آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که ماه از کجا آمده است؟ یکی از پذیرفته شده‌ترین تئوری‌ها در این خصوص اعلام می‌دارد که قمر ماه از برخورد سیاره زمین و سایر سیاره‌ها پدیدار شد و در فاصله مشخصی از زمین قرار گرفت. ولی اخیرا انستیتو Weizmann نتایجی از آخرین تحقیقات خود منتشر کرده که در آن ثابت می‌کند که ماه نه تنها از برخورد زمین با سایر بخش‌های منظومه شخصی به وجود نیامده، بلکه از کنار هم قرار گرفتن قمرهای کوچکتر تشکیل شده است.
تا پیش از این دانشمندان اعتقاد داشتند که سال‌ها قبل، باقی مانده‌های یک انفجار بزرگ که در سرتاسر منظومه پخش شده بودند، به یکدیگر چسبیده و ماه را به وجود آوردند. تئوری فوق با انجام آزمایش‌های شیمیایی بر روی نمونه‌های موجود از ماه به دست آمده و ثابت می‌کند که مواد موجود در سنگ‌های سطح ماه، شباهت زیادی به سنگ‌های زمین دارند.
اما با بررسی بیشتر نمونه‌های به دست آمده از ماه، این نتیجه حاصل شد که سطح ماه از سنگ‌هایی که مواد سازنده آنها در سایر سیاره‌ها وجود دارد، تشکیل نشده است. چرا که اگر ماه از برخورد شدید ساخته شده باشد، قطعا باید اثری از باقی مانده انفجار بر روی سطح ماه وجود داشته باشد. به این دلیل است که دانشمندان Weizmann Scientists بر این باورند که به جای برخورد یک شی بزرگ با سیاره زمین، چندین سیارک کوچک با یکدیگر تصادف داشته‌اند.
نظریه ارایه شده توسط Weizmann، نظریه پیشین را به طور کامل‌تری بیان می‌کند. می‌توان گفت که میلیون‌ها سال پیش با برخورد سیارک‌های مختلف از نقاط گوناگون منظومه شمسی، چندین قمر کوچک در اطراف زمین به وجود آمده و با پیوستن این ماه‌های کوچک به یکدیگر، یک ماه عظیم تشکیل شده است.
نظریه جدید به احتمال فراوان بتواند جایگزین تئوری فعلی شود و رفته رفته تایید سایر دانشمندان دیگر را جلب نماید.
