیل به کویرهای لم یزرع شده و مسائلی چون شور شدن زمینهای کشاورزی اطراف و ایجاد ریزگردها در داخل کشور گریبانگیر سرزمینمان میشود.
با توجه به این مباحث، جای بسی تعجب و نگرانی است که عدهای بر طبل واردات تیلاپیا میکوبند. میبایست از سازمانهای دولتی مربوطه من جمله سازمان دامپزشکی، شیلات، وزارت جهاد کشاورزی و سازمانهای غیردولتی و مردمنهاد اکیداً خواسته شود از ورود این گونه نابودگر جلوگیری گردد و در جهت آگاه کردن مردم (البته که افزایش آگاهی و آموزش دارای اهمیت و تقدم است) از مضرات ورود آن اقدام شود و با واردکنندگان آن بجد برخورد گردد تا شاهد تجربیات تلخ ورود گونههای مهاجمی چون آزولا به شمال کشور و ماهی آمور به تالاب هامون و بسیاری دیگر نباشیم و این جمله را لااقل کمتر بشنویم که «خود کرده را تدبیر نیست». (روح الله رحیمی - استادیار گروه شیلات و محیط زیست دانشگاه شهرکرد/زیست بوم)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
547
ماهی تیلاپیا از نمونه آبزیانی است که در طول سالیان اخیر با تبلیغات بسیار وارد بازار پروتئینی کشور شده و با وجود مخالفت صریح سازمان محیط زیست مبنی بر پرورش و حضور آن در زیست بومی آبی کشور،همچنان اقدامی جدی برای منع پرورش آن عملیاتی نشده است.
بر اساس گزارشات منتشر شده،حسین زاده نماینده موسسه مذکور در نشست مورد اشاره،در تشریح مزایا و به اصطلاح فرصت های این ماهی از مواردی همچون رشد سریع اقتصادی،مقاومت در برابر استرس های محیطی و تطبیق آن با سیستم های کشاورزی یاد کرد.
وی حتی با صراحت عنوان کرد:بیشترین سرمایه گذاری در خصوص پژوهش تیلاپا انجام شده و ظاهرا جمع بندی مجموعه پژوهشی مذکور بر این امر استوار بوده که با اخذ مجوز دامپزشکی و سازمان حفاظت از محیط زیست،این گونه آبزی وارد و نسبت به پرورش آن اقدامات لازم عملیاتی شود.
امری که به عقیده برخی کارشناسان،خطری جدی برای زیست بوم های آبی کشور به شمار می رود و استمرار این روند به چالش هایی جدی در این حوزه منتهی خواهد شد.
اظهارات حسین زاده در شرایطی مطرح شده که گزارشات منتشره از سوی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت(IUCN)نیز از تیلاپیا به عنوان یکی از 100 گونه مهاجم یاد کرده که مسبب معضلاتی جدی برای طبیعت آبزی است.
به اعتقاد کارشناسان محیط زیست،در صورتی که ماهی مذکور به دریاچه های پشت سدها راه پیدا کند با کاهش آب سد و تلف شدن این گونه آبزی،آب شرب کشور نیز با تهدیدی جدی مواجه می شود رخدادی که در استرالیا تجربه شده است.
در مقابل برخی کارشناسان ذیربط این حوزه همچون امید صدیقی نماینده سازمان حفاظت از محیط زیست در نشست چالش ها و فرصت های پرورش ماهی تیلاپیا عنوان می کنند که می توان با پرورش ماهیانی همچون شیربت،سلیمانی و سونگ در کارون جایگزین سازی سازنده ای با ماهی تیلاپیا لحاظ شود که هم سازگاری مطلوب تری با زیست بوم آبی این خطه دارد و هم صرفه اقتصادی آن معقولانه تر است.
*تجربه شانه دار مهاجم در دریاچه خزر تکرار می شود؟
در این میان برخی دیگر از کارشناسان همچون اصغر عبدلی،عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی داشنگاه شهید بهشتی معتقد است،حضور تیلاپیا در زیست بوم آبی کشور می تواند تجربه تلخ شانه دار مهاجم در خزر را تکرار کند که مخاطرات آن،صیادان ماهی کیلکا را به خاک سیاه نشاند.
گیاه آزولا نیز نمونه ای دیگر از تجربیات تلخ ناسازگاری محیطی است که به اعتقاد عبدلی با نیت خیر خواهانه وارد انزلی شد اما با خسارات سنگینی به تالاب این خطه همراه شد.
به اعتقاد برخی از صاحب نظران ، این ماهی(تیلاپیا)بر روی کیفیت آب نیز اثر منفی می گذارد و به همین دلیل وزارت نیرو نیز صریحا،مخالفت خود را از حضور این ماهی در سد های کشور اعلام کرده است.
می طلبد در چنین شرایطی که تذکرات هشدار آمیز بسیاری از سوی کارشناسان در خصوص حضور و وجود این نوع خاص از آبزیان در زیست بوم های آبی کشور به گوش می رسد،مطالعات و ارزیابی های کارشناسی در خصوص ریسک ورود این آبزی در دستور کار قرار گیرد،پیش از آنکه برای این میهمان ناخوانده هزینه های سنگینی و شاید جبران ناپذیری را به عرصه زیست محیطی کشور وارد کند.
وبسایت آشپزباشی: تهیه ماهی راحت تر از این نمی شود! ماهی را در آرد می زنیم و بعد سرخ می کنیم. می توانید از آرد بدون گلوتن استفاده کنید. اغلب این غذا را با پوره نخود فرنگی می خورند، من این بار از کلم بروکلی استفاده کردم.
مواد لازم:
طرز تهیه:
1. کلم بروکلی پخته را به همراه کمی نمک، فلفل سیاه و روغن زیتون در مخلوط کن بریزید و کاملا پوره کنید.
2. آرد را با ۱ قاشق چای خوری نمک، پودر زنجبیل و پودر فلفل پاپریکا ترکیب کنید. آن را در بشقاب بریزید و فیله ها را از هر دو طرف در ترکیب آرد بزنید.
3. روغن را در ماهیتابه ای نچسب که ماهی ها در آن جا شوند، گرم کنید و فیله ها را از سمت پوست در آن قرار دهید و برای ۳ دقیقه بپزید. فیله ها را برگردانید و برای حدود ۲ دقیقه دیگر تا مغز پخت شوند، بپزید.
4. این زمان بندی براساس تکه های کلفت فیله است. اگر از فیله ای نازک استفاده می کنید، پختن آن ها به مدت ۲ دقیقه از سمت پوست و بعد یک دقیقه از طرف دیگر کافی است.
5. فیله ها را از ماهیتابه خارج کنید و روی حوله کاغذی قرار دهید.
6. مقداری از پوره کلم بروکلی در ۲ بشقاب قرار دهید و فیله ها را( به حالتی که پوست آن ها رو به بالا باشد) روی آن ها بگذارید و با برش های لیمو میل کنید.
1. کلم بروکلی را به گلچه های آن تقسیم کنید. آن ها را در قابلمه ای از آب نمک در حال جوش بریزید و برای حدود ۱۰ دقیقه تا نرم شوند، بپزید. سپس آبکشی کنید.
ماهی تیلاپیا از نمونه آبزیانی است که در طول سالیان اخیر با تبلیغات بسیار وارد بازار پروتئینی کشور شده و با وجود مخالفت صریح سازمان محیط زیست مبنی بر پرورش و حضور آن در زیست بومی آبی کشور،همچنان اقدامی جدی برای منع پرورش آن عملیاتی نشده است.
بر اساس گزارشات منتشر شده،حسین زاده نماینده موسسه مذکور در نشست مورد اشاره،در تشریح مزایا و به اصطلاح فرصت های این ماهی از مواردی همچون رشد سریع اقتصادی،مقاومت در برابر استرس های محیطی و تطبیق آن با سیستم های کشاورزی یاد کرد.
وی حتی با صراحت عنوان کرد:بیشترین سرمایه گذاری در خصوص پژوهش تیلاپا انجام شده و ظاهرا جمع بندی مجموعه پژوهشی مذکور بر این امر استوار بوده که با اخذ مجوز دامپزشکی و سازمان حفاظت از محیط زیست،این گونه آبزی وارد و نسبت به پرورش آن اقدامات لازم عملیاتی شود.
امری که به عقیده برخی کارشناسان،خطری جدی برای زیست بوم های آبی کشور به شمار می رود و استمرار این روند به چالش هایی جدی در این حوزه منتهی خواهد شد.
اظهارات حسین زاده در شرایطی مطرح شده که گزارشات منتشره از سوی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت(IUCN)نیز از تیلاپیا به عنوان یکی از 100 گونه مهاجم یاد کرده که مسبب معضلاتی جدی برای طبیعت آبزی است.
به اعتقاد کارشناسان محیط زیست،در صورتی که ماهی مذکور به دریاچه های پشت سدها راه پیدا کند با کاهش آب سد و تلف شدن این گونه آبزی،آب شرب کشور نیز با تهدیدی جدی مواجه می شود رخدادی که در استرالیا تجربه شده است.
در مقابل برخی کارشناسان ذیربط این حوزه همچون امید صدیقی نماینده سازمان حفاظت از محیط زیست در نشست چالش ها و فرصت های پرورش ماهی تیلاپیا عنوان می کنند که می توان با پرورش ماهیانی همچون شیربت،سلیمانی و سونگ در کارون جایگزین سازی سازنده ای با ماهی تیلاپیا لحاظ شود که هم سازگاری مطلوب تری با زیست بوم آبی این خطه دارد و هم صرفه اقتصادی آن معقولانه تر است.
*تجربه شانه دار مهاجم در دریاچه خزر تکرار می شود؟
در این میان برخی دیگر از کارشناسان همچون اصغر عبدلی،عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی داشنگاه شهید بهشتی معتقد است،حضور تیلاپیا در زیست بوم آبی کشور می تواند تجربه تلخ شانه دار مهاجم در خزر را تکرار کند که مخاطرات آن،صیادان ماهی کیلکا را به خاک سیاه نشاند.
گیاه آزولا نیز نمونه ای دیگر از تجربیات تلخ ناسازگاری محیطی است که به اعتقاد عبدلی با نیت خیر خواهانه وارد انزلی شد اما با خسارات سنگینی به تالاب این خطه همراه شد.
به اعتقاد برخی از صاحب نظران ، این ماهی(تیلاپیا)بر روی کیفیت آب نیز اثر منفی می گذارد و به همین دلیل وزارت نیرو نیز صریحا،مخالفت خود را از حضور این ماهی در سد های کشور اعلام کرده است.
می طلبد در چنین شرایطی که تذکرات هشدار آمیز بسیاری از سوی کارشناسان در خصوص حضور و وجود این نوع خاص از آبزیان در زیست بوم های آبی کشور به گوش می رسد،مطالعات و ارزیابی های کارشناسی در خصوص ریسک ورود این آبزی در دستور کار قرار گیرد،پیش از آنکه برای این میهمان ناخوانده هزینه های سنگینی و شاید جبران ناپذیری را به عرصه زیست محیطی کشور وارد کند.