برخی از اعضای بدن هستند که به دلایل پزشکی و بیماری از بدن جدا می شوند و فرد زنده می ماند و می تواند سلامتی خود را به دست آورد. به گفته محققان، برخی از بخش های درونی بدن هستند که افراد می توانند بدون آنها هم زندگی کنند، هرچند این زندگی همراه با برخی محدودیت ها هم هست.
همه می دانیم که برداشتن آپاندیس مشکل حادی برای بدن ایجاد نمی کند. اما برخی دیگر از بخش های درونی بدن هم هستند که بدون آنها می توان به زندگی ادامه داد:
یک ریه
به گفته محققان، زندگی تنها با یک ریه یا یک و نیم ریه تفاوت چندانی با زندگی با دو ریه ندارد. مشاهدات نشان می دهد افرادی که با عمل جراحی یک ریه شان را برداشته اند توانسته اند ۷۰ تا ۸۰ درصد عملکرد تنفسشان را حفظ کنند. در این مواقع، معمولا ریه باقیمانده برای جبران ریه از دست رفته، زودتر منبسط شده و روند عملکرد را تسریع می کند.
یک کلیه
فردی که یک کلیه اش را از دست داده می تواند تا سال ها با یک کلیه دیگر زنده بماند. در بلندمدت ممکن است در عملکرد کلیه کمی مشکل ایجاد شده یا فرد مبتلا به فشارخون بالا شود، اما در مجموع یک کلیه سالم می تواند همانند دو کلیه هم به خوبی کار کند.
معده و روده کوچک
امکان دارد کل معده برداشته شود و در عوض مری، گلو را مستقیماً به روده کوچک وصل کند. بعد از دوره بهبود فرد باید وعده های غذایی کوچک بخورد و به خاطر عدم جذب ویتامین های کافی، مکمل مصرف کند. نتایج مشابه در مورد برداشتن کامل یا جزئی روده کوچک هم وجود دارد.
روده بزرگ
زمانی که روده بزرگ برداشته می شود ممکن است جراح برای دفع مدفوع، سوراخی در قسمت شکم ایجاد کرده و کیسه ای به آن برای جمع آوری مدفوع وصل شود. معمولا این کیسه ها به اندازه یک کف دست هستند. به این عمل جراحی کولوستومی گفته می شود.
غده تیروئید
غده تیروئید که در گردن قرار دارد بر رشد، نمو، متابولیسم و سایر عملکردها کنترل دارد. طبق اعلام انجمن تیروئید آمریکا، در افرادی که غده ی تیروئیدشان برداشته می شود فرد می تواند سال ها تحت درمان با هورمون تیروئید بوده و به زندگی اش ادامه دهد.
طحال
در صورت پارگی طحال، باید این عضو بدن برداشته شود. حال اگر هیچ مشکل دیگری در بدن وجود نداشته باشد، سایر اندام های بدن کارهای طحال را انجام خواهند داد. اما از آنجائیکه طحال به بدن در مقابله با عفونت کمک می کند بیمار در معرض ریسک بالای بیماری قرار می گیرد. در چنین مواقعی زدن واکسن، نظیر واکسن آنفولانزا، می تواند کمک کننده باشد.
جام جم سرا: البته پس از رسانهای شدن موضوع، این عمل پیوند انجام نشد. جالب آنکه چند ماه قبل نیز قرار بود در بیمارستان خصوصی فرمانیه تهران، عمل پیوند کلیه دیگری به صورت پنهانی بین تبعه ایرانی و خارجی انجام شود که این عمل هم ناکام ماند.
به نظر میرسد همین سوءسابقه برخی بیمارستانهای خصوصی در انجام عملهای غیرقانونی پیوند اعضا، یکی از دلایل مهمی است که در نهایت وزیر بهداشت را مجاب کرده است پس از برگزاری جلسه شورای عالی پیوند، به رسانهها خبر بدهد: در این جلسه تاکید شد که پیوند عضو در بیمارستانهای خصوصی انجام نشود و اینگونه اعمال به سمت بیمارستانهای دولتی و دانشگاهی هدایت شود.
یعنی با این حساب، از این پس دیگر نباید هیچ عمل پیوندی در بیمارستانهای خصوصی کشور انجام شود و فقط بیمارستانهای دولتی موظف به انجام این عمل جراحی هستند.
عباس زارعنژاد، مدیر روابط عمومی وزارت بهداشت نیز درباره دلایل اتخاذ این تصمیم تازه به جامجم توضیح میدهد: وزارت بهداشت به دو دلیل، انجام عمل پیوند در بیمارستانهای خصوصی را ممنوع کرده است. یکی از این دلایل به تخلفاتی برمیگردد که برخی بیمارستانهای خصوصی درباره پیوند اعضا انجام دادهاند و همین تخلفات، یکی از دلایلی بود که باعث شد وزارت بهداشت تصمیم بگیرد از این پس در بیمارستانهای خصوصی، عمل پیوند انجام نشود.
دومین دلیلی که زارعنژاد به آن اشاره میکند، بحث مجهزتر بودن بیمارستانهای دولتی برای انجام عمل پیوند است. به گفته مشاور وزیر بهداشت، تجهیزات بیمارستانهای دولتی برای انجام عمل پیوند، مجهزتر و بهروزتر از بیمارستانهای خصوصی است و به همین علت، از این پس فقط بیمارستانهای دولتی برای انجام عمل پیوند، وظیفه دارند.
وزیر بهداشت نیز در تکمیل همین دلیل به مهر توضیح داده است که اهمیت این تصمیم در مراقبت از بیماران، پس از انجام عمل پیوند است. اینگونه مراقبتها در بیمارستانهای دولتی و آموزشی بدرستی انجام میشود، بنابراین درصدد هستیم به بخش هتلینگ این بیمارستانها اعتباری اختصاص دهیم تا بیماران در وضع مناسبتری بهسر ببرند.
البته نباید فراموش کرد که اگر محدود کردن بیمارستانهای خصوصی برای انجام عمل پیوند، سبب شود که کار بیمارستانهای دولتی بیشتر شده و در نتیجه صف نیازمندان پیوند عضو نیز طولانیتر شود، در نتیجه این اقدام نمیتواند کمک چندانی برای این گروه از بیماران باشد. اگر چنین وضعی پیش بیاید، در آن وضع بهتر است جلوی تخلفات عمل پیوند در بیمارستانهای خصوصی گرفته شود تا با رفع معایب این بیمارستانهای خصوصی و تجهیز امکانات آنها، صف انتظار پیوند اعضا کاهش پیدا کند.
به همین دلیل است که میگوییم محروم کردن بیمارستانهای خصوصی برای انجام عمل پیوند، فقط به شرطی مفید واقع میشود که بیمارستانهای دولتی برای انجام عمل پیوند، مجهزتر شوند و اعتماد مردم را به این بیمارستانها تقویت کنند. همچنین نباید شرایط بهگونهای دربیاید که رابطه بازی یا هر عامل غیرقانونی دیگر باعث شود که یک بیمار، صف انتظار پیوند عضو را دور بزند و خیلی راحتتر از بقیه بیماران، عمل پیوند عضو را در بیمارستانهای دولتی انجام دهد.
پیوند عضو خارجیها در ایران، ممنوع شد
ماجرای دو تبعه عربستانی و تخلف چند ماه قبل یکی دیگر از بیمارستانهای خصوصی، فقط نمونههایی از تخلفات اخیر بیمارستانهای خصوصی برای انجام عمل پیوند عضو است.
در واقع، اینها تخلفاتی است که فقط در چند ماه گذشته به اطلاع رسانهها رسیده است و معلوم نیست طی سالهای اخیر، چند مورد دیگر از این عملهای غیرقانونی پیوند اعضا در سکوت خبری، انجام شده است حتی شخص وزیر بهداشت هم بصراحت به ایرنا میگوید: در 10 سال گذشته 608 بیمار غیرایرانی در کشور پیوند عضو شدهاند و البته شاید آمارها بیشتر از این تعداد باشد، زیرا بسیاری از اتباع غیرایرانی از مسیرهای غیرقانونی و متفرقه به پیوند عضو اقدام کردهاند.
همین سابقه بد برخی بیمارستانهای خصوصی در تهران باعث شده است که حالا شورای عالی پیوند به تصمیم دیگری برای مقابله با این تخلفات متوسل شود و به گفته وزیر بهداشت، با توجه به تعداد زیاد بیماران ایرانی در فهرست انتظار پیوند اعضا برای اتباع غیرایرانی ممنوع شده است و از این پس این عمل فقط برای اتباع ایرانی انجام میشود.
تا چند روز قبل، شکل قانونی عمل پیوند به این صورت بود که هرگونه خرید و فروش عضو ایرانی برای اتباع خارجی ممنوع بود، ولی یک تبعه خارجی میتوانست با هم تبعه خود به ایران بیاید و عمل پیوند عضو را در ایران انجام دهد.
یعنی مثلا انجام عمل پیوند کلیه بین دو شهروند غیرایرانی در داخل کشور، قانونی بود و این دو شهروند خارجی میتوانستند با پرداخت هزینه، از امکانات درمانی ایران استفاده کنند.
اما با توجه به دور زدن همین قانون طی سالهای اخیر که نمونهاش در ماجرای دو تبعه عربستانی اتفاق افتاد، وزارت بهداشت تصمیم گرفته است که برای پایان دادن به این غائله، به طور کلی هرگونه عمل پیوند اتباع خارجی در ایران را ممنوع کند. در حقیقت، از این به بعد دیگر یک تبعه خارجی نمیتواند عمل پیوند عضو را در ایران انجام دهد؛ حتی اگر قرار باشد از هموطنش، عضو پیوندی دریافت کند.
هاشمی ضمن دفاع تمام قد از این تصمیم، تاکید کرده است: آمار دقیقی از موارد غیرقانونی پیوند عضو در کشور وجود ندارد، ولی از این پس هر تخلفی که در حوزه پیوند عضو انجام شود در دستگاه قضایی به عنوان قاچاق اعضای بدن محسوب میشود. در 20 سال گذشته رفتارهای نادرست و تخلفاتی در حوزه پیوند در کشور شکل گرفته است که با تصمیم اخیر شورای عالی پیوند این تخلفات برچیده خواهد شد.
در گذشته، این طور استنباط میشد که انجام عمل پیوند کلیه اتباع خارجی در مراکز درمانی ایران، نوعی توریستدرمانی است که به نفع اقتصاد کشور است، ولی وزیر بهداشت عنوان کرده است: در زمینه توریسم درمانی، ارائه خدمات درمانی به اتباع غیرایرانی باید در بخشهای دیگر بجز پیوند عضو متمرکز باشد و ارائه این خدمت، باید در انتهای فهرست خدمات به این دسته از بیماران قرار گیرد.
همچنین در جلسه شورای عالی پیوند مقرر شده است که معاونت درمان وزارت بهداشت تا اول مهر امسال درباره این بیماران تعیین تکلیف کند، اما به گفته وزیر بهداشت از این زمان به بعد هیچ گونه بیمار غیرایرانی برای پیوند عضو پذیرش نخواهد شد.
مشکلات پرشمار بیماران نیازمند پیوند عضو
براساس آمارهای رسمی، هماکنون 25 هزار شهروند ایرانی در صف پیوند عضو هستند. بعضی از این بیماران شانس میآورند و موفق میشوند عضو اهدایی پیدا کنند، ولی برخی از این بیماران ایرانی به دلیل پیدا نکردن عضو اهدایی، در همین صف طولانی انتظار، جان میبازند.
آنگونه که مسئولان وزارت بهداشت میگویند روزانه بین هفت تا 10 نفر از افرادی که نیازمند پیوند عضو هستند، فوت میکنند و این در حالی است که رییس اداره پیوند و بیماریهای خاص وزارت بهداشت، پیشتر به جامجم گفته بود: اگر عضو پیوندی فقط از 20 درصد مرگ مغزیها در کشور گرفته شود، میتوانیم همه اعضای پیوندی 25 هزار بیمار را تامین کنیم.
نبود فرهنگسازی لازم موجب شده که خیلی از خانوادهها حاضر نشوند اعضای بیمار مرگ مغزی خود را اهدا کنند و به همین علت، هماکنون فقط در کمتر از 10 درصد بیماران مرگ مغزی کشور، اهدای عضو انجام میشود.
سالانه بین 5000 تا 8000 مرگ مغزی در کشور اتفاق میافتد، اما همین همکاری نکردن بسیاری از خانوادههای بیماران مرگ مغزی، به طولانی شدن صف پیوند عضو در ایران دامن زده است.
هماهنگ نبودن و همکاری نکردن بیمارستانها در ثبت بیماران مرگ مغزی هم مشکل دیگری است که به طور مستقیم به ضرر بیماران نیازمند پیوند عضو تمام شده است. مثلا در حالی که یک بیمارستان، بیمار مرگ مغزی دارد و بیمارستان دیگر، بیمار نیازمند پیوند عضو دارد، اما معمولا بیمارستانها از حال و روز هم بیخبر هستند و چنین اطلاعات مهمی بین مراکز درمانی کشور رد و بدل نمیشود.
جدای از این مشکل ساختاری، بیمهها نیز به بیماران نیازمند پیوند عضو، کمک چندانی نمیکنند. وزیر بهداشت هم در جلسه اخیر شورای عالی پیوند خاطرنشان کرد: متاسفانه نقش بیمهها در این حوزه زیاد پررنگ نیست و با توجه به اینکه برخی از اعمال پیوند از قبیل پیوند قلب، روده، پانکراس و لوزالمعده بسیار پرهزینه است، انتظار داریم بیمهها نیز در تامین منابع این عملها همکاری کنند.
با توجه به اینکه طرح تحول نظام سلامت فقط مختص گروه خاصی از بیماران نیست، جای دوری نمیرود اگر این 25 هزار بیمار نیازمند پیوند عضو نیز از مزایای این طرح کلان بهرهمند باشند و نظام درمان برای کاهش هزینههای درمان این بیماران، چارهای جدی بیندیشد.
امین جلالوند - گروه جامعه
جام جم سرا: به گفته پروفسور کنرو کوسومی که این گروه را رهبری میکند مارمولکها نزدیکترین حیوان به انسانها با قابلیت بازاحیای کامل اعضای بدن به شمار میروند. آنها همچنین از جعبه ابزار ژنتیکی مشترکی با ما برخوردارند؛ بنابراین از نظر تئوری میتوان این گونه پیشبینی کرد که هر آنچه آنها قادر به انجام آن هستند ما نیز میتوانیم، تنها کافی است بدانیم از کدام ژن و به چه میزان باید بهره ببریم.
به نقل از 24 آنلاین نیوز، از طریق تحلیلهای ملکولی و رایانشی مارمولکها معلوم شده که آنها حداقل ۳۲۶ ژن را در مناطق مختلفی از دم خود در طی فرایند بازسازی عضو فعال میکنند. دراین بین، ژنهای مربوط به ترمیم جراحت، توسعه جنینی و تنظیم هورمونی نیز حضور دارند. به علاوه، این پژوهش مشخص کرد که گونهای از سلولهای در گردش نقش کلیدی را در طی این فرایند بازی میکنند که انسانها نیز آن سلولها را دارا هستند، در حقیقت این سلولها پیش سازههای سلولهای عضلات اسکلتی هستند.
با استفاده از فنآوریهای نسل آتی برای توالییابی این ژنها در طول فرایند بازسازی عضو میتوان راز پشت عملکرد این ژنها برای بازسازی دم مارمولک را آشکار کرد. همچنین با استفاده از این دانش میتوان نسخهای برای سلولهای انسانی در بازسازی غضروفها، عضلات یا حتی اعصاب نخاع یافت. نتایج این پژوهش در نشریهی PLOS One به چاپ رسیده است.
وبسایت تک شات - پریسا قره گوزلو: هر یک از افرادی که در مقام مدیریت یک گروه مشغول به کار هستند، به ناچار احتمالا زمانی با وظیفه دشوار اخراج یکی از اعضا تیم مواجه می شوند.
افرادی که از گروه کنار گذاشته می شوند بطور معمول به جای تلاش برای یافتن راه حل فقط به شکوه و شکایت مشغولند، تمایلی به یادگیری و همراه شدن با سایرین ندارند، گاه بی دلیل و به سرعت عصبانی می شوند، کار گروهی را بلد نیستند، گاه خود بخشی از مشکل ایجاده شده هستند و تقریبا هرگز در ارایه و اجرای راه حل نقشی ندارند.
مدیران قابل و با تجربه موقعیت را ارزیابی می کنند و سپس با شهامت دست به عمل می زنند و این افراد را از تیم اخراج می کنند. اما اعضایی که در تیم باقی می مانند چه؟ آیا نباید سعی کنیم روحیه آنها را ارتقا بخشیم تا حس همکاری در آنها کاهش نیابد؟ در ادامه، برای آشنایی با راهکارهایی برای حفظ روحیه مثبت تیم پس از تغییر ساختار آن با تک شات همراه باشید.
کار ساده ای است. بر روی روابط با اعضا و ایجاد و شکل دهی اعتماد تمرکز کنید. اطمینان کسب کنید که همه اعضا تیم با ماموریت سازمان آشنا هستند، اهداف آن را می شناسند و از اهمیت هر یک از آنها مطلع هستند. بیش از آنچه حرف می زنید به حرف های سایر اعضا گوش دهید. به این بیاندیشید که کمپانی شما چه نقشی در بهبود امور جهان دارد. آن را با اعضا تیم خود در میان بگذارید.
2. وقت بیشتری را با اعضای برجسته و کارآمد تیم خود بگذرانید
معمولا افرادی که بیشترین ارزش را در یک تیم دارند فاقد هر نوع عنوانی هستند. این گروه گاه با عنوان اعضا "نامریی" گروه شناخته می شوند که البته بیشترین تاثیر را در فرهنگ حاکم بر سازمان دارند. حالا که اعضا ناسازگار را اخراج کرده اید، باید تشخیص دهید که آیا اعضا کارآمد تیم نیاز به ارتقا و در معرض دید قرار گرفتن دارند.
به هیچ عنوان نمی توانید از گذراندن زمان با اعضای تیم خود گریز داشته باشید. باید متوجه شوید که آنها به چه مواردی اهمیت می دهند. بعنوان یک مدیر، باید به نتیجه ای برد/برد بیاندیشید که در آن اعضای تیم به انگیزه لازم برای ادامه کار دست می یابند و همچنین کمپانی در راه دستیابی به اهداف خود قدم بر میدارد.
در خصوص آنچه این اعضای برجسته را متمایز می کند آشکار صحبت کنید و به آنها بازخورد بدهید. آیا روحیه همکاری آنها در مواجهه با مشکلات است که آنها را متمایز می کند، یا تمایل آنها به کمک و یا انجام وظایفی ورای وظایف شغلی تعیین شده برای آنها؟
از اینکه چگونه می توانید آنها را بهتر حمایت کنید مطلع شوید و به آنها نشان دهید که ارزش حضورشان در تیم را درک می کنید.
3. با اعضا تیم بیشتر تعامل داشته باشید
سعی کنید در تعامل با اعضای تیم از محدوده ی آرامش خود فراتر روید. در این تعامل سعی بر انتقال دیدگاه سازمان داشته باشید. انتظارات خود را به وضوح و کاملا شفاف بیان کنید. از روش های ارتباطی که شما را با اعضا رو در رو قرار می دهد استفاده کنید – مثلا با آنها بر روی اسکایپ یا گوگل هنگ آوتز مکالمه کنید.
4. تا جایی که می توانید سوال بپرسید
از اعضا تیم در خصوص آنچه در گذشته توانسته به بازده تیم کمک کند یا آن را مخدوش کند بپرسید. به نظر آنها مشکلات فعلی در سر راه تیم کدامند، راه حل پیشنهادی آنها برای این مشکلات چیست؟
مایکل ماداک و رافایل لویی ویتون گفته اند:
"بهترین نوآوران، افرادی هستند که به آموختن علاقه دارند نه افرادی که تصور می کنند دانش آنها کافی است. این موضوع در خصوص فرهنگ های نوآورانه نیز صحت دارد. مدیرانی که این فرهنگ را پایه نهاده اند، می دانند که برای کشف باید مشتاقانه به شناخت ناشناخته ها بپردازند و مستقیما خود را درگیر موضوع کنند. ممکن است در این راه شکست بخورند، اما بعداً تجربیات خود را با سایر اعضا تیم به اشتراک می گذارند."
5. زمان های منظمی را در نظر بگیرید که اعضا بتوانند به شما مراجعه کنند
اعضا باید بدانند که شما پذیرای پرسش ها، نظرات و ایده های آنها هستید. زمانی را برای گوش دادن به آنها و نقطه نظراتشان اختصاص دهید.
6. زمانی را برای تفریح در کنار اعضای تیم اختصاص دهید
زمانی را برای فعالیت هایی که ارتباط بین اعضا را ارتقا می دهد اختصاص دهید که حتی می تواند به سادگی تعیین "ساعت شادی" باشد که در طول این زمان می توانید همکارانتان را فارغ از تکلف های رسمی و کاری بشناسید. گذراندن زمانی خارج از محیط کار با اعضای تیم از ارزشی غیر قابل وصف برخوردار است و به آنها کمک می کند برای هر چه دلپذیرتر شدن کار و محیط کار پیش قدم شوند و ایده های خود را مطرح کنند.
به یاد داشته باشید که اکثر افراد با اخراج اعضایی که عملکرد مناسبی نداشته اند احساس آرامش خواهند کرد و آن را نشانه ای از مدیریت هوشیارانه شما می دانند.
هرگز پس از رسیدن به این نتیجه که اخراج یکی از اعضا ضروری است در اجرای تصمیم خود تعلل نکنید. تحقیقات نشان داده است که تصمیم اولیه شما معمولا صحیح است؛ اخراج کارمندان سخت است، اما گاه ضروری است. در این موارد باید علت اخراج را به طور صریح بیان کنید و ظرافت را در این مواقع نیز در نظر داشته باشید.
برای افرادی که اخراج می شوند نیز این می تواند فرصتی برای تغییر و ارتقای عملکرد باشد. شاید آنها هم به ارزیابی عملکرد خود بپردازند و نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کنند. این افراد در چنین مواقعی معمولا به اهداف خود بیشتر می اندیشند و در خصوص آنچه آنها را از دستیابی به اهداف بازداشته است مسئولیت پذیرتر می شوند.
برخی از اعضای بدن هستند که به دلایل پزشکی و بیماری از بدن جدا می شوند و فرد زنده می ماند و می تواند سلامتی خود را به دست آورد. به گفته محققان، برخی از بخش های درونی بدن هستند که افراد می توانند بدون آنها هم زندگی کنند، هرچند این زندگی همراه با برخی محدودیت ها هم هست.
همه می دانیم که برداشتن آپاندیس مشکل حادی برای بدن ایجاد نمی کند. اما برخی دیگر از بخش های درونی بدن هم هستند که بدون آنها می توان به زندگی ادامه داد:
یک ریه
به گفته محققان، زندگی تنها با یک ریه یا یک و نیم ریه تفاوت چندانی با زندگی با دو ریه ندارد. مشاهدات نشان می دهد افرادی که با عمل جراحی یک ریه شان را برداشته اند توانسته اند ۷۰ تا ۸۰ درصد عملکرد تنفسشان را حفظ کنند. در این مواقع، معمولا ریه باقیمانده برای جبران ریه از دست رفته، زودتر منبسط شده و روند عملکرد را تسریع می کند.
یک کلیه
فردی که یک کلیه اش را از دست داده می تواند تا سال ها با یک کلیه دیگر زنده بماند. در بلندمدت ممکن است در عملکرد کلیه کمی مشکل ایجاد شده یا فرد مبتلا به فشارخون بالا شود، اما در مجموع یک کلیه سالم می تواند همانند دو کلیه هم به خوبی کار کند.
معده و روده کوچک
امکان دارد کل معده برداشته شود و در عوض مری، گلو را مستقیماً به روده کوچک وصل کند. بعد از دوره بهبود فرد باید وعده های غذایی کوچک بخورد و به خاطر عدم جذب ویتامین های کافی، مکمل مصرف کند. نتایج مشابه در مورد برداشتن کامل یا جزئی روده کوچک هم وجود دارد.
روده بزرگ
زمانی که روده بزرگ برداشته می شود ممکن است جراح برای دفع مدفوع، سوراخی در قسمت شکم ایجاد کرده و کیسه ای به آن برای جمع آوری مدفوع وصل شود. معمولا این کیسه ها به اندازه یک کف دست هستند. به این عمل جراحی کولوستومی گفته می شود.
غده تیروئید
غده تیروئید که در گردن قرار دارد بر رشد، نمو، متابولیسم و سایر عملکردها کنترل دارد. طبق اعلام انجمن تیروئید آمریکا، در افرادی که غده ی تیروئیدشان برداشته می شود فرد می تواند سال ها تحت درمان با هورمون تیروئید بوده و به زندگی اش ادامه دهد.
طحال
در صورت پارگی طحال، باید این عضو بدن برداشته شود. حال اگر هیچ مشکل دیگری در بدن وجود نداشته باشد، سایر اندام های بدن کارهای طحال را انجام خواهند داد. اما از آنجائیکه طحال به بدن در مقابله با عفونت کمک می کند بیمار در معرض ریسک بالای بیماری قرار می گیرد. در چنین مواقعی زدن واکسن، نظیر واکسن آنفولانزا، می تواند کمک کننده باشد.
وبسایت تک شات - پریسا قره گوزلو: هر یک از افرادی که در مقام مدیریت یک گروه مشغول به کار هستند، به ناچار احتمالا زمانی با وظیفه دشوار اخراج یکی از اعضا تیم مواجه می شوند.
افرادی که از گروه کنار گذاشته می شوند بطور معمول به جای تلاش برای یافتن راه حل فقط به شکوه و شکایت مشغولند، تمایلی به یادگیری و همراه شدن با سایرین ندارند، گاه بی دلیل و به سرعت عصبانی می شوند، کار گروهی را بلد نیستند، گاه خود بخشی از مشکل ایجاده شده هستند و تقریبا هرگز در ارایه و اجرای راه حل نقشی ندارند.
مدیران قابل و با تجربه موقعیت را ارزیابی می کنند و سپس با شهامت دست به عمل می زنند و این افراد را از تیم اخراج می کنند. اما اعضایی که در تیم باقی می مانند چه؟ آیا نباید سعی کنیم روحیه آنها را ارتقا بخشیم تا حس همکاری در آنها کاهش نیابد؟ در ادامه، برای آشنایی با راهکارهایی برای حفظ روحیه مثبت تیم پس از تغییر ساختار آن با تک شات همراه باشید.
کار ساده ای است. بر روی روابط با اعضا و ایجاد و شکل دهی اعتماد تمرکز کنید. اطمینان کسب کنید که همه اعضا تیم با ماموریت سازمان آشنا هستند، اهداف آن را می شناسند و از اهمیت هر یک از آنها مطلع هستند. بیش از آنچه حرف می زنید به حرف های سایر اعضا گوش دهید. به این بیاندیشید که کمپانی شما چه نقشی در بهبود امور جهان دارد. آن را با اعضا تیم خود در میان بگذارید.
2. وقت بیشتری را با اعضای برجسته و کارآمد تیم خود بگذرانید
معمولا افرادی که بیشترین ارزش را در یک تیم دارند فاقد هر نوع عنوانی هستند. این گروه گاه با عنوان اعضا "نامریی" گروه شناخته می شوند که البته بیشترین تاثیر را در فرهنگ حاکم بر سازمان دارند. حالا که اعضا ناسازگار را اخراج کرده اید، باید تشخیص دهید که آیا اعضا کارآمد تیم نیاز به ارتقا و در معرض دید قرار گرفتن دارند.
به هیچ عنوان نمی توانید از گذراندن زمان با اعضای تیم خود گریز داشته باشید. باید متوجه شوید که آنها به چه مواردی اهمیت می دهند. بعنوان یک مدیر، باید به نتیجه ای برد/برد بیاندیشید که در آن اعضای تیم به انگیزه لازم برای ادامه کار دست می یابند و همچنین کمپانی در راه دستیابی به اهداف خود قدم بر میدارد.
در خصوص آنچه این اعضای برجسته را متمایز می کند آشکار صحبت کنید و به آنها بازخورد بدهید. آیا روحیه همکاری آنها در مواجهه با مشکلات است که آنها را متمایز می کند، یا تمایل آنها به کمک و یا انجام وظایفی ورای وظایف شغلی تعیین شده برای آنها؟
از اینکه چگونه می توانید آنها را بهتر حمایت کنید مطلع شوید و به آنها نشان دهید که ارزش حضورشان در تیم را درک می کنید.
3. با اعضا تیم بیشتر تعامل داشته باشید
سعی کنید در تعامل با اعضای تیم از محدوده ی آرامش خود فراتر روید. در این تعامل سعی بر انتقال دیدگاه سازمان داشته باشید. انتظارات خود را به وضوح و کاملا شفاف بیان کنید. از روش های ارتباطی که شما را با اعضا رو در رو قرار می دهد استفاده کنید – مثلا با آنها بر روی اسکایپ یا گوگل هنگ آوتز مکالمه کنید.
4. تا جایی که می توانید سوال بپرسید
از اعضا تیم در خصوص آنچه در گذشته توانسته به بازده تیم کمک کند یا آن را مخدوش کند بپرسید. به نظر آنها مشکلات فعلی در سر راه تیم کدامند، راه حل پیشنهادی آنها برای این مشکلات چیست؟
مایکل ماداک و رافایل لویی ویتون گفته اند:
"بهترین نوآوران، افرادی هستند که به آموختن علاقه دارند نه افرادی که تصور می کنند دانش آنها کافی است. این موضوع در خصوص فرهنگ های نوآورانه نیز صحت دارد. مدیرانی که این فرهنگ را پایه نهاده اند، می دانند که برای کشف باید مشتاقانه به شناخت ناشناخته ها بپردازند و مستقیما خود را درگیر موضوع کنند. ممکن است در این راه شکست بخورند، اما بعداً تجربیات خود را با سایر اعضا تیم به اشتراک می گذارند."
5. زمان های منظمی را در نظر بگیرید که اعضا بتوانند به شما مراجعه کنند
اعضا باید بدانند که شما پذیرای پرسش ها، نظرات و ایده های آنها هستید. زمانی را برای گوش دادن به آنها و نقطه نظراتشان اختصاص دهید.
6. زمانی را برای تفریح در کنار اعضای تیم اختصاص دهید
زمانی را برای فعالیت هایی که ارتباط بین اعضا را ارتقا می دهد اختصاص دهید که حتی می تواند به سادگی تعیین "ساعت شادی" باشد که در طول این زمان می توانید همکارانتان را فارغ از تکلف های رسمی و کاری بشناسید. گذراندن زمانی خارج از محیط کار با اعضای تیم از ارزشی غیر قابل وصف برخوردار است و به آنها کمک می کند برای هر چه دلپذیرتر شدن کار و محیط کار پیش قدم شوند و ایده های خود را مطرح کنند.
به یاد داشته باشید که اکثر افراد با اخراج اعضایی که عملکرد مناسبی نداشته اند احساس آرامش خواهند کرد و آن را نشانه ای از مدیریت هوشیارانه شما می دانند.
هرگز پس از رسیدن به این نتیجه که اخراج یکی از اعضا ضروری است در اجرای تصمیم خود تعلل نکنید. تحقیقات نشان داده است که تصمیم اولیه شما معمولا صحیح است؛ اخراج کارمندان سخت است، اما گاه ضروری است. در این موارد باید علت اخراج را به طور صریح بیان کنید و ظرافت را در این مواقع نیز در نظر داشته باشید.
برای افرادی که اخراج می شوند نیز این می تواند فرصتی برای تغییر و ارتقای عملکرد باشد. شاید آنها هم به ارزیابی عملکرد خود بپردازند و نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کنند. این افراد در چنین مواقعی معمولا به اهداف خود بیشتر می اندیشند و در خصوص آنچه آنها را از دستیابی به اهداف بازداشته است مسئولیت پذیرتر می شوند.