
منبع: برترین ها
بیماری ای بی ، جزو بیماریهای نادر محسوب میشود
در بیماری ای بی، پوست به شدت شکننده خواهد شد و کوچکترین اصطکاک یا آسیبی، لایههای پوستی را جدا کرده و ایجاد تاول میکند.
پوست شامل دو لایه است : لایه خارجی که روپوست (اپیدرمیس) خوانده میشود و لایه داخلی پوست، که (درمیس) نام دارد.
در افراد سالم، قلابهای پروتئینی که از کلاژن ساخته شدهاند بین دو لایه وجود دارند که مانع حرکت مستقل (اصطکاکی) این دو لایه میشوند. در افراد مبتلا به ای بی، این دو لایه پوستی فاقد این پروتئین بوده و کوچکترین عملی که باعث ایجاد اصطکاک بین دو لایه میشود (مثل مالیدن یا فشار) ایجاد تاول و زخمهای دردناک میکند.
مبتلایان بهای بی درد خود را با سوختگی درجه سه، قابل مقایسه میدانند.
آشنایی با درجه بندی سوختگیها
بیماری «ایبی»، معمولا به دو صورت بروز پیدا میکند، در دسته اول افراد به صورت مادر زادی به این بیماری مبتلا میشوند و دسته دیگر در بدو تولد دچار این بیماری میشوند.
کودکان پروانهای
کودکان پروانه مانند، اصطلاحی است که برای بیماران ای بی، با سن پایین به کار میرود و دلیل این نامگذاری این است که پوست کودکان همچون بالهای پروانه شکننده میشود.
درمان قطعی برای بیماری ای بی وجود ندارد و فقط مراقبتهای حمایتی شامل مراقبتهای روزانه زخم و بانداژ کردن آنها و جلوگیری از تاول زدن و مراقبت از پوست تاول زده، درمان عفونت و درمان مشکلات تغذیهای راه کنار آمدن با این بیماری است.
افرادی که به صورت ژنتیکی و مادرزادی به این بیماری دچار میشوند ممکن است دچار حساسیتهای غذایی نیز بشوند و این در حالی است که بیماران نباید حساسیتهای غذایی داشته باشند چون این بیماران مشکلات غذایی عمدهای دارند.
علت بیماری ای بی
این بیماری انواع گوناگونی دارد که به جهش ژنی و تغییرات ژنی نیز مربوط میشود و مشکلات بیشتری را میتواند در فرد بیمار ایجاد کند. بیماران «ایبی» دارای مشکلات خاصی هستند که به دو صورت بیماری ژنتیکی غالب و بیماری ژنتیک مغلوب، دستهبندی میشود. آن دسته از افراد که دارای بیماری ژنتیک مغلوب هستند، ممکن است در خانوادههایی متولد شوند که ازدواجهای فامیلی در آنجا زیاد صورت میگیرد.
نوع غالب این بیماری در ازدواجهای غیرفامیلی هم اتفاق میافتد و دیده شده، افرادی که هیچ نسبت فامیلی هم ندارند، فرزندانشان به این بیماری دچار میشوند.
با توجه به فراوانی و تعداد بیمارانی که به این بیماری دچار میشوند این بیماری، جزو بیماریهای نادر محسوب میشود.
منبع:hamshahrionline.ir
دکوراسیون های حرفه ای رازهای حرفه ای هم دارند که هرکسی از آن ها آگاهی ندارد. دکوراسیون و طراحی حرفه ای را با هم می آموزیم. اولین قانون طراحی این است که سلیقه افراد متفاوت است. ولی طراحان در مورد سبک و روش ها اطلاعات بسیاری دارند و می توانند نسبت به دکوراسیون منزل شما قضاوت منفی و مثبت داشته باشند.
اگر می خواهید بدانید چگونه می توان خانه ای داشت که از نظر متخصصین به شیوه درستی طراحی شده باشد، لیست نکاتی که طراحان حرفه ای در حین ورود به خانه شما به آنها توجه می کنند را دنبال کنید:
۱- نورپردازی فضا۹۰ درصد مواردی که افراد از بودن در محیط و حسی که دریافت می کنند راضی هستند، به دلیل نورپردازی صحیح اتفاق می افتد. به این معنا که نورپردازی از منابع مختلفی مانند چراغ های تو کار، لوستر، آویز، دیوار کوب، آباژور و … می تواند ایجاد شود.
۲- چارچوب فضای داخلیچارچوب و عملکرد فضا از مواردی است که از نگاه طراحان اهمیت بسیاری دارد. اگر ساختار فضایی مهم باشد، باید خطاهای معماری را در دکوراسیون حل کرد مانند راهروهایی که قناسی دارند و یا سیم کشی برق برای نورپردازی که باید به درستی انجام شود.
۳- کاناپه در جلوی دیواراز نظر طراحان قرار دادن کاناپه در کنار دیوار زمانی که فضای بزرگی وجود داشته باشد، دیوانه کننده است! افراد زیادی هستند که انتخاب های زیبا و متفاوتی برای دکوراسیون و مبلمان دارند ولی نمی دانند چگونه می توان این تکه ها را درون فضا قرار داد و چیدمان درستی کرد.
۴- حضور گل های تازه
در دکوراسیون منزل برخی از عناصر حتی کوچک می توانند تاثیر زیادی داشته باشند. گل های تازه، زیبا و خوشبو به فضای داخلی خانه انرژی زیادی می دهند. قرار دادن گل و گیاهان در خانه خصوصا در ورودی، اثر خوبی بر کسانی که وارد خانه می شوند، می گذارد.
۵- تعداد کوسن های روی مبلماناز نظر برخی از طراحان قرار دادن دو عدد کوسن روی کاناپه، خوشایند نیست. زمانی که تعداد بیشتری کوسن را روی مبلمان خود قرار می دهید، دکوراسیون دلنشین تری خواهید داشت.
۶- اکسسوری و لوازم کوچکلوازم کوچک در فضای داخلی توجه زیادی از طراحان را به خود جلب می کنند. از نظر آنها فضاهای خلوت و مینیمال پتانسیل های خوبی را از دست داده اند. ولی آنچه اهمیت دارد این است که اجازه ندهید وسایل و اکسسوری های خانه شما زیر گرد و غبار پنهان شوند.
۷- نظم دهی قفسه هااز نظر طراحان داخلی، نحوه چیدمان کتاب ها در داخل خانه اطلاعات زیادی را بازگو می کند. کتاب هایی که در قفسه کتابخانه روی هم انباشته می شوند، نشان دهنده این است که کسی کتاب مطالعه نمی کند و تنها به عنوان وسایل دکوری در خانه حضور دارند.
۸- وسایل چوبی دیواریقرار دادن محصولات و دکوراتیوهای چوبی روی دیوار، باعث می شود توجه زیادی به آنها جلب شده و به عنوان نقطه عطف در طراحی داخلی مطرح شود. در عین حال کارهای چوبی ضعیف که ظاهری زیبا ندارند، تاثیر منفی بر دکوراسیون منزل شما می گذارند.
۹- افراد ساکن خانهطراحی خانه کاملا شخصی است و در ایده آل ترین حالت فضای داخلی منزل به گونه ای طراحی می شود که بازگو کننده افراد و خانواده ای باشد که در آن زندگی می کنند. تعداد افراد ساکن خانه باید در ماهیت کلی فضا، تعداد مبلمان و وسایل، اتاق خواب، بازی و تفریحات موجود و … متوجه شد.
۱۰- رایحه فضای داخلی خانهاز نظر طراحان هیچ چیزی بدتر از این نیست که وارد خانه ای شوید که بو و رایحه های مختلفی با هم ادغام شده باشند. شمع، اسانس، خوشبو کننده و عود در کنار هم تاثیر منفی می گذارند و نشان می دهد در حال پنهان کردن بوی بدی در خانه هستید.
۱۱- پرده در تماس با کفپوش دکوراسیون
شاید از نظر شما ظاهر پرده ای که به زمین برخورد می کند، ناچیز بوده و قابل چشم پوشی باشد، ولی آنچه برای طراحان مورد توجه است فضای خالی بین کفپوش و پرده است.
۱۲- دکوراسیون سرویس بهداشتیصابون و حوله اجزایی هستند که مسلما باعث زیبایی سرویس بهداشتی شما نمی شوند. ولی آنچه اهمیت دارد این است که بهداشت و تمیزی در دکوراسیون حمام و دستشویی به خوبی مشهود باشد.
۱۳- هماهنگی در دکوراسیون داخلی منزلدر مورد هماهنگی دکوراسیون داخلی سلیقه و نظر شخصی جایگاهی ندارد! اگر همه عناصر، مبلمان و وسایل در مکان مناسب با همخوانی و هماهنگی هم قرار داشته باشند، فضای داخلی به درستی انجام شده است.
۱۴- مبلمان در دکوراسیون داخلینکته ای که هرگز از نگاه طراحان دور نمی ماند، چیدمان مبلمان است. طراح بعد از ورود به خانه، بدون توجه به اجزایی که در فضا وجود دارد، به این فکر می کند که چگونه می توانست مبلمان خانه خود را در فضای حاضر قرار دهد و نه مبلمان صاحب خانه را!
چیدانه
، سلولهای پوستی مرده اتفاقی رایج است که برای همه حداقل یک بار در زندگیشان به وجود میآید. برای حذف پوستهای مرده نیاز به لایهبرداری وجود دارد.
لایهبرداری
این فرایند شامل برداشتن سلولهای مردهی پوستی از لایهی بیرونی پوست است. این سلولهای مرده باعث مسدود شدن منافذ پوست و آشکار شدن علائم پیری روی صورت شما خواهند شد.
پس از شناخت نوع پوست باید یک فرایند لایهبرداری مناسب که برای شما بهترین انتخاب است را برگزینید. این کار میتواند با مواد شیمیایی یا ابزارهای مکانیکی باشد.
لایهبرداری شیمیایی
این مواد شیمیایی لایه بردار روی نواحی مورد نظر قرار داده میشوند. بیشتر لایه بردارها شامل آلفا هیدروکسی اسیدها یا آنزیم هایی هستند که به شل شدن پوست کمک میکنند. سپس پوست به آرامی برای برداشتن سلولهای مرده لایهبرداری میشود. مواد شیمیایی لایه بردار سلولهای پوستی را در کنار هم نگه میدارند. این فرایند برای افرادی مناسب است که میخواهند جوشهای پوستی را درمان کنند.
فرآیند مکانیکی
این فرایند شامل لایهبرداری پوست با کمک وسایلی درشت و زمخت است مانند پارچههای میکروفایبر، لایه بردارهای صورت میکرو و ... مواد ساینده مانند نمک، اسفنجهای شکر یا برس های مخصوص نیز در آن استفاده میشوند. بیشتر لایه بردارهای صورت بدون نسخه به فروش میرسند.
فواید لایهبرداری صورت
در کنار بهبود وضعیت پوست آن را نرم میکند. لایهبرداری به پوست شما حالت جوان میدهد.
گردش خون در صورت را بهبود میبخشد که باعث جوان تر دیده شدن ظاهر شما خواهد شد.
هرچند مدت باید صورت خود را لایهبرداری کنید؟
پیشنهاد میشود هر فرد دو بار در هفته این کار را انجام دهد. اگر پوستتان نرم است یک بار در هفته لایهبرداری کنید تا مانع حساس شدن پوست شوید. برای افرادی که در نواحی گرم زندگی میکنند شاید نیاز به لایهبرداری بیش از دو بار در هفته باشد تا با جمع شدن سلولهای مردهی پوستی بر اثر آفتابسوختگی مبارزه کرد.
مضرات لایهبرداری پوست
1. اگر درست انجام نشود ممکن است پوست را قرمز کند.
2. مصرف مداوم مواد شیمیایی لایه بردار باعث سرمازدگی پوست میشود.
3. برخی محصولات لایه بردار گراناند.
4. لایهبرداری باید با دقت زیاد صورت گیرد تا مانع آسیب به پوست شود. این آسیبها ممکن است در آینده باعث مشکلات پوستی پیچیدهتر شوند.
بامداد – ماهواره ها انقلابی در روش هایی را که ما بواسطه آن به جهان می نگریم و اطلاعات را به سرتاسر آن می فرستیم، ایجاد کرده اند. ماهواره ها همانند آیینه هایی غول آسا در فضا هستند که می توان از آنها جهت انتقال تصاویر تلویزیونی، تماس های تلفنی و اطلاعات اینترنتی از یک نقطه از زمین به نقطه دیگر با سرعت نور استفاده نمود.
به گزارش بیگ بنگ، از ماهواره ها برای درک اطلاعات و نیز ارتباطات استفاده می شود. از برنامه ریزی مانورهای نظامی در زمان جنگ تا کمک به کشتی ها و هواپیماها در جهت یابی اطراف زمین و نیز از پیش بینی وضع هوا تا یافتن ذخایر معدنی، اطلاعات ارسالی از ماهواره های دوردست بسیار با ارزش است. با بیگ بنگ همرا باشید تا نگاهی دقیق تر به ماهواره ها بیاندازیم و دریابیم چگونه کار میکنند.
ماهواره ها چگونه به فضا پرتاب می شوند؟
موشک ها ( و تا سالهای اخیر سفینه های فضایی قابل استفاده مجدد مانند شاتل فضایی) ماهواره ها را به مدارهای بالای زمین پرتاب می کنند. درست همان طور که یک رشته نخ میتواند سنگی چرخان را بالای سر شما به گونه ای نگه دارد که حول یک دایره بچرخد، جاذبه ی زمین نیرویی گریز از مرکزی فراهم می آورد که ماهواره را در مدار نگه می دارد. ژیروسکوپ های تعبیه شده روی ماهواره ها مانع ِ چرخش یا خارج شدن ماهواره ها ماهواره ها از مسیرشان می شوند، در واقع این چرخش های خارج از مسیر به دلیل متغییر بودن میدان مغناطیسی زمین روی می دهد. متناوبا هنگامی که ماهواره ها از وسیله پرتاب کننده رها می شوند برای دستیابی به همان نتیجه شروع به چرخش میکنند. هنگامی که در موقعیت قرار گرفتند با آرایه هایی از پنل های خورشیدی و یا حتی موتورهای الکتریکی مجهز به نیروی هسته ای، تجهیز می شوند.
از زمانی که ماهواره ی اسپوتنیک در چهارم اکتبر ۱۹۵۷ به فضا پرتاب شد هزاران ماهواره ی دیگر در فضا قرار گرفتند. لندست ۷ تصاویر دقیقی از سطح زمین ارائه می دهد که ایالات متحده برای تعیین موقعیت نیروهای عراقی در جنگ خلیج فارس ِ سال ۱۹۹۱ آنرا مورد استفاده قرار داد. اینمارست(INMARSAT) ارتباطات تلفن همراه، فکس و اطلاعات کامپیوتری را برای کشتی ها، هواپیماها و مسافران در گردش فراهم می آورد. ماهواره های اینتل ۱۵ اتصالات ارتباط از راه دور ۱۵۰ کشور در سراسر کره ی زمین را ممکن می سازند.
مدار ماهواره ها
ماهواره ها ۳ نوع مدار را در اطراف زمین دنبال می کنند: مدار زمین مرجع، مدار زمین آهنگ و مدار قطبی. ماهواره های ارتباطی موقعیت یکسانی را بالای نقطه ای ثابت روی استوا به فاصله ی ۳۵۹۰۰ کیلومتری از زمین حفظ میکنند. این یک مدار زمین مرجع است و به مدار زمین آهنگ شباهت دارد که در آن ماهواره ها روزانه یک یا دوبار حول یک نقطه ی معین روی استوا می چرخند. ماهواره های سنجش از راه دور مدار قطبی را دنبال می کنند. اینها به زمین خیلی نزدیکتر هستند(تنها بین ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتری ارتفاع زمین) و هر روز از بالای قطب شمال و جنوب عبور میکنند.
ماهواره های ارتباطی چگونه کار میکنند؟
ماهواره های ارتباطی اطلاعات را از فرستنده های زمین دریافت میکنند (اتصال بالایی) و آنرا به پایین برای دریافت گننده ها در جایی دیگر از زمین ارسال می کنند(اتصال پایینی). فرستنده ها و دریافت کننده ها از یکدیگر بسیار متفاوتند. تماس های تلفنی آنسوی قاره ای به وسیله ی آنتن های غول پیکر روی بشقاب های ماهوره ها در دو سوی زمین فرستاده و دریافت می شوند. در سوی دیگر، سیستم های ماهواره ای انتشار دهنده می توانند سیگنال های تلویزیونی را به بشقاب ماهواره روی سقف خانه شما مخابره کنند که اندازه ی آن بزرگتر از صفحه ی نمایش کامپیوتری که شما هم اکنون به آن خیره شده اید، نیستند. در حالیکه یک ماهواره ارتباطی یک سیگنال را بین یک فرستنده و دریافت کننده باز می تاباند (پرتاب کردن به فضا و سپس بازگرداندن به زمین توسط یک اتصال بالایی و یک اتصال پایینی)، ماهواره های انتشار دهنده یک یا چند اتصال بالایی( برای یک یا چند کانال تلویزیونی) و چندین اتصال پایینی( برای ایستگاهای زمینی و یا مشترکین شخصی تلویزیون های ماهواره ای)را شامل می شوند.
توضیح تصویر: ماهواره های ارتباطی همانند آیینه های غول پیکر سینگال ها را از یک سوی زمین به سمت دیگر آن می فرستند. بشقاب ماهواره فرستنده که روی زمین قرار دارد(رنگ قرمز)یک سیگنال بشقاب را به بشقاب ماهواره ی گیرنده می تاباند(رنگ زرد).ماهواره سیگنال را تقویت کرده و آنرا از بشقاب فرستنده به (قرمز)به بشقابی گیرنده در جایی دیگر روی زمین(زرد) می فرستد. از آنجایی که کل فرآیند با استفاده از امواج رادیویی صورت می گیرد که با سرعت نور حرکت میکنند، بازتابانیدن ماهواره ای از این نوع معمولا بیش از چند ثانیه طول نمیکشد. فرستنده ها و دیافت کننده های مختلف روی ماهواره ها و روی زمین نمونه هایی از آنتن ها هستند.
درون ماهواره های ارتباطی چیست؟
ماهواره ها تا حد شگفت آوری پیچیده و گران قیمت هستند که تن ها ذره و قطعه های الکترونیکی روی آنها گنجانده شده اند، اما اجازه دهید زیاد درگیر جزییات نشویم: ایده اصلی بسیار ساده است. در این نگاه بیرونی به یک ماهواره نوعی، از امتیاز انحصاری که در سال ۱۹۶۸ توسط هانس زاس یک مهندس آلمانی به ثبت رسیده می توانید همه ی قطعات را مشاهده کنید و دریابید چه کاری انجام می دهند.
اعداد اصلی روی تصویر قرار داده شده و از آنجا که برخی واضح هستند و برخی نسخه ی دیگری از بقیه هستند زحمت نام گذاری همه ی آنها را نخواهم کشید. جالبترین قسمت پنل های خورشیدی تا شونده هستند که قدرت ماهواره را تامین میکنند. آنتن های فرستنده و گیرنده که سینگاهای ارسالی از زمین را جمع آوری کرده و آنها را به زمین بازمیگردانند، و موتورها و حرکت دهنده ایی که ماهواره را همواره دقیقا در مکان درست نگه میدارند:
۴- آنتن بشقابی سهموی بزرگ برای ارسال و دریافت سیگنال(نارنجی)
۵- آنتن بشقابی سهموی کوچک برای ارسال و دریافت سیگنال(نارنجی)
۶- باتری خورشیدی پایینیِ چهار پنل خورشیدی(قرمز)
۷- باتری خوشیدی بالایی چهار پنل خورشیدی دیگر(قرمز)
۸- پشتیبان ها که وقتی ماهواره در مدار است پنل های خورشیدی پایینی را تا میکنند.(طوسی-آبی)
۹- پشتیبان های تا کننده ی پنل های خورشیدی بالایی(طوسی-آبی)
۱۰- موتور موشکی اصلی ماهواره(آبی کمرنگ)
۱۱، ۱۲، ۱۵، ۱۷- موتور های کوچک کنترل کننده که ماهواره را در موقعیت ِ خودش و مدار دقیقش نگه می دارند.(سبز)
انواع ِ دیگر ماهواره ها
از آوریل سال ۱۹۶۰ ماهواره ها مشغول به ارسال عکس به زمین بوده اند، هنگامی که ماهواره ی هواشناسی تیروس ۱ ، برای نخستین بار تصاویری از ابرها که از فضا گرفته شده بود را فرستاد، کاوش برای این نوع تصاویر جذاب تز از همیشه شد. ماهواره ها دو نوع حسگر دارند، حسگرهای غیر فعال که اشعه ها (مانند نور) که از زمین ساتع می شوند را جمع آوری میکنند. در حالیکه حسگرهای فعال پرتوهایی از امواج رادیویی را می تابانند و اطلاعات منعکس شده از سطح زمین را بررسی میکنند. ابزاری به نام نقشه بردار موضوعی اشعه دریافتی را به ۷ نوار تقسیم میکند و هر یک را جداگانه بررسی مینماید. برای مثال نواری که به نور مرعی اختصاص یافته است میتواند به سادگی بین زمین کشت نشده و جنگل انبوه را تشخیص دهد، از این رو برای نقشه برداری کشاورزی مفید است. ماهواره های سنجش از راه دور تا اندازه ای قوی هستند که امروزه میتوانند تصاویری از خانه های مجزا را ارسال کنند-آنگونه که میتوانید با زوم کردن روی گوگل مَپ خیابان خود را نیز مشاهده کنید.
عکسبرداری ماهواره ای انقلابی در نقشه برداری پدید آورده است. عکسی از ماهواره ی لند ست از زمین
ماهواره تکنولوژی ارتباطی پیشرفته ناسا (ACTS) در سال ۱۹۹۳ به فضا پرتاب شد، این ماهواره جهت آزمودن روش های آتی ماهواره های ارتباطی طراحی شده است. برخلاف ماهواره ی سنتی که روی سطح وسیعی پخش می شوند، ACTS میتواند اطلاعات را در صورت لزوم به مناطقی بسیار کوچکتر بفرستد و این کار را به وسیله پرتوهای نقطه ای انجام می دهد. این اولین ماهواره ایست که تمام اطلاعات دیجیتالی را با همان سرعت ِ فیبر نوری در روی زمین حمل میکند که باعث ارزانتر شدن آن و نیز بهبود یافتن کیفیت مکالمه می شود.
چه کسی ماهواره ها را اختراع کرد؟
ایده ی استفاده از ماهواره ها به عنوان آیینه ای در فضا-برای ارسال سیگنال از یک سوی زمین به طرف دیگر آن- توسط نویسنده داستان های علمی- تخیلی “آرتور سی کلارک” (۱۹۱۷–۲۰۰۸) در سال ۱۹۴۵ مطرح شد. وی دو مقاله ی بسیار تاثیرگذار نوشت که برنامه اش را با جزئیات مشخص میکند(یکی از آن دو منتشر نشد، دیگری با عنوان “رله های فرا زمینی(دستگاه تقویت کننده): آیا ایستگاه های موشکی میتوانند پوشش رادیویی جهانی ارائه دهند؟ در جهان بی سیم، اکتبر ۱۹۴۵)” منتشر شد. طرح پیشنهادی او قرار دادن ۳ ماهواره در یک مدار زمین آهنگ در ۳۵۰۰۰ کیلوتری بالای زمین بود که با فاصله ای مساوی به گونه ای قرار گیرند که هر کدام یک سوم از زمین را پوشش دهند: یکی افریقا و اروپا را تحت پوشش قرار میداد، دیگری چین و آسیا را و سومی به امریکایی ها اختصاص می یافت. گرچه کلارک ماهواره ارتباطی ثابت اختراع نکرد، اما عموما این اختراع به اون نسبت داده می شود. البته پیشگامان فضایی دیگری (به ویژه پیشگام آلمانی دوران جنگ هرمان اوبرت) ایده های مشابهی را سالها قبل مطرح کرده بودند.
یک دهه ی دیگر طول کشید تا نقشه شجاعانه ی کلارک به واقعیت نزدیکتر شود. اول آنکه باید ثابت می شد، ماهواره ها خودشان قابلیت دوام داشتند که این امر با پرتاب کردن ماهواره ی اسپوتنیک ۱ روسی در اکتبر سال ۱۹۵۷ محقق شد. سه سال بعد هنگامی که ماهواره ی ارتباطی اکو پرتاب شد مهندسان موفق شدند نشان دهند که سیگنال های ارتباط راه دور رادیویی می توانست در فضا پخش شده و بازگردند، دقیقا هانگونه که کلارک پیش بینی کرده بود. تا اینکه “استار” اولین ماهواره ی ارتباطی در جولای سال ۱۹۶۲ به فضا پرتاب شد و بلافاصله ارتباطات راه دور آنسوی اقیانوس اطلس را متحول کرد.
در طول اواسط دهه ی ۶۰، ۱۱ کشور دور هم گرد آمدند تا “اینتل ست”(کنسرسیوم بین المللی ارتباطات ماهواره ای) را تشکیل دهند که اولین ماهواه ی ارتباطی تبلیغاتی اینتل ست ۱″سحر خیز” را در مدار زمین آهنگ، در آوریل سال ۱۹۶۵ به فضا پرتاب کردند. این ماهواره ی فضایی کوچک و کم ادعا یک معجزه ی الکترونیکی بسیار کوچک بود که تنها ۴۵ کیلوگرم وزن داشت و میتوانست ۲۴۰ تماس تلفنی همزمان و یا اطلاعات یک شبکه تلوزیونی سیاه و سفید را مخابره کند.
منبع:سایت علمی بیگ بنگ
نوشته با طرز کار و تکنولوژی ماهواره ها آشنا شویم اولین بار در بامداد پدیدار شد.
بامداد – شهر باستانی پترا (Petra) در قلب بیابان های کوهستانی جنوب کشور اردن واقع شده است. چند مسیر برای رسیدن به این شهر شگفت انگیز وجود دارد یکی از آن ها از جنوب می باشد که از میان دشت پترا و کوه هارون می گذرد. یکی دیگر از مسیرها هم از شمال می باشد که راهی نسبتا هموار و مسطح دارد. اما گردشگران حرفه ای و امروزی، مسیر شرق را برای بازدید از این شهر باستانی انتخاب می کنند، مسیری که از تنگه ای باریک به نام سیق (Siq) گذر می کند.
نکته بسیار جالب در مورد این تنگه آن است که برخلاف تنگه های مشابه، بر اثر جریان آب و فرسایش خاک ایجاد نشده است بلکه به خاطر ایجاد نیروهای زمین ساختی این تنگه به وجود آمد و با گذر زمان و رفت و آمد آب در آن، گوشه هایش به صورت منحنی در آمد.
در سال ۱۸۹۶ میلادی زلزله ای باعث فرو ریختن بسیاری از قسمت های تنگه و همچنین شهر باستانی پترا شد اما در حال حاضر هم آثار بسیاری وجود دارند که شما را شگفت زده خواهند گرد.
تنگه سیق دارای مسیری به طول ۱٫۲ کیلومتر می باشد که ارتفاع دیواره های صخره ای اطراف آن به ۱۵۰ متر میرسد! عرض این تنگه به طور متوسط ۳ متر است اما در برخی قسمت ها بیشتر می شود و می توانید تابش نور خورشید و حتی یک درخت را در این تنگه عمیق ببینید.
شهر پترا تماما در صخره ساخته یا به عبارتی کنده شده است. البیته دلیل نام گذاری این شهر هم همین بوده است، پترا در زبان یونانی یعنی صخره.
صخره های اطراف این شهر بیشتر به رنگ سرخ می باشند و معماران آن زمان تاکید زیادی روی این مسئله داشته اند.
منبع: مجله نظاره
با توجه به افزایش استقبال از انرژی تجدیدپذیر بادی، نوآوریهایی در ساخت توربینهای جدید صورت گرفته است.
انجمن بینالمللی انرژی (IEA) در هفتهی گذشته اعلام کرد که برای نخستین بار، ظرفیت انرژیهای تجدیدپذیر جهان از ظرفیت سوخت زغال سنگ پیشی گرفته است. انرژی باد سهم زیادی در تامین انرژی تجدیدپذیر جهانی دارد و نوآوریهای اخیر در طراحی توربینهای بادی جای هیچ شکی نگذاشته است که این نوع انرژی، سریعترین روند رو به رشد را در بین انرژیهای پاک پیموده است. با استفاده از فناوریهای دوستدار محیط زیست، مهندسان موفق به توسعهی دستگاههای جدیدتری شدهاند که برای پرندگان هم ایمنی بیشتری به همراه داشته باشد. ضمن این که بعضی از توربینها این قدرت را دارند که از هوای آرام و بیحرکت هم انرژی تولید کنند.
اولین توربین گردبادی جهان توسط یک مهندس ژاپنی به نام آتسوشی شیمیزو اختراع شد. این توربین میتواند با استفاده از طوفانهای شدید، حجم زیادی از انرژی را تولید کند. بنا به تخمین شیمیزو، چنانچه انرژی این گردبادها مهار شود انرژی کشورش تا ۵۰ سال آینده تامین میشود! توربین شیمیزو که شبیه یک دستگاه همزن آشپزخانه است شامل یک محور عمودی است که با استفاده از اثر مگنوس مسیر جریان باد را به شکل منحنی منحرف میکند و در برابر طوفانهای قوی مقاوم است. نتایج آزمونهای انجام شده بر مدل ساخته شده از ژنراتور این توربین، نتایج رضایتبخشی از خود نشان داده است. اکنون شیمیزو سعی دارد که سرمایهگذاران را برای ساخت نسخهی عملی و بزرگتر این توربین متقاعد کند تا انرژی مورد نیاز کشورها از طریق آن تامین شود.
یک توربین بادی، بدون وجود هیچ گونه نسیم و بادی چگونه میتواند کار کند؟ طبیعتا توربینهای معمولی در این شرایط قادر به کار کردن نیستند. طی پروژهی جدیدی که از سوی دو شرکت Max Bogl Wind AG و GE Renewable Energy ارایه شده است، توربینهای پرهای سنتی با تکنولوژی برق آبی آمیخته شده و اولین منبع انرژی هیبریدی بادی-آبی را تولید کرده است. قرار است که این نوع توربین در جنگل Swabian-Franconian در آلمان نصب شود. طرح اولیه شامل پیادهسازی چهار توربین بادی با ظرفیت ۱۳.۶ مگاوات است. فاز اول، این انرژی از سال آینده به شبکه متصل خواهد شد و فاز دوم، یک نیروگاه انرژی برق آبی به ظرفیت ۱۶ مگاوات خواهد بود. این پروژه در سال ۲۰۱۸ به اتمام خواهد رسید.
اگرچه اکثر توربینهای بادی روی زمین یا دریا به صورت ثابت نصب شدهاند، اما نوآوریهای اخیر این سالها به طراحی توربینهایی منجر شده است که در ارتفاعات هوا کار میکنند. چرا که جریان باد در این قسمت سریعتر است. اولین توربین بادی جهان که در هوا مستقر است، در سال ۲۰۱۴ و بر فراز منطقهی فیربنکس آلاسکا، شروع به کار کرد. این توربین با گاز هلیوم پر شده و شبیه به یک بالون غولپیکر به نظر میرسد. این توربین توسط یکی از استارتاپهای دانشگاه MIT به نام Altaeros Energies طراحی شده است و در فاصلهی ۳۰۰ متری زمین قرار دارد. توربین هلیومی این قابلیت را دارد که جریان باد را بین پنج تا هشت برابر قدرتمندتر از توربینهای مستقر روی زمین جذب کند. این آزمایش ۱۸ ماهه نشان داد که توربینهای هلیومی قدرت تامین انرژی چندین خانوار را دارند. ضمن این که قرار گرفتن این توربینها در ارتفاعات میتواند امکان انتقال سیگنالهای وایفای، تلفن و حسگرهای هواشناسی را فراهم کند.
در نظر گرفتن وضعیت ایمنی پرندگان، یکی از بزرگترین چالشها در طراحی توربینهای بادی در جهان است. از این رو، به منظور کاهش خطراتی که پرندگان را تهدید میکند، مهندسان توانستهاند توربین بدون پرهای به نام ورتکس را تولید کنند که بیشتر از این که شبیه توربین بادی باشد، یک ستون بلند است. این نوع توربین انرژی را از طریق چرخش گردابههای ناشی از تلاطم هوا، تامین میکند و از آنجا که ژنراتورهای انرژی بادی آن، بلند و باریک هستند، تعداد بیشتری از آنها در یک فضای مشخص جای میگیرند. سازندگان این توربینها میگویند: ورتکسهای بدون پره هزینههای تولید را ۵۳ درصد و هزینههای نگهداری را تا ۸۰ درصد نسبت به توربینهای سنتی کاهش میدهد.
این نوع توربین بادی قادر است تا ۶۰۰ برابر انرژی بیشتری از آسیابهای بادی معمولی تولید کند. طراحی تونل مانند این توربین کمک میکند تا نسیمهای ملایم با سرعتهای کم جمعآوری شده و به سمت داخل توربین هدایت شوند. ژنراتور اینولوکس علاوه بر قابلیت تولید انرژی در شرایط بادی ضعیف، به علت نداشتن پرههای چرخندهی خارجی سرعت بالا، خطری برای حیات وحش محلی به حساب نمیآید. ضمن این که هزینهی ساخت آن از توربینهای بادی سنتی هم ارزانتر است.
یکی از قدیمیترین ایدههای مطرح شده در این زمینه، توسط یک نظامی بازنشستهی ۸۹ ساله مطرح شد که خود از دوستداران حیات پرندگان بود. در سال ۲۰۱۲، ریموند گرین، ژنراتوری بادی به نام Catching Wind Power طراحی کرد که میتواند جریان باد را توسط دستگاهی که همانند یک بلندگوی بزرگ به نظر میرسد، جمعآوری کرده و سپس باد جمعآوری شده را به منظور انرژی بیشتر در توربین، فشرده کند. از طرفی چون این توربین فاقد اجزای متحرک خارجی است، هیچ گونه تهدیدی برای پرندگان یا خفاشها شمرده نمیشود و نسبت به توربینهای فعلی عملکرد ایمنتری دارد. از آنجا که گرین این سیستم را مقیاسپذیر طراحی کرده است، جای امیدواری وجود دارد که بتوان از آن برای تامین انرژی واحدهای مسکونی و صنعتی استفاده کرد.
منبع: برترین ها
بامداد — کاخ ملی مکزیک در Mexico city، مکان اجرایی فدرال در مکزیک می باشد. مسند قوه مجریه فدرال مکزیک که در میدان اصلی شهر واقع شده است. این کاخ از زمان آزتک ها مسند پادشاهی بوده و بسیاری از مصالح ساختمانی این بنا از همان زمان به جای مانده اند.
مجموعه فعلی، ساختمانی دولتی است که محل کار رئیس جمهور مکزیک را در خود جای داده و با نمای صورتی رنگ و طولی بیش از ۲۰۰ متر، تمامی سمت شرقی زوکالو را اشغال کرده است. کاخ ملی مکزیک، در آستانه روز استقلال مکزیک مرکز نمایش و جشن می باشد. این ساختمان عظیم توسط دو برج در شمال و جنوب محدود می شود و شامل سه درگاه اصلی می باشد که هر یک از آنها به بخش های مختلف ساختمان راه دارد.
درب جنوبی به سوی پاسیوی افتخارات و دفتر ریاست جمهوری متصل می شود که دسترسی عمومی به آن ممنوع می باشد. درب شمالی که به عنوان درب ماریانا معروف است به افتخار ماریانو آریستا می باشد که آن را در سال ۱۸۵۰ ساخت. سبک معماری کاخ ملی مکزیک برگرفته شده از سبک رومی – یونانی کاتولیک می باشد. هرچند که بازدید عموم به درون آن محدود است اما گردشگران بسیاری برای دیدن ساختمان بیرونی به دیدن آن می آیند.
منبع : parsacity.com
بامداد – یکی از دیدنی های ایتالیا کاخ فلورانس است. کاخ پیتی در سال ۱۴۵۸ به دستور بانکدار فلورانس، لوکاپیتی ساخته شد و بعدها توسط خانواده مدیچی در سال ۱۵۴۹ خریداری شد. در اواخر قرن ۱۸، این کاخ به عنوان پایگاه قدرت ناپلئون مورد استفاده قرار گرفت و بعد برای مدت کوتاهی به عنوان کاخ اصلی سلطنتی به خدمت ایتالیا متحد جدید در آمد. کاخ پیتی و محتویات آن درسال ۱۹۱۹ از سوی شاه ویکتور امانوئل سوم به مردم ایتالیا اهدا شد و درهای آن را برای بازدید عموم گشود.
هم اکنون خانه های کاخ پیتی مبدل به مجموعه های مهم نقاشی و مجسمه سازی، آثار هنری، پورسلین و گالری لباس محلی شده است. کاخ پیتی علاوه بر فراهم کردن آثار بی نقص و جلوه تاریخی که تا باغ های بوبلیل گسترش یافته اند، یکی از قدیمیترین باغهای معروف ایتالیایی نیز محسوب می شود که بخاطر فواره ها، غارهای زیر زمینی، موزه ها و نقاشی های کهن از شهرت خاصی برخورد دار است. امروزه این کاخ از بزرگترین گالری های هنری در فلورانس محسوب می شود.
منبع : بیتوته
بامداد- معبد آرتمیس، یکی از عجایب هفتگانه جهان است. این بنا در سال ۵۵۰ قبل از میلاد در ترکیه کنونی ساخته شدهاست. معبد آرتمیس هماکنون در نزدیکی شهر سلجوق و بناهای تاریخی اِفِسوس قرار دارد.
معبد آرتمیس در شهر افسس در حدود ۵۰ کیلومتری شهر ازمیر ترکیه قرار داشتهاست. معبد آرتمیس به عنوان زیباترین بنای روی زمین شناخته میشدهاست و به همین دلیل در میان عجایب هفتگانه جا دارد. هرچند که زیربنای باقیمانده از این معبد تاریخ ساخت آنرا قرن هفتم قبل از میلاد مشخص میکند. اما راه یافتن معبد آرتمیس در فهرست عجایب هفتگانه به حدود ۵۵۰ قبل از میلاد مربوط میشود.
معبد آرتمیس که به آن معبد بزرگ مرمرین گفته میشود، توسط قارون شاه لیدی به کرسیفون (Chersiphron) معمار یونانی سفارش داده شد. معبد با مجسمههای برنزی که توسط ماهرترین مجسمه سازان آن زمان ساخته شده بودند تزئین شده بود. هنرمندانی نظیر فیدیاس، پلیکلیتوس (Ploycleitus)، کرسیلاس (Kresilas) و فرادمون (Phradmon).
بازرگانان، جهانگردان، صنعتگران و پادشاهان از معبد آرتمیس دیدن میکردند و احترام خود را با آوردن هدایای مختلف ابراز مینمودند. تحقیقات اخیر باستانشناسی به یافتن تعدادی از این هدایا که شامل مجسمههای طلا و عاج آرتمیس، گوشوارهها، دستبندها و گردنبندهایی زیبا اثر صنعتگران دنیاهستند منجر شدهاست.
تاریخچه معبد آرتمیس
در شب ۲۱ ژوئیه سال ۳۶۵ پیش از میلاد، مردی به نام هروستراتوس (Herostratus) برای جاودانه کردن نام خود در تاریخ، معبد را آتش زد و در واقع به هدف خود دست یافت. اسکندر مقدونی هم در همین شب متولد شد. بنا به گفته پلوتارک تاریخ نگار، درآن شب آرتمیس چنان درگیر مراقبت از زاده شدن اسکندر بود که نتوانست از معبد خود محافظت کند.
اسکندر پس از فتح آسیای کوچک اقدام به ساخت مجدد معبد آرتمیس کرد که تا بعد از مرگ وی در سال ۳۲۳ پیش از میلاد، همچنان در دست ساختمان بود. در قرن اول پس از میلاد، هنگامی که سنتپل برای تبلیغ مسیحیت به افسس سفر کرد، با شمار زیادی از پیروان آرتمیس روبهرو شد که به هیچ وجه قصد ترک ایزدبانوی خود را نداشتند. در سال ۲۶۲ میلادی معبد آرتمیس توسط قبیله گوت ازنو ویران شد. اهالی شهر سوگند خوردند تا آنرا مجدداً بنا کنند.
معبد آرتمیس در قرن چهارم میلادی که بیشتر اهالی افهسوس به مسیحیت گرویده بودند شکوه و جلال خود را از دست داده بود. اهالی افهسوس پس از آخرین تهاجم منجر به ویرانی معبد آرتمیس در سال ۴۰۱ میلادی، کم کم شهر را ترک کردند و این شهر متروک در اواخر سده ۱۹ میلادی کشف و کندوکاو شد. این اکتشاف زیربنای معبد آرتمیس را نمایان ساخت.
معماری معبد آرتمیس
معبد آرتمیس با زیر بنای چهارگوش خود، برخلاف نمونههای دیگر از مرمر ساخته شده و یک ورودی زیبا و تزئینی به حیاط بزرگ ساختمان داشتهاست. پلکان مرمری طبقه همکف را به بالکنهای بلند و عظیمی متصل میکردند که کف آن در حدود ۸ متر در ۱۳۰ متر بودهاست. ۱۲۷ ستون در بنای معبد آرتمیس به کار رفته که ارتفاع آنها ۲۰ متر و با سرستونهای ایونی و کنارههای کنده کاری شده بودهاست. گچکاری بنای معبد آرتمیس به شکل دورجستونی است. ستونها در ردیفهای منظم در کل محوطه به جز منطقه مرکزی – که محل قرارگیری خانه الهه بود – قرار گرفته بودند.
معبد آرتمیس تعداد فراوانی از آثار هنری را درخود جا داده بود. از جمله ۴ مجسمه برنزی باستانی از قبیله آمازون که توسط بهترین هنرمندان دوران ساخته شده بودند. هنگامی که سنت پل به دیدن شهر آمده بود، معبد با ستونهای طلایی و مجسمههای کوچک نقرهای و نقاشیهای متعدد تزئین شده بود. هیچ شاهدی مبنی بر وجود مجسمه آرتمیس در مرکز معبد وجود ندارد اما دلیلی هم برای وجود نداشتن آن در دست نیست.
منبع : fa.wikipedia.org