طراحی فضای سبز پاسیو و حیاط خلوت
طراحی فضای سبز در بالکن و ایوان
طراحی فضای سبز و باربیکیو
شومینه در طراحی فضای سبز
انتخاب مبلمان در طراحی فضای سبز
طراحی فضای سبز درب ورودی
نحوه چینش این لوورها کاملا به سلیقه شما بستگی دارد، در بعضی قسمت های می تواند لوور ها را حذف کرد تا جا برای رشد گیاهان پشت آن وجود داشته باشد. در ضمن این لوورها می توانند یک سره باشند یا این که به وسیله جدا کننده های فلزی در طول آن ها فواصلی ایجاد شود که از یکنواختی و یکدستی آن بکاهد. این کاملا بسته به نظر شما و صد البته طول بالکن شما است.
سایبان در طراحی فضای سبز
سایبان های انواع و اقسام متنوعی دارند، نیاز نیست برای سایبان های خود از انواع سنتی آن استفاده کنید بلکه می توانید نمونه های مدرن آن را برای فضای بیرونی خود استفاده کنید، سازه های پارچه ای به دلیل انعطاف پذیر بودن به سادگی قابلیت تبدیل به انواع اشکال را دارند و می توانند فضای بیرونی منحصر به فردی برای شما ایجاد نمایند.
آبنما در طراحی فضای سبز
ساعد سهیلی بازیگر سینمای ایران در پست اینستاگرامی عکسی از سنگ قبر یک سگ منتشر کرد که با واکنش های اغلب منفی کاربران مواجه شد.
سهیلی زیر این عکس نوشت:« پگی خانوم بعد از ۱۴ سال رفت.»
بیشتر کاربران با دیدن این عکس و متن زیر آن کامنت های اغلب خشم آلودی درج کردند و اینکه برای یک سگ هم سنگ قبر درست کنند را تفریط خواندند.
بهاره افشاری با انتشار عکس زیر در اینستاگرامش نوشت :
سلام فرشته ها ، ممنونم از محبت همگی شما، خیلی از شما عزیزان در خصوص طراحی لباسهام سوال کرده بودید، اخیراً متوجه شدم که برخی از مزون هاوکمپانى ها متاسفانه تبلیغاتی رو مبنی بر اینکه برای بنده لباس طراحی میکنند یا با برعکس من به عنوان طراح با آنها همکاری دارم در فضای مجازی و حقیقی به دروغ منتشر کردند، بعد از مدتها سکوت و صبر در مقابل خیلى از این دوستان تصمیم گرفتم به اطلاع همه ی شما عزیزان برسانم، بنده با هیچ مزون یا شخصی در این زمینه همکارى ندارم و تمامی لباس هایم را خودم طراحى میکنم وبرند ثبت شده لباس من و مزون خصوصى من به خاطر گسترش کارى و اطلاعاتى بیشترى که در آینده نزدیک در اختیار همه شما عزیزان میگذارم تا مهر ٩۴ فعالیتى ندارد. چنانچه این تبلیغات ادامه پیدا کند علیرغم میل باطنی مجبور به اقدام قانونی خواهم بود، برای همتون آرزوی بهترین ها رو دارم، شبتون آروم
کامنتایی که میخونم نشان کامل از این داره که در چه وانفسایی داریم زندگی میکنیم و اینهمه بی نزاکتی و بی فرهنگی و صد دستگی از کجا امده. به خاطر همین قضاوتای زود و کی چی گفت مام همونو بگیم.
مراسم عروسی پسر حاج مهران بیگ نعمتی ، رئیس عشیره هرکی در روستای کانی سپی اشنویه، ۲۹ مرداد در حالی برگزار شد که تعداد مهمان این عروسی به ۸۰۰۰ نفر می رسید.
برای برگزاری این عروسی، یک کمپ در منطقه ییلاقی در زمینی به مساحت ۱۰ هکتار با پارکینگ در ۳ سطح برپا شده بود.
۵ اتومبیل جهت دریافت هدایای نقدی در مراسم قرار داشتند و ۲ طویله موقت جهت دریافت هدایای گوسفند و بز مهمانان برقرار شده بود.
این مراسم از ۱۰ صبح تا ۸ عصر برگزار شد و نماینده اقلیم کردستان عراق نیز هدیه ای معادل ۳۰۰ هزار دلار (یک میلیارد تومان) به عروس و داماد هدیه داد.
گفته می شود کل هدایای رسیده بالغ بر ۸ میلیارد تومان می باشد.
منبع : فرارو
در سراسر کانادا ساختمان سازی وجود ندارد که حاضر نباشد بالاترین مبلغ را بابت بدست آوردن حق انحصاری ساخت و ساز در ضلع جنوبی یانگ و بلور، بپردازد. اما پاییز گذشته، سام میزراهی (Sam Mizrahi) ، بیزنسمنی که تا ۵ سال قبل بیشتر بخاطر خشک شویی اش مشهور بود، آن سرمایه گذار خوش شانس بخش املاک بود که آن را بدست آورد.
شما تا چند سال قبل، بیشتر بخاطر بیزنس خشک شویی تان شناخته می شدید. حالا صاحب یکی از با ارزش ترین املاک کانادا هستید. چطور این اتفاق افتاد؟
بارها از من درباره شباهت های این دو بیزنس با یکدیگر سوال شده. ما با Dove Cleaners، یک بیزنس سطح بالا که به جزئیات توجه دارد را خلق کردیم. بازار املاکی که من به آن وارد شده ام هم این خصوصیت را دارد. مشتریانش هم همان مشتریان Dove Cleaners هستند.
افراد زیادی بودند که می خواستند به زمین Stollerys دست پیدا کنند. چطور این کار را کردید؟
فرایند آن حدود ۱۱ ماه طول کشید. کار متفاوتی که من نسبت به بقیه انجام دادم این بود که فهمیدم در کنار جنبه مالی معامله، صاحبان ملک چه احساسی دارند و چه می خواهند. اینجا فقط پول مطرح نیست. چون شما با کسانی روبرو بودید که ۱۱۴ سال صاحب ملک بودند و به آن وابستگی عاطفی داشتند. باید این را درک می کردید.
چگونه این رابطه را ایجاد کردید؟
چندین بار با آنها ملاقات کردم. از دفتر کارم پیاده به Stollerys می رفتم و در طبقه بالای ساختمان می نشستم و قهوه می نوشیدم. ما در باره گذشته، حال و آینده با همدیگر صحبت می کردیم. گاهی صحبت هایمان ارتباطی به ملک نداشت. ما در باره زندگی صحبت می کردیم. موضوعات شخصی. رابطه بین ما به یک رابطه دوستانه توام با اعتماد متقابل تبدیل شد. چنین رابطه یی نمی تواند ساختگی باشد. ما توانستیم به عنوان دوست در کنار همدیگر بنشینیم و کار را پیش ببریم.
گفتنی است این برج بعد از برج CN Tower بلندترین برج کانادا و احتمالا گرانترین برج خواهد بود ارتفاع این برج ۳۱۸ متر و با بودجه یک میلیارد دلاری ساخته خواهد شد.
بزرگترین نگرانی آنها عاطفی بود، بخصوص برای اد والی (مدیر فروشگاه). این فروشگاه همه هویت او بود. برای اد، تصمیم گیری فوق العاده احساسی و دشوار بود. “سادگی” برای اد خیلی مهم بود و دوست داشت همه چیز به سادگی و با فشردن دست همدیگر به نشانه ضمانت انجام شود. من هم به این ارزش پایبند بودم. مساله این بود که به حرفی که می زنید پایبند باشید و به قول تان عمل کنید. من در این معامله یک دوست واقعی پیدا کردم.
شما نمی توانید ظرف ۴۸ ساعت مجوز تخریب بگیرید. این پروسه هفته ها یا ماه ها طول می کشد. ما در پاییز سال ۲۰۱۴ با مسوولین شهرداری ملاقات کردیم. آنها از برنامه های ما اطلاع داشتند. شهرداری ۱۰۰ سال وقت داشت که به این مکان نگاه کند و تشخیص بدهد که این ارزشمندترین نقطه در شهر است. ما برنامه هایمان را آشکارا و با شفافیت کامل تشریح کرده بودیم. بنابراین وقتی درست ۴۸ ساعت قبل از آغاز عملیات تخریب، از موضع آنها آگاه شدم، تعجب کردم. در این مورد هشداری به من داده نشده بود. اولین بار موضوع را از رسانه ها شنیدم. هیچ اطلاعی از آن نداشتم. ما مجوز قانونی داشتیم و از کلیه مقررات و قوانین شهرداری پیروی کردیم. وقتی شهرداری مجوز را صادر کرده، چرا باید یکباره چنین موضع گیری صورت گیرد؟
شما به دلیل ترافیک سبک تر آخر هفته و همینطور بخاطر قرار داشتن در فصل زمستان این کار را آخر هفته انجام می دهید. مسلما این کار را در یک آخر هفته از روزهای تابستان انجام نمی دادم. این بهترین زمان برای انجام این کار بود. چون اکثر مردم بخاطر سرمای هوا، از خانه بیرون نمی آیند. ضمن اینکه از ترافیک دوشنبه تا جمعه هم خبری نبود.
در بیشتر موارد با آنها موافق هستم. به لزوم حفظ میراث فرهنگی و تاریخی اعتقاد دارم. به معماری بعضی از ساختمان هایی که ساخته ام توجه کنید. ساختمان ۱۳۳ Hazelton یک ساختمان قدیمی است و دارای همان ارزش هایی است که حامیان میراث تاریخی از آن صحبت می کنند. اگر در Stollerys چنین ارزش هایی را مشاهده می کردم، مطمئن باشید یا آن را در پروژه می گنجاندم یا اصولا برای جایگزین کردن آن اقدام نمی کردم. زیبایی به نگاه بیننده بستگی دارد. من چند تکه از سنگ های فروشگاه را به احترام خانواده مالک قبلی آن حفظ کرده ام و یک نماد یادبود برای گرامیداشت Stollerys خواهم ساخت.
من با فاستر در نیویورک، لندن، فرانسه و کانادا ملاقات کردم . ما در باره راه های مختلف کار در این منطقه و اجرای پروژه یی که بتواند تورنتو را در صحنه معماری بین المللی معرفی کند، با همدیگر صحبت کردیم. بخش retail، یکی از مهمترین بخش های این پروژه است. اینجا قلب retail تورنتو یا حتی کاناداست. می خواستیم یک معبر یا گذرگاه مرتبط با ایستگاه های مترو داشته باشیم. بخش مسکونی آن هم کاملا منحصربفرد است و قبل از این در تورنتو دیده نشده است. معماران انگشت شماری وجود دارند که بتوانند این خواسته ها را برآورده کنند. فاستر کاملا می دانست که چه باید بکند.
آنچه در تورنتو اتفاق می افتد را تحسین می کنم. معتقدم که خوش اقبال هستیم که می بینیم تورنتو چگونه به یک شهر بین المللی تبدیل می شود. ما مجموعه یی از فرهنگ های مختلف هستیم، مثل سازمان ملل متحد. فکر می کنم رشدی که شاهدش هستیم و تعداد جرثقیل هایی که سر به آسمان بر داشته اند، مدرکی است برای اثبات موفقیت تورنتو.
مساله توجه به جزئیات است. اگر با کنترل کیفیت مشکل دارید یعنی به جزئیات توجه نکرده اید. من به نوعی یک micromanager هستم و به جزئیات فوق العاده اهمیت می دهم. شخصا در همه مراحل دخیل هستم. از رنگ آجرها گرفته تا جزئیات لولاهای درب ها. اکثر این ساختمان ها از روی یک فرمول واحد ساخته شده و فاقد روح هستند. می خواهیم “روح” را به یانگ و بلور بیاوریم.
ما برنامه هایمان را در اولین هفته مارچ اعلام می کنیم. چیزی که شما شاهد آن خواهید بود، یک ساختمان منحصربفرد ۸۰ طبقه خواهد بود. چیزی را خواهد دید که هرگز در تورنتو ساخته نشده و شبیه هیچکدام از ساختمان های تورنتو یا حتی کانادا، نیست.
اگر سازنده دیگری بود، چرا. ما علاقه ای به خلق چیزی که بی سلیقه و نامناسب باشد، نداریم. “نفس” یکی از چیزهایی است که باید آن را کنار بگذارید.
خبرگزاری ایسنا: مقصد «آنتالیا» است اما هواپیما در یک فرودگاه نظامی فرود می‌آید، بعضا چهار ساعت دیگر تا آنتالیا راه باقی مانده که باید با اتوبوس رفت. گاهی هم هواپیما پس از توقفی نیم‌ساعته، راهی آنتالیا میشود.
بدین ترتیب، روزانه جان مسافران بسیاری در معرض ریسک یک فرود و پرواز مجدد در یک فرودگاه کوچک نظامی قرار می‌گیرد؛ چرا؟ چون برخی به این نتیجه رسیده بودند که برای کشور ما خوب نیست که ایرلاین‌های وطنی، روزانه تعداد قابل توجهی پرواز به یک مقصد گردشگری بدنام همچون آنتالیا داشته باشد.
درواقع خود موضوع سفر بسیاری از هموطنان به چنین مقدهای گردشگری در کشورهایی چون ترکیه و تایلندف قابل تامل و قطعا تاسف‌آور است اما تمهید اندیشیده شده در دولت قبل برای این موضوع که خود یک کلاه شرعی محسوب میشود هم در نوع خود بسیار تامل‌برانگیز است.
شاید به یک دهه برسد که تبلیغ «آنتالیا»، به عنوان مقصد بدنام در روزنامه‌های کشور ممنوع شد، چند سال بعد تصاویری از مسافران ایرانی در ساحل جنوبی ترکیه منتشر شد و بعد دستور لغو پروازهای مستقیم به آنتالیا صادر شد. از آن به بعد هواپیماهای ایرانی دیگر پروازی به نام آنتالیا ندارند؛ اما آژانس‌های مسافرتی ایران کماکان با وجود ممنوعیت ذکر آنتالیا، به تبلیغات‌شان ادامه می‌دهند.
راه‌های رسیدن به ساحلی که می‌گویند نباید اسم‌اش برده شود، زیاد است. اولین و راحت‌ترین‌اش پروازهای چارتری است، پروازهایی متعلق به شرکت‌های هواپیمایی ترک که از خلاء پرواز مستقیم شرکت‌های هواپیمایی ایرانی به این مقصد به نفع خود استفاده کردند.
آژانس‌های ایرانی که روی مقصد ترکیه کار میکنند و خودشان یک طرف قضیه‌ی پروازهای چارتری ترکیه هستند، می‌گویند: با تصمیمی که مقامات عالی‌رتبه‌ی اجرایی وقت برای پروازهای آنتالیا گرفتند، ضرر و ضربه‌ی بزرگی به اقتصاد کشور زدند، چراکه فرصت را برای شرکت‌های هواپیمایی ترکیه – برای انجام پروازهای راحت‌تر و ایمن‌تر مستقیم – فراهم کردند و پولی که می‌شد به جیب صنعت هوایی ایران برود، حالا نصیب آنها شده است.
اما شرکت‌های هواپیمایی ایرانی برای دور زدن تصمیمی که به ضرر اقتصادی‌شان منجر شد، پرواز به فرودگاه‌های نزدیک همان شهری که اسم‌اش را نباید برد برقرار کردند، مثل اسپارتا، قازیان‌تپه و آدانا که هر یک دست‌کم با مقصد نهایی چند ساعتی فاصله دارند و ادامه‌ی این مسیر هم معمولا زمینی و با اتوبوس طی میشود.
این ممنوعیت پرواز فقط برای آنتالیا نبوده است، چراکه پس از صدور آن امریه‌ی قانونی، مسافران به سواحل دیگری از جنوب ترکیه گرایش پیدا کردند که دست‌کم از ایران پرواز مستقیم داشتند؛ از جمله کوش‌آداسی و بدروم که بعدها لغو پرواز مستقیم، به آنها نیز سرایت کرد و ازمیر مقصد پرواز مسافران این شهرها شد که با دو شهر دیگر از مسیر زمینی حدود چهار ساعت فاصله دارد.
اما همه‌ی قضیه‌ی آنتالیا و دیگر سواحل جنوبی ترکیه فقط یک سود و زیان معولی در صنعت هوایی نیست، بلکه مساله «جان» مسافران ایرانی است که میان این دستورهای خاص مغفول مانده است.
با آنکه در ابتدا سعی شد با ممنوعیت اجرای تور به آنتالیا و سپس با لغو پروازهای مستقیم میزان سفر ایرانی‌ها به ساحل بدنام خوانده شده، کاهش یافته یا حذف شود اما آمارها نشان می‌دهد، در این مدت از میزان جمعیت مسافران ایرانی نه‌تنها کاسته نشده، بلکه به شمار آنها اضافه شده است.
طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس که به سالنامه آماری سازمان جهانی جهانگردی استناد کرده است، در سال ۲۰۱۳ ترکیه همچنان نخستین مقصد گردشگران ایرانی بوده و در آن سال یک میلیون و ۱۹۶ هزار و ۴۸۲ ایرانی به ترکیه سفر کردند.
تابستان که میشود ترک‌ها منتظرند ایرانی‌ها از راه برسند و از صدقه‌سری آنها سواحل جنوبی ترکیه نیز سرمایه‌گذار ایرانی، کم ندارد.
با وجود چنین استقبالی به نظر می‌رسد پاک کردن صورت مساله نه تنها منفعت اقتصادی در یک دهه گذشته نداشته، بلکه باعث شده مسافران ایرانی نیز در کشور همسایه از حقوق حقه‌ی خود باز بمانند و تحت تاثیر این تصمیم، پروازهای غیرمستقیم ایرانی‌ها به فرودگاه‌های کوچک یا نظامی قدیمی که از مدار فعالیت خارج شده‌اند و فاقد ایمنی و امکانات متناسب مسافرتی هستند، منتقل شوند.
در دوره‌ای حتی بابت آبادانی این فرودگاه‌های کوچک و نظامی هزینه‌ای سربار مسافران ایرانی شده است؛ بدون آنکه آگاه باشند. برای همین هم آژانس‌های مسافرتی می‌گویند، سواحل و فرودگاه‌های جنوبی ترکیه را ایرانی‌ها آباد کرده‌اند.
در چند کیلومتری این فرودگاه‌ها هیچ امکانات شهری و اقامتی وجود ندارد و اگر پرواز مسافران نیمه‌شب یا با تاخیر وارد شود، مسافر مجبور است در آن فضای محدود که امکانات کافی ندارد، معطل بماند و بعد هم چند ساعتی را در جاده و اتوبوس بگذراند؛ حتی شده شبانه. این میان خستگی و کلافگی به حدی است که دیگر رمقی برای فکر کردن درباره به‌خطر افتادن جان در جاده‌ای خلوت نمی‌ماند.
یکی از مدیران دفاتر خدمات مسافرتی می‌گوید: خودکرده را تدبیر نیست، شرایطی که ماحصل یک دستور شبه‌امنیتی بوده، اکنون سبب تضییع حقوق مسافران ایرانی شده است؛ چراکه نه شرکت‌های هواپیمایی پاسخگوی این وضع نامناسب هستند و نه مقامات ایرانی و ترک.
این روزها یکی از خبرهای زردی که مدام بین گروه‌های مختلف تلگرامی دست به دست میشود شایعه جدایی«بهنوش طباطبایی و مهدی پاکدل»است؛ شایعه‌ای که دانستن راست و دروغش برای عده‌ای از جوانان به قدری شدت گرفته که این موضوع خانوادگی را برای آنها تبدیل به یک دغدغه جدی کرده است تا جایی که«بهنوش طباطبایی» دو روز پیش به این موضوع واکنش نشان داد و گفت:« من این شایعه را نه تایید میکنم و نه تکذیب تا یاد بگیریم در زندگی خصوصی افراد سرک نکشیم»جمله‌ای که وقتی با آن مواجه می‌شوید به‌طور قطع درست بودن و اخلاقی بودن آن را تایید می‌کنید اما سؤال اینجاست که چه کسی به این«سرک کشیدن در زندگی خصوصی» دامن می‌زند؟ چه میشود که حالا خبردار شدن از خصوصی‌ترین تصمیم یک زوج برای عده زیادی رنگ و بوی«دغدغه» به خودش می‌گیرد؟
کافی است کمی به عقب برگردید به ۶ سال گذشته و به وقتی که بهنوش طباطبایی و مهدی پاکدل در پربیننده‌ترین ساعات تلویزیون از شروع این«زندگی خصوصی»پ رده برداشتند و از همه مردم ایران خواستند که برای خوشبختی آنها دعا کنند و رسانه ملی مثل همیشه به واسطه سرشناس بودن این دو نفر، از آنها در قاب یک «زوج خوشبخت»رونمایی کرد و در برنامه‌های مختلف رادیو و تلویزیون دعوت به عمل آورد؛ اتفاقی که نه فقط درباره این دو نفر که در مورد ازدواج سایر هنرمندان هم تکرار شد.
اما نکته اینجاست که رسانه‌ها و هنرمندان همیشه به واسطه کارهایشان شکل‌دهنده ذائقه مردم و علاقه مندی های مخاطبانشان هستند؛ ذائقه و دست‌پختی که شاید بعدها حتی به مذاق خودشان هم خوش نیاید و سطح دغدغه مخاطبان را تا حد دانستن زندگی خصوصی افراد تنزل بدهد. به همین بهانه سراغ اتفاقاتی رفتیم که زمینه ساز دخالت و قضاوت های نا به جای افراد در زندگی خصوصی چهره ها می شود. حالا این افراد به ظاهر کنجکاو یا می توانند مردم معمولی باشند یا رسانه هایی که ناشیانه به خودشان اجازه می دهند تا درباره این امور شخصی وخصوصی سوال بپرسند.
وقتی در فضای عمومی از حریم خصوصی حرف می زنیم
مفهوم حریم خصوصی همیشه جزو موضوعاتی بوده است که همگی ما به فراخور دیدگاه هایمان تعریف های متفاوتی از آن داشته ایم. تا جایی که همین تعاریف متفاوت گاه باعث سر درگم شدن روابط آدم ها با یکدیگر می شود. این سر درگمی و تشویش از جایی کار را سخت تر می کند که خود فرد هم تعریف مشخصی از حریم خصوصی که خودش برای دیگران تعریف می کند؛ ندارد. معضلی که شاید بتوان به وفور آن را در رفتارهای ضد و نقیض هنرمندان دید.
ماجرا از جایی شروع می شود که اعلام شروع زندگی مشترک دو چهره سرشناس با یکدیگر می شود خبر خوشی که منافاتی با حفظ حریم خصوصی آنها ندارد. همین هم باعث می شود تا هر دو هنرمند خودشان را ملزم بدانند که با مصاحبه های متفاوت و روی جلد رفتن عکس هایشان در قالب یک«زوج خوشبخت» به مردم نوید یک زندگی دوست داشتنی را بدهند.اما در جایی دیگر خبر پایان همان زندگی مشترک و دانستن آن برای همان مخاطب ها می شود مصداق بارز«تجاوز به حریم شخصی افراد» ولی واقعیت غیرقابل انکار اینجاست که وقتی هر کدام از این چهره های سرشناس به هر بهانه ای وجهی از زندگی خصوصی خودشان را در فضایی عمومی برای طرفدارانشان به اشتراک می گذارند خواسته یا ناخواسته آنها را به قضاوت و یا حتی دخالت های نا به جا در زندگی شخصی شان دعوت می کنند.
نمونه بارز این سر در گمی در تعیین حریم خصوصی را می شود در ماجرای جدایی «رامبد جوان» و «سحر دولتشاهی» دید؛ زمانی بود که این دو بازیگران در برنامه ها و نشریات مختلف حاضر می شدند و درقالب یک «زوج خوشحال» خودشان را به مخاطبانشان معرفی می کردند تا جایی که رامبد جوان در یکی از برنامه های تلویزیونی کار را به جایی رساند که برای مخاطب میلیونی تلویزیون از موتور سیکلتی که به عنوان هدیه تولد برای همسرش خریده بود حرف زد. ولی به محض پایان همان زندگی مشترک نسبت به سوال های کنجکاوانه همان مخاطبان میلیونی واکنش نشان داد و از این اتفاق به عنوان«سرک کشی وقیحانه» در زندگی شخصی افراد یاد کرد. اما در این بین سحر دولتشاهی نسبت به این اتفاق واکنش منطقی‌تری داشت و تا حدی به سؤال پرسیدن‌های مخاطب حق داد اما از مردم خواهش کرد که زخم‌های کهنه را برای او تازه نکنند. «یک زمانی بازیگر یا هر شخص دیگری اطلاعات بخشی از زندگی خصوصی‌اش را در مصاحبه‌ها یا روابط اجتماعی‌اش به شکل عمومی در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد. من هم متأسفانه در مقطعی این کار را کردم.خب بعد از اینکه این اطلاعات را دادید، مخاطب پیگیر آن میشود این مسئله را کاملا درک میکنم ولی گاهی مسائلی پیش می‌آید و طی آن سوالاتی از شما میشود که با تمام احترامی که برای پرسش کننده اش قائل می‌شوی اما جواب دادن به آن سؤال‌ها باعث میشود پای افراد ذینفع دیگری غیر از خود شخص هم به میان بیاید از اینجا به بعد ماجرا اصلا قشنگ نیست.»
وقتی چهره کبودمان را برای مخاطب شیر می کنیم
گسترش شبکه های اجتماعی بیش از پیش به تبادل و اشتراک اطلاعات بین آدم ها کمک می کند تا جایی که دسترسی بیشتر مردم به این فضا منجر به این موضوع شده است تا رابطه هنرمندان و چهره های سرشناس با هواداران و مخاطبانشان تنگاتنگ و بی واسطه تر از گذشته به نظر بیاید. به شکلی که مخاطب امروز دیگر لازم نیست تا برای خواندن این حواشی و اخبار زرد چند روز یا چند هفته صبر کند چون کافی است در یکی از شبکه های اجتماعی، صفحه هنرمند محبوبش را دنبال کند تا از ریزترین اتفاقاتی که خودشان آنها را برای مخاطبانشان به اشتراک می گذارند با خبر شود. حالا این اتفاق می تواند پستی از یک روز خوب با همسرشان به صرف صبحانه باشد یا تصویر تمرینشان در باشگاه بدنسازی! عکس هایی که وقتی به آنها نگاه می کنید هرکدامشان به خودی خود می تواند بخشی از زندگی خصوصی این آدم ها باشد که حالا با کامنت های مردمی نمود بیرونی پیدا کرده است.تا جایی که وقتی شما تصویر چهره کبودتان را پست و علیه همسر سابقتان ادعا می کنید دور از انتظار نیست که با رگبار سوال هایی رو به رو شوید که شاید هر کدامشان مخل آسایش زندگی خصوصی شما باشند،زندگی خصوصی ای که خودتان پیش از این آن را در فضای مجازی عمومی کرده اید و به بقیه اجازه داده اید تا در حریم شخصی تان ورود کنند.
وقتی با همسر هنرمندمان در رسانه ملی مهمان می شویم
تلویزیون را شاید بشود یکی از مقصران بزرگ این ماجرا دانست. نوک پیکان از وقتی سمت این رسانه ملی نشانه می رود که صدا و سیمای ما عزمش را جزم می کند تا برای سبک زندگی مردم از تمام چهره های محبوبش الگو بسازد. برای همین هم در طول سال‌های اخیر تلویزیون تمام تلاشش را کرده تا بازیگران و ورزشکاران را از زاویه زندگی خانوادگیشان به مردم معرفی کند تا حرفه ای که در آن مشغول به کار هستند. تا جایی که خود این رسانه هم فراموش می کند که به صرف یک هنرمند یا ورزشکار خوب بودن، نمی‌توان از وجوه زندگی خصوصی چهره ها برای مخاطب الگوسازی کرد.
اگر به برنامه های گفتگو محور چند سال گذشته تلویزیون نگاه کنید در بین مهمان های رنگ به رنگ سال تحویل تا دلتان بخواهد می توانید سلبریتی هایی پیدا کنید که روزی در قالب یک زوج خوشبخت و در قابی پر زرق و برق به مردم معرفی شدند اما چیزی نگذشت که خبر جدایی شان بهت و سوالی بزرگ برای مخاطبانشان ایجاد کرد. شاید یکی از ناموفق ترین الگوهایی که تلویزیون در معرفی آنها با شکست مواجه شد ازدواج دو مجری سرشناس تلویزیون یعنی «فرزاد حسنی» و «آزاده نامداری» بود دو نفری که تا مدت ها نه تنها مهمان برنامه های مختلف سیما بودند که حتی در ویژه برنامه تحویل سال هم در قالب یک زوج جذاب به عنوان مجری در مقابل چشمان مردم ظاهر شدند. تا اینکه ورق برگشت و با جدایی این دو نفر، رسانه ملی به جای بهبود بخشیدن به اوضاع، شرایط را از چیزی که بود وخیم تر کرد و کار به جایی رسید که با دعوت خانواده«حسنی» و معرفی عروس کوچک این خانواده به مخاطب میلیونی سیما، حالا این رسانه ملی جولانگاهی بود برای دعواهای شخصی و خانوادگی!
وقتی برای هوادارانمان الگو می شویم
شاید در نظر اول کمی عجیب وغریب به نظر بیاید، اما اگر نگاهی به دنیای چهره ها بزنید تک و توک می توانید زوج های سرشناسی را پیدا کنید که سال های سال و بی حاشیه در کنار هم زندگی کرده اند بی آنکه خودشان و زندگی خصوصی بینشان را برای مردم رسانه ای کرده باشند برای همین هم هیچ وقت نه نگران خدشه دار شدن حریم خصوصی شان بوده اند و نه نگران الگوبرداری همه جانبه هوادارهایشان از خودشان چون در بحث الگوسازی هنرمندان برای طرفداران جوان،این قشر هر چه قدر هم که بخواهد این موضوع را انکار کند و مدعی شود که آنها هم مثل بقیه آدم های روی زمین معمولی هستند و ممکن الخطا؛ اما در نهایت باید این حقیقت تلخ را بپذیرند که خاصیت رسانه، نمایش چهره ها است در قابی پر زرق و برق برای مردمی که از واقعیت زندگی آنها چیزی نمی دانند برای همین هم چه بخواهند، چه نخواهند در بین مخاطبانشان جوانان و نوجوانانی هستند که برایشان فن پیج بسازند، عکسشان را روی دیوار اتاقشان بچسبانند و به خودشان، درست یا غلط اجازه بدهند که همه جوره اخبارشان را دنبال کنند و دست آخر چهره محبوبشان را صدا بزنند، الگو!
“من دلیل این هیجان و شهوت دیگران برای سرک کشیدن در زندگی خصوصی افراد را نمی‌دانم چیست و چرا اینقدر زیاد است. حتی جایی مطلب نوشتم که نمی‌دانم چرا بعضی وقت‌ها برخی اینقدر وقیحانه در زندگی آدم جستجو میکنند. باید ازبرخی آدم‌ها خواست به انسان احترام بگذارند و فاصله بگیرند. شاید اصلا من دوست نداشته باشم کسی اینقدر بهم نزدیک شود.”
رامبد جوان این سخنان را وقتی گفت که دیگر کار از کار گذشته بود و بعضی‌ها یعنی همان هواداران میلیونی صفحه آنها در اینستاگرام خیلی خیلی به او نزدیک شده بودند و حالا به خود حق می‌دادند از “رامبد” بپرسند چرا چند وقت است عکسی از “سحر” شِر نمی‌کند. چرا حرفی از او نمی‌زند، چرا در فلان برنامه، “سحر” در کنارش نبود؟ و انتظار هم ندارند “رامبد” در پاسخ به سوالاتشان اینگونه از کوره در برود. آنها می‌خواستند جواب سوالی را که خود می‌دانستند از دهان ستاره محبوبشان بشنوند. همین!
ماجرا اما دوباره تکرار شد. و این بار بهنوش طباطبایی اعتراض کرد. به همین سبک و سیاق. همین چند روز پیش بود که شایعه جدایی بهنوش طباطبایی و مهدی پاکدل در فضای مجازی چرخید و چرخید تا اینکه بهنوش طباطبایی در پیامی در اینستاگرامش گفت: «من این شایعه را نه تایید میکنم و نه تکذیب تا یاد بگیریم در زندگی خصوصی افراد سرک نکشیم.»
همین داستان تکراری در مورد بقیه هم رخ داد. از هومن سیدی و آزاده صمدی تا جنجال جدایی فرزاد حسنی و آزاده نامداری. شاید ذکر جرئیات بیشتر از این طلاق‌های جنجالی تصویر بهتری از تکرار یک اتفاق ساده را به ما بدهد.
طلاق با ذکر جزئیات!
شاید آزاده نامداری اولین کسی بود که با رسم شکل! و ذکر جزئیات از طلاق‌اش حرف زد. دوران خوب زندگی و عکس‌های صبحانه دو نفره آنها خیلی زود در اینستاگرام با عکسی با چشم کبود و گونه ورم کرده عوض شد. طلاق آنها سر و صدا کم نداشت.
پیش از از این ازدواج این دو ستاره مثل “پاداشی” بود که رسانه ملی برای مخاطبانش در نظر گرفته بود و گاه و بی‌گاه این زوج خوشبخت از قاب رسانه ملی برای مردم از زندگی خوبشان می‌گفتند و وقتی آزاده نامداری عکسی از خودش با چشم کبود و ورم کرده را منتشر کرد، شاید اولین شوک نه به فرزاد حسنی که به صدا و سیما وارد شد.
مصاحبه‌ها و جنجال‌های پی در پی، “آزاده نامداری” عکس منتشر کرد، متهم کرد و در چند مصاحبه از اشتباه‌اش در انتخاب فرزاد حسنی به عنوان شریک زندگی می‌گفت. “فرزاد حسنی” هم در مقابل بیانیه می‌داد و تهدید به شکایت می‌کرد.
آزاده نامداری بعدها در گفتگویی از علت جدایی‌اش گفت: «من ازدواج کرده بودم که زندگی کنم. با یک مهریه اندک پای سفره عقد رفتم. هیچ دختری ازدواج نمی کند که جدا شود. برای همین اصلا قرار نبود اینجوری شود. من وارد یک زندگی شدم که همه اش جنگ بود و یک عالم حاشیه و مشکلات. ببینید دو تا آدم تفاوت ساختاری دارند. اصلا یکی در یک دنیای دیگر زندگی می کند و دیگری در دنیای دیگری. تفاوت دو دنیا بود. خوب ما باید این تفاوتها را زودتر از این متوجه می شدیم، اما به هر حال اینجوری شد. توی این زندگی از جایی احساس کردم که خوب نمی شود، وقتی که نمی شود، قطع ارتباط کردم. این قطع ارتباط کردن بعد از وقتی که کارد به استخوان می رسد، هولناک نیست.»
آنها طلاق گرفتند و همه چیز تمام شد. تا اینکه در یک صبح دل‌انگیز اینستاگرام آزاده نامداری با خبر پایان تلخی‌ها و ازدواج مجدد به روز شد!
جدا شده‌ام، لطفا باب گفتگو را ببندید!
یک ازدواج پر سر و صدای دیگر که خبر پایانش در اینستاگرام جنجال به پا کرد، ازدواج هومن سیدی و آزاده صمدی. موضوع طلاق هومن سیدی از آزاده صمدی در ابتدا به صورت شایعه دهان به دهان می‌چرخید و در بسیاری از صفحات مجازی منتشر می‌شد به خصوص در صفحه اینستاگرام هومن سیدی. شایعه‌ها بالا گرفت و دست آخر خود سیدی مجبور شد بگوید جدا شده‌ایم و خلاص!
او در اینستاگرام نوشت: «زندگی همه ما انسان ها دارای یک سری مولفه هایی است که دوست داریم در یک حیطه ای از پشت پرده های حریم خصوصی خود باقی بماند اما از اینکه این چنین دلسوزانه حواشی زندگیم را به تن می خرید دوست داشتم خبری را بین شما طرفداران گرامی منتشر کنم. نزدیک به یک سالی است که از سرکار خانم آزاده صمدی جدا شده ام. خواهشی که از شما دارم باب گفتگو، اظهار نظر، اعلام تاسف، گمانه زنی و باقی واکنش‌ها به کلی بسته و موضوع به کلی مختومه گردد.»
آزاده صمدی آن زمان چیزی نگفت. نه نسبت به حرف و حدیث‌ها و نه درباره متنی که همسر سابقش نوشت اما چند ماه بعد در یک گفت و گوی تصویری به نکاتی درباره جدای اش از هومن سیدی اشاره کرد.
عکسِ صبحانه دو نفره!
همه چیز شاید از همان عکس صبحانه دو نفره شروع میشود. این که امروز “فلانی” چه لباسی پوشیده، چه کرده یا کجا رفته است؟
سحر دولتشاهی زمانی در توضیح طلاق‌اش گفت: «یک زمانی بازیگر یا هر شخص دیگری اطلاعات بخشی از زندگی خصوصی‌اش را در مصاحبه‌ها یا روابط اجتماعی‌اش به شکل عمومی در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد. من هم متأسفانه در مقطعی این کار را کردم. خب بعد از اینکه این اطلاعات را دادید، مخاطب پیگیر آن میشود این مسئله را کاملا درک میکنم ولی گاهی مسائلی پیش می‌آید و طی آن سوالاتی از شما میشود که با تمام احترامی که برای پرسش کننده اش قائل می‌شوی اما جواب دادن به آن سؤال‌ها باعث میشود پای افراد ذینفع دیگری غیر از خود شخص هم به میان بیاید از اینجا به بعد ماجرا اصلا قشنگ نیست.»
ما منتظریم عکس بعدی را ببینیم.
