کد مطلب: 391123
سامانه استعلام سریال گوشیهای همراه آماده شد
بخشدانش و فنآوری الف،22 شهریور95
مدیرکل فناوری اطلاعات و ارتباطات گمرک ایران گفت: سامانه استعلام شماره سریال گوشیهای تلفن همراه وارداتی (IMEI) آماده بهره برداری اسـت.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۰۳
مدیرکل فناوری اطلاعات و ارتباطات گمرک ایران تاکید کرد، مراحل آمادهسازی این سامانه از سال گذشته با کمک متخصصان و دانشپژوهان پژوهشکده سامانههای هوشمند دانشگاه تهران آغاز شد و بهزودی برای دسترسی عموم وارد فاز اجرایی میشود و عموم مردم میتوانند با ارسال شماره سریال گوشیهای تلفن همراه وارداتی به شماره پیامک 30008887 استعلام کنند و گوشیهای قاچاق را از غیرقاچاق تشخیص دهند.
باقری پور گفت: این سامانه بخشی از سامانه جامع گمرکی و پنجره واحد تجارت فرامرزی و از برنامههای اصلی و عملیاتی گمرک در امر مبارزه با قاچاق کالا اسـت و گام بزرگی در مبارزه با ورود کالای قاچاق به کشور محسوب می شود.
وی اظهار داشت: سامانه ثبت و دریافت شماره سریال گوشیهای تلفن وارداتی گام مهمی در اجرایی شدن سیاستهای اقتصاد مقاومتی اسـت و قدم بزرگی در مبارزه با قاچاق کالا برداشته خواهد شد.
باقری پور گفت: هوشمندسازی اطلاعات کالاهای وارداتی و کدگذاری کالاها از لحظه ورود تا عرضه بهترین روش در امر مبارزه با قاچاق کالا بهشمار میرود و امید اسـت با کمک بانک اطلاعات گمرک ایران و حمایت مسئولان و رسانهها گامهای مهم دیگری در امر مبارزه با قاچاق کالا برداشته شود.
وی خاطرنشان کرد: بهرهگیری گمرک از توانمندی دانشپژوهان داخلی برای هوشمندسازی رویههای گمرکی امروزه این امید را افزایش داده اسـت که با تکیه بر دانش بومی و تلاش و پشتکار میتوان قدمهای بزرگی در امر مبارزه با قاچاق کالا برداشت که نمونه آن کشف کالاهای قاچاق کانتینری در هفتههای اخیر به کمک سامانه جامع گمرکی و پنجره واحد تجارت فرامرزی بوده اسـت.
منبع:تابناک
کلمات کلیدی : گوشیهای تلفن همراه
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
می توان گفت، هیچ ویژگی و مهارتی وجود ندارد که بچه ها برای پیشرفت در مدرسه به آن نیاز نداشته باشند. برخی از این ویژگی ها و مهارت ها عبارتند از: بهداشت خوب و سلامت جسمانی، بلوغ فکری و اجتماعی، مهارت های زبانی، توانایی حل مسأله، تفکر خلاق، و اطلاعات عمومی درباره جهان.
در حالی که به فرزند خود کمک می کنید در هر یک از زمینه های یاد شده پیشرفت کند،به خاطر داشته باشید که:
- میزان پیشرفت بچه ها متفاوت اسـت.
- بعضی بچه ها در بعضی زمینه ها قوی ترند.
همچنین به خاطر داشته باشید که آماده شدن برای مدرسه، تا حدی به انتظارات مدرسه مورد نظر از دانش آموز بستگی دارد. ممکن اسـت مدرسه ای بخواهد، کودک در گوشه ای ساکت بنشیند و الفبا بیاموزد و مدرسه دیگری انتظار داشته باشد، دانش آموز با بچه های دیگر پیش برود.
به نظر می رسد، بچه هایی که می توانند خود را با انتظارات مدرسه وفق دهند، ازآمادگی بهتری برخوردارند. ممکن اسـت شما دوست داشته باشید از مدرسه فرزند خود دیدن کنید و از انتظارات مدیر و معلمان مدرسه اطلاع یابید و درباره اختلافات نظر خود با آن ها به بحث بپردازید. هر چند مدرسه ها در برنامه های خود اولویت های متفاوتی دارند، اما بسیاری از مربیان درباره عواملی که در موفقیت دانش آموزان نقش به سزایی دارند، هم عقیده اند. این عوامل عبارتند از :
بهداشت و سلامت جسمانی
کودکان به غذای خوب، خواب کافی، فضای مناسب برای بازی و مراقبت های پزشکی نیازمندند. اگر این امکانات برای بچه ها فراهم شود، آن ها می توانند زندگی خوبی را شروع کنند و مشکلاتی را که در زندگی با آنها روبرو می شوند، مانند؛ ناراحتی های جسمانی و مشکلات یادگیری، کاهش دهند.
بهداشت مطلوب برای بچه ها، قبل از تولد و با مراقبت های پیش از زایمان آغاز می شود. مادران باردار، در طول دوره بارداری حتماً باید به پزشک یا درمانگاه مراجعه کنند، غذاهای مقوی بخورند، از مصرف الکل، توتون و مواد مخدر بپرهیزند و استراحت کافی داشته باشند. زنان بارداری که از مراقبت های پزشکی مناسبی برخوردار نیستند، شانس تولد بچه هایی با ویژگی های زیر را افزایش می دهند :
- هنگام تولد وزن کمی دارند و امکان این که در طول زندگی با مشکلات جسمی و ناتوانی در یادگیری روبه رو شوند، زیاد اسـت.
- دچار آسم هستند.
- عقب افتادگی ذهنی دارند.
- دارای مشکلات گفتاری و زبانی هستند.
- قدرت تمرکز ذهنی ندارند .
- بیش فعالند.
اگر کودک شما برخی از این مشکلات را دارد و یا قبلاً داشته اسـت، هر چه زودتر با پزشک حوزه مدرسه یا نماینده های محلی خود مشورت کنید. بسیاری از جمعیت ها، خدمات رایگان یا ارزان قیمتی برای کمک به شما و فرزندتان ارائه می دهند.
کودکان، بعد از تولد نیز باید از بهداشت مناسب برخوردار باشند. یک رژیم غذایی خوب می تواند در این زمینه بسیار مؤثر باشد. بچه های که در سنین مدرسه هستند، اگر غذای خوب و مقوی مصرف کنند، تمرکز بهتری در کلاس درس خواهند داشت. غذای آن ها باید شامل این مواد باشد: انواع نان، غلات، میوه، سبزیجات، گوشت، مرغ، ماهی و یا جانشین آن ها مانند: تخم مرغ، لوبیا و نخود خشک شده، شیر، پنیر و ماست. بهتر اسـت، از خوردن چربی و شیرینی زیاد بپرهیزند. معمولاً بچه های 2 تا 5 ساله می توانند غذاهایی را مصرف کنند که بزرگ ترها می خورند؛ البته در حجم کم تر. پزشک کودک شما یا درمانگاه ها، توصیه های خوبی برای تغذیه کودکان و بچه های نو پای زیر 2 سال دارند.
بچه های پیش دبستانی، به طور مرتب، به معاینات پزشکی،دندانپزشکی و واکسیناسیون نیازمندند. مراقبت های پزشکی به صورت دائمی به اندازه زمانی که بچه ها بیمار یا دچار صدمه جسمانی شده اند، اهمیت دارد.
واکسیناسیون کودکان از حدود 2 ماهگی شروع می شود و آن ها را از ابتلا به 9 بیماری: سرخک، اوریون، سرخجه، دیفتری، کزاز، سیاه سرفه، آنفلوانزا، فلج اطفال و سل مصون می سازد. این بیماری ها، می توانند صدمات جبران ناپذیری به رشد ذهنی و جسمی کودکان وارد آورند. معاینه دندان های کودکان نیز حداقل از 3 سالگی آغاز می شود و باید به طور مرتب ادامه یابد.
ایجاد فرصت هایی برای ورزش و رشد هماهنگ بدنی، برای بچه های پیش دبستانی، اهمیت خاصی دارد. آن ها همچنین برای تقویت ماهیچه های بزرگ بدن، به تمرین هایی مانند: پرتاب توپ، دویدن، جهیدن، بالا رفتن و حرکات موزون نیاز دارند. تمرین هایی که برای تقویت ماهیچه های کوچک بدن، به خصوص ماهیچه های دست ها و انگشتان توصیه می شود، عبارتند از: نقاشی با مداد رنگی، درست کردن پازل، کار با قیچی و باز و بسته کردن زیپ لباس ها.
کودکستان محل مناسبی برای پرداختن به این قبیل کارها و کسب مهارت اسـت .
والدینی که بچه های معلول دارند، به محض برخوردن با هر گونه مشکلی، باید خیلی زود به پزشک مراجعه کنند. رسیدگی به موقع به این بچه ها، به رشد استعدادهای آن ها کمک می کند.
بچه ها معمولاً هنگام ورود به مدرسه بسیار هیجان زده هستند. آن ها در مدرسه با محیطی روبه رو می شوند که با محیط خانه یا حتی محیط پیش دبستان فرق دارد.
در مدرسه بچه ها مجبورند در گروه های بزرگ کار کنند و با بزرگسالان جدید و بچه های دیگر کنار بیایند. آن ها باید توجه و محبت معلم خود را با بچه های دیگر تقسیم کنند. برنامه روزانه آن ها نیز فرق می کند. اغلب بچه ها، مدرسه را با مهارت ها ی اجتماعی و بلوغ عاطفی آغاز نمیکنند. این مهارت ها را می توان با دقت و تمرین کافی آموخت. اگر از قبل فرصت هایی برای رشد برخی ویژگی ها در بچه ها فراهم شده باشد، آن ها شانس بیش تری برای کسب موفقیت در مدرسه دارند. این ویژگی ها عبارتند از :
اعتماد به نفس بچه ها باید بیاموزند، نسبت به خود احساس خوبی داشته باشند و باور کنند می توانند موفق شوند. بچه هایی که اعتماد به نفس بالایی دارند، وقتی دست به کاری جدید می زنند و بار اول موفق نمی شوند، دست از تلاش بر نمی دارند.
استقلال بچه ها باید بیاموزند کارهایشان را خود انجام دهند.
انگیزه بچه ها باید خواهان یادگیری باشند و در آن ها انگیزه برای درس خواندن ایجاد شود.
کنجکاوی بچه ها ذاتاً کنجکاوند و برای به دست آوردن فرصت های بیش تر یادگیری، باید همان طور کنجکاو باقی بمانند.
پشتکار بچه ها باید یادبگیرند، کاری را که شروع کرده اند، تمام کنند.
همکاری بچه ها باید بتوانند با بچه های دیگر سازگار شوند ، معنای همکاری را بفهمند و نوبت را رعایت کنند.
خویشتن داری بچه ها در دوره پیش دبستانی باید بفهمند که بعضی از رفتارها، مانند ضرب و شتم، ناشایست هستند و بیاموزند که برای نشان دادن عصبانیت، راه های خوب و بد وجود دارد.
همدلی بچه ها باید دیگران را دوست داشته باشند و یاد بگیرند به احساسات آنان اهمیت بدهند. والدین حتی بیش از مدرسه و مراکزی که وظیفه مراقبت از بچه ها را دارند، می توانند به بچه ها درس همدلی بیاموزند.
اگر مایلید فرزندان شما چنین ویژگی های مثبتی پیدا کنند ، توصیه های زیر را به کار بندید.
• مهم نیست چگونه ، اما بچه ها باید حس کنند که شما از آن ها مواظبت می کنید:
بچه ها از آنچه از دیگران می بینند یا می شنوند، تقلید می کنند. اگر والدین ورزش کنند یا غذای کافی بخورند، بچه ها بیش تر تمایل پیدا می کنند این کار ها را انجام دهند. در صورتی که والدین با دیگران با احترام رفتار کنند، بچه ها نیز یاد می گیرند به دیگران احترام بگذارند و اگر والدین در کارها مشارکت داشته باشند، بچه ها می آموزند به خواسته های دیگران نیز توجه کنند.
• نسبت به مدرسه و یادگیری نگرش مثبت داشته باشید :
هر کودکی که پا به عرصه وجود می گذارد ، محتاج کشف و یادگیری اسـت. اگر پدر و مادر خواهان پرورش این ویژگی ها در کودک خود هستند، باید کنجکاوی اورا تحریک کنند. نشان دادن علاقه به آنچه کودکان انجام می دهند، سبب می شود، آن ها از دستاوردهای خود احساس رضایت کنند.
اگر والدین نسبت به رفتن فرزندشان به مدرسه هیجان زده باشند، بچه ها نیز دچار اضطراب می شوند. هنگامی که فرزند شما می خواهد وارد کودکستان شود، سعی کنید راجع به جاذبه های مدرسه با او صحبت کنید. با او درباره فعالیت های هیجان انگیزی که در مدرسه انجام می شود، مانند گردش های علمی و کارهای هنری سرگرم کننده، سخن بگویید و سعی کنید با علاقه و اشتیاق زیاد درباره آنچه که او در مدرسه خواهد آموخت، مانند:خواندن، نوشتن، اندازه گیری کردن و وزن کردن، حرف بزنید.
• برای فرزند خود ، فرصت هایی برای تمرین و تکرار فراهم کنید: سینه خیز رفتن، ادای کلمات جدید و یا حتی نوشیدن یک فنجان چای، نیاز به تمرین دارد. بچه ها نه تنها از تکرار کارها خسته نمی شوند، بلکه با انجام دوباره کارها آن ها را یاد می گیرند و اعتماد به نفس لازم را برای انجام کارهای جدید پیدا می کنند.
• در زندگی فرزندتان نظم و انضباط مناسبی برقرار کنید : همه بچه ها تا اندازه ای به محدودیت نیاز دارند. معمولاً بچه هایی که والدینی منضبط و در عین حال با محبت دارند، از نظر مهارت های اجتماعی بهتر و عملکرد شان در مدرسه مثبت تر از بچه هایی اسـت که والدین شان، آن ها را زیاد محدود می کنند یا کاملاً آزاد می گذارند، اسـت. در این رابطه توصیه های زیر ضروری به نظر می رسند :
- در ضمن این که فعالیت های بچه ها را هدایت می کنید، از ایجاد محدودیت های غیر ضروری و تسلط بر اوضاع بپرهیزند.
- هنگامی که از فرزند خود می خواهید کاری را انجام دهد ، برایش دلایل کافی بیاورید. برای مثال، بگویید: لطفاً کامیونت را از روی پله ها بردار، چون ممکن اسـت پای کسی به آن بر خورد کند و پرت شود. نه این که بگویید: این کار را انجام بده، چون من می گویم .
- به صحبت های فرزند خود گوش دهید تا به خواسته های او پی ببرید و این که آیا به کمک خاصی نیاز دارد یا نه؟
- موقع عصبانیت، عشق و علاقه و احترام خود را نسبت به فرزندتان نشان دهید. از کار او انتقاد کنید، نه از خودش .مثلاً بگویید: من دوستت دارم، اما این صحیح نیست که روی دیوارها نقاشی بکشی. وقتی این کار را انجام می دهی، من عصبانی می شوم.
- به فرزندتان در انتخاب راه و حل مشکلات کمک کنید. شما ممکن اسـت از فرزند 4 ساله خود بپرسید: چه کار کنیم که دیگر دوست به اسباب بازی های تو دست نزند؟
- مثبت نگر و مشوق کودک خود باشید. او را به خاطر کار نیک تشویق کنید. لبخند رضایت و تشویق شما، بیش تر از تنبیه های سخت، رفتار خوب را در کودکان شکل می دهد.
- اجازه دهید بچه ها خیلی از کارها را خودشان انجام دهند: کودکان به مراقبت زیادی نیاز دارند، ولی کم کم یاد می گیرند که با انجام کارهایی مانند، پوشیدن لباس و مرتب کردن اسباب بازی های خود، مستقل شوند و اتکا به نفس خود را تقویت کنند. بسیار اهمیت دارد که در هر کاری به جای آن ها تصمیم گیری نکنید و اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند. به یاد داشته باشید، فقط زمانی به آن ها حق تصمیم گیری بدهید که یک راه بیش تر وجود نداشته باشد.
فرزندان خود را تشویق کنید با بچه های دیگر بازی کنند و درکنار بزرگ ترهایی بمانند که از اعضای خانواده آن ها نیستند. بچه های پیش دبستانی به خصوص به این فرصت های اجتماعی بیش تر نیاز دارند تا یاد بگیرند که چگونه از دید دیگران به مسائل نگاه کنند. اگر بچه ها قبلاً تجربیاتی از برخورد و نشست و برخاست با بزرگسالان وبچه های دیگر داشته باشند، با معلمان و همکلاسی های خود سازگاری بیش تری خواهند داشت.
زبان و دانش عمومی
بچه ها در مدرسه در فعالیت هایی شرکت می کنند که نیازمند استفاده از زبان و حل مسائل هستند. بچه هایی که نمی خواهند و یا نمی توانند به راحتی با دیگران ارتباط بر قرار کنند، در مدرسه با مشکلات متعددی روبرو می شوند. راه های زیادی وجود دارد که به بچه ها کمک کنید تا بیاموزند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند، به حل مشکلاتشان بپردازند و کمک خود را از جهان پیرامون افزایش دهند. در این زمینه می توانید به توصیه های زیر عمل کنید.
- به فرزندان خود فرصت هایی برای بازی بدهید:بچه ها از طریق بازی می آموزند. بازی راهی طبیعی اسـت برای آن ها تا بتوانند کشف کنند، خلاق شوند و مهارت های علمی و اجتماعی خود را رشد دهند. بازی همچنین به آن ها کمک می کند، مشکلات خود راحل کنند. بچه ها از طریق بازی با بلوک ها، با هندسه، اشکال و توازن آشنا می شوند و می توانند ضمن بازی با دیگران به سازگاری برسند.
- از بدو تولد با بچه های خود حرف بزنید:نوزادان نیازمند شنیدن صدای شما هستند. رادیو و تلویزیون نمی توانند جای شما را بگیرند؛ زیرا آن ها قادر نیستند به غان و غون بچه ها پاسخ گویند. هر قدر با کودکان خود بیش تر صحبت کنید، بعدها مهارت بیش تری در حرف زدن پیدا خواهند کرد. صحبت با بچه ها تنها فهم و درک آن ها را نیز از مقوله زبان و جهان پیرامون افزایش می دهد.
فعالیت های روزانه، همچون خوردن شام و حمام کردن، فرصت هایی گاه مفصل برای صحبت کردن درباره اتفاقات پیش آمده و پاسخ به سؤالات فرزندانتان فراهم می آورد.برای مثال:" اول درپوش راه خروجی آب را بگذار، حالا شیر آب را باز کن. می بینم که می خواهی اردکت را در وان بگذاری. فکر خوبی اسـت. نگاه کن اردکت زرد اسـت ...."
- به حرف و خواسته های بچه های خود گوش کنید: بچه ها افکار، احساسات، شادی ها، غم ها، امید ها و ترس های مخصوص به خود را دارند. برای رشد مهارت های زبانی، آن ها را به حرف زدن تشویق کنید. گوش کردن بهترین راه برای پی بردن به افکار آن هاست و کشف آنچه که می دانند و آنچه که نمی دانند و همین طور چگونگی فکر کردن و آموختن آن ها. شما با این رفتار نشان می دهید که احساسات و عقاید آن ها ارزشمندند.
- از فرزندان خود سؤال کنید و به سؤالات آن ها پاسخ گویید: به خصوص به سؤالاتی که پاسخی بیش از بله و خیر دارند. برای مثال، خیلی از بچه های 2 تا 3 ساله هنگام قدم زدن در پارک، می ایستند و شروع به جمع آوری برگ ها می کنند. شما می توانید به آن ها نشان دهید که برخی از برگ ها شبیه به هم و برخی دیگر متفاوتند. می توانید از بچه های بزرگ تر سؤال کنید که چه چیزهای دیگری روی درختان میرویند.
سؤال کردن به بچه ها کمک می کند، یاد بگیرند اشیای گوناگون را مقایسه و یا طبقه بندی کنند. به سؤالات آن ها با تأمل پاسخ دهید و در صورت امکان تشویقشان کنید، پاسخ سؤالاتشان را خودشان پیدا کنند. در صورتی که پاسخ سؤالی را نمی دانید، بگویید نمی دانم و سعی کنید به کمک فرزندتان جواب آن را بیابید.
- هر روز با صدای بلند برای فرزند خود کتاب بخوانید : خواندن می تواند از بدو تولد آغاز و تا پیش از دبستان ادامه یابد. ممکن اسـت فرزندتان مفهوم داستان یا شعری را که می خوانید، درک نکند، ولی برای او فرصتی به وجود می آید تا زبان یاد بگیرد، از موسیقی صدای شما لذت ببرد و به شما نزدیک شود. لازم نیست حتماً خواننده ای بی نظیر باشید تا فرزندتان از خواندن شما و از با شما بودن لذت ببرد. گاهی می توانید فرزندتان را به کتابخانه ای عمومی ببرید تا از کتاب های داستان آن جا لذت ببرد.
- مواد خواندنی را در دسترس کودکتان قرار دهید: اگر کتاب و مواد خواندنی در دسترس کودکان باشد، علاقه آن ها به زبان آموزی و یادگیری رشد سریع تری خواهد داشت.
-برنامه تماشای تلویزیون فرزندتان را کنترل کنید : تلویزیون، پس از پدر و مادر، معلمی اسـت که تأثیر بسیاری بر فرزندان ما دارد. برنامه های تلویزیونی خوب قادرند بچه ها را وارد دنیای تازه ای کنند و یادگیری آن ها را افزایش دهند. اما برخی برنامه های تلویزیونی زیان آورند و زیاد تماشا کردن تلویزیون هم می تواند بسیار مضر باشد.
- در بر خورد با توانایی ها و علایق کودکان خود واقع بین باشید: اگر ارزیابی درستی از توانایی فرزندتان داشته باشید، او در مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت. باید استانداردهای مهم را بشناسید. بچه های پیش دبستانی خود را برای انجام کارهای جدید تشویق کنید. اگر بچه ها به مبارزه با مشکلات خوانده نشوند، خسته خواهند شد. بچه های که خیلی زود کنار گذاشته می شوند و یا انجام کارهایی از آن ها خواسته می شود که علاقه ای به آن ها ندارند، مأیوس و سرخورده می شوند. اجازه ندهید فرزندانتان؛ القاب ناشایست داشته باشند. القابی مانند " ابله " یا " کودن " تأثیر منفی زیادی بر اعتماد به نفس و عملکرد آن ها می گذارند. به یاد داشته باشید بچه هایتان را برای انجام کارهای خوب تشویق کنید.
- فرصت هایی برای کار و مشاهده بیش تر فراهم کنید: بچه ها هر اندازه تجربه بیش تری به دست آورند، بیش تر درباره جهان اطراف خود می آموزند. مهم نیست کجا زندگی می کنید.جامعه می تواند زمینه تجربیات جدیدی را فراهم کند. در محله های اطراف قدم بزنید و با اتوبوس به جاهای گوناگون بروید. از موزه ها، کتابخانه ها، باغ و حش ها و جاهای دیگر دیدن کنید. اگر در شهر زندگی می کنید، روزی را در حومه شهر بگذرانید و اگر در حومه زندگی می کنید، روزی را در شهر سپری کنید. به بچه های خود اجازه دهید به موسیقی گوش کنند، بنوازند و نقاشی کنند. از آن ها بخواهید در فعالیت هایی که به رشد قوه تخیل آن ها کمک می کند، شرکت کنند و بتوانند به بیان عقاید و احساسات خود بپردازند.
وزیر ارتباطات ایران با اشاره به اهمیت ICT در جوامع کنونی گفت: در دنیای امروز، ارتباطات و فناوری اطلاعات نقش مهمی بر اقتصاد کشورها دارد و به عنوان محرکی اسـت که از لحاظ اقتصادی دیگر بخش ها را نیز فعال می کند.
وی با اشاره به فعالیت های جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر در این حوزه گفت: با توجه به سیاست های دولت تدبیر و امید در بخش ICT، زمینه های زیادی برای همکاری و سرمایه گذاری وجود دارد.
مدیر عامل ترکسل ضمن تشکر از برگزاری مناسب اجلاس ایران کانکت، فعالیت های این شرکت را تشریح و با اشاره به سطح روابط موجود دو کشور آمادگی آن شرکت را برای توسعه همکاری های فیمابین با شرکت های مخابراتی ایران اعلام کرد.
وی در ادامه به طراحی نرم افزار BIP در ترکیه اشاره کرد و افزود: در حال حاضر حدود 45 هزار ایرانی از این نرم افزار استفاده می کنند که شرکت ترکسل آمادگی لازم برای توسعه نرم افزار به زبان فارسی و نگهداری دیتاهای آن در داخل کشور ایران را دارد.
داشتن برنامه بسیار ضروری و مهم اســت. سعی کنید برنامه کاملی در نظر بگیرید و به وضوح، جزئیات دقیق چگونگی رویارویی با چالشها را از پیش مورد بررسی قرار دهید. این برنامه باید شامل فرصتهایی باشد که تشخیص دادهاید. قصد و هدف خود را بهطور روشن بیان کرده و توضیح دهید، اهداف مشخص داشته باشید و برای هر مرحله مهم در طی کار، مهلت مقرر در نظر بگیرید. به یاد داشته باشید علاوهبر داشتن یک برنامه مدون، انعطاف لازم برای داشتن تمرکز در زمان مورد نیاز هم حیاتی و مهم اســت.
2. فعال باشید و از شبکهها استفاده کنید
امروزه راهاندازی کسبوکار بدون کمک گرفتن از شبکههای ارتباطی حرفهای نمیتوانست در موقعیت فعلی خود باشد. در حال حاضر همچنان بر استفاده از شبکه تاکید میشود. تبلیغ دهان به دهان یکی از روشهایی اســت که در مسیر تاسیس یک کسب و کار نباید از آن غافل ماند. مبلغ نام تجاری خود باشید و مزایای کسب و کار خود را در همه جا مطرح کنید و نشان دهید که به چه دلیل مردم باید به شما یک فرصت دهند. کار خود را آغاز کنید. رویدادها، نمایشگاههای تجاری و شبکههای بیشماری باعث میشود شما با افراد حرفهای دیگر در ارتباط باشید. این ارتباطات سبب میشود که چشمانداز و شناخت مناسبی از الگوها و شرکای استراتژیک خود و همچنین نقشه راهی از مسیر موفقیت در کسبوکار آینده داشته باشید که این امر به پیشرفت در تجارت، کمک شایانی میکند.
3. با افراد مناسب در ارتباط باشید
الگوها و پیشروان مناسب و شرکای استراتژیک تنها افرادی نیستند که نیاز دارید با آنها در یک ردیف قرار بگیرید. ارتباط با یک تیم عالی هم به همان اندازه مهم اســت. کارکنان خود را از افراد باهوش، با استعداد و کارمندانی انتخاب کنید که همفکر شما هستند. آنها نه تنها کسب و کار شما را متحول میکنند بلکه پیشرفت آن را تسریع میبخشند. استخدام افراد مثبت و کارمندان فعال کمک میکند تا با ایجاد فرهنگ مناسب مشوق کار گروهی هم باشید. محیطی را فراهم کنید که تمام افراد در آن سهیم شوند بنابراین میتوانید دسته جمعی موفقیتهای شرکت را جشن بگیرید.
4. برای جلوگیری از پیش آمدن مشکلات اقداماتی انجام دهید
برای موفقیت نباید فقط روی برنامههای روزانه خود تمرکز کنید. آینده شغلی را متصور شوید که اتفاقات مهمی در صنعت شما اتفاق خواهد افتاد، اگر اتفاقات بزرگ آینده را پیشبینی نکنید مطمئنا پیشرفتی در کسب و کار نخواهید داشت و عقب میمانید. صاحبان کسب و کارهای موفق با مطالعه روند کار، میتوانند اتفاقات آینده را پیشبینی کنند و این امکان برایشان فراهم میشود تا با زیرکی خود را تطبیق داده و تکامل پیدا کنند. اطلاعات شخصی را در زمینه حرفهای خود از طریق خواندن نشریات اقتصادی و وبسایتها به روز نگاه دارید. از هر گونه تغییرات ایجاد شده با اطلاع باشید تا بتوانید خواستههای مشتریان و همچنین مسیر رقابت را پیشبینی کنید.
5. تعادل سالمی بین کار و زندگی بیابید
راهاندازی یک کسبوکار موفق نیاز به صرف زمان و انرژی بیش از اندازه دارد. ایجاد تعادل سالم بین کار و زندگی بهترین روش اســت حتی اگر لازم شود برای انجام این کار دست به چالش بزنید. هرگز اجازه ندهید کار به زندگی شما تسلط پیدا کند زیرا در غیر اینصورت ممکن اســت مهمترین افراد زندگیتان را هم از دست بدهید. همچنین مراقب سلامت و آسایش خود باشید. کسبوکار بدون شما امکانپذیر نیست. برای زرنگ بودن و کسب موفقیت به شتاب دائمی نیاز دارید.
اما اگر برای خود زمانی اختصاص ندهید، سرعت در کار شما را نابود و همچنین داشتههایتان را محدود خواهد کرد. روشهایی بیابید تا تمرکز خود را بر اهدافتان حفظ و روابط سالمی را در خارج از محل کار داشته باشید. زمانی برای فعالیت بدنی خود در نظر بگیرید تا با روحیه شاد بتوانید ساعاتی را با دوستان و خانواده خود سپری کنید و نهایت لذت را از کنار هم بودن ببرید. آنها الهامبخش هستند و به شما کمک خواهند کرد تا با حفظ روحیه مثبت و با کمال استقامت به رویاهای بزرگتر و غیرقابل باور دست پیدا کنید.
تکلیف بچهها چه میشود؟ بچههایی که یک عمر آرزوی داشتنشان را داشتهاید و سالها مراقبتشان کردهاید تا به اینجا برسند و دوست داشتهاید جلوی چشم شما بزرگ شوند. حالا این گلهای کوچک در میانه توفانی که خودتان بهپا کردهاید گرفتار شدهاند و هر لحظه به سویی کشیده میشوند. قطعا شما و همسرتان، نگران بچهها هستید اما شاید ندانید که چگونه میتوانید میزان آسیبپذیری بچهها را در این اتفاق شوم به حداقل برسانید.
تأثیرات طلاق بر فرزندان
طلاق و مجموعه مشکلات قبل و بعد از آن یکسری اثرات نامناسب بر روح و روان فرزندان میگذارد که باید با شناخت دقیق آنها برای کاهششان برنامهریزی کرد. احساس ناامنی و هراس از آینده، ترس از ترکشدن، احساس طردشدگی، احساس گناه و مقصر بودن در اختلاف بین پدر و مادر، بلاتکلیفی، اندوه، اضطراب، تنهایی، خشم و افسردگی اثرات کلی طلاق بر فرزندان اسـت. به دلایل مختلف این نشانهها در پسرها بیش از دختران بروز میکند. اما این اثرات را میتوان در دورههای سنی مختلف فرزندان نیز تفکیک کرد. در هر دوره سنی، پارهای از مشکلات شدیدتر و محتملتر هستند که درزیر آنها را بررسی میکنیم.
2 تا 6 سالگی :
بچهها در این سنین بیشتر با خشم و افسردگی نسبت به طلاق والدین واکنش نشان میدهند. آنها همچنین افسرده و ناراحت بهنظر رسیده و زود به گریه میافتند و گاهی در رفتارهایشان زیاده خواهی و لجبازی به چشم میخورد.
بسیاری از دخترها در این سنین عصبی و تندخو میشوند اما عدهای دیگر رفتارهای بزرگسالانه در پیش میگیرند. این دسته از بچهها بیش از حد مراقب رفتارها و نظافت خود هستند و دیگر بچهها را مانند بزرگترها سرزنش و تنبیه میکنند و گاه آنها را پند و اندرز میدهند. پسرها ناآرام و خشن میشوند و رفتارهای شیطنتآمیز آنها بیشتر میشود. این کودکان بیشتر ترجیح میدهند تنها باشند و شوقی به بازی نشان نمیدهند و در محیطهای جمعی مثل مهدکودک، به جای بازی و همراهی با دیگران لجبازی میکنند و اخلال و بینظمی بهوجود میآورند.
7 تا 11سالگی:
بچههای 8 - 7 ساله معمولا پس از جدایی دچار افسردگی شدید میشوند. پسرها معمولا شدیدتر واکنش نشان میدهند و خیلی زود به گریه میافتند.
با بالاتر رفتن سن بچهها افسردگی و غم، جای خود را به خشونت و انتقامگیری میدهد. بچههای 9 تا 11ساله پس از جدایی واکنشهای خشمگینانه شدیدی از خود بروز میدهند و درگیریهایی در مدرسه با معلمین و اولیای مدرسه پیدا کرده و کارکرد آموزشیشان پایین میآید. پسرها از ملاقات با پدر استقبال نمیکنند و بهشدت در مدرسه دچار مشکل میشوند.
12تا 17سالگی (نوجوانی):
نوجوانان در این سنین به نسبت بچههای کوچکتر، سازش بیشتری با مسئله طلاق نشان میدهند. این ممکن اسـت بهدلیل حس استقلالطلبی و نداشتن ارتباط نزدیک با والدین در این سنین یا بهدلیل درک بیشتر آنها نسبت به مشکلات میان پدر و مادر باشد. آنها در این شرایط معمولا خود را از پدر و مادر دور نگه میدارند و تلاش میکنند برنامه و چارچوب زندگی مستقل و متفاوتی را دنبال کنند. پارهای از آنها در دوران ابتدای جدایی احساس فریبخوردگی کرده و واکنشهای خشمگینانهای از خود بروز میدهند و سعی میکنند تا حد ممکن از خانه و پدر و مادر دور باشند.
چطور فرزندان را از تصمیم طلاق با خبر کنیم؟
هرچند بچهها از اختلافات شما باخبرند اما احتمالا اعلام صریح این موضوع که شما قصد دارید از یکدیگر جداشوید یکی از سختترین کارهایی اسـت که در زندگیتان قرار اسـت انجام بدهید. احتمالا بچهها از شنیدن این موضوع شوکه خواهند شد و شما باید مراقبت و دقت زیادی در این مرحله از کار داشته باشید. این یکی از سختترین مراحل زندگی بچههاست. پس دقت داشته باشید تا در شرایط دشواری نباشند یا آمادگی لازم را برای شنیدن آن داشته باشند. زمان تغییر مدرسه یا مهدکودک، بیماری، عید نوروز، امتحانات مدرسه و یا زمانهایی از این دست به هیچ وجه زمان مناسبی برای شنیدن چنین خبری نیست.
اگر چند فرزند در خانه دارید بهتر اسـت این یک جلسه دسته جمعی باشد و همه فرزندان حضور داشته باشند. احتمالا بچهها پس از شنیدن این خبر مدتی سکوت خواهند کرد و پس از آن سؤالات زیادی از شما و همسرتان خواهند داشت. سعی کنید با آرامش به سؤالات آنها پاسخ دهید.
بچهها در هر سنی که باشند حق دارند بدانند والدینشان به چه دلیل نمیخواهند با هم زندگی کنند. البته با بچهها با زبان خودشان صحبت کنید. آنها باید 2 چیز را بدانند: آنچه اتفاق افتاده و اینکه چرا اتفاق افتاده.
مهمترین پیامی که باید به بچهها منتقل کنید این اسـت که «مامان و بابا قرار اسـت در خانههای جداگانه زندگی کنند».
مهم اسـت که فرزندانتان یکباره و ناگهانی در جریان حرفهای شما قرار نگیرند.
به بچهها اطمینان بدهید که هروقت بخواهند میتوانند با هردوی شما صحبت و سؤالاتشان را مطرح کنند.
مهمترین کاری که شما میتوانید در این لحظات برای آنها بکنید این اسـت که بدانند هر دوی شما آنها را دوست دارید و دوست خواهید داشت و برای برنامههای مربوط به آنها با هم همکاری خواهید کرد و هر وقت که بخواهند میتوانند هرکدام از شما را ببینند.
فهرستی از تصمیماتی که باید بگیرید
فهرست زیر به شما کمک میکند تا همچنان که به جدایی و مشکلاتتان فکر میکنید، بچهها و مسائل مربوط به آنها را هم درنظر داشته باشید.
قوانین و تدابیری که برای زندگیتان اندیشیدهاید، چه تأثیری بر دیدارهای شما با فرزندانتان و مراقبت از آنان خواهد داشت؟
بچهها باید به دیدن کدامیک از اعضای خانواده و بستگان بروند؟
آیا بچهها هر وقت بخواهند میتوانند به والدین خود دسترسی داشته باشند؟
چه موقع بچهها میتوانند با والد دیگر خود ملاقات کنند؟
آیا تدابیری که برای زندگیتان درنظر گرفتهاید ثابت و از پیش تعیین شده هستند یا به اقتضای زمان تغییر میکنند؟
تعهدات و محدودیتهای مالیتان کدامند؟
بچهها در زمان تعطیلات مدرسه چه خواهند کرد؟
برای برگزاری جشنها و اعیاد، مانند روزهای تولد و عید، چه تدابیری اندیشیدهاید؟
والدین تا چه اندازه نزدیک هم زندگی خواهند کرد؟
برای انجام دادن کارهای خانه چه روش مؤثری درنظر گرفتهاید؟
آیا بچهها میتوانند با دوستان و بستگان در ارتباط باشند؟
کدام یک از فعالیتهای خارج از مدرسه بچهها ادامه خواهد داشت و چهکسی بر آنها نظارت میکند؟
کدام یک از والدین قصد دارد در جلسات مدرسه حضور داشته باشد؟
بچهها چگونه میتوانند ارتباط خود را با والدی که با آنان زندگی نمیکند، حفظ کنند؟
بچهها چگونه میتوانند ارتباط خود را با سایر بستگانشان حفظ کنند؟
سؤالاتی که باید برای آنها آماده باشید
در این مرحله احتمالا بچهها سؤالات زیادی از شما خواهند داشت. ما سعی کردهایم تعدادی از مهمترین این سؤالات را برای شما فهرست کنیم. دقت کنید که بچهها در هر سنی که باشند شما باید با زبان خودشان و با صبر و شکیبایی به سؤالاتشان پاسخ دهید. البته شما ممکن اسـت پاسخ بعضی از سؤالات را ندانید یا نتوانید برای آنها توضیح دهید. این را صادقانه به آنها بگویید، احتمالا آنها درک خواهند کرد.
چه موقع میتوانم پدر/ مادر را ببینم؟
مادر، وقتی من در خانه هستم، آیا اجازه میدهید که شبها تا دیروقت بیدار بمانم، مثل زمانی که در خانه پدر هستم؟
نظر مادربزرگ در اینباره چیست؟
اگر من قول بدهم که تا آخر عمرم واقعا بچه خوبی باشم، با هم آشتی میکنید؟
پدر/ مادر چرا ما را ترک میکنید؟
آیا پول توجیبی من تغییر خواهد کرد؟
چرا شما بهخاطر اشتباهات و مشکلات خودتان میخواهید ما را عذاب بدهید؟
زمان تعطیلات آیا باز هم به مسافرت خواهیم رفت؟
وقتی قرار اسـت از هم جدا شوید، چطور میتوانید بگویید که ما را دوست دارید؟
آیا من میتوانم انتخاب کنم که با چهکسی زندگی کنم؟
چهکسی در انجام دادن تکالیف مدرسه به من کمک میکند؟
طلاق پیشنهاد کدامیک از شما بود؟
چهکسی مقصر اسـت؟
کارهایی که پس از گفتن خبر طلاق باید انجام دهید
در این شرایط اهمیت دانستن اینکه شما بچهها را دوست دارید دوچندان میشود. پس سعی کنید با انواع گفتار و رفتار این موضوع را به آنان نشان دهید. زمانی را برای تنها بودن با بچهها، بازی کردن یا گردش رفتن با آنها اختصاص دهید و بیشتر مراقب احساسات آنها باشید.
سعی کنید به بچهها تفهیم کنید که طلاق شما قطعی اسـت و امکانی برای بازگشت وجود ندارد. احتمال بازگشت به زندگی پدر و مادر در ذهن بچهها باعث احساس بلاتکلیفی و وضعیت احساسی نامناسبی میشود که شما با تفهیم قطعیت طلاقتان میتوانید از این احساس نامناسب جلوگیری کنید.
به خاطر داشته باشید که بههرحال شما از همسرتان جدا شدهاید و دیگر زندگی گذشته شما پایان یافته، اختلافات را کنار بگذارید و برای تربیت صحیح فرزندانتان با یکدیگر همکاری کنید. البته توجه داشته باشید که شما باید در برابر بچهها، رفتاری محترمانه اما جدی داشته باشید. رفتار صمیمانه شما با هم به امیدواری بیهوده بچهها به زندگی مجدد شما با هم میانجامد و آنها را دچار بلاتکلیفی میکند.
بار ذهنی طلاق شما بر دوش بچهها سنگینی میکند. برای اینکه این بار را از دوش بچهها بردارید، به آنها تأکید کنید که هیچ نقشی در طلاق شما نداشتهاند برای نرسیدن اوضاع به چنین وضعی هیچ کاری نمیتوانسته بکنند و طلاق تصمیمی اسـت که شما و همسرتان شخصا به آن رسیدهاید.
با معلمین و اولیای مدرسه یا مهدکودک در تماس باشید. اکثر آنها با درک گرفتاری شما، خوشحال خواهند شد تا ایدهها و نظرات خود را با شما در میان بگذارند. آنها همچنین میتوانند اطلاعات خوبی در مورد رشد کودک و مسائل و مشکلات او پس از طلاق در اختیار شما بگذارند.
در اسرع وقت هر دو خانه را مرتب و آراسته کنید و سعی کنید زندگی به روال عادی برگردد. بچهها در هر سنی که باشند به قوانین مشخص برای زندگی و تربیت احتیاج دارند. سعی کنید زندگی را به روال گذشته برگردانده و این قوانین را اجرا کنید.
به بچهها اجازه بدهید احساساتشان را بیان کنند و در برابر احساسات آنها نسبت به والد دیگر موضعگیری نکنید. به هیچ وجه از همسرتان بدگویی نکنید و او را بهعنوان پدر یا مادر فرزندتان محترم بشمارید.
بچهها باید بدانند در هر شرایطی چگونه میتوانند به شما یا همسرتان دسترسی داشته باشند و مطمئن باشند که هر وقت بخواهند، هرچند با تأخیر، اما میتوانند پدر یا مادر خود را ببینند.
لطفا این اشتباهات را مرتکب نشوید
بدترین کاری که شما میتوانید بکنید این اسـت که یک روز صبح که فرزند دلبندتان از خواب برمیخیزد به او بگویید پدر یا مادرش از این خانه رفته و دیگر برنمیگردد. در چنین موقعیتی کودک علاوه بر اینکه علت رفتن پدر یا مادر را نمیداند دیگر اطمینانی هم به ماندن والدی که در کنار اوست هم نمیتواند بکند؛ یعنی به لحاظ روحی امنیت ذهنی داشتن پدر و مادر، هر دو را توأمان از دست میدهد و این ضربه بزرگی به کودک وارد میکند. اشتباهات دیگری که شما باید سعی کنید مرتکب آنها نشوید اینهاست:
- پرسیدن سؤال از فرزندانتان، مخصوصا درباره زندگی شخصی همسر سابقتان - لغو قرارهای ملاقات با بچهها بهگونهای که فکر کنند برای شما مهم نیستند.
- برگزاری مناسبتهای ویژه و جشنهای مهم با همان سبک و آیین قدیمی، بهگونهای که غیبت یکی از والدین بیشتر به چشم بیاید.
- خریدن هدایایی که میدانید همسر سابقتان را ناراحت میکند و بچهها را در وضعیت دشواری قرار میدهد.
- قرار دادن همسر سابقتان در مقابل بچهها یا ابراز خصومت و دشمنی نسبت به او
- استفاده از بچهها بهعنوان پیامآور و جاسوس
- استفاده از بچهها بهعنوان سنگ صبور و محرم اسرار
- سختگیری نسبت به دیدن پدر یا مادری که دور از فرزند زندگی میکند.
بهخاطر این چشمان معصوم
به چشمهای فرزندتان نگاه کنید. این چشمها، آن چشمهایی نیستند که شما میخواستید از او ببینید. به زندگی دو پاره شده او دقت کنید. قطعا این آن چیزی نیست که شما بخواهید برای پاره جگرتان بسازید. یکبار دیگر و با نگاهی جدید نگاه کنید؛ بهخاطر چشمان اشک بار دخترکتان؛ بهخاطر غرور جریحهدار شده پسرتان؛ بهخاطر مهری به نام «فرزند طلاق» که تا ابد بر پیشانی فرزندانتان خواهد خورد.
آیا از همه ظرفیتهای اطرافتان استفاده کرده اید؟ آیا از بهترین مشاوری که میتوانستهاید به آن دسترسی داشته باشید کمک گرفتهاید؟ آیا از صمیم قلب به خدا و ائمه اطهار متوسل شدهاید؟ آیا از کمک خانوادهها استفاده کردهاید؟ یکبار دیگر نگاه کنید. شاید هنوز راهی باقی مانده باشد. شاید هنوز چراغ امیدی در این شرایط سخت روشن باشد.
ایمان داشته باشید که پشت دروازههای طلاق هم زندگی آرمانی چشمانتظار شما نیست و سختیها یکباره از بین نخواهند رفت. یکبار دیگر از نو شروع کنید؛ بهخاطر این چشمان معصوم...
کارشناسان و ناظران بازار معتقدند 2017 سال همه گیر شدن گوشیهایی است که قابلیت نمایش تصاویر سه بعدی با نصب هدستهای واقعیت مجازی را دارند.
به عنوان نمونه نمی توان از این طریق اشیای گنجانده شده در محیط مجازی را لمس یا جابجا کرد. این در حالی است که بسیاری از هدست های پیشرفته مانند هولولنز مایکروسافت علاوه بر این کار دارای قابلیت ترسیم ابزار و امکانات برای افزودن به محیط واقعی هستند. قابلیت یاد شده برای اجرای بازی های مختلف در دنیای واقعیت مجازی ضروری است.
برای لذت بردن از دنیای واقعیت مجازی افزایش دقت نمایشگرهای تلفن همراه نیز ضروری است. علیرغم پیشرفت های موجود در این زمینه شرکت های گوشی ساز باید تلاش بیشتری در این زمینه به عمل آورند؛ به خصوص که نمایشگر گوشی در زمان تبدیل به هدست واقعیت مجازی کمتر از چند سانتیمتر با چشم فاصله دارد و کاربر میتواند به راحتی پیکسل ها را از هم تمیز دهد.
به طور خلاصه علاقه روزافزون به تبدیل گوشی های هوشمند به هدست های واقعیت مجازی موجب ارتقای فوق العاده طراحی تلفن های همراه در یک سال آینده خواهد شد و پیش بینی می گردد سال 2017 به سال جهش سخت افزاری گوشی های هوشمند و سازگار شدن آنها با این دستاورد تازه دنیای فناوری مبدل شود.
اولین گام در این زمینه را شرکت ARM با عرضه تراشه Cortex-A73 و موتور گرافیکی Mali-G71 برداشته که می تواند صرفه جویی در مصرف باتری گوشی را موجب شود. سیمون سیگارز مدیر عامل ARM در توضیح علت طراحی این سخت افزارهای جدید گفته است: وقتی به روندهای جدید در حوزه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده می اندیشیم باید با مشکل تاخیر در نمایش تصاویر پس از نصب هدست بر روی گوشی ها مواجه شویم.
شما سرتان را تکان می دهید و صفحه نمایشگر هم جابجا می شود. اما هرگونه تاخیر و مشکل در این زمینه به علت ضعف سخت افزارهای مورد استفاده امری ناخوشایند است.
Cortex-A73 در مقایسه با A72 سی درصد کمتر انرژی مصرف می کند. به طور کلی سخت افزارهای مناسب برای تبدیل گوشی به هدست واقعیت مجازی باید تا 50 درصد عملکرد بهتری داشته باشند و 20 درصد کمتر انرژی مصرف کنند.
ARM برای ارتقای سخت افزارهای خود در حال مذاکره با Samsung، MediaTek و HiSilicon است و رقبایی همچون کوآلکوم هم درصدد عرضه تولیدات خود در آینده نزدیک هستند.
آمار منتشر شده نشان می دهد در یک سال اخیر رشد فروش گوشی های هوشمند در جهان به علت اشباع بازار در بسیاری از نقاط کندتر از قبل شده و باید منتظر ماند و دید آیا سازگار کردن گوشی ها با هدست های واقعیت مجازی می تواند این بازار را مجددا مانند سال های قبل پررونق کند یا خیر.