محققان موفق به ساخت ابررایانهای شدهاند که قادر به حل مشکلات و مسائل دشوار ریاضی است. این رایانه بزرگترین رایانه از این دست در جهان است.
به گزارش مشرق، این ابررایانه قادر به حل سه مساله ریاضی بولی فیثاغورث است و می تواند 200 ترابایت داده را تحلیل کند. پیشرفته ترین ابررایانه ای که تا به حال برای حل مسائل ریاضی ساخته شده بود تنها قادر به تحلیل 13 گیگابایت داده بوده است.
تحلیل داده ها با استفاده از ابررایانه جدید با سرعت بسیار بالا صورت می گیرد، اما انجام امور مشابه با استفاده از ابررایانه های قدیمی تا 30 هزار ساعت به طول می انجامد.
انتظار می رود از این ابررایانه برای انجام برخی محاسبات ریاضی دیگر و عملیات پیشرفته محاسباتی استفاده شود. هزینه های ساخت این رایانه قدرتمند هنوز اعلام نشده است.
ژاپن قصد دارد یک ابررایانه فوق کارآمد را تا سال آینده تولید کند که ممکن است در صدر فهرست ابررایانههای جهان قرار بگیرد.
به گزارش پیسی ورلد، موسسه ملی علوم صنعتی و فناوری پیشرفته ژاپن اعلام کرده که ابررایانه "ABCI" این کشور تا پایان سال 2017 اجرایی خواهد شد.
این رایانه با ظرفیت پردازش 130 پتافلاپ از ابررایانه پیشروی کنونی جهان یعنی رایانه" Sunway TaihuLight " چین با ظرفیت 93 پتافلاپ پیشی خواهد گرفت. یک پتافلاپ معادل یک میلیون میلیارد عملکرد نقطه شناور در هر ثانیه است.
ژاپنیها نه تنها به دنبال ساخت سریعترین ابررایانه جهان هستند، بلکه همچنین میخواهند یکی از کارآمدترین ابررایانهها را بسازند. این کشور قصد دارد رایانهای با مصرف نیروی کمتر از سه مگاوات بسازد. ابررایانه قبلی ژاپن موسوم به" Oakforest-PACS" با این میزان نیرو میتوانست یک دهم این عملکرد یعنی 13.6 پتافلاپ را ارائه کند. این در حالیست که ابررایانه TaihuLight بیش از 15 مگاوات نیرو مصرف میکند.
ابر رایانه "ABCI " کارایی مصرف برق را نیز به کمتر از 1.1 خواهد رساند. این میزانی است که فقط توسط کارآمدترین مراکز داده جهان بدست آمده است.
ژاپن همچنین قصد دارد از تکنیک خنکسازی مایع استفاده کند که شرکت فرانسوی آتوس برای طراحی ابررایانه "کمیسیون انرژیها جایگزین و انرژی اتمی فرانسه" با عملکرد یک اگزافلاپ (یک میلیارد میلیارد فلاپ) به کار خواهد گرفت، اما این رایانه فوق سریع تا سال 2020 آماده نخواهد شد.
در حالی که کشورهای دیگر به بهینهسازی ابررایانههای برتر خود برای محاسباتی مانند مدلسازی جوی یا شبیهسازیهای سلاحهای اتمی پرداختهاند، محققان ژاپنی قصد دارند از ابررایانه ABCI برای کاربردهای یادگیری ماشین و یادگیری عمیق در حوزه در حال رشد هوش مصنوعی استفاده کنند.
منبع : ایسنا
فهرست موسوم به 500 ابررایانه پرسرعت و قدرت جهان TOP500 بهروز شد تا صدرنشینی چین علیه آمریکا با دو ابررایانه TaihuLight بهقدرت 93 ترافلاپس و Tianhe-2 بهقدرت 33 ترافلاپس همچنان حفظ شود.
از بین 500 ابررایانه در این لیست، 462 ابررایانه از تراشه اینتل، 22 ابررایانه از تراشههای آی بی ام و 7 ابررایانه نیز از تراشههای AMD بهره بردهاند.
از سوی دیگر پردازنده موازی Manycore روی 96 ابررایانه، گرافیک انویدیا روی 60 ابررایانه، Xeon Phi روی 21 ابررایانه، AMD FirePro روی یک ابررایانه،PEZY روی یک ابررایانه، 3 ابررایانه حاوی ترکیبی از گرافیک انویدیا و Xeon Phi نصبشدهاند.
همچنین معماری کابلی اترنت گیگابیت روی 206 ابررایانه و معماری مجهز به فناوری InfiniBand روی 187 ابررایانه و معماری جدید اینتل موسوم به Omni-Path روی 28 ابررایانه در بخش اتصالات شبکهای تعریفشده است.
در مجوع 500 ابررایانه لیست شده در Top500 بیش از 672 پتافلاپس قدرت محاسباتی دارند که در مقایسه با نوامبر سال گذشته 60 درصد افزایش پرفورمنس داشتهاند.
در زیر جدول 10 ابررایانه برتر جهان را بر اساس میران قدرت محاسباتی بر مبنای ترافلاپس، نام کشور و میزان انرژی مصرفی مشاهده میکنید:
فهرست بهروز شده ۱۰ ابررایانه قدرتمند دنیا با صدرنشینی چین را ببینید
The top 10 supercomputers from the November 2016 Top500.org list
ابررایانه خبرساز چینیها که لقب قدرتمندترین ابررایانه جهان را گرفته است هنوز نیامده جای خود را به رقیبی از شرکت آی بی ام می دهد.
به گزارش مشرق، در روزهای اخیر ابررایانه قدرتمند چین موسوم به Sunway TaihuLight حسابی سر و صدا به راه انداخته است. مهندسین مرکز تحقیقات ملی مهندسی کامپیوتر و فناوری چین موفق به ساخت این ابررایانه شده اند که قادر است در هر ثانیه ۹۳ هزار تریلیون محاسبه انجام دهد. این ابر ماشین محاسباتی در مقایسه با آخرین ابر رایانه قدرتمند جهان یعنی Tianhe-۲ دو برابر سریع تر و بازدهی آن ۳ برابر بیشتر است.
حالا تنها با گذشت چند روز از این خبر، شرکت آی بی ام از جزئیاتی خبر داده که نشان می دهد ابررایانه ای به مراتب سریعتر از محصول خبرساز چینی ها در راه است.
این ابررایانه Summit نام دارد و پیش بینی می شود در اوایل سال ۲۰۱۸ در آمریکا نصب و راه اندازی شود.
نکته جالب درخصوص این ابررایانه، افزایش توان محاسباتی آن نسبت به طرحهای اولیه بوده است. در ابتدا قرار بود ابررایانه Summit در هر ثانیه ۱۵۰ هزار تریلیون محاسبه در ثانیه انجام دهد اما حالا عنوان شده که این توان به ۲۰۰ هزار تریلیون محاسبه در ثانیه افزایش یافته است، حال آنکه ابررایانه ساخت مهندسان چینی ۹۳ هزار تریلیون محاسبه را در یک ثانیه انجام می دهد که البته این توان در بهترین حالت ممکن به ۱۲۴.۵ هزار تریلیون محاسبه در ثانیه افزایش می یابد.
هزینه ای که برای ساخت ابررایانه Summit پرداخت شده چیزی بالغ بر ۳۲۵ میلیون دلار است که در تاریخ ساخت این دسته از ماشین آلات محاسباتی یک رقم نجومی محسوب می شود. این ابررایانه دارای ریزپردازشگرهای IBM Power۹ است.
خبرگزاری آریا - سال گذشته، کشور چین از سریع ترین ابررایانه جهان به نام «Sunway TaihuLight» رونمایی کرد که تصویر آن در بالا به چشم می خورد. اما به نظر می رسد که چینی ها می خواهند گوی رقابت را به شکلی همه جانبه از دیگر کشورها بربایند و به همین جهت، دولت این کشور قصد دارد اولین کامپیوتر آزمایشی در مقیاس اگزا را تولید نماید؛ دستگاهی که قادر به میلیاردها میلیارد محاسبه بر ثانیه خواهد بود.
به گفته «ژانگ تینگ»، یکی از مهندسین مرکز ابررایانه ملی چین این رایانه پروتوتایپ، تا پیش از پایان سال جاری میلادی آماده به کار خواهد بود اما تولید محصول نهایی، حداقل چند سال به طول می انجامد. وی افزوده که تولید ابررایانه ای با سیستم محاسبه ای در مقیاس اگزا و نیز اپلیکیشن های آن، تنها در سال 2020 میلادی قابل دستیابی خواهد بود.
ژانگ تینگ در بخشی دیگر از سخنان خود اشاره کرده این دستگاه، تا 200 برابر از نخستین کامپیوتر پتافلاپ چین، یعنی Tianhe-1 سریع تر خواهد بود که در سال 2010 میلادی، به عنوان سریع ترین رایانه جهان شناخته شد.
هنوز مشخص نیست این ابررایانه پروتوتایپ، از لحاظ توان محاسباتی تا چه حد با محصول نهایی برابری می کند، اما در گزارش ها آمده چین نخستین کشوری خواهد بود که به چنین دستاوردی می رسد. با این همه، کشورهای دیگری مانند ایالات متحده و ژاپن هم برای تولید ابررایانه هایی در مقیاس اگزا برنامه ریزی کرده اند و به گفته سازمان انرژی آمریکا، نخستین سیستم این کشور در مقیاس اگزا، تا سال 2023 آماده به کار خواهد بود.
گفتنی است که تا پایان ماه ژوئن سال گذشته میلادی، چین به ابررایانه های بیشتری نسبت به ایالات متحده در میان 500 ابررایانه برتر دسترسی داشت؛ یعنی 167 عدد که با اختلاف کمی نسبت به 165 کامپیوتر ایالات متحده برتری دارد. با این همه، در میان 10 ابررایانه برتر، 5 عدد به ایالات متحده تعلق داشته و تنها دو عدد از آن ها توسط چینی ها ساخته شده است.
این سیستم ها وظایف مختلفی را برعهده دارند که می تواند از علوم زیستی تا امنیت ملی متغیر باشد. در سال 2015، دولت ایالات متحده صادرات چیپ های اینتل به کشور چین، برای ساخت ابررایانه را ممنوع کرد و نگران بود که از این قطعات برای تحقیقات هسته ای استفاده شود. اما چین در عوض، با استفاده از پردازنده های ساخت خود، سیستم سریع تر به نام Sunway TaihuLight ساخت.
به گزارش جام جم کلیک ، روی دیگر این سکه که کمتر درباره آن صحبت میشود شامل کلماتی چون ضرر، اخراج، سقوط و شکست اســت. کلماتی که با وجود بار منفی، در صنعت فناوری اطلاعات وزنی بیشتر از کلمات مثبت متناظرشان دارد. کافی اســت نگاهی به درصد بالای پروژههای شکستخورده، استارتآپهای ناموفق و شرکتهای ضررده بیندازیم. با این حال، در میان این شکستها نباید مفهوم «شکست رو به جلو» را فراموش کنیم. شکست میتواند مثبت باشد، به شرطی که از آن درس بگیریم.
ابررایانه پیچیده دنیا
کمتر کسی با حداقل اطلاعات از دنیای رایانه وجود دارد که نام IBM را نشنیده باشد. یکی از بزرگترین و قدیمیترین شرکتهای رایانهای که فهرستی از مهمترین و تاثیرگذارترین پروژههای این صنعت در آن اجرا شده و میشود. یکی از این پروژههای بسیار مهم، Stretch بود. طرح ساخت سریع و پیچیدهترین ابررایانه جهان در دهه 60 میلادی؛ ابررایانه Stretch بود؛ پروژهای که در عین اهمیت بالایش در تاریخ رایانه، از آن بهعنوان یکی از بزرگترین شکستهای فناوری اطلاعات یاد میشود! اما آیا واقعا اینگونه بود؟
کمی به عقب برگردیم. در سال 1954 دانشمندی به نام استفن دانوِل (Stephen Dunwell) و همکارش شروع به نوشتن مجموعهای از یادداشتها در مورد سیستمی مفهومی کردند که نامش را «دیتاترون» (Datatron) گذاشته بودند. این سیستم قرار بود جایگزینی برای رایانههای مدل 704 و 705 باشد که کمی پس از آن تولید شدند. حجم زیادی از این یادداشتها درباره نکات فنی بود، اما یکی از آنها که با شماره صفر مشخص شده بود، چیزی شبیه یک مانیفست بود. صحبت در مورد رایانهای پیشرفته در تمام زمینهها که موقعیت فوقالعادهای به IBM در زمینه پردازش دادههای الکترونیکی بدهد.
این یادداشتها در ادامه به برگزاری جلسههایی منجر شد که در برخی از آنها چهرههایی چون جان فون نویمان (John von Neumann) که آن زمان از مشاوران IBM بود، جین امدال (Gene Amdahl)، مسئول طراحی IBM 704 و بعدها System/360 و جان بکاس (John Backus) که مدیر تیم فورترن بود.
در خلال این جلسهها وقتی دانول فهمید آزمایشگاه تشعشعات لیومور (LRL) در کالیفرنیا تمایل به خرید یک رایانه با کارایی بالا دارد، یادداشتهایش را به سمت نکات فنی طراحی چنین رایانهای برد. ادعای دانول این بود که کارایی Stretch صد تا 200 برابر رایانه 704 آن موقع در شرکت بود. البته این ادعاها بعدها او را دچار دردسر کرد، ولی در آن زمان موقعیتی را که نیاز داشت به دست آورد تا مسئولیت رهبری پروژه را در مقابل جین امدال، به او بدهند. در آن زمان، IBM در زمینه رایانههای علمی در حال عقب افتادن بود و در جلسههایی که سال 1955 برگزار شد، گزینههای مختلف برای رایانه بعدی شرکت مورد بحث قرار گرفت که «دیتاترون» یکی از این گزینهها بود.
در پایان، تصمیم بر این شد که تیم مهندسی طراحی و ساخت نسخهای از «دیتاترون» را دنبال کنند که یک قسمت حسابگر سریع و رجیسترهای ترانزیستوری برای قرار گرفتن یک حافظه کوچک و سریع کنار حافظه بزرگ و کندتر داشته باشد، حافظه اصلی نیز بزرگتر طراحی شود تا میزان دسترسی به عملیات ورودی/ خروجی کندتر را کاهش دهد.
اغراق کار دستشان داد
برای دریافت سرمایه دولتی موردنیاز برای توسعه یک نمونه اولیه از این سیستم، مسئولان پروژه ابتدا سراغ همان LRL رفتند که دنبال چنین رایانهای بود؛ اما به دلیل آنکه IBM نمیتوانست در زمانی که LRL در نظر داشت، نمونهای از آن را آماده کند، قراردادی بسته نشد. با این حال تلاش تیم فنی برای متقاعد کردن مدیریت برای اجرای پروژه ادامه یافت تا اینکه قراردادی با آزمایشگاه علمی لسآلاموس (LASL) برای پروژهای به نام «Stretch» منعقد شد. (این نام برای این انتخاب شده بود که پروژه سعی داشت محدودیتهای رایانهای را بسط دهد)
با قطعی شدن سرمایهگذار، چالش اصلی یافتن راهی برای عملی کردن قولهایی بود که تیم داده بود! با اینکه در قرارداد بهصورت دقیق قدرت این رایانه مشخص نشده بود، در پروپوزال قول سرعتی حداقل صد برابر بیش از سیستمهای موجود داده شده بود. برای رسیدن به چنین هدفی، دانول و تیمش باید از پس مشکلات فراوان مهندسی و فنی برمیآمدند که کار آسانی نبود، اما حتی با وجود حل شدن تدریجی این مشکلات، اغراق در مورد قدرت این رایانه خود در حال تبدیل شدن به معضل بود! بر این اساس، تیم Stretch پیشنهاد به تاخیر انداختن اعلام تولید مدل 7030 (عملا همان Stretch) را تا بعد از آماده شدن و آزمایش رایانه خودشان داده بودند، اما مدیران IBM از ترس از دست دادن بازار و سرمایهگذاران، تولید مدل 7030 را در مجمع سرمایهگذاران اعلام کردند.
در حالی که انتظارات از Stretch، ابررایانهای با قدرت حداقل 75 برابر مدل 704 بود، معلوم شد حتی این رقم هم بسیار خوشبینانه بوده اســت! آزمایشها در فوریه 1961 نشان داد با وجود مطابق بودن سرعت اعمال داخلی Stretch، مانند جمع و تقسیم، با تخمینهای صورت گرفته، برنامههای واقعی کاربران فقط در حد 32 تا 40 برابر سریعتر از 704 انجام میگرفت! البته نباید این نکته را نادیده گرفت که Stretch واقعا سریعترین رایانه ساختهشده تا آن زمان بود و کاربران از قدرت و دقت آن راضی بودند.
یک ماه پس از تحویل Stretch به لسآلاموس، مدیران IBM اعلام کردند کارایی این رایانه براساس انتظارات نیست و در نتیجه قیمت آن از 13.5 میلیون دلار به حدود نصف یعنی 7.7 میلیون دلار کاهش مییابد و البته تنها به هشت مشتری که مذاکرات با آنها انجام شده بود، تحویل داده میشود. قیمت جدید پایینتر از هزینه تولید این رایانه بود و دانول با تخمینهای خوشبینانهاش مقصر این ضررها قلمداد میشد.
پایانی تلخ برای آغازی دوباره
البته با وجود ضرر حدود 20 میلیون دلاری IBM از فروش هشت نمونه رایانههای 7030، پایان این داستان چندان هم تلخ نبود. دانول در شرکت ماند و چند سال بعد از پروژه Stretch مدیران IBM بابت انداختن تقصیرها به گردنش از او عذرخواهی کردند. IBM نیز نفعهایی از این پروژه برد؛ یکی استخدام مهندسان با استعداد که باعث قدرت گرفتن شرکت در تولید رایانههای بعدی شدند. علاوه بر این، ویژگیهای قوی Stretch در مدل بسیار موفق System/360 مورد استفاده قرار گرفت؛ ویژگیهایی چون حافظه با واکشی اولیه (pre-fetch)، حفاظت از حافظه و توقفهای کنترلشده توسط برنامهها که اجازه اعمال چندوظیفهای (multi-tasking) را میداد، تشخیص و تصحیح خطای بر اساس سختافزار و همچنین مجموعه دستورات گسترشیافته.
بسیاری از مفاهیمی که در ماشین دانول ایجاد شد، راه خود را به میکروپروسسورهای امروزی باز کردهاند.
درسها
اغراق نکنید! اگر هم معتقد هستید اغراق جزء لاینفک پروژههاست و چارهای جز اغراق ندارید، آماده زمانی باشید که پژواک آن به شما برمیگردد.
دورریختنی را با ظرفش دور نریزید! حتی اگر نتوانستید به اهداف اصلی پروژه برسید و پروژه شکست خورد، این امکان وجود دارد که بتوانید از بقایای آن چیزهای مفیدی دربیاورید که بعدا بهدردتان بخورد.
محمود صادقی - ضمیمه کلیک
کد مطلب: 432309
طراحی یک ابررایانه برای هدایت خودروهای خودران
بخش دانش و فناوری الف،17 دی95
جن سان هانگ مدیرعامل شرکت ان ویدیا در جریان سخنرانی خود در نمایشگاه سی ای اس 2017 ابر رایانهای به نام خاویر را به نمایش گذاشت که میتواند به عنوان مغزی برای خودروهای خودران عمل کند.
تاریخ انتشار : جمعه ۱۷ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۱۰
خودروهایی که با همکاری این دو شرکت طراحی و ساخته میشوند میتوانند در شرایطی خاص مانند بزرگراه ها و خیابان های بزرگ بدون نیاز به راننده به حرکت بپردازند.
یکی از اهداف اصلی شرکت های خودروساز از ساخت خودروهای خودران کاهش تصادفات رانندگی است که منجر به مرگ 30 هزار نفر در سال در جاده های آمریکا و میلیون ها نفر دیگر در سراسر جهان می شود. کاهش ترافیک، کاهش مصرف سوخت و صرفه جویی در وقت از جمله دیگر مزایای استفاده از خودروهای خودران است.
همچنین این خودروها را می توان به راحتی به اشتراک گذاشت و لذا شاید در آینده مردم بتوانند بدون صرف هزینه زیاد برای خرید یک خودرو از آنها استفاده کنند.
ان ویدیا از ده سال قبل در حال ابداع فناوری خاص خود برای ساخت و هدایت خودروهای خودران بوده و رایانه خاویر به گونه ای طراحی شده که قادر به پردازش داده های دریافتی از حسگرهای مختلف، موقعیت یابی خودرو بر روی نقشه و تصمیم گیری برای هدایت خودرو است.
خاویر مجهز به پردازنده هشت هسته ای ARM64 و پردازنده گرافیکی Volta است و می تواند 30 هزار محاسبه را در ثانیه انجام دهد. هوش مصنوعی این ابررایانه در حدی است که دانش آن در مورد موانع محیطی را افزایش داده و میتواند هم به راننده در مورد خطرات احتمالی هشدار دهد. این ابررایانه با تعقیب مسیر نگاه راننده می تواند در مورد خودروی دیگری که در مسیر حرکت وی قرار دارد هم هشدار دهد.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ابررایانه+ خودران
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
کد مطلب: 432309
طراحی یک ابررایانه برای هدایت خودروهای خودران
بخش دانش و فناوری الف،17 دی95
جن سان هانگ مدیرعامل شرکت ان ویدیا در جریان سخنرانی خود در نمایشگاه سی ای اس 2017 ابر رایانهای به نام خاویر را به نمایش گذاشت که میتواند به عنوان مغزی برای خودروهای خودران عمل کند.
تاریخ انتشار : جمعه ۱۷ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۱۰
خودروهایی که با همکاری این دو شرکت طراحی و ساخته میشوند میتوانند در شرایطی خاص مانند بزرگراه ها و خیابان های بزرگ بدون نیاز به راننده به حرکت بپردازند.
یکی از اهداف اصلی شرکت های خودروساز از ساخت خودروهای خودران کاهش تصادفات رانندگی است که منجر به مرگ 30 هزار نفر در سال در جاده های آمریکا و میلیون ها نفر دیگر در سراسر جهان می شود. کاهش ترافیک، کاهش مصرف سوخت و صرفه جویی در وقت از جمله دیگر مزایای استفاده از خودروهای خودران است.
همچنین این خودروها را می توان به راحتی به اشتراک گذاشت و لذا شاید در آینده مردم بتوانند بدون صرف هزینه زیاد برای خرید یک خودرو از آنها استفاده کنند.
ان ویدیا از ده سال قبل در حال ابداع فناوری خاص خود برای ساخت و هدایت خودروهای خودران بوده و رایانه خاویر به گونه ای طراحی شده که قادر به پردازش داده های دریافتی از حسگرهای مختلف، موقعیت یابی خودرو بر روی نقشه و تصمیم گیری برای هدایت خودرو است.
خاویر مجهز به پردازنده هشت هسته ای ARM64 و پردازنده گرافیکی Volta است و می تواند 30 هزار محاسبه را در ثانیه انجام دهد. هوش مصنوعی این ابررایانه در حدی است که دانش آن در مورد موانع محیطی را افزایش داده و میتواند هم به راننده در مورد خطرات احتمالی هشدار دهد. این ابررایانه با تعقیب مسیر نگاه راننده می تواند در مورد خودروی دیگری که در مسیر حرکت وی قرار دارد هم هشدار دهد.
کلمات کلیدی : دانش و فناوری+ابررایانه+ خودران
نظراتی که به تعمیق و گسترش بحث کمک کنند، پس از مدت کوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت دیگر بینندگان قرار می گیرد. نظرات حاوی توهین، افترا، تهمت و نیش به دیگران منتشر نمی شود.
ژاپن قصد دارد یک ابررایانه فوق کارآمد را تا سال آینده تولید کند که ممکن است در صدر فهرست ابررایانههای جهان قرار بگیرد.
به گزارش پیسی ورلد، موسسه ملی علوم صنعتی و فناوری پیشرفته ژاپن اعلام کرده که ابررایانه "ABCI" این کشور تا پایان سال 2017 اجرایی خواهد شد.
این رایانه با ظرفیت پردازش 130 پتافلاپ از ابررایانه پیشروی کنونی جهان یعنی رایانه" Sunway TaihuLight " چین با ظرفیت 93 پتافلاپ پیشی خواهد گرفت. یک پتافلاپ معادل یک میلیون میلیارد عملکرد نقطه شناور در هر ثانیه است.
ژاپنیها نه تنها به دنبال ساخت سریعترین ابررایانه جهان هستند، بلکه همچنین میخواهند یکی از کارآمدترین ابررایانهها را بسازند. این کشور قصد دارد رایانهای با مصرف نیروی کمتر از سه مگاوات بسازد. ابررایانه قبلی ژاپن موسوم به" Oakforest-PACS" با این میزان نیرو میتوانست یک دهم این عملکرد یعنی 13.6 پتافلاپ را ارائه کند. این در حالیست که ابررایانه TaihuLight بیش از 15 مگاوات نیرو مصرف میکند.
ابر رایانه "ABCI " کارایی مصرف برق را نیز به کمتر از 1.1 خواهد رساند. این میزانی است که فقط توسط کارآمدترین مراکز داده جهان بدست آمده است.
ژاپن همچنین قصد دارد از تکنیک خنکسازی مایع استفاده کند که شرکت فرانسوی آتوس برای طراحی ابررایانه "کمیسیون انرژیها جایگزین و انرژی اتمی فرانسه" با عملکرد یک اگزافلاپ (یک میلیارد میلیارد فلاپ) به کار خواهد گرفت، اما این رایانه فوق سریع تا سال 2020 آماده نخواهد شد.
در حالی که کشورهای دیگر به بهینهسازی ابررایانههای برتر خود برای محاسباتی مانند مدلسازی جوی یا شبیهسازیهای سلاحهای اتمی پرداختهاند، محققان ژاپنی قصد دارند از ابررایانه ABCI برای کاربردهای یادگیری ماشین و یادگیری عمیق در حوزه در حال رشد هوش مصنوعی استفاده کنند.
منبع : ایسنا
به گزارش جام جم کلیک ، روی دیگر این سکه که کمتر درباره آن صحبت میشود شامل کلماتی چون ضرر، اخراج، سقوط و شکست اســت. کلماتی که با وجود بار منفی، در صنعت فناوری اطلاعات وزنی بیشتر از کلمات مثبت متناظرشان دارد. کافی اســت نگاهی به درصد بالای پروژههای شکستخورده، استارتآپهای ناموفق و شرکتهای ضررده بیندازیم. با این حال، در میان این شکستها نباید مفهوم «شکست رو به جلو» را فراموش کنیم. شکست میتواند مثبت باشد، به شرطی که از آن درس بگیریم.
ابررایانه پیچیده دنیا
کمتر کسی با حداقل اطلاعات از دنیای رایانه وجود دارد که نام IBM را نشنیده باشد. یکی از بزرگترین و قدیمیترین شرکتهای رایانهای که فهرستی از مهمترین و تاثیرگذارترین پروژههای این صنعت در آن اجرا شده و میشود. یکی از این پروژههای بسیار مهم، Stretch بود. طرح ساخت سریع و پیچیدهترین ابررایانه جهان در دهه 60 میلادی؛ ابررایانه Stretch بود؛ پروژهای که در عین اهمیت بالایش در تاریخ رایانه، از آن بهعنوان یکی از بزرگترین شکستهای فناوری اطلاعات یاد میشود! اما آیا واقعا اینگونه بود؟
کمی به عقب برگردیم. در سال 1954 دانشمندی به نام استفن دانوِل (Stephen Dunwell) و همکارش شروع به نوشتن مجموعهای از یادداشتها در مورد سیستمی مفهومی کردند که نامش را «دیتاترون» (Datatron) گذاشته بودند. این سیستم قرار بود جایگزینی برای رایانههای مدل 704 و 705 باشد که کمی پس از آن تولید شدند. حجم زیادی از این یادداشتها درباره نکات فنی بود، اما یکی از آنها که با شماره صفر مشخص شده بود، چیزی شبیه یک مانیفست بود. صحبت در مورد رایانهای پیشرفته در تمام زمینهها که موقعیت فوقالعادهای به IBM در زمینه پردازش دادههای الکترونیکی بدهد.
این یادداشتها در ادامه به برگزاری جلسههایی منجر شد که در برخی از آنها چهرههایی چون جان فون نویمان (John von Neumann) که آن زمان از مشاوران IBM بود، جین امدال (Gene Amdahl)، مسئول طراحی IBM 704 و بعدها System/360 و جان بکاس (John Backus) که مدیر تیم فورترن بود.
در خلال این جلسهها وقتی دانول فهمید آزمایشگاه تشعشعات لیومور (LRL) در کالیفرنیا تمایل به خرید یک رایانه با کارایی بالا دارد، یادداشتهایش را به سمت نکات فنی طراحی چنین رایانهای برد. ادعای دانول این بود که کارایی Stretch صد تا 200 برابر رایانه 704 آن موقع در شرکت بود. البته این ادعاها بعدها او را دچار دردسر کرد، ولی در آن زمان موقعیتی را که نیاز داشت به دست آورد تا مسئولیت رهبری پروژه را در مقابل جین امدال، به او بدهند. در آن زمان، IBM در زمینه رایانههای علمی در حال عقب افتادن بود و در جلسههایی که سال 1955 برگزار شد، گزینههای مختلف برای رایانه بعدی شرکت مورد بحث قرار گرفت که «دیتاترون» یکی از این گزینهها بود.
در پایان، تصمیم بر این شد که تیم مهندسی طراحی و ساخت نسخهای از «دیتاترون» را دنبال کنند که یک قسمت حسابگر سریع و رجیسترهای ترانزیستوری برای قرار گرفتن یک حافظه کوچک و سریع کنار حافظه بزرگ و کندتر داشته باشد، حافظه اصلی نیز بزرگتر طراحی شود تا میزان دسترسی به عملیات ورودی/ خروجی کندتر را کاهش دهد.
اغراق کار دستشان داد
برای دریافت سرمایه دولتی موردنیاز برای توسعه یک نمونه اولیه از این سیستم، مسئولان پروژه ابتدا سراغ همان LRL رفتند که دنبال چنین رایانهای بود؛ اما به دلیل آنکه IBM نمیتوانست در زمانی که LRL در نظر داشت، نمونهای از آن را آماده کند، قراردادی بسته نشد. با این حال تلاش تیم فنی برای متقاعد کردن مدیریت برای اجرای پروژه ادامه یافت تا اینکه قراردادی با آزمایشگاه علمی لسآلاموس (LASL) برای پروژهای به نام «Stretch» منعقد شد. (این نام برای این انتخاب شده بود که پروژه سعی داشت محدودیتهای رایانهای را بسط دهد)
با قطعی شدن سرمایهگذار، چالش اصلی یافتن راهی برای عملی کردن قولهایی بود که تیم داده بود! با اینکه در قرارداد بهصورت دقیق قدرت این رایانه مشخص نشده بود، در پروپوزال قول سرعتی حداقل صد برابر بیش از سیستمهای موجود داده شده بود. برای رسیدن به چنین هدفی، دانول و تیمش باید از پس مشکلات فراوان مهندسی و فنی برمیآمدند که کار آسانی نبود، اما حتی با وجود حل شدن تدریجی این مشکلات، اغراق در مورد قدرت این رایانه خود در حال تبدیل شدن به معضل بود! بر این اساس، تیم Stretch پیشنهاد به تاخیر انداختن اعلام تولید مدل 7030 (عملا همان Stretch) را تا بعد از آماده شدن و آزمایش رایانه خودشان داده بودند، اما مدیران IBM از ترس از دست دادن بازار و سرمایهگذاران، تولید مدل 7030 را در مجمع سرمایهگذاران اعلام کردند.
در حالی که انتظارات از Stretch، ابررایانهای با قدرت حداقل 75 برابر مدل 704 بود، معلوم شد حتی این رقم هم بسیار خوشبینانه بوده اســت! آزمایشها در فوریه 1961 نشان داد با وجود مطابق بودن سرعت اعمال داخلی Stretch، مانند جمع و تقسیم، با تخمینهای صورت گرفته، برنامههای واقعی کاربران فقط در حد 32 تا 40 برابر سریعتر از 704 انجام میگرفت! البته نباید این نکته را نادیده گرفت که Stretch واقعا سریعترین رایانه ساختهشده تا آن زمان بود و کاربران از قدرت و دقت آن راضی بودند.
یک ماه پس از تحویل Stretch به لسآلاموس، مدیران IBM اعلام کردند کارایی این رایانه براساس انتظارات نیست و در نتیجه قیمت آن از 13.5 میلیون دلار به حدود نصف یعنی 7.7 میلیون دلار کاهش مییابد و البته تنها به هشت مشتری که مذاکرات با آنها انجام شده بود، تحویل داده میشود. قیمت جدید پایینتر از هزینه تولید این رایانه بود و دانول با تخمینهای خوشبینانهاش مقصر این ضررها قلمداد میشد.
پایانی تلخ برای آغازی دوباره
البته با وجود ضرر حدود 20 میلیون دلاری IBM از فروش هشت نمونه رایانههای 7030، پایان این داستان چندان هم تلخ نبود. دانول در شرکت ماند و چند سال بعد از پروژه Stretch مدیران IBM بابت انداختن تقصیرها به گردنش از او عذرخواهی کردند. IBM نیز نفعهایی از این پروژه برد؛ یکی استخدام مهندسان با استعداد که باعث قدرت گرفتن شرکت در تولید رایانههای بعدی شدند. علاوه بر این، ویژگیهای قوی Stretch در مدل بسیار موفق System/360 مورد استفاده قرار گرفت؛ ویژگیهایی چون حافظه با واکشی اولیه (pre-fetch)، حفاظت از حافظه و توقفهای کنترلشده توسط برنامهها که اجازه اعمال چندوظیفهای (multi-tasking) را میداد، تشخیص و تصحیح خطای بر اساس سختافزار و همچنین مجموعه دستورات گسترشیافته.
بسیاری از مفاهیمی که در ماشین دانول ایجاد شد، راه خود را به میکروپروسسورهای امروزی باز کردهاند.
درسها
اغراق نکنید! اگر هم معتقد هستید اغراق جزء لاینفک پروژههاست و چارهای جز اغراق ندارید، آماده زمانی باشید که پژواک آن به شما برمیگردد.
دورریختنی را با ظرفش دور نریزید! حتی اگر نتوانستید به اهداف اصلی پروژه برسید و پروژه شکست خورد، این امکان وجود دارد که بتوانید از بقایای آن چیزهای مفیدی دربیاورید که بعدا بهدردتان بخورد.
محمود صادقی - ضمیمه کلیک