استارتاپ ها، با سرعت پرشتابی در حال تبدیل شدن به مدل اصلی شروع کسب و کار در تمام دنیا هستند و به همین سبب است که به تازگی با آغاز هر سال، فهرستی از پدیده های نوظهور که باید منتظر طوفان آن ها در دنیای صنعت تجارت به ویژه فناوری باشیم، معرفی می شوند. اما به جز زبده های استارتاپ ها، دیگر چه کسی جز سرمایه گذاران خطرپذیر برای تعیین این فهرست مناسب است؟
به گزارش روزنامه هفت صبح، این سرمایه گذاران هستند که این صنعت را رصد می کنند، استارتاپ ها را راهنمایی می کنند، به غرولندهایشان گوش می کنند و روی آن ها سرمایه گذاری می کنند. بیزینس اینسایدر به سراغ همین سرمایه گذاران خطرپذیر (VC) رفته و فهرستی از این استارتاپ های جوان و در حال رشد در سال ۲۰۱۷ را معرفی کرده است.
۱- داستان های کوچک لقمه برای گوشی همراهتان
نام شرکت: هوکد (قلاب، Hooked)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: سه میلیون دلار
چه کاری می کند؟ هوکد داستان ها را به اندازه ای قابل هضم بدل می کند؛ به شکل و شمایل گپ و گفت های موبایلی و اجازه می دهد هر شخصی داستان خودش را بنویسد.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ هوکد خواندن داستانک ها را برای مخاطبان آسان می کند، به ویژه وقتی در ترافیک روزمره گیر افتاده اند. این شرکت در حال کار با تهیه کنندگان هالیوود است تا استعدادهای جدید را بشناسد و خود را متعهد به حفظ مالکیت معنوی دانسته است.
۲- معاملات سهام رایگان
نام شرکت: رابین هود (Robinhood)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۶۶ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ رابین هود یک اپ برای انجام معاملات سهام رایگان است و خرید و فروش سهام از روی گوشی را آسان می کند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ با رایگان شدن، آسان شدن و ملموس شدن تبادل سهام، رابین هود به مردم اجازه می دهد که وارد خرید و فروش سهام شرکت ها شوند، بدون اینکه هزینه های گزافی را متقبل شوند. این بستر را بختی برای انقلاب در مالکیت سهام در هزاره جدید می دانند.
۳- طراحی داخلی آنلاین
نام شرکت: لورل اند ولف (Laurel & Wolf)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «لورل اند ولف» به آسانی مردم را به طراحان داخلی آنلاین متصل می کند و تغییر و تبدیل فضا را آسان و مقرون به صرفه می کند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ بسیاری دوست دارند فضای دکوراسیون داخلی خانه های شان را تغییر بدهند ولی ایده ای برای انجام آن ندارند و نمی توانند حقوق یک معمار داخلی را پرداخت کنند. لورل اند ولف با آنلاین کردن این کار، هم هزینه ها را کاهش می دهد و هم زمان برای انجام آن را.
۴- سبک دیگری از بنگاه داری
نام شرکت: اپن دُر (Opendoor)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۳۲۰ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «اپن دُر» با برگزاری مزایده آنلاین به صاحبخانه اطمینان خاطر می دهد که با بالاترین قیمت ممکن خانه اش را به فروش رسانده است. این بستر ارزش منصفانه بازار را می سنجد و به صاحبخانه پرداخت می کند، آن هم قبل از فروش مجدد خانه و با یک ضمانت ۳۰ روزه.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ «اپن دُر» بی شک تاثیر شگرفی در بنگاه داری های محلی خواهدداشت.
۵- خرید موبایلی بلیت برای رویدادهای زنده
نام شرکت: گیم تایم (Game time)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۳۳.۳ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این اپ کمک می کند تا بلیت های لحظه آخری رویدادهای زنده ورزشی و تفریحی را بتوان تهیه کرد و آن بلیت ها را بتوان با دوستان به اشتراک گذاشت.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ گیم تایم در خرید و فروش بلیت همه چیز را به آسان ترین حد ممکن رسانده است؛ از توزیع بلیت بین دوستان با پیامک گرفته تا خرید بلیت، آن هم فقط با گرفتن یک عکس! همین سبب شده که پرسرعت ترین رشد را در شرکت های فروش بلیت از آن خود کند.
۶- خبرنامه ای صبحگاهی که نسل جدید باید بخوانند
نام شرکت: دِ اسکیم (The Skimm)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۶.۴ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «د اسکیم» خبرنامه ای صبحگاهی است (همراه با اپ) که اخبار جهان را در حد سرخط ها و توضیحات بسیار کوتاه فشرده می کند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ این خبرنامه را که دو روزنامه نگار سابق راه اندازی کردند، چهار میلیون دنبال کننده دارد. ترکیب زیرکانه اخبار در خبرنامه، حال سبب شکل گیری محیط اپ و تجربه تجاری جدیدی شده است.
۷- پهپادهایی که زندگی ها را نجات می دهند
نام شرکت: زیپ لاین (Zipline)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۸۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ زیپ لاین، پهپادی است که اقلام ضروری نجات بخش را مانند و اکسن ها، داروها و خون، منتقل می کند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ زیپ لاین قرار است نخستین سامانه ارائه خدمات ارسال پهپادی جهان شود. این پروژه قرار است از رواندا سر برآورد که جاده هایی بد و زیرساختی نامناسب دارد که رسیدن به بیمار را سخت و گهگاه ناممکن می کند.
۸- صدا و متن گپ و گفت بازی بازها، همه در یک جا
نام شرکت: دیسکورد (Discord)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۹ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ دیسکورد باعث می شود که بازی بازها به جای صحبت اسکایپی و تلفنی و مسیج دادن به همدیگر در یک پلتفورم با هم گپ و گفت کنند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ از زمان راه اندازی این پلتفورم در اردیبهشت امسال ۲۵ میلیون گیمر در این سامانه ثبت نام کرده اند و ۱۰۰ میلیون پیام پیام در هر روز بین آنها رد و بدل کمی شود، به این تریب با نبود سامانه ارتباط مستقیم بازی بازها دیسکورد به خوبی جای خالی را پر کرد.
۹- فروشگاه خرده فروشی لوزام خانگی آنلاین
نام شرکت: هولار (Hollar)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۴۷.۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ هولار خرده فروشی های لوازم خانگی را از نو برای فضای آنلاین ابداع کرده است؛ هولار تضمین می کند که این قیمت ها ارزان ترین و منصفانه ترین در بازار است.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ با این که سهم خرده فروشی های لوازم خانگی در بازار کم نیست ولی فقط پنج درصد از تراکنش آنلاین سهم دارند. رشد ۵۰ درصدی هر ماه هولار نشان می دهد که مشتریان این خرده فروشی ها عاشق سهولت دسترسی تجارت الکترونیک هستند.
۱۰- یک راه جدید برای پرداخت هزینه
نام شرکت: آفِرم (Affirm)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۵۲۰ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ آفِرم از نقطه خرید وام می دهد تا مشتریان بتوانند در چند ماه خریدشان را بپردازند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ این روش که در ایالات متحده قرار است همگانی شود، به نوعی همان شیوه پرداخت و فروش اقساطی است که پیش تر در مغازه های سنتی و برمبنای اعتماد صورت می گرفت. حال جای بانک ها، یک شرکت حاضر به اعتباردهی و تضمین این کار در ابعاد یک کشور شده است.
۱۱- سوفی
نام شرکت: سوشال فایننس (سوفی، Social Finance)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: یک میلیارد و ۵۸۰ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ سوفی درصدد است ساز و کار وام دهی را با کاهش بهره وام های دانشجویی تغییر دهد و به نوعی از بدهی دانشجویان بکاهد.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ سوفی نگاهی جدید به سرمایه پیدا کرده است؛ ساز و کاری با کمترین بهره برای وام گیرندگان و بیشترین سود ممکن برای سرمایه گذاران با توجه به دورزدن و بروکراسی های عادی بانک ها.
۱۲- فروشگاه آنلاین کالاهای لوکس دست دوم
نام شرکت: دِ ریل ریل (The Real Real)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۲۳ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این فروشگاه دست دوم، کالاهای لوکس دست دوم را (پس از تایید) با نرخ های پایین به فروش می رساند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ این شرکت از زمان آغاز اجرای آن، سالانه ۷۵ تا ۱۰۰ درصد رشد داشته است. با افزایش استقبال از این سامانه انتظار می رود در سال ۲۰۱۷، خرده فروشی و جزء فروشی فیزیکی آن نیز راه بیفتد.
۱۳- بازار طراحی آنلاین
نام شرکت: مینتد (Minted)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۸۹ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این شرکت آنلاین، خرید کارت های سفارشی را آسانتر و مقرون به صرفه تر از همیشه کرده است؛ اما کارش محدود به این نماند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ مریم نفیسی که والدینی ایرانی و چینی دارد، مدیرعامل باتجربه ای است که زمان زیادی را صرف توسعه مینتد در سال ۲۰۱۶ کرده است؛ از طراحی دکور خانه ها تا خرده فروشی های فصلی.
۱۴- زمان گران فروشی که گذشت، پولت را پس بگیر
نام شرکت: ارنی (Earny)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱.۲ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ ارین، قیمت هر چیزی که شما خریده اید را دنبال می کند و با کاهش و افت قیمت آن، پول تان را بر می گرداند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ این یک نوع مبارزه حقوقی با گران فروشی است، برخی خرده فروشی ها با قیمتی گزاف اقدام به گران فروشی می کنند ولی قیمت واقعی چیز دیگری است. در فضای آنلاین اما همه چیز به سرعت قابل پیگیری است. گویی «ارنی» کارگزار تعزیرات آنلاین است.
۱۵- سازنده چمدان های فناوری دوست
نام شرکت: اوی (Away)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۱ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این چمدان ها که از فناوری های به روزی بهره می برند، حتی قابلیت شارژ گوشی و تبلت همراه را به مسافر می دهند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ آن طور که معلوم است، فناوری های به کار رفته در این چمدان ها، جدا از امکان دنبال کردن آن ها و فناوری های خاصی که برای راحتی مسافر یکجا جمع کرده اند، به دنبال سورپرایزهایی در سال ۲۰۱۷ هم هستند، چیزی که شاید بسیاری از مسافران دنبالش باشند.
۱۶- جعبه اشتراک لباس های سایز بزرگ
نام شرکت: دیا اند کو (Dia & Co)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ آن ها با مدل «در خانه امتحان کن»، لباس ها و بدلیجات تزیینی را به در خانه هایی می رسانند که مشترکان «سایز بزرگ» دارند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ آنها بازار هدف خود را محدود به افرادی کردند که کمتر طراحی خاص آنها با اقبال رو به رو می شود. افرادی که به سایزهای بزرگ لباس و بدلیجات نیاز دارند، حق انتخاب زیادی در بازار ندارند؛ اما حالا می توانند در خانه انتخاب های زیادی را امتحان کنند.
۱۷- سبک جدیدی از «اپ» سازی
نام شرکت: آمینو (Amino)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۸ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ آمینو به هر شخصی که سر از اینترنت دربیاورد این امکان را می دهد که اپ خودش را بسازد و آن اپ را در پلتفورم آمینو راه اندازی کند. اگر کارش گرفت، آن را به اپ استور معرفی می کند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ برخلاف آن که آمارها نشان می دهد تمایل جهانی برای نصب اپ کاهش پیدا کرده است. آن ها بیش از ۲۵۰ اپ جدید را با موفقیت به اپ استور معرفی کرده اند.
۱۸- یک بیسیم برای نوجوانان
نام شرکت: مارکو پولو (Marco Polo)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ نیمی شبیه به اسنپ چت و نیمی شبیه به یک بیسیم؛ این اپی است برای گپ و گفت که محبوب نوجوانان شده.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ نه ویدئو چت جدید است و نه فناوری بیسیم، اما ترکیب آن هاست که چیزی متفاوت و پدیده خاص کم سن و سال ها را پدید آورده است.
۱۹- برف روبی به سبک برخط
نام شرکت: پلوز اند موز (Plowz & Mowz)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱.۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ ترکیبی از مشاغل فصلی که برای نگه داری خانه های بزرگ (ویلاها) لازم است را یک جا و آنلاین تقاضا دهید.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ برف روبی، چمن زنی، برگ روبی و… این ها کارهایی است که می توان امید داشت برای تقاضا و انجام درست آن از شبکه اینترنت بهره برد؛ تقاضا، اجرای درست کار و پرداخت همگی به واسطه این اپ ممکن شده است.
۲۰- یک سامانه پخش زنده جدید از اخبار کسب و کار
نام شرکت: چددار (Cheddar)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۳ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ یک سامانه پخش زنده و مبتنی بر تقاضا که قرار است اخبار دست اول کسب و کار را به لحظه به دست مخاطب برساند.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ پایگاه ها و شبکه های معتبر انتشار اخبار دست اول کسب و کار کم نیستند، اما تفاوت در اینجا است که این سامانه با بهره گیری از تجارب پخش زنده در اینترنت می خواهد اخبار را سریعتر و آسانتر از هر روش دیگری به دست مخاطب برساند.
۲۱- کلیپ های ویدئویی به لحظه
نام شرکت: موزیکالی (Musically)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۶ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ مزیکالی با ممکن ساختن تولید به لحظه کلیپ های ویدئویی، محبوب نوجوانان شده است.
چرا قرار است کارش بگیرد؟ آن ها همین حالا هم نوازندگان و ستاره های جدید را به دنیا معرفی کرده اند، بی آنکه تهیه کننده ای در کار باشد. موزیکالی از دو سال پیش در صدر اپ های ۲۰ کشور قرار گرفته است و یک میلیون ویدئو روی این سامانه بارگذاری شده است.
۲۲- ذخیره عکس ها در فضای ابری
نام شرکت: اور (Ever)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۳ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ به طور خودکار عکس های گوشی را در فضای ابری (خارج از گوشی در بستری آنلاین) ذخیره می کند و حافظه گوشی را همیشه به اندازه کافی خالی می گذارد.
۲۳. ویدئوچت گروهی
نام شرکت: هوس پارتی (Houseparty)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۶۹.۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این ویدئو چت گروهی اجازه اضافه شدن افراد تا ۸ نفر را می دهد (شبیه یک دورهمی آنلاین) و به آنها اجازه می دهد به آسانی به این چت وارد و خارج شوند.
چرا قرار است بگیرد؟ تماشای آنلاین دوستان در نقاط مختلف جهان به صورت زنده در یک جا، شاید گامی باشد که بتواند نرم افزارهای قدرتمند چت اخیر را پشت سر بگذارد.
۲۴. یک جایگزین غیر لبنی شیر
نام شرکت: ریپل (Ripple)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۴۴ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «ریپل فودر» یک استارتاپ نوآورانه و فناورانه خوراکی برای ارائه جایگزین غیر لبنی شیر است.
چرا قرار است بگیرد؟ بازار نوشیدنی های جایگزین فرآورده های لبنی در جهان به سرعت در حال رشد است و «ریپل» با میزان بالای پروتئین (هشت برابر شیر بادام و تقریبا به میزان برابر شیرهای متداول لبنی) در این دسته برای خود جا باز کرده. این در حالی است که ریپل همچنان میزان قند پایینی دارد و عطر و طعم جذاب خود را حفظ کرده است.
۲۵. آسان کردن حمل و نقل مرسوله ها
نام شرکت: شیپ (Shyp)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۶۲ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «شیپ» بسته بندی کردن وسایل و دسته بندی و جابجایی آنها از مبدا به مقصد را آسان تر می کند.
چرا قرار است بگیرد؟ این استارتاپ، هزینه گران و راه و روش بی کیفیت حمل و نقل مرسوله ها را هدف قرار داده است و بیش از هر کاری به کاربر و مخاطب خود در هر سطحی (از کارهای شخصی تا کسب و کارهای بزرگ) این فرصت را می دهد که مقرون به صرفه ترین شکل و سامانه ارسال کالا را انتخاب کند.
۲۶. دوربینی با ۱۶ لنز
نام شرکت: لایت (Laght)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۶۴.۷ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «لایت» درصدد جایگزین کردن دوربین های حرفه ای (DLSR) با دوربینی فشرده (کامپکت) ۱۶ لنزی است.
چرا قرار است بگیرد؟ هیچ یک از گوشی های هوشمند به کیفیت لازم و قابل قیاس ثبت شده با دوربین های حرفه ای نرسیده اند. استارتاپ لایت درصدد است در سال پیش روی میلادی دوربینی سبک اما ۱۶ لنزی معرفی کند که کیفیتش قابل رقابت با دوربین های حرفه ای است.
۲۷. راهی جدید برای فروش خودروهای دست دوم
نام شرکت: شیفت (Shift)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۷۴ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «شیفت» یک سامانه خدمات رسانی است که تام خدمات لازم برای فروش خودروی دست دوم را در اختیار می گذارد؛ از تست گرفتن تا کاغذبازی های انتقال سند خودرو.
چرا قرار است بگیرد؟ هر کسی که بخواهد خودروی دست دوم بخرد، نیاز دارد به یک فرد خبره که تجربه رانندگی خودروی مورد نظرش را صادقانه بگوید. چه چیزی بهتر از یک سامانه که خودش همه کارهای لازم را می کند.
۲۸. یک سامانه همیشه روشن برای ثبت تصویر بازی های e-sports
نام شرکت: فورژ (Forge)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۹ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «فورژ» تصویری زنده از روند و فضای بازی (گیم) هر بازی باز که بخواهد را روی اینترنت پخش (استریم) می کند.
چرا قرار است بگیرد؟ به کمک «فورژ» گیمرها این فرصت و امکان را دارند که لحظات خاص بازی خود را ثبت کنند و به اشتراک بگذارند. همگانی شدن این امکان، فرصتی برابر پیش روی گیمرها قرار می دهد تا مانند هر بازی باز حرفه ای، این صحنه را عمومی کنند.
۲۹. سامان ثبت هدایای آنلاین ازدواج
نام شرکت: زولا (Zola)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۴۰.۸۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ یک شبکه عظیم از پیک موتوری ها که هر آنچه در محدوده آمریکایی لاتین سفارش داده شود را به سرعت به مقصد می رساند.
چرا قرار است بگیرد؟ رسم جذابی در کشورهای توسعه یافته به راه افتاده که برای کادوی عروسی دیگر لازم نیست افراد سرگیجه بگیرند. سنت قدیمی تر این کشورها در تحویل گرفتن فهرست کالاهای پیشنهادی و اساسی مورد نظر عروس و داماد، حال آنلاین شده است.
۳۰. ارسال محموله درخواستی برای آمریکای لاتین
نام شرکت: رپی (Rappi)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۲۴۰ هزار دلار
چه کاری می کند؟ یک شبکه عظیم از پیک موتوری ها که هر آنچه در محدوده آمریکای لاتین سفارش داده شود را به سرعت به مقصد می رساند.
چرا قرار است بگیرد؟ در ایران مشابه اوبر را که خدمات تاکسی آنلاین است شاهدیم (مانند اسنپ و تپ سی). ایده «رپی» هم از مدل امتحان شده (پست میتز» آمریکا گرفته شده است و فقط در مکزیک و کلمبیا یک میلیون سفارش در سال گذشته دریافت کرده است.
۳۱. رزرو کننده آنلاین
نام شرکت: رزرو (Reserve)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۵ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «رزرو» مرحله رزرواسیون در هر سرویس دهنده ای را با اپ، آسان تر از هر زمان دیگری می کند.
چرا قرار است بگیرد؟ تا پیش از این هم فرآیند رزرو کردن میز در رستوران یا کافی شاپ، فرآیند سختی بود و به سختی قابل اعتماد ولی حال این سامانه هم قیمت های مناسب را در اختیار مشتری ها قرار می دهد و هم سطح مشتری های خوش قول و وظیفه شناس را به صاحبان رستوران ها نشان می دهد.
۳۲. طرح بازنشستگی بهتر
نام شرکت: فور آس اول (For Us All)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۱۳ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ «فور آس اول» به نوعی سرمایه گذاری قانونی در آمریکا برای دوران بازنشستگی را (که به اعتبار کنار گذاشتن سرمایه، در وهله اول به آن مالیات نمی خورد) تسهیل می کند.
چرا قرار است بگیرد؟ این استارتاپ یک قلک بزرگ و کاربردی بازنشستگی می سازد که هر کسی می تواند برای بازنشستگی خود پولی را کنار بگذارد و خیالش راحت باشد که مالیاتش را در وهله نخست نمی پردازد.
۳۳. اپی برای پس انداز کردن
نام شرکت: دیجیت (Digit)
سرمایه گذاری سرمایه گذار خطرپذیر: ۳۶ میلیون دلار
چه کاری می کند؟ این اپ پس از اتصال به حساب بانکی کاربر، هر چند روز یک بار نگاهی به تراز مالی و هزینه ها می اندازد و بخشی از پول داخل حساب را برای پس انداز کردن بر می دارد.
چرا قرار است بگیرد؟ پس انداز کردن در عصر مدرن با اپ «دیجیت» شمایل دیگری برای خود پیدا کرده است و جای توصیه ها و نصیحت های والدین را همین اپ پر خواهد کرد که هر چند وقت یک بار پولی را ذخیره می کند.
منبع: فرادید
پشت هر شرکت موفقی، مردانی بزرگ صف کشیده اند. شیائومی هم از این قاعده مستثنی نیست و دلیل موفقیت عجیب و غریبش را باید از مدیران ارشد آن جویا شد. «لی جون»، مدیرعامل و بنیانگذار شیائومی، پیش از راه انداختن این شرکت، سرمایه گذار و کارآفرینی موفق بود. «هوگو بارا»، مدیر فروش شیائومی، پیش از پیوستن به این شرکت، مدیر محصول اندروید در گوگل بود.
«لیوده»، مسئولی اکوسیستم تولید محصول شیائومی هم استاد طراحی صنعتی بود. شیائومی سرعت رشد خیره کننده ای داشته است و توانسته ظرف پنج سال به شرکتی ۴۵ میلیارد دلاری تبدیل شود و بیش از ۱۶۰ میلیون کاربر جذب کند و پس از فتح بازار چین، وارد بازار کشورهای دیگر شود. در این گزارش کوشیده ایم از لا به لای صحبت های این سه نفر به چگونگی پدید آمدن چنین شرکتی پی ببریم. شرکتی که به نظر می رسد تازه در ابتدای راه است.
در اردیبهشت ماه ۱۳۹۱، شیائومی دامنه «Mi.com» را به قیمت ۳٫۶ میلیون دلار در راستای جهانی سازی شرکت خرید. (نه فقط به این دلیل که تلفظ «Mi» برای خارجی ها بسیار ساده تر از تلفظ Xiaomi است.) این در حالی است که لی جون (Lei Jun) بنیانگذار شیائومی، نمی خواهد شیائومی را به عنوان تولیدکننده دستگاه های باکیفیت معرفی کند: «شیائومی را به عنوان شرکتی در نظر بگیرید که می خواهد انواع نوآوری ها را در اختیار همه بگذارد.
تاکید ما روی محصولات باکیفیت به این دلیل است که در دوران نوآوری های جدید جهان فناوری، بتوانیم سبک زندگی دیجیتال مدرنی را برای همه ایجاد کنیم. این نوع سبک زندگی فقط با تولید گوشی، تبلت، تلویزیون و روتر ایجاد نمی شود. ما روی استارتاپ هایی سرمایهگذاری می کنیم که بتوانند به نوعی اکوسیستم شکل بدهند. این استارتاپ ها محصولات بسیار متنوعی را تولید می کنند که در Mi.com به فروش می رسند. طیف گسترده ای که از پاوربانک گرفته تا گجت های پوشیدنی و تصفیه کننده هوا را شامل می شود. به این ترتیب صدها محصول داریم که در کنار یکدیگر، یک نوع سبک زندگی ایجاد می کنند.»
لی جون تلاش می کند باور کپی کاری چینی ها از روی دست غربی ها را زیر سوال ببرد: «نوآوری های بسیاری در چین وجود دارد که گمان می کنم غربی ها هنوز سراغشان نرفته اند. وی چت (WeChat) را در نظر بگیرید. غربی ها وی چت را یک اپ پیام رسان در نظر می گیرند، ولی این اپ به پلتفرمی از ترکیب بازی، پرداخت آنلاین و خدمات اینترنتی تبدیل شده است.
شیائومی تولیدکننده گوشی هوشمند است، اما ما یک شرکت تجارت الکترونیک (Mi.com سومین سایت تجارت الکترونیک چین است) و ارائه دهنده خدمات تحت وب نیز هستیم و حتی بازی هم منتشر می کینم.» لی جون می گوید ده سال پیش به این نتیجه رسیده که آینده، دوران اینترنت همراه خواهدبود. آقای جون می گوید: «زمانی که نخستین آیفون و گوشی هوشمند اندرویدی بسازم.» گوشی هوشمندی که سیستم عامل متفاوتی داشته باشد و کاربران بتوانند پیشنهادهایی برای بهینه سازی آن بدهند و این بهینه سازی ها در قالب به روزرسانی های هفتگی ارائه شود.
پیشنهاد طلایی
لی جون بعد از ثبت شیائومی، هفت نفر را استخدام کرد تا شیائومی را شکل دهند. آقای لیوده (LiuDe) یکی از آن هفت نفر است. لیوده که مدرس طراحی صنعتی بوده، می گوید: «پایه گذاران شیائومی غریبه هایی بودند که از جاهای مختلفی مانند گوگل، موتورولا و کینگ سافت می آمدند. وقتی برای اولین بار لی جون را دیدم، درباره پتانسیل خوب گوشی های هوشمند گفت و از من خواست به او بپیوندم . درخواستش را رد کردم. و یک ماه آینده را به فکر کردن درباره این موقعیت واقعا بزرگ گذراندم.»
لیوده اکنون رییس بخش اکوسیستم محصولات شیائومی است. بخش او ۷۰نفر کارمند دارد و مسئول تمام لوازم جانبی هایی است که در «Mi.com» به فروش می رسد. محصولاتی مانند دوربین «Yi» که با گوشی هوشمند کنترل می شود، دستبند مخصوص «Mi» (که ماهانه یک میلیون عدد از آن به فروش می رسد)، پاوربانک می، تلویزیون ۶۰ اینچی و خرگوش «Mi» (که در سال ۲۰۱۴ دو میلیون عدد فروش داشته است). همچنین مسئولیت طراحی ویترین ۲۲ فروشگاه شیائومی در چین، هنگ کنگ و تایوان به عهده همین بخش است. خود شیائومی فقط گوشی هوشمند، تبلت، ست تاپ باکس و روتر تولید می کند. همه چیزهای دیگری که در «Mi.com» به فروش می رسد، تولید شرکت های مستقلی است که شیائومی بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ هزار دلار در آنها سرمایه گذاری کرده است.
لیوده می گوید: «ما ۶۰۰ محصول می فروشیم. اگر می خواستیم به تنهایی همه اینها را تولید کنیم، به ۲۰ هزار نفر نیرو نیاز داشتیم، ولی الان فقط هشت هزار نفر نیرو داریم. در دو سال گذشته ۶۰۰ استارتاپ را بررسی و روی ۵۴ موردشان سرمایه گذاری کرده ایم. ما به آنها کمک می کنیم محصول خودشان را تعریف کنند، از نام تجاری ما بهره بگیرند و از زنجیره تامین و شبکه فروش ما استفاده کنند. این استارتاپ ها نیروهای ویژه ما هستند و ما نقش فرماندهی را برعهده داریم.»
استارتاپ باز
به گفته لیوده تصمیم گیری درباره سرمایه گذاری روی استارتاپ ها به عهده ۲۰ نفر مهندس است، نه متخصصان سرمایه گذاری تصمیم گیری ها هم معمولا ظرف یک جلسه انجام می شود. لیوده ادامه می دهد: «سرعت عمل ما بسیار سریع تر از سرمایه گذاران سنتی است. برای سرمایه گذاری روی نوآوری ها در حوزه فناوری های پیشرفته از مدلی کاملا جدید استفاده می کنیم. بسیاری از سرمایه گذاری های ریسک پذیر روی نرم افزارها و شرکت های اینترنتی انجام می شود، نه در حوزه سخت افزار. بنابراین بسیاری از سرمایه گذاران، در حوزه سخت افزار، به تصمیم های شیائومی اعتماد می کنند و در این زمینه مسیر شیائومی را در پیش می گیرند.»
هرچند مهندسان شیائومی به هیئت مدیره استارتاپ ها ملحق می شوند، اما هرگز با تصمیم های صاحبان استارتاپ مخالفت نمی کنند. لیوده می گوید: «ما به رویاهای آنها احترام می گذاریم.» استارتاپ ها می توانند به ۱۶۰ میلیون مشتری شیائومی دسترسی داشته باشند. «ZMI»، استارتاپ تولید پاوربانک، ظرف یک سال به یکی از بزرگ ترین فروشنده های پاوربانک در جهان تبدیل شد.
پلتفرمی از خروارها کاربر
هوگو بارا (Hugo Barra)، مدیر فروش شیائومی، می گوید ارزش واقعی شرکت های اینترنتی چینی در «داشتن خروارها کاربر» آنست، حتی اگر در ابتدای کار این کاربران درآمد قابل توجهی عاید شرکت نکنند. این مدلی است که برخی شرکت های غربی می بایست از آن بهره ببرند: زمانی که «ای بِی» (eBay) برای فعالیت فروشندگان هزینه ای در نظر گرفت، «علی بابا» (Alibaba) تراکنش ها را رایگان اعلام کرد تا بتواند با سرعتی بالا کاربران را جذب کند. سپس از پایگاه عظیم کاربرانش استفاده کرد تا محصولات سودآوری مانند «علی پِی» (Alipay) ارائه کند. در همین زمان درآمد ای بی رو به کاهش بود.
هوگو بارای ۳۹ ساله می گوید: «با وجود محصولات متنوعی که می فروشیم، تنها چیزی که امروز برای ما اهمیت دارد پلتفرم اینترنت همراهمان است. فروش گوشی اهمیتی برای ما ندارد، بلکه می خواهیم تا جای ممکن کاربر جذب کنیم. سپس می توانیم کسب و کار تولید بازی، تولید محتوای ویدئویی، پخش فیلم و انتشار موسیقی و خبر و غیره راه بیندازیم. معمولا تصور می شود شیائومی یک گوشی ساز است، ولی ما درواقع یک شرکت اینترنتی هستیم.»
تفکر اینترنتی
هوگو بارا استراتژی خاص شیائومی در ایجاد پلتفرم و حرکت به سمت درآمدزایی را «تفکر اینترنتی» می نامد و می گوید برخی شرکت های غربی هم تفکر اینترنتی را به کمال رسانده اند. او شرکت «Uber» (شرکتی که در حوزه حمل و نقل آن لاین کار می کند) و تیم اندروید گوگل را مثال می زند. بارا ادامه می دهد: «آدم هایی مانند لی جون اندیشه هایی بدون حد و مرز دارند. شیوه اینها برای ایده پردازی، اجرا و بزرگ کردن ایده ظرف دو هفته، واقعا باورنکردنی است. با توجه به ظرفیت تولیدی که اینجا وجود دارد، چین در زمینه لوازم الکترونیکی مصرفی به کشوری پیشرو تبدیل خواهدشد. آن هم نه فقط در تولید، بلکه در خلاقیت و نوآوری.»
اگر بخواهید تفکر اینترنتی را در حوزه لوازم الکترونیکی مصرف کنندگان پیاده کنید، دو نکته حیاتی وجود دارد: تمرکز و مقیاس. هوگو بارا توضیح می دهد: «در شیائومی فقط یک مدل از هر محصول را تولید می کنیم. به این ترتیب با وجود هزینه بالای مرحله تحقیق و توسعه، قیمت تمام شده محصول نهایی بسیار کمتر از محصولات مشابه است و از آنجا که مقیاس تولیدمان بسیار بالاست، هزینه تولید به مرور زمان پایین تر می آید. جامعه کاربران برای ما بسیار مهم است و در چنین رویکردی نمی شود آنها را نادیده بگیریم. هیچ استراتژی بازاریابی ای نمی تواند جایگزینی برای چنین جامعه ای از کاربران باشد.»
وقایع نگاری یک موفقیت
آرشیو توئیتر شیائومی، وقایع نگاری رشد و توسعه شرکت است. در ۲۷ آذر ۱۳۹۰، توئیتر شیائومی از فروش ۱۰۰ هزار گوشی ظرف سه ساعت خبر داده است، در پنج اردیبهشت ۱۳۹۱، ۱۵۰ هزار گوشی ظرف ۱۵ دقیقه فروش رفته است و در ۳۰ شهریور ۱۳۹۱، فقط چهار دقیقه طول کشیده تا شیائومی ۳۰۰ هزار گوشی بفروشد! شیائومی در سال ۲۰۱۲، حدود ۷٫۲ میلیون دستگاه گوشی فروخت و این رقم در سال ۲۰۱۴ به ۶۱ میلیون دستگاه رسید و این شرکت به بزرگ ترین گوشی ساز چینی تبدیل شد. در سال ۲۰۱۵ هم فروش جهانی شیائومی به بیش از ۷۰ میلیون گوشی رسید.
جنگل بامبوهای کوچک
یکی از استراتژی های اصلی شیائومی برای تولید محصول های جدید، تولید نکردن این محصولات است. شیائومی ترجیح می دهد به جای آنکه خودش به تولید گجت ها و سخت افزارهای جدیددست بزند، روی استارتاپ هایی که می خواهند چنین محصولاتی تولید کنند، سرمایه گذاری کند. سپس امکان استفاده از برند شیائومی و زنجیره فروش خود را در اختیار این استارتاپ ها قرار می دهد. اما چرا شیائومی استعدادهای درخشان را به خدمت نمی گیرد تا محصولات مورد نظر را در داخل شرکت تولید کند؟
اگر کارآفرینی در یک شرکت مستقل و کوچک باشید و زندگی حرفه ای تان به محصولی بستگی داشته باشد که تولید می کنید، آن وقت با شور و اشتیاق بیشتری سر کار می روید. ولی اگر سهام دار یک شرکت بزرگ باشید، چندان اهمیتی ندارد که محصول آن شرکت فروش خوبی دارد یا نه، در هر صورت ارزش سهام شما همیشه محفوظ خواهدبود.
شرکت «ZMI»، تولیدکننده پاوربانک، نمونه ای از استارتاپ هایی است که با سرمایه گذاری شیائومی رشد کرده است. این پاوربانک اکنون دومین پاوربانک محبوب جهان است. همه اینها به خاطر شیوه تولید و بازاریابی خاصی است که شیائومی آن را «تفکر اینترنتی» می نامد. در این شیوه کاربران به کمک محصولات خوب جذب می شوند و در نهایت به یک هوادار وفادار تبدیل می شوند. تعامل با آنها بیشتر و بیشتر می شود و در نهایت سیستم به سوددهی می رسید.
لیوده، رییس اکوسیستم محصول شیائومی می گوید: «شرکت های کوچک بسیاری سریع تر و چابک تر از ما می توانند حرکت کنند. شرکتی که دپارتمان های متعددی دارد به سختی می تواند این قدر چابک باشد و محصولاتی گوناگون تولید کند.
«AT&T» ۷۰ سال پیشرو بود، اما سرانجام «IBM» از آن جلو زد. ۲۰ سال بعد نوبت به مایکروسافت رسید تا از IBM سبقت بگیرد. ده سال بعد گوگل، مایکروسافت را پشت سر گذاشت و فیسبوک فقط ظرف چهار سال به اینجا رسیده است. شرکت های سنتی مانند درخت هستند و زمان زیادی طول می کشد تا رشد کنند. وقتی هم که می افتند، به سرعت می افتند. شیائومی بیشتر به جنگل بامبو می ماند. چون بامبوهای کوچک همواره و به سرعت در حال رشدند تا جای بامبوهای پیر را بگیرند. با سرمایه گذاری روی استارتاپ های کوچک، در اصل بامبوهای کوچک خودمان را پرورش می دهیم. اکوسیستم تولید محصول شیائومی شبیه یک جنگل بامبو است.»
لی جون (Lei Jun) (متولد ۱۶ دسامبر سال ۱۹۶۹ در Xiantao, Hubei چین) یک تاجر چینی است که برای تاسیس شیائومی، یکی از بزرگترین چین شرکت های فن آوری شناخته شده است. او اغلب به عنوان “استیو جابز” چینی معروف می باشد.
او صاحب ۷۷٫۸ درصد از شیائومی، که یک شرکت ۴۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ $ است.
لی ژوئن ۱۶ دسامبر سال ۱۹۶۹ در Xiantao، هوبئی، چین متولد شد.
او دارای مدرک کارشناسی مهندسی.
در ۲۰ دسامبر سال ۲۰۰۷، برای “دلایل بهداشتی”، لی به عنوان رئیس و مدیر عامل از Kingsoft استعفا داد.
در ۱۶ دسامبر ۲۰۰۸، لی رئیس UCWEB شد.
در ۶ آوریل ۲۰۱۰، شیائومی تاسیس شد.
در ۲۹ اوت ۲۰۱۱، لی مدیر اجرایی از Kingsoft شد.
این شرکت در اکتبر ۲۰۱۴ اقدام به راهاندازی فروشگاه اختصاصی اپلیکیشن برای سیستم عامل اندروید در گوشیهای شیائومی نمود که توانست فقط ظرف چند ماه رقم دانلود بسیار بالایی را به خود اختصاص دهد. اپلیکیشن استور شیائومی که در حال حاضر تنها به کاربران چینی خدمات میدهد هم اکنون در هر روز به طور متوسط ۵۰ میلیون دانلود اپلیکیشن از آن صورت میپذیرد و آمارها نشان میدهد که در استور یاد شده تنها بیش از ۳۰۰۰ اپلیکیشن به صورت ویژه برای تبلت Mi Pad این کمپانی توسعه داده شدهاند. در نوامبر ۲۰۱۴ شیائومی برای ۱۰ میلیاردمین دانلودی که از فروشگاه پیش تر اشاره شده صورت گرفت جشن ویژهای را بر پا نمود. طبق آمار استخراج شده از زمان راهاندازی این فروشگاه توسعه دهندگان فعال در آن توانستهاند درآمدی ۶۰ میلیارد دلاری را به دست آورند.
۵ نکته که باید درباره شرکتهای نوبنیاد بدانید
این روزها استفاده از کلمه استارت آپ به شدت افزایش یادفته است تا جایی که هر فردی باید با معنی آن به خوبی آشنا باشد.
به گزارش آلامتو و به نقل از بازده؛ می دانید یک استارت آپ چیست؟ آیا میخواهید یک شرکت نوبنیاد تأسیس کنید؟ چیزهایی که باید درباره نوبنیادها بدانید را میدانید؟ دربارهی اینکه در زمان تاسیس یک شرکت نوبنیاد (استارت آپ)، چه کارهایی باید انجام داد و چه کارهایی نباید انجام داد، مطالب زیادی وجود دارد. توصیههای ارائه شده حول چند چیز متمرکز هستند: نقطه قوت خود را پیدا کنید، یک گروه قوی را استخدام کنید، نوآوری کنید، و تامین مالی کنید. اما با اینکه این نکات ارزشمند و درست هستند، تنها پوستهی ماجرا را به نمایش میگذارند.
فردی که در یک نوبنیاد، موفق شده است، معتقد است در این حوزه فرمول مشخصی برای موفقیت وجود ندارد. لذا، ممکن است از جوانب متعدد شروع یک کسب و کار غفلت واقع شود. با این حال، چند تجربهی دیگر وجود دارد که از تجربیات کارآفرینان انتخاب شده است و در ادامه بیان خواهند شد.
بسیاری از نوبنیادها، به تنهایی شروع به کار میکنند، تامین سرمایه میکنند تا زیرساختارهایی را بسازند که بتوانند یک بازار خاص را کنترل کنند. اما شروع نوبنیاد به تنهایی، اقدام خطرناکی است. مثالهای زیادی از شرکتهایی از این دست وجود دارند که به دلیل انجام کار به تنهایی، با مشکل روبهرو شدهاند.
شرکت وبوان را به خاطر دارید که کسب و کاری در ارتباط با خرید برخط خوار و بار و تحویل آن در محل بود؟ علت اصلی شکست این کسب و کار، اقدام برای انجام آن به تنهایی بود.
شرکت فوق، کامیونها و انبارها را خریداری کرد تا جایگاه خوبی در بازار تحویل خوار و بار بهدست بیاورد، اما از بهای مورد نیاز برای باقی ماندن در بازار و دوام آوردن غافل ماند. پس از ۱۳ سال، آمازون فرش، همان کاری را انجام میدهد که وبوان قصد داشت انجام دهد، با این تفاوت که آمازون فرش از خدمات شرکت پست امریکا برای پشتیبانی از عملیات خود استفاده میکند.
نکتهی اصلی داستان فوق این است که موسسان نوبنیادها تلاش نمیکنند تمام کارها را به تنهایی انجام دهند. آنها به دنبال شراکت با شرکتهای جاافتادهای هستند تا کمکهای لازم برای پشتیبانی را دریافت کنند.
تصویری از یک نوبنیاد نوپای سیلیکونولی را در ذهن بیاورید. بیتردید تصویری از دو دوست، و احتمالاً دو همکلاسی، به ذهن شما خواهد رسید که در یک گاراژ در کنار یکدیگر کار میکنند.
به عنوان موسس نوبنیاد، باید اهمیت توسعهی شبکهی شرکا و دوستان خود به فراتر از همکاران و بهکارگیری بازیگران خبرهتر بابت استفاده از بینش آنها را درک کنید.
آخر هر روز، شریک کسب و کار شما همکلاسی شما نخواهد بود. اما اگر چشم و ذهن خود را باز نگه دارید، میتوانید از بیشتر افرادی که احتمال نمیدهید، مشاوره دریافت کنید و حتی تبدیل به شریک کامل کسب و کار شما نیز خواهند شد.
علامت مطمئن به نتیجه رسیدن نوبنیاد چیست؟ عرضه به عموم. حداقل، عرضه به عموم، اثر مثبتی است که میتواند از پذیرفتهشدن کسب و کارتان در بورس دریافت کنید.
اما با این که عرضه به عموم، ابزار بسیاری ضروری افزایش سرمایه را فراهم میکند، نباید عامل موفقیت در نظر گرفته شود.
وقتی من اندیسیا، ارائه کنندهی خدمات پستی برخط، را در دوران جلال دات کامها تاسیس کردم، تصمیم گرفتم تا کسب و کار را راه بیندازم (و در آن زمان، سرمایههای پرمخاطره روش سادهای برای انجام این کارها بودند). آن تصمیم، مبتنی بر تمایل حفظ کنترل و ذخیرهی وجه نقد بود. از آن پس، سریعاً رشد کردیم، اما به عرضهی اولیه برای موفقیت نیازی نداشتیم.
در بیشتر موارد، وقتی یک نوبنیاد، استارتآپ تشکیل شود، یکی از نخستین اموری که انجام میدهند، صرف پول زیاد برای تبلیغات است. اما این کار، خرج کردن غیرمنطقی است.
برای مثال، وقتی اندیسیا به بازار معرفی شد، رقبای زیادی داشت که تماماً تحت حمایت سرمایهگذاریهای پرمخاطره بودند و به اندازهی ما مشتاق مطرح شدن به عنوان رهبر بازار در حملونقل تجارت الکترونیک بودند.
این شرکتها، در تمام حوزهها، خواه خرید بستههای بزرگتر در معاملات یا هزینهی ۵۰ میلیون دلاری برای ظاهر شدن در صفحهی اول رسانهی آ او ال، از ما جلوتر بودند.
اما در حالیکه سایر شرکتها، از پول برای تبلیغ محصولات خود استفاده میکردند، ما از وجوه خود برای تکمیل فناوری خود استفاده میکردیم. ما بودجهی تبلیغاتی نداشتیم و درعوض بر مفهوم گسترش دامنهی مشتریان خود تاکید داشتیم. ما حتی به قدری جلو رفتیم که از گروههای کمکرسان ای.بی. برای حل مشکلات مشتریان بالقوهی خود استفاده کردیم.
وقتی جلال دات کامها شروع شد و از بین رفت، کسب و کار ما، تنها کسب و کار باقی مانده بود. صرفاً به این دلیل که تمام منابع خود را روی تبلیغات گذرا صرف نکرده بودیم.
آخرین توصیهی من، احتمالاً مهمترین توصیه است. اگر میخواهید بازی نوبنیاد را شروع کنید، باید رقابت کنید.
رقابت، چیزی است که شما را روی پا نگه میدارد، شما را وا میدارد تا تحول پیدا کنید و به فراتر از آنچه فکر میکردید ممکن است، تحول پیدا کنید و نوآوری کنید. برای مثال، اپل و سامسونگ را در نظر بگیرید. حرکت سامسونگ برای خرید لوپپی، نشان دهندهی تمایل آن برای رسیدن به اپل در جهت ایجاد فضای پرداخت موبایلی است.
پیام اصلی: اگر قرار است از رقبای خود بترسید، یا بدتر از آن، از رقبا غافل بمانید، فرصت باقی ماندن در عرصهی کسب و کار را نخواهید داشت. رقبای بزرگ با آغوش باز و نگاه مسئلهکاوانه هستند و شما باید سالها تحمل و تلاش کنید تا به این مهم دست یابید.
با استفاده از فایلهای Batch میتوان مجموعهای از دستورات خط فرمان را به طور سریع و یکباره در محیط ویندوز اجرا کرد. این فایلها که با فرمت BAT یا CMD ایجاد میشوند کاربردهای گوناگونی دارند و تاکنون در ترفندستان شمار زیادی آموزش پیرامون ساخت آنها منتشر شده است. اما مشکلی که وجود دارد این است که در محیط ویندوز نمیتوان به طور پیشفرض این فایلها را همانند برنامهها و اپلیکیشنها به نوار وظیفه (Taskbar) یا منوی Start سنجاق کرد تا همیشه در دسترس داشته باشند. اما این کار نیز با استفاده از یک ترفند شدنی است که هماکنون به معرفی آن میپردازیم.
برای این کار ابتدا بر روی فایل BAT یا CMD راستکلیک کنید و Create shortcut را انتخاب نمایید.
برای فایل شورتکات ایجادشده یک نام دلخواه قرار دهید.
اکنون بر روی این شورتکات راستکلیک کرده و Properties را انتخاب کنید.
حال در فیلد Target، عبارت زیر را به قبل از عبارتی که در این کادر وجود دارد اضافه کنید و سپس یک فاصله تایپ کنید:
cmd /c
به عنوان مثال اگر در این کادر عبارت زیر موجود بود:
"E:DownloadsBatchReset.bat"
نتیجه این خواهد شد:
cmd /c "E:DownloadsBatchReset.bat"
اکنون بر روی OK کلیک کنید.
حالا اگر بر روی این شورتکات راستکلیک کنید دو گزینهی Pin to Taskbar و Pin to Start Menu را در اختیار خواهید داشت.
برای مشاهدهی دیگر ترفندهای مرتبط با فایلهای Batch بر روی این لینک کلیک کنید.
کسری مقبلی؛ موسس و مدیر ارشد اجرایی ترفندستان. علاقهمند به فناوری و ترفندهای فناوری!
فصلنامه همشهری اقتصاد: در نیمه دوم سال 2015 هفته نامه اقتصاد «اکونومیست» در تازه ترین گزارش خود آماری از تحولات ایجاد شده در ارزش دلاری شرکت هایی که به آن ها نوپا یا به عبارت بهتر استارت آپ می گویند، ارایه داد. طبق معمول شرکت هایی مانند گوگل، فیس بوک، توییتر و... رتبه های برتر را از آن خود کرده بودند، اما این گزارش نکته جالبی را در دل خود گنجانده بود. اکونومیست در گزارش خود سه استارت آپ بزرگ ایرانی را براساس ارزش دلاری رتبه بندی کرده بود.
در این گزارش سه استارت آپ «دیجی کالا»، «آپارات» و «کافه بازار» به عنوان برترین های ایرانی معرفی شدند. شاید نکته پیام ورود نشریه معتبری مانند اکونومیست به بررسی استارت آپ های ایرانی نشان از تغییر و تحول در ساختار محیط کسب و کار اقتصاد کشور باشد. در اقتصاد کشورمان حرف اول برای راه اندازی هر کسب و کاری حتی در اندازه بسیار کوچک را سرمایه گذاری می زند.
استارت آپ ها که با مزیت کم بودن هزینه اولیه سرمایه گذاری در کسب و کارهای جهان شکل گرفته اند، در ایران هم به همین دلیل مورد استقبال بسیاری از جوانان خوش فکر و نیروی انسانی خلاق قرار گرفته اند؛ البته در معرفی و جایگاه سازی استارت آپ ها همیشه صحبت از ایده های خلاق و کم هزینه بودن آغاز یک کسب و کار است. اما باید توجه داشت که استارت آپ ها هم مانند هر کسب و کاری با ورود سرمایه گذار و حمایت های مختلف موفقیت های بیشتری را به دست می آورند.
اگر برترین استارت آپ های جهان از نظر ارزش دلاری را بررسی کنیم پرواضح است که این استارت آپ ها در فضایی (منطقه جغرافیایی) شکل گرفته اند که سرمایه گذاری روی کسب و کارهای نو بسیار شایع است. این منطقه که در اصطلاح «دره سیلیکون» نامیده می شود مهد رشد فناوری و کسب و کارهای حوزه آی تی است.
استارت آپ های موفق می توانند علاوه بر بالا بردن رقم سرمایه در گردش خود میلیون ها شغل ایجاد کنند. وجود یک صنعت حمایتی مانند «صنعت کارآفرینی و سرمایه گذاری در استارت آپ ها» شاید بتواند در کشورمان فضایی را ایجاد کند تا شرکت هایی با سرمایه های در گردش میلیاردی با فوران ایده ها و خلاقیت های خود هم کسب و کارهای موفقی راه اندازی کنند و هم به بهبود شرایط شغلی کشور کمک کنند.
در بیشتر این استارت آپ ها نسبت سرمایه ای که از طیق بازار سرمایه یا سرمایه گذاران خطرپذیر جذب شده در برابر ازش تجاری آن ها کمتر از 10 درصد است. به همین دلیل حتی در اوج بحران اقتصادی در دنیا که اغلب صنایع گرفتار رکود بودند، استارت آپ های نوآورانه روند رو به رشد داشته اند.
از سال 2000 یعنی زمان اوج حباب دات کام تا سال 2015 تعداد استارت آپ هایی که ارزشی بالای یک میلیارد دلار داشته و متعلق به سرمایه گذاران خطرپذیر بوده اند، تقریبا دو برابر شده و به 72 شرکت رسیده است. در سال 2014 مجموعا 48 استارت آپ وارد باشگاه میلیارد دلاری ها شده و البته 16 شرکت هم به دلیل این که سهام آن ها در بازارهای بورس عرضه علنی شده یا از سوی سرمایه گذاران دیگر خریده شدهاند از حالت استارت آپ خارج شده و باشگاه استارت آپ های ملیارد دلاری را ترک کرده اند. جریان استارت آپی کشور یک حرکت ارزش آفرین کاملا ایرانی است؛ نمونه ای بدیع از توانمندی داخلی در راه اندازی کسب و کارهای نوین و مبتنی بر فناوری روز.
نخستین جرقه های این جریان در روزهایی زده شده که در کشورمان زیر شدیدترین و ظالمانه ترین تحریم های بین المللی قرار داشت. استارت آپ های بزرگ و موفق ایرانی چون دیجی کالا (1384)، کافه بازار (1388)، آپارات (1385) و بسیاری دیگر به لطف ایده های جوانانی ایجاد شده که به دلیل تخصص و قابلیت های خود این فرصت را هم داشته اند تا در صدها شرکت بین المللی و مشهور اروپایی و امریکایی کار کنند، اما به رغم همه مشکلات، فشارها و محدودیت ها در داخل کشور ماندند و با آموختن از تجربیات موفق داخلی و خارجی، کسب و کار خود را به راه انداخته اند. هیچ کدام از این شرکت ها سرمایه گذار خارجی نداشته اند و همه موفقیت آن ها مدیون تلاش و نوآوری بنیانگذاران شان و سرمایه داخلی بوده است.
حال این که اگر حمایت های مختلفی مانند ورود سرمایه گذاران متخصص را به این حوزه چاشنی کار استارت آپ ها کنیم بدون شک شاهد تحول شگرفی در این زمینه خواهیم بود، اما چرایی حمایت از استارت آپ ها بسیار مهم است.
سایت آمازون براساس آمارهای رسمی اعلام شده در هر دو دقیقه 120 هزار دلار درآمد کسب می کند. نگاهی به برترین شرکت های جهان نشان می دهد که دیگر برترین ها تولیدکنندگان، نفت و صنایع وابسته به آن ها نیستند. جهان امروز در اختیار ایده های نو و فناوری است.
شرکت هایی مانند گوگل، یاهو، فیس بوک و آمازون نام های معروف و معتبری در دنیای اینترنت به شمار می روند. شرکت هایی که معمولا کمتر از بیست سال عمر دارند، اما بدون در اختیار داشتن سرمایه های کلان، معدن و چاه نفت به درآمدهای میلیاردی رسیده اند.
رشد استارت آپ در کشور به خصوص در سال 94 بازتاب جهانی گسترده ای داشت. علاوه بر گزارش اکونومیست از محیط کسب و کار تازه اقتصاد ایران، روزنامه «واشینگتن پست» نیز دز گزارشی به تحلیل شرایط سرمایه گذاری و رشد استارت آپ در کشور پرداخت. در این گزارش نمونه های موفق ترین استارت آپ های کشور مانند دیجی کالا، تخفیفان، کافه بازار و...
معرفی شده اند. در بخش دیگری هم گفت و گوهای کوتاهی پیرامون چگونگی شکل گیری استارت آپ ها با فعالان این حوزه انجام شده است، اما از سوی دیگر قصه استارت آپ ها در کشور نشان می دهد که درصد شکست آن ها بسیار بالاست و در برخی مواقع از 90 درصد هم عبور می کند.
نباید در مسیر شکست فقط قوانین دست و پاگیر و نبود حمایت های دولتی را مدنظر قرارداد. بررسی ها نشان می دهد که خوش بینی بیش از حد مدیران استارت آپ در مورد پیش بینی هزینه ها و نبود دیدگاه اقتصادی مناسب در میان سرمایه گذاران و فعالان حوزه کسب و کار می تواند از مهم ترین دلایل شکست استارت آپ در کشور باشد. تنها راهکار مقابله با این بحران هم توجه به پیش بینی های درست و جلوگیری از هیجانات در زمان پیش بینی ها و راه اندازی یک کسب و کار است.
نگاهی به فعالان حوزه کسب و کارهای کوچک در جهان نشان می دهد که تمرکز بر پیش بینی درست هزینه ها یکی از اولویت های صاحبان کسب و کار است. تامین سرمایه به همراه همه تجهیزات و امکانات و مدیریت و... کسب و کارها ارزان نیست، اما اگر اهداف اقتصادی جدی پشت کسب و کار وجود داشته باشد به این میزان سرمایه گذاری نیاز است.
در این شرایط است که یک شرکت می تواند به مرزهای بین المللی ورود پیدا کرده و درآمدهای واقعی را برای خود و اقتصاد کشور به ارمغان آورد. ورود نتایج موفقیت های استارت آپ ها به کشور بدون شک در اقتصاد ایران تاثیر مستقیم گذاشته و می تواند در بهبودش رایط کسب و کار هم اهمیت پیدا کند.
دولت ها در جهان شرایط رشد کسب و کارها و فضا را برای بزرگ شدن آن ها فراهم می کنند که بیشتر شامل قوانینی در راستای بهبود فضای کسب و کارهاست، اما در این میان سوالی که پیش می آید این است که حامی استارت آپ اگر دولت نباشد چه گروهی است؟ در همه جای دنیا و کشورمان شرکت های شتاب دهنده، حامیان استارت آپ ها هستند. شرکت های شتاب دهنده به مفهوم واقعی، شتاب دهی و بالابردن میزان رشد استارت آپ ها را بر عهده دارند.
خوشبختانه در کشور ما هم شتاب دهنده های خصوصی همزمان با اوج گرفتن موج استارت آپی فعال شده اند. تعداد این شتاب دهنده ها از تعداد انگشتان یک دست کمتر است و گفته می شود که مجموعه سرمایه گذاری واقعی آن ها از یک میلیارد تومان تجاوز نمی کند، اما با همه نقدها و مشکلات موجود در این زمینه و انتقادهایی مانند تخصصی نبودن تعدادی از آن ها می توان وجود شتاب دهنده ها و حرکت کج دار و مریز آن ها را به فال نیک گرفت.
آن چه در کشورمان مشاهده می شود، بیشتر شرکت های شتاب دهنده با مشارکت یا مشاوره ایرانیان خارج از کشور ایجاد شده اند و بعضا برخی شرکت ها و بانک های خصوصی هم در تامین مالی آن ها مشارکت دارند. تامین سرمایه اندک، ارایه امکانات عمومی نظیر فضای کاری و زیرساخت های فنی و همچنین حمایت های حقوقی و قانونی از مهم ترین خدماتی است که در این مراکز ارایه می شود. به هر حال رشد استارت آپ ها و شرکت های شتاب دهنده در کشور موج جدیدی در اقتصاد ایران را رقم زده است.
دانش > فناوری - همشهری آنلاین:
رویداد استارت آپی اکسیر به همت باشگاه علمی فرهنگی دانشجویان جهاددانشگاهی زنجان در حوزه علوم انسانی برای نخستین بار برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی، یکی از داوران حاضر در این رویداد، توجه حاکمیت به موضوع استارتاپ را حائز اهمیت دانست و گفت: وقتی اهمیت موضوع نهادینه شود قطعا شاهد رشد چنین رویدادهایی خواهیم بود که باعث خواهد شد جای خالی استارتاپ ها در فضاهای دانشگاهی پر شود.
فرزاد هوشیار خاطرنشان کرد: اگر استارتاپ ها بتواند مدیران اجرایی را به دانشگاه آورده و آن ها را با ایده های جوانان در حوزههای مختلف از جمله در حوزه شهری و گردشگری آشنا کنند راهگشای بسیاری از مشکلات در این بخش ها بوده و قطعا می تواند بازارهای کار جدیدی برای جوانان فراهم کند.
این فعال حوزه گردشگری و مدیریت شهری با اشاره به اینکه تجربه سایر کشورها نشان میدهد که باید در حوزه استارتاپها با جدیت بیشتری کار شود، اظهار کرد: در مدیریت شهری باید فضای دانشگاهی را درگیر کرد و استارتتاپی که به همت جهاد دانشگاهی زنجان برگزار شد نشان میدهد که میتوان این کار را انجام داد.
وی تصریح می کند:مهمترین موضوعی که این روزها باید به آن توجه کرد این است بین دانشگاه و حوزه ی اجرایی شکاف وجود دارد که با استفاده از توان استارتاپ ها میتوان تا حدی است شکاف را از بین برد.
کاظمی خالدی، رییس سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی در ادامه این نشست با تأکید بر اینکه دانشگاه ها باید در عرصه آموزش و ترویج ایده آفرینی و کار آفرینی نقش موثرتری داشته باشند افزود: دغدغه اشتغال پس از فارغالتحصیلی یکی از معضلاتی است که بسیاری از دانشجویان با آن مواجهاند و یکی از دلایل آن، نبود آموزش کافی در دانشگاهها و حتی قبلتر از آن است.
کاظمی خالدی با تاکید بر اینکه ادبیات سرمایهگذاری در این حوزه، ادبیات استفاده از بودجه دولتی نیست، تاکید کرد: باید در کنار توجه به سرمایهگذاری، مباحث ترویجی مختلف مورد توجه قرار گیرد که یکی از آنها استفاده از روشهای سنتی در قالب اردوها و بازدیدها است.
کوکاکولا بزرگترین و جزو اولین شرکت های موفق با سیستم فرانشیز است. معنایی که برای فرانشیز در کشور ما عمومیت دارد، فرانشیز بیمه ای به خصوص بیمه های درمانی است. در سیستم بیمه گری فرانشیز به پولی گفته می شود که بیمه گذار در قبال خسارت پرداخت می کند و در بیمه های درمانی به معنای سهم بیمار از هزینه های درمانی است.
شرکت های کوچکی که تحت شبکه ارتباطی فرانشیز با یکدیگر و به طور مشترک به فعالیت می پردازند را کسب و کارهای تحت پوشش و شرکتی که نظام این شبکه ها را برقرار می کند و به آنها متدهای آزمایش شده و موفق ارائه می دهد را هماهنگ کننده می نامند.
اعطای نمایندگی نزدیک ترین اصطلاحی است که در ایران برای فرانشیز به کار می برند ولی فرانشیز فقط اعطای نمایندگی نیست، خرید آن هم هست. فوربز هر ساله نام برترین شرکت های جهان برای خرید این نمایندگی ها و بدترین شرکت ها را برای این کار اعلام می کند.
استارت آپ و فرانشیز یک خصوصیت مشترک دارند؛ هر دوی آنها برای کسانی که می خواهند کسب و کار کوچک و کم سرمایه راه بیندازند، راه حل مناسبی است. استارت آپ ها بر پایه یک چالش و جواب هوشمندانه ای که کارآفرین به این چالش می دهد تا از این طریق ارزش افزوده تولید کند بنا گذاشته شده اند ولی فرانشیز دوری کردن از ریسک و چالش از طریق قدم گذاشتن به راه هایی است که از پیش امتحان شده اند.
سوال این است کدام یک از این دو راه حل در دنیای سرمایه اثرگذار تر بوده است؟ آیا بهتر است که یک کسب و کار استارت آپی راه بیندازیم یا از یک شرکت معتبر فرانشیز بخریم؟ اقتصاد روز، به کدام یک از این دو مدل کسب و کار اقبال بیشتری دارد؟ آیا شما فرد مناسبی برای شروع استارت آپ هشتید یا فرانشیز؟ و صدها سوال دیگر از این دست که کارآفرین در شروع یک کسب و کار جدید با آن مواجه می شود.
واقعیت این است که جواب به این سوالات بیشتر به توانایی ها و علایق خود کارآفرین بر می گردد. فرانشیز یک راه ساده تر و کم ریسک تر برای ورود به کارآفرینی است ولی همه افراد نمی توانند در آن موفق باشند. کارآفرین باید قادر باشد با یک سیستم از پیش تعیین شده و چارچوب دار خودش را وقف بدهد. در یک سیستم استارت آپی همه قوانین و هنجارهای شرکت را خود کارآفرین تعیین می کند ولی همین موضوع می تواند دردسر بزرگی هم باشد چون همه راه را باید به تنهایی طی کرد.
چرا فرانشیز؟
دلیل اول اینکه فرانشیز یک سیستم ثابت شده برای موفقیت است. در سیستم فرانشیز شرکت هماهنگ کننده مسئول برنامه روزانه شرکت های تحت پوشش است. این شرکت ها در یک ساختار عمل می کنند که از آنها حمایت لجستیک می کند، آموزش می دهد و بازاریابی آنها را انجام می دهد.
دلیل دوم نام برند است، به این معنی که مشتری های شرکت از روز اول با نام برند آشنایی دارند. همین طور خیلی معمول است که بیشتر افراد درباره انتخاب شرکتی که می خواهند آن را نمایندگی کنند، تردید داشته باشند. فرانشیز حق انتخاب زیادی به مشتریان می دهد تا از انبوه شرکت ها، شرکتی را که به اهداف و زندگی شخصی آنها نزدیک است انتخاب کنند و دیگر نیازی نیست به دنبال ایده ای که اهداف آنان را محقق می کند بگردند.
دلیل بعدی این است که در فرانشیز احتمال زیادی وجود دارد که بتوان بدون رها کردن شغل اصلی بتوان یک کسب و کار را اداره کرد تا زمانی که زمان آن برسد و تمام وقت شغل کارآفرینی را پی گرفت. مخصوصا برای کسانی که به یک کار ثابت و منبع درآمد مستمر احتیاج دارند و دلیل آخر اینکه اگر کارآفرین بتواند یک شعبه نمایندگی را با موفقیت اداره کند در بیشتر شرکت ها احتمال سپردن شعبه های دوم، سوم و ... زیاد است و این به نوبه خود این فرصت را در اختیار کارآفرین می گذارد تا یک استارت آپ را با قدم های محکم تری آغاز کند.
استارت آپ آزادی عمل لازم را به کارآفرین می دهد تا طبق آنچه خود می خواهد شرکت را پایه گذاری و اداره کند در حالی که در سیستم فرانشیز برای هر کاری باید دستورالعمل و قوانین و مقررات شرکت مادر را تبعیت کرد. همین طور اگر کارآفرین از قبل بداند که چه می خواهد و برای این کار برنامه ریزی و ایده پردازی لازم را کرده باشد و مطمئن باشد که از این راه به موفقیت می رسد، فرانشیز راه مناسبی نیست.
نکته بعدی دور زدن رقابت است که از دلایل اصلی کارآفرینی استارت آپ هاست. استارت آپ ها راه حل هایی برای ورود به بازار پیدا می کنند که رقیب های آنان از آن غافلند. بنابراین یک ایده درست استارت آپی خیلی محدود به مشکلی به نام رقابت می خورد. در فرانشیز تعداد بسیار نمایندگی ها رقابت داغ و جدی را میان شرکت های تحت پوشش شکل می دهد که می تواند عدم موفقیت کارآفرین را رقم بزند.
روحیه جنگندگی و حل مشکل یک دلیل دیگر است که کارآفرین بخواهد کسب و کار خودش را راه بیندازد. استارت آپ برای کسانی ساخته شده که به حل معما علاقه دارند. می خواهند مشکلات را یکی یکی از سر راه بردارند و در کل روحیه ماجراجویی و هیجان، یک اصل در استارت آپ است و در آخر، استارت آپ ها در کل به نسبت فرانشیزها ارزان تر هستند.
انتخاب درست
با وجود همه این دلایل گاهی فرانشیزها می توانند ایده خیلی بدی برای شروع یک کسب و کار باشند. یک فرانشیز معتبر علاوه بر قیمت بالا و هزینه سنگینی که بر شرکت تحت پوشش تحمیل می کند، تضمین محکمی برای موفقیت کارآفرین نیست. خیلی از شرکت های هماهنگ کننده بیشتر از آن که نگران موفقیت حمایت کننده های خود باشند به فکر کسب درآمد از فروش فرانشیز به متقاضیانند.
همین امر سبب رقابت تنگاتنگ میان این نمایندگی ها برای بقا می شود که گاهی به از دست رفتن هر دو تجارت همسایه می انجامد. به همین دلایل شرکت های حمایت کننده در دهه های اخیر در سیاست های حمایتی خود بازنگری کرده اند و رعایت اصل فاصله جغرافیایی در این شرکت ها به دقت و با قوانین نفوذناپذیر رعایت می شود. پیشرو این جریان مجموعه رستوران های زنجیره ای مک دونالد است.
80 درصد بزرگترین و وسیع ترین مجموعه ارائه غذای جهان متشکل از نمایندگی های این ابرفرانشیز است. این رستوران زنجیره ای در 119 کشور دنیا نمایندگی دارد و روزانه به 68 میلیون نفر خدمات ارائه می دهد. تعداد شعب آن در سراسر جهان بالغ بر 36 هزار نمایندگی است که از این تعداد حدود 30 هزار شعبه از طریق فروش فرانشیز به افراد راه اندازی شده اند.
خود شرکت اصرار دارد دلیل موفقیتش در فرانشیز این است که تنها سودی که از شرکت های تحت پوشش خود می گیرد، سودی است که از فروش غذا به دست می آید و از نمایندگی های خود هزینه دیگری طلب نمی کند. بیشتر فرانشیزها به دلیل متناسب نبودن هزینه هایی که شرکت مادر از آنها طلب می کند و سود آنها از فروش محصول، ورشکست می شوند. کاری که مک دونالد انجام می دهد، کلید حل بیشتر این مشکلات است.
هر دوی فرانشیز و استارت آپ می تواند موفقیت های بزرگی رقم بزنند و هم می توانند یک فاجعه به تمام معنا باشند. اینکه موفقیت کجا رقم خواهد خورد بیشتر از آنکه به سیستم های تجارت برگردد به مسیری وابسته است که کارآفرین برای حرکت خود انتخاب می کند؛ در هر دوی این سیستم ها ریسک بزرگی در عین فرصت وجود دارد.
ماهنامه آینده روشن - محمدصادق سبحانی: تامین مالی و جذب سرمایه یکی از دغدغه های مهم بنیان گذاران استارت آپ ها برای توسعه کسب و کار و ورود موفق به بازار است. یکی از گروه هایی که در زمینه استارت آپ ها سرمایه گذاری می کنند صندوق ها یا شرکت های سرمایه گذار مخاطره پذیر (Venture Capital) هستند. در این یادداشت به صورت خلاصه مهم ترین مواردی را که باید یک استارت آپ در مواجهه با این شرکت ها در نظر داشته باشد بررسی می کنیم.
هر استارت آپ طی مدت فعالیت خود مراحل متعددی را سپری می کند و این روند با یک ایده آغاز و تا رسیدن به یک کسب و کار بالغ ادامه پیدا می کند.
تیم خود را آماده ارزیابی کنید
تیم شما مهم ترین عامل موفقیت کسب و کار شما خواهدبود؛ بنابراین بدیهی است که وی سی ها تیم استارت آپ را بادقت ارزیابی کنند؛ پس درباره انسجام تیمی و کامل بودن تیم استارت آپ خود اطمینان حاصل کنید. در این تیم باید تمامی تخصص های لازم برای پیشبرد کسب و کار وجود داشته باشد. درباره نحوه توزیع سهام با اعضای تیم تان به طور شفاف گفت و گو کرده، سهام استارت آپ را به صورت عادلانه میان اعضا تقسیم کنید تا در آینده اختلاف پیدا نکنید.
در جلسه ای که با کارشناسان وی سی خواهید داشت ممکن است آن ها برای ارزیابی تیم تان آزمون هایی جدی انجام دهند؛ پس بهتر است درباره این آزمون ها مطالعه و یک بار تیم خود را در معرض آن ها قرار دهید.
به طور معمول وی سی ها انتظار دارند تمامی اعضای اصلی تیم شما بتوانند حداقل به مدت سه تا پنج سال به فعالیت تمام وقت در استارت آپ متعهد باشند؛ پس اعضای تیم خود را در این باره آماده کنید و بعد از آن سراغ وی سی ها بروید.
وی سی ها ریسک پذیر هستند، اما با سرمایه خود قمار نمی کنند؛ بنابراین باید درباره ریسک هایی که ممکن است در آینده با آن ها مواجه شوند اشراف کافی پیدا کنند؛ به همین سبب اثکر وی سی ها یک واحد ارزیابی متشکل از کارشناسان خبره فنی و کسب و کاری و مال یدارند؛ بنابراین انتظار نداشته باشید در جلسات اول از یک وی سی پاسخ مثبت یا منفی دریافت کنید.
در محاسبه سرمایه مورد نیاز استارت آپ خود و ارزش گذاری آن واقع بین باشید
به وی سی ها فقط به چشم تامین کنندگان سرمایه نقدی نگاه نکنید
وی سی ها علاوه بر تامین مالی، در مدیریت طرح شما هم مشارکت خواهندکرد. این موضوع ممکن است در قالب درخواست تعیین یک عضو هیئت مدیره یا دریافت سهام ممتاز باشد. این کار وی سی ها را مداخله آن ها در اداره شرکت ندانید. اگر وی سی سرمایه گذاری مجرب و متخصص در موضوع فعالیت استارت آپ شما باشد، خیلی خوش اقبال هستید؛ زیرا شما به پول هوشمند (smart money) دست یافته اید؛ بنابراین پیش از مراجعه به روی سی درباره حوزه های فعالیت و تجارب گذشته آن اطلاعات کافی جمع آوری کنید.
علی دانش: «استارت آپ» یا کسب و کارهای نپا به شرکت یا سازمانی موقت گفته می شود. استارت آپ ها به دنبال جست و جوی راه حلی برای یک مدل کسب و کار قابل توسعه و تکرارپذیر راه اندازی می شوند و می توانند در هر شکلی ایجاد شوند؛ اما لغت استارت آپ بیشتر برای شرکت هایی به کار می رود که رشد سریعی دارند و در زمینه تکنولوژی فعالیت می کنند.
سرمایه گذارها در این زمینه به آن دسته از کارهای نوپایی جلب می شوند که به نسبت خطرشان سود بالایی دارند و مقیاس پذیرتر هم هستند؛ بنابراین آن ها هزینه راه اندازی کمتر، ریسک زیاد و توان بالقوه بالایی برای برگرداندن سرمایه دارند.
سرمایه گذاران فرشته از کارآفرینان بخش خصوصی هستند. این افراد مشاوران حرفه ای و مجرب در زمینه های مدیریت کسب و کار، بازاریابی و غیره دارند که می توانند تجربیات و ارتباطات خود را در اختیار استارت آپ ها قرار دهند. اینجاست که اهمیت نحوه ورود یک سرمایه گذار مشخص می شود و به همین دلیل است که به آورد مالی این گروه پول هوشمند گفته می شود.
سرمایه گذاران فرشته پول هوشمند را در اختیار استارت آپ ها قرار می دهند و با دریافت سهام و تصدی مدیریت علاوه بر مشارکت در هدایت شرکت، تجربه تجاری و ارتباطات بازار خود را در اختیار این شرکت ها قرار می دهند. باید گفت نرخ موفقیت تجاری نوآوری های تحت پوشش این نوع سرمایه گذاران بسیار بالاتر از میانگین است؛ به همین دلیل سال هاست سرمایه گذاران فرشته با حمایت از شرکت های کوچک و کارآفرین نقش چشمگیری در خلق فرصت های شغلی، رشد اقتصادی و افزایش توان رقابت بین المللی کشورها داشته اند.
آموزش سنجاق کردن از کروم به منوی استارت ویندوز 10
در این بخش از سایت ایران ناز با یکی از ترفندهای ویندوز 10 آشنا خواهید شد.
یکی از جذابیتهای ویندوز 10 منوی استارت آن اســت که برای برآورده کردن نیاز تمام کاربران، صفحه شروع ویندوز8 و منوی کلاسیک ویندوز 7 را در خود جای داده و منویی با طراحی جدید و کاربردی را در اختیار کاربران قرار داده اســت. جذابیت این منو زمانی بیشتر میشود که بتوانید علاوه بر میانبرهایی از برنامههای خود، میانبر سایتها و صفحات وب موردعلاقهتان را نیز به آن اضافه کنید. اگر برخی سایتها جزو سایتهای مورد علاقه شما بهشمار میرود و میخواهید بسرعت به آنها دسترسی یابید با این ترفند همراه شوید تا روش انجام این کار در ویندوزهای 7 و 10 به کمک مرورگر کروم را به شما آموزش دهیم.
1- مرورگر کروم را اجرا کرده و به سایت موردنظر خود مراجعه کنید.
2- پس از بارگذاری کامل صفحه وب موردنظر، از بالا- سمت راست صفحه مرورگر روی آیکون منوی اصلی کلیک کرده و از منوی More Tools گزینه Add to Taskbar را کلیک کنید. (در ویندوز 10 گزینه Create application shortcuts را کلیک کنید)
3- در این مرحله میانبری از سایت موردنظر روی نوار وظیفه ویندوز (در ویندوز 7) یا روی دسکتاپ (در ویندوز 10) ایجاد میشود. با توجه به محل قرارگیری میانبر روی رایانه مراحل زیر را دنبال کنید:
میانبر روی نوار وظیفه: کلید Shift را فشار داده و روی آیکون میانبر در نوار وظیفه کلیک راست ماوس را فشار دهید سپس از منوی بهنمایش درآمده گزینه Pin to Start Menu را کلیک کنید.
میانبر روی دسکتاپ: روی آیکون میانبر ایجاد شده در دسکتاپ کلیک راست کرده و از منوی بهنمایش درآمده گزینه Pin to Start را کلیک کنید.
4- اکنون میانبر صفحه وب موردنظر به منوی استارت ویندوز اضافه شده و در صورت نیاز میتوانید میانبر موجود در نوار وظیفه را حذف کنید. (کلید Shift را نگه داشته روی آیکون میانبر کلیک راست ماوس را فشار داده و گزینه Unpin from Taskbar را انتخاب کنید). همچنین میتوانید میانبر موجود در دسکتاپ را نیز حذف کنید.
نکته: با اضافه شدن میانبر صفحات وب به منوی استارت در ویندوز 10، برای آنکه دسترسی به سایت موردنظر با حس اجرای برنامههای ویندوزی همراه باشد، صفحه وب بهصورت یک اپلیکیشن ویندوزی در مرورگر کروم اجرا میشود و گزینههایی همچون نوار آدرس، گزینه حرکت به عقب و جلو و … در آن وجود ندارد
خبرگزاری آریا - بزرگترین شبکه اجتماعی دنیا عملیات اجرایی احداث نخستین مرکز پرورش استارت آپ های خود را در شهر پاریس و در محل یکی از ایستگاه های قدیمی قطار آغاز کرده است.
نام این مکان «گاراژ استارت آپ ها» (Startup Garage) یا «ایستگاه F» است و پس از تکمیل بزرگترین نمونه از این دست مراکز در دنیا لقب خواهد گرفت. قرار است در این مکان فیسبوک امکانات بازاریابی، قابلیت های فنی و تجربه های خود در زمینه تجربه کاربری (UX) و رابط کاربری (UI) محصولات را در دوره های 6 ماهه به طور همزمان در اختیار 10 تا 15 استارت آپ قرار بدهد.
«ایستگاه F» مساحتی در حدود 43 هزار متر مربع را شامل می شود و پس از تکمیل دارای یک پردیس آموزشی به ظرفیت 3000 صندلی، 10 برنامه استارت آپ بین المللی، رستوران، 4 آشپزخانه، کافه، بار و 8 سالن همایش خواهد بود. همچنین فیسبوک در نظر دارد تا سال 2018 خوابگاه هایی را نیز برای کارآفرینان جوان تحت پرورش خود بنا کند.
این شرکت از همین حالا لیست بلند بالایی از استارت آپ ها را برای پرورش در این مرکز تهیه نموده است. از جمله آنها می توان به نام هایی چون Mapstr ،Chekk ،Fabulous و Karos اشاره کرد.
محبوب ترین شبکه اجتماعی دنیا همواره حامی کسب و کارهای نو و ایده های تازه بوده و تا کنون در قالب برنامه های مختلف به حمایت های مالی و فنی از استارت آپ ها پرداخته است، اما برنامه «گاراژ استارت آپ ها» اولین اقدام این کمپانی برای بسترسازی فیزیکی برای کارآفرینان به شمار می آید.
استارت آپ ها از سرتاسر دنیا می توانند برای حضور در ایستگاه F نام نویسی نمایند. ضمن این که صفحه اختصاصی این گاراژ در شبکه اجتماعی فیسبوک نیز در این آدرس راه اندازی شده که علاقه مندان می توانند با مراجعه به آن اطلاعات بیشتری را در این زمینه به دست بیاورند.